Δικαιώματα πρόσβασης, του θεράποντος (ιδιώτη) γιατρού, στον Φάκελο νοσηλείας ??

[anasm]

Γειά σας,

Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, για τα δικαιώματα πρόσβασης στον Φάκελο νοσηλείας ενός ασθενούς,
από την πλευρά του θεράποντος (ιδιώτη) γιατρού, του ασθενούς, όταν ο τελευταίος γίνεται εισαγωγή σε νοσοκομειακή μονάδα Ιδιωτική ή του Δημοσίου... ;;;

Κι αυτό γιατί, αφενός, υπάρχει ένας  "Χάρτης Δικαιωμάτων Ασθενούς", που, όλως τυχαίως, , βρίσκεται αναρτημένος, σε μη εμφανές σημείο, σε σχεδόν κάθε κλινική Δημόσιου νοσοκομείου...
Αφετέρου, θα μπορούσε, κάλλιστα,
ο ασθενής αυτός, να επικαλεστεί τον θεράποντα, ιδιώτη, γιατρό του, ως επιστημονικό του σύμβουλο, στη "γέφυρα" επικοινωνίας με τους Επιμελητές της δημόσιας ή και ιδιωτικής νοσοκομειακής μονάδας νοσηλείας του...

Το λέω όλο αυτό,
με αφορμή, πρόσφατη νοσηλεία, φιλικού μου προσώπου, και μάλιστα σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική επαρχιακής πόλης......  

Αερολογίες, και παθοφυσιολογικά διαγνωστικά σενάρια τύπου "Φώσκολος", πιθανά, για να "δικαιολογήσουμε" τον περαιτέρω Εργαστηριακό -απεικονιστικό έλεγχο του ασθενούς...
Διάγνωση, ίσως, πολύ πιο νεφελώδης από εκείνους τους χρησμούς της Πυθίας, όταν μασούλαγε τα "νέας εσοδείας" αρωματικά "βοτάνια" της...

Και, το μόνο πρόβλημα,
που έφεραν οι άμοιροι οι συγγενείς, κάτι ποτήρια από το χωριό,
και δέχθηκαν επικριτικές παρατηρήσεις "μεγαλοαστικού τύπου" από το νοσηλευτικό προσωπικό, ότι "αλλοιώνουν" το design και τα "αισθητικά χρώματα" του δωματίου -και εν γένει της Κλινικής...


Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας..  

Κάθε σκέψη, σχόλιο, και επισήμανσή σας, απόλυτα ευπρόσδεκτα, και συζητήσιμα...

[medicus]

Γειά σας,

Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, για τα δικαιώματα πρόσβασης στον Φάκελο νοσηλείας ενός ασθενούς,
από την πλευρά του θεράποντος (ιδιώτη) γιατρού, του ασθενούς, όταν ο τελευταίος γίνεται εισαγωγή σε νοσοκομειακή μονάδα Ιδιωτική ή του Δημοσίου... ;;;

Κι αυτό γιατί, αφενός, υπάρχει ένας  "Χάρτης Δικαιωμάτων Ασθενούς", που, όλως τυχαίως, , βρίσκεται αναρτημένος, σε μη εμφανές σημείο, σε σχεδόν κάθε κλινική Δημόσιου νοσοκομείου...
Αφετέρου, θα μπορούσε, κάλλιστα,
ο ασθενής αυτός, να επικαλεστεί τον θεράποντα, ιδιώτη, γιατρό του, ως επιστημονικό του σύμβουλο, στη "γέφυρα" επικοινωνίας με τους Επιμελητές της δημόσιας ή και ιδιωτικής νοσοκομειακής μονάδας νοσηλείας του...

Το λέω όλο αυτό,
με αφορμή, πρόσφατη νοσηλεία, φιλικού μου προσώπου, και μάλιστα σε πανάκριβη ιδιωτική κλινική επαρχιακής πόλης......  

Αερολογίες, και παθοφυσιολογικά διαγνωστικά σενάρια τύπου "Φώσκολος", πιθανά, για να "δικαιολογήσουμε" τον περαιτέρω Εργαστηριακό -απεικονιστικό έλεγχο του ασθενούς...
Διάγνωση, ίσως, πολύ πιο νεφελώδης από εκείνους τους χρησμούς της Πυθίας, όταν μασούλαγε τα "νέας εσοδείας" αρωματικά "βοτάνια" της...

Και, το μόνο πρόβλημα,
που έφεραν οι άμοιροι οι συγγενείς, κάτι ποτήρια από το χωριό,
και δέχθηκαν επικριτικές παρατηρήσεις "μεγαλοαστικού τύπου" από το νοσηλευτικό προσωπικό, ότι "αλλοιώνουν" το design και τα "αισθητικά χρώματα" του δωματίου -και εν γένει της Κλινικής...


Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας..  

Κάθε σκέψη, σχόλιο, και επισήμανσή σας, απόλυτα ευπρόσδεκτα, και συζητήσιμα...

ΚΑΝΟΝΑΣ 1ος: οι ιδιωτικές κλινικές υπάρχουν για τους ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ και όχι για τους ασθενείς.  

ΚΑΝΟΝΑΣ 2ος: τα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν για τους ΕΣΥτες-ΕΟΠΥΥτες και λοιπούς "αυλικούς" και όχι για τους ασθενείς.  

ΚΑΝΟΝΑΣ 3ος: οι παραπάνω δύο κανόνες είναι ΑΞΙΩΜΑΤΑ, μην προσπαθείς ούτε να τους κατανοήσεις ούτε να τους αλλάξεις.  


Λυπάμαι, κάτι άλλο δεν μου έρχεται στο μυαλό...  

[anasm]

Φίλε μου medicus,

ΚΑΝΟΝΑΣ 1ος: οι ιδιωτικές κλινικές υπάρχουν για τους ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ και όχι για τους ασθενείς.  

Τότε, λοιπόν, να νοσηλεύονται οι Επιχειρηματίες και οι συγγενείς/ φίλοι τους, και όχι οι υπόλοιποι ασθενείς...
Που, μάλιστα, ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, αποτάξουμε το γονίδιο του Ραγιαδισμού, αισθανθούμε και συμπεριφερθούμε ως πολίτες και όχι ως "υπήκοοι",
τότε, ΘΑ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ο κάθε "κρεατέμπορας" που έχει επενδύσει και σε μετοχές Νοσηλευτικών Μονάδων,
γιατί, οι αποζημιώσεις Αστικής Ευθύνης... πονάνε...

ΚΑΝΟΝΑΣ 2ος: τα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν για τους ΕΣΥτες-ΕΟΠΥΥτες και λοιπούς "αυλικούς" και όχι για τους ασθενείς.  

Όσο, και πάλι,
 αντιμετωπίζουμε τον θεράποντα γιατρό, ως "Μεσσία", λές και μας κάνει χάρη για τις υπηρεσίες (παρωχημένες -outdated, άλλο θέμα...) που μας παρέχει...
Χωρίς καμία συναίσθηση ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΗ, ότι πληρώνεται από τους φόρους μας,
τότε, ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ, να ασελγήσει, για να μην το πώ αλλιώς (...), σε ό,τι ιερό μας έχει (αν μας έχει) απομείνει.....

ΚΑΝΟΝΑΣ 3ος: οι παραπάνω δύο κανόνες είναι ΑΞΙΩΜΑΤΑ, μην προσπαθείς ούτε να τους κατανοήσεις ούτε να τους αλλάξεις.  

Τότε, ας σκύψουμε το κεφάλι στον "νόμο του Χότζα", και στο "Αλάθητο του Πάπα,
και να μην έχουμε το παραμικρό παράπονο για τίποτα.... "

Προφανώς, το παραπάνω ερώτημα, δεν αναφέρεται μόνον για νοσηλεία σε ιδιωτικές νοσοκομειακές δομές, αλλά και σε οποιοδήποτε Δημόσιο Νοσοκομείο...

Θεωρώ ότι, αν ήμουν ασθενής,
θα ένιωθα μεγάλη ασφάλεια αν, οι όποιες ιατρικές -θεραπευτικές πράξεις, στις οποίες υποβάλλομαι, γίνονται μετά από συνεννόηση του οικογενειακού (ιδιώτη) θεράποντος ιατρού μου,
και του αντίστοιχου Επιμελητή, που έτυχε, να με αναλάβει...

[Denominator]

Θεωρώ ότι, αν ήμουν ασθενής,
θα ένιωθα μεγάλη ασφάλεια αν, οι όποιες ιατρικές -θεραπευτικές πράξεις, στις οποίες υποβάλλομαι, γίνονται μετά από συνεννόηση του οικογενειακού (ιδιώτη) θεράποντος ιατρού μου,
και του αντίστοιχου Επιμελητή, που έτυχε, να με αναλάβει...

Γι' αυτό και έχει τόσο μεγάλη αξία η αιτιολογημένη γραπτή παραπομπή του οικογενειακού γιατρού που εφαρμόζεται ως κανόνας σε άλλες χώρες. Εξάλλου, το να γράψει κανείς δυο λόγια για έναν ασθενή που εξέτασε προς ένα συνάδελφο του οποίου θέλει τη γνώμη και τη βοήθεια δε νομίζω ότι είναι πολύς κόπος σε σχέση με το όφελος που προκύπτει.

[anasm]

Θεωρώ ότι, αν ήμουν ασθενής,
θα ένιωθα μεγάλη ασφάλεια αν, οι όποιες ιατρικές -θεραπευτικές πράξεις, στις οποίες υποβάλλομαι, γίνονται μετά από συνεννόηση του οικογενειακού (ιδιώτη) θεράποντος ιατρού μου,
και του αντίστοιχου Επιμελητή, που έτυχε, να με αναλάβει...

Γι' αυτό και έχει τόσο μεγάλη αξία η αιτιολογημένη γραπτή παραπομπή του οικογενειακού γιατρού που εφαρμόζεται ως κανόνας σε άλλες χώρες. Εξάλλου, το να γράψει κανείς δυο λόγια για έναν ασθενή που εξέτασε προς ένα συνάδελφο του οποίου θέλει τη γνώμη και τη βοήθεια δε νομίζω ότι είναι πολύς κόπος σε σχέση με το όφελος που προκύπτει.

Αγαπητέ κύριε Παπαδόπουλε,

Δεν αναφέρομαι, στη σύνταξη ενός πλήρους και σαφούς "ιατρικού ενημερωτικού", που κανονικά, επιβάλλεται να συνοδεύει τον κάθε ασθενή, ο οποίος γίνεται εισαγωγή σε μια οργανωμένη νοσοκομειακή δομή (δημόσια ή ιδιωτική),
προκειμένου, ο άμοιρος ο Επιμελητής, που τυχαίνει, κατά την ώρα της υποδοχής -εισαγωγής του εν λόγω ασθενούς,
να αντιμετωπίσει όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται το επείγον της κατάστασης...

Αυτό, σίγουρα, είναι κέρδος χρόνου, και τεράστιο όφελος και για τον εφημερεύοντα Επιμελητή, αλλά και για τον προς νοσηλεία ασθενή...

Αναφέρομαι, στο μετά...

Δηλαδή, αφού ο ασθενής γίνει εισαγωγή, ως νοσηλευόμενος πια,
τα δικαιώματα -και όχι "made in Greece", του τύπου, "Ομαδάρα, Πανάθα, Θρύλε ολέο", "τι του δίνεις μεγάλε"...... ;;;
Τα δικαιώματα που έχει ο (ιδιώτης -οικογενειακός) θεράπων ιατρός του,
που θα αναλάβει, πιθανά, και πάλι τον ασθενή, μετά τον εξιτήριό του,
στην πορεία νοσηλείας του ασθενούς, και στις αποφάσεις ως προς τη θεραπευτική αγωγή (ενδονοσοκομειακά) που θα ακολουθήσει...

[Denominator]

Μετά την εισαγωγή ο θεράπων είναι άλλος. Αυτός έχει και την πλήρη ευθύνη του ασθενούς για όσο νοσηλεύεται. Σε επίπεδο ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων θα μπορούσε να υπάρχει μία παρουσία του οικογενειακού ιατρού, αλλά πώς μπορεί κάποιος ιατρός που αναλαμβάνει να νοσηλεύσει έναν ασθενή να μην είναι αυτός που θα λάβει την τελική απόφαση, μαζί και την ευθύνη για αυτόν;

[anasm]

Μετά την εισαγωγή ο θεράπων είναι άλλος. Αυτός έχει και την πλήρη ευθύνη του ασθενούς για όσο νοσηλεύεται. Σε επίπεδο ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων θα μπορούσε να υπάρχει μία παρουσία του οικογενειακού ιατρού, αλλά πώς μπορεί κάποιος ιατρός που αναλαμβάνει να νοσηλεύσει έναν ασθενή να μην είναι αυτός που θα λάβει την τελική απόφαση, μαζί και την ευθύνη για αυτόν;

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας... !

Η (ας πούμε) διαφωνία μου, ή ακριβέστερα επιφύλαξή μου σε σημείο καχυποψίας, δυστυχώς (!!),
έγκειται σε μια "ατμόσφαιρα", και σε μια αντιμετώπιση "μυστικοπάθειας", λές και πρόκειται για κάποιο Άβατο....

Και περιγράφω το παραπάνω,
με αφορμή πρόσφατη νοσηλεία, σε μεγάλη ιδιωτική Γενική Κλινική, συγγενούς 1ου βαθμού, φιλικού μου προσώπου, που είναι και συνάδελφος ειδικευόμενος,
και, στο πλαίσιο της ενημέρωσης και ειδικά έναντι του συναδέλφου -συγγενούς,
οι θεράποντες ιατροί κρατούσαν μια στάση διακριτικής απόστασης, και "περιφραγμένης ζώνης" γύρω από τον Φάκελο νοσηλείας του ασθενούς......

Και περνάω στο δια ταύτα...

Όταν νιώθεις, ότι,
είτε συγγενικό σου πρόσωπο, είτε ο άνθρωπος που σε έχει εμπιστευτεί ως θεράποντα γιατρό του σε εξωτερική βάση,
αντιμετωπίζεται πλημμελώς, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του,
και, πολύ ρεαλιστικά, "τα σκάει χονδρά" στις "ξενοδοχειακές υποδομές" μιας Ιδιωτικής Κλινικής, χωρίς το αντίστοιχο και προσδοκόμενο ιατρικό -θεραπευτικό αντίκρυσμα,
πώς πρέπει να ενεργήσεις...... ;;;  

[Denominator]

Μετά την εισαγωγή ο θεράπων είναι άλλος. Αυτός έχει και την πλήρη ευθύνη του ασθενούς για όσο νοσηλεύεται. Σε επίπεδο ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων θα μπορούσε να υπάρχει μία παρουσία του οικογενειακού ιατρού, αλλά πώς μπορεί κάποιος ιατρός που αναλαμβάνει να νοσηλεύσει έναν ασθενή να μην είναι αυτός που θα λάβει την τελική απόφαση, μαζί και την ευθύνη για αυτόν;

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας... !

Η (ας πούμε) διαφωνία μου, ή ακριβέστερα επιφύλαξή μου σε σημείο καχυποψίας, δυστυχώς (!!),
έγκειται σε μια "ατμόσφαιρα", και σε μια αντιμετώπιση "μυστικοπάθειας", λές και πρόκειται για κάποιο Άβατο....

Και περιγράφω το παραπάνω,
με αφορμή πρόσφατη νοσηλεία, σε μεγάλη ιδιωτική Γενική Κλινική, συγγενούς 1ου βαθμού, φιλικού μου προσώπου, που είναι και συνάδελφος ειδικευόμενος,
και, στο πλαίσιο της ενημέρωσης και ειδικά έναντι του συναδέλφου -συγγενούς,
οι θεράποντες ιατροί κρατούσαν μια στάση διακριτικής απόστασης, και "περιφραγμένης ζώνης" γύρω από τον Φάκελο νοσηλείας του ασθενούς......

Και περνάω στο δια ταύτα...

Όταν νιώθεις, ότι,
είτε συγγενικό σου πρόσωπο, είτε ο άνθρωπος που σε έχει εμπιστευτεί ως θεράποντα γιατρό του σε εξωτερική βάση,
αντιμετωπίζεται πλημμελώς, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του,
και, πολύ ρεαλιστικά, "τα σκάει χονδρά" στις "ξενοδοχειακές υποδομές" μιας Ιδιωτικής Κλινικής, χωρίς το αντίστοιχο και προσδοκόμενο ιατρικό -θεραπευτικό αντίκρυσμα,
πώς πρέπει να ενεργήσεις...... ;;; 

Σύμφωνα με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας...