ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
Η Υγεία σε Παγκόσμιο επίπεδο.
Argirios Argiriou:
schumifer:
Ξέχασαν να γράψουν κάτω κατω (αναφέρομαι στα γεμάτα τμήματα επειγόντων)
Κι ελάτε αύριο πρωί πρωί γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα...
Argirios Argiriou:
Είναι τελικά απίστευτο ότι έχουμε καταλήξει στην ίδια τιμή και στις δύο μεριές του Ατλαντικού! Και στην Ελλάδα οι πιο πολλοί ιδιώτες Γενικοί Ιατροί που δεν έχουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ παίρνουν 30 ευρώ/επίσκεψη.
13 Δεκεμβρίου 2019
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Ανάρτηση στις 24/01/2020 σε Ιατρική ομάδα του facebook του Παναγιώτη - Σωκράτη Λουμάκη συναδέλφου Έλληνα Γενικού Ιατρού που εργάζεται εδώ και μερικά χρόνια στην Ιρλανδία τον Ιανουάριο του 2020. Την δημοσιεύω μετά από άδειά του:
Ανάρτηση μου στην ομάδα του Facebook των Ελλήνων της Ιρλανδίας (Greeks in Ireland). Την αναδημοσιεύω εδώ γιατί ενδεχομένως να ενδιαφέρει κάποιους συναδέλφους.
ΤΟ ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Επειδή πολλοί συμπατριώτες πιθανώς αγνοούν το Ιρλανδικό σύστημα υγείας, θα ήθελα, ως γενικός γιατρός ενταγμένος σε αυτό, να ενημερώσω για τις γενικές αρχές του, ώστε να βοηθήσω στην κατανόηση και την καλύτερη προσαρμογή σε αυτό.
Κατ αρχάς, η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π. Φ. Υ.) ασκείται αποκλειστικά από γενικούς γιατρούς, οργανωμένους σε ιατρεία στελεχωμένα με έναν ή περισσότερους γιατρούς. Όλοι οι ασθενείς είναι κάτω από την επίβλεψη ενός γενικού γιατρού, ο οποίος τους παρακολουθεί, τους θεραπεύει, τους στέλνει για εξετάσεις αίματος, τούς παραπέμπει σε ειδικό γιατρό κλπ. Αυτό ισχύει τόσο για τους ασθενείς που έχουν δημόσια ιατρική ασφάλιση (την οποία δικαιούνται όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα μέχρις ενός ορίου), όσο και τούς “ιδιώτες” ασθενείς, αυτούς που ξεπερνούν το εισοδηματικό όριο. Οι δημόσια ασφαλισμένοι δεν πληρώνουν στα ιατρεία γενικής ιατρικής, όσες φορές και να τα επισκεφθούν, ενώ το αντίθετο, με κάποιες εξαιρέσεις, συμβαίνει με τούς ιδιώτες.
Τα ιατρεία Π. Φ. Υ. είναι όλα ιδιωτικά, με την κυριότητα να ανήκει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, στις οποίες οι γιατροί μπορεί να είναι είτε μέτοχοι, άρα να συμμετέχουν στα κέρδη τους, είτε υπάλληλοι με σταθερό μισθό. Τα έσοδα τών ιατρείων-επιχειρήσεων προέρχονται από δύο πηγές, την κρατική επιχορήγηση, η οποία είναι ανάλογη τού αριθμού των δημόσια ασφαλισμένων που είναι εγγεγραμμένοι στο αντίστοιχο ιατρείο και των πληρωμών από τούς ιδιώτες ασθενείς.
Η εξέταση των ασθενών γίνεται με προγραμματισμένα ραντεβού στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Λίγα ιατρεία είναι αυτά όπου ο ασθενής θα γίνει δεκτός χωρίς ραντεβού, απρογραμμάτιστα. Με δεδομένο τον τεράστιο αριθμό των ασθενών που ζητούν εξέταση, τα ραντεβού είναι ανά 15 λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι ο γιατρός έχει μόνο ένα τέταρτο τής ώρας στη διάθεσή του για να πάρει ιστορικό, να εξετάσει τον ασθενή, να τού γράψει θεραπευτική αγωγή, να δεί εξετάσεις του, να τού γράψει ενδεχομένως παραπεμπτικό για ειδικό γιατρό και να γράψει αναλυτικές σημειώσεις στον υπολογιστή για τα ευρήματα τής εξέτασης, σε περίπτωση που κάτι “στραβώσει” (η Ιρλανδική κοινωνία είναι σε μεγάλο ποσοστό δικομανής σε επιδίωξη αστικών αποζημιώσεων για διάφορα “ατυχήματα”).
Για να κάνει κάποιος εξετάσεις αίματος ή απεικονιστικές (π.χ. υπερηχογράφημα) ή να επισκεφθεί ειδικό γιατρό (καρδιολόγο, ορθοπαιδικό, οφθαλμίατρο κλπ) χρειάζεται οπωσδήποτε παραπεμπτική επιστολή από τον γενικό γιατρό του, ακόμα και εάν θέλει να το κάνει ιδιωτικά, πληρώνοντας. Οι ιδιώτες ειδικοί γιατροί μπορεί να είναι οι ίδιοι που βλέπουν δωρεάν τους ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά επειδή οι λίστες και οι χρόνοι αναμονής για εξέταση μπορεί να είναι απίστευτα μεγάλοι, πολλοί επιλέγουν να πληρώσουν για να εξετασθούν γρηγορότερα (υπάρχουν ξεχωριστές λίστες για αυτούς που πληρώνουν).
Σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού εκτός τού τακτικού ωραρίου εργασίας τών ιατρείων (9.00 – 17.00) πρέπει κάποιος να απευθυνθεί στην τοπική εταιρεία που καλύπτει τα επείγοντα περιστατικά.
Οπως γίνεται φανερό είναι πολλά τα μειονεκτήματα του συστήματος. Για παράδειγμα, και όσον αφορά την 15λεπτη εξέταση στην Π.Φ.Υ., εάν πρόκειται για απλό οξύ περιστατικό (ίωση, αμυγδαλίτιδα, βήχα κλπ.) και έχεις αρκετή εμπειρία, μπορείς να το ολοκληρώσεις μέσα στον καθορισμένο χρόνο. Τι κάνεις όμως όταν έχεις ένα χρόνιο παραμελημένο περιστατικό; (πχ ασθενή με αρρύθμιστο διαβήτη, υπέρταση και τις τιμές χοληστερίνης στα ύψη). Ή όταν έχεις έναν ασθενή με κατάθλιψη, συχνά και με σκέψεις αυτοκτονίας; (η κατάθλιψη και η αυτοκτονίες είναι πολύ συχνές στην Ιρλανδία). Σε αυτές τις περιπτώσεις το τέταρτο της ώρας είναι ανεπαρκέστατο. Ας το έχετε λοιπόν αυτό κατα νούν όσοι επισκέπτεστε τον γενικό γιατρό σας για κάποιο πρόβλημα υγείας. Να είστε μέν λεπτομερείς και σαφείς στην περιγραφή του προβλήματος, αλλά να μην πλατειάζετε με περιττές και ανούσιες πληροφορίες. Χρόνος σπαταλημένος σε μία επίσκεψη πέραν τού αναγκαίου είναι χρόνος στερημένος απο κάποιον ασθενή τών επόμενων ραντεβού. Πολλοί γιατροί μάλιστα (σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο γράφων) δεν σηκώνουν ούτε το κινητό τους στην διάρκεια μιάς επίσκεψης, τόσο για εξοικονόμηση χρόνου, όσο και για να αποφεύγονται διαμαρτυρίες των ασθενών για την περαιτέρω μείωση τού ήδη μειωμένου χρόνου εξέτασης των (όσον και άν ακούγεται απίστευτο, έχουν υπάρξει σχετικές καταγγελίες ασθενών). Ολα αυτά βέβαια προκαλούν μεγάλη ψυχική πίεση στον γιατρό που θέλει να ανταποκριθεί ευσυνείδητα στις ανάγκες τού κάθε ασθενούς, έτσι ώστε στο τέλος του ωραρίου του να είναι κατά κανόνα εξουθενωμένος, σωματικά και ψυχολογικά.
Ενα άλλο τεράστιο μειονέκτημα του συστήματος σχετίζεται, όπως προανέφερα, με τους μεγάλους χρόνους αναμονής στις “δημόσιες” λίστες των νοσοκομείων, αυτές δηλαδή όπου ο ασθενής θα εξετασθεί δωρεάν, παίρνοντας παραπεμπτικό απο τον γενικό γιατρό του (σε πολλές περιπτώσεις μιλάμε για χρόνια(!), όχι μήνες). Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι ένας ηλικιωμένος ασθενής μπορεί να πεθάνει πριν τού δοθεί απο το νοσοκομείο ραντεβού για εξέταση από τον ειδικό γιατρό. Για τον λόγο αυτό, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ή ιδιωτική ασφάλιση πληρώνουν για να ενταχθούν στις “ιδιωτικές” λίστες των νοσοκομείων, με πληρωμή του ειδικού γιατρού, όπου η εξέταση γίνεται σαφώς ταχύτερα.
Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το Ιρλανδικό σύστημα υγείας το οποίο, κατά την άποψή μου και πάμπολλων άλλων, “έχει τα χάλια του”. Απορώ πώς γίνεται αυτό το σύστημα (ή έστω παραπλήσιο, εάν πληροφορούμαι σωστά) να θέλουν να το εισαγάγουν και στην Ελλάδα. Αυτό τον μιμητισμό μας για όλα τα πράγματα, και ειδικά τα στραβά, των Ευρωπαίων ποτέ δεν μπόρεσα να τον χωνέψω.
Argirios Argiriou:
Και μια συζήτηση σχετικά με το παραπάνω άρθρο για την Ιρλανδία μεταξύ συναδέλφων Ελλήνων Γενικών Ιατρών που δουλεύουν ή δουλέψαν εκεί:
- Το σύστημα έχει υπερεπισκεψιμότητα διοτι δεν.εθεσαν όριο. Σε αλλα ιατρεία ο χρονος επισκεψης ειναι μονο δεκα λεπτά. Κατ εμε δε θα ηταν το συστημα τοσο δυσλειτουργικό εαν υπήρχαν περισσότεροι ειδικοί και εαν υπηρχε οριο στον αριθμό των επισκέψεων των ασθενων που διαθετουν καρτα υγείας. Βέβαια το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι πως σε γενικές γραμμές ο κόσμος ειναι ευγενικός και καλοπροαίρετος. Αν εξαιρέσουμε τους γύφτους οι οποίοι ειναι παντου το ίδιο. Το σύστημα χαλάει γιατι είναι πολλά τα λεφτά....οι εταιρείες για τις εφημερίες υποτίθεται οτι κανουν διαλογή... αλλά στην πραγματικότητα στέλνουν ολους τους ασθενεις για εξέταση ετσι ωστε να κερδοφορούν. Πιθανον οι Ιρλανδοί να εχουν και υψηλοτερη επίπτωση λοιμωξεων λόγω κλίματος! Πάντως ειναι πιο οργανωμένοι απο μας κατα πολύ και για έναν ιατρό είναι πολύ καλύτερα απ οτι στην Ελλάδα, όπου καθε καρυδιας καρυδι έρχεται να βγάλει τα απωθημένα του! Ξέχασα ομως το πιο σημαντικό όλων! Στην Ιρλανδία ο ιατρός με τις οποιες δυσκολιες κανει ιατρική δεν αναλώνεται σε μια ατελειωτη συνταγογράφηση με καθημερινους καυγαδες....αυτο και μονο αρκει για μενα...οτα εργζομουν Ιρλανδία γυρναγα σπιτι με χαμόγελο και όχι με τα νευρα τσίτα! Δεν ερχόταν κανενας να με απειλησει επειδη δε του κανω τα γούστα! Και ναι μεν μπορει το σύστημα να εχει διαφοροποιησεις αλλα ο μεσος ορος ζωης δεν διαφερει απο τον δικο μας .
- Παναγιώτης - Σωκράτης Λουμάκης: έκρινα το Ιρλανδικό σύστημα υγείας από την πλευρά τών ασθενών και όχι τού γιατρού. Εάν το κρίνω από την πλευρά του γιατρού, σαφώς είναι καλύτερο το Ιρλανδικό. Συμφωνώ όμως ότι, εάν υπήρχε όριο στον αριθμό επισκέψεων των ασφαλισμένων και περισσότεροι ειδικοί γιατροί θα ήταν σαφώς καλύτερο.
- κοιτα ασθενεις που τρεχουν για ψύλλου πήδημα δεν αξίζουν καλυτερο συστημα υγειας...διοτι ετσι μπλοκαρεται....τωρα το καλυτερο και το χειρότερο είναι σχετικά! Κανενα σύστημα υγειας δεν είναι τέλειο και το Ελληνικό σιγουρα απεχει ετη φωτος απο ενα σωστο συστημα υγειας....στη τελικη οπου και να σαι αν εχεις χρημα θα εξυπηρετηθεις πιο γρηγορα..αν ανηκεις στα φτωχαδακια παντου θα περιμενεις!
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση