ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
ΟΙ «ΚΟΠΑΝΑΤΖΗΔΕΣ» ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
schumifer:
Στη Σουηδία στα επείγοντα υπάρχουν νοσηλεύτριες που κάνουν triage.
Αν ο ασθενής είναι κόκκινος δεν προλαβαίνει να δει το δωμάτιο αναμονής, αν ο ασθενής είναι κίτρινος μπορεί να περάσουν 5-6 ώρες και πάλι αυτό θα εξαρτηθεί από τα περιστατικά, οι πράσινοι είτε φεύγουν είτε στήνουν αντίσκηνο.
Πολλά περιστατικά απλά τα διώχνουν με απλές συμβουλές, άλλες φορές φεύγει ο ασθενής όταν κουραστεί να περιμένει.
Το συμπέρασμα είναι ότι μάλλον παντού είναι πολλοί αυτοί που πάνε επείγοντα, σε κάποια μέρη όμως υπάρχει η υποδομή για να γίνεται ένα καλό ξεσκαρτάρισμα...Και η αυτονόητη αποδοχή από τον ασθενή της κρίσεως της νοσηλεύτριας.
Νταηλίκια και επιθέσεις φυσικά δεν παίζουν. Πέραν του ότι δεν είναι γενικά της νοοτροπίας του κόσμου εδώ (αν και η μετανάστευση ίσως να το αλλάξει αυτό) παίζει ρόλο και ο φόβος. Αν κάνεις καμιά τέτοια στραβή δεν θα σου έρθει ο ταλαίπωρος σεκιούριτι 50χρονών, υπέρβαρος, 1.70 αλλά
ο Σουηδός 35χρονος μπάτσος, 190, με μυς να ξεχειλίζουν από τα μανίκια του και διάθεση ''πρώτα θα σε τσακίσω που σήκωσες χέρι στη νοσηλεύτρια και μετά μπορείς να μου εξηγήσεις''.
Denominator:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΧαμός γίνεται στα ΤΕΠ όλου του πολιτισμένου κόσμου. Μάλιστα υπάρχουν και site όπου online μπορεί κανείς να δει το μέσο όρο αναμονής, όπως στο παρακάτω για τον Καναδά
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
--- Τέλος παράθεσης ---
Πάντως τσεκάροντας μια-δυο φορές το σύνδεσμο, πέρα από την οργάνωση των ανθρώπων, εντύπωση μου έκανε το ότι οι αναμονές ήταν λογικές (και σε κάποιες περιπτώσεις πράγματι χαμηλές).
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Το κομβικό σημείο βρίσκεται στο προσωπικό που εργάζεται στα ΤΕΠ ( 1 γιατρός/ 2,5 -3 ασθενείς/ ώρα και 3πλάσιος αριθμός νοσηλευτών ) και στα πρωτόκολλα που εφαρμόζονται.
--- Τέλος παράθεσης ---
Έτυχε, λόγω αναγκών του Γ. Ν. Ξάνθης να κάνω μετά από πολύ καιρό εφημερία (με μπλοκάκι) στην Παθολογική, συνεπικουρώντας το Τ.Ε.Π. όπου εφημέρευε ή γενικός γιατρός ή ειδικευόμενος παθολογίας για τα "παθολογικά" περιστατικά. Πέρα από το ότι σαφώς δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη αλγόριθμος αντιμετώπισης, η διαθεσιμότητα του νοσηλευτικού προσωπικού σε σχέση με τους γιατρούς παρέμεινε περιορισμένη. Ως αποτέλεσμα λίμναζαν τα περιστατικά στις εξεταστικές κλίνες και η μοναδική περίπτωση να επιταχυνθεί κάπως ο ρυθμός διακίνησης ήταν ο γιατρός να κάνει παράλληλα και κάποια νοσηλευτική εργασία. Αν ο γιατρός έκανε την αμιγώς ιατρική εργασία η απόδοσή του θα ήταν σαφώς βελτιωμένη και οι χρόνοι αναμονής μικρότεροι. Αυτά βέβαια, σε ένα χώρο που δεν έχει δείκτες ποιότητας (και άρα δεν ελέγχεται η αποδοτικότητά του) δε μετράνε καθόλου. Είναι το ίδιο αν φύγουν π.χ. και 10 ασθενείς από το Τ.Ε.Π. του νοσοκομείου πηγαίνοντας σε διπλανά (η Κομοτηνή είναι 25΄, η Καβάλα άλλα 25΄και η Αλεξανδρούπολη, με τριτοβάθμιο, 50') επειδή δεν μπόρεσαν να εξυπηρετηθούν. Αν όμως τα έσοδα του Νοσοκομείου στηρίζονταν, έστω και κατά ένα μέρος τους. στην καλή του λειτουργία, ίσως θα επικρατούσε άλλη λογική. Δεν λέω ότι η υγεία είναι εμπόριο, αλλά ένας δημόσιος χώρος που επενδύει σε ανθρώπινη προσπάθεια και ξοδεύει για να εξασφαλίσει σε όλους μας ένα επίπεδο υγείας που επιθυμούμε, θα έπρεπε να έχει και κάτι άλλο πέρα από τη δυσκίνητη υπαλληλική λογική του Δημοσίου όπως το γνωρίζουμε. Βεβαίως νομίζω ότι τώρα πια είναι πολύ αργά, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Θα ήθελα κάποια στιγμή να ήμουν εντελώς λάθος.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση