Γενικά > Γενική συζήτηση
Ιατρικός πληθωρισμός μύθος ή πραγματικότητα ;
paracelsus:
@ kopritis
Στις ΗΠΑ εχουν οργανωμενο εκπαιδευτικο προγραμμα οποτε ο συνολικος, καθαρος εκπαιδευτικος χρονος είναι πιθανον παρομοιος με την Ευρωπη. Στην Ελλαδα και σε πολλες ευρωπαϊκες χωρες ο ρολος του ειδικευομενου είναι να βγαζει την λαντζα με συχνα ανεπαρκεστατο εκπαιδευτικο προγραμμα οποτε τα τρια χρονια στις ΗΠΑ είναι πιθανον ισοδυναμα από εκπαιδευτικη αποψη με τα 5 χρονια στην Ευρωπη. Βεβαια και στο Ηνωμενο Βασιλειο κανουν αρκετα χρονια παθολογιας οποτε ο ορος αγγλοσαξωνικο μοντελο δεν ισχυει στην περιπτωση αυτή, μαλλον καλυτερα να μιλαμε για βορειοαμερικανικο μοντελο (ΗΠΑ-Καναδας).
Βεβαια και το μοντελο των ΗΠΑ σε αλλα σημεια ισως να μην είναι το πιο λογικο/ cost-effective πχ για να κανεις παθολογικη ειδικοτητα χρειαζεται να κανεις πρωτα πληρη παθολογια, δηλαδη 3 χρονια παθολογια (μαλλον παραειναι πολλα) ενώ στην Ελλαδα και σε πολλες ευρωπαϊκες χωρες αρκουν δυο. Στην Ισπανια μαλιστα το γενικο μερος είναι ακομα λιγοτερο, γυρω στον ένα χρονο (αν και θελουν να το αυξησουν και εκει). Το ελληνικο/ευρωπαϊκο μοντελο σε αυτην την περιπτωση ειναι πιο λογικο. Ειναι πιο λογικο να κανεις δυο χρονια γενικη παθολογια (ή και ενα οπως εχουν οι Ισπανοι) και να κανεις 4 χρονια της συγκεκριμενης παθολογικης ειδικοτητας που θα ασκεις σε ολη σου την ζωη παρα να κανεις 3 χρονια γενικη παθολογια και 3 χρονια την ειδικοτητα (οι παθολογικες ειδικοτητες στις ΗΠΑ πχ νεφρολογια, ενδοκρινολογια κτλ διαρκουν συνηθως 3 χρονια-μαλιστα σε ορισμενες ειδικοτητες πχ λοιμωξιολογια, ενδοκρινολογια, αν δεν κανεις ερευνα και επιλεξεις μονο το κλινικο κομματι μπορεις να τις τελειωσεις σε δυο χρονια)
Αρχίατρος:
Δεν μπορεί να συγκριθεί η εκπαίδευση που παρέχεται στις ΗΠΑ με τον μέσο όρο της Ευρώπης. Και αυτό γιατί στις ΗΠΑ εκπαιδεύεσαι ακόμα και στο τελευταίο χωριό, ενώ στην Ευρώπη ακόμα και σε πανεπιστημιακό μπορείς να βγάζεις μόνο λάντζα (γνωρίζω περίπτωση τύπου που έκανε σε πανεπιστημιακό στο... 5ο έτος χολή!)
Και αυτό γιατί συμβαίνει ; Γιατί αν το πρόγραμμα στην Αμερική δεν σε εκπαιδεύσει και πατώσεις αργότερα (αποτύχεις στα board exams κτλ.), θα χάσει την φήμη του, και θα χάσει την πιστοποίηση, ενώ στην Ευρώπη κανείς δεν αναγκάζει κανέναν να εκπαιδεύσει.
Στις ΗΠΑ τελειώνει ο ειδικεύομενος Χειρουργικής (για να μιλήσουμε για χειρουργικές Ειδικότητες όπου η εκπαίδευση είναι περισσότερο απτή και μετριέται με τα χειρουργεία) με 800-1200 χειρουργεία την Ειδικότητα, όταν εγώ είχα Επιμελητή που κόμπαζε ότι έκανε σε μικρό νοσοκομείο της Αττικής 500, χωρίς να μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς μιας και δεν τηρείται logbook και χωρίς να ξέρω αν σε αυτά λογάριαζε και τις... κύστες κόκκυγα :) (γιατί μόνο στις κύστες κόκκυγα τον έβλεπα χαλαρό τον συγκεκριμένο, σε οτιδήποτε άλλο μας έβγαζε την πίστη!)
Αυτό που παραλείπεις να αναφέρεις όμως είναι ότι ακόμα και ο απλός Παθολόγος στο Αμέρικα μπορεί να καθαρίζει 180 χιλιάδες ντόλαρς, τα οποία μετά την αφαίρεση των σχετικών taxes αποφέρουν κάπου 150k παντελονάτα, όταν ο Ευρωπαίος Γενικός Παθολόγος δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί αυτά τα χρήματα.
Όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε κάτι moonlighting τα οποία αποφέρουν πολύ καλά χρήματα (αν θυμάμαι καλά πάει κάπου 700$ η εφημερία!)
Argirios Argiriou:
Μια και μιλήσαμε για την ειδικότητα της Μικροβιολογίας στο εξωτερικό να παραθέσω και εγώ τμήμα από ένα παλαιότερο άρθρο μου σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Σουηδία:
Οι τιμές των αιματολογικών εξετάσεων στην Σουηδία δεν καθορίζονται δια νόμου αλλά τα Νοσοκομεία του κάθε νομού ή το κάθε ιδιωτικό εργαστήριο αποφασίζει μόνο του για τις τιμές του και οι πελάτες (π.χ. τα διάφορα Κέντρα Υγείας ή ακόμη και οι κλινικές των διαφόρων Νοσοκομείων) έχουν δικαίωμα να διαλέξουν από τους διάφορους παρόχους και φυσικά προτιμούν συνήθως τον φθηνότερο. Συμβαίνει μάλιστα, λόγω διαφοράς στην τιμή, να στέλνουν τα αίματα σε εργαστήριο που είναι πολύ μακριά παρόλο που μπορεί να υπάρχει άλλο κοντινότερο αλλά που τυχαίνει όμως να είναι και πιο ακριβό). Υπάρχει π.χ. ιδιωτικό Κέντρο Υγείας στην πόλη Saffle που στέλνει κάποια εργαστηριακά του σε εργαστήριο στην Στοκχόλμη (απόσταση 293 χλμ) ενώ υπάρχει εργαστήριο στο Νοσοκομείο της Karlstad (στα 50 χλμ) αλλά και στο ίδιο το Saffle. Έμαθα επίσης ότι από τότε που άρχισε ο ανταγωνισμός στις τιμές αναγκαστήκανε και τα Δημόσια Εργαστήρια των Νοσοκομείων να ρίξουν τις τιμές τους γιατί κινδύνευαν να χάσουν πελάτες. Το κέντρο Υγείας του Amal στέλνει τα αίματά του στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trollhatan (από όπου προέρχεται και η λίστα που παραθέτω) που απέχει 150 χλμ, αλλά ειδικά μία εξέτασή DNA για να δούνε αν κάποιος ασθενής έχει δυσανεξία στην Λακτόζη, την στέλνουν στο δημόσιο Νοσοκομείο της Karlstad (απόσταση 70 χλμ) γιατί αυτή η εξέταση είναι εκεί φθηνότερη από ότι στην Trollhatan. Οι εξετάσεις που γίνονται επί τόπου στο Κέντρο Υγείας του Amal είναι οι: Hb, Glu, Hba1c, CRP, Καθίζηση, Γενική ούρων, Τεστ εγκυμοσύνης, Στρεπτ Α (από φαρυγγικό επίχρισμα), και Monospot (εξέταση για μονοπυρήνωση).
Αυτοί που εργάζονται και είναι υπεύθυνοι στα εργαστήρια των Κέντρων Υγείας αλλά και των Νοσοκομείων δεν είναι Ιατροί, αλλά όπως λέγονται “Αναλυτές Βιοιατρικών Εξετάσεων “( Biomedicinska Analytiker) των οποίων η εκπαίδευση είναι 3 χρόνια σπουδών σε Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Δεν είναι σπάνιο όμως στις διακοπές ή σε περιπτώσεις ασθένειας, οι Αναλυτές Βιοιατρικών Εξετάσεων να αντικαθίστανται από απλές Νοσηλεύτριες, οι οποίες τα καταφέρνουν και αυτές μια χαρά. Οι Ιατροί που εργάζονται στον εργαστηριακό τομέα των χημικών εξετάσεων (klinisk kemi) είναι ελάχιστοι και έχουν επιτελικό ρόλο (πχ. Σε κάθε μέσου μεγέθους Νοσοκομείο εργάζονται 1-2 τέτοιοι Ιατροί). Συνολικά οι Ιατροί που έχουν την ειδικότητα Klinisk Kemi είναι γύρω στα 120 άτομα σε όλη την Σουηδία (μία χώρα 9,5 εκατομμυρίων ανθρώπων). Π.χ. στο νομό της Dalarna (πληθυσμός πάνω από 270.000) υπάρχουν μόνο 2 Ιατροί με την ειδικότητα αυτή.
Δεν υπάρχουν ιδιωτικά Μικροβιολογικά Ιατρεία όπως τα ξέρουμε στην Ελλάδα αλλά όμως υπάρχουν μεγάλα Διαγνωστικά Κέντρα που έχουν ως πελάτες όχι μεμονωμένους πολίτες αλλά, όπως ήδη έγραψα, ολόκληρα Κέντρα Υγείας, ολόκληρα Νοσοκομεία ή Κλινικές Νοσοκομείων. Ο μεγαλύτερος ιδιωτικός πάροχος είναι η εταιρεία Unilabs η οποία δραστηριοποιείται στις αιματολογικές εξετάσεις αλλά και στις ακτινολογικές. Πολλές φορές π.χ. όταν το ακτινολογικό στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trolhättan δεν αρκεί για αξονικές ή μαγνητικές το νοσοκομείο αγοράζει αυτές τις εξετάσεις από την Unilabs στο Gothenburg. Ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιωτικό πάροχος είναι η εταιρεία Aleris. Στο νομό της Στοκχόλμης πχ. δραστηριοποιούνται ουσιαστικά τρείς μεγάλοι πάροχοι: Το (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος το οποίο είναι δημόσιο (αλλά ουσιαστικά λειτουργεί σαν εταιρεία), η ιδιωτική Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος και η ιδιωτική Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Αρχίατρος:
Εγώ συμπεραίνω απ΄το ποστ του Αργύρη (εξαιρετικά ενδιαφέρον μιας και προέρχεται μέσα απ το σύστημα) ότι οι Σουηδοί ακολουθούν το γερμανικό σύστημα.
Φυσικά δεν γνωρίζω κατά πόσο η εκπαίδευση των δικών μας αποφοίτων ΤΕΙ Ιατρικών Εργαστηρίων είναι αντίστοιχη των “Αναλυτών Βιοιατρικών Εξετάσεων “( Biomedicinska Analytiker) των Σουηδών.
Έχω συγγενή μου που κάνει Μικροβιολογία σε μεγάλο αθηναϊκό νοσοκομείο και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς που βγάζει (σε τακτική βάση και στην εφημερία) θεωρώ ότι θα μπορούσε να το βγάζει κάποιος τεχνολόγος με επίβλεψη Ιατρού.
Άποψή μου πάντα.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜια και μιλήσαμε για την ειδικότητα της Μικροβιολογίας στο εξωτερικό να παραθέσω και εγώ τμήμα από ένα παλαιότερο άρθρο μου σχετικά με τα τεκταινόμενα στην Σουηδία:
.............................................................................................
Υπάρχει π.χ. ιδιωτικό Κέντρο Υγείας στην πόλη Saffle που στέλνει κάποια εργαστηριακά του σε εργαστήριο στην Στοκχόλμη (απόσταση 293 χλμ) ενώ υπάρχει εργαστήριο στο Νοσοκομείο της Karlstad (στα 50 χλμ) αλλά και στο ίδιο το Saffle. Έμαθα επίσης ότι από τότε που άρχισε ο ανταγωνισμός στις τιμές αναγκαστήκανε και τα Δημόσια Εργαστήρια των Νοσοκομείων να ρίξουν τις τιμές τους γιατί κινδύνευαν να χάσουν πελάτες. Το κέντρο Υγείας του Amal στέλνει τα αίματά του στο δημόσιο Νοσοκομείο της Trollhatan (από όπου προέρχεται και η λίστα που παραθέτω) που απέχει 150 χλμ, αλλά ειδικά μία εξέτασή DNA για να δούνε αν κάποιος ασθενής έχει δυσανεξία στην Λακτόζη, την στέλνουν στο δημόσιο Νοσοκομείο της Karlstad (απόσταση 70 χλμ) γιατί αυτή η εξέταση είναι εκεί φθηνότερη από ότι στην Trollhatan. Οι εξετάσεις που γίνονται επί τόπου στο Κέντρο Υγείας του Amal είναι οι: Hb, Glu, Hba1c, CRP, Καθίζηση, Γενική ούρων, Τεστ εγκυμοσύνης, Στρεπτ Α (από φαρυγγικό επίχρισμα), και Monospot (εξέταση για μονοπυρήνωση).
..................................................................................................
--- Τέλος παράθεσης ---
Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση