Κρίσεις - Μονιμότητα στο Ε.Σ.Υ

[D-Michalis]

Αλλάζω την καταχώρησή μου γιατί δεν βρήκα τη σχετική νομοθεσία (ίσως θυμάμαι λάθος για τους "νομίατρους" που αναφέρθηκα).
Κάποιοι με πληροφόρησαν ότι υπάρχει σχετική διάταξη (2004) για την απονομή βαθμού δ/ντη και τοποθέτηση σε προσωποπαγείς θέσεις  των συναδέλφων που εντάχθηκαν στο ΕΣΥ.
Πληροφορήθηκα δε πως η Ένωση θα δημοσιεύσει τη σχετική νομοθεσία γιατί από ότι φαίνεται κρατήθηκε στα συρτάρια, αφού -έτσι και αλλιώς- από ότι φαίνεται ήταν φωτογραφική, αλλά πήραν "τα απονέρια" και άλλους.

Επιμένω όμως στα ερωτηματικά που έθεσα στα υστερόγραφά μου από την αρχή, ήτοι:

Υ.Γ. 1: Δεν συμφωνώ στο να κατατεθούν ονόματα δημόσια για διερεύνηση του θέματος. Μπορούν όμως να δοθούν με e-mail σε όποιον μπορεί να το ψάξει και να το κάνει, δημοσιεύοντας τα ευρήματα με αρχικά μόνον.
Υ.Γ. 2: Γιατί άλλοι να μπορούν να λάβουν βαθμό Δ/ντη και οι άλλοι Όχι? Δεν είναι άνιση μεταχείριση?
Είναι?
Οι ΠΕ Ιατροί είχαν πολύ διαφορετικές (χαμηλότερες) απολαβές από το Ιατρός ΕΣΥ. Η διαδικασία αυτή αν αφορούσε αυτούς, ίσως είναι το «αντιστάθμισμα» (Ας σκεφτούμε όμως: Γιατί προτίμησαν χαμηλότερες απολαβές? Μήπως τα τελικά τους έσοδα δεν ήταν όντως χαμηλότερα?). Οι μεταταγέντες έπαιρναν όσα παίρνει κάθε γιατρός ΕΣΥ (λίγα, αλλά πολύ καλύτερα από τον προηγούμενο). Πρέπει και αυτοί να λάβουν «αντιστάθμισμα», παρά τη σημαντική μισθολογική διαφορά?
Δίδω μόνο δεδομένα βάζοντας κάποιους προβληματισμούς.
Δεν τοποθετούμαι, γιατί αν το έκανα, θα απέρριπτα συλλήβδην και τις μεν και τις δε πρακτικές απονομών σε μεμονωμένες κατηγορίες. Ή κάνεις σύστημα αξιοκρατικής εξέλιξης όλων, ή όχι.

[EzeΤΡΟΛ]

Θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορεί ένας επ.Α' σε Κ.Υ. να διεκδικήσει μέσω κρίσης θέση επ. Β' σε Π.Ι. Αν ναι και την καταλάβει, καταλαμβάνει τη νέα του θέση "υποβιβαζόμενος" (εντός πολλών εισαγωγικών) σε επ.  Β' ή εξακολουθεί να έχει το βαθμό του επ. Α'; Thanks.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Όσον αφορά τη διεκδίκηση, σίγουρα μπορεί αν δεν υπάρχουν άλλα κωλύματα από πλευράς προϋποθέσεων (άρνηση θέσης, παραίτηση κλπ). Σχετικά με τη διατήρηση ή όχι του βαθμού, χωρίς να έχω τη σχετική νομολογία, νομίζω ότι είχε αναφερθεί σε παλαιότερο τεύχος της εφημερίδας της Ένωσης ως εξής:

Αν ο βαθμός του Επιμελητή Α' έχει αποδοθεί στον γιατρό ύστερα από εξέλιξη, δηλ αρχικά προσλήφθηκε ως επιμελητής Β' και μετά από 7 χρόνια στο βαθμό του Επιμελητή Β' πήρε το βαθμό του Επιμελητή Α' τότε ο βαθμός τον "ακολουθεί" και στη νέα θέση του (αν αλλάξει θέση). Δηλαδή παραμένει Επιμελητής Α' ακόμη κι αν η θέση είναι για Επιμελητή Β'.

Αν ο βαθμός του Επιμελητή Α' είναι αποτέλεσμα της αρχικής θέσης, δηλ. κατέλαβε εξ' αρχής θέση που είχε προκηρυχτεί ως Επιμελητή Α' τότε σε περίπτωση αλλαγής θέσης που αφορά - προκηρύσσεται ως Επιμελητή Β' "υποβαθμίζεται" (εντός πολλών εισαγωγικών όπως επισημαίνεις πολύ σωστά....) στο βαθμό του Επιμελητή Β'.

[EzeΤΡΟΛ]

Ευχαριστώ για την απάντηση, αλλά να το δυσκολέψω λιγάκι;
Επιμελητής Β' σε Π.Ι. με 3 χρόνια υπηρεσίας, παίρνει μετά από κρίση θέση επ.Α' σε Κ.Υ.  Μετά από άλλα 4 χρόνια, διεκδικεί θέση επ. Β' σε Π.Ι. Αν την πάρει, θα πάει ως Β' ή ως Α'; Και αν την πάρει ως Β', σε πόσα χρόνια θα (ξανα)γίνει Α'; 

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Χμμμ. Το δυσκολεύεις το πράγμα και μάλλον θα χρειαστούμε βοήθεια από τους «παλιούς».

Πιστεύω ότι θα πάει στη νέα θέση ως επιμελητής Β’ (εκεί, εκεί στη Β’ εθνική……) 
Για την μελλοντική αναβάθμιση του σε Α’ έχω να πω τα ακόλουθα:
Ο νόμος για την εξέλιξη λέει ότι ο Β’ γίνεται Α’ μετά από 7 χρόνια υπηρεσίας.
Ερώτηση: Υπηρεσίας στο ΕΣΥ; ή υπηρεσίας στο βαθμό Β’;
Αν ισχύει το πρώτο, τότε έχει δικαίωμα με την ανάληψη να κινήσει τις διαδικασίες για να πάρει το βαθμό του Α’, έχοντας υπηρετήσει 7 χρόνια στο ΕΣΥ.
Αν ισχύει το δεύτερο τότε αφού έχει ήδη 3 χρόνια στο βαθμό του Β’ από την πρώτη θητεία, πρέπει να διανύσει άλλα 4 χρόνια στη νέα θέση ως Β’, να συμπληρώσει 7 χρόνια συνολικά ως Β’ και μετά να ζητήσει αναβάθμιση.

Άλλες απορίες που μου δημιουργούνται:
Δεν έχω εύκαιρο το νόμο για την εξέλιξη. Λέει 7 χρόνια υπηρεσίας ή 7 χρόνια συνεχούς υπηρεσίας;
Γιατί αν ισχύει το 7 χρόνια συνεχούς υπηρεσίας στο βαθμό Β’ τότε μηδενίζεται το κοντέρ κι αρχίζει να μετράει από την ανάληψη στην τελευταία θέση 7 χρονάκια για να διεκδικήσει αναβάθμιση σε Α’.

[EzeΤΡΟΛ]

Χμμ... δηλαδή στο ερώτημα "Πότε θα (ξανα)γίνει Α'", έχουμε τρεις πιθανές εκδοχές:
-αμέσως, καθόσον έχει συμπληρώσει 7 χρόνια προϋπηρεσίας συνολικά στο ΕΣΥ
-σε 4 χρόνια, ώστε να συμπληρώσει συνολικά 7 χρόνια στο βαθμό του επ. Β' 
-σε 7 χρόνια, αφού μηδενίστηκε το κοντέρ και ξαναγράφει απ' την αρχή.
Για να δούμε πως θα τοποθετηθούν και άλλοι εκλεκτοί φορουμίστες... 

[Γ.Κτιστάκης]

Συνάδελφοι μην μπερδεύετε την μισθολογική εξέλιξη με την κατάληψη θέσεως. Θα είναι μισθολογικά  Α΄ αλλά θα υπηρετεί σε θέση Β΄ ενώ έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει θέση  Ά που θα προκηρυχτεί όμως ως θέση Α΄.. Δηλαδή το τι βαθμό θα έχει εξαρτάται από το σαν τι προκηρύσσεται η θέση.  Αυτό νομίζω εγώ από τα λίγα που ξέρω

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Συνάδελφοι μην μπερδεύετε την μισθολογική εξέλιξη με την κατάληψη θέσεως........

Από που προκύπτει ότι αναφερόμαστε σε μισθολογική εξέλιξη; Αναφερόμαστε σε βαθμολογική εξέλιξη.

....... Θα είναι μισθολογικά  Α΄ αλλά θα υπηρετεί σε θέση Β΄ .........

Από που προκύπτει αυτό;
Η μισθολογική εξέλιξη προβλέπει:" Στα 3 συνεχόμενα (; ) χρόνια υπηρεσίας ως Β' παίρνεις αύξηση το μισό της διαφοράς βασικού μισθού Α' και Β' και στα επόμενα 3 χρόνια (δηλαδή 6 συνεχόμενα (; ) ως Β') παίρνεις και το άλλο μισό της διαφοράς, οπότε εξισώνεσαι μόνο ως προς το βασικό μισθό με τον επιμελητή Α', χωρίς όμως να φέρεις το βαθμό του Α'."
Αυτό σημαίνει ότι στις άλλες κατηγορίες επιδομάτων (βιβλιοθήκης, νοσοκομειακό κλπ) συνεχίζεις να λαμβάνεις όσα αναλογούν στο βαθμό επιμελητή Β'.
Όταν εξελιχθείς βαθμολογικά από επιμελητής Β' σε επιμελητής Α' (με τα κριτήρια που αναφέρομε παραπάνω, για τα οποία ζητάμε διευκρινήσεις), τότε παίρνεις μισθολογικά (βασικό μισθό και επιδόματα) που αντιστοιχούν στο βαθμό του επιμελητή Α'.

Με την ευκαιρία που το έθεσες όμως, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί και η μισθολογική εξέλιξη της περίπτωσης.
3 χρόνια ως Β', μετά 4 χρόνια ως Α και μετά καταλαμβάνει θέση Β. ξανά.
Τα αρχικά 3 χρόνια ως Β' μετράνε για μισθολογική εξέλιξη; δηλ. έχει δικαίωμα με την κατάληψη της τρίτης θέσης (ως Β') να ζητήσει να προσμετρηθούν τα αρχικά 3 χρόνια ως Β' κι επομένως να αρχίσει να λαμβάνει το μισό της διαφοράς, μόνο στο βασικό μισθό, μεταξύ Α' και Β';

[D-Michalis]

Ο νόμος για την εξέλιξη λέει ότι ο Β’ γίνεται Α’ μετά από 7 χρόνια υπηρεσίας.
Ερώτηση: Υπηρεσίας στο ΕΣΥ; ή υπηρεσίας στο βαθμό Β’;
........
Δεν έχω εύκαιρο το νόμο για την εξέλιξη. Λέει 7 χρόνια υπηρεσίας ή 7 χρόνια συνεχούς υπηρεσίας;

Τα 7 χρόνια, όπως και όποτε και αν διανύθηκαν (σ' οποιονδήποτε βαθμό και περίοδο), αφού τα μάζεψες και έχεις αποκτήσει και τη μονιμότητα, εξελίσσεσαι (με εσωτερική κρίση) σε Α’

Ο διορισμός σου θα γίνει με ότι προβλέπει η προκήρυξη και αμέσως μετά θα ξεκινήσεις τις διαδικασίες για την λήψη του βαθμού (ή τη διατήρηση αυτού που είχες από εξέλιξη).

Όσο για την «μισθολογική εξέλιξη", αυτή μεταβάλλεται κάθε τρία χρόνια (50% στα 3, στον επόμενο βαθμό στα 6 και άντε πάλι) ως το Βασικό Μισθό του Δ/ντη.

(έγιναν επανα-διατυπώσεις, λόγω λαθών)

[Γ.Κτιστάκης]

Όσο για την «μισθολογική εξέλιξη, αυτή μεταβάλλεται κάθε τρία χρόνια (50% στα 3, στον επόμενο βαθμό στα 6 και άντε πάλι) ως το βαθμό του αν. Δ/ντη

[/quote]Γιατί ανά τριετία αφού με τον  Ν 3205/2003 η μισθολογική εξέλιξη είναι ανά διετία?  (4,8,12,16% κτλ του βασικού μισθού). Υπάρχει νεότερος νόμος?

[Γ.Κτιστάκης]

Έλαβα τις απαραίτητες διευκρινίσεις από τον Διαμαντή και των ευχαριστώ πολύ. Άλλο μισθολογική εξέλιξη στον βασικό μισθό και άλλο το  χρονοεπίδομα. Τώρα το κατάλαβα. 

[EzeΤΡΟΛ]

Ο νόμος για την εξέλιξη λέει ότι ο Β’ γίνεται Α’ μετά από 7 χρόνια υπηρεσίας.

Πραγματικά διαφωτιστικές οι διευκρινήσεις του κ. Μιχάλη.
Από παραδείγματα πολλών συνδέλφων όμως γνωρίζω ότι η αναβάθμιση δεν γίνεται στην ώρα της και αυτόματα, αλλά θέλει πολύ "κυνηγητό".
Στην πραγματικότητα δηλαδή, λόγω γραφειοκρατικών και άλλων ελ καθυστερήσεων, περνάει και 8ος, 9ος κ.λπ. χρόνος μέχρι να γίνει από τη διοίκηση του Νοσοκομείου η πράξη της αναβάθμισης. Φυσικά, οι οικονομικές επιπτώσεις επιβαρύνουν τον ιατρό και δεν αποζημιώνονται ποτέ.

[D-Michalis]

Οι καθυστερήσεις είναι ίδιον των δημοσίων υπηρεσιών ως αποτέλεσμα αδιαφορίας, ανοργανωσιάς ή / και εμπαθείας (φρούτου που ευδοκιμεί στις σχέσεις διοικητικών / γιατρών).
Ότι και αν είναι, αν έχετε όρεξη -και λίγα χρήματα- μπορείτε (όπως γνωμοδοτεί έγκριτος δικηγόρος) να απαιτήσετε την αναδρομική καταβολή των διαφυγόντων εσόδων.

Αθήνα, 22 Νοεμβρίου 2005

Αγαπητέ κύριε Βαρνάβα,

Σε απάντηση του από 2 Νοεμβρίου 2005 σημειώματός σας, σχετικά με την δυνατότητα προαγωγής των νοσοκομειακών γιατρών Επιμελητών Β’ και Α’, δυνάμει του άρθρου 35 του Ν. 2519/97 και της ακολουθούμενης παρελκυστικής πολιτικής του Υπουργείου Υγείας, επισημαίνω τα εξής:

1. Το δικαίωμα αυτό των γιατρών μπορεί να διασφαλισθεί μέσα από την υποβολή σχετικής αίτησης ακύρωσης ενώπιον του αρμοδίου, υλικά και τοπικά, Διοικητικού Δικαστηρίου. Όμως, η εκδίκαση της υπόθεσης προϋποθέτει ατομική πράξη ή παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας της διοικητικής αρχής, την οποία μπορούμε να προκαλέσουμε, ώστε να ακυρωθεί στην συνέχεια από το αρμόδιο Δικαστήριο.

2. Η υπαίτια κωλυσιεργία της Διοίκησης θεμελιώνει δικαίωμα αναδρομικής διεκδίκησης απολεσθέντων εσόδων αλλά και αναγνώρισης του ήδη απολεσθέντα χρόνου, που οφείλεται αποδεδειγμένα σε υπαίτια συμπεριφορά της Διοίκησης.

Παραμένω στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση.

Με εκτίμηση, Δρ Μιχαήλ Δ. Μιχαήλ, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Στην περίπτωσή μου, η μισθολογική εξέλιξη (στην 3ετία αύξηση στο βασικό μισθό ίση με το μισό της διαφοράς Α' με Β') έγινε με καθυστέρηση 10 μηνών, παρά τις συνεχείς οχλήσεις μου για την έγκαιρη καταβολή τους. Μάλιστα είχα αρχίσει να το επισημαίνω λίγο πριν συμπληρωθεί η 3ετία, με την ελπίδα -τρομάρα μου- ότι θα γινόταν αμέσως με τη συμπλήρωση της 3ετίας.
Αποτέλεσμα: όταν τα πήρα -επιτέλους- αναδρομικά να έχουν υπερβολικές κρατήσεις, όπως γίνεται σχεδόν πάντα σε κάθε αναδρομική καταβολή!

Να μην αναφέρω τις προσπάθειές μου εδώ και ένα χρόνο να εξασφαλίσω τη διαπιστωτική πράξη μονιμοποίησής μου από το ΔΣ του νοσοκομείου! Βλέπε και ενότητα humor "Ο υπερβολικός γιατρός"

[Nikos22]

Α)Πρωτοσέλιδο σήμερα της Εφημερίδας "Ο Κόσμος του Επενδυτή":
"Με ρύθμιση-έκτρωμα , 6000 γιατροί προάγονται σε διευθυντές!
ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΣΥ ΚΛΕΙΣΤΌ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ-Διαλύονται τα νοσοκομεία -Αποκλείονται οι ικανοί επιστήμονες

Από το θέμα "Εφημερίες 2008" παραθέτω την καταχώρηση.
1)Αναρωτιέμαι με ποιό σκεπτικό το ΕΣΥ γίνεται κλειστό επάγγελμα, και πώς διαλύονται τα νοσοκομεία με την υπογραφείσα κλαδική σύμβαση (γιατί φαντάζομαι ότι εκεί αναφέρεται ο όρος "Ρύθμιση - Έκτρωμα").

2)Προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου κάποιους ικανούς Επιστήμονες: Από εισηγήσεις σχετικά με προκυρηγμένη  θέση για Επιμ Β΄ σε Κ.Υ. και δεκάδες υποψήφιους για εκεί ηλικίας στη συντριπτική πλειοψηφία τους  κάτω από 40 ετών που έχω την τύχη να εκτυλίσσεται στα μάτια μου αυτή τη στιγμή, παρατηρώ Ιατρούς με τριψήφιο αριθμό συνεδρίων και αρκετούς με περισσότερα από 50-60 Συνέδρια. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με  εργασίες ανακοινώσεις. Φυσικά στο κλινικό έργο είναι που δίνουν και παίρνουν οι συστατικές επιστολές. Αναρωτιέμαι αυτό αντιπροσωπεύει σε κάποιο βαθμό την ικανότητα Ιατρού;
Στο δικό μου μυαλό φέρνει Ιατρό που έχει οικονομική ανεξαρτησία πρωτίστως προκειμένου να μπορεί να παρακολουθεί τριψήφιο αριθμό συνεδρίων λόγω οικονομικού κόστους. Αμέσως μετά καταλαβαίνω ότι έχει ισχυρό κίνητρο να το κάνει. Για τις εργασίες νομίζω ότι πρέπει να έχει "πεδίο" να τις κάνει. Σε κάθε περίπτωση πάντως προϋποθέσεις περίσσειας χρόνου από την καθημερινότητα του επαγγέλματος και της κοινωνικής ζωής ή στέρησή του από εκεί. Αλλά φαντάζομαι συμφωνείτε και άλλες ακόμα προϋποθέσεις προστίθενται, που δεν συγκεντρώνουν εύκολα τίμιοι νέοι Ιατροί με πλαφόν εφημεριών όπως αρκετοί λαλήσαντες στο φόρουμ, όπως σίγουρα πολλοί (ίσως πάρα πολλοί) ανά την Ελλάδα.
Νομίζω είναι άδικο για αυτόν (κάθε Ιατρό Ε.Σ.Υ αλλά ίσως και όλους) να πρέπει να συνεχίζει κάτι τέτοιο δια βίου σε μέγιστο βαθμό. Νομίζω  θα αναγκαστεί αν αυτό γίνει προτεραιότητα στην ζωή του (το βιογραφικό) να είναι ασυνεπής στην καθημερινή του εργασία. Θα είναι έτσι αναπόφευκτα ανεπαρκής (ή άτιμος για να χρηματοδοτηθεί αλλά και να εξοικονομήσει χρόνο) στην δουλειά του (ασθενείς ή/και  συναδέλφους του). Άρα σε πλούσιους που αφιερώνουν μέρος του πλούτου τους και του άνετου χρόνου τους στην επιστήμη νομίζω ταιριάζουν όλα αυτά παρά σε «ικανούς» Ιατρούς. Δεν νομίζω ότι μπορεί να έχουν σχέση αυτά με την εξέλιξη στη δουλειά ενός Ιατρού.
Άντε και στα πλαίσια ενός φιλτραρίσματος (για το Δημόσιο πχ) λόγω αυξημένης προσφοράς και μειωμένης ζήτησης να βάλουμε τέτοια ή άλλα κριτήρια αφού όλοι δε χωρούν.
Να δημιουργείται όμως κίνητρο σε κάποιον να στερήσει την θέση εργασίας άλλου και στον πρώτο να την υπερασπιστεί "πάση θυσία" αμελώντας αν δεν  τα καταφέρνει  αλλιώς έννοιες όπως "συνέπεια" "ήθος" είναι νομίζω άδικο για όλους. Και φυσικά όσο μεγαλώνει τόσο δυσκολότερο να τα καταφέρνει τίμια. Είναι νομίζω άδικο να πρέπει συνεχώς ένας Ιατρός ειδικός, ακόμη και μετά την κατάληψη θέσης να αποδεικνύει ότι δίκαια την κατέχει μέσα φυσικά από αναπόφευκτα (σε κάθε εκδήλωση αυτού του κόσμου είναι παρόντες) παράλογους, αντιφατικούς, και οπωσδήποτε διαβλητούς μηχανισμούς. Αν θέλει να συνεχίσει να ενημερώνεται έχει τρόπους. Γιατί θα πρέπει αυτό να του το καθιστούμε αυτοσκοπό όμως; Εξαναγκάζοντάς τον  με απειλή απόλυσής ή παραγκωνισμού  του ουσιαστικά, τον κάνουμε ουσιαστικά ενεργό γρανάζι μιας βιομηχανίας του παραλόγου.

Είναι η βιομηχανία παραγωγής σκουπιδιών. Που κατακλύζει τα πάντα. Που δεν αφήνει πια χώρο σε κάτι πραγματικά αληθινό να φανεί. Πνίγεται στο σκουπιδότοπο. Νομίζω οι συνεχείς ουσιαστικές (σκληρές με κριτήρια) κρίσεις Ιατρών κατέστρεψαν κάθε έννοια προόδου. Οι Γιατροί έχασαν την ουσία της αποστολής τους και η επιστήμη την αλήθεια.

Να θεωρήσω ότι τα συνέδρια είναι για αραχτούς πλούσιους συναδέλφους που δεν εφημερεύουν; Να θεωρήσω ότι δεν παρακολούθησαν αυτά τα συνέδρια; Να θεωρήσω ότι πληρώθηκαν από εταιρίες στους ικανούς αυτούς Ιατρούς; Τι από αυτά αν θεωρήσω τους διατηρεί ικανούς (και έντιμους που προϋποθέτει η ικανότητα);

Ας μεταφερθούμε στον τομέα Πτυχία. Να θεωρήσω ότι τα χαρτιά αντιπροσωπεύουν απευθείας την ικανότητα; Μα είμαστε σίγουροι ότι είναι γνήσια; Πόσο εύκολα κανείς σήμερα παίρνει ένα πτυχίο; Εξαρτάται από το ίδρυμα που το χορηγεί, από την εποχή που το πέτυχε ο εξετασθείς, από την οικογενειακή του στήριξη, από άλλες διασυνδέσεις του, από τον κόπο που κατέβαλλε, από την νοημοσύνη του, από το ήθος του και εκατοντάδες άλλα. Γιατί κάποιος που γεννήθηκε με πολλά (προσόντα ή «προσόντα») ή καθόλου από αυτά (ανάλογα τι βολεύει για να πάρεις το πτυχίο) πρέπει να στερήσει την εργασία ενός παλαιότερου. Η έννοια «ικανός» λοιπόν είναι πολύ σχετική αόριστη, δύσκολο να συλληφθεί, να οριστεί, να κριθεί, να ανταμοιφθεί, να αξιοποιηθεί.

Είναι πολύ δύσκολο νομίζω να κρίνεις. Προβαίνουμε σε βιαστικούς χαρακτηρισμούς εύκολα, αλλά εκατομμύρια απαντήσεις μπορεί να μας διαψεύσουν κάθε στιγμή. Είναι δύσκολο τόσο που σπάνια εώς ποτέ νομίζω πετυχαίνουμε κρίση που να αντιπροσωπεύει έστω και ελάχιστο από αυτό που αληθινά ζητούσαμε. Συνήθως ούτε γνωρίζουμε τι ακριβώς ζητούμε. Οι λέξεις, οι έννοιες οι ορισμοί,  είναι συχνά ασαφείς και σχετικές γενικότερα

Πολύ σωστά παρατήρησε ο Κ Μακρέας ότι ακόμα περισσότερο σε μια χώρα που δεν είναι δυνατόν να ελεγχθούν πολύ ουσιαστικά καθημερινά εγκληματικά σφάλματα όπως πχ τρόφιμα ή ποιος παίρνει «μαΪμού» δίπλωμα οδήγησης, πως είναι δυνατόν να βάζουμε τους Ιατρούς σε μία δια βίου «αλληλοσφαγή» στο βωμό της τάχα μου προόδου της επιστήμης.

Ίσως απλώς περισσότερη σύνεση και ψυχραιμία, περισσότερη περίσκεψη, γενικότερα να  καθιστά τους Ιατρούς (και όλους τους ανθρώπους άλλωστε) λιγότερο "εξαπατημένους". Ίσως είναι άδικο να αλληλοκατηγορούνται οι Ιατροί μεταξύ τους. Ίσως καμιά φορά ανθρώπους που αποδεδειγμένα κοπίασαν για να φτάσουν κάπου, να είναι άδικο να τους υποβάλλουμε σε δια βίου εξευτελιστικές πανταχόθεν διαβλητές δοκιμασίες. Ισχύει φυσικά για όλους, νέους και παλιούς.

Θα δεχόμουν με κάποιο τρόπο «φιλτράρισμα» στην εισαγωγή Ιατρών αν και εκεί επίσης θα προτιμούσα (σαν δικαιότερη την) επετηρίδα. Σχετικά με την προϋπηρεσία δύο Ιατρών σε Παίδων και Νοσοκομείο δευτέρας διαλογής (κάτι που ο Κ Κουναλάκης ερώτησε) θα την θεωρούσα το ίδιο (αν ήταν για το ίδιο χρονικό διάστημα φυσικά). Αρκεί να ικανοποιούνταν βασικές αρχές κοινωνικής και επαγγελματικής  συμπεριφοράς και δεοντολογίας στην εργασία του εργαζόμενου (από πλευράς του) σε κάθε νοσοκομείο. Μερικά πράγματα αν προσπαθήσεις να τα κάνεις πολύπλοκα, τα κάνεις σαλάτα νομίζω. Αρκούσε λοιπόν να  ήταν συνεπής στα καθήκοντά του και η προϋπηρεσία του είναι δεδομένη και αδιάβλητη.  Αυτό που με στενοχωρεί είναι η μέχρι θανάτου προσπάθεια να αποδείξεις το  αυταπόδεικτο (ότι δηλαδή αφιέρωσες τη ζωή σου στην επιστήμη) πληρώνοντας ολόκληρες περιουσίες και αναγκαζόμενος να  επιστρατεύσεις ίσως  κάθε μέσο για να αποδείξεις ότι συνεχίζεις (κάθε φορά που η εξέλιξή σου περνάει από αυστηρά συμβούλια κριτήρια και αμφισβητίες)να είσαι μέχρι θανάτου ικανός, ώστε να μη σε παραπετάξουν ή /και προσπεράσουν σαν γέρο ή/και ανάξιο.
Επίσης μια τυπική αξιολόγηση από συναδέλφους σου σαν δικλείδα ασφαλείας νομίζω είναι υποτιμητικό να την αποκαλούμε  «λαοσύναξη», θυμίζοντας ότι με αυτή την έννοια ουσιαστικά (λαοσύναξη) λειτουργεί η Δημοκρατία. Δεν χρειάζονται αυστηρά κριτήρια και συμβούλια για να κριθεί αν ανταποκρίνεσαι στα καθήκοντά σου. Αρκεί η κοινή μέση λογική κάποιων (αρκεί κατά τη Δημοκρατία να είναι πολλοί και όχι ιδιαίτερα «ικανοί»), συναδέλφων συνεργατών, που κατανοούν τη θέση σου. Καλύτερα από άλλους, τάχα μου αγνώστους, απόμακρους και οπωσδήποτε διαβλητούς με κριτήρια αυστηρά όμως επίσης αναπόφευκτα διαβλητά. Το βλέπω απλό και σωστό.

Θεωρώ τουλάχιστον ανθρώπινο να ξεκινούν όλοι τον αγώνα με τον ίδιο βαθμό και να καταλήγουν στον ίδιο. Θα απελευθερώσει λίγο και την έννοια της έρευνας και της εκπαίδευσης, που τόσο έχουν την τελευταία δεκαετία  κακοποιηθεί άλλωστε.

ΥΓ: Επαναλαμβάνω ότι δεν αποδέχομαι «ικανό» και κυρίως «ικανότερο» ή «καλό» Ιατρό, το θεωρώ αοριστία, και επιτρέψτε μου να αναφέρω χωρίς να θέλω να προσβάλλω τον Κ.  Κουναλάκη ότι πιστεύω πως παραδείγματα του τύπου «εγώ ξέρω βρογχοσκόπηση εσύ δε με αφήνεις να το δείξω για να μη φανεί ότι είμαι καλύτερος» εντάξει αρκετά ισχύουν αλλά μπορεί ο καθένας πάντα να προσφέρει αρκετά από τη θέση που βρίσκεται και δεν πειράζει αν προσφέρει κάτι λιγότερο από αυτό που νομίζει ότι θα μπορούσε. Ας σέβεται πρωτίστως το περιβάλλον και πολλά άλλα βασικά γύρω του. Ας μην βιαζόμαστε για τη θέση του άλλου.