Το παρακάτω κείμενο δημοσίευσε χθες στον τοίχο του στο facebook συνάδελφος Ιατρός:
Ένα «χαρτί» από γιατρό...
Τις προάλλες είχα το εξής τηλεφώνημα στο ιατρείο μου από Ιερέα – επί χρόνια ασθενή και πελάτη μου – υψηλοτάτου πνευματικού επιπέδου και συγγραφέα, αλλά προχωρημένης ηλικίας με καμπόσα προβλήματα υγείας (δεν γράφω περισσότερα στοιχεία για λόγους ευνοήτους)
Ι: - Γιατρέ μου καλησπέρα. Θα ήθελα ένα «χαρτί» για το κολυμβητήριο. Μπορείτε να το γράψετε και να ... το αφήσετε στο φαρμακείο του τάδε να το πάρω;
Δ.Β. – Καλησπέρα πάτερ μου. Προφανώς θέλετε Πιστοποιητικό Υγείας...
- Ναι, αυτό που ζητάνε...
- Πολύ ευχαρίστως πάτερ μου, αλλά για να σας το δώσω πρέπει να έρθετε στο ιατρείο να σας εξετάσω. Δεν θα πάρει πάνω από 10 λεπτά και αυτή την εποχή δεν έχω πολύ κόσμο. Να κλείσουμε ένα ραντεβού...
- Α, δε νομίζω... Καλά, δεν πειράζει...
Η «τρέχουσα πρακτική» του «φέρε ένα χαρτί από το γιατρό» για να δικαιολογήσουν απουσία από τη δουλειά, το σχολείο ή και το δικαστήριο (!) για να πάρουν ...αναβολή (με προτροπή δικηγόρου, παρακαλώ!), καθώς και τα «χαρτιά από γιατρό» για γυμναστήρια, κολυμβητήρια ή συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες ΧΩΡΙΣ κλινική ή / και εργαστηριακή εξέταση, φαίνεται (...) ότι είναι συνήθης.
Όταν μου το ζητούν και επιμένουν (!!) γιατί «μέχρι τώρα δεν μου είχε ζητήσει κανείς γιατρός κάτι τέτοιο (!!!)», αναγκάζομαι να τους δώσω την ακόλουθη απάντηση:
«Δηλαδή θέλετε να σας χορηγήσω ψευδή ιατρική βεβαίωση»
«Γιατί το παίρνετε έτσι γιατρέ μου, εγώ ποτέ δεν θα σας ζητούσα να πείτε ψέματα»
«Ναι αλλά αυτό ακριβώς μου ζητάτε»
Εδώ συνήθως κλείνει η συζήτηση με τον «αιτούντα» είτε να υποχωρεί και να έρχεται για εξέταση, είτε να μην ξαναπατά στο ιατρείο, χολωμένος.
Η όλη υπόθεση, όταν μάλιστα γίνεται αποδεκτή από άτομα μορφωμένα, προκαλεί πολύ θλιβερές σκέψεις για το πολιτιστικό μας επίπεδο.
Αναρωτιέμαι πώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα και τί ακριβώς κάνουν οι ιατρικοί σύλλογοι σε ανάλογες περιπτώσεις.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά με τέτοιες «συνήθεις πρακτικές», έχουμε δυσφημίσει ΚΑΙ το δικό μας επάγγελμα – λειτούργημα.
Για να επανέλθουμε στον ιερέα.
Αν επέμενε (δεν το έκανε φυσικά) θα μπορούσα να του πω το εξής:
«Για φανταστείτε, αιδεσιμότατε, να θέλει ένα ζευγάρι να παντρευτεί ή να βαφτίσει το παιδί του και να σας έλεγε: «παρακλώ πάτερ μου, υπογράψτε το χαρτί για το γάμο ή τη βάφτιση και αφήστε το στο ...περίπτερο να το πάρω και να το πάω στο ληξιαρχείο»...»
Κι όμως! Αυτό το αδιανόητο σενάριο – ύβρις για το λειτούργημα του θρησκευτικού λειτουργού – ΔΕΝ θα είχε ενδεχόμενες βλαπτικές επιπτώσεις στην υγεία του αιτούντος...
Αλλά οι γιατροί μπορούν κατά τ’ άλλα να μοιράζουν «χαρτιά» δεξιά κι αριστερά.