Πάντα αντιβίωση και τοπικά στεροειδή στην ιγμορίτιδα? Μάλλον ΟΧΙ

[πρώτη & καλύτερη]

Στο παρακάτω άρθρο από το JAMA (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος) μελετήθηκε η αποτελεσματικότητα της χρήσης αντιβίωσης και τοπικών στεροειδών στην ιγμορίτιδα. Συγκεκριμένα, στη διπλή-τυφλή τυχαιοποιημένη μελέτη 240 ενηλίκων με ιγμορίτιδα στην Αγγλία, φάνηκε ότι η αμοξυκιλλίνη και τοπική βουδενοσίδη δεν είχαν καλύτερα αποτελέσματα από τη θεραπεία placebo.

Οι συγγραφείς σχολιάζουν ότι χρησιμοποίησαν αυστηρά κριτήρια εισαγωγής ασθενών στη μελέτη: πυώδης ρινόρροια, πόνος στην περιοχή κλπ. Έτσι, σε ασθενείς που δεν έχουν τα "τυπικά" διαγνωστικά κριτήρια παραρρινοκολπίτιδας, η χορήγηση αντιβίωσης είναι τουλάχιστον ανώφελη. Ας σημειωθεί, ότι παρά την ασάφεια διάγνωσης παραρρινοκολπίτιδας με κλινικά κριτήρια, και την ασάφεια κατά πόσο αυτή είναι βακτηριακής αιτιολογίας, η χορήγηση αντιβίωσης ειναι κοινότυπη πρακτική, φτάνοντας το 92% στην Αγγλία και έως 98% στις ΗΠΑ.

[EzeΤΡΟΛ]

Πολύ ενδιαφέρον το link και η συζήτηση που έρχεται στο προσκήνιο.

Ωστόσο, η πείρα δείχνει ότι άρθρα και μελέτες που προσπαθούν να βάλουν φραγμό στην πορεία του Aσθενούς προς το φάρμακο του, είναι καταδικασμένες να μείνουν ανεφάρμοστες. Ο Ασθενής απαιτεί άμεση-ταχεία ανακούφιση από τα συμπτώματα του, και αν αυτό μπορούσε να γίνει ακόμη και με ξόρκια ή άλλο μαγικό τρόπο, ακόμη καλύτερα. Στο συλλογικό υποσυνείδητο δεν υπάρχει ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος ίασης από το φάρμακο, κάτι που υπαγορεύεται πρωταρχικά από τους νόμους της αγοράς αλλά συντηρείται σε μεγάλο βαθό και από εμάς τους ίδιους. Αντιβίωση deluxe φυσικά (αφήστε την Αμοξυκιλλίνη που αναφέρει η μελέτη - ίσως γι' αυτό δεν έκανε διαφορά από το πλασίμπο), τηλεοπτικώς γνωστό αποσυμφορητικό με μπόλικη κορτιζόνη, ΜΣΑΦ, αντιισταμινικό και πραζόλη αποτελούν τα must μιας ξεγυρισμένης συνταγάρας, που άλλωστε αν δεν την χορηγήσουμε εμείς θα το κάνει κάποιος άλλος, είτε ιατρός είτε όχι, για να φτάσει σε εμάς και πάλι ο Ασθενής, αλλά από την αντίστροφη: "Γιατρέ, γράψε γιατί τα πήρα: Μια αντιβίωση, ένα σπρέιτ....." Και έτσι ο ιατρός "τα παίρνει" για άλλη μια φορά. Στο κρανίο φυσικά, γιατί αυτός που πραγματικά "τα παίρνει", βρίσκεται λίγα μέτρα πιο μακριά (ή και απέναντι πολλές φορές) από το Π.Ι. ή το Κ.Υ., πίσω από τον πάγκο του φαρμακείου. Δεν πειράζει, γραμμένα ή άγραφα, επιβεβλημένα ή περιττά, πρωτότυπα ή φασονατζίδικα, όλα τα φάρμακα που φεύγουν από το ράφι είναι κέρδος. Κουπόνι να γίνει. It's all about business. 

[πρώτη & καλύτερη]

Διακομιστή, φυσικά και συμφωνώ μαζί σου. Αλήθεια, στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν, αλλά θα περίμενε κανείς ποσοστά >100%.

Ένα σχόλιο μόνο, για την αμοξυκιλλίνη. Διάβαζα, ότι υπάρχουν μελέτες -ψάχνω να τις βρω- και για νεότερα αντιβιοτικά που δείχνουν αντίστοιχη αναποτελεσματικότητα. Από την άλλη μεριά, η αμοξυκιλλίνη, μη ξεχνάμε, παραμένει από τα 1ης εκλογής αντιβιοτικά στην παραρρινοκολπίτιδα.

[orfeo]

Από τις κατευθυντήριες οδηγίες του ΚΕΕΛΠΝΟ για την αντιμετώπιση της οξείας βακτηριακής ρινοκολπίτιδας:
Αναμενόμενη κλινική αποτελεσματικότητα διαφόρων αντιμικροβιακών:
αμοξυκιλλίνη/κλαβουλανικό (από 625mg ανά 8ωρο έως 2g ανά 12ωρο)=91%
αμοξυκιλλίνη =88%
νεώτερες κινολόνες = 92%
κεφτριαξόνη 1g άπαξ, επί 5 ημέρες, ΙΜ =91%
Σε ήπια νόσηση και μη πρόσφατη χρήση αντιβιοτικών η προτεινόμενη Τχ είναι:
αμοξ/κλαβ 625mg ανά 8ωρο, ή 1g  ανά 12ωρο (για 7 ημέρες)
αμοξυκιλλίνη 1g ανά 12ωρο (για 7 ημέρες)
κεφουροξίμη αξετίλ 500mg ανά 12ωρο (10)
κεφπροζίλη 500mg ανά 12ωρο (10)
λορακαρμπέφη 400mg ανά 12ωρο (10)
κεφιντορέν 400mg ανά 12ωρο (10)

Προσωπικά, θεωρώ ότι δε δίνω αντιβίωση έξω απ' ότι προτείνεται επισήμως, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά γιατί επανεκτιμώ συχνότερα τον ασθενή, ή περισσότερο εκ μέρους μου άγχος για το πώς θα πάει το περιστατικό.
Στην περίπτωση πάντως ασθενούς με συμπτώματα και σημεία ΟΒΡ που διαρκούν πάνω από 7 ημέρες, δίνω αντιβίωση καθώς έτσι προβλέπεται και δε νομίζω ότι θα αλλάξω συνήθεια αν δεν αλλάξουν επισήμως οι οδηγίες.
Ας σταματήσουμε να δίνουμε αντιβίωση στις ιώσεις για να "είμαστε καλυμμένοι" και μετά βλέπουμε για τις μικροβιακές λοιμώξεις. Μελέτη με παρόμοια αποτελέσματα έχει γίνει και με τη μέση πυώδη ωτίτιδα σε παιδιά, αν δεν κάνω λάθος.

[EzeΤΡΟΛ]

Ας σταματήσουμε να δίνουμε αντιβίωση στις ιώσεις για να "είμαστε καλυμμένοι"

Συμφωνώ φίλε orfeo, αλλά έχεις δει πώς φεύγουν οι Ασθενείς από το ιατρείο όταν δεν πάρουν αντιβίωση; Θεωρούν ότι δεν εξετάστηκαν από ιατρό! (Τουλάχιστον μια μεγάλη μερίδα τους).
Άσε που μένει ελέυθερο το πεδίο για να δράσουν "άλλοι", είτε ιατροί είτε ...όχι!

Στην περίπτωση δε που ένας ιατρός του ιδιωτικού τομέα δεν ικανοποιήσει τη επιθυμία του Ασθενούς για ταχεία έναρξη αντιβίωσης, όχι μόνο κινδυνεύει πολύ σοβαρά να μην ξαναδεί τον Ασθενή, αλλά αφήνει και τον εαυτό του έκθετο να εισπράξει τη χλεύη του επόμενου ιατρού ή ενός merchandizing Φαρμακοποιού (παράδειγμα φέρνω) κατά το χιλιοειπωμένο:

- Μα καλάααα, αυτός ο γιατρός που πήγατε (σ.σ. ο προηγούμενος που δεν έδωσε αντιβίωση), ούτε μια αντιβίωση δεν σας έδωσε;;;;; Δηλαδή πώς περίμενε να περάσει η ιγμορίτιδα; Με γιατροσόφια; Αυτό δεν γινόταν ούτε στα χρόνια της γιαγιάς μου! 

Και όταν ακούς κάτι τέτοια σε βάρος σου, είναι πραγματικά πολύ άσχημο. Πολύ περισσότερο όσο προσπαθείς να κρατάς επίπεδο, όταν οι γύρω σου δεν το κρατάνε....

[orfeo]

Ισχύουν όλα τα παραπάνω, συμφωνώ. Όμως, κατά τη γνώμη μου αν το ΕΣΥ έχει κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με το ιδιωτικό επάγγελμα, είναι ότι μπορείς να χειριστείς το περιστατικό κατά την επαγγελματική σου κατάρτιση και συνείδηση και να μην πιεστείς απ' το αν ο ασθενής απαιτεί αντιβίωση, αναρρωτική άδεια, επίδομα αναπηρείας, συνταγογράφηση φαρμάκων που αγόρασε μόνος του, ή ό,τι άλλο στραβό προκαλεί η έλλειψη καλής ενημέρωσης και πρακτικής εκ μέρους μας. Όσο για τους "καλοθελητές" δυσφημιστές, νομίζεις δε θα καταλάβει ο ασθενής ποιος γιατρός ασχολείται να πάρει ιστορικό, κάνει πραγματικά κλινική εξέταση, ποιος τον επανεκτιμά συχνότερα και ποιος γράφει σε όλους τα ίδια με 2λεπτη ενασχόληση με τον καθένα; Ίσως και να μην το καταλάβει, θα μου πεις, αλλά τότε κακό του κεφαλιού του, λέω εγώ, και λιγότερη δουλειά για μένα στο κάτω-κάτω. Στους κατοίκους και τους φαρμακοποιούς της περιοχής μπορείς, πολύ ευγενικά, να ξεκαθαρίσεις, ότι κανένα φάρμακο -και ειδικά αντιβίωση- δε θα συνταγογραφείται εκ των υστέρων σε βιβλιάριο εκτός κι αν υπάρχει γραπτή αγωγή από ιατρό. Τις πρώτες 10(0) φορές θα δυσκολευτείς λίγο, αλλά μετά θα μπουν στο νόημα.