Κείμενο που θα έπρεπε να υπάρχει πλαστικοποιημένο στην αναμονή όλων των ΤΕΠ.

[Argirios Argiriou]

31 Μαρτίου 2015.
του Πέτρου Ιωάννου.

Εφημερία χθες. Με ξύπνησε το πρωί ο Χάρης για να δω μια νεφρολογική ασθενή στα επείγοντα, και όπως έμπαινα είδα έναν έντρομο νέο της ηλικίας μου να σπρώχνει ένα καροτσάκι με μια γυναίκα πάλι της ηλικίας μου στον διάδρομο και να ψάχνει αριστερά και δεξιά. Αφότου μπήκα άκουσα φωνές στον διάδρομο, τον νεαρό που είχα δει πριν να ωρύεται, να χτυπάει τους τοίχους, να κλωτσάει τις πόρτες και να βρίζει ασύστολα ψάχνοντας για καρδιολόγο για την κοπέλα του, κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα στο σύστημα υγείας. Πάγωσα. Ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος. Ο άλλος ειδικευόμενος, ο Κώστας, παράτησε αυτό που έκανε και έβαλε την κοπέλα μέσα, ενώ εγώ συνέχισα αυτό που έκανα κι έφυγα. Φεύγοντας, μετά από τρεις ώρες, πέρασα από τα επείγοντα, από περιέργεια, και είδα τους δύο ειδικευόμενους λιώμα πάνω στα γραφεία, να κλείνουν εκκρεμότητες για να φύγουν. Ρώτησα τον έναν από αυτούς τι είχε τελικά η πιτσιρίκα, και μου είπε πως τελικά δεν είχε τίποτα, αλλά μετά δεν μπορείς να τους πεις κάτι για τη συμπεριφορά τους. Γιατί αφού τους εξετάσεις και τους πάρεις εργαστηριακά, γίνονται όλοι αρνάκια, ανυπόμονοι να βγουν οι εξετάσεις για να φύγουν. Θυμήθηκα πόσα παρόμοια σκηνικά έχουν γίνει, όταν στο παρελθόν είχαν πάει να με δείρουν στους διαδρόμους επειδή δεν προλάβαινα να ασχοληθώ με μια 30χρονη που περίμενε να φύγει γιατί είχε μπει ασθενής με ασθενοφόρο που είχε έμφραγμα και χάρη σ´αυτές τις βλακείες άργησε να μεταφερθεί στην εντατική των καρδιοπαθών. Ή την άλλη φορά που άλλος είχε τραβήξει μαχαίρι σε ειδικευόμενο, ή όταν υποστράτηγος της αστυνομίας παρεμπόδιζε διασωλήνωση κωματώδους ασθενούς δέρνοντας συναδέλφους του γιατί είχε γδάρει το φρύδι του ο γιός του - και αφέθηκε ελεύθερος την επόμενη.

Δεν θυμάμαι σε ποιο σημείο της διαδρομής συνέβη και σε μένα, αλλά άλλαξα κι εγώ, όπως και οι άλλοι. Ντρέπομαι, ντρέπομαι που κινούμαι σε αυτήν την κοινωνία, που ο ψευτοτσαμπουκάς χρησιμοποιείται για επιτάχυνση των προσωπικών επιδιώξεων, θλίβομαι που αναγκάζομαι να δουλεύω απλήρωτες εφημερίες δίχως security, υπηρετώντας ανθρώπους των οποίων την ανθρώπινη φύση αμφισβητώ. Ντρέπομαι που περπατούν δίπλα μου άνθρωποι που παρακάμπτουν τον σιωπηλό εμφραγματία, που παραχωρεί τη θέση του, απλά γιατί φωνάζουν, βρίζουν και απειλούν γιατί θέλουν να πάνε σπίτι τους μια ώρα νωρίτερα. Και θυμώνω με το γεγονός πως εν τέλει μπορεί να βρω το μπελά μου ακόμα κι αν τα κάνω όλα σωστά, ή ακόμα κι αν δεν είμαι στον χώρο που θα γίνει κάτι, όπως με τη 16χρονη στο Ρέθυμνο, απλά γιατί ο κόσμος θέλει να ξεσπάσει και να αποδώσει ευθύνες οπουδήποτε αλλού, πέρα από τον εαυτό του.

Άλλη μια απλήρωτη εφημερία.

*Ο Πέτρος Ιωάννου είναι ειδικευόμενος Παθολογίας ΠΑΓΝΗ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Το παραπάνω κείμενο, θα πρέπει να εκτυπωθεί σε μερικά αντίγραφα, να πλαστικοποιηθεί και να υπάρχει πάνω στα τραπεζάκια του θαλάμου αναμονής όλων των ΤΕΠ (Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών) της Ελλάδας.

[DrGuni]

Κάποια  από  τα  σχόλια  στο  προταγκον με  άφησαν με  το στόμα ανοικτό . Δεν  υπάρχει  ελπίδα  σε αυτήν  τη  χώρα....

[timex]

Δυστυχως σε αυτη τη χωρα πεταμε λασπη και βαζουμε ταμπελακια πολυ ευκολα.
Οι γιατροι ειμαστε φακελακηδες για την πλειοψηφία των Ελληνων.
Αλλα επαγγελματα ειναι κατι αλλο.
Ειναι δυσκολο να βγαλεις τη λασπη ετων απο πανω σου γιατι ξεραινεται και θελει νερο, ξυσιμο και επιμονο βουρτσισμα για να καθαρισει...