Η Ελλάδα της παρακμής και η τηλεόραση.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή,  20/06/2012.
Του Αλέξη Παπαχελά.


Αυτή η χώρα δεν θα πάει μπροστά αν δεν αντιμετωπισθεί κάπως το φαινόμενο της τηλεοπτικής της δημοκρατίας ή... δικτατορίας, όπως το πάρει κανείς. Δεν συμφωνώ καθόλου με την κριτική πως –δήθεν– η ιδιωτική τηλεόραση απέκλεισε τις αντιμνημονιακές και άλλες συναφείς απόψεις. Πρέπει κάποιος να είναι τυφλός, κουφός ή απών από την Ελλάδα για να ισχυρισθεί κάτι τέτοιο. Είναι περίπου σαν να λες ότι είχαν αποκλεισθεί οι καθολικοί από το Βατικανό όταν πρωί, μεσημέρι, βράδυ τα κανάλια φιλοξενούσαν όλη την γκάμα των αντιπάλων του Μνημονίου, αλλά και τους οπαδούς διαφόρων απίθανων θεωριών συνωμοσίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν προφανές ότι η προβολή ακραίων απόψεων δεν σχετιζόταν με περίσσευμα δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά με τα παιχνίδια του λόμπι της δραχμής ή άλλες σκοπιμότητες. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις είχε να κάνει με το μανιώδες κυνήγι της τηλεθέασης.

Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε: Ο σοβαρός καθηγητής δεν «πουλάει», ενώ ο καυγατζής, ο γραφικός, ο φανατικός «πουλάνε» τρελά. Αποτέλεσμα; Στον δημόσιο διάλογο συμμετέχουν, κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, είτε νούμερα που κάνουν... νούμερα είτε άνθρωποι που μετατρέπουν μια συζήτηση για σοβαρά θέματα σε κακόγουστη επιθεώρηση.

Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι το επίπεδο των προσκεκλημένων και των γνωστών υπόπτων στα πάνελ, όχι το τι πρεσβεύουν. Υπάρχουν εξαιρετικοί επιστήμονες, αναλυτές και άνθρωποι της αγοράς που μπορούν τεκμηριωμένα να στραφούν κατά του Μνημονίου και να υποστηρίξουν άλλους τρόπους υπέρβασης της οικονομικής κρίσης. Δεν έχουν, όμως, καμία σχέση με εκείνους που μπερδεύουν την Goldman Sachs με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή με όσους με τόση ευκολία μας συνήθισαν στις κουβέντες για κρεμάλες, δωσίλογους και άλλα παρόμοια.

Το καλό είναι πως σιγά σιγά ξεθαρρεύουν οι σοβαροί άνθρωποι που παλαιότερα απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι την τηλεόραση. Κατάλαβαν πως δεν μπορούν να κοιτάζουν συνεχώς τις εξελίξεις στη χώρα από το θεωρείο πολυτελείας με τα κυάλια της όπερας ούτε να σνομπάρουν την κοινωνία. Προς το παρόν, πάντως, ο πολιτικός χάρτης, όπως διαμορφώθηκε, δεν αντικατοπτρίζει μόνο τον πόνο και τη δυστυχία που προκαλείται από την οικονομική κρίση. Σε μεγάλο βαθμό αποτελεί έναν καθρέφτη των τηλεοπτικών μας ειδώλων, στερεοτύπων και εμμονών.

Δυστυχώς για εμάς όλους επικρατεί ακόμη σε πολλούς ανθρώπους της τηλεόρασης η άποψη που εκφράζεται με το «έλα μωρέ αυτά θέλει ο κόσμος, έτσι είναι η Ελλάδα». Ναι, έτσι είναι η Ελλάδα που έφτιαξαν, που τους βολεύει, που βολεύει τους κολλητούς και τους καλεσμένους τους. Και, παρεμπιπτόντως, την Ελλάδα της παρακμής και της μεγάλης κρίσης.




Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Αύριο γιατροί και εργαζόμενοι του ΕΣΥ απεργούν (ygeianet.gr)

Το κλείσιμο της ΕΡΤ -και μάλιστα με απλή υπουργική απόφαση- συνιστά ακραία αντιδημοκρατική εκτροπή. Δεν είναι μόνον η εκποίηση δημόσιων αγαθών που μας εξοργίζει. Είναι και ο ολισθηρός δρόμος που ανοίγει, ώστε με την ίδια διαδικασία να κλείσουν δεκάδες Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και δομές του ΕΟΠΥΥ.

Το δίλημμα «Ή εμείς ή αυτοί» τίθεται πλέον επιτακτικά.

Οι γιατροί του ΕΣΥ, με απόφαση της ΟΕΝΓΕ, απεργούν αύριο Πέμπτη 13 Ιουνίου, μέρα πανελλαδικής-πανεργατικής απεργίας, και συμμετέχουν στα συλλαλητήρια που διοργανώνονται σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Επίσης με απόφαση της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ απεργούν όλοι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, ενώ δηλώνουν συμμετοχή στην απεργία και οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία με απόφαση της ΠΟΕΔΗΝ.

[Ορθοπαιδικός]

Αύριο γιατροί και εργαζόμενοι του ΕΣΥ απεργούν (ygeianet.gr)
Το κλείσιμο της ΕΡΤ -και μάλιστα με απλή υπουργική απόφαση- συνιστά ακραία αντιδημοκρατική εκτροπή........
..........
Επίσης με απόφαση της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ απεργούν όλοι οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, ...

   α) Στην αρχή είχα αντιρρήσεις για την τοποθέτηση εδώ του δημοσιεύματος αλλα μετά αναρωτήθηκα τι είναι πιο παρακμιακό: Η δικτατορική απόφαση (Πράξη ΝΠ - αποφασίζομεν και διατάζομεν) της κυβέρνησης ή το χάλι της ΕΡΤ... Προσωπικά συγκλείνω στο 1ο αλλά δεν παραβλέπω και το 2ο....
   β) Φαντάζομαι ότι δεν απεργώ (...) αφού η ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ δεν με θεωρεί γιατρό του ΕΟΠΥΥ (εξάλλου ο πρόεδρος της που τυγχάνει και πρόεδρος ΠΙΣ αρνείται την ύπαρξη μου και με καταδιώκει....). Τουλάχιστον ο ΙΣ Λάρισας αναφέρει ότι η απεργεία αφορά τους ιατρούς των μόνιμων δομών του ΕΟΠΥΥΥΥ (οπότε αναγνωρίζει την ύπαρξη μας...).
   γ) κάνει κανείς τελικά σήμερα απεργεία;

[Denominator]

Ας μεταφέρουμε το παράδειγμα "ΕΡΤ" στο χώρο της Υγείας. Από όλα τα νοσοκομεία, επιλέγουμε τα περισσότερο ζημιογόνα/διεφθαρμένα κ.λ.π. και τα κλείνουμε, απολύοντας όλους τους εργαζόμενους. Επιπλέον, επιλέγουμε τους top "συνταγογράφους" και τους κλείνουμε - αφαιρώντας τις άδειες άσκησης. Είναι μόνο θεωρητικά σενάρια ή όχι;

[Argirios Argiriou]

Το αδύνατο και το αναπόφευκτο.

Καθημερινή, 13/06/2013.
Του Πάσχου Μανδραβέλη.

Είναι εκπληκτικό να δει κανείς πόσοι φίλοι των μεταρρυθμίσεων γεννήθηκαν ξαφνικά σε μια μέρα. Δεν υπάρχει ανακοίνωση για την ΕΡΤ, που να μην ξεκινά με την επισήμανση ότι υπάρχει ανάγκη εξυγίανσής της, δραστικής αλλαγής της λειτουργίας κ.λπ. Οι περισσότερες καταλήγουν «ναι, πρέπει να γίνουν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι έτσι, βρε αδελφέ!», όπου το «όχι έτσι» σημαίνει, «όχι ξαφνικό κλείσιμο και αναδιοργάνωση».

Η αλήθεια είναι ότι η αναδιοργάνωση επιχειρήθηκε αλλιώς. Μια ομάδα διαπρεπών καθηγητών, υπό την προεδρία του κ. Νίκου Αλιβιζάτου, επεξεργάσθηκε ένα σχέδιο το οποίο έγινε και σχέδιο νόμου υπό τον κ. Ηλία Μόσιαλο. Τότε όλοι οι νυν φίλοι των μεταρρυθμίσεων, ήταν εναντίον. Δεν κατέθεσαν κάποια πρόταση επί του σχεδίου. Ο αγώνας ήταν να μην πειραχθεί τίποτε, ούτε καν το περιοδικό Ραδιοτηλεόραση. Τα σωματεία κήρυξαν απεργίες για το «δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης που απειλείται από τα σχέδια της μνημονιακής κυβέρνησης». Οι εκπρόσωποι της ΠΟΣΠΕΡΤ ανέφεραν ότι θα αντισταθούν «με κάθε μέσο στις προσπάθειες συρρίκνωσης της ΕΡΤ απ’ όπου και αν προέρχονται». Η επαναστατικότερη όλων ΠΟΕΣΥ κήρυξε 48ωρη απεργία με πρώτο αίτημα «την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων από ιδιωτικά ή δημόσια ΜΜΕ». Η αλήστου μνήμης κ. Μιλένα Αποστολάκη δήλωσε προσβεβλημένη, διότι το βουλευτικό της μέγεθος δεν επέτρεπε «αιφνιδιασμούς». Το πιο αστείο δε είναι ότι και η τότε πρόταση για αναδιοργάνωση της ΕΡΤ χαρακτηρίστηκε «πραξικόπημα» από τους κατ’ επάγγελμα επαναστάτες. Τόσο φτηνές είναι οι λέξεις στον δημόσιο διάλογο...

Δεν προκαλούν πια εντύπωση αυτές οι ρητορείες, όπως και δεν προκαλεί εντύπωση η έκκληση για διάλογο που έγινε διαρκής πιπίλα. Κάθε φορά που επιχειρείται να ανοίξει κάποιο θέμα για συζήτηση η πρώτη αντίδραση είναι δυναμική· γίνονται απεργίες, καταλήψεις κ.λπ. για «να αποσυρθεί η πρόταση από το τραπέζι ώστε να γίνει εφικτός ο διάλογος»!

Δυστυχώς η αλαζονεία συνδικαλιστών και εν γένει «προοδευτικών» δημιούργησε την ανάγκη για τετελεσμένα. Διότι, όπως αποδείχθηκε και με την πρόταση Γιαννίτση για το ασφαλιστικό, οι μεταρρυθμίσεις που δεν γίνονται στην ώρα τους μεταμορφώνονται σε γάγγραινα και τότε πέφτει ο πέλεκυς. Με τις απανωτές «νίκες» των αγωνιστών δεν λύνονται τα προβλήματα απλώς μετατίθενται στο μέλλον για να εμφανιστούν ακόμη πιο οξυμένα. Δίνοντας διαρκώς μάχες οπισθοφυλακής χάνονται οι μάχες του μέλλοντος. Αυτό ακριβώς γίνεται και τώρα με τον κλαυθμό και τον πόλεμο για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Αντί να ασχοληθούν κάποιοι με τους όρους και τις προϋποθέσεις δημιουργίας της νέας ΕΡΤ, για να μη γίνει της Μεσσηνίας εκεί μέσα, τουφεκάνε στον αέρα για να δείξουν την αγωνιστικότητά τους.

Ο Τζον Φ. Κένεντι είχε εναργώς περιγράψει την ανάγκη διαρκών μεταρρυθμίσεων σε μια κοινωνία. «Αυτοί που κάνουν αδύνατη την ειρηνική επανάσταση, κάνουν αναπόφευκτη τη βίαια επανάσταση», είπε. Αυτό, τηρουμένων των αναλογιών, ίσχυσε και για την ΕΡΤ. Αυτοί που έκαναν αδύνατη τη μεταρρύθμιση της προγραμματισμένα, έκαναν αναπόφευκτο το κλείσιμό της. Κι αυτό δεν είναι καν το χειρότερο. Οπως μάθαμε με σκληρό τρόπο το 2010, εκείνοι που (ειδικά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα), έκαναν αδύνατες τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, έκαναν αναπόφευκτη τη χρεοκοπία της.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Ας μεταφέρουμε το παράδειγμα "ΕΡΤ" στο χώρο της Υγείας. Από όλα τα νοσοκομεία, επιλέγουμε τα περισσότερο ζημιογόνα/διεφθαρμένα κ.λ.π. και τα κλείνουμε, απολύοντας όλους τους εργαζόμενους. Επιπλέον, επιλέγουμε τους top "συνταγογράφους" και τους κλείνουμε - αφαιρώντας τις άδειες άσκησης. Είναι μόνο θεωρητικά σενάρια ή όχι;

Mα έτσι κι αλλιώς εκεί πάει η δουλειά, στο λουκέτο του ΕΣΥ. Και η αναβολή των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, επισπεύδει την άτακτη κατάρρευση. Όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και με την ΕΡΤ που αντιστάθηκε "επιτυχώς" στη μεταρρύθμιση που πήγε να γίνει το 2009.
Και μη ξεχνούμε ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι προσωρινό.

[Δημήτρης Μακρέας]

Χα, χα....
Ομολογώ ότι περίμενα με αγωνία λίγο Πάσχο...
Άξιος ο μισθός του.
Άντε και διευθυντής της ΝΕΡΙΤ.
Προφανώς η χουνοβασιλικής εμπνεύσεως διιακυβέρνηση του yesman της τρόικας , εκεί που θεωρεί ότι τον παίρνει είναι, δευτερεύουσας σημασίας.
Επίσης περιμένω τις προτάσεις του για τη λύση του γόρδιου δεσμού της διαπλοκής ΜΜΕ-εξουσίας και την επιστροφή δισ/ριων που έχουν βγάλει σε οφσορ οι εργοδότες του.
Αλλά μάλλον θα αργήσουν!

[Δημήτρης Μακρέας]

Κατ΄αρχήν ο Πάσχος περιγράφει με σχετική επάρκεια το μοντέλο του "κρατικού συνδικαλισμού" και της λειτουργίαε της "εργατικής αριστοκρατίας".
Λίγο-πολύ η μορφή αυτή συνδικαλισμού λειτουργούσε ως συνδιαχειριστής της εξουσίας κατασκευάζοντας τη συναίνεση και αμβλύνοντας τις εντάσεις ανάμεσα στον πόλο της εργοδοσίας (κεφαλαίου) και του πόλου της εργασίας. Η εύκολη μεταβίβαση της "εργατικής αριστοκρατίας" από τη μεριά της εργασίας στη μεριά της πολιτικής ελίτ, καθόλου τυχαία δεν είναι.
Αν θυμηθούμε, πλην του συνδικάτου των οικοδόμων και ναυτεργατών, το σύνολο των μεγάλων συνδικάτων ελεγχόταν αποκλειστικά από τα δύο κόμματα εξουσίας.
Άρα ο Πάσχος μπορεί να έχει δίκιο ως προς το ρόλο του κρατικού συνδικαλισμού, μόνο που αυτός ήταν οργανικό κομμάτι της εξουσίας και της πολιτικής ελίτ.
Φυσικά και ένα κομμάτι (ειδικά το παραγοντίστικο) της αριστεράς δεν ήταν εκτός του παιχνιδιού...
Η χρέωση όμως, των διαχρονικών επιλογών της εξουσίας και των επιτετραμένων της (εργατική αριστοκρατία) στον κόσμο της εργασίας, είναι εκτός από παραπλανητική και χυδαία.

Αν όμως η λογική του Μανδραβέλη είχε κάποιο νόημα πριν από πέντε χρόνια , σήμερα δεν έχει κανένα. Γιατί η παραπάνω μορφή συνδικαλισμού έχει πεθάνει μαζί με το κράτος πρόνοιας-συναινετικό κράτος. Η επιλογή της ελίτ δεν είναι η αναζήτηση της συναίνεσης, αλλά η με κάθε κόστος και κάθε τρόπο καταστολή.
Ο Πάσχος προσπαθεί να μας πείσει ότι η πολιτική ελίτ που ψήφισε μνημόνια κόντρα σε κοντά ένα εκατομμύριο διαδηλωτές , που εξευτέλισε κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος, που οδήγησε σε 28% επίσημη ανεργία και άλλη τόση φτώχεια, που επιστράτευσε κάθε απόπειρα απεργίας, που αδιαφόρησε για το σύνολο των κοινωνικών δικαιωμάτων που έσβησαν από το χάρτη, που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που χέστηκε για την αντιπολίτευση,που έχει εγκαθιδρύσει στρατιωτικό νόμο στη Χαλκιδική, που κατάργησε 50 εφορίες..................... δε μπόρεσε να αναδιαρθρώσει και να εφαρμόσει την πρόταση Μόσιαλου για την ΕΡΤ , λόγω των συνδικαλιστικών αντιδράσεων και των αντιδράσεων της αριστεράς!!!
Η εμπειρία της πρόσφατης (μη) απεργίας των εκπαιδευτικών είναι πολύ πρόσφατη. Πριν από πέντε χρόνια, όταν  η κυβέρνηση εξήγγειλε "πέντε μέτρα", η ΟΛΜΕ προκήρυσσε απεργία  στις πανελλήνιες και τελικά τα βρίσκανε κάπου στα δυόμιση. Αυτή ήταν η λογική της συνδιαχείρησης  και της συναίνεσης. Μόλις πριν από ένα μήνα το παιχνίδι ξεκίνησε με τα "πέντε" της κυβέρνησης, η εργατική αριστοκρατία, μαθημένη στον προηγούμενο ρόλο της προκήρυξε την απεργία. Μόνο που δεν τα βρήκανε ποτέ στα δυόμιση , γιατί η πολιτική ελίτ επέλεξε την επιστράτευση και την καταστολή...

Η πρόταση Μόσιαλου και η περίφημη αναδιάρθρωση της ΕΡΤ , ως αυτόνομης και ανεξάρτητης από την πολιτική ελίτ οντότητα, δεν έγινε ποτέ γιατί δεν το επέλεξε η ίδια η πολιτική ελίτ.
Γιατί θέλουν την ΕΡΤ για τα ρουσφέτια τους και ως φερέφωνο της πολιτικής τους.
Αναδιάρθρωση με το Λιάτσο και τον μπαραμπάκο της Ρούλας... Πραγματικά για γέλια και για κλάματα.

Και μερικά για το Σίμο...
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Gatekeeper]

Mα έτσι κι αλλιώς εκεί πάει η δουλειά, στο λουκέτο του ΕΣΥ. Και η αναβολή των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, επισπεύδει την άτακτη κατάρρευση. Όπως ακριβώς δηλαδή έγινε και με την ΕΡΤ που αντιστάθηκε "επιτυχώς" στη μεταρρύθμιση που πήγε να γίνει το 2009.
Και μη ξεχνούμε ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι προσωρινό.

Ακριβώς. Η ΕΡΤ είναι το μοντέλο του ξαφνικού θανάτου που επιθυμουν να εφαρμοστεί παντού απο δω και στο εξής.

[Δ. Κουναλάκης]

Δεν νομίζω ότι κανείς ενδιαφέρεται για την ίδια την ΕΡΤ.
Αυτοί που δεν έβλεπαν ποτέ την ΕΡΤ, ξαφνικά έχουν γίνει οι υποστηριχτές της ΕΡΤ.
Το ΠΑΜΕ που δεν εμφανίστηκε ποτέ στις απολύσεις των εργαζομένων στην τυποεκδοτική, το Ριζοσπάστη και τον 902 ξαφνικά έχει κατασκηνώσει στην ΕΡΤ γιατί απολύθηκαν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ.
Οι fun του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίζει να τΣΥΡΙΖουν από την χαρά τους καθώς το θεωρούν μια ακόμη ευκαιρία...
Το ΠΑΣΟΚ & η ΔΗΜΑΡ το βλέπουν σαν μια διαπραγμάτευση για να κρατήσουν τους δικούς τους.
Η ΝΔ το βλέπει σαν ένα ξεκαθάρισμα για να μείνουν οι δικοί της....
Τελικά επειδή εγώ πρακτικά ΕΡΤ έβλεπα, μάλλον με χάλασε το ξαφνικό μαύρο... αλλά η ΕΡΤ έχει τέτοιο αρχειακό υλικό και μόνο να αρχίζει να παίζει το αρχειακό υλικό που έχει μπορεί και να ανάψω καμιά λαμπάδα που την κλείσανε.
Το μόνο άγχος πάντως που κυκλοφορεί στον κόσμο είναι μήπως απλά η ΕΡΤ είναι μια δοκιμή που μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση....και σκασίλα τους κατά τα άλλα για την ΕΡΤ.

Από την άλλη, η πρακτική του φοίνικα (καταργώ και ξαναγεννώ με νέα χαρακτηριστικά) είναι μάλλον ισραηλινή πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις με πολύ καλά τελικά αποτελέσματα. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι εδώ είναι Ελλάδα και ότι δεν σημαίνει ότι θα έχουμε ανάλογα καλά τελικά αποτελέσματα.

[deleteduser]

Πέραν απο οποιαδηποτε πολιτική ανάλυση (εχω μια ετοιμη αλλά δε σας τη λέω) το κλείσιμο της ΕΡΤ σκοτεινιασε ακόμη περισσοτερο τις ζωές μας

Φανατικος ΕΡΑΣΠΟΡιτης, ΚΟΣΜΟακουστης και ΤΡΙΤΟλάτρης

[Argirios Argiriou]

LiFO     20.06.2013
του συγγραφέα Νίκου Δήμου.

50 χρόνια ΕΡΤ

Το 1963, όταν πρωτοσυνεργάστηκα με την ΕΡΤ, λεγόταν ΕΙΡ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας – ακόμα δεν είχε εμφανιστεί η τηλεόραση). Η συνεργασία αφορούσε ραδιοφωνικές διαφημίσεις. Κειμενογράφος διαφημιστικής εταιρίας, έγραφα και σκηνοθετούσα τα σποτάκια. Οι εκφωνητές (επικεφαλής ο περίφημος Τζων Βεϊνόγλου) και οι ηχολήπτες ήταν υπάλληλοι του ΕΙΡ. Αυτό συνεχίστηκε για είκοσι χρόνια μέχρι που το 1983 εγκατέλειψα την διαφήμιση.

Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκα το 1976 συντονίζοντας μία πολιτική μονομαχία μεταξύ Γεώργιου Ράλλη και Γεώργιου Μαύρου. Ακολούθως το 79-80 συντόνιζα την ζωντανή εκπομπή «Μία ταινία – μία συζήτηση». Το 1987 έκανα την εκπομπή «Διάλογοι», το 92-93 «Περιπέτειες ιδεών» και το 1996 «Μεγάλες παρεξηγήσεις». Είχα και μία κυριακάτικη εκπομπή στο Τρίτο: «Σημειώσεις για μία Εβδομάδα».

Παρόλο που ποτέ δεν υπήρξα υπάλληλος της ΕΡΤ (οι πρώτες μου εμφανίσεις ήταν δωρεάν, οι τελευταίες εξωτερικές παραγωγές) την ένιωθα σαν σπίτι μου. Είχα εκεί  φίλους και οι χώροι μου ήταν οικείοι. Έτσι ένιωσα πολύ άσκημα όταν ήρθε ο αιφνίδιος θάνατος. Έπαθα συμπτώματα στέρησης: Μου λείπουν το μοναδικό Τρίτο και η ΝΕΤ.

Ήξερα ότι ήταν βαριά άρρωστη. Κι αυτό όχι τώρα. Από παλιά. Το 1980, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, μου ζήτησε μία πρόταση για την αναδιάρθρωση και εξυγίανση της ΕΡΤ. Την παρέδωσα την 5.8.1980 και δημοσιεύεται στο τέλος του βιβλίου μου «Παρακμή και Πτώση της Νέας Δημοκρατίας» (Νεφέλη 1982). Με την ευκαιρία της κρίσης, ξαναδιάβασα τις προτάσεις μου μετά 33 χρόνια. Φυσικά δεν εισακούστηκαν, ίσως γιατί ήταν πολύ ριζικές. Ο Ράλλης, ευγενέστατος, με ευχαρίστησε λέγοντας πώς συμφωνεί απόλυτα, αλλά δυστυχώς με την τηλεόραση δεν μπορεί να κάνει τίποτα... Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας λέει κάτι τέτοιο, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι το πρόβλημα.

Ωστόσο δεν αντέχω το κλείσιμο – ήταν άγριο πράγμα και ακραίο. Ξέρω όμως πως η κάθε σταδιακή αλλαγή θα συναντούσε συνδικαλιστικό μπετόν. Όπως συνάντησε και κάθε απόπειρα διαφάνειας. Τώρα που γράφω, δεν φαίνεται ακόμα φως.

Χρειαζόμαστε σίγουρα μία δημόσια τηλεόραση. Μόνον αυτή μπορεί να δώσει ποιότητα και παιδεία. Αλλά χωρίς σπατάλη. Όταν ερχόταν συνεργείο στο σπίτι μου για συνέντευξη από ιδιωτικό κανάλι ή ξένο δίκτυο, απαρτιζόταν από 2-3 άτομα: δημοσιογράφο και έναν ή δύο τεχνικούς (κάμεραμαν/ηχολήπτη – το BBC μόνον ένα άτομο για όλα!).  Όταν το συνεργείο ήταν της ΕΡΤ, αριθμούσε από 6 μέχρι και 11 νοματαίους. Που καθυστερούσαν σκόπιμα για να γράψουν και υπερωρίες…




Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Που καθυστερούσαν σκόπιμα για να γράψουν και υπερωρίες…

Με εντυπωσιάζει αυτή η συνέπεια.
Πίστευα ότι τις υπερωρίες τις έγραφαν και χωρίς απαραιτήτως να καθυστερούν.

[GirousisN]

"Μαύρο" από ΠΟΣΠΕΡΤ στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Σε 24ωρη απεργία προχωρά από τις 6:00 τα ξημερώματα του Σαββάτου ως τις 06:00 της επόμενης ημέρας η ΠΟΣΠΕΡΤ δηλώνοντας αλληλέγγυα στους εργαζόμενους των τηλεοπτικών ΜΜΕ, κάτι που θα σημάνει την αδυναμία μετάδοσης των εγκαινίων της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
"Όλοι μαζί μπορούμε και θα τα καταφέρουμε έως την τελική δικαίωση", αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος.
     

[Αρχίατρος]

Λίγο ασχολήθηκα με όλο αυτό το σόου με τις τηλεοπτικές άδειες, αλλά από και ως που:
- το κράτος ορίζει τον αριθμό των καναλιών απ΄ την στιγμή που το φάσμα επιτρέπει πολύ περισσότερα ;
- το κράτος ορίζει την πίτα της διαφήμισης και αναλόγως μοιράζει τις άδειες ; Αν θέλει ο άλλος να ανοίξει τηλεοπτικό κανάλι, ας ανοίξει και ας φαληρίσει. Το κράτος οφείλει να ελέγξει προέλευση χρημάτων, ποινικό μητρώο, διαπλοκή με κρατικές δουλειές κτλ.


Πραγματικά αδιανόητα πράγματα, όπως αδιανόητη και η ζούγκλα που άφησαν ΠΑΣΟΚ/ΝΔ προκειμένου να εκβιάζουν τους καναλάρχες.