Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Η Ελλάδα καίγεται...
Δημήτρης Μακρέας:
ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ
Η επιδίωξη του μέγιστου δυνατού κέρδους με το λιγότερο δυνατό κόπο.
Ο ορισμός είναι αυθαίρετος ,δικός μου ,αλλά νομίζω ότι περιγράφει αρκετά καλά την έννοια του πλιάτσικου.
Στην πραγματικότητα το πλιάτσικο δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε προχθές στην κοινωνική ζωή του τόπου. Πρόκειται για το βαθύτερο πυρήνα της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιδεολογίας.Της κοινωνίας που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους ανθρώπους ως πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς και όπου οι αξίες της αγοράς δεν επιδέχονται καμμία αμφισβήτηση.
Στην πραγματικότητα οι μικροαπατεώνες πλιατσικολόγοι δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να εφαρμόσουν τις καθιερωμένες πρακτικές μιας κοινωνίας σε παρακμή.Τα διδάγματα των κυρίαρχων τάξεων.Αυτό που σοκάρει είναι ο ωμός τρόπος με τον οποίο επιδόθηκαν στο πλιάτσικο σε συνδυασμό με την εικόνα καταστροφών και λεηλασιών που έβαλε σε δοκιμασία κάθε άνθρωπο που δεν επιλέγει τη βία ως τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς και διεκδίκησης.Φυσικά και μένα !
Όπως όμως είπα και πριν το πλιάτσικο κάθε άλλο παρά σπάνιο φαινόμενο αποτελεί .Αρκετοί από εμάς έχουμε επιδοθεί ή έχει χρειαστεί να πιέσουμε τον εαυτό μας για να μην υποκύψουμε σε λογικές πλιάτσικου.
Πως αλλιώς να χαρακτηρίσω τη μαζική συμμετοχή των ελλήνων στο χρηματιστήριο Το 99-02?Μια κοινωνία σε ντελίριο ,τυφλή μπροστά στην προοπτική του εύκολου χρήματος.Την εποχή εκείνη ήμουν ειδικευόμενος στο Ιπποκρέτειο θες\κης.Εζησα τραγικές καταστάσεις.Γιατρούς να πηδάνε από τα παράθυρα για να στηθούν στην τηλεὀραση. Να ξεπετάνε τους ασθενείς με τον πλέον χυδαίο τρόπο και να τα παίρνουν στο κρανίο αν η σοβαρότητα της κατάστασης απαιτούσε λίγη από την προσοχή τους που ήταν εξολοκλήρου δοσμένη στα νούμερα που παρέλαυναν στην τηλεόραση.Το χειρότερο όλων ,όμως ήταν τα πανυγήρια όταν κάποια εταιρία έκανε εξυγίανση.Οσοι περισσότεροι άνθρωποι έχαναν τη δουλειά τους τόσοι περισσότεροι έλληνας καμάρωναν για τα ωχτάρια τους.Τι άλλο αν όχι πλιάτσικο ήταν αυτή η ιστορία?
Μήπως η κατευθηνόμενη συνταγογραφία δεν είναι πλιάτσικο?Το φακελάκι?Οι μίζες στις δημόσιες υπηρεσίες?Ο δεκαπλασιασμός των τιμών των προιόντων μέχρι να φτάσουν στον καταναλωτή?Η Ολυμπιάδα του 2004? Το Βατοπαίδι?Το παιχνίδι με τη βενζίνη?Οι κατασχέσεις και η συνολική καταλήστευση των πολιτών από τις τράπεζες?
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ .Δεν έχει όμως νόημα .Ας αντισταθεί ο καθένας μας σε κάθε λογική πλιάτσικου από τις πιο ωμές και ακραίες των ανθρώπων του περιθωρίου μέχρι τις καθωσπρέπει και νόμιμες των ευηπόλυπτων εξουσιαστών.
πρώτη & καλύτερη:
(μου άρεσε το προηγούμενο σχόλιο. Κι εγώ το πρωί αναρωτιόμουν τι μου θυμίζει αυτή η λέξη. Κάτι τίτλους στις ειδήσεις: Πλιάτσικο στα ταμεία, Πλιάτσικο με τα φάρμακα...)
Από φοιτητής είχα καταλάβει πως όταν η αντιδραστική δεξιά συμφωνούσε με τη σταλινοκρατική αριστερά, κάτι πολύ ανατρεπτικό συνέβαινε στην κοινωνία. Κάτι που και τα δύο άκρα αρνούνταν να δουν κατάματα, το φοβόντουσαν και στρατολογούσαν τις κατασταλτικές και εκφοβιστικές μεθόδους τους.
Αν δε δούμε κατάματα την οργή για αυτό το κράτος-μπανανία που χτίστηκε δεκαετίες, δεν θα έχουμε καταλάβει τίποτα. Την οργή των νέων ανθρώπων για το μέλλον τους.
D-Michalis:
Μία γρήγορη εισαγωγή: Το 1972-75 έμενα στους Αμπελόκηπους, 2 δρόμους δίπλα από την Αμερικανική Πρεσβεία και έζησα όλα τα γεγονότα στους δρόμους, αλλά και στην κατοικία μου.
Φροντιστήριο (το λίγο που έκανα) το έκανα στα Εξάρχεια.
Τη δεκαετία του 80, μεγάλο διάστημα έμενα στα Εξάρχεια (πολύ κοντά στο πολυτεχνείο) και ζούσα τα γεγονότα και πάλι στους δρόμους και στην οικία μου.
Ακόμη και σήμερα, όχι τόσο συχνά, αλλά όχι και σπάνια, πίνω τον καφέ μου στα Εξάρχεια.
Εν έτη 1975 οργάνωσα μία από τις πρώτες μαθητικές απεργίες μεγάλης διάρκειας και έχω ζήσει τη νεανική έκρηξη από τα μέσα.
Νομίζω ως εκ τούτου ότι μπορώ να «οσμιστώ» ορισμένα πράγματα από κινητοποιήσεις.
Αυτά που έγραψε ο κ. Βασιλείου «Αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα δεν έχει ξανασυμβεί. Δεν μοιάζει με ότι έχουμε ξαναζήσει εδώ στην Ελλάδα. Δεν είναι οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι. Χτες στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Είδα, αλλά και μου μετέφεραν, τριαντάρηδες - σαραντάρηδες - πενηντάρηδες να πετάνε πέτρες. Γιαγιάδες στα Εξάρχεια να πετάνε γλάστρες στους αστυνομικούς. Πενηνταπεντάρες κυρίες να βρίζουν τους μπάτσους. Απλό κόσμο να στριμώχνει σε γωνία ασφαλίτη. Είδα αναρχικούς ξεσκούφωτους με γκρίζα μαλλιά να σβερκώνουν πιτσιρικά που πάει να σπάσει το βιβλιοπωλείο του Κάκτου και να του λέει: "Τι κάνεις ρε; Αυτός έχει εκδώσει όλη την αρχαία ελληνική γραμματεία." Είδα πάλι αναρχικούς να βουτάει πιτσιρικά που βουτάει κινητά και να του λέει: "Τι κάνεις ρε; Μοίρασέ τα στον κόσμο." Είναι κομβικά. Οι αντιεξουσιαστές συνήθως δεν δρούν έτσι. Οι νέοι μας πάλι δεν δρούν έτσι. Οι ευαισθητοποιημένοι και οργισμένοι πολίτες επίσης.
Εδώ έχουμε μία έκρηξη οργής συσσωρευμένης από το αύριο που χάθηκε από τα μάτια πολλών συμπολιτών μας τα τελευταία χρόνια.
Όμως, ακριβώς, επειδή δεν υπάρχει σχέδιο, όραμα, συντονισμός, κατάντησε εκδήλωση εν είδη μανιακής έκρηξης και πήρε μορφές που έπρεπε σα κοινωνία να ντρεπόμαστε, με την παρείσφρηση άλλων κινήτρων, άλλων ατόμων. Ποιών όμως?
Ούτε είναι οι μετανάστες που αποδιοργάνωσαν τα πράγματα με το πλιάτσικο. Είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε μία κυβέρνηση και αστυνομία θεατή όταν δρούμε εμείς, αλλά μία κυβέρνηση και αστυνομία καταστολέα, όταν οι συνέπειες δράσεων άλλων ακουμπούν εμάς.
Μια ελεγχόμενη (από τους ίδιους τους αντιδρώντες) έκρηξη οργής θα ήταν να καταλάβουν αστυνομικά μέγαρα, να περικυκλώσουν τη Βουλή και να μείνουν εκεί μακρό διάστημα, να βγούν να φωνάξουν «φτάνει πιά η εξαθλίωση» και να ακουστούν ως τον Όλυμπο, να, να, να.
Όταν τα παιδιά του Πολυτεχνείου έβγαλαν τον πόλεμο στο δρόμο, δεν έσπασαν καμία βιτρίνα. Σκαρφάλωσαν στα λεωφορεία και τρόλεϊ και έγραψαν τη θέση τους. Φώναξαν με ντουντούκες και ερτζιανά διεκδικώντας το δίκιο της ελληνικής κοινωνίας, σεβόμενοι εν τέλει την κοινωνία αυτή (πολλοί εξαργύρωσαν αυτό τον ¨κόπο τους». Άλλοι, έμειναν με τις δικές τους αναμνήσεις και το μειδίαμα στα χείλη …, όταν ακούν για αυτή την «ιστορία».
Σήμερα, με επιθέσεις κυρίως σε επιχειρήσεις (μικρές και μεγάλες) εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην συσσώρευση του πλούτου? Αν αυτό κάνουμε, σε τι διαφέρουμε από τους δράστες της 11ης Σεπτεμβρίου και τους της Βομβάης? Τη συσσώρευση του πλούτου –μεταξύ των άλλων- πρέπει να πολεμούμε ή τις πολιτικές που επιτρέπουν ασύστολα τη συσσώρευση αυτή στις πλάτες των δικαίων και του μόχθου των «παρακατιανών», κάνοντας τους πλούσιους, πλουσιότερους και τους φτωχότερους, αναξιοπαθούντες απόκληρους της ζωής
Μέσα στους δρώντες σήμερα είναι όλοι αυτοί που ανέφερε ο κ. Βασιλείου, αλλά και άλλοι που πράγματι διαδηλώνουν. Είναι όμως και άλλοι που δεν σέβονται ούτε την ανθρώπινη ζωή, ούτε το μόχθο του διπλανού τους.
Είναι κατευθυνόμενοι? Είναι ψυχικά διαταραγμένοι? Είναι ένα οργανωμένο σχέδιο?
Πάντως από μόνη της η οργή που ξεχείλισε και βγήκε στους δρόμους χωρίς «μορφοποιημένο στόχο», όπως είπε και η Αγων. Παρ. δεν είναι. Μόνο οι αντιεξουσιαστές, δεν είναι. Μόνο οι μετανάστες, δεν είναι. Σίγουρα συνυπάρχουν, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν αποτελούν την πλειοψηφία.
Πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να παρακολουθούμε αναλύοντας κάθε λεπτομέρεια για να μπορέσουμε (αν μπορέσουμε) να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, από ποια αίτια κινήθηκε και που τελικά οδηγεί.
Harper:
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα που δεν ειπώθηκε σε αυτό το φόρουμ.θα αναφέρω μόνο μια στιχομυθία που είχα με γνωστό μου-όργανο τάξης:
\Jack:Μα καλά,τι διάλο γίνεται...Χάθηκε τελείως η μπάλλα?
Απάντηση:Δεν ξέρω...Ακούς πάντως κανένα να ασχολείται με το Βατοπαίδι?
Ομολογώ δε το είχα καθόλου μα καθόλου σκεφθεί.Ούτε το παραθέτω για να το παίξω έξυπνος ούτε για να προκαλέσω κανένα.Μπορεί να είναι και τελείως ηλίθιο και ας μου συγχωρεθεί...
Ειναι όμως μια απάντηση που με σόκαρε και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας...
deleteduser:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος...από τον αστυνομικό Μελίστα και που η 3ετής φυλάκιση για τον τελευταίο είναι κάτι προκλητικό ακόμη και σήμερα για απευθείας πυροβολισμό.
--- Τέλος παράθεσης ---
Ο δολοφόνος Μελίστας αθωώθηκε το 1990 στο Εφετείο και επανήλθε στην υπηρεσία.
«Αντί η κυβέρνηση να απολογηθεί (...) έρχεται σήμερα να ρίξει κροκοδείλια δάκρυα, καλύπτοντας την ανεπάρκεια και τις ευθύνες που απαντώνται σε πολλά επίπεδα της Ελληνικής Αστυνομίας. Ερχεται να καλύψει τη μοναδική και αδιάψευστη αλήθεια ότι στα ανώτατα κλιμάκια της φυσικής ηγεσίας έχει εδραιωθεί η αντίληψη ότι πρότυπο και καλός αστυνομικός είναι ο "ράμπο", γιατί αυτή η φιλοσοφία προτάσσεται με τη συρρίκνωση και τη στρατιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, ως τελευταία υιοθετήθηκε, για το Αστυνομικό Σώμα και απορρέει από τη φιλοσοφία του νέου πειθαρχικού δικαίου και κυρίαρχα από την αντίληψη που θέλει ως πρότυπο-ιδανικό αστυνομικό τον ανεπαρκή, συνοπτικά εκπαιδευόμενο και ελαστικά προσλαμβανόμενο»
Ποιος τα λέει αυτά;
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση