Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Το Ελληνικό Δημόσιο Χρέος (Η εξεταστική αυτού Φόρουμ για το χρέος).
Argirios Argiriou:
Καθημερινή, 11/08/2016
του Πάσχου Μανδραβέλη.
Το χρέος που φουσκώναμε.
Στις αρχές του 2008, όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε πελάγη δημοσιονομικής ευτυχίας, ο κ. Στέφανος Μάνος χτυπούσε ένα ανησυχητικό καμπανάκι: «Από την έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος πρόσεξα ορισμένα πράγματα», έγραψε στην «Καθημερινή» (26.4.2008). «Το δημόσιο χρέος στις 31.12.2003 ήταν 168 δισ. ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 31.12.2007, έφθασε τα 216 δισ. ευρώ. Σε τέσσερα χρόνια προστέθηκαν χρέη 48 δισ. ευρώ. Τι είναι 48 δισ. ευρώ; Το 2007 το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισ. ευρώ. Η αύξηση του δημοσίου χρέους τα τελευταία 4 χρόνια είναι ίση με το σύνολο των φορολογικών εσόδων του 2007».
Από την έκθεση του ίδιου διοικητή (Γιώργος Προβόπουλος) για το 2010 διαβάζουμε κάποια άλλα εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα. Το δημόσιο χρέος στις 31.12.2008 ανέβηκε στα 261 δισ. ευρώ και στις 31.12.2009 στα 298 δισ. Πόσα άραγε από αυτά να μπόρεσε να φουσκώσει ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καν στην Ελλάδα; Να σημειώσουμε ότι ο κατηγορούμενος για παραποίηση στατιστικών στοιχείων πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ ήρθε στη χώρα κατόπιν εορτής και μνημονίου, τον Αύγουστο του 2010. Εδώ, μέσα σε μια πενταετία το κράτος σώρευσε επιπλέον χρέος 120 δισ., όταν σε ολόκληρη την ιστορία των 190 χρόνων του είχε σωρεύσει 180. Πώς να δικαιολογηθεί ένας τέτοιος λογαριασμός;
Δυστυχώς όλα στην Ελλάδα χρειάζονται επεξήγηση. Προπαντός τα αυτονόητα. Κάποιοι Δεξιοί συνοδοιπόροι του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι ο υψηλός δανεισμός των κυβερνήσεων Καραμανλή ήταν αναγκαίος για να αποπληρωθούν παλιά χρέη. Μακάρι να ήταν έτσι, διότι διά αυτής της μεθόδου θα είχαμε απλή ανακύκλωση του χρέους· όταν δανείζεσαι ένα ποσό για να αποπληρώσεις κάποιο χρέος, δεν αυξάνει το χρέος. Μπορεί να αλλάζει ο δανειστής, αλλά τα χρωστούμενα παραμένουν ανέπαφα. Ομως από τις εκθέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος βλέπουμε ότι οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού από 48 δισ. που ήταν το 2004 φούσκωναν διαρκώς. Το 2005 έγιναν 51 δισ., το 2006 πήγαν στα 52,5 δισ., το 2007 ανήλθαν στα 58 δισ., το 2008 στα 65 δισ. και το καταστροφικό 2009 στα 78 δισ. Μέσα σε μια πενταετία ανέβηκαν 62,5%! Οι δαπάνες προσωπικού από 18 δισ. το 2004 έφτασαν τα 26,5 δισ. το 2009: 47% αύξηση σε πέντε χρόνια. Μη μιλήσουμε για τα πάρτι στην υγεία, όπου οι δαπάνες πενταπλασιάστηκαν κ.λπ.
Βεβαίως τότε ήταν η εποχή που υπήρχαν λεφτά στις αγορές. Υπήρχε η αίσθηση πως βρέθηκε η «φιλοσοφική λίθος» που μετατρέπει τα δάνεια σε χρυσάφι. Οι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί δάνειζαν με την ίδια ευκολία τους άστεγους των ΗΠΑ για να αποκτήσουν σπίτι και υπερχρεωμένες χώρες σαν την Ελλάδα. Κανείς –ούτε καν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό τον Μπαρόζο– δεν ήλεγχε τα νούμερα των δανειοληπτών. Υπήρχαν κίνητρα στα στελέχη των τραπεζών να δίνουν δάνεια· ακόμη και σε αφερέγγυους ή δυνάμει αφερέγγυους, όπως ήταν η Ελλάδα. Πάνω σε αυτό το κύμα της χρηματοοικονομικής φρενίτιδας σερφάριζε η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή και, προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές, μοίραζε τριχίλιαρα σε όποιον περνούσε από την πυρόπληκτη Ηλεία. Αλλά η πραγματικότητα εκδικείται. Oχι πάντα τους εμπρηστές, που στρίβουν διά των εκλογών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Ενδιαφέρον έχουν και τα σχόλια που ακολουθούν στο παραπάνω άρθρο, αν ανοίξει κανείς τον παραπάνω σύνδεσμο. Ίσως το πιο ενδιαφέρον σχόλιο είναι το παρακάτω:
Yanni Papadakis • 6 μέρες πριν
Ρωτήστε και κανένα ειδικό στα θέματα του χρέους πριν κάνετε τις αναλύσεις σας. Αυτό που συνέβη το 2008 ήταν μια δραματική άνοδος των επιτοκίων και χρεολυσίων. Από που προκύπτει ότι τα μεγαλύτερα επιτόκια δεν αυξήσανε το χρέος;
Όσο για το 2004-2009, κάντε μια έρευνα να δείτε τι σημαίνει "μη χρηματοδοτούμενη υποχρέωση." Ανακοινώνω αύξηση των συντάξεων χωρίς να βάζω λεφτά στην άκρη για μεγαλύτερες μελλοντικές δαπάνες. Μετά από 10 χρόνια ευθύνεται η μελλοντική κυβέρνηση για την αύξηση δαπανών;
Αρχίατρος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςYanni Papadakis • 6 μέρες πριν
Ρωτήστε και κανένα ειδικό στα θέματα του χρέους πριν κάνετε τις αναλύσεις σας. Αυτό που συνέβη το 2008 ήταν μια δραματική άνοδος των επιτοκίων και χρεολυσίων. Από που προκύπτει ότι τα μεγαλύτερα επιτόκια δεν αυξήσανε το χρέος;
Όσο για το 2004-2009, κάντε μια έρευνα να δείτε τι σημαίνει "μη χρηματοδοτούμενη υποχρέωση." Ανακοινώνω αύξηση των συντάξεων χωρίς να βάζω λεφτά στην άκρη για μεγαλύτερες μελλοντικές δαπάνες. Μετά από 10 χρόνια ευθύνεται η μελλοντική κυβέρνηση για την αύξηση δαπανών;
--- Τέλος παράθεσης ---
Ο κύριος είναι ειδικός επί του χρέους ; Μόνο λόγω χρέους μπήκαμε στα Μνημόνια ή επειδή είχαμε και ένα έλλειμμα 15+% που μας άφησε κληρονομιά ο "κουρασμένος" της Ραφήνας ;
Έλλειμμα έχει μεγαλύτερο και η Ιαπωνία αλλά το χρηματοδοτεί μια χαρά.
Δεν μπορεί να σου λέει Αμερικανός σύμβουλος επενδύσεων το 2008 ότι τον πρωθ και τον υπουργό Οικονομικών σας πρέπει να τους κλείσετε φυλακή, να τους βάλετε με τον κανονικό πληθυσμό και να πετάξετε το κλειδί, βλέποντας απλά την πορεία δανεισμού της χώρας και να έχουμε ορισμένους φωστήρες να μας μιλάνε περί επιτοκιών.
GirousisN:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςYanni Papadakis • 6 μέρες πριν
Ρωτήστε και κανένα ειδικό στα θέματα του χρέους πριν κάνετε τις αναλύσεις σας. Αυτό που συνέβη το 2008 ήταν μια δραματική άνοδος των επιτοκίων και χρεολυσίων. Από που προκύπτει ότι τα μεγαλύτερα επιτόκια δεν αυξήσανε το χρέος;
--- Τέλος παράθεσης ---
Δεν μπορεί να σου λέει Αμερικανός σύμβουλος επενδύσεων το 2008 ότι τον πρωθ και τον υπουργό Οικονομικών σας πρέπει να τους κλείσετε φυλακή, να τους βάλετε με τον κανονικό πληθυσμό και να πετάξετε το κλειδί, βλέποντας απλά την πορεία δανεισμού της χώρας και να έχουμε ορισμένους φωστήρες να μας μιλάνε περί επιτοκιών.
--- Τέλος παράθεσης ---
Και μετά ήρθε ο ΓΑΠ με τον δικό του Υπ. Οικ, (αυτόν με τις φτωχές ξαδέρφες), φούσκωσαν έλλειμμα και χρέος (γιατί άραγε ?), διέσωσαν τις Ευρωπαϊκές τράπεζες και πήγαν ήσυχοι στα σπιτάκια τους και όχι στη φυλακή.
Μετά ήρθε το παιδί από την Καλαμάτα που έσκισε το μνημόνιο για να υπογράψει το επόμενο.
Και τέλος ήρθαν οι γιαλαντζί αριστεροί, που όταν είδαν ότι οι εταίροι (sic) δεν μασάνε από δημιουργικές λαλακίες και μας δείχνουν την έξοδο, οργάνωσαν ένα θεατρικό δημοψήφισμα ως λύση του δράματος και όταν ούτε κι αυτό δεν πέτυχε μας φόρτωσαν μια 80αριά δις στην πλάτη , υπογράφοντας το 3ο και τελευταίο μνημόνιο. Τελευταίο, γιατί απλά δεν υπάρχει κανείς ( το Λεβεντόπαιδο είναι ουρά των Τσιπροκαμμένων) να υπογράψει το επόμενο. Εκτός κι αν κάποιος μας κάνει πλάκα και ξαναρχίσει ο κύκλος από την αρχή ???
Αρχίατρος:
Πότε πρόλαβε να φουσκώσει το έλλειμα ο ΓΑΠ ;
Βασικά ήταν τραγικός γιατί ο πρώτος προϋπολογισμός που συνέταξε ήταν προϋπολογισμός παροχών αντί να αρχίσει να απολύει κόσμο και να καταργεί οργανισμούς του Δημοσίου αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν ευθέως αντίθετο με το πρόγραμμα με το οποίο βγήκε (αν θυμάστε την εποχή οι ψηφοφόροι ήθελαν ακόμη περισσότερες παροχές!) και άργησε πολύ να κάνει την αναγκαία στροφή, ενώ και όταν την έκανε ήταν πλέον πολύ αργά και δεν ήταν αρκετή.
Ενώ και η μετέπειρα πορεία του (περί πιστολιού στο τραπέζι και άλλα τραγικά) ήταν καταστροφική.
Βασικά πρόκειται για ανεπαρκέστατο άτομο το οποίο βρέθηκε πρωθυπουργός σε μια χώρα που δοξάζει την οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό. Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον ΓΑΠ, αλλά όχι ότι φούσκωσε αυτός το έλλειμα (το οποίο ήταν ήδη σχεδόν 10% απ ΄τον ΚΚ και προβλεπόταν να κλείσει στο 14 στο τέλος του έτους).
Όσον αφορά το δια ταύτα, έχει αποφασιστεί να φορολογηθεί και ο αέρας που αναπνέουμε προκειμένου να μην μειωθούν οι μισθοί των πελατών τους (ΔΥ-συνταξιούχων), οπότε η κατάρευση αυτού του κράτους και το βίαιο restart (που δυστυχώς δεν έγινε το 2009) είναι η μοναδική σωτηρία.
Argirios Argiriou:
02/12/2016 Ναυτεμπορική.
Για απόλυτη ανάγκη να περάσουμε σε συνθήκες ανάπτυξης έκανε λόγο ο πρώην υπουργός Τάσος Γιαννίτσης, διαφορετικά, όπως προειδοποίησε, οι συντάξεις θα μειώνονται ανάλογα. «Θετικοί ρυθμοί μεγέθυνσης δεν θα αυξήσουν τις συντάξεις. Θα επιτρέψουν όμως να μειωθεί η ασφυκτική πίεση των ασφαλιστικών ελλειμμάτων», εξήγησε, μιλώντας σε ημερίδα που διοργάνωσε την Παρασκευή η Ένωση Αναλογιστών Ελλάδος για το συνταξιοδοτικό.
«Αν θέλουμε ικανοποιητικότερους μισθούς, εισοδήματα και συντάξεις είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για επενδύσεις και ανάπτυξη. Αν δεν θέλουμε να κάνουμε ό,τι οδηγεί στην ανάπτυξη, ας μην κλαψουρίζουμε για την πραγματικότητά μας. Στην περίπτωση αυτή, όπως διαπιστώσαμε όλα αυτά τα χρόνια the hard way, η ίδια η ζωή θα επιβάλλει λύσεις, και μάλιστα με χαοτικό, άδικο και τυχαίο τρόπο, και με διάχυτες αρνητικές επιδράσεις σε πολλά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά μεγέθη», συμπλήρωσε ο πρώην υπουργός.
Λάθος η αφετηρία της συζήτησης
«Η συζήτηση για τις συντάξεις ξεκινάει συνήθως από λάθος αφετηρία: από το επιθυμητό ποσοστό αναπλήρωσης της μέσης σύνταξης» δήλωσε ο κ. Γιαννίτσης, εξηγώντας ότι αυτό θα ήταν λογικό σε συνθήκες ομαλότητας, σταθερής εξέλιξης μισθών, απασχόλησης, δημογραφικών δεδομένων και Εθνικού Εισοδήματος. «Με τις σημερινές συνθήκες όμως, η αφετηρία αυτή είναι λάθος. Γιατί σήμερα, που ο αριθμός των συνταξιούχων έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, δεν αρκεί να καθορίσουμε αυθαίρετα επιθυμητά ποσοστά αναπλήρωσης», πρόσθεσε.
Ο κ. Γιαννίτσης ανέφερε ότι πρέπει, ταυτόχρονα να εξετάσουμε τί επιβάρυνση δημιουργεί κάθε τέτοιο ποσοστό αναπλήρωσης για τους ασφαλισμένους και την οικονομία γενικότερα. «Ακόμα και σε ομαλές συνθήκες, ένα δεδομένο ποσοστό αναπλήρωσης δημιουργεί πολύ διαφορετική επιβάρυνση, αν πρέπει να καλυφθεί από τις εισφορές τριών, δύο ή 1,3 απασχολούμενων, όπως είναι η κατάσταση σήμερα», πρόσθεσε και συνέχισε με ένα παράδειγμα: «Με μέσο εισόδημα από απασχόληση 1000 ευρώ και ένα ποσοστό αναπλήρωσης 60% (δηλαδή σύνταξη 600 ευρώ) το μέσο εισόδημα κάθε απασχολούμενου διαμορφώνεται στα 800 ευρώ προ φόρου, αν η αναλογία απασχολούμενων προς συνταξιούχους είναι 3:1. Όμως, αν η αναλογία είναι 1,3:1, τότε το εισόδημα μετά τις εισφορές πέφτει στα 550 ευρώ. Στην περίπτωση αυτή φτάνουμε μάλιστα στο παράδοξο, να πρέπει ένας εργαζόμενος να επιβαρύνεται με τέτοιες εισφορές ή και φόρους για τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος, που οι καθαρές απολαβές του (550 ευρώ) φτάνουν να είναι χαμηλότερες από τις καθαρές απολαβές του μέσου συνταξιούχου (600 ευρώ). Πόσο βιώσιμη και πόσο δίκαιη είναι μια τέτοια σχέση και τι επιδράσεις ασκεί στην οικονομία, στην ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τη φυγή ενεργού πληθυσμού, τη μαύρη οικονομία, την φοροδιαφυγή;», διερωτήθηκε ο κ. Γιαννίτσης.
«Καθοριστικό γενεσιουργό αίτιο της κρίσης το ασφαλιστικό»
Επανέλαβε ότι το ασφαλιστικό ήταν καθοριστικό γενεσιουργό αίτιο της ελληνικής κρίσης καθώς, όπως συμπλήρωσε, «τα ελλείμματά του αντιπροσώπευαν 84% της αύξησης του δημόσιου χρέους στην περίοδο 2000-2009 και 405% στην περίοδο 2010-2014». Είπε ακόμη ότι «βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη κατάσταση, όπου το ασφαλιστικό το ίδιο καθηλώνει την ανάπτυξη, και η καθηλωμένη ανάπτυξη επιδεινώνει το ασφαλιστικό. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να προσδοκούμε σοβαρή ανάπτυξη, η οποία θα έλυνε το πρόβλημα, αν δεν περιορίσουμε την αρνητική επίδραση του ασφαλιστικού στην αναπτυξιακή διαδικασία».
Όπως είπε, σήμερα, με την κρίση του ασφαλιστικού, η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη, παραδοχές πάνω στις οποίες είχε διαμορφωθεί το ασφαλιστικό σύστημα, έχουν παραμεριστεί πλήρως. «Το έργο που εδώ και χρόνια εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι στην ουσία ένα τεράστιο arbitrage αφ’ ενός μεταξύ γενεών, οι οποίες αυξάνουν το βιοτικό τους επίπεδο, όχι παράγοντας, αλλά αφαιρώντας όλο και περισσότερο επίπεδο ευημερίας από αυτό που παράγεται σήμερα ή από αυτό που θα παράγεται από τις επόμενες γενεές, και αφ’ ετέρου, μεταξύ κυβερνητικών σχημάτων, που το καθένα περνάει το καυτό πρόβλημα στο επόμενο», εξήγησε.
Ευθύνες σε ΔΝΤ, θεσμούς
Επέρριψε δε ευθύνες τόσο στο ΔΝΤ, όσο και στους θεσμούς: «Αν έξι μήνες πριν δεν έβλεπαν ότι οι νέες ρυθμίσεις είναι προβληματικές, έχουν τεράστια συνυπευθυνότητα. Αν το έβλεπαν και σιωπούσαν για δικούς τους λόγους, έχουν ακόμα μεγαλύτερη», είπε.
Ο κ. Γιαννίτσης επεσήμανε ότι η ελληνική κοινωνία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας γερασμένης κοινωνίας. «Δεν έχει σημασία ότι το χαρακτηριστικό αυτό δεν αντιστοιχεί στη σημερινή δημογραφική σύνθεση. Όμως, οι άνεργοι είναι περίπου 1,1 εκατ. άτομα και, συνεπώς, η παραγωγική διαδικασία συντελείται με αντίστοιχα μικρότερη απασχόληση, η σχέση απασχολούμενων και συνταξιούχων βρίσκεται σε καταστροφικά επίπεδα (περίπου 1,3:1), που είναι πολύ χειρότερη και από αυτή μιας γηρασμένης κοινωνίας, ενώ το έλλειμμα της κοινωνικής ασφάλισης είναι γύρω στο 10% του ΑΕΠ», διευκρίνισε.
«Η Δημοκρατία μας εξελίσσεται σε Δημοκρατία συνταξιούχων»
Ο πρώην υπουργός επέμεινε ότι «η Δημοκρατία μας εξελίσσεται σε Δημοκρατία συνταξιούχων, όπου οι συγκρούσεις για την κατανομή ενός αισθητά συρρικνωμένου Εθνικού Εισοδήματος μεταξύ όσων εργάζονται και το παράγουν και όσων το εισόδημα προκύπτει από το εισόδημα αυτών που το παράγουν, επιλύονται με συσχετισμούς πολιτικής δύναμης, που σταθερά γέρνουν σε βάρος των νεότερων γενεών. Τα δημογραφικά δεδομένα αυτά καθ’ αυτά δεν έκαναν αναγκαία μια τέτοια εξέλιξη. Αυτή έγινε αναγκαία πρώτον, λόγω μιας απίστευτης απληστίας μεγάλου αριθμού πολιτών και αξιωματούχων να αποκτήσουν εισόδημα χωρίς να εργάζονται, και μάλιστα δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις εισφορές που είχαν καταβάλει ή σε δυσανάλογα χαμηλή ηλικία, και δεύτερον, λόγω της πολιτικής αποτυχίας να διασφαλιστούν ικανοποιητική ανάπτυξη, θέσεις απασχόλησης και σταθεροί κανόνες κατανομής εισοδήματος στη χώρα μας, με αποτέλεσμα, να αναζητείται πολιτική στήριξη σε ψηφοθηρικές μεθόδους, όπως η μαζική ‘συνταξιοποίηση’».
Δήλωσε επιπλέον ότι μια τέτοια δημοκρατία, με τα δεδομένα που ισχύουν σήμερα, αν δεν λύσει έγκαιρα, αποφασιστικά και σταθερά το πρόβλημα του ασφαλιστικού, θα κινείται συνεχώς μεταξύ αστάθειας, τέλματος, κοινωνικών εντάσεων και πολιτικών ανατροπών.
Λύση στη βάση έξι αρχών
Συνοψίζοντας, δήλωσε ότι ότι το ασφαλιστικό σήμερα πρέπει να λυθεί στη βάση των ακόλουθων αρχών:
Να ισχύσει η αρχή της ισότητας, όχι όμως και της ισοπέδωσης, μεταξύ όλων των ασφαλισμένων.
Να ισχύσει η αρχή της αναλογικότητας μεταξύ εργαζόμενων και συνταξιούχων. Τι πληρώνουν οι εργαζόμενοι για τους συνταξιούχους.
Η αρχή της αναλογικότητας των εισφορών που πληρώνει κάποιος και της σύνταξης που παίρνει κάποια στιγμή στο βίο του.
Πρόωρες συντάξεις και συντάξεις σε ασφαλισμένους με μικρό χρονικό διάστημα εισφορών πρέπει να επανεξεταστούν άμεσα. Για όσους προκύπτουν κοινωνικά προβλήματα, αυτά να αντιμετωπιστούν με μια σοβαρή και δίκαιη κοινωνική πολιτική και όχι μέσω ασφαλιστικού συστήματος, όπως σε κάθε κοινωνική Δημοκρατία. Διαφορετικά, καλούνται οι συνταξιούχοι να χρηματοδοτήσουν την κοινωνική πολιτική.
Μια διπλή αρχή βιωσιμότητας. Τη βιωσιμότητα του ίδιου του ασφαλιστικού συστήματος, γιατί αν αυτή δεν υπάρχει, τότε προκύπτουν τρομακτικές επιπτώσεις και δεύτερον τη βιωσιμότητα της οικονομίας που επηρεάζεται με κρίσιμο τρόπο από τη μη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Να δούμε σήμερα τι σημαίνει πραγματικά η αρχή της αλληλεγγύης των γενεών. «Προσδίδοντας το ίδιο περιεχόμενο στην αρχή αυτή, όπως ήταν πριν 25 ή 35 χρόνια, οδηγούμαστε στην υποταγή και την εκμετάλλευση των νεότερων γενεών και στην περαιτέρω ανατροπή κάθε ισορροπίας στο ασφαλιστικό», συμπλήρωσε ο κ. Γιαννίτσης.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση