Συμβουλή στους γενικούς-οικογενειακούς γιατρούς να αναζητούν «τα αόρατα παιδιά».Μετάφραση άρθρου από τη νορβηγική ιατρική εφημερίδα: Dagens Medisin.
Τίτλος πρωτoτύπου:
Ber fastlegene om å finne «de usynlige barna».
Τα παιδιά βαριά ασθενών δικαιούνται σύμφωνα με το νόμο ενημέρωση και παρακολούθηση. Οι γενικοί-οικογενειακοί γιατροί μπορούν να συμβάλλουν περισσότερο, ώστε τα συγκεκριμένα παιδιά να μη λησμονούνται, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας έρευνας.
Οι ερευνητές του τμήματος Γενικής Ιατρικής του ερευνητικού κέντρου Uni Helse του Μπέργκεν Νορβηγίας ασχολήθηκαν με το ρόλο των γενικών-οικογενειακών γιατρών στην παρακολούθηση παιδιών ατόμων, που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες. 27 γενικοί γιατροί μοιράστηκαν την εμπειρία τους με τους ερευνητές. Στις ομάδες αυτές έγινε επίσης συζήτηση σχετικά με το ρόλο των γενικών γιατρών στη φροντίδα των συγκεκριμένων παιδιών.
Είναι σημαντικός ο ρόλος των γενικών γιατρών στη φροντίδα αυτών των παιδιών. Οι γενικοί γιατροί είναι εκείνοι που μπορούν να αναγνωρίσουν τα παιδιά, τα οποία χρειάζονται περαιτέρω παρακολούθηση, όπως επίσης είναι εκείνοι που μπορούν να συμβουλέψουν τους γονείς σχετικά με το πώς θα διαχειριστούν την επιμέλειά τους, σύμφωνα με την ερευνήτρια κ.Frøydis Gullbrå στο Uni Helse.
Δικαίωμα, που κατοχυρώνεται με νέο νόμο (στμ: Ο συγκεκριμένος νόμος αφορά τη Νορβηγία).
Από το 2010 τα παιδιά ατόμων, που πάσχουν από σοβαρές σωματικές ή ψυχικές ασθένειες ή ατόμων με προβλήματα εθισμού, έχουν σύμφωνα με θεσμοθετημένο νόμο δικαίωμα σε πληροφόρηση και σε παρακολούθηση από το υγειονομικό προσωπικό. Ο παραπάνω νόμος συμπεριλαμβάνεται στη σχετική νομοθεσία για το υγειονομικό προσωπικό.
Η έρευνα δείχνει ότι παιδιά, που μεγαλώνουν με γονείς, οι οποίοι πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση ασθενειών και ψυχοσωματικών δυσχερειών. Είναι σημαντικό στην πρόληψη το να ανακαλύπτονται παιδιά, που ανήκουν σ’αυτή τη ζώνη κινδύνου, καθώς και το να υπάρχει φροντίδα για επιμελή παρακολούθησή τους. Ο ρόλος του γενικού γιατρού σ’αυτές τις περιπτώσεις αποκτά σημαντική θέση, επειδή ο γενικός γιατρός είναι συνήθως η πόρτα εισόδου στις υγειονομικές υπηρεσίες σύμφωνα με την κ. Gullbrå.
Υπολογίζεται ότι περίπου 135.000 παιδιά στη Νορβηγία ζουν με γονείς, που πάσχουν από σοβαρές ψυχικές ασθένειες ή που είναι εξαρτημένοι από αλκοόλ, σύμφωνα με μία αναφορά του 2011 από τη διεύθυνση δημόσιας υγείας (ΔΔΥ). Σύμφωνα με τα στοιχεία της
ΔΔΥ διαπιστώθηκε ότι 25% από τα παιδιά, που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες και 10% από τις περιπτώσεις πρόωρου θανάτου παιδιών σχετίζονται με γονείς που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό το ποσοστό των παιδιών που ζουν με γονείς, οι οποίοι πάσχουν από σοβαρές σωματικές νόσους.
H έρευνα του τμήματος Γενικής Ιατρικής του Uni Helse επικεντρώνεται στη στενή συνεργασία του γενικού γιατρού με άλλους επαγγελματίες υγείας στο σύστημα υγείας, όσο αφορά τα παιδιά ατόμων, που πάσχουν από σοβαρές νόσους. Φαίνεται ότι ο πιο σημαντικός συνεργάτης είναι η νοσηλεύτρια του κέντρου υγείας (στμ: ή/και του ιατρείου/της κλινικής). Η νοσηλεύτρια έχει σημαντικές δυνατότητες, όσο αφορά την παρακολούθηση των παιδιών, σύμφωνα με την κ.Gullbrå.
«Τα αόρατα παιδιά»Η έρευνα δείχνει συγχρόνως ότι αποτελεί μία πρόκληση για τους γενικούς γιατρούς η ενθύμηση αυτών των παιδιών: Συνήθως η ενασχόληση και μόνο με τον/την ασθενή αποτελεί αρκετή φροντίδα.
΄΄Διαπιστώνουμε ότι είναι παρακινδυνευμένο τέτοια παιδιά να παραμένουν κρυμμένα και λησμονημένα. Μερικοί από τους γενικούς γιατρούς δειλιάζουν να αναλάβουν τέτοια ευθύνη. Αποτελεί μία ευαίσθητη παράμετρο το πώς η νόσος επηρεάζει το γονεϊκό ρόλο και το πώς δέχονται τα παιδιά κάτι τέτοιο. Κάποιοι από τους γενικούς γιατρούς φοβούνται ότι, από τη στιγμή που κάποιος ξεκινήσει να θίγει αυτό το θέμα, κάτι τέτοιο θα επηρεάσει τη σχέση εμπιστοσύνης του με τον/την ασθενή΄΄.
Η κ.Gullbrå, που είναι και η ίδια γενική γιατρός, έχει βρεθεί αντιμέτωπη με περιπτώσεις, στις οποίες δίσταζε να κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα παιδιά ασθενών με σοβαρές νόσους. ΄΄Έχω συναντήσει τέτοιες καταστάσεις. Αποτελεί ένα ρίσκο το να θίξω το συγκεκριμένο θέμα. Ο ασθενής βρίσκεται μπροστά σου για κάποια συγκεκριμένη ιατρική εξέταση και ο χρόνος, που είναι διαθέσιμος, είναι περιορισμένος΄΄. Σύμφωνα με την κ.Gullbrå ΄΄ορισμένοι διστάζουν να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τα παιδιά, γιατί φοβούνται ότι δε μπορούν να προσφέρουν κάποια βοήθεια΄΄.
Ο ρόλος του γενικού γιατρού.Με ποιο τρόπο θα μπορέσουν οι γενικοί γιατροί να αυξήσουν την ικανότητά τους στο «να βρίσκουν» αυτά τα παιδιά;
΄΄Χρειάζεται να ρωτάμε τους ασθενείς, που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα, αν έχουν παιδιά. Δε χρειάζεται να είμαστε υπερβολικοί σ’αυτό ως γενικοί γιατροί, απλώς να το θυμόμαστε. Δεν είναι απαραίτητο να αναλαμβάνουν οι γενικοί γιατροί μόνοι τους ολόκληρη την παρακολούθηση τέτοιων παιδιών, αλλά να τα ανακαλύπτουν και να μαθαίνουν πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν την όλη κατάσταση. Όσο αφορά την παρακολούθηση εκείνων από τα παιδιά που χρειάζονται βοήθεια, μπορούν βεβαίως να συνδράμουν οι νοσηλεύτριες, οι ψυχολόγοι καθώς και οι παιδιατρικές και οι παιδοψυχιατρικές κλινικές΄΄. Επειδή η αλλαγή του νόμου έγινε μόλις το 2010, ίσως είναι άγνωστο σε κάποιους από τους γενικούς γιατρούς ότι έχουν αυτήν την ευθύνη, τονίζει η κ. Gullbrå.
Νέες κατευθυντήριες οδηγίες.Η ερευνητική ομάδα συνεχίζει το έργο της με συνεντεύξεις των παιδιών ασθενών, που πάσχουν από σοβαρές νόσους και σύντομα θα αρχίσει να παίρνει συνέντευξη από ενήλικες, που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα. Όλο αυτό το υλικό υπολογιζόταν ότι θα είναι
έτοιμο μέσα στο 2014 (στμ: το άρθρο δημοσιεύτηκε στη νορβηγική εφημερίδα ιατρικού περιεχομένου Dagens Medisin τις 14 Αυγούστου 2014) και μέσα στο 2015 οι ερευνητές με βάση αυτό το υλικό, θα επεξεργαστούν κατευθυντήριες οδηγίες, που θα απευθύνονται στους γενικούς γιατρούς.
΄΄Ο λόγος, για τον οποίο επικεντρωνόμαστε σ’αυτό, είναι η σπουδαιότητα της πρόληψης, της καταγραφής και της παροχής βοήθειας στα παιδιά, ώστε να εμποδίσουμε τη νόσησή τους΄΄, σύμφωνα με την κ.Gullbrå.
΄΄ Είναι σημαντικό να εμποδίσουμε τη νόσηση αυτών των παιδιών΄΄. Frøydis Gullbrå, γενική γιατρός και ερευνήτρια στο ερευνητικό κέντρο Uni Helse.
Μετάφραση από τα νορβηγικά (με την άδεια της κ.Frøydis Gullbrå): Κωνσταντίνος Β. Αναστασιάδης.
Ειδικός γενικός-οικογενειακός γιατρός. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος.
Θέμα: Αρμοδιότητες γενικών γιατρών (Αναγνώστηκε 87113 φορές)
20 Απριλίου 2010, 01:23:42