Φάκελος ευθανασία.

[Argirios Argiriou]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[orfeo]

Φοβερά περίπλοκο θέμα νομικά και κυρίως ηθικά. Όποιος είδε την ταινία "η θάλασσα μέσα μου" του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ με τον Χαβιέ Μπαρδέμ, δεν μπορεί να μην αναρωτήθηκε τί θα έκανε ο ίδιος στην περίπτωση που δικός του άνθρωπος βρισκόταν στην κατάσταση του πρωταγωνιστή και επέμενε να τον βοηθήσουν να τερματίσει τη ζωή του -αφού ο ίδιος δεν μπορούσε μόνος του να πραγματοποιήσει την επιθυμία του.

[Argirios Argiriou]

04/11/2014.
της δημοσιογράφου Αγγελικής Σπανού.

Η 29χρονη Αμερικανίδα καρκινοπαθής Brittany Maynard είπε πως θέλει να φύγει με τους όρους της. Και διάλεξε τη μέρα που θα κατάπινε θανατηφόρο ποσότητα βαρβιτουρικών τα οποία προμηθεύτηκε νόμιμα, γιατί είχε οργανώσει με επιμέλεια την υποβοηθούμενη αυτοκτονία της. Θα έφευγε έτσι κι αλλιώς γιατί ο καρκίνος ήταν φοβερά επιθετικός, βασανιζόταν από τους πόνους και είχε, το πολύ, λίγους μήνες ζωής ακόμη.

Είναι διεκδίκηση του δικαιώματος σε έναν αξιοπρεπή θάνατο ή πρόωρη παράδοση σε μια αναπόφευκτη μοίρα; Το ερώτημα μένει μετέωρο γιατί κανείς δεν μπορεί να έρθει στη θέση της και επομένως να την καταλάβει, όσο αναπτυγμένη ενσυναίσθηση και να έχει. Τα διλήμματα που τίθενται σε επίπεδο βιοηθικής είναι εντελώς διαφορετικά και περνούν από τη θεολογία στη φιλοσοφία για να καταλήξουν στην κοινωνιολογία και την ψυχολογία χωρίς να υπάρχουν πουθενά στέρεα δόγματα.

Η ευθανασία, ενεργητική και παθητική, είναι ένα θέμα που προβλημάτισε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, απαγορεύτηκε από τον Ιπποκράτη, δεν βρήκε απάντηση από τον Καντ, ούτε από τον Ιψεν στους Βρυκόλακες, διχάζει τις κοινωνίες, την επιστήμη, την πολιτική, συγκλονίζει πάντα, γιατί είναι κάτι που ξεπερνά την ανθρώπινη εμπειρία – εκτός αν πρόκειται για σένα ή για κάποιον δικό σου.

Οταν έγινε η διάγνωση και η πρόβλεψη για το χρόνο ζωής που έχει, η Brittany Maynard μετακόμισε με την οικογένειά της στο Όρεγκον, μία από τις πέντε αμερικανικές πολιτείες όπου επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Εκεί πήρε τη από τον γιατρό της τη σχετική συνταγογράφηση, που θα τη χρησιμοποιούσε για να φύγει από τη ζωή στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού της, στο Πόρτλαντ.

«Σήμερα είναι η ημέρα που επέλεξα να πεθάνω με αξιοπρέπεια εξαιτίας της καταληκτικής νόσου μου, αυτού του φρικτού καρκίνου του εγκεφάλου που μου έχει στερήσει τόσα πολλά... αλλά θα μου στερούσε πολλά περισσότερα» έγραψε στην τελευταία της ανάρτηση στο Facebook - το περασμένο Σάββατο – η νεαρή γυναίκα.

Η ζωή της, που έγινε γνωστή χάρη στον θάνατό της, είναι γεμάτη εικόνες ευτυχίας: Οι σπουδές της, ο γάμος της, τα περιπετειώδη ταξίδια της, μια υπέροχη νεότητα.

«Μου είπαν ότι πρέπει να κάνω ακτινοβολίες. Διάβασα για τις παρενέργειες: θα έπεφταν τα μαλλιά μου και το δέρμα στο κεφάλι μου θα είχε εγκαύματα πρώτου βαθμού. Η ποιότητα της ζωής μου θα χανόταν. Έπειτα από μήνες ερευνών, η οικογένεια μου και εγώ καταλήξαμε σε ένα τραγικό συμπέρασμα. Δεν υπάρχει θεραπεία που θα μπορούσε να μου σώσει τη ζωή και οι λύσεις που μου πρότειναν οι γιατροί θα κατέστρεφαν όποιο χρόνο μου απέμενε», έγραψε στην προσωπική της σελίδα. «Δεν είμαι αυτοκτονική. Εάν ήμουν, θα είχα πάρει τα χάπια προ πολλού. Δεν θέλω να πεθάνω. Αλλά πεθαίνω. Και θέλω να πεθάνω με τους δικούς μου όρους», είπε σε συνέντευξη της στο CNN.

Η Brittany είχε αποφασίσει να φύγει την 1η Νοέμβρη. Αν και η κατάσταση της χειροτέρευε μέρα με τη μέρα και ο πόνος γινόταν αφόρητος, ήθελε να περιμένει για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα γενέθλια του συζύγου της στις 30 Οκτωβρίου. Ύστερα, στην κρεβατοκάμαρα της, έχοντας στο πλάι της τη μητέρα της, τον πατριό της, τον σύζυγο της και την καλύτερη της φίλη, θα έφευγε αξιοπρεπώς, βάζοντας τέλος στο μαρτύριο της.

Η απόφαση της κοπέλας, όπως αναμενόταν, δίχασε την αμερικανική αλλά και παγκόσμια κοινή γνώμη, ανοίγοντας ξανά τον διάλογο γύρω από την ηθική της ευθανασίας. Η ίδια, άλλωστε, τις τελευταίες ημέρες της, έκανε εκστρατεία υπέρ του δικαιώματος σε έναν ήσυχο θάνατο. Μεταξύ άλλων έβαλε τα θεμέλια ενός ιδρύματος που φέρει το όνομά της (Brittany Maynard Fund) και το οποίο θα συνεχίσει την προσπάθεια υιοθέτησης νόμων υπέρ της ευθανασίας, ενώ προσέφερε εθελοντική βοήθεια στην οργάνωση Compassion & Choices.

Στην Ιαπωνία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο η ευθανασία επιτρέπεται, στη Γαλλία όχι, αλλά ένας γιατρός που κατηγορήθηκε ότι «απάλλαξε» τους μελλοθάνατους ασθενείς του από τους πόνους αθωώθηκε – το θέμα είναι τόσο δύσκολο που καταλήγει απρόσιτο, εκτός αν είσαι μέσα στον κύκλο της οδύνης.

Την αληθινή ιστορία του Ισπανού συγγραφέα Ραμόν Σαμπέδρο, ο οποίος κλινήρης επί 30 χρόνια ύστερα από ένα ατύχημα, διεκδίκησε νομικά το δικαίωμα στην ευθανασία, τη μάθαμε μέσα από μια καταπληκτική ταινία, "η θάλασσα μέσα μου".

Η Brittany Maynard δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που βρέθηκε σε ένα τέτοιο αδιέξοδο και σε ένα τόσο φοβερό δίλημμα. Η διαφορά είναι ότι χάρη στη δύναμη του διαδικτύου η ιστορία της έφτασε παντού μοιάζοντας τόσο ψεύτικη, ενώ είναι τόσο αληθινή. Και θύμισε στον πολιτισμένο κόσμο του πλανήτη ότι ελευθερία θα πει ελευθερία να επιλέγεις - ακόμη και τον θάνατό σου.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Euthanasia on rise in Belgium and Netherlands.

11/09/2015 Financial Times

Duncan Robinson in Brussels


Euthanasia is legal — and increasingly used — in the Netherlands and Belgium.
About 3 per cent of Dutch deaths, and 2 per cent of Belgian ones, are caused by patients choosing to end their lives.

Roughly 1,800 Belgians chose to let a medical professional kill them in 2013, the last year for which figures are available. This was up by a quarter year-on-year and was more than double the number of people killed on the country’s roads.
In the Netherlands, meanwhile, almost 5,000 people elected to be euthanised in 2013.
Both countries officially legalised euthanasia in the early 2000s, creating regimes that were — and remain — far more liberal than any other nation.
No other countries, apart from Luxembourg, allow outright euthanasia, which involves doctors helping a patient to die, as opposed to assisted suicide, where the patient takes the final step. ( άρα προφανώς αυτό που έχει νομιμοποιηθεί στην Ολλανδία και στο Βέλγιο είναι το assisted suicide και όχι το outright euthanasia ).
Both countries arrived at this point from different directions.

In the Netherlands, authorities turned a blind eye to assisted suicide — on certain conditions — from the 1970s, officially sanctioning euthanasia only in 2002.

Belgium was a far more socially conservative country. Abortion was banned until 1990, when the law’s passage triggered a constitutional row, during which the devoutly Catholic king stepped down to avoid having to sign the law.
Since then, however, attitudes have changed sharply. Last year, Belgian lawmakers went even further than the Netherlands and made euthanising children legal.

Despite its increasing use, euthanasia remains controversial across the Low Countries, especially when used for people without terminal illnesses.

In both countries, patients must convince two doctors that they are enduring unbearable suffering — a definition that is widening to include non-terminal cases.

Between 2007 and 2013, the number of people without terminal illnesses who chose to die doubled from 7 per cent to 15 per cent of all cases in Belgium.
In May, a Dutch-language newspaper De Morgan carried the story of “Laura”, a physically healthy but depressed 24-year-old who wanted to die, triggering a national debate.
Late last year, the convicted Belgian murderer and rapist Frank van den Bleeken demanded euthanasia — a plea that was initially accepted, before being rejected after an international outcry and intervention from the Belgian justice minister.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

21-04-2016

Πάτρα: Αποφυλακίστηκε ο πρώην διευθυντής της ΜΕΘ του ΠΓΝ Ρίου Κρίτων Φίλος.

 Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Απ΄το πολύ λίγο που διάβασα για την υπόθεση, πραγματικά περίεργη ιστορία.

Όσον αφορά το γενικότερο ζήτημα της ευθανασίας, να σημειώσω 2 εξαιρετικές εκπομπές (όποιος το επιθυμεί μπορεί να τις βρει στο Internet) για το θέμα:
- How to die in Oregon (2011)
- BBC How To Die Simons Choice (2016)

Στην πρώτη απεικονίζεται ο τερματισμός τη ζωής διαφόρων ασθενών τελικού σταδίου με κεντρική πρωταγωνίστρια μια 52χρονη που πάσχει από μεταστατικό Ca σε μια απ΄τις ελάχιστες Πολιτείες των ΗΠΑ που επιτρέπεται ο αυτόβουλος τερματισμός της ζωής κάποιου, και στην δεύτερη βλέπουμε την αντίστοιχη επιλογή κάποιου Βρετανού επιχειρηματία ο οποίος διαγιγνώσκεται με νόσο κινητικού νευρώνα και κάνει το ίδιο σε μια κλινική στην Βασιλεία της Ελβετίας.

Να σημειώσω ότι μόνο στην 2η περίπτωση υποβοηθάται ο ασθενής να το πράξει από εξειδικευμένο προσωπικό, στην 1η στο Oregon το πράττει μόνος του με "φάρμακα" που προμηθεύεται από Φαρμακείο.

Μου έκανε εντύπωση η διαμαρτυρία Ιατρών στις ΗΠΑ κατά του Κινήματος "Θάνατος με Αξιοπρέπεια" (Death with Dignity) με έναν Family Medicine συνάδελφο να λέει "ο όρκος του Ιπποκράτη που δώσαμε μας δεσμεύει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να θεραπεύσουμε κόσμο" και "σ΄αυτή την χώρα έχουμε παράδοση σεβασμού της ελεύθερης βούλησης του ασθενούς να αρνηθεί την θεραπεία, αλλά το να βοηθάμε στον θάνατο κάποιου αυτό ΔΕΝ είναι Ιατρική".

Η παραπάνω σκέψη του Αμερικανού Γενικού Ιατρού απηχεί και τις δικές μου απόψεις, σέβομαι την ελεύθερη και ευσυνείδητη επιλογή του οποιοδήποτε ασθενή πάσχει από ανίατη ασθένεια να τερματίσει την ζωή, αλλά το να εμπλακεί ΙΑΤΡΟΣ σε αυτή την διαδικασία είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και εκτός των πλαισίων του όρκου που δώσαμε.
Period.

[Clemence]

dikaioma.jpg
Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ
 
«Ευθανασία: δικαίωμα στον θάνατο;»
 
Συζήτηση
 
     Πέμπτη 12 Μαΐου 2016, 19:00
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας
          Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 17:30
Στο πλαίσιο του Κύκλου
«Η επιστήμη στη ζωή μας»
Επιμέλεια Κύκλου: Ηλίας Κούβελας,
ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών
Διακεκριμένοι επιστήμονες συμμετέχουν στη συζήτηση με θέμα «Ευθανασία: δικαίωμα στον θάνατο;» που πραγματοποιείται την Πέμπτη 12 Μαΐου στις 7 το βράδυ, στο πλαίσιο του επιτυχημένου Kύκλου «Η επιστήμη στη ζωή μας», τον οποίο επιμελείται ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών Ηλίας Κούβελας. Συντονίζει ο Νίκος Φραγκάκης, δικηγόρος-αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία, ο οποίος θα παρουσιάσει επίσης την εισήγηση «Ευθανασία, μεταίχμιο ζωής και θανάτου». Ομιλητές θα είναι ακόμη: ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, (τίτλος εισήγησης: «Από το ευ ζην στο ευ θνήσκειν: διλήμματα μπροστά στην εξατομίκευση του θανάτου»), η Σταυρούλα Τσινόρεμα, καθηγήτρια Φιλοσοφίας και Βιοηθικής Πανεπιστημίου Κρήτης, η οποία θα εξετάσει το ερώτημα «Υπάρχει “δικαίωμα” στον θάνατο;» και η Νίνα Μαγκίνα-Βλαχαντώνη, Ιατρός Πνευμονολόγος - Εντατικολόγος, η ομιλία της οποίας έχει τίτλο «Μπροστά στο τέλος… με εξαντλημένη την ιατρική φαρέτρα».
Η είσοδος στη διάλεξη είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5:30 μ.μ.
Η ευθανασία…
…προβληματίζει επιστήμονες πολλών γνωστικών αντικειμένων: της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας, της Ιατρικής, της Νομικής.
Ποιος μπορεί να σταθεί ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο ενός άλλου ανθρώπου και να αποφασίσει προς τα πού θα κλίνει η ζυγαριά; Λίγα θέματα έχουν αγγίξει τόσο τον πυρήνα της ηθικής, της φιλοσοφικής και της βιολογικής ύπαρξης του ατόμου όσο η «διαχείριση» του θανάτου ενός ανιάτως πάσχοντος. Τα υπέρ και τα κατά της ευθανασίας αντιμάχονται το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στον θάνατο. Ακόμη και σε χώρες όπως η δική μας, όπου το δίκαιο καταδικάζει την αφαίρεση της ζωής άλλου ανθρώπου έστω και από οίκτο, έστω και αν ο ίδιος το ζητά επίμονα, πολλοί αναγκάζονται να βρεθούν αντιμέτωποι με το δίλημμα αυτό.
Η συζήτηση για την ευθανασία περιστρέφεται γύρω από ερωτήματα όπως:
Τα κριτήρια της κακής/ανυπόφορης ζωής και του καλού θανάτου.
Ποιο είναι το οριστικό σημείο του θανάτου;
Ποιος αποφασίζει για την ευσπλαχνική θανάτωση και ποιος εκτελεί την απόφαση; Τα όρια της συμμετοχής ιατρών και οικείων στη λήψη της απόφασης.
Τα όρια μεταξύ ευθανασίας και ανθρωποκτονίας.
Τελικά, η στάθμιση πρέπει να γίνει ανάμεσα, αφενός, στο δικαίωμα ενός ανθρώπου να αποφασίζει με ποιον τρόπο επιθυμεί να ζει ή να πεθαίνει και, αφετέρου, στην υποχρέωση της κοινωνίας να προστατεύει το αγαθό της ζωής. Ταλαντευόμαστε ανάμεσα στην αποδοχή της διευκόλυνσης ενός αξιοπρεπούς τέλους και στις απαγορεύσεις της ηθικής, της θρησκείας, του νόμου και της ιατρικής δεοντολογίας.
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί απευθείας μέσω Διαδικτύου και θα είναι ανοικτή σε όλους. Η παρακολούθηση της μετάδοσης θα είναι εφικτή μέσω της ιστοσελίδας του Μεγάρου (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος).
Για περισσότερες πληροφορίες
210 72.82.333
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Επίσης
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Ο γνωστός δημοσιογράφος Αλ. Βέλιος πάσχει από Ca (ήπατος αν κατάλαβα καλά) και αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του σε ειδικό ίδρυμα στην Ελβετία.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Σέβομαι την κοσμοθεωρία (περί ανυπαρξιας μετά τον θάνατο κτλ) και τις αποφάσεις οιουδήποτε, αλλά επαναλαμβάνω, συμμετοχή ΙΑΤΡΩΝ σε κάτι τέτοιο μου φαντάζει αδιανόητο.

Όσον αφορά την γενικότερη συζήτηση, ίσως πρέπει να ανοίξει, αλλά σε αυτά η χώρα μας έρχεται πάντα τελευταία (συνήθως υιοθετούν όλες οι πολιτισμένες χώρες κάτι τέτοιο και μετά αναρωτιόμαστε "γιατί όχι και εμείς").

[ygeia]

Παραθέτω ένα επίσης ενδιαφέρον άρθρο
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[pzogr]

Ο γνωστός δημοσιογράφος Αλ. Βέλιος πάσχει από Ca (ήπατος αν κατάλαβα καλά) και αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή του σε ειδικό ίδρυμα στην Ελβετία.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Σέβομαι την κοσμοθεωρία (περί ανυπαρξιας μετά τον θάνατο κτλ) και τις αποφάσεις οιουδήποτε, αλλά επαναλαμβάνω, συμμετοχή ΙΑΤΡΩΝ σε κάτι τέτοιο μου φαντάζει αδιανόητο.

Όσον αφορά την γενικότερη συζήτηση, ίσως πρέπει να ανοίξει, αλλά σε αυτά η χώρα μας έρχεται πάντα τελευταία (συνήθως υιοθετούν όλες οι πολιτισμένες χώρες κάτι τέτοιο και μετά αναρωτιόμαστε "γιατί όχι και εμείς").

Είμαι πολύ υπέρ της ευθανασίας, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί κατάλληλο νομικό πλαίσιο με πολλές ασφαλιστικές δικλείδες. Η συμμετοχή των γιατρών μου φαίνεται αυτονόητη, όχι τόσο στη διαδικασία χορήγησης φαρμάκου, αλλά στην εξασφάλιση ότι αν κάτι πάει στραβά, αυτός που δεν ήθελε να ταλαιπωρηθεί, δεν θα ταλαιπωρηθεί.

[Αρχίατρος]

Να θυμίσω ότι δώσαμε έναν όρκο κάποτε ;

Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.

[Ορθοπαιδικός]

Να θυμίσω ότι δώσαμε έναν όρκο κάποτε ;

Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη.

   που παρακάτω συνεχίζει: ""Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση."" . Εξάλλου τον όρκο τον δώσαμε (όσοι*) στον ""θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών"" (δλδ "τρέχα-γύρευε"). Για τις εκτρώσεις υπάρχουν κάποιες ιατρικές ενδείξεις - ίσως υπάρχουν και για την ευθανασία.
   Άσχετο με το άνω, γενικά διαφωνώ με την ιδέα της ευθανασίας. Μάλλον πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι στα καθήκοντα του ιατρού και δεν θα διαφωνήσω στην τελική μαζί σας.
   Απλά η επίκληση του όρκου του Ιπποκράτη μου φαίνεται υπερβολική. Εξάλλου πολλοί συνάδερφοί μας δεν τον έχουν δώσει όπως φαίνεται: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος οπότε δεν έχουν σχετικούς ενδοιασμούς.

[Αρχίατρος]

Εξάλλου τον όρκο τον δώσαμε (όσοι*) στον ""θεό Απόλλωνα τον ιατρό και στο θεό Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και επικαλούμενος τη μαρτυρία όλων των θεών"" (δλδ "τρέχα-γύρευε"). Για τις εκτρώσεις υπάρχουν κάποιες ιατρικές ενδείξεις - ίσως υπάρχουν και για την ευθανασία.
   Άσχετο με το άνω, γενικά διαφωνώ με την ιδέα της ευθανασίας. Μάλλον πιστεύω ότι δεν πρέπει να είναι στα καθήκοντα του ιατρού και δεν θα διαφωνήσω στην τελική μαζί σας.
   Απλά η επίκληση του όρκου του Ιπποκράτη μου φαίνεται υπερβολική. Εξάλλου πολλοί συνάδερφοί μας δεν τον έχουν δώσει όπως φαίνεται: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος οπότε δεν έχουν σχετικούς ενδοιασμούς.

Τον όρκο τον έβαλα για λόγους "δραματοποίησης"  της άποψής μου, ούτε εγώ τον έδωσα, αλλά η άποψή μου παραμένει:
ΔΕΝ είναι η δουλειά του γιατρού, η αποστολή μας αν θέλετε, το να βοηθάμε τους ανθρώπους να αυτοκτονούν, και με μια πρόχειρη έρευνα στο Internet θα δείτε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των γιατρών είναι κατά, ενώ στα κράτη που είναι νομιμοποιημένη τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο καθώς θανατώνονται ψυχιατρικοί ασθενείς, εκτός αυτών που βρίσκονται σε τελικό στάδιο.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Ευθανασία ψυχικώς αρρώστων, μια πρακτική βγαλμένη απ΄τις σκοτεινότερες στιγμές της ανθρωπότητας...

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Επειδή τελευταία παίζει πολύ ο όρος "μη υποβοηθούμενη ευθανασία"
και το παρακάτω (ανυπόγραφο φυσικά) κείμενο υπάρχει παντού
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
αντιγράφω από το κείμενο

Στην περίπτωση του Αλέξανδρου Βέλιου λειτούργησε η Παθητική Ευθανασία, δηλαδή του σταμάτησαν την χορήγηση των μέσων που θα τον κρατούσαν στην ζωή.

μην τρελαθούμε τελείως! Ο αυτόχειρας (αυτό πιστεύω) βρισκόταν στο σπίτι του με καμία μηχανική υποστήριξη και καμία κρίσιμη χορηγούμενη αγωγή. Ποια χορήγηση σταμάτησε και ποιος;
Μάλλον πήρε παραπάνω από τα αναλγητικά που του είχαν χορηγήσει και "έφυγε".

[Αρχίατρος]

Ο κ.Βέλιος δεν έλεγε ότι θα μεταβεί σε ειδική Κλινική στην Ελβετία όπου θα υποβοηθηθεί να δώσει τέλος στην ζωή του ;
Χθες μάθαμε ότι πέθανε στο σπίτι του.

Για τις συνθήκες δεν μάθαμε τπτ, αν και πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, τυχόν συμμετοχή ιατρού σε κάτι τέτοιο (τοποθέτηση φλεβικής γραμμής και χορήγηση φαρμάκων κτλ) είναι παράνομη, και θα μπορούσε να διωχθεί ποινικά και διοικητικά.