Κάποτε διάβασα ότι ο ιδανικός Γενικός Ιατρός είναι ένας intimate stranger. Ένας ξένος δηλαδή με τον οποίο όμως ο Ασθενής να μπορεί να μιλήσει για εμπιστευτικά πράγματα. Ο χαρακτηρισμός αυτός μου φάνηκε πολύ εύστοχος.
Φαίνεται πως ο Ασθενής θέλει κάποιον για τον οποίο δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα για το παρελθόν του ή ακόμη και για το παρόν του, αλλά που δίνει την εντύπωση στον Ασθενή ότι ο Ασθενής μπορεί να του εμπιστευτεί πράγματα χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαρρεύσουν.
Ίσως για αυτό οι πιο πετυχημένοι Ιατροί, να είναι συχνά μεταξύ αυτών που εργάζονται σε άλλη πόλη ή ακόμη καλύτερα και σε άλλη χώρα από τον γενέθλιο τόπο τους.
Και ίσως για αυτό στην Βόρεια Ευρώπη τουλάχιστον, επιμένουν ότι ο Ιατρός δεν πρέπει να είναι κάποιος οικογενειακός φίλος ή παλιός γνωστός αλλά κάποιος τρίτος.
Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα με το να είναι κανείς stranger δηλαδή ξένος:
Ο Ασθενής πλάθει για αυτόν το ξένο την εικόνα που ο ξένος δίνει για τον εαυτό του και όχι την εικόνα που πιθανώς να έχουν δώσει στον Ασθενή οι πρόγονοι του ξένου. Το ίδιο βέβαια ισχύει και από την αντίστροφη πλευρά, δηλαδή ο ξένος μπορεί να δεί συνήθως τον Ασθενή του με πιο αντικειμενικό τρόπο και με λιγότερες προκαταλήψεις από κάποιον Γιατρό που εκτός από τον Ασθενή ξέρει από παλιά και τους προγόνους του Ασθενούς και γενικότερα την ιστορία της οικογένειας του Ασθενούς. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι σαν stranger, σαν ξένος, ο Ιατρός, μπορεί πιο εύκολα να παίξει τον ρόλο του ψυχοθεραπευτή πάνω στον οποίο ο Ασθενής είναι ελεύθερος να αντικατοπτρίσει ότι θέλει, μια και ο άγνωστος άνθρωπος είναι σαν ένα άγραφο χαρτί. Για να μη πούμε και ότι ο ξένος, ο stranger, προκαλεί λιγότερο την ζήλια των Ασθενών του ενώ αντιθέτως μπορεί πιο εύκολα να αποσπάσει τον θαυμασμό τους μια και περιβάλλεται από το μυστήριο που πάντα είναι συνυφασμένο με την έννοια του ξένου..
Τώρα το πώς ο stranger θα μπορέσει να γίνει και intimate (έμπιστος) αυτό είναι μια άλλη παράγραφος:
Πρέπει η όλη συμπεριφορά του Ιατρού να εμπνέει εμπιστοσύνη. Αφενός να είναι κανείς επιστημονικά επαρκής αφετέρου να μην δίνει κανείς την εντύπωση του κουτσομπόλη, αυτού που του ξεφεύγουν μυστικά, ή αυτού που προσπαθεί να αποσπάσει με άτιμο τρόπο οικονομικά, συναισθηματικά ή ακόμη και σεξουαλικά οφέλη από τους Ασθενείς του. Πρέπει βέβαια να δείξει κανείς και μια εικόνα ανθρώπου αρκετά ισορροπημένου που δεν απέχει και πολύ από τις νόρμες της τοπικής κοινωνίας αλλά ο οποίος όμως είναι και έτοιμος να ακούσει χωρίς προκαταλήψεις το οτιδήποτε.
Βέβαια ο intimate stranger είναι και αυτός ένας άνθρωπος και έτσι ο τέλειος intimate stranger είναι περισσότερο μια εξιδανίκευση παρά μια πραγματικότητα.
Σε χώρες μάλιστα που ο επαγγελματισμός είναι είδος σε έλλειψη δεν είναι παράξενο που ο κόσμος προτιμά παρόλα αυτά γιατρούς που είναι γνωστοί γνωστών για να μπορεί, αν μη τι άλλο, να ζητήσει τον λόγο από τους γνωστούς….
Άλλωστε τίποτε δεν είναι απόλυτο. Υπάρχουν και παραδείγματα Ιατρών που διέπρεψαν στο μέρος που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Υποψιάζομαι όμως ότι και αυτοί φρόντισαν με τον τρόπο τους, να γίνουν intimate strangers.
Θέμα: An intimate stranger (Ένας έμπιστος ξένος). (Αναγνώστηκε 3716 φορές)
30 Απριλίου 2008, 07:31:12