Την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου, στις 12 το μεσημέρι στο Α' νεκροταφείο Αθηνών το τελευταίο αντίο στον Ντέμη Ρούσσο, από την οικογένεια, τους φίλους, και όσους τον αγαπούσαν και τον θαύμαζαν.
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε τα ξημερώματα της Κυριακής σε ηλικία 69 ετών μετά από μακροχρόνια νοσηλεία στο νοσοκομεία Υγεία σκορπώντας θλίψη σε όλο τον κόσμο.
Τέλη του Μάρτη 1968. Ο Λουκάς και ο Αρτέμης ανεβαίνουν στο τρένο για το Λονδίνο. Ημέρες ολάκερες. Με το που περνούν στις ακτές του Ντόβερ, οι τελωνειακοί τούς σταματούν και τους ψάχνουν. Τι είναι αυτά; Φωτογραφίες επαγγελματικές; Κασέτες; Μουσικά όργανα; Πού πάτε; Να δουλέψετε δίχως πράσινη κάρτα; Ούτε για αστείο. Απέλαση!
Παίρνουν των ομματιών τους και με όποιον τρόπο φτάνουν στο Παρίσι. Οι μέρες περνούν, ψάχνουν για δουλειά, τα λεφτά τελειώνουν, σε λίγο δεν θα έχουν να πληρώσουν ούτε για το υπόγειο των ελάχιστων τετραγωνικών στο Πορ Ντ' Ιταλί. Εξω, η πόλη ζει σε ρυθμούς επανάστασης. Μάης του '68.
Απόγνωση. Αίφνης, μαθαίνουν ότι σε ξενοδοχείο γίνεται το παγκόσμιο συνέδριο της Phonogram. Αποφασίζουν να εντοπίσουν τα στελέχη της πολυεθνικής δισκογραφικής και να τους πουν τον πόνο τους ζητώντας δουλειά. Αποτέλεσμα; Ενα συμβόλαιο που τους εξασφαλίζει τα προς το ζην αλλά τους φυλακίζει δισκογραφικά για έξι χρόνια.
ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ. Cut, επόμενη σκηνή. Στο υπογειάκι, μαζί με τον φίλο τους Βαγγέλη, που ήρθε από την Ελλάδα για να τους φέρει και χρήματα, προβάρουν το «Rain and Tears», με τη βελούδινη φωνή του Αρτέμη - πλέον Ντέμη. Σε λίγες εβδομάδες το τραγούδι έχει γίνει μεγάλη επιτυχία. Σε μερικούς μήνες τούς φέρνει πολλά σε δικαιώματα, ακόμη και με το πενιχρό συμβόλαιο. Σε λίγα χρόνια έχει πουλήσει 20 εκατομμύρια δίσκους.
Tο άλμπουμ των Aphrodite's Child επαινείται ως ορόσημο και υπόδειγμα νέου ήχου διεθνώς. Τα χιτ πολλαπλασιάζονται όσο τους ανακαλύπτει η Ευρώπη και η υφήλιος. Περιοδείες, έρωτες, μουσική. Για δύο τρελά, υπέροχα χρόνια.
Ας συστήσουμε τους ήρωες της ιστορίας: ο Λουκάς Σιδεράς, ο Αρτέμης Βεντούρης ή Ντέμης Ρούσσος και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ή Vangelis. Τρεις αφοσιωμένοι - με κάθε τους κύτταρο - στη μουσική νέοι, που ως Aphrοdite's Child έζησαν το όνειρο, αφότου κατάλαβαν ότι επιτυχία θα είχαν εκτός ελληνικών συνόρων.
Για τον Ντέμη Ρούσσο όλα - έστω το πρώτο φως - είχαν αρχίσει στην Αλεξάνδρεια, τον Ιούνιο του 1946.
Εκεί γοητεύθηκε και μυήθηκε στη βυζαντινή μουσική (για πέντε χρόνια χάρισε την υποβλητική φωνή του στην ψαλτική), αλλά και στην αραβική παράδοση. Εκεί είχε τα πρώτα ακούσματα από την ξεσηκωμένη μουσικά μεταπολεμική Ευρώπη προτού με την κρίση του Σουέζ, το 1961, έλθει οικογενειακώς στην Αθήνα και στήσει ως μπασίστας τους Idols. Ωσπου το καλοκαίρι του 1966 να γνωρίσει τον Βαγγέλη και να δώσει φωνή στη μουσική έμπνευση του βολιώτη φίλου του.
