Η «καθαρή έξοδος» στις αγορές και οι εκλογές.

[Argirios Argiriou]

12-11-2017
Του Γιάννη Μαγκριώτη. (πρώην υφυπουργός, συντονιστής της Κίνησης «Πρωτοβουλία για τη Νέα Σοσιαλδημοκρατία»)



Τι εννοεί όμως η κυβέρνηση, λέγοντας «καθαρή έξοδος»;

Σημαίνει, ότι η χώρα, θα μπορεί να δανείζεται, με χαμηλά, επιτόκια, ανάλογα με τα σημερινά του ESM, για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της και να μην εκτοξεύσει και πάλι το χρέος της στα ύψη;

Σημαίνει έξοδος από τα Μνημόνια, δηλαδή από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν και θα εφαρμοστούν, μέχρι το 2020, σύμφωνα με τις περικοπές στα εισοδήματα, που ψήφισε, την Άνοιξη η κυβέρνηση;

Σημαίνει έξοδος, από την επιτροπεία;

. Όποιος ισχυρίζεται ή προαναγγέλλει τέτοιες εξελίξεις, πρέπει να ζει σε διαρκή αυταπάτη, ή να είναι αθεράπευτα αφελής..

Η επίτευξη των συμφωνημένων πλεονασμάτων όχι μόνο του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 αλλά και πάνω από 2% του ΑΕΠ μέχρι και το 2060, δεν θα αφεθεί στην καλή θέληση των ελληνικών κυβερνήσεων

Αν δεν έχουμε νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, δηλαδή, νέο  μνημόνιο, θα αλλάξουν  μορφή και οι μηχανισμοί της διεθνούς επιτροπείας.

Η σκληρότητα της επιτροπείας δεν προκύπτει από τη σκληρότητα των διαδικασιών αλλά από τη σκληρότητα των μνημονικών στόχων.

Όταν πρέπει να πετύχεις πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ επί σειρά ετών και στη συνέχεια διαρκώς πάνω από 2% του ΑΕΠ για μερικές δεκαετίες, δεν υπάρχει ήπιος τρόπος για να το πετέχιες.

Επειδή, αυτές οι τρεις  μορφές της καθαρής εξόδου στις αγορές, αποκλείονται , απομένει μία:

Η έξοδος στις αγορές χρήματος, με υψηλό επιτόκια.

 Δυστυχώς, αυτή είναι και η μόνη καθαρή έξοδος που είναι στο τραπέζι των συζητήσεων, μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης και των εταίρων-δανειστών μας.

Μια τέτοια καθαρή έξοδο όμως, είναι αμφίβολο, αν μας ωφελεί.

Μάλιστα, είναι  πιθανό να μας σπρώξουν προς αυτή την επιλογή, κυρίως, αυτοί που θέλουν να απαλλαγούν, από την Ελλάδα. 

Καθαρή έξοδος στις αγορές σημαίνει, έξοδος χωρίς την εγγύηση ενός αποθέματος ρευστότητας που εξασφαλίζει η προληπτική πιστωτική γραμμή. Αυτό ισοδυναμεί με βουτιά στον ωκεανό χωρίς σωσίβιο.

Οι αγορές, είναι μια πολύ σκληρή υπόθεση και σημαίνει:

Εκθέσεις, των διεθνών οίκων αξιολόγησης, βαθμολόγηση και αναβαθμολόγηση του αξιόχρεου της χώρας και μια μεγάλη διαρκής απειλή, το ύψος του επιτοκίου δανεισμού, που δεν θα μπαίνει σε πολιτική διαπραγμάτευση, σε κανένα Eurogrοup και από το οποίο, δεν μπορεί να μας σώσει κανένας, όπως καλά το γνωρίσαμε το 2010.

Όταν μια τέτοια καθαρή έξοδος σημαίνει ήδη μια μεγάλη αύξηση του επιτοκίου δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου, από επίπεδα κάτω του 1%, που είναι το επιτόκιο των δανείων του ESM, σε επίπεδα άνω του 4%, τοτε ο γκρεμός είναι κοντά.

Μόνο άσχετοι και τυχοδιώκτες, μπορούν να λένε, ότι ύστερα από την καθαρή έξοδο στις αγορές θα υπάρχει η άνεση να γίνονται πολιτικές ουσιαστικών παροχών, που θα επηρεάζουν αρνητικά την επίτευξη των μνημονικών στόχων.

Η επιτροπεία των αγορών θα είναι πιο σκληρή από την επιτροπεία του ESM, σε μια οικονομία, όπως θα είναι η δική μας, το Καλοκαίρι του 2018.

Μια αρνητική έκθεση ενός οίκου αξιολόγησης ή μια υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας μπορεί να εκτινάξει το επιτόκιο δανεισμού πάνω και από το 5 ή το 6% και τότε, ή θα τρέχουμε να παρακαλάμε για νέα δάνεια από τους εταίρους και νέα Μνημόνια, ή θα μπούμε στην κόλαση της πολιτικής και κοινωνικής κατάρρευσης, αγκαλιά με την δραχμή.

Ποιος θα μπορεί να πει το Καλοκαίρι του 2018, με γνώση και καθαρή συνείδηση, ότι η Ελλάδα είναι θωρακισμένη απέναντι στις αγορές, όταν τις τελευταίες ήμερες υποβαθμίζεται η πιστοληπτική ικανότητα της Μ. Βρετανίας και της Κίνας;

Η επωφελής και με προοπτική, έξοδος στις αγορές απαιτεί μεταβατική περίοδο και ουσιαστικές εγγυήσεις και όχι επικοινωνιακού περιεχομένου, δηλώσεις και επαίνους.

Μετά την δεύτερη αξιολόγηση, η περίοδος είναι δοκιμαστική,  όταν όμως εκκρεμούν τόσα πολλά και σημαντικά, όπως, κόκκινα δάνεια, μια νέα ανακεφαλαίωση των τραπεζών, πιθανά νέα μέτρα και κυρίως, αναπτυξιακή άπνοια, μοιάζει με «Σάλτο Μορτάλε», η έξοδος στις αγορές, χωρίς ασφαλείς εγγυήσεις.

Επενδυτική άπνοια, μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης και απώλεια ΑΕΠ, που πλησιάζει το 30%, σε σχέση με το 2008 και παρά τις συνεχείς εισαγωγές πόρων, από την ΕΕ και τον ΟΗΕ, για την ανάπτυξη, τις ενισχύσεις των αγροτικών εισοδημάτων, την ανθρωπιστική βοήθεια και την φροντίδα των προσφύγων.

Η κυβέρνηση έχει προφανείς λόγους να μιλαει για  καθαρή έξοδο στις αγορες, που θα λυσει όλα τα προβλήματα, ετοιμαζοντας το επικοινωνιακο της σχεδιο, για τις εκλογες.

Το ερωτημα είναι, θα τολμήσει διακινδυνευοντας να χτυπησει σε τοίχο η χώρα να προκηρύξει εκλογές, ελπίζοντας να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς, ή να χάσει με διαφορά, που θα την κρατήσει σε τροχιά γρήγορης επιστροφής στην εξουσία;

Την ίδια περίοδο, θα κορυφώνονται οι συζητήσεις, για την ΕΕ, των πολλών ταχυτήτων.

Όσο θα προωθούνται οι ιδέες, όπως του Μακρόν, για περισσότερο Ευρώπη, τόσο θα σφίγγει πιο πολύ η δημοσιονομική πολιτική της Ευρωζώνης και θα ενισχύονται οι θεσμοί της δημοσιονομικής εποπτείας των χώρων μελών της Ευρωζώνης.

Η προπαγάνδα των κόκκινων γραμμών, θα επανέλθει με δριμύτητα.

Θα είναι, το  δεύτερο δίλλημα της κυβέρνησης, που θα προστεθεί σε αυτό, που διατηρεί πάντα με ένταση ο Πρωθυπουργός, και τόνισε τόσο εμφατικά, στην τελευταία συζήτηση στην Βουλή, για την «Ασφάλεια και την Ανομία», που προκάλεσε η ΝΔ, μιλώντας για το «Ηθικό πλεονέκτημα των ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ».

Ηθικό πλεονέκτημα και νέες κόκκινες γραμμές και όποιος αντέξει, η χώρα πάντως , όχι.

Οι εκλογές, είναι πριν το Καλοκαίρι του 2018, έκτος εάν στην Ευρώπη, ή στην γειτονία μας, έχουμε έκτακτα γεγονότα.

Είναι πιο ισχυρό, επικοινωνιακά το μήνυμα, ότι:

«Σας φέραμε, λίγες ήμερες, πριν την έξοδο από τα Μνημόνια, δώστε μας μια νέα εντολή να βγούμε, χωρίς εποπτεία και νέα μετρά».

Από το:

«Σας βγάλαμε από τα Μνημόνια, αλλά όχι από την πρόσθετη λιτότητα και την εποπτεία».

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος