Το σημερινό σύστημα είναι παντελώς αναποτελεσματικό στο να κατηγοριοποιήσει τα άτομα με αναπηρία που έχουν δυσκολία να εργαστούν ή να αυτοεξυπηρετηθούν.
Αντικειμενικά, θα δίναμε αποφυλάκιση μόνο σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτο-εξυπηρετηθούν. Τι νόημα έχει ο σωφρονισμός ή η τιμωρία σε ένα άτομο που δεν μπορεί ούτε να κάνει τις πλέον ελάχιστες ενέργειες για να αυτο-εξυπηρετηθεί; Εμείς φυσικά δεν αποτολμήσαμε κάτι τέτοιο.
Επίσης, αντικειμενικά θα δίναμε αναπηρική σύνταξη μόνο σε άτομο που δεν μπορεί να βρεθεί εργασία να μπορεί να την κάνει. Αυτό προϋποθέτει ένα σαφή καθορισμό της αναπηρίας του με πολύ μεγάλη ακρίβεια.
Τις προηγούμενες μέρες που ήμουν εξωτερικό, οι ξένοι συνάδελφοι με ρώταγαν εάν άλλαξε κάτι με την έξοδο από το μνημόνιο και εάν έχουν πάψει να δίνονται μεγάλες και σε νέους συντάξεις. Τους απάντησα ότι τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο για τον μέσο έλληνα στα οικονομικά και ότι δεν έχουμε πλέον τις υψηλές συντάξεις που είχαμε σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων. Όμως η συνταξιοδότηση "νέων" συνεχίζει να επιτυγχάνεται μέσω της "αναπηρίας"
Είναι απαράδεκτο να προσθέτει ποσοστά αναπηρίας για να βγεις σε σύνταξη η επιληψία. Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ο δείκτης νοητικής υστέρησης για αποφαση για σύνταξη και για την επιληψία να περιορίζεται το είδος της εργασίας που πραγματοποιεί με ταυτόχρονη πολύ μικρή επιδότηση για τον εργοδότη που θα τον προσλάβει.
Είναι απαράδεκτο να δίνει ποσοστά αναπηρίας η κατάθλιψη ή η υπνική άπνοια.
Είναι απαράδεκτο να δίνεται σύνταξη σε ψυχιατρικούς ασθενείς με διατήρηση δικαιοπραξίας.
Θα άξιζε να βλέπαμε τα ΚΕΠΑ να χρησιμοποιούν την ταξινόμηση International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος) Θα επέτρεπε να έχουμε μια πιο αντικειμενική εικόνα τι συντάξεις μοιράζουν.....
Όλα αυτά είναι η διατήρηση ενός πελατειακού κράτους και τίποτα περισσότερο. Παλαιότερα διόριζε αβέρτα στο δημόσιο, σήμερα κάνει το ίδιο με τις αναπηρίες.