Πού ήμασταν, όμως; Στην αρχική ιστορία. Οταν η λαμπρή πορεία των Aphrodite's Child έφτανε στο τέλος. Cut, επόμενη σκηνή. Και επόμενη ιστορία. Ο Βαγγέλης παραγγέλνει στον Κώστα Φέρρη, Αιγυπτιώτη σαν τον Ντέμη, ένα μεγαλόπνοο, προκλητικό έργο, ως κύκνειο άσμα.
Με βάση την «Αποκάλυψη» του Ιωάννου. Τίτλος; «666». Μπαίνουν στο στούντιο για έξι μήνες, δοκιμάζουν, κόβουν, ράβουν, όπως μας είπε ο τότε στιχουργός και μετέπειτα σκηνοθέτης του «Ρεμπέτικου». Στο Lament ο Ντέμης θυμάται τις απαρχές του, το βυζαντινό μέλος. «Θεατρίνος δεινός», παρατηρεί ο Κώστας Φέρρης. Η Ειρήνη Παπά μπαίνει μαζί τους στο στούντιο με τις απόκοσμες κραυγές της (που από κάποιους επικρίθηκαν τότε). Και εγένετο άλμπουμ. Που πούλησε 20 εκατομμύρια βινύλια και έγινε έμβλημα των απανταχού θαυμαστών τους.
Το διαζύγιο ήρθε, ανελέητο, ύστερα από 239 συναπτές τηλεοπτικές εμφανίσεις. Οι συνθέσεις του Vangelis ανοίγουν δρόμο προς το διεθνές στερέωμα και το Χόλιγουντ. Ο Ντέμης αρχίζει σόλο καριέρα. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ τον καλεί στο «Blade Runner» για απόκοσμα φωνητικά πάνω στις μουσικές του ήδη βραβευμένου με Οσκαρ (για τους «Δρόμους της φωτιάς») Vangelis. Η συνέχεια είναι Ιστορία. Με περιοδείες (και με τον Τζο Ντασσέν) και ηχογραφήσεις. «Velvet Morning» ή «Ντρίγκι ντρίγκι μάνα μου», «My Friend The Wind» και το σήμα κατατεθέν του, «Goodbye My Love Goodbye» (σύνθεση του Λάκη Βλαβιανού) με πωλήσεις 2 εκατ. σε έναν χρόνο.
«ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΤΕΜΗΣ». Το 1980 τον βρίσκει 147 κιλά, τυλιγμένο με ΧΧΧL κελεμπίες. Σε δέκα μήνες χάνει 50. Που όμως τον κυνηγούν. «Πώς πάχυνα κάνοντας δίαιτα» γράφει. Σε βιβλίο. Και λανσάρει δική του δίαιτα. Στο μεταξύ ηχογραφεί το ιστορικό «Reflections» με τον Βαγγέλη.
Κι άλλους δίσκους. Πολλούς. Σε πολλές γλώσσες. Και περιοδείες. Παντού. Ετοιμάζεται για κινηματογραφική εμφάνιση, σε ταινία του Κώστα Φέρρη, με βάση το «Τραγούδι του νεκρού αδελφού». Θα κάνει έναν βυζαντινό αρχιεπίσκοπο. Η χαρά του δεν περιγράφεται. Ενα «όχι» από το Κέντρο Κινηματογράφου βουλιάζει το σχέδιο.
Ακόμη κι αν δηλώνει από το 1994 ότι θα σταματήσει, το καλοκαίρι του 2010 τον βρίσκει στο Ηρώδειο να γιορτάζει 40 χρόνια καριέρας. Ογκώδη, «θεατρίνο», με τη βελούδινη φωνή σπασμένη. Δεν τον είχε πλευρίσει ακόμη ο καρκίνος. Που τον κατέβαλε πέρυσι, με μεταστάσεις και την περασμένη Τετάρτη τον έστειλε, σε κακή κατάσταση, στο Υγεία. Για να τον νικήσει, ξημέρωμα Κυριακής των εκλογών. Δίχως καν να του ψιθυρίσει ένα «Goodbye, My Friend, Goodbye».
Μπασίστας στο σινεμά
Ο Ντέμης Ρούσσος εμφανίζεται στο πλευρό της Ζωής Κουρούκλη να παίζει μπάσο στην ταινία «Να ζει κανείς ή να μη ζει» (1966) του Ορέστη Λάσκου, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Λίλιαν Μηνιάτη, Ντίνος Ηλιόπουλος, Λάμπρος Κωνσταντάρας κ.ά. Ο τραγουδιστής ήταν τότε μέλος των Storms.
Θέμα: Demis Roussos (Αναγνώστηκε 3271 φορές)