Ελπίζω να... κάθεστε
ανδρεας Σοφιανοπουλος
ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΩΝ: Η ΑΓΑΠΗ ΑΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
Είναι γεγονός πως με το ξεκίνημα εφαρμογής του νέου Νόμου για τα αντιβιοτικά δημιουργήθηκαν τα αναμενόμενα αδιέξοδα που έχουν οδηγήσει σε σοβαρά διλήμματα όλους τους συναδέλφους ειδικά κατά τις ώρες διημέρευσης/διανυκτέρευσης.
Εξαρχής δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο λόγος που αντιμετωπίστηκε από την πλειοψηφία του συνδικαλιστικού μας κόσμου – και όχι μόνον – θετικά το νέο νομοθέτημα. Ο γενικός, ήδη υπάρχων νόμος πως όλα τα συνταγογραφούμενα φάρμακα απαιτούν ιατρική συνταγή εκτιμώ πως μας κάλυπτε απόλυτα και το ζήτημα της εξειδίκευσης στη συνταγογράφηση των αντιβιοτικών αποτελούσε συνδικαλιστική ντρίπλα του ιατρικού κόσμου με 2 άξονες: οικονομικά οφέλη και ουσιαστικό αντάλλαγμα της Πολιτείας απέναντί τους σε σχέση με την παραχώρηση που κατά τη γνώμη τους έγινε απέναντί μας στα θέματα του εμβολιασμού και της Α’βάθμιας περίθαλψης. Όλα αυτά όμως ίσχυαν πριν την εφαρμογή του Νόμου. γιατί όταν οι ίδιοι αιτούντες το νέο Νόμο (δηλ ο ιατρικός κόσμος) είδαν στην πράξη πως η εφαρμογή του τους δημιουργεί δυσχέρειες (λόγω μεγαλύτερου φόρτου γραφειοκρατίας) έβαλαν σε εφαρμογή τη 2η γραμμή συνδικαλιστικής τους άμυνας που συμπυκνώνεται στη φράση.. «γιατρός είμαι, κάνω ότι θέλω στο θέμα της συνταγογράφησης». Είναι άξιο απορίας πως οι συνδικαλιστικοί μας υπεύθυνοι δεν προσμέτρησαν το γεγονός πως η ιατρική κοινότητα είναι ο βασικός πυλώνας του Βαθέως Υγειονομικού Κράτους και ως εκ τούτου οι Νόμοι προσαρμόζονται πρώτα πάνω στις επιθυμίες και τα συμφέροντά τους. Κατά αυτόν λοιπόν τον απλό τρόπο φτάσαμε στο σημείο να είμαστε πάλι μόνοι, παρέα με την αγωνία και τον πόνο του ασθενούς, τη συνείδησή μας και τις νομικές και όποιες άλλες ευθύνες ανακύπτουν. Με απλά λόγια, αυτοπαγιδευθήκαμε!!!
Σε πολλά σημεία του δημόσιου διαλόγου άκουσα την άποψη πως θα αποτελούσε λύση στα να βάλει η Πολιτεία νοσοκομεία ή τα Κ.Υ. κάποιο διοικητικό υπάλληλο να γράφει αυτός ηλεκτρονικά τις συνταγές των εφημερευόντων ιατρών. Μια πρώτη αντίρρηση είναι πως δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να καθοδηγήσουμε την Πολιτεία σε λύσεις για ένα νομοθέτημα που δεν το ζητήσαμε (εκτός αν το ζητήσαμε και δεν το γνωρίζουμε οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί). Η δεύτερη και ουσιαστικότερη αντίρρησή μου είναι πως μέσα από όποιο επιστημονικό και επαγγελματικό πρίσμα κι αν το δούμε, η πρόταση αυτή είναι σε λανθασμένη κατεύθυνση. Μπορεί μάλιστα παραλλαγή της να χρησιμοποιηθεί και εναντίον μας, αλλά ας μην επεκταθώ καλύτερα επ’ αυτού…
Φοβάμαι πως τα αδιέξοδα που θα κλιμακωθούν ιδιαίτερα μετά την είσοδό μας στον πυρήνα της χειμερινής περιόδου, όταν θα ανέβει και η νοσηρότητα και με δεδομένη την ισχύ της επιρροής του ιατρικού κόσμου στην Πολιτεία σε σχέση με εμάς, η τελευταία θα κόψει το γόρδιο δεσμό με παραλλαγή αυτού που ήδη κατεγράφη στο ζήτημα του εμβολιασμού: μετατροπή των χειρόγραφων σε ηλεκτρονικές με ευθύνη μας και πιθανότατα με απογραφή αποθεμάτων έτσι ώστε η παγίδα απέναντι στο Φαρμακοποιό να κλείσει από όλες τις μεριές.
Μόνη λύση κατ’ εμέ πλέον, είναι η κατάργηση του νομοθετήματος ως πρακτικά ανεφάρμοστου με βάση τα υλικοτεχνικά δεδομένα αλλά και τη γενικότερη υγειονομική κουλτούρα στη Χώρα μας. Αν αργήσουμε να αναδείξουμε συνδικαλιστικά τις αυθαιρεσίες του ιατρικού κόσμου σε κεντρικό επίπεδο , τότε φοβάμαι πως θα χάσουμε περαιτέρω πολύτιμο χρόνο και οι δυσάρεστες συνέπειες δε θα αργήσουν να βρεθούν μπροστά μας.
Είμαι ο μόνος που δεν καταλαβαίνει τι εννοεί ο ποιητής;
Δεν θέλαμε τα φάρμακα γενικώς και τα αντιβιοτικά ειδικότερα να δίνονται μόνο με ιατρική συνταγή; Ποιό πρόβλημα δημιουργείται ειδικά σε μας που έχουμε τόσους γιατρούς και δεν δημιουργείται στους κουτόφραγκους που παίρνουν γιατρούς και από τη χώρα μας γιατί δεν φτάνουν οι δικοί τους; Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι μόνο γιατί δεν επιτρέπεται και η χειρόγραφη συνταγή, αν αυτή προέρχεται από ΤΕΠ για παράδειγμα ή έχει γίνει σε επίσκεψη κατ'οίκον.
Θέμα: Χρήση αντιβιοτικών χωρίς ιατρική συνταγή στην Ελλάδα. (Αναγνώστηκε 19171 φορές)
3 Σεπτεμβρίου 2009, 18:13:49