Ιατρικός πληθωρισμός μύθος ή πραγματικότητα ;

[paracelsus]

@ kopritis

Στις ΗΠΑ εχουν οργανωμενο εκπαιδευτικο προγραμμα οποτε ο συνολικος, καθαρος εκπαιδευτικος χρονος είναι πιθανον παρομοιος με την Ευρωπη. Στην Ελλαδα και σε πολλες ευρωπαϊκες χωρες ο ρολος του ειδικευομενου είναι να βγαζει την λαντζα με συχνα ανεπαρκεστατο εκπαιδευτικο προγραμμα οποτε τα τρια χρονια στις ΗΠΑ είναι πιθανον ισοδυναμα από εκπαιδευτικη αποψη με τα 5 χρονια στην Ευρωπη. Βεβαια και στο Ηνωμενο Βασιλειο κανουν αρκετα χρονια παθολογιας οποτε ο ορος αγγλοσαξωνικο μοντελο δεν ισχυει στην περιπτωση αυτή, μαλλον καλυτερα να μιλαμε για βορειοαμερικανικο μοντελο (ΗΠΑ-Καναδας).

Βεβαια και το μοντελο των ΗΠΑ σε αλλα σημεια ισως να μην είναι το πιο λογικο/ cost-effective πχ για να κανεις παθολογικη ειδικοτητα χρειαζεται να κανεις  πρωτα πληρη παθολογια, δηλαδη 3 χρονια παθολογια (μαλλον παραειναι πολλα) ενώ στην Ελλαδα και σε πολλες ευρωπαϊκες χωρες αρκουν δυο. Στην Ισπανια μαλιστα το γενικο μερος είναι ακομα λιγοτερο, γυρω στον ένα χρονο (αν και θελουν να το αυξησουν και εκει). Το ελληνικο/ευρωπαϊκο μοντελο σε αυτην την περιπτωση ειναι πιο λογικο. Ειναι πιο λογικο να κανεις δυο χρονια γενικη παθολογια (ή και ενα οπως εχουν οι Ισπανοι) και να κανεις 4 χρονια της συγκεκριμενης παθολογικης ειδικοτητας που θα ασκεις σε ολη σου την ζωη παρα να κανεις 3 χρονια γενικη παθολογια και 3 χρονια την ειδικοτητα (οι παθολογικες ειδικοτητες στις ΗΠΑ πχ νεφρολογια, ενδοκρινολογια κτλ διαρκουν συνηθως 3 χρονια-μαλιστα σε ορισμενες ειδικοτητες πχ λοιμωξιολογια, ενδοκρινολογια, αν δεν κανεις ερευνα και επιλεξεις μονο το κλινικο κομματι μπορεις να τις τελειωσεις σε δυο χρονια)

[Αρχίατρος]

Δεν μπορεί να συγκριθεί η εκπαίδευση που παρέχεται στις ΗΠΑ με τον μέσο όρο της Ευρώπης. Και αυτό γιατί στις ΗΠΑ εκπαιδεύεσαι ακόμα και στο τελευταίο χωριό, ενώ στην Ευρώπη ακόμα και σε πανεπιστημιακό μπορείς να βγάζεις μόνο λάντζα (γνωρίζω περίπτωση τύπου που έκανε σε πανεπιστημιακό στο... 5ο έτος χολή!)
Και αυτό γιατί συμβαίνει ; Γιατί αν το πρόγραμμα στην Αμερική δεν σε εκπαιδεύσει και πατώσεις αργότερα (αποτύχεις στα board exams κτλ.), θα χάσει την φήμη του, και θα χάσει την πιστοποίηση, ενώ στην Ευρώπη κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να εκπαιδεύσει.
Στις ΗΠΑ τελειώνει ο ειδικεύομενος Χειρουργικής (για να μιλήσουμε για χειρουργικές Ειδικότητες όπου η εκπαίδευση είναι περισσότερο απτή και μετριέται με τα χειρουργεία) με 800-1200 χειρουργεία την Ειδικότητα, όταν εγώ είχα Επιμελητή που κόμπαζε ότι έκανε σε μικρό νοσοκομείο της Αττικής 500, χωρίς να μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς μιας και δεν τηρείται logbook και χωρίς να ξέρω αν σε αυτά λογάριαζε και τις... κύστες κόκκυγα  (γιατί μόνο στις κύστες κόκκυγα τον έβλεπα χαλαρό τον συγκεκριμένο, σε οτιδήποτε άλλο μας έβγαζε την πίστη!)

Αυτό που παραλείπεις να αναφέρεις όμως είναι ότι ακόμα και ο απλός Παθολόγος στο Αμέρικα μπορεί να καθαρίζει 180 χιλιάδες ντόλαρς, τα οποία μετά την αφαίρεση των σχετικών taxes αποφέρουν κάπου 150k παντελονάτα, όταν ο Ευρωπαίος Γενικός Παθολόγος δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί αυτά τα χρήματα.

Όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε κάτι moonlighting τα οποία αποφέρουν πολύ καλά χρήματα (αν θυμάμαι καλά πάει κάπου 700$ η εφημερία!)

[Argirios Argiriou]

Μια και μιλήσαμε για την ειδικότητα της Μικροβιολογίας στο εξωτερικό να παραθέσω και εγώ τμήμα από ένα παλαιότερο άρθρο μου σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Σουηδία:

Οι τιμές των αιματολογικών εξετάσεων στην Σουηδία δεν καθορίζονται δια νόμου αλλά τα Νοσοκομεία του κάθε νομού ή το κάθε ιδιωτικό εργαστήριο αποφασίζει μόνο του για τις τιμές του και οι πελάτες (π.χ. τα διάφορα Κέντρα Υγείας ή ακόμη και οι κλινικές των διαφόρων Νοσοκομείων) έχουν δικαίωμα να διαλέξουν από τους διάφορους παρόχους και φυσικά προτιμούν συνήθως τον φθηνότερο. Συμβαίνει μάλιστα, λόγω διαφοράς στην τιμή, να στέλνουν τα αίματα σε εργαστήριο που είναι πολύ μακριά παρόλο που μπορεί να υπάρχει άλλο κοντινότερο αλλά που τυχαίνει όμως να είναι και πιο ακριβό). Υπάρχει π.χ. ιδιωτικό Κέντρο Υγείας στην πόλη Saffle που στέλνει κάποια εργαστηριακά του σε εργαστήριο στην Στοκχόλμη (απόσταση 293 χλμ) ενώ υπάρχει εργαστήριο στο Νοσοκομείο της Karlstad (στα 50 χλμ) αλλά και στο ίδιο το Saffle. Έμαθα επίσης ότι από τότε που άρχισε ο ανταγωνισμός στις τιμές αναγκαστήκανε και τα Δημόσια Εργαστήρια των Νοσοκομείων να ρίξουν τις τιμές τους γιατί κινδύνευαν να χάσουν πελάτες. Το κέντρο Υγείας του Amal στέλνει τα αίματά του στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trollhatan (από όπου προέρχεται και η λίστα που παραθέτω) που απέχει 150 χλμ, αλλά ειδικά μία εξέτασή DNA για να δούνε αν κάποιος ασθενής έχει δυσανεξία στην Λακτόζη, την στέλνουν στο δημόσιο Νοσοκομείο της Karlstad (απόσταση 70 χλμ) γιατί αυτή η εξέταση είναι εκεί φθηνότερη από ότι στην Trollhatan. Οι εξετάσεις που γίνονται επί τόπου στο Κέντρο Υγείας του Amal είναι οι: Hb, Glu, Hba1c, CRP, Καθίζηση, Γενική ούρων, Τεστ εγκυμοσύνης, Στρεπτ Α (από φαρυγγικό επίχρισμα), και Monospot (εξέταση για μονοπυρήνωση).

Αυτοί που εργάζονται και είναι υπεύθυνοι στα εργαστήρια των Κέντρων Υγείας αλλά και των Νοσοκομείων δεν είναι Ιατροί, αλλά όπως λέγονται “Αναλυτές Βιοιατρικών Εξετάσεων “( Biomedicinska Analytiker) των οποίων η εκπαίδευση είναι 3 χρόνια σπουδών σε Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Δεν είναι σπάνιο όμως στις διακοπές ή σε περιπτώσεις ασθένειας, οι Αναλυτές Βιοιατρικών Εξετάσεων να αντικαθίστανται από απλές Νοσηλεύτριες, οι οποίες τα καταφέρνουν και αυτές μια χαρά.  Οι Ιατροί που εργάζονται στον εργαστηριακό τομέα των χημικών εξετάσεων (klinisk kemi) είναι ελάχιστοι και έχουν επιτελικό ρόλο (πχ. Σε κάθε μέσου μεγέθους Νοσοκομείο εργάζονται 1-2 τέτοιοι Ιατροί). Συνολικά οι Ιατροί που έχουν την ειδικότητα Klinisk Kemi είναι  γύρω στα 120 άτομα σε όλη την Σουηδία (μία χώρα 9,5 εκατομμυρίων ανθρώπων). Π.χ. στο νομό της Dalarna (πληθυσμός πάνω από 270.000) υπάρχουν μόνο 2 Ιατροί με την ειδικότητα αυτή.

Δεν υπάρχουν ιδιωτικά Μικροβιολογικά Ιατρεία όπως τα ξέρουμε στην Ελλάδα αλλά όμως υπάρχουν μεγάλα Διαγνωστικά Κέντρα που έχουν ως πελάτες όχι μεμονωμένους πολίτες αλλά, όπως ήδη έγραψα, ολόκληρα Κέντρα Υγείας, ολόκληρα Νοσοκομεία ή Κλινικές Νοσοκομείων. Ο μεγαλύτερος ιδιωτικός πάροχος είναι η εταιρεία Unilabs η οποία δραστηριοποιείται στις αιματολογικές εξετάσεις αλλά και στις ακτινολογικές. Πολλές φορές π.χ. όταν το ακτινολογικό στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trolhättan δεν αρκεί για αξονικές ή μαγνητικές το νοσοκομείο αγοράζει αυτές τις εξετάσεις από την Unilabs στο Gothenburg. Ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιωτικό πάροχος είναι η εταιρεία Aleris. Στο νομό της Στοκχόλμης πχ. δραστηριοποιούνται ουσιαστικά τρείς μεγάλοι πάροχοι: Το (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος το οποίο είναι δημόσιο (αλλά ουσιαστικά λειτουργεί σαν εταιρεία), η ιδιωτική Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος και η ιδιωτική Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Εγώ συμπεραίνω απ΄το ποστ του Αργύρη (εξαιρετικά ενδιαφέρον μιας και προέρχεται μέσα απ το σύστημα) ότι οι Σουηδοί ακολουθούν το γερμανικό σύστημα.

Φυσικά δεν γνωρίζω κατά πόσο η εκπαίδευση των δικών μας αποφοίτων ΤΕΙ Ιατρικών Εργαστηρίων είναι αντίστοιχη των “Αναλυτών Βιοιατρικών Εξετάσεων “( Biomedicinska Analytiker) των Σουηδών.

Έχω συγγενή μου που κάνει Μικροβιολογία σε μεγάλο αθηναϊκό νοσοκομείο και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς που βγάζει (σε τακτική βάση και στην εφημερία) θεωρώ ότι θα μπορούσε να το βγάζει κάποιος τεχνολόγος με επίβλεψη Ιατρού.

Άποψή μου πάντα.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Μια και μιλήσαμε για την ειδικότητα της Μικροβιολογίας στο εξωτερικό να παραθέσω και εγώ τμήμα από ένα παλαιότερο άρθρο μου σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Σουηδία:
.............................................................................................
 Υπάρχει π.χ. ιδιωτικό Κέντρο Υγείας στην πόλη Saffle που στέλνει κάποια εργαστηριακά του σε εργαστήριο στην Στοκχόλμη (απόσταση 293 χλμ) ενώ υπάρχει εργαστήριο στο Νοσοκομείο της Karlstad (στα 50 χλμ) αλλά και στο ίδιο το Saffle. Έμαθα επίσης ότι από τότε που άρχισε ο ανταγωνισμός στις τιμές αναγκαστήκανε και τα Δημόσια Εργαστήρια των Νοσοκομείων να ρίξουν τις τιμές τους γιατί κινδύνευαν να χάσουν πελάτες. Το κέντρο Υγείας του Amal στέλνει τα αίματά του στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trollhatan (από όπου προέρχεται και η λίστα που παραθέτω) που απέχει 150 χλμ, αλλά ειδικά μία εξέτασή DNA για να δούνε αν κάποιος ασθενής έχει δυσανεξία στην Λακτόζη, την στέλνουν στο δημόσιο Νοσοκομείο της Karlstad (απόσταση 70 χλμ) γιατί αυτή η εξέταση είναι εκεί φθηνότερη από ότι στην Trollhatan. Οι εξετάσεις που γίνονται επί τόπου στο Κέντρο Υγείας του Amal είναι οι: Hb, Glu, Hba1c, CRP, Καθίζηση, Γενική ούρων, Τεστ εγκυμοσύνης, Στρεπτ Α (από φαρυγγικό επίχρισμα), και Monospot (εξέταση για μονοπυρήνωση).
..................................................................................................

Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";

[Argirios Argiriou]

Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";

ΝΑΙ.

Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.

(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).

Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";

ΝΑΙ.

Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.

(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).

Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.

Τι εκτίμηση μπορείς να κάνεις σε ένα άτυπο άλγος δεξιού υποχονδρίου χωρίς να μπορείς να ελέγξεις ηπατικά ένζυμα, αφού θα τα έχεις το άλλο πρωί;
Μήπως πάμε στο άλλο άκρο;

[Ορθοπαιδικός]

Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";

  ΝΑΙ.  Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.
(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).
Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.

Τι εκτίμηση μπορείς να κάνεις σε ένα άτυπο άλγος δεξιού υποχονδρίου χωρίς να μπορείς να ελέγξεις ηπατικά ένζυμα, αφού θα τα έχεις το άλλο πρωί;
Μήπως πάμε στο άλλο άκρο;

   Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου... Αλλά αν υποψιάζεσαι κάτι σοβαρό το στέλνεις νοσοκομείο, όπως λέει ο Αργύρης. Δεν είναι πιο εύκολο έτσι στην τελική αντί να πονοκεφαλιάζεις με ΔΔ; (έγινα κακός το ξέρω, αλλά μου φαίνεται εξίσου εξωπραγματικό).
   Όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Ο Έλληνας ασθενής δεν θα το δεχόταν αυτό και θα ήθελε αποτελέσματα και διάγνωση σύντομα. Ο Σκανδιναβός μπορεί να περιμένει. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο... Πρέπει να το δουλέψεις για να το δεις.**
   Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν και κατά πόσο η πιθανή καθυστέρηση στη διάγνωση εκεί προκαλεί αξιώσεις για αποζημίωση. Εξηγώ: εξετάζεις ένα άτυπο κοιλιακό άλγος (έστω και υποχονδρίου) που κλινικά τουλάχιστον δεν θέλει νοσηλεία. Με τα αποτελέσματα την επόμενη μέρα (λευκά στα ύψη, πολυμορφοπυρηνα, καμιά αμυλάση ή ηπατικά κλπ)  βλέπεις και έναν ασθενή με περιτονίτιδα. Τις πταίει; έχουν ξυπνήσει οι δικηγόροι εκεί να κάνουν αγωγές ή καλύπτει κάπως τους γιατρούς το "σύστημα";

  Ψιλοξεφύγαμε από την ενότητα...

**   Γνωστός μου σε Σκανδιναβική χώρα έκανε (με αρκετή επιμονή λόγω επίμονου άλγους) μαγνητική καρπού. Του είπαν θα τον ειδοποιήσουν για το αποτέλεσμα (μη μας τηλεφωνήσεις, θα σε βρούμε εμείς ). Μετά την πάροδο αρκετών εβδομάδων αποφάσισε να ρωτήσει τον ΓΙ που του είπε ότι ήταν φυσιολογική (η MRI) γι' αυτό δεν τον ειδοποίησε (δεν είχε κάτι να του πει... Φυσικά ούτε πόρισμα πήρε ούτε "πλάκες" είδε). Θα ήταν ανεκτό αυτό στην Ελλάδα;

[Argirios Argiriou]

Ξεφεύγω λίγο από την κουβέντα, και παραθέτω λίγο αυτό το άρθρο για να μην το χάσω:

23/12/2016

ΕΛΣΤΑΤ: Στους 68.401 οι γιατροί στην Ελλάδα το 2015.

Μειωμένος κατά 0,6% σε σχέση με το 2014, παρουσιάζεται ο αριθμός των γιατρών που ανήλθε στους 68.401 για ολόκληρη την Ελλάδα το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).

Συγκεκριμένα, οι γιατροί στο Βόρειο Αιγαίο παρουσίασαν τη μεγαλύτερη μείωση με 735 γιατρούς από 785 το 2014 (-6,4%), ενώ η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στο Νότιο Αιγαίο με 1.163 γιατρούς από 1.088 (+6,9%) και στη Μακεδονία και Θράκη με 3.007 γιατρούς από 2.913 (+3,2%).

Η μεγαλύτερη αναλογία πληθυσμού ανά ειδικότητα είναι οι νοσοκομειακοί γιατροί με 20,8 ανά 10.000 κατοίκους και ακολουθούν οι χειρουργοί με 11,4 ανά 10.000.

Την ίδια στιγμή η ειδικότητα με τους περισσότερους γιατρούς είναι οι παθολόγοι οι οποίοι ανέρχονται στους 4.417 έναντι 4.345 το 2014 ενώ ακολουθούν οι παιδίατροι με 3.466 έναντι 3.388 και οι βιοπαθολόγοι-μικροβιολόγοι με 3.342 από 3.282. (Απίστευτο και όμως αληθινό: Οι Μικροβιολόγοι στην Ελλάδα είναι πιο πολλοί από τους Γενικούς Ιατρούς! Και μετά αναρωτιούνται οι ιδιώτες συνάδελφοι Μικροβιολόγοι γιατί δεν έχουν δουλειά).

Σημαντική μείωση παρουσιάζουν οι Έλληνες οδοντίατροι οι οποίοι πέρυσι ήταν 13.301 έναντι 13.746 το 2014 (μείωση 3,2%) στο σύνολο της χώρας.

Τη μεγαλύτερη μείωση παρουσιάζει η περιοχή της Στερεάς Ελλάδας με 438 (-8,4%) και της Αττικής με 6.217 (-4,9%), ενώ αντίθετα αύξηση σημειώθηκε στην Κρήτη με 674 οδοντιάτρους (+2,9%).

Όσον αφορά το φύλο των γιατρών, οι άντρες γιατροί σημείωσαν πέρυσι μείωση 0,8% φθάνοντας τους 40.142 και οι γυναίκες μείωση 0,3% φθάνοντας τις 28.259. Οι άντρες οδοντίατροι σημείωσαν μείωση κατά 3,9% το 2015 στους 6.914, ενώ οι γυναίκες έφτασαν τις 6.387 (-2,5%).

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Γιατί φεύγουν οι νέοι γιατροί από την Ελλάδα

Διονύσης Κ. Βώρος

22/12/2016

Είναι πολύ γνωστό και έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα το γεγονός ότι τα τελευταία 10 και περισσότερο τα τελευταία 5 χρόνια ο αριθμός των γιατρών που φεύγουν από τη χώρα μας για το εξωτερικό προκειμένου να εργαστούν ή να κάνουν εκεί ειδικότητα είναι απίστευτα μεγάλος (σε σύγκριση με τις προηγούμενες 10ετίες)
Το 2015 έφυγαν 1.488 για εργασία και 402 για ειδικότητα. Είναι σαφές ότι η μεγάλη πλειοψηφία δεν θα επιστρέψει ποτέ γιατί είναι σε ηλικία όπου παίρνονται αποφάσεις ζωής: προσωπικές, οικογενειακές, εργασιακές, επιστημονικές κ.ά., οι οποίες δεν αλλάζουν εύκολα. Πρόκειται για μια κοινωνική αιμορραγία και απώλεια εθνικού αγαθού. Γιατί στα άτομα αυτά έχουν επενδύσει για πολλά χρόνια σπουδών η οικογένεια και η κοινωνία με τη δωρεάν παιδεία σε όλα τα επίπεδα, αφού όλοι οι πολίτες πληρώνουν γι’ αυτό. Και αναγκάζονται οι νέοι συνάδελφοι να φεύγουν σε φάσεις όπου ανέμεναν τη δικαίωση της προσπάθειάς τους και του κόπου τους και η κοινωνία ανέμενε τις υπηρεσίες τους - και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας και της περίθαλψης των ασθενών. Ωστόσο, αυτό το αγαθό της προόδου τους και της προσφοράς θα το πάρουν οι κοινωνίες που τους υποδέχονται.  Στο κείμενο τούτο προσπαθώ να αναδείξω τα αίτια αυτής της φυγής όσο μου είναι δυνατόν μετά από πολλά χρόνια άσκησης της Ιατρικής και προσωπικές εμπειρίες από πολλά δρώμενα στον χώρο του πανεπιστημίου και του υπουργείου Υγείας.

Για τους γιατρούς που έχουν κάνει και ειδικότητα και φεύγουν για να εργαστούν σε χώρους κρατικούς, ιδιωτικούς, πανεπιστημιακούς ή ερευνητικούς δεν χρειάζεται κόπος για να βρει κανείς την αιτία. Εχουν να γίνουν διορισμοί στο ΕΣΥ και στα πανεπιστήμια πάνω από 7 χρόνια. Σε αυτή την περίοδο οι κυβερνήσεις δεν υιοθέτησαν την αξία που υπαγορεύει ότι η υγεία του κόσμου, όπως και τα σχολεία αποτελούν προτεραιότητα ακόμη και στις περιόδους μεγάλης κρίσης. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός χώρος άσκησης της Ιατρικής, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν αφήνει περιθώρια για τους νέους γιατρούς που άλλοτε μπορούσαν να λειτουργήσουν.

Οσον αφορά τους νέους που αμέσως μετά το πτυχίο φεύγουν για ειδικότητα στο εξωτερικό, αποτελούν πλέον το 34% του ετήσιου συνόλου των πτυχιούχων από τις 7 σχολές της χώρας μας (από την Αθήνα εκτιμάται ότι είναι περίπου το 50%). Εδώ το πρόβλημα θέλει περισσότερη ανάλυση. Και σε αυτή την περίπτωση ένα πρώτο αίτιο είναι η οικονομική και κοινωνική κρίση που συνοδεύεται από την αβεβαιότητα του αύριο. Είναι το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πιο καλά από το παρελθόν την έκταση της αναξιοκρατίας και της οικογενειοκρατίας (όσον αφορά το τελευταίο, βέβαια, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, με αναφορά σε εκείνους που άσχετα με την καταγωγή τους προσπάθησαν και προχώρησαν δίκαια).

Ωστόσο υπάρχει και άλλος σοβαρός λόγος φυγής, ο οποίος κατά την εκτίμηση και βιωματική εμπειρία μου είναι ο κυριότερος. Είναι το καθεστώς που ισχύει ακόμη σχετικά με τη φάση όπου οι γιατροί παίρνουν ειδικότητα. Εχω γράψει γι’ αυτό εκτενές άρθρο στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» στις 17/2/2013 (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος). Πρόκειται για ένα καθεστώς που δεν έχει σχέση με τον πολιτισμένο κόσμο, αναχρονιστικό και τελικά αντικοινωνικό. Το «σύστημα» αυτό:

α) Δεν αξιοποιεί την υπάρχουσα νοσοκομειακή υποδομή της χώρας, αφού δεν προβλέπει την εκπαιδευτική συνεργασία των μονάδων.

β) Δεν διασφαλίζει το εκπαιδευτικό δικαίωμα των ειδικευομένων και ως εκ τούτου την εκπαιδευτική υποχρέωση των εκπαιδευτών τους (αυτό επαφίεται απόλυτα στην πρόθεση του διευθυντή της κλινικής ή εργαστηρίου που στην πράξη έχει πολλές εκφράσεις).

γ) Για την έναρξη της ειδικότητας έχει ως μόνη διαδικασία εισόδου τη λίστα αναμονής (που και αυτή καταστρατηγείται) που δεν ισχύει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο.

Σε όλες τις χώρες υπάρχουν διάφορες διαδικασίες αξιολόγησης και επιλογής των καλύτερων, πράγμα που θα ’θελε και η κοινωνία. Η δική μας διαδικασία καταλήγει δυστυχώς να είναι και ταξική παρότι οι από άγνοια υποστηρικτές της τη θεωρούν δημοκρατική! Και επειδή ο όρος «καλύτερος» έχει παρεξηγηθεί στην εποχή μας, ας τον προστατεύσουμε εδώ: είναι γι’ αυτούς που δίνουν μια έστω προτεραιότητα στην προσπάθεια γι’ αυτό που επέλεξαν επειδή τους άρεσε για δρόμος της ζωής τους και ως εκ τούτου αποδίδουν σε κάθε φάση περισσότερο.

Στη χώρα μας επί υπουργού Υγείας Δημήτρη Κρεμαστινού και προέδρου του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) καθηγητή Ηλία Λαμπίρη λειτούργησε η προβλεπόμενη από τον νόμο επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, που σε συνεργασία με όλες τις ιατρικές ειδικότητες κατέθεσε πλήρες σχέδιο νόμου το 2002, σύμφωνα με τις διεθνείς γραμμές και δυνατότητες της χώρας μας, και κάλυπτε όλα τα κενά που ανέφερα παραπάνω (συμμετείχα σε αυτή για εφτά χρόνια). Αυτό δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν επίσημο φορέα ούτε κατατέθηκε άλλη πρόταση μέχρι σήμερα. Οι υπουργοί Υγείας, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν γιατροί και καθηγητές πανεπιστημίων, έκαναν κατά καιρούς επιτροπές που οδήγησαν σε μικρές τροποποιήσεις. Για τελευταία φορά το έστειλε στο υπουργείο για να γίνει νόμος ο πρόεδρος του ΚΕΣΥ Ανδρέας Σερέτης το 2013. Δυστυχώς δεν πήγε ποτέ στη Βουλή. Οι υπουργοί κατά καιρούς δηλώνουν ότι τους εμποδίζουν οι φοιτητές, πράγμα που δεν είναι αληθές. Είναι πρόφαση. Τα εμπόδια ήταν πάντα από χώρους και πρόσωπα που επειδή δεν έπρεπε να ’χουν λόγο, ούτε είπαν ποτέ την άποψή τους δημόσια, δεν δηλώθηκαν από τους υπουργούς. Σε αυτή την απραξία συνέβαλε και το γεγονός ότι οι Ιατρικές Σχολές της χώρας παρότι προσκλήθηκαν, όπως έπρεπε, να δώσουν προτάσεις, δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ. Στο τελευταίο δυστυχώς έπαιξαν ρόλο ορισμένοι εκπρόσωποι φοιτητών με νεανικό παρορμητισμό, που είχαν όμως τη δύναμη της συμμετοχής τους στην εκλογή προέδρων της Ιατρικής και πρυτάνεων.

Hμη ύπαρξη νόμου για τις ειδικότητες των γιατρών, εκτός από αιτία φυγής, έχει και άλλα σοβαρά επακόλουθα - και συγκεκριμένα:

α) Δεν έχουν δρομολογηθεί διαδικασίες για τη δημιουργία προγραμμάτων εξειδίκευσης μετά τις βασικές ειδικότητες που είναι επιτακτική ανάγκη για την εξέλιξη της Ιατρικής και έχει δρομολογηθεί παγκοσμίως και παρότι έχουμε στη χώρα τουλάχιστον 25 μεγάλα νοσοκομεία που η υποδομή και η λειτουργία τους θα επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Τυπικό παράδειγμα είναι ότι έχουμε στη χώρα τέσσερα μεγάλα ογκολογικά νοσοκομεία με όλες τις προδιαγραφές και δεν έχει δρομολογηθεί η δυνατότητα εξειδίκευσης νέων χειρουργών στη Χειρουργική Ογκολογία παρότι έχουν κατατεθεί στο υπουργείο οι εισηγήσεις και σχέδιο νόμου των αρμοδίων φορέων από 10 και πλέον χρόνια (συμμετείχα ο ίδιος στη σύνταξη) ενώ έχει συμφωνήσει από 3ετίας και το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (προεδρία Σερέτη). Ετσι, πολλοί γιατροί μας φεύγουν πλέον για άλλες χώρες προκειμένου να κάνουν εξειδίκευση και αντί για 1-2 χρόνια αφιερώνουν γι’ αυτό 3-5 γιατί έτσι απαιτεί η προσαρμογή σε συστήματα άλλων χωρών.

β) Το κενό της έλλειψης νόμου που θα καθόριζε, μεταξύ άλλων, τα δικαιώματα των εκπαιδευόμενων, αποτελεί πρόβλημα για τη σωστή αντιμετώπιση μιας σύγχρονης, ωραίας και ωφέλιμης για την Ιατρική πραγματικότητας που έφτασε και στη χώρα μας, όπως σε όλο τον κόσμο, δηλαδή της προσέλευσης γυναικών γιατρών σε πολλές ειδικότητες που μέχρι σήμερα συνήθως ήταν άντρες. Ηδη στη Γενική Χειρουργική το ποσοστό των γυναικών που βρίσκονται στο πρόγραμμα ειδικότητας είναι 25%-30%. Αυτό που από τη φύση του θέλει και ειδικές ρυθμίσεις που γίνονται διεθνώς, επαφίεται στο κάθε νοσοκομείο ή κλινική να το αντιμετωπίσει χωρίς ακόμη να υπάρχουν κατευθύνσεις και οδηγίες. Είναι θλιβερό ότι όλα τα παραπάνω που μπορούν να βοηθήσουν την πρόοδο και την οργάνωση της Ιατρικής στη χώρα μας δεν αντιμετωπίστηκαν με σοβαρότητα και ευθύνη από τα όργανα του υπουργείου Υγείας παρότι δεν απαιτούν καθόλου χρήματα. Το υπουργείο για πολλά χρόνια εμμένει ανεπιτυχώς με πρωτόγονους τρόπους στον επιβεβλημένο έλεγχο των δαπανών για την Υγεία, παραγνωρίζοντας ότι ακόμη και γι’ αυτό η καλύτερη ρύθμιση επιτυγχάνεται με τη σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, εν προκειμένω των γιατρών που είναι μαζί με τους νοσηλευτές και τους τεχνολόγους η πάλλουσα καρδιά του χώρου και του συστήματος.

Υγ.: Το κείμενο δεν γράφεται για κριτική. Γράφεται για ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων. Νιώθω ότι είναι χρέος του καθενός μας, ανάλογα με τον χώρο της πορείας του, προς την κοινωνία που ζούμε και λειτουργούμε.


*Ο κ. Διονύσης Κ. Βώρος είναι ομότιμος καθηγητής Χειρουργικής ΕΚΠΑ

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Κάποιες σκόρπιες παρατηρήσεις:
- οι γιατροί, ειδικά αυτοί που στόχευουν σε χειρουργικές Ειδικότητες και δεν έχουν κάποιο "δόντι", έφευγαν εξ' από ανέκαθεν απ΄την Ελλάδα γιατί ΔΕΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΎΣΑΝ. Δεν είναι δλδ τωρινό φαινόμενο, απλά τώρα έχει δραματικοποιηθεί λόγω προβλήματος ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ κάνοντας τους γιατρούς που μεταναστεύουν για λόγους εκπαίδευσης μετανάστες πολυτελείας !
Οι λόγοι που δεν χειρουργουσαν γνωστοί, ουδείς υποχρέωνε κάποιον να δώσει χειρουργεία σε ειδικεύομενους, έπρεπε να βγάλει απίστευτη λάντζα κάποιος, κοινως να γίνει το... δουλάκι κάποιου Δ/ντή, Καθηγητή, για να φιλοτιμηθεί αυτός να του δώσει κάποια χειρουργεία.

- μιας και γράφει και ξαναγράφει για την εκπαίδευση ο κυριος καθηγητής, να υποθέσω ότι στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο που βρίσκεται οι ειδικεύομενοι... χειρουργούν ;
Δεν γνωρίζω, απλά ρωτάω. 

- το ρεζουμέ του άρθρου; Να αφήσουμε την διαδικασία στους εκάστοτε Διευθυντές Κλινικών και Καθηγητές ;
Απ΄την... αντικειμενικότητα και αμεροληψία των οποίων έχουμε όλοι τις άριστες εντυπώσεις;
Για ποιό λόγο ; Για να ξεκινήσει κάποιος νωρίτερα Οφθαλμολογία, Πλαστική, Ενδοκρινολογία και όχι να περιμένει 5 χρόνια ; ; ;
Γιατί όλες οι υπόλοιπες Ειδικότητες έχουν αναμονή 0-3 χρόνια, τα οποία καλύπτονται μια χαρά με κάποιο αγροτικό και Στρατό.
Ακόμα και η Γενική Χειρουργική στο Αρεταίειο δεν νομίζω να δίνει αναμονή πάνω από 2 χρόνια.

Να μην παρεξηγηθώ, είμαι ο τελευταίος που θα ήμουν πολέμιος των εξετάσεων και άλλου συστήματος εισαγωγής. Αλλά για την ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ και ΟΧΙ για την Ειδικότητα, γιατί αυτό συνήθως συμβαίνει στις χώρες που θέλουμε να μοιάσουμε.
Γιατί η λίστα δημιουργεί τείχος στα παιδιά των κάθε λογής "επώνυμων" και γι' αυτό έχουν βαλθεί να την καταργήσουν, ενώ η άδεια άσκησης επαγγέλματος δημιουργεί τα απαραίτητα ποιοτικά στάνταρντς για ολόκληρο το ιατρικό σώμα.

Φυσικά δεν καίει η άδεια άσκησης επάγγελματος (ουδείς δεν ασχολείται αν ασκούν την Ιατρική σε απομακρυσμένα μέρη κάποιοι με αμφίβολα πτυχία απ την πρώην Σ.Ένωση), αλλά η Ειδικότητα.

Εγώ λοιπόν, παρότι όχι μεγαλοσχήμων καθηγητής αλλά ένας απλός γιατρός, προτείνω κάτι άλλο:
Πανελλήνιες Εξετάσεις για την Άδεια Άσκησης Επαγγέλματος, υπό μορφή standardized test (ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα συμπληρωματικής διόρθωσης, κάτι που ξέρουν πολύ καλά κάποιοι ότι συνέβαινε κάπου), οπότε
- οι πρώτοι σε βαθμολογία διαλέγουν ποιά Ειδικότητα θέλουν να κάνουν και σε ποιό νοσοκομείο, και την ξεκινούν χωρίς αναμονή
- οι υπόλοιπες θέσεις που θα περισσέψουν μοιράζονται στους υπόλοιπους

Νομίζω είναι το καλύτερο σύστημα γιατί:
- εξασφαλίζεται η απαραίτητη μινιμουμ ποιότητα (θα βάλεις κάποια βάση κάτω της οποίας δεν θα μπορεί να αποκτήσει κάποιος άδεια)
- εξασφαλίζεται το αδιάβλητο και η ελάχιστη δυνατή παράκαμψη των διαφόρων βυσμάτων (ήδη υπάρχει καθώς έχουν θεσμοθετηθεί ένα σωρό κατηγορίες που ξεκινούν Ειδικότητα ως υπεράριθμοι)

Μετά απ΄αυτό όμως, μην παραπονεθεί κάποιος για το ότι θα ψάχνει να βρει γιατρούς με το ντουφέκι λαμβάνοντας υπόψιν ότι υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που προσφέρουν άδειες άσκησης επαγγέλματος χωρίς εξετάσεις και προσφέρουν πολλαπλάσιο μισθό.

Γιατί κανείς δεν είναι τοσο τρελός για να στρώσει τον κώλο του να δώσει εξετάσεις ώστε να γίνει γιατρός του 1000άρικου σε ένα σύστημα Υγείας του "εγώ σε πληρώνω" και "ο γιατρουδάκος".

Λυπάμαι, αλλά λάθος διάγνωση και λάθος η θεραπεία για την μετανάστευση κύριε καθηγητά.
Αυτά που προτείνετε θα είχαν νόημα πριν 10 χρόνια, όχι σήμερα.

[Denominator]

Τείνω να συμφωνήσω περισσότερο με τον @kopritis και λιγότερο με τον (και δικό μου) καθηγητή κ. Βώρο.
Το νυν πρόβλημα είναι η γενικότερη απαξίωση του ιατρικού επαγγέλματος σε πολλαπλά επίπεδα, φυσικά με μία μερίδα (όχι η μεγαλύτερη, θέλω να πιστεύω) να είναι και δική μας ευθύνη.
Αφού οι γιατροί που θα είναι επιστημονικά και καινωνικά συνεπείς θα συναντήσουν τόσα πολλά αντικίνητρα (αγροτικό χωρίς επίβλεψη και βοήθεια, πλημμελή εκπαίδευση στην ειδικότητα, ελάχιστες ευκαιρίες για νοσοκομειακή απασχόληση, βαριά φορολογία και μη ανταποδοτική ασφάλιση ειδικά στον ιδιωτικό τομέα κ.λ.π.) τότε ποιος είναι ο λόγος να μείνουν;
Το πρόβλημα δε θα το δούμε τώρα, αλλά σε 10-15 χρόνια. Τότε η προηγούμενη γενιά θα αποχωρεί σιγά-σιγά και η επόμενη απλά δε θα υπάρχει. Ή καλύτερα, θα έχει μείνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από τα αντικίνητρα που περιέγραψα.
Ας το σκεφτούμε πριν είναι αργά.

[Αρχίατρος]

Μα είναι δυνατόν να μην λειτουργούν οι χειρουργικές αίθουσες μεγάλων αθηναϊκών νοσοκομείων λόγω έλλειψης ειδικεύομενων Αναισθησιολογίας ή να κάνουν αγροτικοί εφημερίες σε... Χειρουργικές Κλινικές σε νοσοκομεία της επαρχίας και εμείς να ζητάμε να βάλουν εξετάσεις στην Ειδικότητα ;
Συγγνώμη αλλά εκτός χρόνου η τοποθέτηση.

Έχουν και οι Αμερικανοί τα USMLEs αλλά αν τα περάσεις (και ικανοποιήσεις και διάφορες άλλες προύποθέσεις) και μπεις σε κάποιο residency program έχεις εξασφαλισμένη πορεία και καριέρα μετά.

Εμείς τίποτα απ΄αυτά δεν προσφέρουμε, έχει ξεφτιλιστεί εντελώς η άσκηση της Ιατρικής στην Ελλάδα, και μοιάζουμε περισσότερο στις βορειοευρωπαϊκές χώρες που έχουν έλλειψη γιατρών σε συγκεκριμένες Ειδικότητες (να θυμίσω ότι ακόμα και σήμερα μεγάλο μέρος της επαρχίας λειτουργεί με ανειδίκευτους), χωρίς όμως να προσφέρουμε τις συνθήκες και τις αμοιβές αυτών.
Εκτός των ΗΠΑ που είναι ιδιαίτερη περίπτωση, στην Ευρώπη μόνο Γαλλία-Ιταλία έχουν εξετάσεις (αν δεν κάνω λάθος), και αυτές για την άδεια άσκησης, Αγγλία-Γερμανία που είναι δημοφιλείς προορισμοί των Ελλήνων γιατρών έχουν μόνο κάποια γλωσσικά κριτήρια για να βγει η άδεια άσκησης επαγγέλματος, μετά είναι θέμα καθαρά του εκάστοτε Δντή Κλινικής.

Δεν νομίζω ότι θα θέλαμε να αφήσουμε στην διακριτική ευχέρεια των καθηγητών Πανεπιστημίου και των Δ/ντών Κλινικών στην Ελλάδα την πρόσληψη των ειδικεύομενων, μέχρι τώρα κανείς δεν έφτασε μέχρις εκεί, καταλαβαίνουμε όλοι το τι θα επακολουθούσε...

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Εγώ λοιπόν, παρότι όχι μεγαλοσχήμων καθηγητής αλλά ένας απλός γιατρός, προτείνω κάτι άλλο:
Πανελλήνιες Εξετάσεις για την Άδεια Άσκησης Επαγγέλματος, υπό μορφή standardized test (ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα συμπληρωματικής διόρθωσης, κάτι που ξέρουν πολύ καλά κάποιοι ότι συνέβαινε κάπου), οπότε
- οι πρώτοι σε βαθμολογία διαλέγουν ποιά Ειδικότητα θέλουν να κάνουν και σε ποιό νοσοκομείο, και την ξεκινούν χωρίς αναμονή
- οι υπόλοιπες θέσεις που θα περισσέψουν μοιράζονται στους υπόλοιπους

Νομίζω είναι το καλύτερο σύστημα γιατί:
- εξασφαλίζεται η απαραίτητη μινιμουμ ποιότητα (θα βάλεις κάποια βάση κάτω της οποίας δεν θα μπορεί να αποκτήσει κάποιος άδεια)
- εξασφαλίζεται το αδιάβλητο και η ελάχιστη δυνατή παράκαμψη των διαφόρων βυσμάτων (ήδη υπάρχει καθώς έχουν θεσμοθετηθεί ένα σωρό κατηγορίες που ξεκινούν Ειδικότητα ως υπεράριθμοι)

Μετά απ΄αυτό όμως, μην παραπονεθεί κάποιος για το ότι θα ψάχνει να βρει γιατρούς με το ντουφέκι λαμβάνοντας υπόψιν ότι υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που προσφέρουν άδειες άσκησης επαγγέλματος χωρίς εξετάσεις και προσφέρουν πολλαπλάσιο μισθό.

Γιατί κανείς δεν είναι τοσο τρελός για να στρώσει τον κώλο του να δώσει εξετάσεις ώστε να γίνει γιατρός του 1000άρικου σε ένα σύστημα Υγείας του "εγώ σε πληρώνω" και "ο γιατρουδάκος".

Το σύστημα που προτείνεις θυμίζει έντονα τον τρόπο επιλογής ειδικοτήτων, ανά όπλο, στους αποφοίτους της ΣΣΑΣ. Ίσως πιο αξιόπιστο αφού, υποθέτω, προτείνεις πανελλαδικές εξετάσεις με συνθήκες ανωνυμίας. Ενώ στους στρατιωτικούς δεν ξέρω πως γίνονται οι εξετάσεις για ειδικότητα.
Μια διευκρίνηση:
Όταν λες "οι υπόλοιπες θέσεις που θα περισσέψουν μοιράζονται στους υπόλοιπους" εννοείς ότι θα επιλέγουν ειδικότητα πάλι κατά φθίνουσα σειρά επιτυχίας ή ότι θα μπαίνουν στη λίστα αναμονής;
Αν εννοείς το πρώτο, τότε ουσιαστικά βάζεις εξετάσεις για ειδικότητα (μέσω των εξετάσεων για άδεια άσκησης επαγγέλματος) και καταργείς τη λίστα.
Αν εννοείς το δεύτερο, τότε θα συμφωνήσω.

Προϋποθέτει όμως:
- κεντρικό προγραμματισμό στις ειδικότητες που θα "δίνει" το κράτος. Υποθέτω όμως όλοι αυτοί οι καθηγητές δεν έχουν διάθεση να βρεθούν με κανένα ή ελάχιστους ειδικευόμενους.
- γενικότερη αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας των νοσοκομείων. Όταν τα νοσοκομεία, ιδιαίτερα τα περιφερειακά, στηρίζουν τις εφημερίες στους ειδικευόμενους.

[Αρχίατρος]

Το σύστημα που προτείνεις θυμίζει έντονα τον τρόπο επιλογής ειδικοτήτων, ανά όπλο, στους αποφοίτους της ΣΣΑΣ. Ίσως πιο αξιόπιστο αφού, υποθέτω, προτείνεις πανελλαδικές εξετάσεις με συνθήκες ανωνυμίας. Ενώ στους στρατιωτικούς δεν ξέρω πως γίνονται οι εξετάσεις για ειδικότητα.
Μια διευκρίνηση:
Όταν λες "οι υπόλοιπες θέσεις που θα περισσέψουν μοιράζονται στους υπόλοιπους" εννοείς ότι θα επιλέγουν ειδικότητα πάλι κατά φθίνουσα σειρά επιτυχίας ή ότι θα μπαίνουν στη λίστα αναμονής;
Αν εννοείς το πρώτο, τότε ουσιαστικά βάζεις εξετάσεις για ειδικότητα (μέσω των εξετάσεων για άδεια άσκησης επαγγέλματος) και καταργείς τη λίστα.
Αν εννοείς το δεύτερο, τότε θα συμφωνήσω.

Προϋποθέτει όμως:
- κεντρικό προγραμματισμό στις ειδικότητες που θα "δίνει" το κράτος. Υποθέτω όμως όλοι αυτοί οι καθηγητές δεν έχουν διάθεση να βρεθούν με κανένα ή ελάχιστους ειδικευόμενους.
- γενικότερη αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας των νοσοκομείων. Όταν τα νοσοκομεία, ιδιαίτερα τα περιφερειακά, στηρίζουν τις εφημερίες στους ειδικευόμενους.

Στις ΗΠΑ, αιτείται ο υποψήφιος να μπει σε κάποιο πρόγραμα Ειδικότητας και ο program director (ας πούμε ο Δ/ντής Κλινικής, αν και δεν είναι πάντα το ίδιο και το αυτό) βλέπει:
- τους βαθμούς στα USMLEs (ειδικά στην περίπτωση ξένων που δεν μπορεί να τσεκάρει την ποιότητα της Ιατρικής Σχολής που τελείωσε, αυτό είναι πρωταρχικό κριτήριο)
- συστατικές επιστολές
- τυχόν ερευνητικό έργο
- προσωπικότητα του υποψηφίου. Όσο και αν φανεί περίεργο, έχω γνωρίσει τύπους που έχουν πρωτεύσει στις Πανελληνίες (το μοναδικό κριτήριο στην Ελλάδα) και έχουν πρόβλημα κοινωνικής συμπεριφοράς, ε, κάτι τέτοιους τους κόβεις στην συνέντευξη όπου τους ρωτάς διάφορα.

Δλδ τι λέω;
Προσλαμβάνεις με βάση τις επιδόσεις στις Πανελλήνιες Εξετάσεις για την Άδεια Ασκησης εκεί που έχεις πρόβλημα μεγάλης προσφοράς (μάτια, πλαστική, ενδο κτλ) και ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ εκεί που έχεις πολλές θέσεις, δλδ στις περισσότερες Ειδικότητες αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.

Να θυμίσω μόνο ότι Γ/Χ, ΝΡΧ, ΘΡΧ, ΟΡΘ, Π/Θ, Γενική Ιατρική οι περισσότερες Ειδικότητες στην Ελλάδα αυτή την στιγμή έχουν κενές θέσεις...

Για τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων της ΣΣΑΣ δεν θα επεκταθώ, γνωρίζω διάφορα, πολλοί λένε διάφορα για διαφόρων ειδών παρεμβασεις, αλλά είναι δικό τους πρόβλημα να τον αλλάξουν.
Έτσι και αλλιώς η συγκεκριμένη Σχολή βαίνει προς κατάργηση όπως πάει η κατάσταση στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.

Υ.Γ
Το παραπάνω σύστημα αποκλείει απ΄την άσκηση της Ιατρικής στην Ελλάδα κάτι τύπους που έχουν δει φως και μπήκαν τελευταία, δλδ απόφοιτους από πανεπιστήμια της πρώην Σ.Ένωσης που δεν είναι καν χώρες της ΕΕ και δεν υπάρχει απολύτως ουδείς έλεγχος των πτυχίων τους.
Έχω ακούσει για περίπτωση που ζητήθηκε από πανεπιστήμιο της... Ουκρανίας επιβεβαίωση για απόφοιτο και αυτό ούτε καν απάντησε !
Είπαμε, έχουμε πρόβλημα έλλειψης γιατρών, ειδικά στην επαρχία, αλλα δεν μπορούμε να εξευτελιζόμαστε έτσι σαν χώρα...

[paracelsus]

Σε χωρες με αξιοκρατια και στοιχειωδη εντιμοτητα όπως πχ στις Σκανδιναβικες, στην Μεγαλη Βρεττανια ή στην Ιρλανδια, ένα συστημα επιλογης με βαση μονο την προσωπικη συνεντευξη και το βιογραφικο μπορει να λειτουργησει αρκετα καλα. Το μικτο συστημα αξιολογησης που εχουν οι ΗΠΑ με εξετασεις USMLE και προσωπικη συνεντευξη είναι σαφως το ιδανικοτερο, εξασφαλιζει μια ολοκληρωμενη σε όλα τα επιπεδα αξιολογηση του υποψηφιου και επιλεγει τους αριστους. Οι εξετασεις USMLE μπορει να είναι τυπικα εξετασεις για αποκτηση αδειας ασκησης ιατρικης όμως εχουν καθοριστικη σημασια για να σε καλεσουν σε συνεντευξη στις ανταγωνιστικες τουλαχιστον ειδικοτητες, οποτε είναι ουσιαστικα και εξετασεις για επιλογη σε ειδικοτητα. Σε χωρες με αναξιοκρατια και διαφθορα όπως οι χωρες του ευρωπαϊκου νοτου, η συνεντευξη και το βιογραφικο δεν προκειται ποτε να είναι αξιοκρατικες οποτε το καλυτερο συστημα είναι οι γραπτες εξετασεις κλινικων σεναριων πολλαπλης επιλογης στυλ USMLE Step2 και 3.

Η Ισπανια εχει ένα τετοιο συστημα, μετα το πτυχιο οι Ισπανοι αποφοιτοι ιατρικης δινουν τις εξετασεις MIR που είναι πολλαπλης επιλογης σε στυλ USMLE (μαλιστα πολύ καλου επιπεδου, συγκρισιμου με των αμερικανικων). Αναλογα με την βαθμολογια διαλεγουν επειτα ειδικοτητα και νοσοκομειο, πχ ο πρωτος μπορει να επιλεξει οποια ειδικοτητα θελει σε οποιο νοσοκομειο θελει. Αν θελεις πχ καρδιολογια και οι θεσεις καρδιολογιας εχουν εξαντληθει τοτε αναγκαστικα ειτε θα παρεις μια άλλη ειδικοτητα ειτε θα πρεπει να ξαναδωσεις την επομενη χρονια παλι εξετασεις. Οι υποψηφιοι είναι παντα περισσοτεροι από τις θεσεις (υπαρχουν και πολλοι λατινοαμερικανοι υποψηφιοι) οποτε παντα καλυπτονται οι θεσεις. Το συστημα αυτό είναι ουσιαστικα αυτό που περιγραφει ο kopritis απλα οι εξετασεις δεν δινονται για αποκτηση αδειας ασκησεως αλλα για επιλογη ειδικοτητας.

Η Ιταλια εχει μικτο συστημα με εξετασεις και συνεντευξη αλλα επειδη η συνεντευξη παιζει πρωτευοντα ρολο ουσιαστικα για να ξεκινησεις ειδικοτητα πρεπει να σε θελει ο καθηγητης (και οι καθηγητες στην Ιταλια είναι παρομοιοι στην αναξιοκρατια-νεποτισμο με τους δικους μας).

Το να υπαρχουν εξετασεις για ολους για αδεια ασκησης ιατρικης φαινεται πολύ λογικο, ειδικα σε εμας που γεμισαμε με γιατρους από ανατολικοευρωπαϊκες χωρες με αμφιβολου ποιοτητας πτυχια και σπουδες που ξεπλενονταν από το διεφθαρμενο ΔΙΚΑΤΣΑ.

Ένα άλλο κρισιμο στοιχειο είναι ότι σε χωρες με αξιοκρατια όπως πχ ΗΠΑ, Μεγαλη Βρεττανια, υπαρχει διαρκης αξιολογηση στην ειδικοτητα οποτε δεν είναι βεβαιο ότι θα τελειωσεις την ειδικοτητα εάν εισαι ανεπαρκης. Σε χωρες τυπου Ελλαδα, Ιταλια, Ισπανια, εάν μπεις στο συστημα θα βγεις καποια στιγμη οσο επικινδυνος και να εισαι.