Νεοφιλελευθερισμός: Μια καραμέλα για όλα τα γούστα.

[Argirios Argiriou]

06/09/2015  ΤΟ ΒΗΜΑ.
του Αντώνη Τριφύλλη.

Ο αντινεοφιλελευθερισμός είναι ταυτόσημος

με τον αντικομμουνισμό του ψυχρού πολέμου

Γιώργος Γλυνός

Με αφορμή την κρίση του 2008, κυκλοφόρησε το βιβλίο του Dani Rodrik ‘’Το παράδοξο της παγκοσμιοποίησης’’.  Ο καθηγητής του Harvard ανέπτυξε με γλαφυρό τρόπο τις τρεις κρίσεις της παγκοσμιοποίησης της περιόδου του καπιταλισμού.  Οι δυο πρώτες έληξαν με  δυο παγκόσμιους πολέμους . Η τρίτη, αυτή που ζούμε σήμερα,  ευχήθηκε να τελειώσει ομαλά.  Για να συμβεί όμως αυτό, θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση να υπάρξει ένα είδους οικουμενικής διακυβέρνησης, που να θέτει κανόνες στις απορρυθμισμένες αγορές. Κανόνες απαραίτητους για την ισορροπία του συστήματος.

Στην σημερινή φάση της μόνης υπαρκτής οικονομίας, πλην Β.Κορέας, τα χρηματοοικονομικά προϊόντα της σκιώδους τραπεζικής προκάλεσαν την τελευταία κρίση που δεν λέει να τελειώσει. Είναι τα προϊόντα εκείνα που με πρωτοβουλία του Μπιλ Κλίντον αποδεσμεύτηκαν από της κανόνες και τις ρυθμίσεις εποπτείας της κλασικής τραπεζικής , με αποτέλεσμα να δρουν ανεξέλεγκτα προς όφελος των επενδυτών. Σε βάρος όμως της πραγματικής οικονομίας.

Πολλοί θα έχετε δει το φιλμ ‘’Too big to fail’’ (Πολλή μεγάλη για να ‘’πέσει’’). Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την πτώχευση της Lehman Brother. Ο τότε υπουργός οικονομικών Πόλσεν , παρά τις αντίθετες συμβουλές του Μπέν Μπερνάκι και του Τίμοθυ Γκάιτνερ, επιλέγει  την νεοφιλελεύθερη λύση με το να αφήσει την επενδυτική τράπεζα να πτωχεύσει, και να μην προστρέξει σε υποστήριξή της με κρατικά κεφάλαια διάσωσης. Η συνταγή του νεοφελελευθερισμού διδάσκει, ότι οι αγορές πρέπει να είναι αυτορυθμιζόμενες και το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να παρεμβαίνει στις αγορές. Ο φορολογούμενος δεν έχει δουλειά να πληρώνει τις αμαρτίες των επιχειρήσεων. Η απορρύθμιση όσων αγορών υπακούουν σε κρατικούς κανόνες είναι η σωστή πολιτική. Το ‘’αόρατο χέρι’’ της αγοράς θα δώσει τη λύση.

Αυτά με δυο κουβέντες είναι τα πιστεύω της σχολής του Σικάγο και του μέντορά της Μίλτoν Φρίντμαν. Στη συνέχεια του φιλμ η κατάρρευση της Lehman παρέσυρε την παγκόσμια οικονομία σε δίνη και την στροφή του νεοφιλελεύθερου Πόλσον στον κρατικό παρεμβατισμό για να σωθεί  το παιχνίδι. 700 δις έπεσαν στη στήριξη των τραπεζών  για την διάσωση της πραγματικής οικονομίας και εκατομμύρια θέσεων εργασίας σε όλον τον κόσμο.

Αυτή η ουσιαστική διαφορά φιλελευθερισμού-νεοφιλελευθερισμού μοιάζει να μην αφορά πολλούς πολιτικούς μας. Και πολλούς δημοσιογράφους. Καταγγέλλουν την πολιτική του ΔΝΤ και της Ευρώπης ως νεοφιλελεύθερη. Και αποκρύπτουν -ή δεν νοιάζονται να είναι ακριβείς- το γεγονός ότι εκατοντάδες δις ευρωπαίων και μη φορολογουμένων δόθηκαν στην Ελλάδα για να μην πτωχεύσει. Αν επικρατούσαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές θα έπρεπε να αφήσουν την Ελλάδα στην μοίρα της αγνοώντας την καταστροφή που θα προκαλούσε μια τέτοια απόφαση στην Ελλάδα και στο παγκόσμιο σύστημα. Καταγγέλλουν  ως νεοφιλελεύθερη την Γερμανία, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι από τον πόλεμο και μετά στην Γερμανία η οικονομική πολιτική της κυριαρχείται από το δόγμα της  ‘’κοινωνικής οικονομίας της αγοράς‘’. Που αντιστρατεύεται σθεναρά την ασυδοσία των αγορών. Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες, συνδικάτα και παραγωγικοί επιχειρηματίες στηρίζουν το δόγμα αυτό. Και να το αποκαλείς νεοφιλελεύθερο είναι ανοησία.

Στην Ελλάδα η αριστερά κάθε είδους στιγματίζει  τα κόμματα κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς ως νεοφιλελεύθερα, ενώ και οι πέτρες ξέρουν το κρατικιστικό δόγμα που διέπει το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Και βέβαια όλο αυτό το θέατρο παίζεται είτε από άγνοια, είτε προσχηματικά για ψηφοθηρικούς λόγους. Και βαφτίζουν νεοφιλελεύθερες τις ιδιωτικοποιήσεις, την αριστεία στα Πανεπιστήμια, και οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ότι παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας, οτιδήποτε απελευθερώνει δημιουργικές δυνάμεις  που δεν ελέγχονται από το κράτος και τελικά το κόμμα.

Ο Γιώργος Γλυνός, λίγο πριν τον θάνατό του, σε μια εκπομπή της τηλεόρασης για την κρίση εξανέστη. Ότι και να έλεγε ο συνομιλητής του σχετικό με τα μνημόνια πρόσθετε και την λέξη νεοφιλελευθερισμός ως το απόλυτο κακό. Ο διανοούμενος τεχνοκράτης και αριστερός ρομαντικός διέκοψε την συνεχή αυτή παραπληροφόρηση και αναφέρθηκε στον ψυχρό πόλεμο. ’’Τότε , οι αντιδραστικές δυνάμεις’’ είπε ‘’ βάφτιζαν κομμουνιστικό ότι τους κατέβαινε. Ο αντικομουνισμός, βασική ιδεολογική δύναμη στη Δύση, πήρε διαστάσεις μεταφυσικές. Έτσι σήμερα ο αντι-νεοφιλελευθερισμός είναι το αντίστοιχος του αντικομουνισμού.’’

Σήμερα στην Ευρώπη η μόνη νεοφιλελεύθερη οικονομία ασκείται στην Μεγάλη Βρετανία. Εκεί η απορρύθμιση καλά κρατεί. Και η Ευρώπη με τους κανονισμούς, την αλληλεγγύη και την παρεμβατικότητα στις αγορές δεν είναι νεοφιλελεύθερη. Αντίθετα καταγγέλλεται από τους αγγλοσάξονες ως παρεμβατική, αντιδημοκρατική και αντιπαραγωγική.

Τα κλισέ λοιπόν καλά κρατούν στην χώρα που η επιχειρηματικότητα ταυτίζεται με την λαιμαργία, οι επενδύσεις με την απληστία και κάθε τι που παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας με τα υπόλοιπα πέντε θανάσιμα αμαρτήματα. Μεταξύ αυτών και η αριστεία. Θανάσιμο αμάρτημα-λαγνεία ?- για συνδικάτα εκπαιδευτικών, κόμματα αριστερά και μη και για την ακροδεξιά της απομόνωσης και της πολεμικής οικονομίας. Στην πραγματικότητα ο ‘’αντικομουνισμός’’ της εποχής μας καλύπτει με πέπλο Σαλώμης το πραγματικό πρόβλημα που είναι η ανταγωνιστικότητα. Αλλά για να γίνεις ανταγωνιστικός θέλει καθαρές κουβέντες, θάρρος και ανάληψη ρίσκου. Θέλει δυναμική παιδεία, περιβάλλον επιχειρηματικότητας και πολλή δουλειά. Στοιχεία σε ανεπάρκεια στην σημερινή Ελλάδα που κοιτάει το παρελθόν συσκοτίζοντας το παρόν.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

"Ποια θα είναι η στρατηγική σου και πως θα πειστούν οι επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα;" ήταν η πρώτη ερώτηση του Μπιλ Κλίντον προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στην χθεσινή τους τηλεοπτική "συνάντηση"... Και εκείνος απάντησε για να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, πρέπει να υπάρξουν οι επενδύσεις στην χώρα. Και να προχωρήσουμε σε αναμόρφωση του φορολογικού, σε μείωση της γραφειοκρατίας και να γίνουμε πιο φιλικοί στους επενδυτές και να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη...".

της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας χθες στο ετήσιο συνέδριο του Clinton Global Initiative στη Νέα Υόρκη συνομίλησε τηλεπτικά με τον τέως πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, ο οποίος έλαβε ανοιχτά θέση υπέρ της χώρας μας, τονίζοντας πόσο σκληρά εργάζονται οι Έλληνες και πόσο έχουν πληγεί από την κρίση.
Όταν ερωτήθηκε ο κ. Τσίπρας ποιοι είναι οι τομείς στους οποίους θα ήθελε περισσότερο να γίνουν επενδύσεις, απάντησε πρώτα τον τουρισμό, τον αγροτικό τομέα, την πληροφορική, την υγεία, την ενέργεια και την φαρμακοβιομηχανία..

Υγεία; Επενδυτές;

Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες που όλα τα στελέχη τόνιζαν και επέμεναν ότι η λύση για την Υγεία θα έρθει από το δημόσιο σύστημα κι ότι οι ιδιώτες δεν θα αποκλειστούν μεν, αλλά θα περιοριστεί η διείσδυσή τους...

Τώρα επιζητούν επενδύσεις στην Υγεία; Προς τη θετική κατεύθυνση είναι αδιαμφισβήτητα η πρόθεση αυτή καθώς τις θέσεις εργασίας και το υψηλό επίπεδο υπηρεσιών με τελευταίες τεχνολογίες δεν θα τις φέρει στην χώρα το Δημόσιο αλλά κάποιος ιδιώτης. Αλλά πολύ σύντομα αλλάζει ο...άνεμος κατεύθυνση!

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

17/01/2016
της Άννας Διαμαντοπούλου.

Νεοφιλελευθερισμός, το όπιο του λαϊκισμού

Ο νεοφιλελευθερισμός, με την έννοια των κλασικών οικονομικών, είναι η μετάβαση του καπιταλισμού σε ένα νέο στάδιο, αυτό του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Ελάχιστο κράτος, μεγάλες επιχειρήσεις, αυτορύθμιση της αγοράς, ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Μπορεί κανείς να προσδιορίσει χώρα της ΕΕ που υπάρχει ΝΦ οικονομία ή νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό κόμμα; Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, η οποία κατηγορείται συλλήβδην ως νεοφιλελεύθερη, η αγορά είναι ρυθμισμένη, οι ανεξάρτητες αρχές πανίσχυρες και, παρά την κρίση, υπάρχει ισχυρό κοινωνικό κράτος κλάσεις ανώτερο από αυτό των ΗΠΑ και τα αντίστοιχα των λατινοαμερικανικών «αριστερών δημοκρατιών».

Η Γερμανία, η οποία κατηγορείται ως η ηγέτιδα χώρα του ΝΦ, διαθέτει καθολική πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας δημόσια αγαθά καθώς και ανεπτυγμένο τον τομέα της «κοινωνικής οικονομίας».

Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο ορισμός του νεοφιλελεύθερου είναι η απαξιωτική πολιτική ύβρις των πάσης φύσεως αυτοαποκαλούμενων «προοδευτικών» ή «λαϊκών» προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Είναι και ο πιο δοκιμασμένος τρόπος να αποφευχθεί η πολιτική αντιπαράθεση επί της ουσίας με τεκμηριωμένες προτάσεις.

Ας θυμηθούμε μερικές τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις:

• Το αυτοαποκαλούμενο «λαϊκό» και «αριστερό» ΠΑΣΟΚ αλλά και τα άλλα κόμματα αντιπαρατέθηκαν στον Σημίτη και το εκσυγχρονιστικό ρεύμα με τον χαρακτηρισμό ΝΦ, χαρακτηρισμός που έγινε του συρμού στη μεταρρύθμιση Γιαννίτση.

• Η αντιπολιτευτική ρητορική του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. εναντίον του Κ. Καραμανλή που εξακόντισε τις δημόσιες δαπάνες και διόρισε 150.000 υπαλλήλους ήταν ότι ήταν νεοφιλελεύθερος! Τραγέλαφος!

• Πολιτικοί εκπρόσωποι της αυτοαποκαλούμενης «λαϊκής» ΝΔ και στελέχη «προοδευτικών» κομμάτων ξιφουλκούν εναντίον του «νεοφιλελεύθερου» Κυριάκου Μητσοτάκη.

• Τα μνημόνια χαρακτηρίστηκαν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ως η χάρτα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά υπογράφηκαν από τις κυβερνήσεις τους για τη «σωτηρία της πατρίδας»...

• Ο ορκισμένος εχθρός του ΝΦ και των «νεοφιλελεύθερων μνημονίων», δηλαδή η «πρώτη φορά Αριστερά», υπέγραψε και εφαρμόζει το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο μέσα σε έναν πολιτικό παραλογισμό στην εκφορά του πολιτικού λόγου.

Εξηγούμαι: Η ιδιωτικοποίηση δημόσιων υποδομών, δικτύων και περιουσίας είναι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε μία νύχτα πούλησε 14 αεροδρόμια και το μοναδικής αξίας «φιλέτο» του Αστέρα Βουλιαγμένης.

• Το ν/ς Λοβέρδου 2010 για το Ασφαλιστικό, το οποίο αφορούσε αναδιανεμητικό σύστημα και 100% κρατικό σύστημα συντάξεων, χαρακτηρίσθηκε από την Αριστερά «μνημείο νεοφιλελευθερισμού». Η αριστερή κυβέρνηση το χρησιμοποιεί ως βάση της πρότασης Κατρούγκαλου, ενώ τον Αύγουστο του 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και τα άλλα κόμματα) προχώρησε ένα βήμα παραπέρα απελευθερώνοντας και τα χρονικά όρια σύνταξης.

Η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος στη διεθνώς απελευθερωμένη αγορά κεφαλαίων ήταν για όλο το «λαϊκό» πολιτικό σύστημα (αριστεροσοσιαλδεξιοί) η κορωνίδα του ΝΦ. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε το σύνολο των τραπεζών 100% στον ιδιωτικό τομέα, απαξιώνοντας πλήρως τη δημόσια περιουσία και φορτώνοντας τον ελληνικό λαό με 50 δισ. χρέος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την πλειοψηφούσα ελληνική ανάγνωση, η οποία έχει οπαδούς σε όλα τα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα. Ο ορισμός δίνεται σύμφωνα με τη δική τους ανάλυση. Οι δικαιολογίες τους είναι ότι και αυτοί με τη σειρά τους έπρεπε να «σώσουν τη χώρα»!

Ομως οι αληθινοί πολιτικοί ηγέτες ή κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι για το καλό του λαού τους ή προχωρούν σε ανατροπές. Αλλιώς παραιτούνται. Στη χώρα μας όπου η οικονομία έφτασε να εξαρτάται κατά 65% από το κράτος, όλοι αλληλοκατηγορούνται ως ΝΦ! Σε μια χώρα που καταστρέφεται μέρα με τη μέρα, η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα, από τη μια μεριά, στις μεταρρυθμίσεις που οργανώνουν το κράτος, την οικονομία, την παραγωγή και το κράτος δικαίου και, από την άλλη, στον λαϊκισμό και στο βαλκανικό χάος. Οσοι, λοιπόν, ανησυχούν για τον πολιτικό τους χώρο, ας μιλήσουν συγκεκριμένα και με τόλμη... Ο ΝΦ «αλά γκρέκα» μάς τελείωσε.

Αννα Διαμαντο­πούλου, Προέδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος