Που θα είχε φτάσει ;

[Αρχίατρος]

Νομίζω αρκετοί το σκεφτόμαστε...

Manolis Chatzimanolis

Τον Ιούνιο του 323 π.Χ, η αυτοκρατορία που άφηνε πίσω του ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση και πληθυσμό της περιόδου. Πράγματι, στην άπω ανατολή οι Κινέζοι δεν θα ενοποιούνταν υπό μια ενιαία κρατική οντότητα παρά μόνο περίπου έναν αιώνα μετά, στην Ινδία το βασίλειο Μαγκάντα υπό τη δυναστεία Νάντα στον Γάγγη περνούσε περίοδο κρίσης, στην Ιταλία ο ανταγωνισμός μεταξύ Ρώμης και Σαμνιτών μαινόταν ακόμη αμφίρροπος, ενώ η βόρεια Ευρώπη ήταν ακόμη χωρισμένη σε μικρά φυλετικά ως επί το πλείστον κράτη. Όσο για την Kαρχηδόνα στην αφρικανική ακτή, αν και μπορούσε να κινητοποιήσει μεγάλο αριθμό κυρίως μισθοφορικών δυνάμεων χάρη στον μεγάλο της πλούτο, η ισχύς της στηριζόταν κυρίως στον πολεμικό της στόλο και στο εμπορικό της δίκτυο στην δυτική Μεσόγειο.

Με τον Αλέξανδρο να σχεδιάζει τεκμηριωμένα εκστρατείες κατά της ανατολικής αραβικής ακτής, των Σκυθών της ουκρανικής στέπας και της Καρχηδόνας, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για το πού θα είχε φτάσει αν δεν υπέκυπτε από τον πυρετό το μοιραίο εκείνο θέρος του 323...

[Αρχίατρος]

Διαβάστε τι χάος επικράτησε μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, μιζέρια, μικροπρέπεια, δολοπλοκία και προδοσία από αρχαιοτάτων χρόνων.

Manolis Chatzimanolis:

Συλληφθείς μισθοφόρος ή έποικος από φρουρά της Βακτρίας φονεύεται από Μακεδόνες στρατιώτες του Σωματοφύλακα Πείθωνα.


Το 323 π.Χ, την χρονιά θανάτου του Μ.Αλεξάνδρου, έλαβε χώρα μια μεγάλη εξέγερση των Ελλήνων μισθοφόρων και εποίκων που είχε εγκαταστήσει ο Μακεδόνας βασιλιάς στις ανατολικές Άνω Σατραπείες (1). Με τους διαδόχους του νεκρού βασιλιά να μάχονται για την εξουσία και θεωρώντας πως έχουν αφεθεί να πεθάνουν ξεχασμένοι μακριά από τις πατρίδες τους, σύμφωνα με τον Διόδωρο, 20.000 πεζοί και 3.000 μισθοφόροι ιππείς με αρχηγό τον Αινιάνα Φίλωνα ετοιμάστηκαν για την πορεία επιστροφής προς την θάλασσα, φιλοδοξώντας "να μιμηθούν τα κατορθώματα του Ξενοφώντα και των Μυρίων του".

Ένα παρόμοιο, μικρότερης κλίμακας, γεγονός είχε συμβεί και παλαιότερα όταν ψευδείς φήμες διαδόθηκαν για τον θάνατο του Μ.Αλέξανδρου κατά την εκστρατεία του στην Ινδία. Τότε 3.000 μισθοφόροι και έποικοι εξεγέρθηκαν και, αρχικά υπό την ηγεσία του Αθηνόδωρου και στην συνέχεια του Βίτωνα, επέστρεψαν τελικά στην Ελλάδα διασχίζοντας την Ασία.

Η νέα εξέγερση των μισθοφόρων έτυχε να συμπέσει χρονικά με προβλήματα και στην Ελλάδα, καθώς οι ελληνικές πόλεις, με την επιβεβαίωση των φημών για τον θάνατο του Μ.Αλέξανδρου στην Βαβυλώνα, επαναστάτησαν επίσης κατά της μακεδονικής ηγεμονίας, οδηγώντας στον λεγόμενο Λαμιακό Πόλεμο (323-322 π.Χ).

Αν και μάλλον οι αριθμοί των εξεγερμένων που παραθέτει ο Διόδωρος είναι υπερβολικοί (2), η επικίνδυνη αυτή κατάσταση σήμανε συναγερμό στο βασιλικό επιτελείο στην Βαβυλώνα. Καθώς ο Αλέξανδρος δεν είχε αφήσει ικανό διάδοχο (3), το ζήτημα της βασιλικής διαδοχής και της μοιρασιάς των επαρχιών της αχανούς αυτοκρατορίας μεταξύ των Μακεδόνων στρατηγών είχε λυθεί προσωρινά με την λεγόμενη Συμφωνία της Βαβυλώνας. Σύμφωνα με αυτήν, με την επικύρωση και της πανίσχυρης πολιτικά συνέλευσης του στρατού, ο Περδίκκας του Ορόντη, πρώην σωματοφύλακας και χιλίαρχος του Αλέξανδρου, οριζόταν αντιβασιλιάς και επίτροπος των διαδόχων Φιλίππου Γ' Αριδαίου και του αγέννητου ακόμα τέκνου του Αλέξανδρου που κυοφορούσε η σύζυγός του Ρωξάνη σε περίπτωση που αυτό γεννιόταν αγόρι.

Με την έλευση των άσχημων νέων από την ανατολή, έξαλλος ο Περδίκκας διέταξε τον Πείθωνα του Κρατεύα, επίσης πρώην βασιλικό σωματοφύλακα και σατράπη πλέον της Μηδίας, να συντρίψει την επικίνδυνη εξέγερση και να καθυποτάξει τους επαναστάτες εποίκους. Ο Πείθωνας έλαβε τρεις τάξεις πεζέταιρων φαλαγγιτών και μία ιππαρχία από τα βασιλικά στρατεύματα, ενώ του δόθηκε και άδεια να στρατολογήσει επιπλέον δυνάμεις στις Άνω Σατραπείες. Πράγματι, συγκεντρώθηκαν επιπλέον 10.000 πεζοί και 8.000 ιππείς στην πλειοψηφία τους Ιρανοί, πολλοί εκ των οποίων είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν τον Αλέξανδρο κατά την εκστρατεία του στην Ινδία.

Σύμφωνα με νεότερους ερευνητές, ο Πείθωνας πιθανότατα να είχε τα δικά του σχέδια. Καθώς απολάμβανε μεγάλου κύρους στον στρατό ως πρώην σωματοφύλακας του Αλέξανδρου και έχοντας υπό τη διοίκησή του την μεγάλη και στρατηγικής σημασίας σατραπεία της Μηδίας, από όπου διέρχονταν όλοι οι δρόμοι μεταξύ ανατολής και δύσης, ίσως φιλοδοξούσε να δημιουργήσει το δικό του βασίλειο στην Ανατολή. Για να το πετύχει αυτό και προκειμένου να επιβληθεί στους άλλους σατράπες της ανατολής χρειαζόταν μεγάλες δυνάμεις ελληνικού βαρέος πεζικού πιστές στον ίδιο. Έχοντας μάλλον αυτά τα σχέδια στο μυαλό του, ήρθε σε διαπραγματεύσεις με τους στασιαστές και όντως κατάφερε να πάρει με το μέρος του ένα απόσπασμα 3.000 ανδρών υπό τον Λητόδωρο.

Τρομοκρατημένοι από τις ισχυρές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν εναντίον τους και βλέποντας πολλούς από τους συντρόφους τους να τους εγκαταλείπουν λίγο πριν την επικείμενη μάχη, οι αποστάτες κατέρρευσαν και παραδόθηκαν υπό όρους. Ο Πείθων εγγυήθηκε για τις ζωές και τις περιουσίες τους εφόσον του παρέδιδαν τα όπλα τους, ίσως ως ένα πρώτο βήμα για να τους στρατολογήσει υπό την υπηρεσία του. Όμως οι Μακεδόνες στρατιώτες, προσδοκώντας να αρπάξουν τις περιουσίες των επαναστατών ως λάφυρα, εξεγέρθηκαν και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους σφάζοντας ανηλεώς τους αιχμαλώτους, με τον Πείθωνα να παρακολουθεί ανήμπορος να επιβληθεί.

Το πλήγμα ήταν βαρύ, τόσο για τον Πείθωνα που είδε το κύρος του και τις πιθανές φιλοδοξίες του να καταβαραθρώνονται, όσο και για τον ανατολικό ελληνισμό. Όσοι από τους εξεγερμένους δεν εξοντώθηκαν ίσως να γύρισαν με τον Πείθωνα στην Μηδία ή να επέστρεψαν στις εστίες τους στην Βακτρία. Σύννεφα δυσπιστίας θα σκέπαζαν τις σχέσεις του Πείθωνα με τον Περδίκκα και τους σατράπες της Ανατολής από δω και στο εξής και το μέλλον της νέας μακεδονικής αυτοκρατορίας διαγραφόταν δυσοίωνο...

Παραπομπές
1. Επρόκειτο για τις σατραπείες Βακτρίας και Σογδιανής (σημερινό Αφγανιστάν-Ουζμπεκιστάν-Τατζικιστάν).
2. Ο Αλέξανδρος διέθετε το 329-328 π.Χ στην Βακτρία ένα σύνολο 16.400 μισθοφόρων πεζών και 2.600 ιππέων. Ακόμα και αν τους είχε αφήσει όλους πίσω ως φρουρά, το σύνολο είναι μικρότερο από τον αριθμό των εξεγερθέντων που παραθέτει ο Διόδωρος. Πιθανόν είναι όμως στην ανταρσία να συμμετείχαν και ντόπιοι.
3. Η σύζυγος του Αλέξανδρου, η Σόγδια πριγκίπισσα Ρωξάνη, δεν είχε προλάβει ακόμα να γεννήσει, ενώ ο Αριδαίος, νόθος ετεροθαλής αδερφός του νεκρού βασιλιά, ήταν διανοητικά καθυστερημένος ή κατ' άλλους έπασχε από επιληψία. Προκειμένου να αποφευχθεί η αιματοχυσία μεταξύ των υποστηρικτών των επίδοξων διαδόχων, στην συνέλευση των Μακεδόνων στρατιωτών που διεξήχθη στην Βαβυλώνα το 323 π.Χ, αποφασίστηκε ως συμβιβαστική λύση -και σε περίπτωση που γεννιόταν τελικά άρρενας διάδοχος- να συμβασιλεύσουν και οι δύο υπό την επιτροπεία του Περδίκκα.

Νομίζω για τηλεοπτική σειρά ο Πόλεμος των Διαδόχων προσφέρει εξαιρετικό σενάριο, ποιό Game of Thrones με τα τέρατα και τους δράκους. 

[Αρχίατρος]

Ένα άλλο ερωτηματικό που απασχολεί οποιονδήποτε Έλληνα ασχολείται με την Ιστορία είναι το εξής:
Οι Ρωμαίοι επεκράτησαν επειδή βρήκαν τα ελληνιστικά βασίλεια κατεστραμμένα απ' τους Εμφυλίους Πολέμους, ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν διέθεταν ανώτερη στρατιωτική οργάνωση (η Φάλαγγα σε ομαλό έδαφος και με προστατευμένα πλευρά υπερείχε της Λεγεώνας).

Δείτε εδώ τι κλίμακας συγκρούσεις ελάμβαναν χώρα:

Στις 22 Ιουνιου 217 πΧ ελαβε χωρα στην Ραφια ( al- Rafaniya, 15χλμ εξω απο τη Γαζα), μια συγκρουση γιγαντων, μεταξυ του νεαρου  Αντιοχου Γ' (223-187) και του Πτολεμαιου Δ' (221-204) για τον ελεγχο της Κοιλης Συριας, κινητοποιωντας τεραστιες δυναμεις εκαστος. Και οι δυο ηγεμονες γνωριζαν, οτι ανεξαρτητα απο τα πληθη των ιθαγενων πληθυσμων που διοικουσαν, το τελικο αποτελεσμα θα κρινοταν απο τον αριθμο των Ελληνων που ειχαν στις ταξεις τους, και οι δυο ειχαν προετοιμαστει πολυ μεθοδικα για αυτο. Ο Αντιοχος διεθετε 32.000(!!) Σαρισσοφορους (10.000 Αργυρασπιδες, 20.000 "Κατοικοι" ( Ελληνες εποικοι της Συριας, Ιρακ, Ιραν και Δυτ.Μικρας Ασιας), 2.000 Χρυσασπιδες), πληθη βοηθητικων, 3.000 Κρητες τοξοτες, καθως και 102 Ινδικους ελεφαντες. Αν η Μακεδονικη φαλαγξ του Αντιοχου ηταν τεραστια, αυτη του Πτολεμαιου ηταν γιγαντιαιων διαστασεων, αφου διεθετε 56.000(!!!!) Σαρισσοφορους (25.000 "Κληρουχοι" ( Ελληνες εποικοι της Αιγυπτου), 20.000 Αιγυπτιοι "Μαχιμοι", 3.000 Λιβυοι, 8.000 Ελληνες μισθοφοροι απο την κυριως Ελλαδα), καθως και 2.500 Κρητες τοξοτες και Θρακες. Αιγυπτιοι και Λιβυοι ειχαν εκπαιδευτει επι 6 μηνες απο Μακεδονες και Αιτωλους αξιωματικους στη χρηση της σαρισσας, με σκοπο να πυκνωσουν και αλλο την Πτολεμαικη φαλαγξ, οπως και εγινε. Τα ξημερωματα της 22ης Ιουνιου, οι δυο γιγαντιοι στρατοι συναντηθηκαν στο αναπτεταμενο πεδιο της Ραφιας. Και οι δυο Βασιλεις ηταν επικεφαλης του ιππικου  τους στο δεξι της παραταξης τους, και νικησαν το απεναντι τους αριστερο. Ο Αντιοχος ομως παρασυρθηκε στην καταδιωξη του Πτολεμαικου αριστερου επι 5χλμ(!), ενω ο Πτολεμαιος Δ' απεμπλακη εγκαιρως με 3.000  Ιππεις "Αγημα" και οδηγησε προσωπικα(!) την πτολεμαικη φαλαγξ των 56.000 ανδρων κατα της αχανους Σελευκιδικης φαλαγγος, που επιανε 2,5 χλμ(!). Οι δυο τεραστιοι σχηματισμοι επιτεθηκαν μανιασμενα ο ενας στον αλλο, κραδαινοντας χιλιαδες σαρισσες. Η παραταξεις ηταν τοσο πυκνες, ωστε πολλοι νεκροι παρεμεναν ορθιοι(!) αφου η πυκνοτητα των σχηματισμων ηταν αφυσικα μεγαλη. Μετα απο μιση ωρα σφοδροτατης συγκρουσης, η Πτολεμαικη φαλαγξ αρχισε να επικρατει λογω αριθμων και μονο, αφου οι Μακεδονες και λοιποι Ελληνες και των δυο στρατων ηταν εξισου εμπειροι και αξιομαχοι. Οταν ο Αντιοχος επεστρεψε απο την καταδιωξη, βρηκε τα στρατευματα του να υποχωρουν. Ειχε ηττηθει. Ειχε χασει 10.400 ανδρες, 3.000 αιχμαλωτους και 57 ελεφαντες, τους οποιους τους επιασε ζωντανους ο πανταχου παρων Πτολεμαιος Δ'. Οι Λαγιδες ειχαν 1.500 νεκρους. Ηταν μια τεραστια μαχη, μαχη Τιτανων, μοναδικη σε εμπλοκη τοσων σαρισσοφορων στην Παγκοσμια Ιστορια.

Από Wikipedia:
Battle of Raphia

It was one of the largest battles of the Hellenistic kingdoms and was one of the largest battles of the ancient world. The battle was waged to determine the sovereignty of Coele Syria.

Πτολεμαίοι:               
75,000
70,000 infantry,
5,000 cavalry,
73 elephants   

Σελευκίδες:
68,000
62,000 infantry,
6,000 cavalry,
102 elephants

Ομιλούμε για αρθροιζόμενη συνολική δύναμη 150,000 ανδρών (με την πλειοψηφία αυτών εμπειροπόλεμοι Μακεδόνες και άλλοι Έλληνες) και μεγάλο αριθμό πολεμικών ελεφάντων, αριθμοί ΑΣΥΛΛΗΠΤΟΙ για τα δεδομένα της εποχής, μπορεί να φανταστεί κανείς ότι ένα τέτοιο στράτευμα αν εκστράτευε στην Ιταλία, θα σάρωνε οποιαδήποτε ρωμαϊκή αντίσταση έβρισκε.
Αλλά αυτοί δυστυχώς σκοτώνονταν μεταξύ τους...

[Αρχίατρος]

Για όποιον ενδιαφέρεται:
βρήκα αυτό το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ βίντεο στον Σωλήνα, με ελληνικούς υποτίτλους, το οποίο βασίζεται στους Χάρτες της Google, με αναπαραστάσεις των μαχών απ΄το εξαιρετικό παιχνίδι στρατηγικής Rome Total War 2, λεπτομερείς διατάξεις μάχης των αντιπάλων και βασισμένο στις έγκυρες εκδόσεις Osprey Publishing.

Δεν έχω βρει κάτι αντίστοιχο καθώς τα περισσότερα ντοκιμαντέρ πάσχουν είτε από πολύ σπικάζ και λίγους χάρτες, είτε βασίζονται σε σκηνές της γνωστής ταινίας του Όλιβερ Στόουν η οποία ναι μεν πάσχει απο ιστορική ακρίβεια, αλλά έχει κάποια πολύ εντυπωσιακά πλάνα.

Οπότε την προτείνω, ακόμα και σε όποιον έχει δει-διαβάσει πολλά για το θέμα (πχ έχει τις Αλεξάνδρειες πάνω στον χάρτη όπου βλέπει κανείς που είχαν κτισθεί):

Ο τύπος που κάνει το σπικάζ, έχει δουλέψει σε αντίστοιχες παραγωγές για το History Channel , οπότε θα σας φανεί γνωστή φωνή.

Υ.Γ
Ένα ενδιαφέρον είναι ότι ενεπλάκη επί μακρόν σε αντι-ανταρτικές επιχειρήσεις στο σημερινό Ουζμπεκιστάν-Τατζικιστάν, σε εξαιρετικά αφιλόξενα εδάφη, ενώ όταν επέστρεψε στην Βαβυλώνα δέχτηκε αντιπροσωπείες από ολόκληση την Δύση οι οποίοι του δήλωσαν την υποταγή τους.

[Αρχίατρος]

Δυστυχώς στα ελληνικά σχολεία δεν διδάσκεται Ιστορία. Και ενώ μπορώ να καταλάβω το ότι δεν ενδιαφέρει πχ τον Έλληνα μαθητή η Ιστορία του Μεσαίωνα ή της Κεντρικής Αμερικής, όσο συναρπαστική και αν είναι, αδυνατώ να καταλάβω γιατί π.χ διδασκόμαστε περισσότερο Κλασική Eποχή και ελάχιστα Ελληνιστική Περίοδο.

Για την ακρίβεια, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου τα ελληνικά εγχειρίδια ομιλούν περιληπτικά για την διάσπαση της Αυτοκρατορίας και τον Πόλεμο των Διαδόχων και μετά τέρμα.
Αν ρωτήσει κάποιος έναν μέσο Έλληνα (ή ακόμα και έναν καθηγητή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), ΠΟΛΥ αμφιβάλλω αν γνωρίζει ότι:

- ο Ελληνισμός είχε παρουσία στην Κεντρική Ασία και στην Ινδία μέχρι το 10 π.Χ (!) και όχι μέσω κάποιων πληθυσμών, αλλά ολόκληρων ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ !

- υπήρξε Βασίλειο της Ελληνο-Βακτριανής που εκτείνονταν στα σημερινά Αφγανιστάν-Τατζικιστάν-Ουζμπεκιστάν και το οποίο ήκμασε για 200 ολόκληρα χρόνια

- διάδοχη κατάσταση του άνω Βασιλείου ήταν το ΙνδοΕλληνικό Βασίλειο το οποίο εκτείνονταν στην Κοιλάδα του Γάγγη και μέσω του οποίου ο Ελληνικός Πολιτισμός άσκησε σαφείς επιρροές στον Βουδισμό.


- γνωρίζει ο μέσος Έλληνας ΜΕΓΙΣΤΕΣ  μορφές του Ελληνισμού στην περιοχή όπως ο  Δημήτριος Α´ο Ανίκητος και Μένανδρος ο Δίκαιος ;
Ο Δημήτριος ο Ανίκητος συνέχισε εκεί που σταμάτησε ο Αλέξανδρος καταλαμβάνοντας ευρύτατες εκτάσεις της σημερινής Ινδίας...

Είναι πραγματικά απίστευτο ότι υπήρξαν ολόκληρα ακμάζοντα Βασίλεια τόσο μακριά απ΄την μητροπολιτική Ελλάδα μέχρι ακομα το 10 π.Χ.

Ποιός γνωρίζει ότι πολεμήσαμε ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ και ότι η πρώτη επαφή της Δυναστείας των Χαν με δυτικό πολιτισμό ήταν με το Βασίλειο της Ελληνοβακτριανής ανοίγοντας ουσιαστικά τον Δρόμο του Μεταξιού ;

Δεν τελείωσαν όλα λοιπόν το 323 π.Χ με τον θάνατο του Μ. Αλέξανδρου, ο Ελληνισμός συνέχισε να έχει ισχυρότατη παρουσία στις πλέον απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη για 3 ολόκληρους αιώνες αργότερα.

Υ.Γ
Νομίζω ότι αν γνώριζε ο Αλέξανδρος για την ύπαρξη των Κινέζων (υπήρχε η αντίληψη ότι τα όρια του τότε γνωστού κόσμου τελειώνουν στα όρια της Περσικής Αυτοκρατορίας), θα βλέπαμε πολύ ενδιαφέροντα πολεμικά επεισόδια..

[Αρχίατρος]

Απίστευτη αναπαράσταση του συναισθηματικά φορτισμένου λόγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα στασιασθέντα στρατεύματα στην Όπιδα, λίγο έξω απ ΄την σημερινή Βαγδάτη.
(αν πάτε στα Settings--->Subtitles έχει Ελληνικά)

"Και ποιος από εσάς αναγνωρίζει ότι κουράστηκε περισσότερο για μένα, από ότι εγώ για εκείνον;
Εμπρός λοιπόν, και οποίος από εσάς έχει τραύματα, ας βγάλει τα ρούχα του και ας τα δείξει, και εγώ θα δείξω τα δικά μου"

Τι κράτησα για τον εαυτό μου πέρα από αυτόν τον μωβ μανδύα και στέμμα; Τίποτα.
Ποιός μπορεί να δείξει τα πλούτη μου; Κανένας ! Και τι να τα κάνω ; Τρώω ό,τι τρώτε. Δεν ξεκουράζομαι παραπάνω από εσάς.

Όπως κάποιος σχολιάζει παραφράζοντας απ΄το LORT:
A day may come when the knowledge of history fails, when we forsake our sources and stop talking about Alexander.
But it is not this day!

[Αρχίατρος]

Οι εκστρατείες που δεν έγιναν ποτέ:

Οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου που δεν έγιναν ποτέ
Ποιες καινούργιες πολεμικές επιχειρήσεις είχε άραγε στο νου του λίγο πριν πεθάνει;

Ιωάννης Παγουλάτος
Νομικός, Δημοσιογράφος

Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε αναμφισβήτητα ένας πάρα πολύ φιλόδοξος ηγέτης. Το μυαλό του δεν έπαψε ποτέ να επεξεργάζεται σχέδια για εξερευνήσεις και κατακτήσεις νέων εδαφών. Όταν το 323 π.Χ πέθανε σε ηλικία 33 ετών, βρισκόταν στην Βαβυλώνα, όπου αναπαυόταν μετά την επιστροφή του από την εκστρατεία στην Ινδία. Αυτή η περίοδος ανάπαυλας όμως ήταν εντελώς προσωρινή. Ο Μακεδόνας βασιλιάς δεν σκόπευε σε καμία περίπτωση να αποσυρθεί από τις μάχες και να κυβερνήσει την αυτοκρατορία του ειρηνικά. Ποιες καινούργιες πολεμικές επιχειρήσεις είχε άραγε στο νου του λίγο πριν πεθάνει;

Η εκστρατεία στην Αραβία

Σχεδόν όλες οι αρχαίες πηγές συμφωνούν πως, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, ο Μέγας Αλέξανδρος οργάνωνε πυρετωδώς μια μεγάλη εκστρατεία στην Αραβία. Ο απόπλους του στόλου μάλιστα αναβαλλόταν συνεχώς, εξαιτίας της σταθερής επιδείνωσης που παρουσίαζε η υγεία του Μακεδόνα βασιλιά. Στην εκστρατεία θα συμμετείχαν βέβαια και χερσαίες δυνάμεις. Ως αφορμή για την εισβολή θα χρησίμευε το γεγονός ότι τα αραβικά έθνη δεν είχαν στείλει ποτέ πρεσβευτές στον Αλέξανδρο ούτε είχαν επιδιώξει με κάποιον επίσημο τρόπο την φιλία του. Παρόλα αυτά, οι Μακεδόνες διοικητές γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για την χώρα στην οποία σκόπευαν να εκστρατεύσουν. Ο Αλέξανδρος είχε στείλει τρεις ναυτικές αποστολές, με εντολές να περιπλεύσουν την Αραβική Χερσόνησο μέχρι την Αίγυπτο, αλλά όλες απέτυχαν να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους. Εντούτοις κατάφεραν να συλλέξουν αρκετές πολύτιμες πληροφορίες για τις δυνατότητες των περιοχών που εξερεύνησαν. Οι αναφορές των τριών αποστολών μιλούσαν για μια τεράστια χώρα, με ακτογραμμή όχι πολύ μικρότερη από εκείνη της Ινδίας. Ο Αλέξανδρος μάθαινε ενθουσιασμένος ότι στα παράλια των περιοχών που εξερευνήθηκαν υπήρχαν δεκάδες φυσικά λιμάνια, κατάλληλα για την ίδρυση πόλεων και εμπορικών ναύσταθμων. Ένα επιπλέον κίνητρο για τις μελλοντικές επιχειρήσεις στην Αραβία ήταν φυσικά και ο πλούτος της χώρας, η οποία φημιζόταν για την σμύρνα, το λιβάνι, την κανέλα και τα διάφορα αιθέρια έλαιά της.

Εκτός από την συλλογή γεωγραφικών πληροφοριών, οι προετοιμασίες της σχεδιαζόμενης εκστρατείας περιλάμβαναν συγκέντρωση στρατευμάτων από διάφορα σημεία της αυτοκρατορίας, ναυπήγηση νέων πλοίων και στρατολόγηση επιπλέον πληρωμάτων. Παράλληλα είχαν ξεκινήσει εργασίες επέκτασης του λιμανιού της Βαβυλώνας. Ο Αλέξανδρος ήθελε να αυξήσει την χωρητικότητα του ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει 1000 πολεμικά πλοία, διαθέτοντας ταυτόχρονα ισάριθμους νεώσοικους. Η Βαβυλώνα θα χρησίμευε ως βάση για τις επιχειρήσεις στην Αραβία. Από εκεί θα ξεκινούσε ο στόλος, ο οποίος θα διέσχιζε τον ποταμό Ευφράτη και θα εξερχόταν στον Περσικό Κόλπο. Μέσω της ίδιας διαδρομής θα γινόταν και ο ανεφοδιασμός των ελληνικών στρατευμάτων που θα βρίσκονταν στην Αραβική Χερσόνησο, καθώς και η αποστολή των απαιτούμενων εφεδρειών. Όλα αυτά όμως ματαιώθηκαν με τον πρόωρο και ξαφνικό θάνατο του Αλεξάνδρου, οι διάδοχοι του οποίου δεν είχαν το ίδιο ενδιαφέρον για νέες εξερευνήσεις και κατακτήσεις.
Η εκστρατεία στις ακτές της Βορείου Αφρικής

Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό Διόδωρο τον Σικελιώτη, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου βρέθηκαν κάποιες προσωπικές του σημειώσεις, οι λεγόμενες «Υπομνήματα».Σε αυτές, ο Μακεδόνας στρατηλάτης περιέγραφε με λεπτομέρειες τα μελλοντικά του σχέδια για μια εκστρατεία στις βόρειες ακτές της Αφρικής. Οι κύριοι στόχοι της φιλόδοξης εκείνης επιχείρησης θα ήταν η Καρχηδόνα, η Λιβύη και οι Ηράκλειες Στήλες, δηλαδή το σημερινό Στενό του Γιβραλτάρ. Ο Αλέξανδρος είχε ως απώτερο σκοπό να θέσει υπό τον έλεγχό του τα βόρεια παράλια της Αφρικής και να τοποθετήσει κατά μήκος τους μια σειρά από ναύσταθμους. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούσε ένα δίκτυο εμπορικών δρόμων που θα ξεκινούσε από τις Ηράκλειες Στήλες και θα κατέληγε στα λιμάνια της Μέσης Ανατολής και του Ινδικού Ωκεανού. Βασικοί αντίπαλοι του Αλεξάνδρου σε αυτήν την εκστρατεία θα ήταν όχι μόνο οι Καρχηδόνιοι και τα έθνη των βορειοαφρικανικών ακτών αλλά και κάποιες παράλιες φυλές της Ιβηρικής Χερσονήσου και της Σικελίας. Για την προέλαση των μακεδονικών δυνάμεων προς την Δύση είχε προγραμματιστεί η κατασκευή 1000 καινούργιων πολεμικών πλοίων στα ναυπηγία της Φοινίκης, της Συρίας, της Κιλικίας και της Κύπρου. Ο ίδιος στόλος εξάλλου θα συμμετείχε και στην σχεδιαζόμενη εκστρατεία της Αραβίας, που αναφέρθηκε προηγουμένως. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Μακεδόνας βασιλιάς σκόπευε να χρησιμοποιήσει την Βόρειο Αφρική ως βάση για μελλοντικές επιχειρήσεις στην Ιταλία, όπου η Ρώμη άρχιζε να αναδεικνύεται σε περιφερειακή δύναμη. Κάτι παρόμοιο εξάλλου είχε ήδη πραγματοποιηθεί από κάποιο μέλος της οικογένειάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο αδερφός της μητέρας του, ο Αλέξανδρος Α΄ o Μολοσσός, βασιλιάς της Ηπείρου, εκστράτευσε το 333 π.Χ στην κάτω Ιταλία για να βοηθήσει τους Ταραντίνους εναντίον των Λευκανών και των Βρεττίων. Η άποψη αυτή όμως παραμένει στα όρια της απλής εικασίας, καθώς οι αρχαίες πηγές δεν αναφέρουν κάποια συγκεκριμένα σχέδια του Μεγάλου Αλεξάνδρου για επιχειρήσεις εναντίον των Ρωμαίων.
Η εκστρατεία στην περιοχή της Κασπίας θάλασσας

Ο Μέγας Αλέξανδρος επιθυμούσε ανέκαθεν να διαπιστώσει αν η Κασπία Θάλασσα ήταν μια πολύ μεγάλη λίμνη – όπως υποστήριζε ο Αριστοτέλης – ή κάποιος τεράστιος θαλάσσιος κόλπος. Επιπλέον η θέση της βρισκόταν σε ένα στρατηγικό σημείο, ενώνοντας γνωστές περιοχές της Ασίας με άγνωστες περιοχές της Ευρώπης. Για τον λόγο αυτό ο στρατηγός Ηρακλείδης τέθηκε επικεφαλής μιας αποστολής στην Υρκανία, την περιοχή που βρίσκεται νότια της Κασπίας Θάλασσας. Εκεί, ο Μακεδόνας διοικητής, με εντολή του Αλεξάνδρου, θα συγκέντρωνε στρατεύματα και θα ναυπηγούσε επί τόπου έναν νέο στόλο, χρησιμοποιώντας την ξυλεία των γειτονικών δασών. Στη συνέχεια θα εξερευνούσε τις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, συγκεντρώνοντας πληροφορίες για τα έθνη που κατοικούσαν γύρω από αυτήν και τους ποταμούς που κατέληγαν στα νερά της. Κάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η εξερευνητική εκστρατεία δεν παρέμεινε στο στάδιο του σχεδιασμού και τελικά πραγματοποιήθηκε. Είναι όμως πρακτικά αδύνατο να εξακριβωθεί με βεβαιότητα αν κάτι τέτοιο ισχύει.

Η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή άλλαξε για πάντα την ιστορία της Ασίας, επιφέροντας ριζικές μεταβολές μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ποια θα ήταν όμως τα αποτελέσματα μιας παρόμοιας επιχείρησης στην Δύση; Θα μπορούσε άραγε να ιδρυθούν και να μακροημερεύσουν ελληνικά κρατίδια στην Βόρειο Αφρική; Θα κατάφερναν οι Ρωμαίοι και οι Καρχηδόνιοι να δημιουργήσουν τις δικές τους αυτοκρατορίες; Πώς θα διαμορφωνόταν η ιστορία των λαών της Αραβικής Χερσονήσου και της περιοχής γύρω από την Κασπία, αν υποτάσσονταν στους Μακεδόνες και έρχονταν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που εκ των πραγμάτων θα μείνουν αναπάντητα, όσοι αιώνες κι αν περάσουν.

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Προσωπικά νομίζω ότι λόγω του χαρακτήρα του, οι εκστρατείες στην Κασπία και η επιστροφή στην Ινδία όπου οι Αρχαίοι Έλληνες νόμιζαν ότι εκτείνονταν ο τότε γνωστός κόσμος, ήταν σίγουρες.

Σε αυτό το βίντεο παρατίθονται άγνωστα στο ευρύ κοινό πολεμικά επεισόδια στην Ινδία:

Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο ήταν στην Ίνδια εντάχθησαν στο στράτευμα άλλοι 15,000 οπλίτες απ΄την περιοχή της Θράκης, ανεβάζοντας την συνολική δύναμη στους 100,000 άνδρες.
Μια τέτοια δύναμη εκστρατεύοντας π.χ στην Ιταλία δεν θα άφηνε στους Ρωμαίους ( ειδικά εκείνης της εποχής) πολλά περιθώρια...

[Αρχίατρος]

Είναι απίστευτο, αλλά το "τσουνάμι" που ονομάζεται Μέγας Αλέξανδρος έχει φτάσει μέχρι την... Ιαπωνία !

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Κατά τα άλλα, στο ελληνικό σχολείο μαθαίνουμε ότι όλα τελείωσαν με τον θάνατό του... 

[Αρχίατρος]

Δεν ξέρω αν κούρασα, αλλά ο τύπος απ΄το Kings and Generals δεν μας αφήνει παραπονεμένους.

Ορίστε νέο βίντεο για το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο στην Ινδία, σε κάποια φάση είχε φτάσει μέχρι κι την κεντρική Ινδία (Pataliputra), ΜΕΓΙΣΤΗ μορφή ο Μένανδρος !

Η ελληνική γλώσσα ήταν η επίσημη γλώσσα στην Ινδία (Αυτοκρατορία των Kushan) μέχρι το 127 μ.Χ 

Το ελληνικό σχολείο αναφέρει τπτ για όλα αυτά ;;; 

[Αρχίατρος]

Δεν έχει φτάσει ακόμα η μέρα (ή ο... αιώνας!) που θα σταματήσουμε να μιλάμε για τον Αλέξανδρο !

Tι θα συνέβαινε αν ο Μέγας Αλέξανδρος δεν πέθαινε τόσο νέος και έστρεφε το βλέμμα του στην Ιταλία;

"Τον χειμώνα του 318/317 π.Χ, το Σάμνιο απειλούσε ολόκληρη την ιταλική χερσόνησο και οι Ρωμαίοι, μετά την αποτυχία τους στα Καυδιανά Δίκρανα το 320 π.Χ, ήταν σε αναζήτηση νέας στρατηγικής εναντίον του κύριου εχθρού τους. Σκέφτηκαν πως μία κίνηση πέρα από τα Απέννινα προς την Αδριατική και μετά προς νότο θα τους επέτρεπε να αναζητήσουν συμμάχους κατά μήκος του δρόμου και να περικυκλώσουν τους Σαμνίτες. Η Ρώμη κατάφερε να κάνει συμμάχους τους Φρεντάνους, τα Τύανα της Απουλίας και το Κανούσιον μέχρι το 318 π.Χ και να ενισχυθεί, όταν ο Πτολεμαίος, αντιπροσωπεύοντας τον Αλέξανδρο, έφτασε στον Τάραντα. Η κυβέρνηση των Ταραντίνων ανυπομονούσε να εκδικηθεί τον θάνατο του βασιλιά της Ηπείρου (ΣτΜ: Του Αλέξανδρου του Μολοσσού) και απέβλεπε στον Αλέξανδρο για την εκπλήρωση αυτού του στόχου. Ο Πτολεμαίος περιόδευσε στα κράτη της Πευκετίας και της Απουλίας και πρόσφερε στους ηγέτες τους συμμαχία με τον Αλέξανδρο εναντίον του Σαμνίου ως προάγγελος της άφιξης του Αλέξανδρου την επόμενη χρονιά, οπότε και θα συνέτριβε τους Σαμνίτες. Ο Πτολεμαίος επισκέφτηκε επίσης τα Τύανα της Απουλίας και το Κανούσιον πιέζοντας να ξανασκεφτούν την συμμαχία με την Ρώμη, μια ελάσσονα δύναμη, όταν θα μπορούσαν να είναι σύμμαχοι της Μακεδονίας. Και οι δύο πόλεις εγκατέλειψαν τις συνθήκες τους με την Ρώμη προς όφελος των Ελλήνων.

Με ΄την διπλωματική αποστολή του ολοκληρωμένη στην νοτιανατολική Ιταλία, ο Πτολεμαίος κατευθύνθηκε προς την Ρώμη με δύο πλεονεκτήματα έναντι των Ρωμαίων: αντιπροσώπευε τον κατακτητή της οικουμένης και η Ρώμη ήταν ακόμα εξασθενημένη από την ήττα της στα Καυδιανά Δίκρανα. Ο Πτολεμαίος σχεδίαζε να προσφέρει μια συμμαχία που θα παρείχε προστασία στην Ρώμη, αλλά μήπως οι Ρωμαίοι θα το έβλεπαν ως συγκεκαλυμμένη υποταγή; Ο Πτολεμαίος πρόσφερε μια συνθήκη ανάλογη με αυτή που είχε συναφθεί με τον Πώρο, τον Ινδό σύμμαχο του Αλέξανδρου, έναν συνεταιρισμό μεταξύ ίσων, και οι όροι επέτρεπαν στην Ρώμη να διατηρήσει όλες τις τωρινές κτήσεις της. Ο Αλέξανδρος δεν θα αμφισβητούσε την νέα ρωμαϊκή συμμαχία με τους Φρεντάνους ή την άλλη πρόσφατη συμμαχία με την Νεάπολη, αν και αποδοκίμαζε την τελευταία ως ρωμαϊκή ηγεμονία έναντι ελληνικής πόλης. Όταν το Σάμνιο θα είχε ηττηθεί, η Ρώμη θα μπορούσε να διεκδικήσει κάποια από τα λάφυρα, συμπεριλαμβανομένου του καντονιού των Καυδίνων. Η Ρώμη θα μπορούσε επίσης να συνάψει συμμαχίες με κεντροϊταλικά καντόνια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα της επιτρεπόταν να τα εξαναγκάσει σε συμμαχία μαζί της. Ο Αλέξανδρος θα έδινε επίσης στην Ρώμη πρόσβαση στην κοιλάδα του Πάδου με το πλούσιο αγροτικό της δυναμικό.

Ο Πτολεμαίος τώρα προχώρησε στο πιο ευαίσθητο μέρος των διαπραγματεύσεων, δηλαδή στο τι θα έπρεπε να συμφωνήσει η Ρώμη ως αντάλλαγμα για τα οφέλη που θα της παρείχε ο Αλέξανδρος.Ο Αλέξανδρος επιθυμούσε να θέσει όρια στην επέκταση της ρωμαϊκής επικράτειας. Η ιταλική χώρα ανατολικά των Απεννίνων, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου μέρους του Σαμνίου, και όλη η Μεγάλη Ελλάδα θα ήταν εκτός ορίων. Αυτές οι περιοχές θα οργανώνονταν ως επικράτεια των Ταραντίνων. Για να οριοθετήσει τα σύνορα της νέας επικράτειας, ο Αλέξανδρος θα ίδρυε ελληνικές αποικίες στο Μαλβέντο, στην Λουκερία και κοντά στο όρος Βουλτούρο.

Όσο για τις περιοχές των Ετρούσκων, ο Αλέξανδρος θα σύναπτε μαζί τους συνθήκες αντίστοιχες με αυτή που διαπραγματευόταν με την Ρώμη.

Και αναφορικά με την Ουμβρία και τις βόρειες περιοχές της Ιταλίας, ο Αλέξανδρος αναζήτησε κοινό τόπο με την Ρώμη σε τέσσερα σημεία: πρώτον ότι οι συμβαλλόμενοι θα συμφωνούσαν για την ανεξαρτησία των βόρειων περιοχών, δεύτερον ότι κανένα συμβαλλόμενο μέρος δεν θα σύναπτε συνθήκες με κανένα από τα κράτη του βορρά, τρίτον ότι οποιαδήποτε συμμαχία που θα σύναπτε κάποιος από τους δύο θα περιελάμβανε και τους δύο εταίρους και τέταρτον οι βόρειες περιοχές δεν θα καλούνταν να πολεμήσουν κατά των Σαμνιτών. Με αυτόν τον τρόπο θα προστάτευαν τον βορρά από τους Γαλάτες, αν αυτοί αποφάσιζαν να κατέβουν νότια.

Ο Πτολεμαίος είπε στους Ρωμαίους πως πρέπει να αποδεχτούν τις προτάσεις ως έχουν χωρίς διαπραγματεύσεις. Αν αρνούνταν ή συμμαχούσαν με τους Σαμνίτες, δεν θα ήταν ικανοί να σταματήσουν τον Αλέξανδρο από το να συνεχίσει τα σχέδιά του. Η Ρώμη αποδέχθηκε την προσφορά του Αλέξανδρου χωρίς δισταγμό.

Την επόμενη χρονιά ο Αλέξανδρος έφτασε στον Τάραντα, συγκέντρωσε τον στρατό του και συνέτριψε τους Σαμνίτες. Τώρα έλεγχε την μισή ιταλική χερσόνησο και μπορούσε να την χρησιμοποιήσει ως προγεφύρωμα για να κατακτήσει την Σικελία και μετά την Καρχηδόνα."

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Όσοι ασχολούνται με την Στρατιωτική Ιστορία σε καποια στιγμή θα έχουν φτάσει στο δίλημμα Φάλαγγα vs Λεγεώνα.
Δλδ πως η Μακεδονική Φάλαγγα (απ΄την εποχή του Φιλίππου που την οργάνωσε και του Αλεξάνδρου που την χρησιμοποίησε μαεστρικά) που κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο, τα βρήκε σκούρα αργότερα απέναντι στην Ρωμαϊκή Λεγεώνα.

Υπάρχουν διάφορες αναλύσεις σε βιβλία και στο Διαδίκτυο, ορίστε μία που βοηθά:

Ένα απ΄τα σχόλια, έχει όλο το ζουμί κατ' εμέ:

Miguel Lemir

There is a misconception about the Macedonian Style Phalanx being outdated and unwieldy, that is because most Sucessor states didnt employed the clever Combined Arms tactics that Alexander had conceived: The Phalanx was supposed to be supported by nimble skirmishers troops (Peltasts and Thureophoroi) able to protect the exposed flanks and rear of the formation and were also to count with elite cavalry to take advantage the Phalanx staying power.

Succesors neglected these two aspects of Phalanx Warfare: The constant state of Warfare lead to economic depression that could no longer sustain the elite Cavalry Corps that the Phalanx needed to finish the job. That, coupled with excessive conservatism to use skirmisher troops effectively, led to the Diadochi custom of deploying denser phalanxes with longer pikes that without the support of skirmishers and cavalry could not keep up with more flexible forces

It should be noted that when the Phalanx was properly supported it was capable of defeating the Roman Legion: The triumphs of Pyrrhus of Epirus and the early victories of Hannibal prove that. The Phalanx was never supposed to the Swords that brings the victory, but the Anvil upon which triumph was forged

Να σημειώσω (σκόρπια):

- οι αδυναμίες (επιθέσεις στα πλευρά, ανώμαλο έδαφος) της φάλαγγας προφανώς και ήταν ΓΝΩΣΤΕΣ στον Αλέξανδρο. Εξ' ου και αφιέρωνε ειδικά σώματα πεζικού (πελταστές, ψιλούς κτλ) που την προστάτευαν.

- η Μακεδονική Φάλαγγα ΔΕΝ προορίζονταν να δώσει το νικηφόρο αποτέλεσμα στον Στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά χρησιμοποιούνταν για να ΑΓΚΙΣΤΡΩΣΕΙ τον κύριο όγκο του αντίπαλου πεζικού.

Ο Άλεξανδρος χρησιμοποιούσε το Ιππικό που με την ταχύτητα του δημιουργούσε ΡΗΓΜΑΤΑ στην αντίπαλη διάταξη, τα οποία και εκμεταλλεύονταν.
Ένα είδος αρχαίου Blitzkrieg δλδ.

Η Φάλαγγα όταν χρησιμοποιούνταν σωστά και στο κατάλληλο έδαφος δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στον αντίπαλο και συνέβαλλε σε ταπεινωτικές ήττες για τους Ρωμαίους, τους οποίους στην περίπτωση του Πύρρου, τους έσωσαν μόνο οι πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις που μπορούσαν να κινητοποιήσουν.

Εκ των παραπάνω συμπεραίνει κάποιος ότι δεν ήταν η εμμονή στην Φάλαγγα ο λόγος της ήττας των ελληνιστικών βασιλείων, αλλά πρωτίστως η διαίρεση και οι αλλεπάλληλοι πόλεμοι μεταξύ τους που τα εξουθένωσαν, όπως και το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούσαν ακριβώς τις ίδιες τακτικές με τον Αλέξανδρο, ο οποίος επεδείκνυε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ ικανότητα να προσαρμόζει τις τακτικές του ανάλογα με την πορεία κάθε μάχης.

[Αρχίατρος]

Ο λόγος που εκφώνησε στις όχθες του ποταμού Υφάση (σημερινός Beas) προς τα στρατεύματά του:

«Άνδρες Μακεδόνες και σύμμαχοι, επειδή σας βλέπω να μη με ακολουθείτε πλέον στους κινδύνους με την ίδια προθυμία, σας συγκάλεσα όλους μαζί, με σκοπό ή να σας πείσω και να προχωρήσουμε εμπρός ή να με πείσετε και να επιστρέψουμε πίσω. Αν, λοιπόν, θεωρείτε τον αγώνα που αγωνισθήκατε ως τώρα, καθώς και μένα τον ίδιο που ήμουν αρχηγός σας, αξιόμεμπτο, τότε δεν ωφελεί να σας πω τίποτε άλλο. Αν όμως εξαιτίας του αγώνα αυτού ανήκουν στις κατακτήσεις μας η Ιωνία και ο Ελλήσποντος και οι δύο Φρυγίες και η Καππαδοκία και η Παφλαγονία και η Λυδία και η Καρία και η Λυκία και η Παμφυλία και η Φοινίκη και η Αίγυπτος με την Ελληνική Λιβύη και μερικά μέρη της Αραβίας και η Συρία, δηλαδή και η Κοίλη Συρία και η Μεσοποταμία αν ακόμη στις κατακτήσεις μας ανήκουν η Βαβυλώνα και το έθνος των Σουσίων και οι Πέρσες και οι Μήδοι και οι λαοί που εξουσίαζαν οι Πέρσες και οι Μήδοι, αλλά και οι λαοί που δεν τους εξουσίαζαν και οι χώρες που είναι πέρα από τις πύλες της Κασπίας και εκείνες που είναι πέρα από τον Καύκασο, ο Τάναης και ακόμη οι χώρες που είναι πέρα από τον Τάναη, η Βακτριανή, η Υρκανία και η Υρκανία (Κασπία) θάλασσα, αν απωθήσαμε τους Σκύθες μέχρι την έρημο και αν εκτός από όλα αυτά και ο Ινδός ποταμός ρέει μέσα από τη χώρα μας, όπως και ο Υδάσπης, ο Ακεσίνης και ο Υδραώτης, τότε γιατί διστάζετε να προσαρτήσετε στο δικό μας μακεδονικό κράτος και τον Ύφαση και τους λαούς που κατοικούν πέρα από τον Ύφαση; Ή φοβάστε μήπως σας αντισταθούν και άλλοι ακόμη βάρβαροι, αν τους επιτεθείτε; Από αυτούς όμως άλλοι προσχωρούν σε μας με τη θέλησή τους, άλλοι συλλαμβάνονται, ενώ φεύγουν, και άλλοι εγκαταλείποντας τη χώρα τους μας την παραδίδουν έρημη και εμείς την παραχωρούμε στους συμμάχους μας και σε όσους προσχωρούν με τη θέλησή τους σε μας. Εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι για έναν γενναίο άνδρα τέλος των αγώνων του δεν είναι κανένα άλλο παρά οι ίδιοι οι αγώνες, όσοι οδηγούν σε ένδοξα έργα. Αν όμως κάποιος από σας επιθυμεί να ακούσει ποιό ακριβώς θα είναι το τέλος των πολεμικών μας επιχειρήσεων, ας μάθει ότι λίγη ακόμη έκταση γης μάς απομένει μέχρι τον ποταμό Γάγγη και την ανατολική θάλασσα. Και σας βεβαιώνω ότι θα δείτε την Υρκανία ‹θάλασσα› να ενώνεται με αυτήν, επειδή η μεγάλη θάλασσα περιβάλλει όλη τη γη. Και εγώ θα αποδείξω στους Μακεδόνες και στους συμμάχους ότι ο Ινδικός κόλπος συνενώνεται με τον Περσικό κόλπο, ενώ η Υρκανία ‹θάλασσα› με τον Ινδικό κόλπο. Από τον Περσικό κόλπο θα πλεύσουμε με τον στόλο μας γύρω από τη Λιβύη μέχρι τις Ηράκλειες Στήλες και από τις Ηράκλειες Στήλες θα γίνει δική μας ολόκληρη η μέσα Λιβύη και έτσι θα κατακτηθεί ολόκληρη η Ασία και τότε τα όρια του κράτους μας στο μέρος αυτό θα είναι εκείνα που ο θεός όρισε για τη γη. Αν όμως επιστρέψουμε τώρα, θα μείνουν πίσω μας πολλά πολεμικά έθνη πέρα από τον Ύφαση μέχρι την ανατολική θάλασσα και ακόμη πολλά άλλα που κατοικούν από τα μέρη εκείνα μέχρι την Υρκανία θάλασσα προς βορρά, καθώς και οι σκυθικές φυλές που κατοικούν κοντά τους, ώστε υπάρχει φόβος, αν επιστρέψουμε πίσω, μήπως ακόμη και οι κατεχόμενες τώρα από μας χώρες, που δεν είναι ασφαλείς, υποκινηθούν σε αποστασία από τα έθνη που δεν έχουν ακόμη υποταγεί. Και τότε πια θα αποδειχθούν μάταιοι οι μέχρι τώρα τόσοι αγώνες μας ή θα χρειασθούμε άλλους πάλι αγώνες και κινδύνους από την αρχή. Γι᾽ αυτό μείνετε εδώ, άνδρες Μακεδόνες και σύμμαχοι, γιατί όσοι αγωνίζονται και κινδυνεύουν κατορθώνουν ένδοξα έργα και είναι ευχάριστο να ζει κανείς γενναία και να πεθαίνει αφήνοντας πίσω του αθάνατη δόξα. Ή δεν γνωρίζετε ότι ο πρόγονός μας έφθασε σε τόσο μεγάλη δόξα, ώστε από άνθρωπος έγινε, ή τουλάχιστον θεωρήθηκε θεός, ούτε μένοντας στην Τίρυνθα, ούτε στο Άργος, αλλά ούτε στην Πελοπόννησο ή στην Θήβα; Ούτε βέβαια ήταν λίγοι οι αγώνες του Διονύσου, ο οποίος ήταν επιφανέστερος θεός από τον Ηρακλή. Αλλά εμείς ασφαλώς έχομε φθάσει και πέρα από τη Νύσα και καταλάβαμε τον βράχο της Αόρνου, που δεν μπόρεσε ο Ηρακλής να κυριεύσει. Και σεις προσθέστε τα υπόλοιπα μέρη της Ασίας σε όσα έχουμε πλέον αποκτήσει, δηλαδή τα λίγα στα πολλά. Γιατί και μεις οι ίδιοι ποιό μεγάλο και ωραίο κατόρθωμα θα είχαμε επιτελέσει, αν μέναμε στη Μακεδονία και θεωρούσαμε αρκετό να προστατεύουμε χωρίς μεγάλο κόπο τη χώρα μας αποκρούοντας τους γείτονές μας Θράκες ή τους Ιλλυριούς ή τους Τριβαλλούς ή και όσους Έλληνες δεν είχαν φιλικές σχέσεις μαζί μας; Αν βέβαια σεις μόνο κοπιάζατε και κινδυνεύατε, χωρίς να κοπιάζω και να κινδυνεύω ο ίδιος, οδηγώντας σας απλώς ως αρχηγός σας, θα ήταν εύλογο σεις πρώτοι να χάσετε το θάρρος σας, εφόσον εσείς μονάχα υπομένετε τους κόπους, ενώ τα έπαθλα των κόπων σας δίνονται σε άλλους. Τώρα όμως είναι κοινοί για μας οι κόποι και μετέχομε εξίσου στους κινδύνους, και τα έπαθλα ανήκουν σε όλους. Και η χώρα αυτή είναι δική σας και σεις είσθε οι σατράπες της. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων και τώρα περιέρχεται σε σας και, αφού διατρέξουμε την Ασία, τότε, μα τον Δία, όχι μόνο θα σας γεμίσω με αγαθά, αλλά και θα δώσω παραπάνω από όσα ελπίζει ο καθένας σας να λάβει. Και όσους θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα θα τους στείλω στη χώρα μας ή θα τους οδηγήσω πίσω ο ίδιος, ενώ όσους παραμείνουν εδώ θα τους κάνω να τους ζηλεύουν εκείνοι που θα επιστρέψουν».

Σκόρπιες παρατηρήσεις:

- οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν ότι μέχρι τον Γάγγη εκτείνονταν ο κόσμος, γι αυτό και λέει ότι μετά τον ποταμό Γάγγη βρίσκεται η Ανατολική Θάλασσα που ενώνεται με την Κασπία
Προφανώς αν ζούσε και έφτανε ως εκει και έβλεπε ότι δεν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε άλλα πολεμικά επεισόδια, με τους Κινέζους αυτή την φορά...

- στόχος (μετα την Ινδία) ήταν η επιστροφή δια θαλάσσης στην Μεσόγειο, η κατάκτηση της Λιβύης και όλων των εδαφών μέχρι τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ), ανοικτή παραδοχή ότι απώτερη στόχευση ήταν η κοσμοκρατορία !

- ο τύπος ηγούνταν εκ του προσωπικού παραδείγματος (Leading by Example), γι αυτό και τους κτυπάει (όπως και στην Ώπη) ότι όλα αυτά που τράβηξαν, τα τράβηξαν μαζί. Μάλιστα ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι εξαιτίας των πολλών πληγών που απέκτησε στο σώμα του κατά την διάρκεια της εκστρατείας, και κατέληξε.


- νομίζω ότι όλοι όσοι το έζησαν αυτό, την εκστρατεία, την στάση κτλ και την επιστροφή, θα τους κυνηγούσε σε όλη την μετέπειτα ζωή τους...

Δυστυχώς δεν κατάφερε να τους μεταπείσει.

[Αρχίατρος]

Στα ελληνικά:

Στράτων Β’ ο Σωτήρ, ο τελευταίος ηγεμόνας του Ελληνικού βασιλείου της Ινδίας

Από Thanos S. Epachtitis

Πολλοί λανθασμένα πιστεύουν ότι η Κλεοπάτρα, η τελευταία διάδοχος του ελληνιστικού βασιλείου της Αιγύπτου, ήταν η τελευταία βασίλισσα των ελληνιστικών βασιλείων που δημιουργήθηκαν μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και του διαμοιρασμού της αυτοκρατορίας του από τους Επιγόνους. Λίγα είναι γνωστά στο ευρύ κοινό σχετικά με την ιστορία των ελληνοινδικών βασιλείων που κυβερνήθηκαν από τουλάχιστον 30 Έλληνες βασιλείς κατά τους 2 τελευταίους αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού.

Το ελληνιστικό βασίλειο της Ινδίας ιδρύθηκε από τον βασιλέα της Βακτριανής Δημήτριο Α’ στις αρχές του 2ου αιώνα πΧ. Περιλάμβανε περιοχές του Αφγανιστάν, Πακιστάν και της βορειοδυτικής Ινδίας. Οι επεκτατικές εκστρατείες των διαδόχων του επέκτειναν τα σύνορα και στο απόγειο της δύναμής του, το βασίλειο περιλάμβανε σχεδόν ολόκληρη τη σημερινή βόρεια και ένα μεγάλο κομμάτι της κεντρικής Ινδίας. Ενώ το βασίλειο της Βακτριανής καταλύθηκε το 130 πΧ, το ελληνοϊνδικό βασίλειο συνέχισε να υφίσταται έως το 10 μΧ. Τα αρχαιολογικά ευρήματα φανερώνουν ινδουιστικές και βουδιστικές επιρροές, κάτι που μαρτυρά την επαφή του ελληνικού πολιτισμού με τους Ινδούς και τους Κινέζους αντίστοιχα.

Κατά το 1ο αιώνα πΧ, το ελληνικό βασίλειο άρχισε να δέχεται πιέσεις από Ινδούς στα ανατολικά, Σκύθες και Πάρθους στα δυτικά και άλλων ινδοευρωπαϊκών φυλών όπως οι Γιουέζι, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί. Παράλληλα εσωτερικές διαμάχες, διευκόλυναν τη παρακμή. Ο τελευταίος βασιλιάς του ελληνοινδικού βασιλείου ήταν ο Στράτων Β’ ο Σωτήρ που βασίλεψε από το 25 πΧ μέχρι τη κατάλυση του βασιλείου του το 10 μΧ. Η βασιλεία του καταλύθηκε απο τον Ινδο – Σκυθη Rajuvula. Οι Σκυθικές εισβολές στους τελευταίους ελληνικούς θύλακες της Ινδίας έφεραν τη κατάρρευση του βασιλείου που από το 10 μΧ παύει να υφίσταται ως πολιτική οντότητα. Έτσι τελειώνουν επίσημα 3,5 αιώνες ελληνικής κυριαρχίας στις εσχατιές του τότε γνωστού κόσμου.

Παρά τη κατάρρευση του ελληνοινδικού βασιλείου, οι επιρροή του ελληνικού τρόπου ζωής, παρέμεινε ζωντανή έως τουλάχιστον τον 4ο αιώνα μΧ. Οι Ελληνικές πόλεις, αν και πέρασαν υπό ξένη επικυριαρχία στα πλαίσια της αυτοκρατορίας του Κουσάν, διατήρησαν ένα είδος αυτονομίας, γεγονός που φανερώνει όχι μόνο το σεβασμό των νέων κατακτητών, αλλά και την ανάγκη διατήρησης της Ελληνικής υποδομής προς διευκόλυνση του διοικητικού έργου, του εμπορίου κτλ. H επιρροή του ελληνικού πολιτισμού τόσο στην Ινδία, όσο και στη Κίνα, ήταν κάτι παραπάνω από προφανής.

Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Λίγο πριν την γέννηση του Χριστού, στα βάθη της Ασίας στην περιοχή Πακιστάν-Ινδίας, υπήρχε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ και ομιλούσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ...

Η επιρροή κάτι παραπάνω από εμφανής:

[Αρχίατρος]

Απεικόνιση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο στην ταινία Κλεοπάτρα, εξ' όσων γνωρίζω και μοναδική σε κινηματογραφική ταινία.

Υ.Γ
Απίστευτη η Ελίζαμπεθ Τέιλορ. 

[Αρχίατρος]

Οι 9 φορές που ξεγέλασε τον θάνατο ο Μέγας Αλέξανδρος...