Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, η σκληρή αλήθεια είναι ότι το ΕΣΥ εχει απωλέσει το δημόσιο χαρακτήρα του.
Η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας, απλά είναι ένας μύθος.
Η πανδημία καθυστέρησε λίγο τις εξελίξεις, οι οποίες πλέον έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό.
Οι περισσότερες παθολογικές κλινικές στα επαρχιακά νοσοκομεία, λειτουργούν με άπειρα προβλήματα στελέχωσης, τα τακτικά χειρουργεία δεν υφίστανται σαν έννοια, στα ΤΕΠ οι αναμονές φθάνουν minimum το τρίωρο.
Τα αιτία γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Εργασιακή εξουθένωση (υπερεφημέρευση), επιστημονικό τέλμα και μισθολόγια που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες.
Όταν ΕΑ με τουλάχιστον 10 έτη προϋπηρεσία και 7-8 εφημερίες μηνιαίως, αμοίβεται με 80€/ μεροκάματο καθαρά και αναγκαστικά συμπληρώνει 32-34 ημερομίσθια/ μήνα, τα πράγματα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια εδώ που έχουμε φθάσει.
Όταν 2 φορές το ΣτΕ εχει κρίνει αντισυνταγματικές τις περικοπές του ιατρικού μισθολογίου που εγιναν το 2012 και 2 φορές κατατίθεται έτεροχρονολογημένα νέο μισθολόγιο, ώστε να απαιτείται να κριθεί και αυτό αντισυνταγματικό ,για να γίνει επιτέλους αυτή η αποκατάσταση, κάτι που οι δικαστικοί έχουν κατοχυρώσει εδώ και χρόνια.
Όταν το περίφημο opt out από τη οδηγία της ΕΕ , που ορίζει ότι κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 48 ώρες εργασίας/εβδομάδα και υπογράφηκε από τους συναδέλφους του ΕΣΥ το 2017 με ισχύ μια τριετία, συνεχίζει να παίρνει σιωπηλές παρατάσεις σε άσχετες τροπολογίες, 6 χρόνια μετά, είναι φυσικό και επόμενο ο αριθμός των συναδέλφων που από πεποίθηση και επιλογή επιλέγουν το ΕΣΥ να μειωθεί δραματικά.
Οι εφημερίες τομέα , όπου ουρολόγοι θα αντιμετωπίζουν ειλεούς και ΓΙ θα αντιμετωπίζουν ΟΕΜ ,θα είναι το λιγότερο από αυτά που θα αντιμετωπίζουν οι πολίτες, που δεν έχουν πραγματικά την οικονομική δυνατότητα να απευθυνθούν στον ιδ. τομέα για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν.