ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
Η Υγεία σε Παγκόσμιο επίπεδο.
Argirios Argiriou:
Τι κοστίζει να επισκεφτείς Ιατρό και να πάρεις φάρμακα στην Μεγάλη Βρετανία;
Μίλησα χθες (02/02/2014) με φίλο μέσης ηλικίας, ο οποίος μετανάστευσε προ διετίας στην Αγγλία λόγω δουλειάς.
Ήταν καπνιστής και είχε ιστορικό Αρτηριακής Υπέρτασης ήδη πριν φύγει, και πριν περίπου ένα χρόνο και ενώ βρισκόταν στην Αγγλία έπαθε ένα Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου και την επόμενη μέρα του κάνανε και μπαλονάκι και του βάλανε και stent.
Από τότε τα φάρμακα του τα συνταγογραφεί κάθε τρίμηνο ο Γενικός του Ιατρός. Σε κάποιες από αυτές τις επισκέψεις στον Γενικό Ιατρό γίνεται μόνο συνταγογράφηση ενώ σε κάποιες άλλες γίνονται και διάφορες εξετάσεις.
Μου είπε ότι όταν πηγαίνει στον Γενικό Ιατρό δεν πληρώνει τίποτε, αλλά δεν πλήρωσε τίποτε ούτε και όταν νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο και έκανε και το μπαλονάκι με το stent.
Αντίθετα για κάθε φάρμακο που του συνταγογραφεί ο Ιατρός κάθε τρίμηνο (ή αν πρόκειται για μη χρόνια ασθένεια κάθε μήνα) πληρώνει 7 Αγγλικές λίρες (=8,5 Ευρώ). Μάλιστα αν η Λιανική Τιμή του φαρμάκου είναι κάτω από 7 Λίρες ο Φαρμακοποιός του προτείνει να πληρώσει την Λιανική Τιμή και όχι τις 7 λίρες (βέβαια στην περίπτωση που το φάρμακο είναι συνταγογραφούμενο, ο ασθενής πρέπει να δείξει έτσι και αλλιώς την συνταγή του Ιατρού). Αν μέσα στον ίδιο έτος χρειαστεί να πληρώσει πάνω από 110 Αγγλικές Λίρες (= 134 Ευρώ) για φάρμακα τότε παίρνει κάρτα ελευθέρας.
Εντύπωση του έκανε ο κεντρικός ρόλος που έχουν οι Νοσηλεύτριες στα Νοσοκομεία (λίγες φορές χρειάστηκε να συναντήσει Ιατρό μέσα στο Νοσοκομείο), και η πολύ καλή ξενοδοχειακή κάλυψη. Επίσης του έκανε εντύπωση ότι μετά την εξαγωγή του από το νοσοκομείο, τον βάλανε σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης όπου για αρκετό καιρό συναντιόταν μια φορά την εβδομάδα για λίγες ώρες σε χώρο του Νοσοκομείου, με άλλους που είχαν περάσει πρόσφατα οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου παρακολουθούσαν μια ομιλία από εκπροσώπους διαφόρων επαγγελμάτων Υγείας που φωτίζαν, ο καθένας από την σκοπιά του, το Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου και οι ειδικοί αυτοί προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους έπαθαν το έμφραγμα και πώς μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους για να αποφύγουν να πάθουν ένα καινούριο.
Μου είπε επίσης, αυτό που ήδη ξέρουμε οι περισσότεροι, ότι δηλαδή το Σύστημα Υγείας εκεί, χρηματοδοτείται από την γενική φορολογία και όχι από ασφαλιστικές εισφορές.
Argirios Argiriou:
Το θέμα των ανασφάλιστων σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες.
Καθημερινή, 21/02/2014.
Γιατροί του Κόσμου: Στην Ελλάδα δεν υφίσταται πια σύστημα υγείας.
Στην Ελλάδα σημειώνεται ραγδαία αύξηση των Ελλήνων που είναι ανασφάλιστοι, με το ποσοστό τους να αγγίζει, στα τέλη του 2013, το 28% του συνολικού πληθυσμού. Στην Ισπανία, υπολογίζεται ότι το 16% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε φάρμακα. Στη Γαλλία, περίπου 200.000 άτομα δεν έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη, ενώ ακόμα και στην ευημερούσα Γερμανία, η υγεία των ανασφάλιστων εγκύων και παιδιών βρίσκεται σε κίνδυνο από την περιορισμένη πρόσβασή τους στο σύστημα υγείας.
Τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η υγεία των πολιτών στην Ευρώπη της οικονομικής κρίσης ανέδειξαν σε συνέντευξη Τύπου, σήμερα στην Αθήνα, οι πρόεδροι των «Γιατρών του Κόσμου» από τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες: την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Η συνέντευξη Τύπου οργανώθηκε στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης, που πραγματοποιούν σήμερα και αύριο στην Αθήνα οι πρόεδροι, οι διευθυντές και τα στελέχη των «Γιατρών του Κόσμου» από τις 14 χώρες, όπου δραστηριοποιούνται (Γερμανία, Βέλγιο, Ισπανία, Γαλλία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Ελβετία, Καναδά, Ιαπωνία και Αργεντινή), στο πλαίσιο της ελληνικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εκπρόσωποι των «Γιατρών του Κόσμου» ζήτησαν να υπάρξουν ανοιχτά συστήματα υγείας για όλους, επισημαίνοντας ότι «η υγεία δεν είναι εμπόρευμα», ενώ εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους πολίτες της Ελλάδας, όπου το σύστημα υγείας αντιμετωπίζει τα σοβαρότερα προβλήματα, λόγω της οικονομικής κρίσης.
Όπως επισήμανε η πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» Ελλάδας, Λιάνα Μαΐλλη, «η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ ακραία κατάσταση, λόγω των περικοπών στην υγεία. Στη χώρα μας δεν υφίσταται πια σύστημα υγείας». Η ίδια τόνισε ότι περίπου τρία εκατομμύρια Έλληνες πολίτες είναι ανασφάλιστοι, ενώ ανέφερε ενδεικτικά ότι μία ανασφάλιστη έγκυος χρειάζεται 650 ευρώ για προγεννητικό έλεγχο, 650 ευρώ για φυσιολογικό τοκετό και 1.200 ευρώ για καισαρική, ενώ αντίστοιχα, ο βασικός εμβολιασμός ενός παιδιού κοστίζει 1.400 ευρώ.
Στην Ισπανία υπολογίζεται ότι 873.000 άτομα έχουν αποκλειστεί από το δημόσιο σύστημα υγείας, ενώ το 16% του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε φάρμακα. Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει προβλήματα στον τομέα της υγείας, με την κυβέρνηση να μειώνει, με βασιλικό διάταγμα, τα έξοδα για την υγεία στα 7 δισ. ευρώ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση όσων δεν ήταν ασφαλισμένοι, ενώ τα φάρμακα για σοβαρές ασθένειες δίνονται μόνο σε όσους έχουν ασφάλιση. «Η υγεία δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα» υπογράμμισε ο πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» Ισπανίας, Άλβαρο Γκονθάλεθ.
Στη Γαλλία υπάρχει ενιαία κάλυψη στην ιατρική φροντίδα για όλους, ωστόσο εξαιτίας του περίπλοκου συστήματος υγείας υπολογίζεται ότι 200.000 άτομα δεν έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη. Από τα άτομα που επισκέπτονται τα ιατρεία των «Γιατρών του Κόσμου», υπολογίζεται ότι το 60% των ασθενών δεν κάνουν τους απαραίτητους εμβολιασμούς. «Προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε δικαίωμα στην πρόσβαση στην υγεία για όλους και να μην υπάρχουν κοινωνικές διακρίσεις στον τομέα της κοινωνικής περίθαλψης» τόνισε ο πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» Γαλλίας, Τιερί Μπριγκό.
Στη Γερμανία υπάρχει ευρεία πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, ωστόσο η υγεία των μεταναστών, των εγκύων γυναικών και των παιδιών που δεν έχουν ασφάλιση, τίθεται σε κίνδυνο από την περιορισμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. «Είναι ανάγκη να ασκηθεί πίεση στον Γερμανό νομοθέτη για να αλλάξουν οι περιοριστικοί νόμοι» επισήμανε ο πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» Γερμανίας, Γιόχεν Τσένκερ. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι οι «Γιατροί του Κόσμου» στη Γερμανία συνεργάζονται για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με την ευαίσθητη κατάσταση στην Ελλάδα, ενώ με τα χρήματα που συγκέντρωσαν, δώρισαν ένα μηχάνημα υπερήχων στο ελληνικό τμήμα.
Το μεσημέρι, εκπρόσωποι των «Γιατρών του Κόσμου» από όλες τις χώρες πραγματοποίησαν δρώμενο στην πλατεία Μοναστηρακίου, με στόχο να καταδείξουν ότι τα πιο ευάλωτα κομμάτια του πληθυσμού δεν έχουν καμία πρόσβαση στη δημόσια υγεία. Στο flash mob, εθελοντές, ντυμένοι γιατροί και έγκυες προσπαθούσαν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο, ωστόσο ανάμεσά τους παρεμβάλλονταν διαχωριστικά με χαρτονομίσματα.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Καθημερινή, 01/03/2014.
Μια προσπάθεια περιγραφής του συνταξιοδοτικού συστήματος στη Γερμανία καθώς και της πρόνοιας για τους άνεργους:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
17 Μαρτίου 2014.
Πόσο αποτελεσματικός είναι στην πράξη ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού;
by stefivos
[spoiler]
Μένω στην Αγγλία τα τελευταία τρία (το Φλεβάρη) χρόνια. Τόσα είναι και τα χρόνια που δουλεύω στο NHS, το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας, και πιο συγκεκριμένα στον τομέα της ψυχικής υγείας. Ο θεσμός των GP (General Practitioners), Γενικοί Γιατροί και όχι Παθολόγοι όπως θεωρούν πολλοί στην Ελλάδα, είναι ο πυρήνας της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ας δούμε πώς ακριβώς λειτουργεί ο θεσμός:
Η συντριπτική πλειοψηφία των GP εργάζονται σε surgeries, τα οποία είναι στην ουσία μικρές εταιρείες με πολλούς γιατρούς και μία γραμματεία. Αναλόγως σε ποια περιοχή μένεις, βρίσκεις τα διαθέσιμα surgeries από το site του NHS (με βαθμολογία και κριτικές), επιλέγεις ποιο σου κάνει, κι εφόσον δέχονται νέους ασθενείς, πηγαίνεις και εγγράφεσαι. Με την εγγραφή, δηλώνεις επίσης αν θες να καταχωρηθείς ως δότης οργάνων και αν σε ενδιαφέρει να γίνεις αιμοδότης.
Προσωπικά, μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, έχω αλλάξει 2 surgeries κι έχω επισκεφθεί GP λιγότερες από 10 φορές, αποκομίζοντας θετικές εντυπώσεις, αλλά με έντονους προβληματισμούς για την αποτελεσματικότητα του θεσμού.
Στα θετικά βάζω πρώτα απ’ όλα το μηδενικό κόστος για τον ασθενή. Σου δίνει τη δυνατότητα να πας όσες φορές θέλεις χωρίς να φοβάσαι ότι πρέπει να σκάσεις ένα 50άρι στην κάθε επίσκεψη. Έπειτα έρχεται η ευκολία του να πας σε ένα γιατρό που έχει το πλήρες ιστορικό σου (αν και όχι πάντα, αναλόγως το GP surgery) και με τον οποίο μπορείς να έχεις μια καλή σχέση. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Σε μεγάλες πόλεις, όπως το Λονδίνο, κανείς δε σου εγγυάται ότι θα βλέπεις πάντα τον ίδιο γιατρό. Συνήθως το ραντεβού σου θα είναι τουλάχιστον μία βδομάδα αργότερα, χρόνος που ενδέχεται να αυξηθεί αν εσύ θες οπωσδήποτε να δεις έναν συγκεκριμένο γιατρό. Πηγαίνεις όμως στο γιατρό και του λες το πρόβλημά σου. Αν είναι καμιά γρίπη, καμιά ουρολοίμωξη, κάνα δερματικό, έχει καλώς. Αν είναι κάτι άλλο όμως, αισθάνεσαι αμέσως μια απροθυμία να σε παραπέμψει σε κάποια ειδικότητα ή σε κάποιο νοσοκομείο, ακόμα και όταν τελικά το κάνει. Και αυτό δεν είναι μόνο δική μου εντύπωση:
Στις χρονιές 2011/2012, απ’ όσους πήγαν στον GP με συμπτώματα καρκίνου, μόνο το 46% όσων τελικά διεγνώσθησαν, είχαν πάρει επείγον παραπεμπτικό (2 βδομάδες) για περαιτέρω διερεύνηση. Σε απόλυτους αριθμούς, το ποσοστό αυτό αφορά 150,000 ασθενείς, σε μια χώρα που τυχαίνει (;) να σημειώνει πολύ χαμηλά ποσοστά σε βιωσιμότητα ασθενών με καρκίνο. Στην πραγματικότητα, η Αγγλία παίρνει βαθμό κάτω από την Ευρωπαϊκή βάση για 9 στους 10 πιο συνήθεις τύπους καρκίνου, τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά τα καρδιακά νοσήματα.
Πιο συγκεκριμένα ποσοστά:
36% των ασθενών που επισκέφθηκαν τον GP τους με συμπτώματα καρκίνου δεν παραπέμφθηκαν από την πρώτη φορά,
20% χρειάστηκε να επισκεφθεί τον GP τουλάχιστον 3 φορές μέχρι να πάρει παραπεμπτικό για εξετάσεις σε νοσοκομείο. 7% χρειάστηκε να πάει τουλάχιστον 5 φορές.
Αιτία για τα παραπάνω, η πίεση που αντιμετωπίζουν οι γιατροί ως προς το κόστος των εξετάσεων αυτών. Πίεση που προφανώς δεν ένιωθαν καθόλου οι Έλληνες γιατροί στο αμαρτωλό παρελθόν της χώρας μας.
Οι αιτίες θανάτου στο Ηνωμένο Βασίλειο σε αριθμούς.
Σε μια επιστολή του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών προς τον Υπουργό Υγείας (ο Θεός να τον κάνει) για την ιδανική πρωτοβάθμια περίθαλψη αναφέρεται:
“Αν αξιοποιηθεί ο γιατρός της γειτονιάς, τότε ο ασθενής με το κομμένο δάκτυλο, δε θα περιμένει δίπλα στον πολυτραυματία και στο έμφραγμα στα ράντζα της εφημερίας. Θα αντιμετωπίζεται σε πρωτοβάθμιες δομές από κατάλληλα εξειδικευμένους γιατρούς”
Μύθος.
Τα GP surgeries δεν είναι 24ωρα όπως είναι τα Επείγοντα. Στην Αγγλία, με τόσο ανεπτυγμένο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, αυτός με το κομμένο δάχτυλο θα πάει στα A&E (Accidents & Emergency), όπου ο μέσος χρόνος αναμονής είναι 2 ώρες, ή στα walk-in centres, που πλέον κλείνουν με ραγδαίους ρυθμούς λόγω υποχρηματοδότησης. Στην Αγγλία! Φαντάσου στην Ελλάδα.
Πέρα όμως από τις παραπομπές για διερεύνηση και την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών, υπάρχει και ένα άλλο βασικό πρόβλημα, που για χάρη του κειμένου θα το ονομάσω εντοπισμό πιθανού κινδύνου. Για παράδειγμα, ενώ έχω Υποθυροειδισμό και το χαρτί της συνταγής που πάω κάθε μήνα πίσω στο surgery γράφει “Next review March 2013″, εδώ και 9 μήνες δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς να με στείλει γι’ αυτό το review (το αν εγώ είμαι κακός ασθενής και δεν το έχω ανακινήσει είναι ένα άλλο θέμα). Επιπλέον, έχοντας εγώ προμηθευτεί την αγωγή μου από την Ελλάδα, η τελευταία μηνιαία συνταγή κατέληξε να μείνει στο surgery για 2 ολόκληρους μήνες χωρίς εγώ να πάω να την παραλάβω (και προφανώς χωρίς να τους επισκεφθώ για να ζητήσω και τη δεύτερη που είχα παραλείψει). Προς έκπληξή μου, τίποτα από τα δύο δεν εντοπίστηκε από το surgery. Ούτε από το γιατρό μου, ούτε από τη γραμματεία.
Όπως δεν εντοπίστηκε (από άλλο surgery) ότι ο 4χρονος Hamzah δεν πήγαινε στον GP του για τα προγραμματισμένα του εμβόλια. Το 4χρονο παιδάκι βρέθηκε τελικά μετά από δύο χρόνια (!) σε κατάσταση αποσύνθεσης μέσα στην κούνια του, έχοντας πεθάνει από υποσιτισμό. Κανένας δεν είχε αναρωτηθεί τι είχε απογίνει, κανένας δεν σκέφτηκε να επικοινωνήσει με τη μητέρα του (η οποία προφανώς και καταδικάστηκε για δολοφονία).
Είναι προσωπική μου άποψη ότι στο 2013, και σε ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό σύστημα όπως το NHS CRS, τέτοια περιστατικά θα έπρεπε να εντοπίζονται αμέσως ώστε να ενεργοποιείται κάποιος μηχανισμός διερεύνησης του γιατί ο ασθενής δεν έχει προσέλθει στον GP, όπως ήταν προγραμματισμένο.
Επιμύθιο: παρόλο που έχω περισσότερη εμπειρία στον τομέα της Υγείας απ’ ότι ο υπουργός Άδωνις και το κολλητάρι του ο Θανάσης Πλεύρης, δηλώνω μεγάλη άγνοια για το ποια θα έπρεπε να είναι η λύση για ένα καλό και αποτελεσματικό σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Το μόνο που αναρωτιέμαι είναι το εξής: αν στην οργανωμένη Αγγλία ο θεσμός του Οικογενειακού Γιατρού έχει τέτοιες ελλείψεις (κυρίως λόγω της συνεχούς μείωσης της χρηματοδότησης), πώς ακριβώς περιμένουμε ότι θα λειτουργήσει σωστά στην Ελλάδα, όπου μάλιστα η συγκεκριμένη ειδικότητα δεν καλύπτει ακόμα σε αριθμούς τις ανάγκες του πληθυσμού;
Read more Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος[/spoiler]
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Τα σχόλιά μου:
Ο λόγος που το Αγγλικό Σύστημα Υγείας θεωρείται από πολλούς υπόδειγμα είναι ότι με σχετικά λίγα λεφτά καλύπτουν όλο τον πληθυσμό και ότι οι δείκτες Υγείας, όπως το προσδόκιμο επιβίωσης, είναι επίσης ικανοποιητικοί για τα λεφτά που δίνουν.
Ενδεικτικά η Μεγάλη Βρετανία δίνει το 9,3% του ΑΕΠ της για την Υγεία και καλύπτει όλο τον πληθυσμό της, όταν η Ελλάδα δίνει το 10,8% του ΑΕΠ της και καλύπτει μόνο το 70% τους πληθυσμού της, για να μην μιλήσουμε για τις ΗΠΑ που δίνουν, ούτε λίγο ούτε πολύ το 17,9% του ΑΕΠ τους για την Υγεία και όμως έχουνε το 15% του πληθυσμού τους ανασφάλιστο.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος...
Επίσης οι Βρετανοί έχουν προσδόκιμο επιβίωσης τα 81 χρόνια όταν οι ΗΠΑ που δίνει το διπλάσιο ποσοστό του ΑΕΠ της για Υγεία, έχει προσδόκιμο επιβίωσης τα 79,8 χρόνια.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος...
Argirios Argiriou:
WHO: Mortality and global health estimates.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση