H διαφορά είναι εμφανής.. Ξαφνικά στην εφημερία δεν προλαβαινεις να φας ή να ξεκουραστεις για λιγο, αφου μολις μπαινεις στο εφημερείο, χτυπαει το τηλ και ξαναγυρνάς στα επειγοντα, για να ακουσεις: ''γιατρε, πριν 2 βδομαδες...'' ή ''γιατρε δεν ηθελα να περιμενω στην ουρα το πρωι και...'' (ωρα 15.30), ή '' εχω ενα τσουξιμο εδω και 5 μερες..'' (ωρα 02.00)...
Ίσως άσχετο με το θέμα και σίγουρα γνωρίζω το συναίσθημα, που περιγράφεις, όλοι το έχουμε ζήσει, αλλά με εκνευρίζει πραγματικά -λαμβάνοντας υπόψη την πλευρά του ασθενούς- να πηγαίνει κάποιος για ένα ενόχλημα στα επείγοντα (που είναι ανοικτά για τέτοιες περιπτώσεις κι όχι μόνο για εισαγωγές, τουλάχιστον στην Ελλάδα) και να φεύγει με οδηγία να κλείσει ραντεβού επειδή από κυστίτιδα πχ δεν πεθαίνεις. Μερικοί μάλιστα βάζουν και τις φωνές στους ασθενείς... Προσωπικά όση δουλειά κι αν είχα στην εφημερία (που ποτέ δεν τελείωνε) πότε δεν είχα διανοηθεί να πω σε κάποιον "έλα με ραντεβού" και αισθανόμουν πολύ ενοχλημένος όταν το έβλεπα να γίνεται.
Η εφημερία έχει την έννοια της εξέτασης εκτάκτων ή/και επειγόντων περιστατικών.
Το επείγον σαφώς και είναι έκτακτο.
Το έκτακτο μπορεί να μην είναι επείγον αλλά να χρήζει αντιμετώπισης στα πλαίσια της εφημερίας.
Και τέλος υπάρχουν περιστατικά που προσέρχονται στην εφημερία που δεν είναι ούτε έκτακτα ούτε επείγοντα.
Θεωρούμε ότι οι προσερχόμενοι στην εφημερία (ως μη γιατροί) δε γνωρίζουν* ποιο σύμπτωμα ή κατάσταση είναι έκτακτη ή/και επείγουσα γι' αυτό και όλοι πρέπει να έχουν μια αρχική λήψη ιστορικού και εξέταση.
Αν στη συνέχεια ο γιατρός κρίνει ότι το σύμπτωμα ή η πάθηση δεν πληρούν τα κριτήρια αντιμετώπισης σε εφημερία, τότε θεωρώ ότι είναι στην ευχέρειά του να παραπέμψει (αναλαμβάνοντας και τη σχετική ευθύνη φυσικά) με επαγγελματική συμπεριφορά κι αφού εξηγήσει στον ασθενή, σε τακτική εξέταση.
*κάποιοι προσερχόμενοι φυσικά γνωρίζουν ότι το σύμπτωμα δεν είναι έκτακτο ή επείγον αλλά προσέρχονται στην εφημερία γιατί δε μπορούν το πρωί λόγω επαγγέλματος ή γιατί δεν μπορούν να περιμένουν ή γιατί "έτυχε να περνούν" ή γιατί "τώρα τους κάπνισε" κλπ εμείς όμως πάντα πρέπει να κάνουμε (χωρίς εκνευρισμό και φωνές) την παραδοχή που ανέφερα παραπάνω ότι δε γνωρίζουν και δε μπορούν να κρίνουν.