Καλώς ήρθατε στην διαδικτυακή μας κοινότητα.
Εδώ μπορείτε να συζητήσετε και να ενημερωθείτε για θέματα που αφορούν την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Για να συμμετέχετε και να μπορείτε να κατεβάσετε αρχεία και εικόνες που βρίσκονται στα μηνύματα πρέπει να εγγραφείτε.
Η εγγραφή είναι δωρεάν και θα σας αποσταλεί άμεσα ένα e-mail για την ενεργοποίηση της εγγραφής σας.
Εάν δεν το λάβετε σε λίγα λεπτά ελέγξετε το φάκελο ομαδικής αλληλογραφίας ή το φάκελο SPAM ή το φάκελο ανεπιθύμητης αλληλογραφίας καθώς μπορεί να βρεθεί εκεί από λάθος του λογισμικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Εάν έχετε ξεχάσει τον κωδικό σας, μπορείτε να ζητήσετε να σας ξανασταλεί από εδώ.
28 Νοεμβρίου 2024, 20:05:48

Αποστολέας Θέμα: Τα εγκαταλελειμμένα βρέφη στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα  (Αναγνώστηκε 4671 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

23 Δεκεμβρίου 2015, 08:47:53
Αναγνώστηκε 4671 φορές
Αποσυνδεδεμένος

Clemence


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Συζητώντας με μια μαία που φροντίζει τα εγκαταλελειμμένα βρέφη στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρα

 Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

1 Ιανουαρίου 2016, 12:45:35
Απάντηση #1
Αποσυνδεδεμένος

Clemence


Και επειδή έτυχε να το διαβάσω τις τελευταίες μέρες κι αυτό:

Παράθεση
Lena Divani
22 December 2015 at 17:21 · Athens ·
Με ρώτησαν σε μια συνέντευξη που είδα την πιο εκπληκτική εικόνα στη ζωή μου.
Τους είπα στο μαιευτήριο Αλεξάνδρα, όταν γεννούσε η αδερφή μου. Ηταν δύσκολος τοκετός, είχαμε μαζευτεί όλη η οικογένεια και βολτάραμε πάνω κάτω σαν παλαβοί μέχρι να αρχίσει η γέννα. Φτάνοντας στην άκρη του ορόφου βλέπαμε το θάλαμο των νεογέννητων, μια γιορτή ολόκληρος. Τα μωρά ροδοκόκκινα έκλαιγαν με όλα τους τα πνευνόνια, οι χαμογελαστές νοσοκομες τα σήκωναν όρθια για να τα δείξουν στους ευτυχείς μπαμπάδες που τα φωτογράφιζαν, οι παππούδες δάκρυζαν, οι φίλοι κουνούσαν γαλάζια και ροζ μπαλόνια. Μετά από 5 ώρες βαρέθηκα να ανεβοκατεβαίνω σαν παλαβή τον ίδιο όροφο κι άρχισα να κατεβαίνω προς τα κάτω. Ο θόρυβος όσο κατέβαινες, κατέβαινε κι αυτός. Η χαρά το ίδιο. Ελάχιστες φωνές έσπαγαν τη σιωπή που δεν μύριζε ταλκ αλλά χλωρίνη. Στον τελευταίο διάδρομο η σιωπή ήταν τόσο παγερή που βάδιζα διστακτικά σαν να έκανα κάτι απαγορευμένο όταν στην άκρη του διαδρόμου είδα ένα θάλαμο πανομοιότυπο με τον γιορτινό του 4ου ορόφου. ΚΙ αυτός γεμάτος νεογέννητα, μόνο που αυτά σώπαιναν σαν ψαράκια έξω απ΄το νερό. Όλα. Απ΄έξω ούτε μπαμπάδες, ούτε παπούδες, ούτε νονοί. Κοίταξα για το προσωπικό. Μόνο δυο νεαρές νοσοκόμες που άλλαζαν κάτι σεντόνια. Πλησίασα και κόλλησα τη μούρη μου στο τζάμι. Τότε άκουσα στο βάθος ένα μωράκι που κλαψούριζε- μια παραφωνία στη σιωπή των βρεφών.
Η εικόνα με καθήλωσε. Αποφάσισα να καθίσω απ΄εξω μέχρι να βγει μια νοσηλεύτρια να τη ρωτήσω, να μάθω.
Σε δέκα λεπτά το ένα κορίτσι άνοιξε την πόρτα του θαλάμου. Έτρεξα.
-Δεσποινίς τι είναι εδώ; τη ρώτησα.
-Κέντρο βρεφών ΜΗΤΕΡΑ για εγκαταλελειμμένα, μου είπε με φωνή που βαριόταν.
-Και γιατί δεν κλαίνε τα βρέφη αυτά όπως τα άλλα στον 4ο; επέμεινα.
-Δυο άτομα είμαστε. Δεν κλαινε γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει κανείς να τα σηκώσει.
Εμεινα βουβή σαν ψάρι για ένα λεπτό. Μετά ξαναρώτησα
-Και το μωράκι στο βάθος γιατί κλαίει;
Το πρόσωπό της φωτίστηκε καθώς έσκασε ένα αθέλητο χαμόγελο.
-Ααααα αυτός; Αυτός είναι ο Γιαννάκης. Είναι κούκλος ο άτιμος. ΄΄Ολες τον σηκώνουμε.
Αυτά είπε και έφυγε αγνοώντας ότι μου έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής μου. Μαθαίνουμε λοιπόν από την ημέρα νούμερο 1 πάνω σ΄αυτή τη γη, τι μας περιμένει και προσαρμοζόμαστε. Μερικές φορές μέχρι θανάτου.



Λέξεις κλειδιά:
 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
12 Απαντήσεις
11346 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 26 Απριλίου 2010, 12:30:04
από Argirios Argiriou
1 Απαντήσεις
56924 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 8 Απριλίου 2012, 14:10:02
από Argirios Argiriou
2 Απαντήσεις
30799 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 13 Μαΐου 2013, 19:02:37
από Argirios Argiriou
1 Απαντήσεις
2821 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 12 Ιουνίου 2013, 16:41:49
από Ορθοπαιδικός
0 Απαντήσεις
3997 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 11 Δεκεμβρίου 2018, 23:37:18
από Argirios Argiriou