Εστειλα στην τοπική Λαρισαϊκή εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» την παρακάτω επιστολή, που δημοσιεύθηκε χθές 17/1/2015 και αφορά την ανάμειξη της θρησκείας στην προεκλογική πολιτική προπαγάνδα.
Παρακολουθώ την πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων της ελληνικής πολιτικής σκηνής και έχω εντυπωσιασθεί διότι το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, πέρα από τα αμιγώς πολιτικά επιχειρήματα επικαλείται και θρησκευτικούς λόγους στην προσπάθεια του να αποτρέψει τους ψηφοφόρους από το να ψηφίσουν το αντίπαλο δέος, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η θρησκευτική προπαγάνδα η χρησιμοποιούμενη για την εκλογική ώθηση του κόμματος της Ν.Δ. , δεν είναι απαράδεκτη μόνο ηθικά και πολιτικά, είναι σαθρή και αίολη και από θεολογική άποψη. Επειδή όμως δείχνει να έχει απήχηση στα αυτιά μερίδας χριστιανών, αφελών και αθεολόγητων κατά τη γνώμη μου, θα παραθέσω κάποιες σκέψεις, βασισμένες στη Χριστιανική πίστη και θεολογία, που την ανασκευάζουν.
Θα αρχίσω με την παραδοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, του Αλέξη Τσίπρα, ότι είναι άθεος. Η δεξιά προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει, ή ακριβέστερα να εκφοβίσει, το ευσεβές χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι αποτελεί χείριστη αμαρτία και απαράδεκτη ασέβεια προς τον Θεό να ψηφίσει χριστιανός άθεο άτομο ως πρωθυπουργό. Πέραν του ότι το επιχείρημα αυτό αποτελεί μία επιπλέον απόδειξη της γενικότερης στρατηγικής ψυχολογικού πολέμου και εκφοβισμού που έχει επιλέξει η Ν.Δ., με στόχο τη δημιουργία θρησκευτικών ενοχών στην περίπτωση αυτή, είναι και αβάσιμο θεολογικά. Ο Θεός δεν είναι ο μίζερος, μικρόψυχος και αυταρχικός αφέντης του σύμπαντος, που απαιτεί τυφλή υποταγή και παραδοχή της ύπαρξης του από τους ανθρώπους - «υπηκόους» του. Αντίθετα είναι ο μεγαλόθυμος και με άπειρο μέγεθος αγάπης κυβερνήτης του παντός, που δημοκρατικότατα σέβεται το δικαίωμα καθενός να τον αρνηθεί. Και επιπλέον, δεν έχει κανένα πρόβλημα να προικίζει με χαρίσματα ανθρώπους που τον αρνούνται και τον αμφισβητούν και να τους «χρησιμοποιεί» για την πρόοδο και το καλό της κοινωνίας. «Επιλείψει με ο χρόνος διηγούμενον» παραδείγματα αθέων που συνέβαλαν θετικά στην ανθρώπινη ιστορία και πολιτισμό. Θα χρησιμοποιήσω μόνο ένα σύγχρονο παράδειγμα. Ο κορυφαίος σήμερα και διάσημος θεωρητικός φυσικός και κοσμολόγος Stephen Hawking είναι δεδηλωμένα άθεος.
Η δημόσια επίδειξη εκ μέρους των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας της θρησκευτικής ιδιότητας και ορθόδοξης «πίστης» τους είναι συχνά υποκριτική και στόχο έχει την εξαπάτηση του θρήσκου ελληνικού λαού και την υφαρπαγή της ψήφου του. Σιγά μην τον μάρανε τον Αδωνι Γεωργιάδη που η Ρένα Δούρου έχασε την ευλογία του εκκλησιασμού την πρωτοχρονιά που μας πέρασε. Στόχος του ήταν να τη στιγματίσει στα μάτια των δεξιών θρησκευόμενων ψηφοφόρων ως ασεβή και άθεα και να τους πεί έμμεσα «να ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, προσέξετε μη τυχόν και ψηφίσετε αυτούς που δεν συμμερίζονται την ορθόδοξη πίστη μας». Αλλά και οι επισκέψεις και παρουσίες πολλών πολιτικών της Ν.Δ. σε Αγιο Ορος, μοναστήρια, θρησκευτικές εορτές και εκδηλώσεις κλπ., πάντα με την υποχρεωτική παρουσία τηλεοπτικής κάμερας ή φωτογράφων, δεν είναι απόρροια αμιγώς ευσεβούς πόθου να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τις ιερές παρακαταθήκες της Ορθοδοξίας , αλλά και ιδιοτελούς επιθυμίας να διαφημίσουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες το «ίματζ» του πιστού ηγέτη που καλλιεργούν, ιδιότητα που ο θανάσιμος αντίπαλος τους Αλέξης Τσίπρας και άλλοι «Συριζαίοι» στερούνται και έτσι να προσελκύσουν τους χριστιανούς ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί της Δεξιάς ξέρουν άριστα την ψυχολογία του λαού και πράττουν ανάλογα, βασιζόμενοι στη ρήση «δείξε στον κόσμο αυτό που θέλει να δεί και πές του αυτό που θέλει να ακούσει, εάν θέλεις να κερδίσεις την ψήφο του».
Δεν συμφέρει την δεξιά κυβερνητική προπαγάνδα να κάνει χρήση της χριστιανικής θεολογίας για να συγκρατήσει ή να προσεταιρισθεί οπαδούς, διότι το ορθόδοξο ήθος και αντίληψη κατακρίνουν την πολιτική που εχουν εφαρμόσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Σύμφωνα με την παραβολή της Κρίσεως, ο Χριστός θα καταδικάσει όσους δεν έδωσαν τροφή στους πεινασμένους ή νερό στους διψασμένους, όσους δεν περιέθαλψαν τους ξένους ή τους άρρωστους, όσους δεν έντυσαν τους γυμνούς και δεν επισκέφθηκαν τους φυλακισμένους. Γιατί, σύμφωνα με την ίδια παραβολή, Χριστός είναι ο κάθε πάσχων συνάνθρωπος μας. Επομένως, οι πολιτικοί μας, που με τη μνημονιακή πολιτική τους δημιούργησαν στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια στρατιές φτωχών, ανέργων, αστέγων, περιθωριοποιημένων, ανασφάλιστων που πεθαίνουν από οικονομική αδυναμία να εξασφαλίσουν τη θεραπεία τους, απελπισμένων που καταλήγουν στην αυτοκτονία κλπ., τον Χριστό σταυρώνουν καθημερινά στο πρόσωπο του κάθε συμπολίτη μας, που οδηγείται στην οικονομική εξαθλίωση, την κοινωνική περιθωριοποίηση και την βιολογική και ψυχολογική εξουθένωση. Και φυσικά όσοι τους στηρίζουν με την ψήφο τους είναι και αυτοί ηθικά συνυπεύθυνοι.
Μια και έθιξα το θέμα της ευθύνης των ψηφοφόρων, νομίζω ότι πρέπει να γίνει ένα επιπλέον σχόλιο, επειδή διακινείται στους χριστιανικούς κύκλους μία επικίνδυνα παρεξηγημένη θεολογικά, αλλά και ύποπτη πολιτικά, άποψη ότι «θα γίνει ό,τι θέλει ο παντοδύναμος Θεός». Με άλλα λόγια, εμείς θα ψηφίσουμε τα κόμματα που ισοπεδώνουν με επαχθέστατα μέτρα την ελληνική κοινωνία, αλλά θα επέμβει θαυματουργικά ο Θεός να «καθαρίσει» για πάρτη μας και να μας σώσει. Θέλω να υπενθυμίσω στους αθεολόγητους ή πονηρούς που ενστερνίζονται ή προωθούν τέτοιες απόψεις ότι ο Θεός σέβεται (ευτυχώς, αλλά και δυστυχώς) τις επιλογές των ανθρώπων. Οσοι ψηφίσουν πάλι τα κόμματα της συγκυβέρνησης, που έχουν δείξει, εδώ και τέσσερα χρόνια, με αδιαμφισβήτητο τρόπο την πολιτική που εφάρμοσαν και θα εφαρμόσουν, δεν θα έχουν κάνει πλέον λαθεμένη, αλλά συνειδητή επιλογή και θα είναι άξιοι της τύχης τους. Δυστυχώς όμως δεν φταίει σε τίποτα η βασανιζόμενη ελληνική κοινωνία να πληρώνει τις άφρονες επιλογές τους.
Οι επερχόμενες εκλογές είναι κρισιμότατες για το μέλλον της πατρίδας μας. Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει επιστρατεύσει θρησκεία και θεολογία στην προσπάθεια της να δημιουργήσει φοβικά σύνδρομα και να κερδίσει τις εκλογές με κάθε μέσον. Οι θρησκευόμενοι ψηφοφόροι ας είναι σίγουροι ότι ο Θεός δεν πρόκειται να τους κατακρίνει εάν ψηφίσουν άθεους πολιτικούς. Διότι για τον Θεό σημασία δεν έχουν τα θρησκευτικά φρονήματα των πολιτικών αρχηγών μας, αλλά το εάν οι πολιτικές που εφαρμόζουν θα ανακουφίσουν ή θα επιβαρύνουν την ταλαίπωρη πατρίδα μας. Και εδώ έγκειται και η δική μας ευθύνη, πολιτική και ηθική, ως πολιτών και ψηφοφόρων.