Σχετικά με την ακούσια εξέταση και νοσηλεία ψυχικά Ασθενούς.

[Argirios Argiriou]

Σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας της 25.09.2004
όπου και εδώ γίνεται λόγος για την ισχύουσα νομοθεσία, όπως την έχει ήδη παραθέσει σε άλλο σημείο του φόρουμ
σε συνημμένο του έγγραφο ο συνάδελφος κ. Πατρωνάκης ( Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος ) :

...............
................................
σύμφωνα με τον ν. 2071/92 (αρ. 96 παρ. 5), εφόσον συντρέχει περίπτωση μεταφοράς σε δημόσια ψυχιατρική κλινική για ακούσια εξέταση με εισαγγελική παραγγελία, η παραμονή σε αυτήν «δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 48 ώρες». Στο διάστημα αυτό πρέπει να συνταχθούν δύο ψυχιατρικές γνωματεύσεις και να σταλούν στον αρμόδιο εισαγγελέα, ώστε εκείνος να αποφασίσει για την τύχη του προσώπου. Εφόσον ύστερα απ' αυτά ο εισαγγελέας αποφασίσει τον εγκλεισμό του, οφείλει μέσα σε τρεις ημέρες να υποβάλει αίτημα στο αρμόδιο Πρωτοδικείο, προκειμένου αυτό να επιληφθεί της υπόθεσης μέσα σε δέκα ημέρες. Η παραμονή σε ψυχιατρικό κατάστημα ακούσια εισαχθέντος για εξέταση δεν μπορεί, χωρίς άλλο λόγο, να μετατραπεί σε ακούσια νοσηλεία, ούτε να παραταθεί πέραν των 48 ωρών. Επιπλέον, από τη στιγμή της εισαγγελικής παραγγελίας για εισαγωγή και νοσηλεία απαιτείται οπωσδήποτε δικαστική απόφαση εντός των επόμενων δεκατριών ημερών (τρεις ημέρες προθεσμία στον εισαγγελέα για εισαγωγή της αίτησης στο Πρωτοδικείο συν δέκα ημέρες προθεσμία για τη συνεδρίαση του Πρωτοδικείου). Σε διαφορετική περίπτωση, δεν υπάρχει νομιμοποιητικός λόγος για την ακούσια νοσηλεία του ασθενούς στο ψυχιατρικό κατάστημα.
.................................................

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Το ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ,
15/03/2009
της Μαρίνας Ζιώζιου.

Εκθεση-κόλαφος του Συνηγόρου του Πολίτη δείχνει ότι η ψυχική υγεία στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται με συνθήκες... τρίτου κόσμου. Εξ ου και η τεράστια διαφορά των ακούσιων εγκλεισμών, που στη χώρα μας αντιπροσωπεύουν το 55%-60% των εισαγωγών σε ψυχιατρεία, την ώρα που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες το αντίστοιχο ποσοστό είναι στο 7%-8%!

Ελλείψει των αναγκαίων δομών ψυχικής υγείας, συχνά συγγενείς ασθενών με ψυχικά προβλήματα αναγκάζονται να καταφεύγουν στον εγκλεισμό των ψυχικώς πασχόντων με εισαγγελική εντολή, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εισαγωγή τους σε κάποιο νοσοκομείο ή ψυχιατρική κλινική!

Το 97% των ασθενών μεταφέρεται από περιπολικά της Αστυνομίας και όχι από το ΕΚΑΒ (όπως προβλέπεται από τον νόμο), γεγονός που, όπως επισημαίνεται στην έκθεση του Συνηγόρου, υποδηλώνει την αντιμετώπιση των ατόμων αυτών ως «δυνάμει επικίνδυνων προσώπων» και όχι ως ασθενών.

Η αδικαιολόγητη αυτή αντιμετώπιση των ψυχασθενών εκδηλώνεται με τη δέσμευσή τους με χειροπέδες και τη συνοδεία τους από αστυνομικό προσωπικό, ακόμη και όταν η θέα του ένστολου προσωπικού επιτείνει την ταραχή και επιδεινώνει την κατάσταση της υγείας τους.

Για να συνταχθεί η έκθεση πραγματοποιήθηκε σειρά επισκέψεων κλιμακίου του ΣτΠ στο Δρομοκαϊτειο και στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών (ΨΝΑ). Εγινε συλλογή υλικού με τυχαία επιλογή 89 φακέλων ασθενών και των δύο φύλων που είχαν εισαχθεί αναγκαστικά για νοσηλεία, κατά την τελευταία διετία με τον νόμο 2071/1992, σε ισχύ.

Από τους φακέλους αυτούς μελετήθηκαν 179 περιπτώσεις, αφού διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν περιπτώσεις ασθενών με πολλαπλούς εγκλεισμούς.

Τι προβλέπεται

Οι προϋποθέσεις για την ακούσια νοσηλεία, σύμφωνα με τον νόμο, είναι «ο ασθενής να πάσχει από ψυχική διαταραχή, να μην είναι ικανός να κρίνει για το συμφέρον της υγείας του, η έλλειψη νοσηλείας να έχει ως συνέπεια να επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του ή η νοσηλεία να είναι απαραίτητη για να αποτραπούν πράξεις βίας κατά του ίδιου ή τρίτου».

Επίσης αναφέρεται ότι την αίτηση για την ακούσια νοσηλεία που απευθύνεται στον εισαγγελέα πρωτοδικών «...συνοδεύουν επίσημες αναλυτικές γραπτές γνωματεύσεις για την κατάσταση του ασθενούς δύο ψυχιάτρων ή επί αδυναμίας εξευρέσεως δύο ψυχιάτρων, ενός ψυχίατρου και ενός ιατρού παρεμφερούς ειδικότητας».

Αυτό που συγκλονίζει είναι ότι στις μισές περιπτώσεις ακούσιων εγκλεισμών, δεν υπήρχε αιτιολογημένη ιατρική γνωμάτευση, αναφορικά με την ύπαρξη ή όχι συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής.

Από τους φακέλους που εξετάστηκαν και περιελάμβαναν έγκυρες παρατηρήσεις, σε ποσοστό 98% οι ιατρικές γνωματεύσεις υπογράφονται από 2 ψυχιάτρους. Ωστόσο σε κανένα από τα ιατρικά σημειώματα δεν υπάρχει η ψυχιατρική ειδικότητα των γιατρών και η θέση τους στο νοσοκομείο, κάτι το οποίο είναι παράνομο.

Οι ψυχίατροι «ως οιονεί πραγματογνώμονες» πρέπει να αιτιολογούν πλήρως την κρίση τους, ώστε να καταστεί δυνατή η ορθή άσκηση των αρμοδιοτήτων του εισαγγελέα για την ακούσια νοσηλεία. Συνεπώς δεν καλύπτεται η απαίτηση του νόμου για αιτιολογημένες γνωματεύσεις...

Επίσης σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν προκύπτει με βεβαιότητα ότι οι ασθενείς ενημερώθηκαν επαρκώς «για τα δικαιώματά τους και ειδικότερα το δικαίωμά τους να ασκήσουν ένδικο μέσο».

Ενώ σε ποσοστό 94% βρέθηκε εισαγγελική εντολή για εγκλεισμό, στους περισσότερους φακέλους των ασθενών δεν υπήρχε κλήση για δίκη και σε ποσοστό 84% δεν βρέθηκε δικαστική απόφαση περί εγκλεισμού.

Παραμονή ασθενους στο ψυχιατρείο

Οι δέκα ημέρες που προβλέπει  ο νόμος εύκολα γίνονται... πενήντα

Διαπιστώθηκε και επιβεβαιώθηκε η υπέρβαση του χρονικού διαστήματος των 10 ημερών παραμονής του ασθενούς στο ψυχιατρείο που ορίζει ο νόμος. Η μέση διάρκεια παραμονής των ψυχικά ασθενών στο νοσοκομείο είναι 52 ημέρες, ενώ το μέγιστο χρονικό διάστημα που προέκυψε από τις περιπτώσεις του δείγματος που εξετάστηκαν έφτασε τις 540 ημέρες!

Η υπέρβαση των προθεσμιών που ορίζονται στις σχετικές διατάξεις του προαναφερθέντος νόμου θεμελιώνει ευθύνη για παράνομη στέρηση της ελευθερίας τού ακούσια νοσηλευόμενου ψυχικά ασθενούς. Η μη τήρηση των προβλεπόμενων δικαστικών διαδικασιών εκθέτει τα ψυχιατρικά νοσοκομεία και τους ιατρούς, καθώς τους μετακυλίει την ευθύνη απόδειξης, ότι υπήρχε κίνδυνος ζωής ή σοβαρής βλάβης της υγείας του ίδιου του ασθενούς. Παρά το μεγάλο ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από ψυχική ασθένεια, το πρόβλημα παραμένει στο περιθώριο του δημόσιου διαλόγου. Ενα πέπλο σιωπής γύρω από τα θέματα της ψυχικής υγείας έχει υφανθεί εδώ και χρόνια. Οι ψυχικά ασθενείς εκτός από την ίδια τη νόσο έχουν να αντιμετωπίσουν το κοινωνικό στίγμα, την προκατάληψη και τον φόβο της κοινωνίας. Σύμφωνα με διεθνείς επιδημιολογικές μελέτες ένας στους 5 ενηλίκους διαγιγνώσκεται με κάποια συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως το 9,5% του πληθυσμού έχει κάποια καταθλιπτική διαταραχή, το 13,3 % κάποια αγχώδη διαταραχή και το 3% τη σχιζότυπη διαταραχή προσωπικότητας, ενώ στα χρόνια που έρχονται αυτά τα ποσοστά αναμένεται να αυξηθούν.

Τα όρια ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παθολογικό είναι δυσδιάκριτα, αρκετές φορές ασαφή και δεν δικαιολογούν την περιθωριοποίηση των ψυχικά ασθενών από τους υγιείς, αφού πολύ εύκολα κάποιος μπορεί να περάσει από την μια κατηγορία στην άλλη.

Ε. Φυτράκης, διδάκτωρ Νομικής, ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη

Ο εγκλεισμός είναι κοκτέιλ φυλακής με θεραπεία... «Η αναγκαστική νοσηλεία επιφέρει μια διπλή κάμψη στα δικαιώματα του ανθρώπου: στέρηση της ελευθερίας και υποβολή σε ιατρικές πράξεις χωρίς συναίνεση. Πρόκειται δηλ. για ένα πολύ σοβαρό μέτρο που θα πρεπε μόνο σπάνια να χρησιμοποιείται. Κι όμως η ανεπάρκεια του συστήματος ψυχικής υγείας έχει μετατρέψει την αναγκαστική νοσηλεία από εξαίρεση σε κανόνα και μάλιστα με μια υποτυπώδη διαδικασία. Ειδικότερα: Με μια απλή αίτηση, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, εκδίδεται -στα γρήγορα- μια εισαγγελική παραγγελία, και, τελικά, η Αστυνομία αναλαμβάνει να «συλλάβει» τον τρελό με κλομπ και χειροπέδες! Θα ακολουθήσουν δύο-τρεις λέξεις, όπως «ψυχωσική συνδρομή», ως παρωδία ψυχιατρικής γνωμάτευσης, για να ξεκινήσει ο ψυχιατρικός εγκλεισμός. Αν ποτέ γίνει δίκη, ο ασθενής θα είναι απών, αλλά ούτε και κανείς άλλος θα τον υπερασπιστεί. Ετσι, τελικά, η σημαντικότερη εγγύηση του πολίτη απέναντι στην κρατική βία, δηλ. η δικαιοσύνη, καταλήγει μια απλή τυπική σφραγίδα! ».Θ. Μεγαλοοικονόμου, διευθυντής ψυχίατρος ΨΝΑ

Καμία αλλαγή στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας

«Ο αριθμός των ακούσιων νοσηλειών (55%-60% του συνόλου των εισαγωγών) είναι ένας αδιάψευστος δείκτης ότι δεν έχει υπάρξει πραγματικός μετασχηματισμός των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Ενας άλλος αδιάψευστος δείκτης είναι η μη εφαρμογή του νόμου για τις ακούσιες νοσηλείες με κοινή τη γραφειοκρατική/ διεκπεραιωτική προσέγγιση και την αδιαφορία των λειτουργών, τόσο στον χώρο της Ψυχικής Υγείας, όσο και σ' αυτόν της Δικαιοσύνης. Η κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων μιας μεγάλης μερίδας πολιτών δεν είναι κατ εξαίρεσιν, αλλά αποτελεί τον παγιωμένο τρόπο της καθημερινής λειτουργίας και των δύο θεσμών, ψυχιατρικού και δικαστικού. Στο χώρο της Δικαιοσύνης επικρατεί μια απηρχαιωμένη κουλτούρα, η οποία βλέπει τον ψυχικά πάσχοντα ως άτομο επικίνδυνο και στον χώρο της Ψυχικής Υγείας κυριαρχεί η παραδοσιακή λειτουργία του ψυχιατρικού θεσμού, επίσης για την προστασία της κοινωνικής τάξης, κατ εντολήν της οποίας λειτουργεί».


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Ελευθεροτυπία,
31/08/2009.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ.

Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνει στα νησιά των Κυκλάδων η πορεία των ακούσιων νοσηλειών των ψυχικά πασχόντωνκαι ο τρόπος διεξαγωγής της διαδικασίας εφαρμογής εισαγγελικών εντολών από τον νόμο που αυξάνεται τους θερινούς μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι τα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους διπλασιάστηκε σε σχέση με το 2000.
 Η συχνότερη ηλικιακή κατηγορία είναι μεταξύ 35-50 ετών (36%) και ο μέσος χρόνος νοσηλείας στο μεγαλύτερο ποσοστό ξεπερνούσε τις 41 ημέρες (40%). Πάνω από τις μισές ακούσιες νοσηλείες προέρχονται από τις Βορειοανατολικές Κυκλάδες. Αυτά τα νησιά παρουσιάζουν συστηματικά, κάθε χρόνο, περιστατικά που νοσηλεύονται ακούσια, σε αντίθεση με την σποραδικότητα που παρουσιάζουν τα νησιά των Δυτικών Κυκλάδων. Τα νησιά των 1.500-2.000 κατοίκων έχουν μικρές συχνότητες, κοντά στον μέσο όρο του νομού (1,2 στους 1000 κατοίκους), με εξαίρεση τη Σέριφο που παρουσιάζει εξαιρετικά αυξημένη συχνότητα.

«Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα δύο μεγαλύτερα νησιά των Κυκλάδων, η Σύρος και η Νάξος, παρουσιάζουν μικρότερα ποσοστά από την Πάρο και τη Μύκονο», υπογραμμίζει ο Στέλιος Στυλιανίδης, αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής του Παντείου Πανεπιστημίου, υπεύθυνος για τις (ΚΜΨΥ), Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας ΒΑ και Δ Κυκλάδων (με συνεργάτες τον Μάριο Σταυρογιαννόπουλο και τη Στέλλα Παντελίδου) της Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας. «Η χαμηλή συχνότητα εισαγγελικών από τη Μήλο, που αποτελεί έδρα ΚΜΨΥ, ενδεχομένως να είναι ένα αισιόδοξο εύρημα για την δράση αυτής της κοινοτικής δομής.

Οι μεγάλες συχνότητες που αποδίδονται στην Ανάφη και τη Φολέγανδρο είναι ασφαλώς πλασματικές, εξαιτίας του πολύ μικρού αριθμού κατοίκων των νησιών αυτών. Ωστόσο, το στοιχείο αυτό δεν μειώνει τη σημασία της ανάγκης αυτών των νησιών για υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Οπως είναι αναμενόμενο, η Σύρος και η Νάξος, τα δυο μεγαλύτερα σε πληθυσμό νησιά του νομού, παρουσιάζουν τους μεγαλύτερους αριθμούς ακούσιων εισαγωγών».

 
Η εποχική απασχόληση και το άγχος για την εξασφάλιση των προς το ζην για την υπόλοιπη χρονιά είναι οι παράγοντες που οδηγούν την οικογένεια στη λύση της ακούσιας νοσηλείας, μας λέει ο καθηγητής Στέλιος Στυλιανίδης.
 Η ακούσια νοσηλεία-θεραπεία των ψυχικά πασχόντων πολιτών είναι ένα πολυσύνθετο κοινωνικό και ψυχιατρικό φαινόμενο, που εγείρει πολύπλοκα ζητήματα σε διάφορα επίπεδα, κοινωνικά, ψυχιατρικά, ιατρικά, νομικά, ηθικά, οικονομικά και πολιτικά. Είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί τη θεραπευτική κοινότητα παγκοσμίως και οι προσπάθειες ανάδειξης και βελτίωσής του είναι συνεχείς. Η στάση απέναντι στην ακούσια νοσηλεία άλλαξε μέσα στο πέρασμα του χρόνου, από το πατερναλιστικό-αυταρχικό μοντέλο σε ένα πιο δημοκρατικό και δίκαιο, με μεγαλύτερη έμφαση στα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών για ελευθερία και επιλογή θεραπείας.

«Η Ελλάδα κατέχει ένα θλιβερό ρεκόρ σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ε.Ε., αφού πάνω από το 58% των εισαγωγών σε ψυχιατρικά τμήματα πραγματοποιούνται με τη διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας. Οι λόγοι που εξηγούν αυτό το τεράστιο χάσμα μεταξύ διακηρύξεων περί συνέχισης της αποκαλούμενης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και επικράτησης χείριστων θεραπευτικών πρακτικών, αυταρχισμού και καταστολής είναι γνωστοί», προσθέτει ο κ. Στυλιανίδης.

Με γνώμονα την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ασθενών και την ποιοτική αλλαγή της διαδικασίας της ακούσιας νοσηλείας, οι Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας ΒΑ και Δ Κυκλάδων της Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας ανέπτυξαν τα τελευταία χρόνια μια σειρά από δράσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Σε τοπικό επίπεδο και μέσα από την εμπειρία των μονάδων, έγινε εμφανές ότι οι φορείς που εμπλέκονται ενεργά, άμεσα και έμμεσα στην αντιμετώπιση και στον χειρισμό ψυχιατρικών περιστατικών και όχι μόνο, είχαν μια μη συντονισμένη και ασυνεχή πορεία προς τον ίδιο στόχο, την προάσπιση και προαγωγή της ψυχικής, και όχι μόνο, υγείας των ανθρώπων που εξυπηρετούσαν. Η σύνθεση των ομάδων αυτών, σχεδόν σε κάθε νησί, περιλαμβάνει εκπροσώπους των Κινητών Μονάδων Ψυχικής Υγείας ΒΑ και Δ Κυκλάδων της ΕΠΑΨΥ, εκπροσώπους της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, εκπροσώπους κοινωνικών φορέων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δημόσιων Αρχών (Αστυνομία, Λιμενικό), σε συνεργασία με την τοπική εκκλησία.

«Η διάγνωση που κυριαρχεί στις ακούσιες εισαγωγές είναι η ψυχωσική συνδρομή. Ισως ο όρος να μοιάζει γενικός, αλλά ήταν αυτός που χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο στα βιβλία κίνησης ασθενών των νοσοκομείων και ομοίως στις διαγνώσεις των ψυχιάτρων, που επισυνάπτονταν στις αιτήσεις ακούσιας νοσηλείας προς τον εισαγγελέα. Οι ακούσια νοσηλευόμενοι είναι πιθανότερο να πάσχουν από ψυχωσικές διαταραχές και να είναι περισσότερο χρόνιοι από αυτούς που εισάγονται εκουσίως. Με την πάροδο του χρόνου, οι συγγενείς ευκολότερα καταφεύγουν στην εισαγγελική εντολή για τον ψυχωσικό ασθενή.Επιπλέον, στα αποτελέσματα που προκύπτουν από το αρχείο των Εισαγγελιών, κρίθηκε απαραίτητο να προστεθεί η κατηγορία "ασαφής διάγνωση" για διαγνώσεις ψυχιάτρων του τύπου "επιθετικότητα", "απώλεια ελέγχου πραγματικότητας" σε ποσοστό περίπου 6%. Εδώ υπάρχουν σαφείς προεκτάσεις ως προς την εφαρμογή του νόμου 2071/92, που επιτάσσει σαφή αιτιολόγηση και ακριβείς γνωματεύσεις που να δικαιολογούν την αναγκαιότητα ακούσιας νοσηλείας. Μας προβληματίζει το γεγονός ότι ο εισαγγελέας, έστω και σε έναν μικρό αριθμό περιπτώσεων, πιθανόν εξαιρετικά επειγουσών, στηρίχθηκε σε τέτοιες "επιστημονικές διαγνώσεις"».

Οσο για τα αυξημένα ποσοστά ακούσιων νοσηλειών το καλοκαίρι, οι επιστήμονες εξηγούν ότι οφείλεται στις συνθήκες εργασίας: «Η εποχική απασχόληση για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και το άγχος για την εξασφάλιση των προς το ζην για όλη την υπόλοιπη χρονιά είναι παράγοντες που οδηγούν πιο εύκολα την οικογένεια στη λύση της ακούσιας νοσηλείας του ψυχικά πάσχοντος μέλους της. Ο ελεύθερος χρόνος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι εξαιρετικά περιορισμένος σε σύγκριση με τους χειμερινούς μήνες, όπου η οικογένεια είναι περισσότερο συγκεντρωμένη στο σπίτι και στα προβλήματα του». *

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Σήμερα είχα μια τραγική ιστορία ασθενούς μου που έγινε τις τελευταίες εβδομάδες έντονα ψυχωτικός και η παραμονή του στο σπίτι ήταν πλέον αδύνατη.

Η μητέρα του ασθενούς επικοινώνησε με τον εισαγγελέα ο οποίος της έδωσε χαρτί το οποίο το έδωσε στους αστυνομικούς που ήρθαν και μετέφεραν τον γιό της στην Ψυχιατρική κλινική.

[Argirios Argiriou]

Από πρόσφατο μήνυμα του συναδέλφου Αδαμάντιου Σκούφαλου, από την Χίο, σε άλλο σημείο του φόρουμ:


- Οι συγγενείς (σπανιότερα άλλοι εμπλεκόμενοι/θιγόμενοι)  καταφεύγουν στον εισαγγελέα και ζητούν την εξέταση ή/και εγκλεισμό του ασθενή.

- Αν ο εισαγγελέας πειστεί από όσα του αναφέρουν οι συγγενείς εκδίδει εισαγγελική εντολή για σύλληψη από την αστυνομία και (βίαιη αν χρειαστεί) προσαγωγή. Στη συνέχεια εκδίδει εντολή για προσαγωγή του ασθενή (συνοδεία αστυνομικών) και εξέταση από 2 ψυχιάτρους με το ερώτημα αν απαιτείται νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική.

- Αν τα πορίσματα των 2 ψυχιάτρων συνηγορούν σ’ αυτό, τότε διατάσσεται η ακούσια εισαγωγή/νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική/ίδρυμα. Αν μάλιστα ζητήσει και ιατρική συνοδεία κατά τη διακομιδή, εκεί να δεις "ομορφιές"! Κάπου τα είχα γράψει έχων εμπειρίες στις ακούσιες διακομιδές ασθενών με καράβι συνοδεία αστυνομικών για νοσηλεία στο Δαφνί ή το Δρομοκαΐτειο.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Σχετικά σχόλια απο την "Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση":

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

ΕΘΝΟΣ, 24/05/2015.

Με περιπολικά της αστυνομίας αντί για ειδικά ασθενοφόρα εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μεταφέρονται στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ασθενείς που εκδηλώνουν διαταραχές ή επιθετική συμπεριφορά.

[spoiler]ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ
Ψυχώ στη δημόσια υγεία

Με περιπολικά της αστυνομίας αντί για ειδικά ασθενοφόρα εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να μεταφέρονται στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ασθενείς που εκδηλώνουν διαταραχές ή επιθετική συμπεριφορά.

H πρώτη επαφή με τον ασθενή γίνεται από αστυνομικούς και την «ιατρική» διάγνωση για τον εγκλεισμό, ύστερα από μια τυπική κατάθεση συγγενών, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, την κάνει εισαγγελέας!
Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις από οικογένειες ασθενών -μέσω των συλλόγων τους- για εκσυγχρονισμό του συστήματος με την πρόσληψη εκπαιδευμένου υγειονομικού προσωπικού, παραμένει συχνό το φαινόμενο αστυνομικοί να είναι οι πρώτοι «ειδικοί» που αντιμετωπίζουν τον ασθενή και ανεξάρτητα από το πρόβλημα και τον βαθμό σοβαρότητάς του απλά να τον ακινητοποιούν και με χειροπέδες να τον μεταφέρουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα.
«Αυτό πρέπει να αλλάξει, ο ασθενής δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας και δεν είναι δουλειά της αστυνομίας να χειρίζεται αυτά τα περιστατικά. Απαιτούνται ειδικοί χειρισμοί από ειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό» τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Αβραμίδης, πρόεδρος του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων Αττικής.

Το πρόσφατο τραγικό περιστατικό στο Δαφνί, με την επίθεση βαριά ασθενούς σε άλλον νοσηλευόμενο με αποτέλεσμα να χαθεί μια ζωή, έφερε στην επιφάνεια τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του συστήματος της ψυχιατρικής περίθαλψης στη χώρα μας. Υπενθυμίζεται ότι ο θύτης, που έπασχε από βαρύτατη διαταραχή μη ανταποκρινόμενη στη θεραπευτική αγωγή, ενώ ήταν καθηλωμένος κατάφερε να λύσει τους ιμάντες, να επιτεθεί σε άλλον ασθενή και με χτυπήματα να προκαλέσει τον θάνατό του.
Κοινή διαπίστωση όλων των εμπλεκομένων, γιατρών, νοσηλευτών και συγγενών των ασθενών, είναι ότι και στην ψυχική υγεία οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι τρομακτικές. Μάλιστα, ειδικά με το χρονοδιάγραμμα των περασμένων χρόνων, που ήθελε μέχρι τις 30 Ιουνίου τα ψυχιατρικά νοσοκομεία να κλείνουν οριστικά (Δρομοκαΐτειο, Δαφνί και Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης), και παρά το γεγονός ότι με την κρίση αυξήθηκαν τα ψυχιατρικά περιστατικά, ο χώρος εγκαταλείφθηκε εντελώς, δεν έχει γίνει καμιά πρόσληψη, ενώ κάθε χρόνο αποχωρούν λόγω συνταξιοδότησης εκατοντάδες γιατροί και νοσηλευτές οι οποίοι δεν αναπληρώνονται.
Προσωρινή λύση
Τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την αποασυλοποίηση των ψυχιατρικών ασθενών έδωσαν αρχικά τη δυνατότητα σε περίπου 4.000 ασθενείς χωρίς σοβαρές διαταραχές, που ήταν μόνιμοι τρόφιμοι των ψυχιατρικών νοσοκομείων, να περάσουν στις 400 νέες στεγαστικές δομές με τη σύγχρονη αντίληψη για τη λειτουργία τους.
Ενώ αρχικά λειτούργησαν αποδοτικά, στη συνέχεια ξεκίνησε μια σειρά προβλημάτων λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησής τους, με αποτέλεσμα το προσωπικό να μένει για καιρό απλήρωτο και η μία μετά την άλλη οι μονάδες να κλείνουν.
Οι οικογένειες των ασθενών, όπως μας εξηγεί ο πρόεδρος του ΣΟΨΥ Κορυδαλλού Χριστόφορος Παπαδάκης, ζήτησαν να συναντηθούν με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όπου μεταξύ άλλων θα θέσουν το θέμα ίδρυσης νέων καθώς και ενίσχυσης της λειτουργίας των υπαρχόντων κέντρων ψυχικής υγείας αλλά και στεγών αυτόνομης διαβίωσης ατόμων με ψυχική αναπηρία. Επίσης θα ζητήσουν τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και της λειτουργίας των Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης Ευθύνης και τέλος την κατάργηση του μέτρου της συμμετοχής στις δαπάνες περίθαλψης των ασφαλισμένων με ψυχική αναπηρία.
Με αφορμή τη νέα τραγωδία στο Δαφνί, ο αν. υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός εξαγγέλλει ουσιαστικά το πάγωμα της προοπτικής να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, προχωρώντας στην επανεξέταση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης αλλά και την άμεση στελέχωση των ψυχιατρικών νοσοκομείων.
Ειδικότερα, για το θέμα αυτό ο κ. Ξανθός αναφέρει: «Στις παρούσες συνθήκες στελέχωσης και λειτουργίας των δημόσιων ψυχιατρικών κλινικών, ιδιαίτερα στα τμήματα οξέων περιστατικών, αναδεικνύεται η αντικειμενική δυσκολία αποτελεσματικού χειρισμού των ασθενών με επιθετική συμπεριφορά, που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αναγνωρίζοντας την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης ανάλογων προβλημάτων, προωθεί προσλήψεις προσωπικού με ειδική μέριμνα στην ενίσχυση των ψυχιατρικών κλινικών, τόσο στα ειδικά ψυχιατρικά όσο και στα γενικά νοσοκομεία.
Παράλληλα, προχωρούμε στην ανάπτυξη σύγχρονων κατευθυντήριων οδηγιών για τον τρόπο παροχής ψυχιατρικής περίθαλψης στα τμήματα αυτά, καθώς και στην εκ νέου επεξεργασία των ζητημάτων που άπτονται του επανασχεδιασμού της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, η ολοκλήρωση της οποίας με την ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας ψυχικής υγείας και την πρόληψη θα συμβάλει στην αποτροπή ανάλογων τραγικών περιστατικών».
«Υπεράνθρωπες προσπάθειες»
«Η προσπάθεια την περίοδο 2013-2014 για βίαιο κλείσιμο των τριών εναπομεινάντων ειδικών ψυχιατρικών νοσοκομείων, λόγω της κρίσης και στο πλαίσιο των χρηματοδοτικών δεσμεύσεων προς την ΕΕ, ανέδειξε ακόμη περισσότερο τα ποσοτικά και ποιοτικά ελλείμματα τόσο της δευτεροβάθμιας όσο και της πρωτοβάθμιας ψυχιατρικής φροντίδας» τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γιάννης Παπαδόπουλος, διευθυντής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.
«Στο δικό μας νοσοκομείο, στο Δαφνί, γίνονται ετησίως μέσω της εφημερίας έως 2.400 εισαγωγές, από τις οποίες 55% ακούσιες, με σημαντικό ποσοστό από την περιφέρεια που φτάνει το 15%. Εξετάζονται 4.500 ασθενείς στο ΤΕΠ, ενώ η πληρότητα των κλινών του στα τμήματα οξέων περιστατικών φτάνει το 120%.
Ο προϋπολογισμός του ιδρύματος είναι μειωμένος κατά 25% σε σχέση με το 2014, ενώ υπάρχουν 1.170 κενές οργανικές θέσεις προσωπικού -περίπου η μισή προβλεπόμενη δύναμη για το νοσοκομείο. Βάσει αυτών των δεδομένων, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως, όπως συμβαίνει και σε άλλα νοσοκομεία, το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής λειτουργεί χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού. Η κατάσταση, συνεπώς, παραμένει μέχρι και σήμερα μακράν των στόχων και της φιλοσοφίας της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης και της πραγματικής ''αλλαγής του ψυχιατρικού παραδείγματος''» καταλήγει ο κ. Παπαδόπουλος.
Συχνές επιθέσεις σε νοσηλευτές
«Τα περιστατικά επιθέσεων και ξυλοδαρμών από ασθενείς σε άλλους νοσηλευομένους αλλά και σε νοσηλευτές είναι πολύ συχνά και στο Δρομοκαΐτειο. Αρκετοί νοσηλευτές έχουν ξυλοκοπηθεί άγρια από διεγερτικούς ασθενείς και αυτό δεν μπορεί να αποτραπεί, επειδή υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού» εξηγεί ο Μιχάλης Γιαννακός, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων.
«Περίπου το 60% των ασθενών που εισάγονται για νοσηλεία είναι διεγερτικοί και έρχονται με εισαγγελική εντολή. Σε κάθε βάρδια έχουμε 30 με 40 οξέα περιστατικά.
Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία εξυπηρετούν το 80% των περιστατικών και τα πλέον σοβαρά, ενώ το 20% αντιμετωπίζεται από τις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, στις οποίες παρατηρείται επίσης μεγάλη έλλειψη σε προσωπικό» καταλήγει.
Εφημερία στο Δρομοκαΐτειο
«Ενας ψυχίατρος εξυπηρετεί δέκα κλινικές»
«Το πλάνο που προέβλεπε τη σταδιακή συρρίκνωση και κατάργηση των ψυχιατρικών ιδρυμάτων με ανάλογη ανάπτυξη των ψυχιατρικών τμημάτων στα γενικά νομαρχιακά νοσοκομεία και εμφανιζόταν ως δήθεν ''βελτίωση συνθηκών ζωής'' των ψυχιατρικών ασθενών απέτυχε παταγωδώς. Και αυτό γιατί τα γενικά νοσοκομεία, υποστελεχωμένα και με δυσανάλογα μεγάλο φόρτο έργου, αδυνατούν να υποκαταστήσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, που άλλωστε έχουν διαφορετικό αντικείμενο εργασίας. Οι δυσμενείς συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ήδη εμφανείς» εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο ψυχίατρος Γεράσιμος Καλογηράτος, επιμελητής Α' στο Δρομοκαΐτειο.
«Θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι για να έχουν οι πολίτες ποιοτική δημόσια ψυχιατρική περίθαλψη, που τη δικαιούνται, χρειάζεται τόσο η αναβάθμιση των ψυχιατρικών τμημάτων των γενικών νοσοκομείων όσο και η στελέχωση των εξειδικευμένων ψυχιατρικών νοσοκομείων. Η έλλειψη προσωπικού δημιουργεί τεράστια προβλήματα. Για παράδειγμα, στην κλειστή εφημερία στις 10 κλινικές, που καθεμία εξυπηρετεί 30 έως 40 ασθενείς, εφημερεύει ένας μόνο ειδικός, δηλαδή ψυχίατρος επιμελητής. Ανάλογες ελλείψεις παρατηρούνται και στο νοσηλευτικό προσωπικό, που κάθε κλινική εξυπηρετούν 1 έως 3 νοσηλευτές. Ο καθένας μας κάνει δουλειά πολλαπλάσια, ενώ για μήνες παραμένουμε απλήρωτοι για τις εφημερίες και συχνά το προσωπικό, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δουλειάς, ξεπερνά τις αντοχές του.
Με τέτοιες ελλείψεις σε προσωπικό, όταν συμβεί να έχουμε έναν διεγερτικό, διαταρακτικό ασθενή, με επιθετική συμπεριφορά, που πρέπει άμεσα να τον αντιμετωπίσουμε, καλούμε βοήθεια απ' όλα τα τμήματα, ώστε να γίνει η αντιμετώπιση με προσωρινή καθήλωση και φαρμακευτική αγωγή, εφαρμόζοντας τεχνικές αποκλιμάκωσης σύμφωνα με το ειδικό πρωτόκολλο αντιμετώπισης. Επίσης, συχνά ο ασθενής πάσχει και από άλλα νοσήματα και χρειάζεται καρδιολόγο, γαστρεντερολόγο, πνευμονολόγο, ηπατολόγο. Τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται εντός και σπανιότερα παραπέμπονται σε άλλα νοσοκομεία», καταλήγει ο κ. Καλογηράτος.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος[/spoiler]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Ο Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Ο Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Το παραπάνω είναι τόσο ενδιαφέρον, κατά την γνώμη μου, που το βάζω ως κείμενο και σε αυτό το Φόρουμ, σε περίπτωση που χαλάσει το link:

27/05/2018
Του Στέλιου Στυλιανίδη.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος και την εκπομπή “Παιχνίδια εξουσίας”, με τον Βασίλη Σκουρή και την Αγγελική Σπανού, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός παραδέχθηκε δημόσια ότι το ποσοστό των ακούσιων νοσηλειών σε ψυχιατρικές κλινικές και ιδρύματα στη χώρα μας υπερβαίνει το 60% και ότι αυτό το εξαιρετικά αρνητικό φαινόμενο, σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, οφείλεται, όπως ισχυρίστηκε, στις επιπτώσεις της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που διανύουμε τα τελευταία εννιά χρόνια. Επίσης, αναφέρθηκε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπουργείου προκειμένου να υπερβούμε αυτή την στιγματιστική για τους ψυχικά πάσχοντες πρακτική.

Οι αιτίες δεν βρίσκονται μόνο στην κρίση αλλά αποτελούν συστημικά προβλήματα του συνόλου της οργάνωσης των ψυχιατρικών υπηρεσιών στη χώρα μας. Αυτές οι δομικές δυσλειτουργίες επιδεινώθηκαν με την κρίση.

Τα τελευταία στοιχεία της “Μελέτης ακούσιων νοσηλειών στην Αθήνα» (ερευνητικό πρόγραμμα που ξεκίνησε το 2011) δείχνουν ότι υπάρχει ανησυχητική αύξηση των μηχανικών καθηλώσεων. Ειδικότερα:

Στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Κας Αιμιλίας Πανάγου, ψυχολόγου και ειδικής επιστήμονος στον Συνήγορο του Πολίτη, προκύπτουν τα εξής:

Παρατηρήθηκε χρήση καθήλωσης χωρίς αιτιολόγηση, πλημμελής τήρηση του βιβλίου καθηλώσεων σε κάποιες περιπτώσεις.

Προηγούμενες ακούσιες νοσηλείες και σοβαρότητα της νόσου σχετίζονται με τη χρήση της μηχανικής καθήλωσης.

Το «ανοιχτό» / «κλειστό» Τμήμα δεν φαίνεται να επηρεάζει την ιατρική κρίση ως προς την απόφαση για χρήση της μηχανικής καθήλωσης σε ασθενείς.

Η ανεπάρκεια νοσηλευτικού προσωπικού και η δυσκολία εφαρμογής τεχνικών αποκλιμάκωσης φαίνεται να επηρεάζουν τη χρήση του μέτρου σε ασθενείς.

Το Διεθνές Σύμφωνο για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο κυρώθηκε με το ν.2462/1997, στο άρθρο 7 αναφέρει: «Κανείς δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινές ή μεταχειρίσεις σκληρές, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές.»

Επίσης, η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του Ο.Η.Ε., η οποία κυρώθηκε με το ν. 4074/2012, στο άρθρο 15 «Απαλλαγή από βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία» αναφέρει: «Κανείς δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε σκληρή, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή ποινή.»

Στο πλαίσιο αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT -ΕΠΒ), η οποία επισκέφθηκε πρόσφατα τη χώρα μας, έχει εκπονήσει συστάσεις και πρότυπα αναφορικά με τον περιορισμό και την αυστηρή παρακολούθηση της χρήσης μέτρων περιορισμού κατά την ψυχιατρική νοσηλεία, και τις ασφαλιστικές δικλείδες του πλαισίου εφαρμογής αυτών σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από την Α Φάση της έρευνας (2011-2016) πάνω από τις μισές νοσηλείες του Ψ.Ν.Α. αφορούν σε ακούσιες νοσηλείες, με το 30% αυτών να εκτελούνται αυτεπάγγελτα, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά ακούσιων νοσηλειών σε Ψυχιατρικό Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου της Αττικής ξεπέρασαν το 68%. Στο 55% των περιπτώσεων ακούσιας νοσηλείας στο Ψ.Ν.Α., αιτία ενεργοποίησής της είναι η «επιθετικότητα» και στο 34,2% η «ασυνέχεια στην φαρμακευτική αγωγή», παράγοντες οι οποίοι δεν αποτελούν απαραίτητα στοιχεία ψυχοπαθολογίας του ατόμου, αλλά συχνά αποδίδονται στην αντίληψη του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος, στα κενά στην περίθαλψη και σε έλλειμμα συνέχειας στη φροντίδα στην κοινότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο το 13,8% από τους ασθενείς αυτής της κατηγορίας που εξέρχονται του νοσοκομείου παραπέμπονται σε Δομές Κοινοτικής Ψυχιατρικής, ενώ χωρίς καν πρόταση παραπομπής παραμένει το 32,2%. Επιπροσθέτως, οι ερευνητές υπογραμμίζουν το πολύ ανησυχητικό φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας», ήτοι της επανεισαγωγής των ίδιων των ασθενών εντός του ιδίου έτους, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση υπερβαίνει το 60%.

Τα αποτελέσματα αυτά αναδεικνύουν δομικές δυσλειτουργίες σε όλο το «σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας» στη χώρα μας. Ενδεικτικά, αναφέρεται η πλημμελής ή μη εφαρμογή του νόμου περί αναγκαστικών νοσηλειών, ο «κοινωνικός αυτοματισμός» μεταξύ ψυχιατρικού και δικαστικού συστήματος, ώστε να προκρίνεται ως μέσο ρουτίνας η «λύση» της αναγκαστικής νοσηλείας, το έλλειμμα συνέχειας της φροντίδας και των κοινοτικών δομών ψυχιατρικής φροντίδας, ο κατακερματισμός και ο χαμηλού επιπέδου συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών, καθώς και η ανεπαρκής εκπαίδευση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας

Κατά συνέπεια, οι μείζονες προκλήσεις που τίθενται απέναντι στους εταίρους του χώρου της ψυχικής υγείας και της μετέωρης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης οφείλουν να έχουν χαρακτήρα «πρόληψης» ενάντια:

• στον αποκλεισμό ή την υποβάθμιση της ψυχικής υγείας από τις προτεραιότητες της κοινωνικής πολιτικής και της ευρύτερης πολιτικής της υγείας

• στον περαιτέρω κατακερματισμό και την αποδυνάμωση του δικτύου των δομών ψυχικής υγείας

• στην επαγγελματική εξουθένωση των λειτουργών της ψυχικής υγείας.

Από τον Οκτώβριο του 2017 το Υπουργείο Υγείας ανέθεσε σε Ομάδα Εργασίας την επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου για την ακούσια νοσηλεία λαμβάνοντας υπόψη τις συστάσεις τόσο Διεθνών Οργανισμών όσο και Εθνικών Αρχών Προάσπισης Δικαιωμάτων των Ψυχικά Ασθενών. Από πρόσφατη συνάντηση εργασίας της Ομάδας με εταίρους ψυχικής υγείας, διαφαίνεται πως οι νέες προβλέψεις έρχονται να «διορθώσουν» διαδικασίες που προκαλούσαν σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των ασθενών, όπως τη μεταφορά των ακούσιων ασθενών προς τις Ψυχιατρικές Κλινικές με ΕΚΑΒ κι όχι με αστυνομικά οχήματα, την παρακολούθηση της κατ’ εξαίρεση χρήση μέτρων περιορισμού κατά την ψυχιατρική νοσηλεία, την θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα κλπ, προκειμένου να μειωθούν τα υψηλά ποσοστά ακούσιας νοσηλείας στη χώρα μας.

Η ερευνητική ομάδα του προγράμματος για τη “Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών” υπογραμμίζει τη σοβαρότητα του θέματος, το οποίο συσχετίζει με το έλλειμμα δημοκρατίας στη διαχείριση των συγκεκριμένων –και όχι μόνο– ασθενών και προτείνει:

• Την ενεργό συμμετοχή των ασθενών και των οικείων τους στη λήψη αποφάσεων.

• Την ειδική εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας στα ως άνω ζητήματα.

• Την προσαρμογή του νομοθετικού πλαισίου με στόχο την εναρμόνισή του στα νέα δεδομένα της κρίσης και των πιέσεων που ασκούνται στο σύστημα υγείας.

• Την ανάπτυξη εκτεταμένων σε εθνικό επίπεδο προγραμμάτων έρευνας, παρακολούθησης και παρέμβασης κατά τα πρότυπα πρόσφατης δράσης που υλοποιήθηκε στο Κέντρο Ημέρας της ΕΠΑΨΥ στο Μαρούσι σε συνεργασία με το Ψυχιατρικό Τμήμα του Σισμανογλείου, η οποία έδειξε ότι με συστηματική παρέμβαση κατ’ οίκον σε σοβαρές ψυχιατρικές παθολογίες σε διάστημα δύο ετών, ο αριθμός των νοσηλειών μειώθηκε κατά 82%, σε σύγκριση με την προ της παρέμβασης περίοδο.

• Την ανάπτυξη πιλοτικών προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης στην ψύχωση από πανεπιστημιακές ψυχιατρικές κλινικές σε συνεργασία με πιλοτικές κοινοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Στην περίπτωση που υιοθετηθεί το μέτρο υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα είναι πρωταρχικής σημασίας να εξασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες θεσμικές και τεχνικές προϋποθέσεις προκειμένου ένα τέτοιο μεταρρυθμιστικό μέτρο να υλοποιηθεί στην πράξη και να μην αποτελέσει θλιβερή επανάληψη της μη εφαρμογής του προηγούμενου νόμου 2071/92 για τις ακούσιες νοσηλείες. Σαράντα χρόνια μετά την ψήφιση από το ιταλικό κοινοβούλιο του νόμου 180/78 (11 Μαίου 1978), του αποκαλούμενου νόμου Φράνκο Μπαζάλια, προς τιμήν του μεγάλου Ιταλού ψυχιάτρου μεταρρυθμιστή ο οποίος συνέβαλε καταλυτικά στην κατάργηση και μετασχηματισμό των ασύλων και στον εξανθρωπισμό της ψυχιατρικής, στην Ελλάδα βρισκόμαστε ακόμη σε μια θλιβερά επαναλαμβανόμενη περίοδο διαχείρισης των θεμελιωδών αντιφάσεων της ψυχιατρικής. Η αντίφαση μεταξύ θεραπείας και κοινωνικού ελέγχου, ο αντιψυχιατρικός λαϊκισμός και η αδράνεια απέναντι στην νεοιδρυματική λογική του βιοιατρικού μοντέλου αποτελούν μείζονες αντιστάσεις για την ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας.

* Προκειμένου να συνεχιστεί η μελέτη για την περαιτέρω επιστημονική τεκμηρίωση του φαινομένου των αναγκαστικών νοσηλειών στη χώρα μας (Β’Φάση, 2017-2019)), έχει κατατεθεί μια ολοκληρωμένη ερευνητική πρόταση στην Γ.Γ Ερευνας και Τεχνολογίας,με την συμμετοχή 5 Ελληνικών Πανεπιστημίων, μιας ΜΚΟ και συνεργασία ξένων εμπειρογνωμόνων, ώστε να υπάρχει ένα αξιόπιστο ετήσιο δείγμα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη.

*Ο Στέλιος Στυλιανίδης είναι καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ψυχίατρος-ψυχαναλυτής και επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος για τη "Μελέτη των ακούσιων νοσηλειών"

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος