Κάποια από τα ποστ δείχνουν παθογένειες της Στοκχόλμης, είναι όντως απελπισία αν δεν έχεις λεφτά να αγοράσεις σπίτι. Μπορεί να πληρώνεις για ένα αχούρι-που λέει ο λόγος- 1500 ευρώ, για πάρκιν 100 και με προειδοποίηση λίγων εβδομάδων να πρέπει να βρεις αλλού, που δεν υπάρχει!!! Από την άλλη έχει ελληνικό σχολείο, που εμείς στην επαρχία του Norrköping δεν έχουμε και δε θα αποκτήσουμε. Τέσπα, αρκετά από τα δράματα που ακούω δεν τα βιώνω εδώ που ζω
Το ότι οι φόροι των υψηλά αμοιβόμενων γίνονται μεταξύ άλλων επιδόματα ανθρώπων που έρχονται από ταλαιπωρημένες χώρες ισχύει, και στον τομέα της υγείας δε θα έχεις διαφορετική αντιμετώπιση, βασικά πουθενά δε θα έχεις διαφορετική αντιμετώπιση... Και αρκετοί από αυτούς που ζουν με τα επιδόματα ζουν ζωάρες, μαθαίνουν καλά το σύστημα, το εκμεταλλεύονται και τα βλέπεις εσύ που πληρώνεις μέχρι και πάνω από 60% σε φόρους... χεχεχε
Το σύστημα Υγείας είναι τεράστια συζήτηση, διαφέρει δε συχνά από πόλη σε πόλη. Βασική του παράμετρος αν όχι η βασικότερη είναι η οικονομία. Αυτό επηρεάζει τρομερά τις περισσότερες παραμέτρους της προσφερόμενης υγείας. Έχει κάποια θεμελιώδη χαρακτηριστικά που παίζουν σπουδαίο θετικό ρόλο για τη μεγάλη μάζα, αλλά πάρα πολλά εμπόδια για όποιον θέλει ή χρειάζεται το κάτι παραπάνω.
Η κατάρρευση του μοντέλου Υγείας δεν προβλέπεται άμεσα μιας και η οικονομία είναι βασική παράμετρος. Θα στραγγίξουν κάθε μύγα και μυγάκι, θα περιορίσουν τη χρήση ακριβών μεθόδων-φαρμάκων μέχρι να υπάρχουν σοβαρά οφέλη και σε επίπεδο οικονομίας (έστω κι αυτά προβλέπεται να προκύψουν μετά από Χ χρόνια!).
Είναι όπως τα λέει ο κ. Αργύρης.
Χτες είχα τον πρώτο μου διαχωρισμό στα επείγοντα. 1 λεπτό αφότου ήρθε ο ασθενής εξετάσθηκε από νοσηλεύτρια. Με έβγαλαν από άλλο ασθενή 2 λεπτά μετά (ο οποίος περίμενε κάπου μία ώρα για να ξαναδεί ιατρό μετά), είδα τον ασθενή 3 λεπτά, έδωσα οδηγίες, έγραψα αξονική και ταυτόχρονα είπα στη νοσηλεύτρια να πάρει τον αξονικό να μας περιμένει.
Είδα το διαχωρισμό την ώρα του σκαναρίσματος, η τελική διάγνωση με τις λεπτομέρειες δε με έκαιγε εκείνη τη στιγμή μιας και ο ασθενής κατά 90% θα διακομιζόταν και συνέχισα τη δική μου ... γραφειοκρατεία.
Νομίζω συνολικά 20 με 25 λεπτά μετά την άφιξή του , ο ασθενής ήταν με νίτρο και μορφίνη σε ασθενοφόρο προς το πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
(Βέβαια όταν στραμπούληξα τον αστράγαλό μου πήγα στην επιβλέπουσά μου που είχε βάρδια, μου έγραψε κατευθείαν ακτινογραφία και με είδε κατευθείαν μόλις κατέβηκα. Στο ακτινολογικό που δεν περνούσε η μπογιά μου περίμενα καμιά ώρα!!!)
Αντίστοιχα μου ζήτησαν να δω μία γιαγιάκα με αίσθημα ζάλης. Δε λέω ποτέ όχι και για αυτό το είπαν σε εμένα και όχι σε κάποιον άλλο. Αλλά λόγω προτεραιοτήτων όταν έφτασα να τη δω είχα βαρεθεί και είχε φύγει.
Το σύστημα βάζει προτεραιότητες, χρώματα σε κάθε ασθενή. Αν είσαι κόκκινος όλα τα επείγοντα πέφτουν πάνω σου, έχω βάλει κοιλιακή ισχαιμία (που ήρθε χωρίς πίεση) στον αξονικό μέσα σε 8 λεπτά με ενδοοστική γραμμή. Αν είσαι πράσινος θα σε δει κάποιος όταν τελειώσουν οι πιο δύσκολοι ασθενείς, όταν το προσωπικό πάρει και τα λίγα λεπτά της παύσης που του αντιστοιχούν κοκ. 4,5,6,7 ώρες δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.
Τώρα για τα οικονομικά που συγκρίνουν Ελλάδα Σουηδία. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος αλλά έχω την αίσθηση ότι 4 καθαρά χιλιάρικα εδώ αντιστοιχούν σε κάπου 2 με 2.5 καθαρά Ελλάδα. Βέβαια συγκρίνω επαρχία Σουηδίας και Αθήνα. Αλλά η ποιότητα και η ποσότητα του χρόνου που απομένει μετά τη δουλειά σε ένα γιατρό παιδιά δε συγκρίνεται.
Πήρα γονική άδεια 2 μήνες και ήμουν με το παιδάκι μου, έπαιρνα και γύρω στο χιλιάρικο το μήνα. Θα πάω 4 βδομάδες Ελλάδα και δε θα με αγχώνει μήπως χάσω ασθενείς από το ιατρείο μου αυτό το διάστημα. Αν ήμουν λίγο πιο Σουηδός θα είχα βάλει άλλο ένα μήνα διακοπών ως γονική άδεια.
Το ωράριο είναι ωράριο, ο Σουηδός δεν καταλαβαίνει γιατί είσαι στη δουλειά μετά το ωράριό σου. Κάθεσαι μία ώρα παραπάνω και ξαφνικά την άλλη μέρα σε ρωτάνε
"γιατί, ποιος σε πίεσε, γιατί να κουράζεσαι και να περιορίζεις τον προσωπικό σου χρόνο, μήπως έπρεπε να πάρεις λιγότερα περιστατικά, έχουμε πει ότι δε θα αναλαμβάνουμε περιστατικά το τελευταίο μισάωρο¨ κοκ.
Και για τον παιδικό και κλείνω.
Είναι της περιοχής και της τύχης. Ο δικός μας παιδικός είναι πολύ καλός. Μπορώ να αφήσω το παιδί από τις 6.15 μέχρι τις 17.30. Κόστος ανάλογα με το μισθό και όχι με τις ώρες, εμείς πληρώνουμε φυσικά το μέγιστο λόγω του μισθού μου, 140 ευρώ το μήνα. Πολύ καλό προσωπικό, πολύ καλές ρουτίνες (μαθαίνεις γρήγορα σε αυτή τη χώρα ότι οι ρουτίνες ισχύουν, αιτήματα έξτρα εξυπηρετήσεων δεν παίζουν παρά μόνο κατ΄εξαίρεση...Δεν του αρέσει το ένα φαγητό; Δεν πειράζει , δε θα φάει, θα φάει φρούτο και ψωμί. Θέλει λίγο παραπάνω προσπάθεια για να κοιμηθεί το μεσημέρι;, δεν παίζει, δύο χαδάκια στην πλάτη όπως τα άλλα, αν δε θέλει ας μην κοιμηθεί. κλπ)
Παρόλα αυτά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι.
Έχουν όμως και παιδικούς που όντως δεν υπάρχει ούτε ένας εκπαιδευμένος παιδαγωγός, που μιλάνε αραβικά κυρίως κοκ. Γενικώς τους μαθαίνεις γρήγορα από τη στιγμή που θα μπεις στο σύστημα, ρωτάς τριγύρω και προσπαθείς να αποφύγεις. Δεν είναι πάντα στο χέρι σου, όλα ελέγχονται κεντρικά και η θέση του παιδιού βγαίνει με τη σειρά που έκανες αίτηση και τα κενά που υπάρχουν. Έχουν υποχρέωση να σου έχουν βρει θέση μέσα σε 6 μήνες.
Αυτά για τώρα
Συνολικά εγώ είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή εδώ, δεν είχα πολλές απαιτήσεις όμως ούτε και έχω χρησιμοποιήσει πολύ τον τομέα υγείας. Τη μία φορά που το χρειαστήκαμε και επειδή ήταν μία περίπτωση που ξέφευγε από το μέσο όρο δεν είχαμε σωστή αντιμετώπιση που οδήγησε σε παρελκόμενα δυστυχώς. Θα ήταν καλύτερα στην Ελλάδα; Νομίζω πιθανά ναι αλλά όχι σίγουρα...
Θέμα: Δεν είναι τα πάντα ρόδινα στην Σουηδία. (Αναγνώστηκε 88847 φορές)
3 Μαρτίου 2009, 11:03:14