“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

[Argirios Argiriou]

Την παραπάνω έκφραση την άκουσα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από έναν διάσημο Σουηδό ογκολόγο τον Jerzy Einhorn, και μου εντυπώθηκε. Ήταν τότε διευθυντής της ογκολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Karolinska στην Στοκχόλμη και όσες φορές τον έβλεπα να δίνει συνεντεύξεις μου έκανε εντύπωση για την σοφία και την ηρεμία που απόπνεε.

“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω λοιπόν έκφραση την χρησιμοποίησε ο Jerzy Einhorn, για κάποιον Ασθενή ο οποίος είχε μια ανίατη ασθένεια, όταν πλέον θεώρησε ότι οι περαιτέρω εξετάσεις και φάρμακα (εκτός των παρηγορητικών φαρμάκων βέβαια) δεν είχαν πια νόημα.

Μερικές φορές υπάρχουν λόγια που μπορούν να απαλύνουν την ανημπόρια και τον πόνο και νομίζω ότι λόγια σαν τα παραπάνω του Jerzy είναι τέτοια.

Μου το επιβεβαίωσε έμμεσα και ο γιος μιας υπέργηρης κυρίας που κούραρα εδώ στην Καβάλα και που ήταν ολοφάνερα στα τελευταία της. Χρησιμοποίησα λοιπόν και εγώ την ίδια έκφραση όταν ο γιος με ρώτησε αν θα πρέπει να δώσουμε ορό ή τροφή μέσω Levine. Με το που την πρόφερα και μετά ο γιος έδειξε σαφώς ανακουφισμένος.

[Argirios Argiriou]

August 21, 2014

Allan S. Brett, MD reviewing American Geriatrics Society Ethics Committee and Clinical Practice and Models of Care Committee. J Am Geriatr Soc 2014 Aug.
Tube feeding is a medical therapy that requires balancing benefits and burdens.


Position Statement on Feeding Tubes for Patients with Advanced Dementia.

Sponsoring Organization: American Geriatrics Society (AGS)

Target Audience: Clinicians who care for patients with advanced dementia

Background

Declining oral intake — resulting from both difficulty in eating and loss of desire to eat — is an inevitable part of the natural progression of advanced dementia; it often is addressed by inserting a feeding tube (usually, a percutaneous endoscopic gastrostomy [PEG] tube). A new position statement from the AGS addresses this issue.

Key Points

The AGS does not recommend tube feeding for older adults with advanced dementia. Caregivers should create individualized hand-feeding approaches, and should recognize that tube feeding usually does not improve survival, comfort, or function in these patients.

Surrogate decision-makers should understand that tube feeding is a medical therapy that requires balancing benefits and burdens. Decisions to insert feeding tubes should be consistent with patients' advance directives and previously stated (or presumed) preferences.

Clinical institutions (e.g., hospitals and nursing homes) should ensure that surrogates are fully informed before making decisions to place feeding tubes; institutions should not pressure families or clinicians to institute tube feeding for convenience or to meet nutritional “quality measures.”

COMMENT

Many PEG tubes are placed when patients with dementia are hospitalized with acute illnesses; physicians and families with no prior relationships often make rushed decisions in this setting. But even in outpatient settings, in-depth deliberation about the limitations of tube feedings often is lacking. This succinct and well-written position statement can serve as a guide for clinicians who are committed to involving surrogates in fully informed decision-making regarding tube feeding.

CITATION(S):

American Geriatrics Society Ethics Committee and Clinical Practice and Models of Care Committee. American Geriatrics Society feeding tubes in advanced dementia position statement. J Am Geriatr Soc 2014 Aug; 62:1590. (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)
PubMed abstract (Free)
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

- See more at: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Substantial Decline in Tube Feeding for U.S. Nursing Home Residents with Advanced Dementia.

Thomas L. Schwenk, MD Reviewing Mitchell SL et al., JAMA 2016 Aug 16; 316:769

Feeding tube rates fell by 50% between 2000 and 2014 but remained significantly higher in blacks than in whites.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Την παραπάνω έκφραση την άκουσα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από έναν διάσημο Σουηδό ογκολόγο τον Jerzy Einhorn, και μου εντυπώθηκε. Ήταν τότε διευθυντής της ογκολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Karolinska στην Στοκχόλμη και όσες φορές τον έβλεπα να δίνει συνεντεύξεις μου έκανε εντύπωση για την σοφία και την ηρεμία που απόπνεε.

“Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της.”

Την παραπάνω λοιπόν έκφραση την χρησιμοποίησε ο Jerzy Einhorn, για κάποιον Ασθενή ο οποίος είχε μια ανίατη ασθένεια, όταν πλέον θεώρησε ότι οι περαιτέρω εξετάσεις και φάρμακα (εκτός των παρηγορητικών φαρμάκων βέβαια) δεν είχαν πια νόημα.

Μερικές φορές υπάρχουν λόγια που μπορούν να απαλύνουν την ανημπόρια και τον πόνο και νομίζω ότι λόγια σαν τα παραπάνω του Jerzy είναι τέτοια.

Μου το επιβεβαίωσε έμμεσα και ο γιος μιας υπέργηρης κυρίας που κούραρα εδώ στην Καβάλα και που ήταν ολοφάνερα στα τελευταία της. Χρησιμοποίησα λοιπόν και εγώ την ίδια έκφραση όταν ο γιος με ρώτησε αν θα πρέπει να δώσουμε ορό ή τροφή μέσω Levine. Με το που την πρόφερα και μετά ο γιος έδειξε σαφώς ανακουφισμένος.

Μια άλλη φράση που άκουσα, αυτή την φορά από έναν Γιατρό εδώ στην Ελλάδα:

Καλύτερα να ποντάρουμε στην ποιότητα της εναπομείνασα ζωής του ασθενούς που είναι σε τελικό στάδιο (δηλαδή να μην πονά και να είναι στην ζεστασιά του σπιτιού του περιτριγυρισμένος από τους δικούς του ανθρώπους) παρά στο πως θα κερδίσουμε λίγο περισσότερο χρόνο (στο Νοσοκομείο).

[pzogr]

Δεν θα διαφωνούσε προφανώς κανείς για το ποιά είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Εκεί που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα είναι στους υπερπροστατευτικούς γιους/κόρες ή σ'αυτούς που περιμένουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν ένα γιατρό για ίδιον όφελος ("δεν πέθανε το 40 απ'την πείνα και μας τον πέθανε τώρα"). Δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική νομοθεσία, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει. Επίσης νομίζω (τονίζω το "νομίζω") ότι τα δικαστήρια αναγνωρίζουν ως υπέρτατο αγαθό τη ζωή... Δεν ξέρω τι μπορεί να βγάλει το παραπάνω μείγμα σε μια ενδεχόμενη δίκη.

[Argirios Argiriou]

Δεν θα διαφωνούσε προφανώς κανείς για το ποιά είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων. Εκεί που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα είναι στους υπερπροστατευτικούς γιους/κόρες ή σ'αυτούς που περιμένουν την ευκαιρία να κατηγορήσουν ένα γιατρό για ίδιον όφελος ("δεν πέθανε το 40 απ'την πείνα και μας τον πέθανε τώρα"). Δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική νομοθεσία, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει. Επίσης νομίζω (τονίζω το "νομίζω") ότι τα δικαστήρια αναγνωρίζουν ως υπέρτατο αγαθό τη ζωή... Δεν ξέρω τι μπορεί να βγάλει το παραπάνω μείγμα σε μια ενδεχόμενη δίκη.

1) Μην φοβάστε και την σκιά σας. (Αν φοβάστε τόσο πολύ κάντε μια ασφάλεια).


2) Αφήστε και τον Ασθενή (αν μπορεί) και τους συγγενείς να μιλήσουν χωρίς να τους διακόψετε για τουλάχιστον 2 λεπτά τον καθένα και αφουγκραστείτε ακόμη και αυτά που δεν λέγονται...


3) Μετά, όταν έρθει η σειρά σας να μιλήσετε ως Ιατρός, μην δώσετε προσταγή να κάνουν κάτι. Σκεφτείτε απλώς φωναχτά. Πείτε τους επί λέξει: "Τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε;"  Ύστερα δώστε τους απλώς τις διάφορες εναλλακτικές λύσεις που μπορείτε να φανταστείτε. Μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων θα αναφέρεται πρώτο πρώτο το Νοσοκομείο αλλά όμως θα αναφέρετε τελευταία και την επιλογή του "Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της". Εκεί μπορείτε να πείτε και κάτι, του στυλ, "αν ήμουν πάντως εγώ θα προτιμούσα να ζήσω τις τελευταίες στιγμές μου στην ζεστασιά του σπιτιού μου ανάμεσα στους δικούς μου ανθρώπους". Ύστερα τους αφήνετε να αποφασίσουν μόνοι τους.

Στα 23 χρόνια που δουλεύω ως Ιατρός, παρατηρώ σχεδόν πάντα ανακούφιση, σε τέτοιες περιπτώσεις, στα μάτια των συγγενών όταν αναφέρω το "Ας αφήσουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της". Αν βέβαια δω ότι επιλέγουν την λύση του Νοσοκομείου, τους βοηθώ να την πραγματώσουν αλλά είναι πολύ σπάνιο.

[Denominator]

Σε αυτό που πάντα προτάσσω είναι η επιθυμία του ασθενή. Αν για κάποιο λόγο θέλει νοσηλευτεί ένας άνθρωπος που βλέπει το αναπόφευκτο τέλος, νομίζω ότι το δικαιούται. Αν δεν μπορεί ο ίδιος να εκφραστεί, ρωτώ τους συγγενείς αν νιώθουν ότι θα τους ήταν βάρος αν παρελλειπαν κάτι σε αυτή τη φάση. Στο τέλος, η δική μου θέση είναι "να δίνουμε τη βοήθεια που αρμόζει χωρίς να ταλαιπωρούμε τον άνθρωπό μας".

[Argirios Argiriou]

Από κάποιο σημείο και μετά

πρέπει να ποντάρουμε περισσότερο στην ποιότητα του χρόνου ζωής του Ασθενούς

και όχι στην, πάση θυσία, επιμήκυνση αυτού του χρόνου.

[Αρχίατρος]

Από κάποιο σημείο και μετά

πρέπει να ποντάρουμε περισσότερο στην ποιότητα του χρόνου ζωής του Ασθενούς

και όχι στην, πάση θυσία, επιμήκυνση αυτού του χρόνου.

Αυτό δεν κάνουμε και οι γιατροί ;

Δλδ ποιός γιατρός  θα καθίσει να υποβληθεί σε Whipple όταν γνωρίζει ότι απλά θα επιμηκύνει κατά μερικούς μήνες την ζωή του με βαρύ τίμημα στην ποιότητα αυτής ;
Τα στοιχεία των Αμερικανών αυτό λένε, υπάρχουν μελέτες για τις επιλογές των γιατρών όταν διαγιγνώσκονται με κάποια ανίατη ασθένεια.

Και όμως, πολύ συχνά υποβάλλουν τους ασθενείς τους σε τέτοιες βαρύτατες επεμβάσεις...