Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΔεν είναι καταπληκτικό; Θα έχουμε δύο κυβερνήσεις. Σαν τις δύο εντεκάδες που είχε κάποτε ο Ολυμπιακός. Μία για τo ελληνικό πρωτάθλημα και μία για το Champions league. Άλλωστε, το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν, αλλά με διαφορετική διάταξη. Κυβέρνηση Κωνσταντίνου στην Αθήνα, κυβέρνηση Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Εθνική κυβέρνηση επίσημη και Κυβέρνηση του Βουνού ανεπίσημη.
Μονίμως και διαχρονικά, αναζητούσαμε την κυβέρνηση της καρδιάς μας και των επιθυμιών μας. Παράλληλα, όμως, η σκληρή πραγματικότητα μας επέβαλε και την κυβέρνηση της λογικής μας. Από τη μία προτάσσαμε τις ανυπέρβλητες επιθυμίες του θυμικού (εθνική ανεξαρτησία, μοναδικότητα, μεγαλοπρέπεια, πίστη, ευσέβεια, αρχαία και βυζαντινή αποκλειστικότητα κτλ), κι από την άλλη έπρεπε να μας εκπροσωπήσει κάποιος κακός και συναισθηματικά αποστειρωμένος, για να επιβιώσουμε μέσα σ΄έναν κόσμο «κυνικό» και αδιάφορα «λογικό».
Είναι φανερό ότι πάντα θα ζούμε το δράμα μας. Αυτό το δίπολο στην εσωτερική μας υπόσταση. Την επιθυμία απέναντι στους φραγμούς. Το συναίσθημα απέναντι στη «βαρβαρότητα» της επιβεβλημένης λογικής. Πάντα από εξωτερικές επιτιθέμενες δυνάμεις!
Αυτή τη φορά, όμως, μας δίνεται διαβολική ευκαιρία να μας διοικήσει μια διπολική εξουσία, που θα ανταποκρίνεται πλήρως στη γενετική μας ιδιαιτερότητα. Το προσπάθησαν κι άλλοι αλλά το έκαναν με λάθος τρόπο. Γιατί, πολύ απλά, δεν είχαν το ιδεολογικό υπόβαθρο να το καθορίσουν σε στέρεα βάση. Κάτι πήγε να κάνει ο Ανδρέας, αλλά του βγήκε «υβρίδιο» (homo pasokus) και αποκαλύφθηκε. Το ζήτημα δεν είναι να κατασκευάσεις κάτι στα «εργαστήρια» αλλά να ικανοποιήσεις τις ήδη υφιστάμενες ανάγκες στο παραδοσιακό γονιδίωμα.
Αργά ή γρήγορα, η επαναπροσαρμογή στον δυτικό κόσμο, στον οποίο κάποιοι επιμένουν ότι ανήκουμε, θα είναι πλέον φανερή. Δεν είναι μόνο το χρέος και οι αγορές. Είναι και οι πολιτισμικές ανάγκες της κοινωνίας, που επικοινωνεί με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πολύ πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν. Έλα όμως, που η επαναστατική μας διάθεση θα μας σπρώχνει σε μια επιθυμία αυτονόμησης και αμφισβήτησης κάθε αμοιβαιότητας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μετά το εντυπωσιακό σερί του «πορθητή» Βαρουφάκη, θα μείνουμε στωικοί, όταν φτάσει έξω από τα τείχη του σκληροτράχηλου Βερολίνου. Και πως κάθε φορά που θα επισκέπτεται τον «θρόνο» του αποκηρυγμένου «Πάπα» δεν θα πανηγυρίζουμε δεόντως εντός των δικών μας τειχών.
Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Όλες αυτές τις μέρες, που οι στιλιστικοί και ρητορικοί μας θρίαμβοι κάνουν τον γύρο του κόσμου, αισθανόμαστε υπέροχα. Γιατί να χάσουμε αυτήν την ανάταση εξαιτίας της κυβέρνησης που θα περιπέσει σε κρίση ορθολογισμού; Ας έχουμε και τα δύο. Έξω να κλείνονται συμφωνίες και μέσα να επικρατεί ενθουσιασμός. Έχουμε, πλέον, μεγάλο πάτημα γι' αυτό και γερές ιδεολογικές πλάτες. Είμαστε αριστεροί, ανατρεπτικοί και ριζοσπαστικοί. Ως εκ τούτου, έχουμε δικαίωμα να οραματιζόμαστε συλλογικές διεκδικήσεις των αιτημάτων μας.
Με λίγη προσπάθεια, μπορούμε να συντηρήσουμε την «εξιδανικευμένη» σχέση εξωτερικής και εσωτερικής πραγματικότητας, βοηθούμενοι και από τη φαντασία μας. Αν δεν αποδειχτούμε ανυπόμονοι, όλα είναι εφικτά. Φτάνει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να μην πιάσουμε στο κυνήγι τους Λαφαζάνηδες και τους Στρατούληδες, όταν έρθουν τίποτα δύσκολες ώρες. Μόνο να τους ακούμε και να τους βλέπουμε να κάνουν δηλώσεις. Αυτό αρκεί.
Έχουμε μπροστά μας τόσες συγκρούσεις με τους ξένους και άλλες τόσες ευκαιρίες εσωτερικές να βιώσουμε χαρές και πανηγυρισμούς. Η μία κυβέρνηση θα δουλεύει, και η άλλη θα μας «ψυχαγωγεί». Η μία θα σχεδιάζει στα υπόγεια των εργαστηρίων και η άλλη, «δι' ελέου και φόβου περαίνουσα» θα μας οδηγεί στην εκ περιτροπής «κάθαρση», εκτονώνοντας την ακατάσχετη ανάγκη μας για δραματική ικανοποίηση.
Ας απολαύσουμε τον «δυισμό» της πραγματικότητας μας κι ας διαρκέσει πολύ. Έχουμε μοναδική ευκαιρία!
Ψηφοφορία
Θέμα: Δημοσκόπηση: Tί στάση θέλω να κρατήσει η Ελληνική Κυβέρνηση; (Αναγνώστηκε 2786 φορές)