Γενικά > Γενική συζήτηση
Ιατρικός πληθωρισμός μύθος ή πραγματικότητα ;
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";
--- Τέλος παράθεσης ---
ΝΑΙ.
Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.
(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).
Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";
--- Τέλος παράθεσης ---
ΝΑΙ.
Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.
(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).
Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι εκτίμηση μπορείς να κάνεις σε ένα άτυπο άλγος δεξιού υποχονδρίου χωρίς να μπορείς να ελέγξεις ηπατικά ένζυμα, αφού θα τα έχεις το άλλο πρωί;
Μήπως πάμε στο άλλο άκρο;
Ορθοπαιδικός:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Μόνο αιμοσφαιρίνη; Ούτε καν γενική αίματος;
Όταν έχουν ένα περιστατικό π.χ. άλγος δεξιού υποχονδρίου το ιδιωτικό ή το δημόσιο κέντρο υγείας θα στείλουν δείγματα εξετάσεων στα 293 ή στα 150 χλμ αντίστοιχα;
Ή μια καλλιέργεια ούρων θα κάνει 150 χιλιόμετρα για να "μπει";
--- Τέλος παράθεσης ---
ΝΑΙ. Στέλνουν τα αίματα/ούρα όλων των ασθενών στο τέλος της ημέρας.
(Συνήθως έχεις τα αποτελέσματα περασμένα στο ηλεκτρονικό αρχείο του ασθενή σου, την επόμενη ημέρα).
Αν θεωρείς ότι πρόκειται για πιο επείγον περιστατικό στέλνεις απλά τον ασθενή με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο.
--- Τέλος παράθεσης ---
Τι εκτίμηση μπορείς να κάνεις σε ένα άτυπο άλγος δεξιού υποχονδρίου χωρίς να μπορείς να ελέγξεις ηπατικά ένζυμα, αφού θα τα έχεις το άλλο πρωί;
Μήπως πάμε στο άλλο άκρο;
--- Τέλος παράθεσης ---
Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου... Αλλά αν υποψιάζεσαι κάτι σοβαρό το στέλνεις νοσοκομείο, όπως λέει ο Αργύρης. Δεν είναι πιο εύκολο έτσι στην τελική αντί να πονοκεφαλιάζεις με ΔΔ; (έγινα κακός το ξέρω, αλλά μου φαίνεται εξίσου εξωπραγματικό).
Όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Ο Έλληνας ασθενής δεν θα το δεχόταν αυτό και θα ήθελε αποτελέσματα και διάγνωση σύντομα. Ο Σκανδιναβός μπορεί να περιμένει. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο... Πρέπει να το δουλέψεις για να το δεις.**
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν και κατά πόσο η πιθανή καθυστέρηση στη διάγνωση εκεί προκαλεί αξιώσεις για αποζημίωση. Εξηγώ: εξετάζεις ένα άτυπο κοιλιακό άλγος (έστω και υποχονδρίου) που κλινικά τουλάχιστον δεν θέλει νοσηλεία. Με τα αποτελέσματα την επόμενη μέρα (λευκά στα ύψη, πολυμορφοπυρηνα, καμιά αμυλάση ή ηπατικά κλπ) βλέπεις και έναν ασθενή με περιτονίτιδα. Τις πταίει; έχουν ξυπνήσει οι δικηγόροι εκεί να κάνουν αγωγές ή καλύπτει κάπως τους γιατρούς το "σύστημα";
Ψιλοξεφύγαμε από την ενότητα...
** Γνωστός μου σε Σκανδιναβική χώρα έκανε (με αρκετή επιμονή λόγω επίμονου άλγους) μαγνητική καρπού. Του είπαν θα τον ειδοποιήσουν για το αποτέλεσμα (μη μας τηλεφωνήσεις, θα σε βρούμε εμείς :D). Μετά την πάροδο αρκετών εβδομάδων αποφάσισε να ρωτήσει τον ΓΙ που του είπε ότι ήταν φυσιολογική (η MRI) γι' αυτό δεν τον ειδοποίησε (δεν είχε κάτι να του πει... Φυσικά ούτε πόρισμα πήρε ούτε "πλάκες" είδε). Θα ήταν ανεκτό αυτό στην Ελλάδα;
Argirios Argiriou:
Ξεφεύγω λίγο από την κουβέντα, και παραθέτω λίγο αυτό το άρθρο για να μην το χάσω:
23/12/2016
ΕΛΣΤΑΤ: Στους 68.401 οι γιατροί στην Ελλάδα το 2015.
Μειωμένος κατά 0,6% σε σχέση με το 2014, παρουσιάζεται ο αριθμός των γιατρών που ανήλθε στους 68.401 για ολόκληρη την Ελλάδα το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ).
Συγκεκριμένα, οι γιατροί στο Βόρειο Αιγαίο παρουσίασαν τη μεγαλύτερη μείωση με 735 γιατρούς από 785 το 2014 (-6,4%), ενώ η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στο Νότιο Αιγαίο με 1.163 γιατρούς από 1.088 (+6,9%) και στη Μακεδονία και Θράκη με 3.007 γιατρούς από 2.913 (+3,2%).
Η μεγαλύτερη αναλογία πληθυσμού ανά ειδικότητα είναι οι νοσοκομειακοί γιατροί με 20,8 ανά 10.000 κατοίκους και ακολουθούν οι χειρουργοί με 11,4 ανά 10.000.
Την ίδια στιγμή η ειδικότητα με τους περισσότερους γιατρούς είναι οι παθολόγοι οι οποίοι ανέρχονται στους 4.417 έναντι 4.345 το 2014 ενώ ακολουθούν οι παιδίατροι με 3.466 έναντι 3.388 και οι βιοπαθολόγοι-μικροβιολόγοι με 3.342 από 3.282. (Απίστευτο και όμως αληθινό: Οι Μικροβιολόγοι στην Ελλάδα είναι πιο πολλοί από τους Γενικούς Ιατρούς! Και μετά αναρωτιούνται οι ιδιώτες συνάδελφοι Μικροβιολόγοι γιατί δεν έχουν δουλειά).
Σημαντική μείωση παρουσιάζουν οι Έλληνες οδοντίατροι οι οποίοι πέρυσι ήταν 13.301 έναντι 13.746 το 2014 (μείωση 3,2%) στο σύνολο της χώρας.
Τη μεγαλύτερη μείωση παρουσιάζει η περιοχή της Στερεάς Ελλάδας με 438 (-8,4%) και της Αττικής με 6.217 (-4,9%), ενώ αντίθετα αύξηση σημειώθηκε στην Κρήτη με 674 οδοντιάτρους (+2,9%).
Όσον αφορά το φύλο των γιατρών, οι άντρες γιατροί σημείωσαν πέρυσι μείωση 0,8% φθάνοντας τους 40.142 και οι γυναίκες μείωση 0,3% φθάνοντας τις 28.259. Οι άντρες οδοντίατροι σημείωσαν μείωση κατά 3,9% το 2015 στους 6.914, ενώ οι γυναίκες έφτασαν τις 6.387 (-2,5%).
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Αρχίατρος:
--- Παράθεση ---Γιατί φεύγουν οι νέοι γιατροί από την Ελλάδα
Διονύσης Κ. Βώρος
22/12/2016
Είναι πολύ γνωστό και έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα το γεγονός ότι τα τελευταία 10 και περισσότερο τα τελευταία 5 χρόνια ο αριθμός των γιατρών που φεύγουν από τη χώρα μας για το εξωτερικό προκειμένου να εργαστούν ή να κάνουν εκεί ειδικότητα είναι απίστευτα μεγάλος (σε σύγκριση με τις προηγούμενες 10ετίες)
Το 2015 έφυγαν 1.488 για εργασία και 402 για ειδικότητα. Είναι σαφές ότι η μεγάλη πλειοψηφία δεν θα επιστρέψει ποτέ γιατί είναι σε ηλικία όπου παίρνονται αποφάσεις ζωής: προσωπικές, οικογενειακές, εργασιακές, επιστημονικές κ.ά., οι οποίες δεν αλλάζουν εύκολα. Πρόκειται για μια κοινωνική αιμορραγία και απώλεια εθνικού αγαθού. Γιατί στα άτομα αυτά έχουν επενδύσει για πολλά χρόνια σπουδών η οικογένεια και η κοινωνία με τη δωρεάν παιδεία σε όλα τα επίπεδα, αφού όλοι οι πολίτες πληρώνουν γι’ αυτό. Και αναγκάζονται οι νέοι συνάδελφοι να φεύγουν σε φάσεις όπου ανέμεναν τη δικαίωση της προσπάθειάς τους και του κόπου τους και η κοινωνία ανέμενε τις υπηρεσίες τους - και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα της υγείας και της περίθαλψης των ασθενών. Ωστόσο, αυτό το αγαθό της προόδου τους και της προσφοράς θα το πάρουν οι κοινωνίες που τους υποδέχονται. Στο κείμενο τούτο προσπαθώ να αναδείξω τα αίτια αυτής της φυγής όσο μου είναι δυνατόν μετά από πολλά χρόνια άσκησης της Ιατρικής και προσωπικές εμπειρίες από πολλά δρώμενα στον χώρο του πανεπιστημίου και του υπουργείου Υγείας.
Για τους γιατρούς που έχουν κάνει και ειδικότητα και φεύγουν για να εργαστούν σε χώρους κρατικούς, ιδιωτικούς, πανεπιστημιακούς ή ερευνητικούς δεν χρειάζεται κόπος για να βρει κανείς την αιτία. Εχουν να γίνουν διορισμοί στο ΕΣΥ και στα πανεπιστήμια πάνω από 7 χρόνια. Σε αυτή την περίοδο οι κυβερνήσεις δεν υιοθέτησαν την αξία που υπαγορεύει ότι η υγεία του κόσμου, όπως και τα σχολεία αποτελούν προτεραιότητα ακόμη και στις περιόδους μεγάλης κρίσης. Από την άλλη πλευρά ο ιδιωτικός χώρος άσκησης της Ιατρικής, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν αφήνει περιθώρια για τους νέους γιατρούς που άλλοτε μπορούσαν να λειτουργήσουν.
Οσον αφορά τους νέους που αμέσως μετά το πτυχίο φεύγουν για ειδικότητα στο εξωτερικό, αποτελούν πλέον το 34% του ετήσιου συνόλου των πτυχιούχων από τις 7 σχολές της χώρας μας (από την Αθήνα εκτιμάται ότι είναι περίπου το 50%). Εδώ το πρόβλημα θέλει περισσότερη ανάλυση. Και σε αυτή την περίπτωση ένα πρώτο αίτιο είναι η οικονομική και κοινωνική κρίση που συνοδεύεται από την αβεβαιότητα του αύριο. Είναι το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πιο καλά από το παρελθόν την έκταση της αναξιοκρατίας και της οικογενειοκρατίας (όσον αφορά το τελευταίο, βέβαια, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, με αναφορά σε εκείνους που άσχετα με την καταγωγή τους προσπάθησαν και προχώρησαν δίκαια).
Ωστόσο υπάρχει και άλλος σοβαρός λόγος φυγής, ο οποίος κατά την εκτίμηση και βιωματική εμπειρία μου είναι ο κυριότερος. Είναι το καθεστώς που ισχύει ακόμη σχετικά με τη φάση όπου οι γιατροί παίρνουν ειδικότητα. Εχω γράψει γι’ αυτό εκτενές άρθρο στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» στις 17/2/2013 (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος). Πρόκειται για ένα καθεστώς που δεν έχει σχέση με τον πολιτισμένο κόσμο, αναχρονιστικό και τελικά αντικοινωνικό. Το «σύστημα» αυτό:
α) Δεν αξιοποιεί την υπάρχουσα νοσοκομειακή υποδομή της χώρας, αφού δεν προβλέπει την εκπαιδευτική συνεργασία των μονάδων.
β) Δεν διασφαλίζει το εκπαιδευτικό δικαίωμα των ειδικευομένων και ως εκ τούτου την εκπαιδευτική υποχρέωση των εκπαιδευτών τους (αυτό επαφίεται απόλυτα στην πρόθεση του διευθυντή της κλινικής ή εργαστηρίου που στην πράξη έχει πολλές εκφράσεις).
γ) Για την έναρξη της ειδικότητας έχει ως μόνη διαδικασία εισόδου τη λίστα αναμονής (που και αυτή καταστρατηγείται) που δεν ισχύει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο.
Σε όλες τις χώρες υπάρχουν διάφορες διαδικασίες αξιολόγησης και επιλογής των καλύτερων, πράγμα που θα ’θελε και η κοινωνία. Η δική μας διαδικασία καταλήγει δυστυχώς να είναι και ταξική παρότι οι από άγνοια υποστηρικτές της τη θεωρούν δημοκρατική! Και επειδή ο όρος «καλύτερος» έχει παρεξηγηθεί στην εποχή μας, ας τον προστατεύσουμε εδώ: είναι γι’ αυτούς που δίνουν μια έστω προτεραιότητα στην προσπάθεια γι’ αυτό που επέλεξαν επειδή τους άρεσε για δρόμος της ζωής τους και ως εκ τούτου αποδίδουν σε κάθε φάση περισσότερο.
Στη χώρα μας επί υπουργού Υγείας Δημήτρη Κρεμαστινού και προέδρου του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) καθηγητή Ηλία Λαμπίρη λειτούργησε η προβλεπόμενη από τον νόμο επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, που σε συνεργασία με όλες τις ιατρικές ειδικότητες κατέθεσε πλήρες σχέδιο νόμου το 2002, σύμφωνα με τις διεθνείς γραμμές και δυνατότητες της χώρας μας, και κάλυπτε όλα τα κενά που ανέφερα παραπάνω (συμμετείχα σε αυτή για εφτά χρόνια). Αυτό δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν επίσημο φορέα ούτε κατατέθηκε άλλη πρόταση μέχρι σήμερα. Οι υπουργοί Υγείας, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν γιατροί και καθηγητές πανεπιστημίων, έκαναν κατά καιρούς επιτροπές που οδήγησαν σε μικρές τροποποιήσεις. Για τελευταία φορά το έστειλε στο υπουργείο για να γίνει νόμος ο πρόεδρος του ΚΕΣΥ Ανδρέας Σερέτης το 2013. Δυστυχώς δεν πήγε ποτέ στη Βουλή. Οι υπουργοί κατά καιρούς δηλώνουν ότι τους εμποδίζουν οι φοιτητές, πράγμα που δεν είναι αληθές. Είναι πρόφαση. Τα εμπόδια ήταν πάντα από χώρους και πρόσωπα που επειδή δεν έπρεπε να ’χουν λόγο, ούτε είπαν ποτέ την άποψή τους δημόσια, δεν δηλώθηκαν από τους υπουργούς. Σε αυτή την απραξία συνέβαλε και το γεγονός ότι οι Ιατρικές Σχολές της χώρας παρότι προσκλήθηκαν, όπως έπρεπε, να δώσουν προτάσεις, δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ. Στο τελευταίο δυστυχώς έπαιξαν ρόλο ορισμένοι εκπρόσωποι φοιτητών με νεανικό παρορμητισμό, που είχαν όμως τη δύναμη της συμμετοχής τους στην εκλογή προέδρων της Ιατρικής και πρυτάνεων.
Hμη ύπαρξη νόμου για τις ειδικότητες των γιατρών, εκτός από αιτία φυγής, έχει και άλλα σοβαρά επακόλουθα - και συγκεκριμένα:
α) Δεν έχουν δρομολογηθεί διαδικασίες για τη δημιουργία προγραμμάτων εξειδίκευσης μετά τις βασικές ειδικότητες που είναι επιτακτική ανάγκη για την εξέλιξη της Ιατρικής και έχει δρομολογηθεί παγκοσμίως και παρότι έχουμε στη χώρα τουλάχιστον 25 μεγάλα νοσοκομεία που η υποδομή και η λειτουργία τους θα επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Τυπικό παράδειγμα είναι ότι έχουμε στη χώρα τέσσερα μεγάλα ογκολογικά νοσοκομεία με όλες τις προδιαγραφές και δεν έχει δρομολογηθεί η δυνατότητα εξειδίκευσης νέων χειρουργών στη Χειρουργική Ογκολογία παρότι έχουν κατατεθεί στο υπουργείο οι εισηγήσεις και σχέδιο νόμου των αρμοδίων φορέων από 10 και πλέον χρόνια (συμμετείχα ο ίδιος στη σύνταξη) ενώ έχει συμφωνήσει από 3ετίας και το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (προεδρία Σερέτη). Ετσι, πολλοί γιατροί μας φεύγουν πλέον για άλλες χώρες προκειμένου να κάνουν εξειδίκευση και αντί για 1-2 χρόνια αφιερώνουν γι’ αυτό 3-5 γιατί έτσι απαιτεί η προσαρμογή σε συστήματα άλλων χωρών.
β) Το κενό της έλλειψης νόμου που θα καθόριζε, μεταξύ άλλων, τα δικαιώματα των εκπαιδευόμενων, αποτελεί πρόβλημα για τη σωστή αντιμετώπιση μιας σύγχρονης, ωραίας και ωφέλιμης για την Ιατρική πραγματικότητας που έφτασε και στη χώρα μας, όπως σε όλο τον κόσμο, δηλαδή της προσέλευσης γυναικών γιατρών σε πολλές ειδικότητες που μέχρι σήμερα συνήθως ήταν άντρες. Ηδη στη Γενική Χειρουργική το ποσοστό των γυναικών που βρίσκονται στο πρόγραμμα ειδικότητας είναι 25%-30%. Αυτό που από τη φύση του θέλει και ειδικές ρυθμίσεις που γίνονται διεθνώς, επαφίεται στο κάθε νοσοκομείο ή κλινική να το αντιμετωπίσει χωρίς ακόμη να υπάρχουν κατευθύνσεις και οδηγίες. Είναι θλιβερό ότι όλα τα παραπάνω που μπορούν να βοηθήσουν την πρόοδο και την οργάνωση της Ιατρικής στη χώρα μας δεν αντιμετωπίστηκαν με σοβαρότητα και ευθύνη από τα όργανα του υπουργείου Υγείας παρότι δεν απαιτούν καθόλου χρήματα. Το υπουργείο για πολλά χρόνια εμμένει ανεπιτυχώς με πρωτόγονους τρόπους στον επιβεβλημένο έλεγχο των δαπανών για την Υγεία, παραγνωρίζοντας ότι ακόμη και γι’ αυτό η καλύτερη ρύθμιση επιτυγχάνεται με τη σωστή αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, εν προκειμένω των γιατρών που είναι μαζί με τους νοσηλευτές και τους τεχνολόγους η πάλλουσα καρδιά του χώρου και του συστήματος.
Υγ.: Το κείμενο δεν γράφεται για κριτική. Γράφεται για ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων. Νιώθω ότι είναι χρέος του καθενός μας, ανάλογα με τον χώρο της πορείας του, προς την κοινωνία που ζούμε και λειτουργούμε.
*Ο κ. Διονύσης Κ. Βώρος είναι ομότιμος καθηγητής Χειρουργικής ΕΚΠΑ
--- Τέλος παράθεσης ---
Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Κάποιες σκόρπιες παρατηρήσεις:
- οι γιατροί, ειδικά αυτοί που στόχευουν σε χειρουργικές Ειδικότητες και δεν έχουν κάποιο "δόντι", έφευγαν εξ' από ανέκαθεν απ΄την Ελλάδα γιατί ΔΕΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΎΣΑΝ. Δεν είναι δλδ τωρινό φαινόμενο, απλά τώρα έχει δραματικοποιηθεί λόγω προβλήματος ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ κάνοντας τους γιατρούς που μεταναστεύουν για λόγους εκπαίδευσης μετανάστες πολυτελείας !
Οι λόγοι που δεν χειρουργουσαν γνωστοί, ουδείς υποχρέωνε κάποιον να δώσει χειρουργεία σε ειδικεύομενους, έπρεπε να βγάλει απίστευτη λάντζα κάποιος, κοινως να γίνει το... δουλάκι κάποιου Δ/ντή, Καθηγητή, για να φιλοτιμηθεί αυτός να του δώσει κάποια χειρουργεία.
- μιας και γράφει και ξαναγράφει για την εκπαίδευση ο κυριος καθηγητής, να υποθέσω ότι στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο που βρίσκεται οι ειδικεύομενοι... χειρουργούν ;
Δεν γνωρίζω, απλά ρωτάω. :)
- το ρεζουμέ του άρθρου; Να αφήσουμε την διαδικασία στους εκάστοτε Διευθυντές Κλινικών και Καθηγητές ;
Απ΄την... αντικειμενικότητα και αμεροληψία των οποίων έχουμε όλοι τις άριστες εντυπώσεις;
Για ποιό λόγο ; Για να ξεκινήσει κάποιος νωρίτερα Οφθαλμολογία, Πλαστική, Ενδοκρινολογία και όχι να περιμένει 5 χρόνια ; ; ;
Γιατί όλες οι υπόλοιπες Ειδικότητες έχουν αναμονή 0-3 χρόνια, τα οποία καλύπτονται μια χαρά με κάποιο αγροτικό και Στρατό.
Ακόμα και η Γενική Χειρουργική στο Αρεταίειο δεν νομίζω να δίνει αναμονή πάνω από 2 χρόνια.
Να μην παρεξηγηθώ, είμαι ο τελευταίος που θα ήμουν πολέμιος των εξετάσεων και άλλου συστήματος εισαγωγής. Αλλά για την ΑΔΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ και ΟΧΙ για την Ειδικότητα, γιατί αυτό συνήθως συμβαίνει στις χώρες που θέλουμε να μοιάσουμε.
Γιατί η λίστα δημιουργεί τείχος στα παιδιά των κάθε λογής "επώνυμων" και γι' αυτό έχουν βαλθεί να την καταργήσουν, ενώ η άδεια άσκησης επαγγέλματος δημιουργεί τα απαραίτητα ποιοτικά στάνταρντς για ολόκληρο το ιατρικό σώμα.
Φυσικά δεν καίει η άδεια άσκησης επάγγελματος (ουδείς δεν ασχολείται αν ασκούν την Ιατρική σε απομακρυσμένα μέρη κάποιοι με αμφίβολα πτυχία απ την πρώην Σ.Ένωση), αλλά η Ειδικότητα.
Εγώ λοιπόν, παρότι όχι μεγαλοσχήμων καθηγητής αλλά ένας απλός γιατρός, προτείνω κάτι άλλο:
Πανελλήνιες Εξετάσεις για την Άδεια Άσκησης Επαγγέλματος, υπό μορφή standardized test (ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα συμπληρωματικής διόρθωσης, κάτι που ξέρουν πολύ καλά κάποιοι ότι συνέβαινε κάπου), οπότε
- οι πρώτοι σε βαθμολογία διαλέγουν ποιά Ειδικότητα θέλουν να κάνουν και σε ποιό νοσοκομείο, και την ξεκινούν χωρίς αναμονή
- οι υπόλοιπες θέσεις που θα περισσέψουν μοιράζονται στους υπόλοιπους
Νομίζω είναι το καλύτερο σύστημα γιατί:
- εξασφαλίζεται η απαραίτητη μινιμουμ ποιότητα (θα βάλεις κάποια βάση κάτω της οποίας δεν θα μπορεί να αποκτήσει κάποιος άδεια)
- εξασφαλίζεται το αδιάβλητο και η ελάχιστη δυνατή παράκαμψη των διαφόρων βυσμάτων (ήδη υπάρχει καθώς έχουν θεσμοθετηθεί ένα σωρό κατηγορίες που ξεκινούν Ειδικότητα ως υπεράριθμοι)
Μετά απ΄αυτό όμως, μην παραπονεθεί κάποιος για το ότι θα ψάχνει να βρει γιατρούς με το ντουφέκι λαμβάνοντας υπόψιν ότι υπάρχουν χώρες στην Ευρώπη που προσφέρουν άδειες άσκησης επαγγέλματος χωρίς εξετάσεις και προσφέρουν πολλαπλάσιο μισθό.
Γιατί κανείς δεν είναι τοσο τρελός για να στρώσει τον κώλο του να δώσει εξετάσεις ώστε να γίνει γιατρός του 1000άρικου σε ένα σύστημα Υγείας του "εγώ σε πληρώνω" και "ο γιατρουδάκος".
Λυπάμαι, αλλά λάθος διάγνωση και λάθος η θεραπεία για την μετανάστευση κύριε καθηγητά.
Αυτά που προτείνετε θα είχαν νόημα πριν 10 χρόνια, όχι σήμερα.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση