Είδα το Suntan και σκέφτηκα να γράψω κάποια πραγματάκια γι΄αυτό.
Υπάρουν αρκετές κριτικές για την ταινία στο Διαδίκτυο αλλά ίσως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη ενός γιατρού, καθώς εστιάζει σε θέματα που διαφεύγουν του μέσου θεατή.
Το trailer:
Καταρχάς, όποιος έχει ξεπεράσει τα 35-40, καλύτερα να μην δει την ταινία, θα... μελαγχολήσει.
Κατά τα άλλα.
Η ταινία δεν αφορά μόνο την (για πάντα) χαμένη νεότητα ενός μεσήλικα γιατρού, αλλά δείχνει πολύ περισσότερα.
Δεν γνωρίζω αν ο Παπαδημητρόπουλος έχει κάποιον γιατρό συγγενή ή γνωστό, αλλά είναι φανερό ότι γνωρίζει την κατάσταση στον χώρο.
Εν ολίγοις η ταινία περιγράφει την ζωή ενός μοναχικού 40άρη αγροτικού γιατρού που αναλαμβάνει καθήκοντα στην Αντίπαρο, και την αλλαγή που θα φέρει στην ζωή του η γνωριμία με μια ξέφρενη παρέα νεαρών, όπως κι ο έρωτάς του για την 21χρονη Άννα.
Οι περισσότερες κριτικές εστιάζουν στα παρακάτω:
- στην πανέμορφη Αντίπαρο. Οι παραλίες του νησιού είναι απίστευτες, και η ταινία τις διαφημίζει κατά τον καλύτερο τρόπο, όπως και γενικότερα το ελληνικό καλοκαίρι (ήλιος-θάλασσα).
- η Έλλη Τρίγκου πανέμορφη, γλυκύτατη, το γυμνό στην ταινία είναι καλαίσθητο και διόλου προκλητικό.
- ο Μ. Παπαδημητρίου ερμηνεύει εκπληκτικά τον μοναχικό μεσήλικα γιατρό που έχει χάσει ευκαιρίες στην ζωή του και στα 40 του αναγκάζεται να πάει αγροτικός γιατρός στην Αντίπαρο κι στο πρόσωπο της Έλλης Τρίγκου να ζήσει μια ζωή που δεν έζησε, να ξανανιώσει νέος.
Παρότι γενικώς συμφωνώ με τα παραπάνω, υπάρχουν κι άλλα νοήματα στην ταινία:
- η ταινία παρουσιάζει τα αδιέξοδα του ιατρικού επαγγέλματος σήμερα, και την υποβάθμισή του
- θα δείτε να θίγεται το θέμα της συνεχούς εφημέρευσης κι των κακομαθημένων κατοίκων της ελληνικής επαρχίας (όταν ο πρωταγωνιστής αρνείται να εξετάσει ασθενή εκτός ωραρίου)
- η μιζέρια ενός γιατρού στην Ελλάδα σήμερα, σε σύγκριση με κάποιον που θα πάει εξωτερικό (σε κάποια φάση γνωρίζει πρώην συμφοιτητή του, πλαστικό, που πήγε ΗΠΑ και τώρα έχει βίλα με πισίνα στο νησί)
- ο πρωταγωνιστής ντρέπεται να πει σε οποιαδήποτε φάση ότι είναι αγροτικός, σε όλη την ταινία αποκαλεί τον εαυτό του "ο γιατρός της Αντίπαρου", ένδειξη ότι αναγκάστηκε να πάει και δεν απολαμβάνει διόλου την κατάσταση
- το σπίτι που του ενοικιάζεται είναι φτωχικό, αν κι νομίζω ότι υπερβάλλει λίγο ο σκηνοθέτης στο συγκεκριμένο, ένα laptop και μια LCD τηλεόραση ο καθένας μπορεί να πάρει, έστω με τον γλίσχρο μισθό του αγροτικού.
Εν κατακλείδι η ταινία είναι πολύ καλή.
Δεν είμαι γενικώς fan του ελληνικού κινηματογράφου, και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάθε ταινία να έχει αγγελοπουλικά αργές σκηνές με αποτέλεσμα το μισό σινεμά να έχει αδειάσει στο 1ο μισάωρο (πραγματική ιστορία!), ούτε απ' την άλλη απολάμβανα κάποιες ρηχότητες του παρελθόντος (δεν έχει νόημα να τις παραθέσω) που προσπαθούσαν να μιμηθούν το Χόλυγουντ.
Μια ελληνική ταινία μπορεί να έχει χρώμα, να βλέπεται ευχάριστα, και παράλληλα να περνάει πράγματα στον θεατή.
Η συγκεκριμένη θεωρώ ότι το επιτυγχάνει.