Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Η Ελλάδα καίγεται...
deleteduser:
Έχεις δίκιο Δημήτρη ότι πρέπει να κρατούμε επιφυλάξεις για όλα (αν και δε φανατιζόμαστε). Ούτως ή άλλως αυτά που έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια αυτές τις ημέρες στους δρόμους αρκούν.
Ότι το βίντεο που έπαιξαν στην αρχή τα κανάλια είχε ήχους που εν συνεχεία δεν υπήρχαν πάντως αυτό είναι βέβαιο. Το παραδέχτηκε το ίδιο το Mega.
(Λίγο δρόμος. Λίγο τηλεόραση. Που καιρός για διάβασμα)
deleteduser:
Δείτε και αυτό:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δημήτρης Μακρέας:
ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Ισως βοηθήσειθ να καταλάβουμε
Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας...
Μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
ζούμε μια πρωτοφανή κατάσταση αναβρασμού, ένα ξεχείλισμα οργής που δεν λέει να
σταματήσει. Μπροστάρηδες σε αυτό τον ξεσηκωμό είναι οι μαθητές, οι οποίοι με
αστείρευτο πάθος και με ένα πηγαίο αυθορμητισμό έχουν ανατρέψει όλα τα
δεδομένα. Δεν μπορείς να σταματήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, κάτι που οργανώνεται
αυθόρμητα και με όρους που δεν κατανοείς. Αυτή είναι η ομορφιά αυτού του
ξεσηκωμού. Οι μαθητές κάνουν ιστορία και αφήνουν τους άλλους να τη εντάξουν
ιδεολογικά και να τη γράψουν. Οι δρόμ!
οι, η πρωτοβουλία, το πάθος είναι δικό
τους.
Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης κινητοποίησης, με
ατμομηχανή τα μαθητικά συλλαλητήρια, υπάρχει και μια μαζική συμμετοχή της
δεύτερης γενιάς των μεταναστών και αρκετών προσφύγων. Οι πρόσφυγες κατεβαίνουν
μεμονωμένα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη οργάνωση, με έναν αυθορμητισμό και με μια
ορμή που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις τους. Αυτοί τη στιγμή είναι το πιο
μαχητικό κομμάτι των ξένων στη Ελλάδα. Έτσι και αλλιώς είναι πολύ λίγα αυτά που
έχουν να χάσουν.
Τα παιδιά των μεταναστών κινητοποιούνται μαζικά
και δυναμικά κυρίως μέσα στα πλαίσια των σχολικών και φοιτητικών δράσεων ή μέσα
από τις οργανώσεις της αριστεράς και άκρας αριστεράς. Είναι και το πιο ενταγμένο
κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που
ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος
της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι,
διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους. Ισότιμοι
στα δικαιώματα, στο δρόμο!
, στα όνειρα.
Για μας τους οργανωμένους μετανάστες είναι ένας
δεύτερος γαλλικός Νοέμβρης του 2005. Δεν
είχαμε ποτέ αυταπάτες ότι όταν η οργή του κόσμου ξεχείλιζε θα μπορούσαμε να την
κατευθύνουμε. Παρά τους αγώνες που έχουμε δώσει όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν
μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες μαζικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να
μιλήσουν οι δρόμοι. Η κραυγή που ακούγεται είναι για τα 18 χρόνια βίας,
καταπίεσης, εκμετάλλευσης, εξευτελισμού. Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας.
Αυτές οι μέρες είναι για τους εκατοντάδες μετανάστες
και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα, στα τμήματα, στους χώρους εργασίας.
Είναι για τους δολοφονημένους από μπάτσους ή αγανακτισμένους πολίτες. Είναι για
τους δολοφονημένους επειδή πέρασαν τα σύνορα, επειδή δούλευαν σαν τα σκυλιά,
επειδή δεν σκύψανε το κεφάλι, για το τίποτα. Είναι για τον Γκραμόζ Παλούσι, τον
Λουάν Μπερντελίμα, τον Εντισόν Γιάχαϊ, τον Τόνυ Ονόυχα, τον Αμπντουρακίμ
Ιντρίζ, τον Μοντασέρ Μοχάμεντ Ασράφ και
τόσους άλλους που δεν ξεχάσαμε.
Αυτές οι μέρες είναι για
την καθημερινή αστυνομική βία που έχει μείνει αναπάντητη, ατιμώρητη. Είναι για
τον εξευτελισμό στα σύνορα, στα κέντρα αλλοδαπών που συνεχίζεται ακόμα. Είναι
για τις κατάφωρες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, τους μετανάστες και
πρόσφυγες που είναι άδικα στις φυλακές, τη δικαιοσύνη που μας στερήθηκε. Ακόμα
και τώρα, στις μέρες και νύχτες του ξεσηκωμού,
οι μετανάστες πληρώνουν βαρύ τίμημα
με επιθέσεις ακροδεξιών και μπάτσων, με απελάσεις και ποινές φυλάκισης
που τα δικαστήρια μοιράζουν με χριστιανική αγάÏ!
�η σε εμάς τους άπιστους.
Αυτές οι μέρες είναι για
την εκμετάλλευση που συνεχίζεται αμείωτη για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες
που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα.
Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για τη μαύρη εργασία, τα
ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε
και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή
σαν να είναι λαχείο.
Αυτές οι μέρες είναι για
το τίμημα που πληρώνουμε απλά για να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Είναι για όσες
φορές σφίξαμε τα δόντια, για τις προσβολές που ανεχτήκαμε, τις ήττες που
χρεωθήκαμε. Είναι για όσες φορές δεν αντιδράσαμε ενώ είχαμε όλους τους λόγους
του κόσμου. Είναι για όσες φορές αντιδράσαμε και ήμασταν μόνοι γιατί ο θάνατος
και η οργή μας δεν χωράγανε σε σχήματα, δεν έφερναν ψήφους, δεν πουλούσαν στα δελτία
των 8.
Αυτές οι μέρες είναι
όλων των περιθωριακών, των αποκλεισμένων, των ανθρώπων με τα δύσκολα ονόματα
και τις άγνωστες ιστορίες. Είναι για όσους πεθαίνουν καθημερινά στο Αιγαίο και
στον Έβρο, για όσους δολοφονούνται στα σύνορα ή στην Πέτρου Ράλλη, είναι των
τσιγγάνων στο Ζεφύρι, των
ναρκομανών στα Εξάρχεια. Αυτές οι μέρες
είναι των παιδιών της Μεσολογγίου, των ανένταχτων, των ανεξέλεγκτων μαθητών.
Χάρης στον Αλέξη αυτές οι μέρες είναι όλων μας.
18 χρόνια βουβής οργής είναι
πολλά.
Όλοι στους δρόμους, για την
αλληλεγγύη & την αξιοπρέπεια!
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε,
αυτές οι μέρες είναι και δικές σας
Για τον Λουάν, τον Τόνυ, τον
Μοχάμεντ, τον Αλέξη....
Δημήτρης Μακρέας:
Ο κοινωνικός ρόλος των δυνάμεων καταστολής
Με αφορμή τη δολοφονία του δεκαπεντάχρουνου Αλέξη αλλά και όσα επακολούθησαν ,γίνεται όλο και πιο επιτακτικό να προσδιορίσουμε τον κοινωνικό ρόλο των δυνάμεων καταστολής .Κακώς οι περισσότεροι συγχέουμε το ρόλο αυτό με το το ρόλο της αστυνομίας ,ο οποίος στη συνείδηση του κόσμου είναι ταυτισμένος με την προάσπιση της ‘’ασφάλειας’’ του πολίτη και την ‘’πάταξη’ ’του εγκλήματος .Από μόνος του ,βέβαια ,αυτός ο ρόλος σηκώνει πολύ συζήτηση ,αφού στην πραγματικότητα οι δεσμοί του οργανωμένου εγκλήματος και αστυνομίας είναι κάτι παραπάνω από ισχυροί .Επίσης πολύ σημαντικό είναι και το μερίδιο εγκληματικότητας που αφορά την ίδια την αστυνομία αλλά και ένα πολυσχιδές κύκλωμα με άμεση πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας (πολιτικοί επιχειρηματίες ,δικαστικοί ,άνθρωποι των ΜΜΕ κτλ)το οποίο βρίσκεται στο απυρόβλητο και ελέγχει άμεσα την αστυνομία .Ας αποδώσουμε ,όμως για χάρη ευκολίας ένα θετικό πρόσημο στον κατ ’αρχήν ρόλο της αστυνομίας ,ο οποίος δικαιώνει και την ύπαρξή της από τη μεριά της κοινωνίας .Επίσης για χάρη ευκολίας ,θα την απαλλάξουμε από το αμαρτωλό της παρελθόν και θα ξεχάσουμε τον ιστορικό ρόλο που είχε στα χρόνια που ακολούθησαν τον εμφύλιο ,στη δικτατορία αλλά και αργότερα(η φιγούρα του μπάτσου- ρουφιάνου είναι κλασσική στην ελληνική κοινωνία).Ακόμα θα κάνουμε τη χάρη να πιστέψουμε τις συνεχείς διαβεβαιώσεις υπουργών ,ότι ασφαλίτες δεν υπάρχουν και ότι οι πολίτες στη δημοκρατική μας χώρα δεν παρακολουθούνται.
Παραδώσαμε λοιπόν την αστυνομία άσπιλη και αμόλυντη στην κοινωνία για να επιτελέσει το κοινωνικό της έργο Πόσο κοντινός ,όμως ,είναι ο ρόλος των δυνάμεων καταστολής ?Ποια ανάγκη της κοινωνίας επιβάλλει την ύπαρξή τους? Η απάντηση είναι ρητά και κατηγορηματικά ΚΑΜΜΙΑ !Ενας ολόκληρος στρατός από ανελέητους ‘’ράμπο’’ συντηρείται για να προφυλάσσονται τα συμφέροντα των ‘’εξουσιαστών’’ .Για να καταστέλλεται οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας .Για να δίνεται το μήνυμα ότι οποιοσδήποτε διαμαρτύρεται μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στο νοσοκομείο (και δυστυχώς στο πουθενά!!)ή στο κελί .Για να μπορούν οι άνθρωποι της εξουσίας να βρίσκονται διαρκώς στο αποστειρωμένο περιβάλλον τους, μακριά από την ενοχλητική φασαρία των διαδηλώσεων ,απρόσβλητοι από το δίκαιο των κοινωνικών αιτημάτων .Αλήθεια πόσοι έχουμε προσέξει ότι καμία πορεία δε μπορεί να προσεγγίσει το στόχο της ,για παράδειγμα ένα υπουργείο ,όταν σε αυτό σε αυτό βρίσκεται ο εκάστοτε υπουργός ?Η απάντηση είναι ότι αυτό γίνεται για βρίσκονται σε ένα καθεστώς συναισθηματικής ασφάλειας ,να μην έρχονται ποτέ σε άμεση επαφή με τους ανθρώπους που καταστρέφουν οι αποφάσεις τους ,να μην έρχονται ποτέ σε άμεση επαφή με την οργή των πολιτών .Η κοινωνική κατακραυγή να διαθλάται στα άδεια κοινοβουλευτικά έδρανα και στα στημένα παράθυρα των τηλεοπτικών δελτίων.
Και όταν κάτι στραβώσει , η μόνιμη καραμέλα .’’Φταίει η κακή εκπαίδευση’’ .Πόσο διαφορετική ,άραγε θα μπορούσε να είναι η εκπαίδευσή τους ?Με ποιο μαγικό τρόπο μπορείς να εκπαιδεύεις κάποιον να χτυπάει αλύπητα όποτε του ζητηθεί ,να ψεκάζει με απαγορευμένα χημικά ,να είναι καλός ακριβώς επειδή είναι ανελέητος και βίαιος αλλά ταυτόχρονα να του ζητάς να έχει ‘’αισθήματα’’ ?Μη γελιώμαστε .Οι υπερβολές(αν δεχτούμε ότι είναι απλώς υπερβολές)στη χρήση βίας έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον κοινωνικό ρόλο των δυνάμεων καταστολής και όχι με ζητήματα εκπαίδευσης .Ισα ίσα είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι για αυτό που προορίζονται να κάνουν .Οι δυνάμεις καταστολής δεν μπορούν να είναι ‘’ανθρώπινες’’ .Αν ήταν’’ ανθρώπινες’’ θα ήταν άχρηστες για το σύστημα .Γι΄ αυτό και τα ‘’ατυχή περιστατικά ‘’δεν είναι μεμονωμένα ,αλλά συρρέοντα(για να χρησιμοποιήσω μια ιατρική ορολογία. Οσο αυξάνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις ,όσο η φτώχεια επεκτείνεται με όρους πανδημίας ,τόσο οι ανάγκες για καταστολή θα αυξάνονται .Και θα είναι όλο και πιο απάνθρωπη και ανελέητη.
ΣΚΥΛΙΑ ΦΥΛΑΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ
Παρ’ότι το σύνθημα αυτό ποτέ δε μου κόλλαγε αισθητικά ,τις τελευταίες μέρες συνειδητοποιώ ότι είναι πέρα για πέρα δίκαιο!!!
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΣΚΥΛΙΑ ΦΥΛΑΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ
--- Τέλος παράθεσης ---
Νομίζω ότι τέτοιου είδους καταχωρήσεις, όπως και μανιφέστα σαν και το τελευταίο στο "Η Ελλάδα καίγεται ...και οι μετανάστες δοκιμάζουν τις συγγραφικές τους δυνατότητες στην Ελληνική" δεν συνάδουν με το πνεύμα του Φόρουμ Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας όπως το ξέρουμε ως τώρα και στην πραγματικότητα μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν συνθήματα για την πίσω όψη πόρτας δημοσίου αποχωρητηρίου καθώς και καταχωρήσεις για άλλης υφής και στάθμης φόρα και μπλογκ που, άλλωστε, αφθονούν στο διαδίκτυο.
Ζητώ συγγνώμη από τους Διαχειριστές γι' αυτή μου την παρέμβαση, αλλά όλο και περισσότερο νιώθω ότι το Φόρουμ της ΠΦΥ τείνει να αλωθεί (και να αλλοτριωθεί) από ποσταρίσματα που πολύ απέχουν από το να εκφράζουν το ήθος και τις πεποιθήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των χρηστών του, ου μην αλλά και της έννομης τάξης στα πλαίσια μιας συγκροτημένης κοινωνίας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση