Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

Όχι λεφτά από Ιατρούς;

(1/6) > >>

Argirios Argiriou:
Δεν πρέπει οι Ιατροί να παίρνουν λεφτά από ασθενείς τους που τυχαίνει να είναι Ιατροί;

Είναι λεπτό το θέμα αλλά δεν έχω ντραπεί να το καταπιαστώ με αρκετούς συναδέλφους μου ιδιώτες Ιατρούς:

Έχω λοιπόν βρει ότι πολλοί συνάδελφοί ιδιώτες Ιατροί χρειάστηκε να δώσουν φακελάκι σε συναδέλφους τους “Δημόσιους” Ιατρούς για να χειρουργηθεί κάποιος στενός συγγενείς τους.

Εν τω μεταξύ εννοείται, ότι σε μεγάλα Ελληνικά ιδιωτικά Κέντρα πληρώνουν οι Ιατροί για να χειρουργηθούν (ακόμη και οι ίδιοι). (Ξέρω περίπτωση ιδιώτη Καρδιολόγου που είχε οικονομικά προβλήματα και που φίλοι του, έκαναν έρανο για να μπορέσει να χειρουργηθεί σε γνωστό ιδιωτικό Ιατρικό Κέντρο της Βορείου Ελλάδος).

Στην χώρα του λαϊκισμού και της υποκρισίας, μήπως λοιπόν είναι καιρός να παρατήσουμε τις υποκρισίες του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας για το ότι οι ιδιώτες Ιατροί δεν πρέπει να παίρνουν χρήματα από Ιατρούς ασθενείς, ούτε και από συγγενείς Ιατρών,πρώτου βαθμού;

Και έγραψα για την χώρα του λαϊκισμού και της υποκρισίας (δηλαδή την Ελλάδα), γιατί τουλάχιστον στην Σουηδία που την γνωρίζω από πρώτο χέρι θεωρείται αυτονόητο ότι και οι ασθενείς Ιατροί πληρώνουν ότι είναι να πληρώσουν και όλοι οι άλλοι.

Ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας στην Ελλάδα είναι παρωχημένος, τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα (και σε άλλα ζητήματα βέβαια αλλά δεν θα τα καταπιαστώ εδώ). Όταν γράφτηκε, οι Ιατροί στην Ελλάδα ήταν ελάχιστοι και όλοι ήταν έτσι και αλλιώς βολεμένοι κάπου. Τώρα όμως υπάρχουν πολλοί ιδιώτες Ιατροί που φυτοζωούν. Σε μια πόλη όπως η πόλη που ζω, η Καβάλα, που έχει γύρω στους 60.000 ανθρώπους πληθυσμό ζουν περίπου 1000 Ιατροί (βάζω και τους συνταξιούχους μέσα). Αν προσθέσουμε και τους συγγενείς τους πρώτου βαθμού και τους Φοιτητές Ιατρικής μιλάμε για περίπου 5.000 ανθρώπους δηλαδή το 10% της πόλης . Και έχουμε απαίτηση οι ιδιώτες Ιατροί οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν ενοίκιο, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα, γραμματέα, καθαρίστρια, leasing και φόρο να εξετάζουν το 10% της δυνητικής πελατείας τους (που συχνά είναι και το πιο ευκατάστατο της πόλης), δωρεάν. Όταν παράλληλα πολλοί “Δημόσιοι” ζητούν φακελάκι για να τους χειρουργήσουν;

Εγώ προσωπικά όταν επισκέπτομαι ως Ασθενής, ιδιώτη συνάδελφο (βάζω και τους Οδοντίατρους μέσα) απαιτώ επιτακτικά να πληρώσω και μάλιστα συνήθως δίνω και κάτι παραπάνω από την συνηθισμένη ταρίφα τους.

Πρώτον διότι ξέρω από πρώτο χέρι τι κόπο έβαλαν για να φτάσουν εκεί που έφτασαν.

Δεύτερον γιατί φοβάμαι ότι όταν ο ιδιώτης δουλεύει τζάμπα στο τέλος θα το δει ως αγγαρεία και εγώ την Υγεία μου την έχω ως βασική προτεραιότητα.

Τρίτον γιατί αλλιώς θα αναγκαστώ να τους κάνω “χαζά” δώρα του στυλ κρασιά, ουίσκι, γλυκά, γλάστρες κτλ που θα κοστίσουν σχεδόν το ίδιο και θα μου φάνε και χρόνο για να τα αγοράσω.

Προσωπικά βέβαια εκτίμησα (και με έκανε να νιώσω καλά) ο τρόπος κάποιου γνωστού ιδιώτη Γυναικολόγου σε μεγάλη πόλη της Βορείου Ελλάδας ο οποίος έκανε υπέρηχο β' επιπέδου στην έγκυο σύζυγό μου πριν μερικά χρόνια. Ήταν σοβαρός και σωστός καθ’όλη την επίσκεψη. Στο τέλος της επίσκεψης πήρε το μπλοκ των αποδείξεων και είπε ήρεμα: «Από τους άλλους παίρνω 150 ευρώ, από εσάς θα πάρω 100». Ένιωσα τότε ότι αφενός πλήρωσα αλλά αφετέρου εκτίμησε το γεγονός ότι ήμουν συνάδελφος.

schumifer:
Θεωρούσα πάντα και θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει ως εξής.
Ο ασθενής ρωτάει πάντα το κόστος, και αν ο ιατρός αρνηθεί, πρέπει ειλικρινά να επιμείνει.
Αν ο ιατρός θέλει να αρνηθεί, καλώς. Προσωπικά όσο το αντέχω οικονομικά δε θα πάρω χρήματα, είναι ο κανόνας δεοντολογίας που έμαθα και μου αρέσει. Όσο μπορώ.
Είναι σαν το κέρασμα. Εδώ στα βόρεια είναι παράξενο εώς και παρεξηγίσιμο. Εμένα μου δίνει χαρά να κεράσω ένα δικό μου άνθρωπο.

Ο συνάδελφος ασθενής πάντα να θεωρεί ότι πρέπει και να επιμένει να πληρώσει.

pzogr:
Αν δεν κάνω λάθος αυτή η πρόβλεψη υπάρχει στον κώδικα δεοντολογίας των ιατρών και όχι των ιδιωτικών κέντρων κι επομένως δεσμέυει τους ιατρούς μόνο ως άτομα. Οι κλινικές χρεώνουν κανονικά τα πάντα, αν και ορισμένες έχουν κάποιες 'δήθεν' εκπτώσεις.
Για τους γιατρούς που δεν το τηρούν δεν έχω καλή εντύπωση (πχ είναι 150, αλλά δώσε 100) γιατί είναι υποχρέωσή τους να το τηρήσουν όσο κι αν είναι αντίθετο με τη λογική (πχ καρδιολόγος που κάνει υπέρηχο για τον οποίο πληρώνει για πολλά χρόνια ένα σεβαστό ποσό ή άλλοι που έχουν κόστη υλικών). Θα ήμουν υπέρ της κατάργησης - ιδίως για τους συγγενείς ιατρών - αλλά όσο ισχύει και υπάρχουν συνάδελφοι που ζητούν αμοιβή, μου κάνει το ίδιο κακή εντύπωση όσο η περίπτωση του ιατρού ΕΟΠΥΥ, που θέλει extra δεκάρικο ή του ΕΣΥτη που θέλει φακελάκι.

Αρχίατρος:
Εγώ αν θα πω ότι είμαι γιατρός είναι στο στυλ,δεν θέλω τόσο την όποια έκπτωση (που συνήθως κάνουν), αλλά πρόσεξε μην κάνεις λαλακία γιατί θα σε σκίσω....  8)
Δεν έχω την απαίτηση σε μια χώρα με δεκάδες χιλιάδες γιατρών και ακόμα περισσότερων συγγενών αυτών, να μην μου πάρει χρήματα ο ιδιώτης. Αλλά μια έκπτωση την περιμένω ως ένδειξη καλής θέλησης.

Τώρα οι γυναικολόγοι, είναι άλλο φρούτο.

Απ΄την άλλη έχω δει τέτοια αδίστακτη συμπεριφορά από ΕΣΥτη σε συγγενή γυναικολόγου, και όσο και αν το χάρηκα γιατί και οι ίδιοι δεν σέβονται τπτ εμπρός στο χρήμα, προσωπικά δεν θα το έκανα.
Στο Δημόσιο εννοείται ότι δεν θα έπαιρνα χρήματα, ως ιδιώτης θα έκανα μια καλύτερη τιμή, ενώ αν ήταν και γνωστός προφανώς τπτ.

Denominator:
Αν αλλάξει η διατύπωση στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας όλα θα τακτοποιηθούν: αν δηλαδή η έκπτωση ή η δωρεά στις ιατρικές υπηρεσίες γίνει από υποχρέωση του θερπάποντος δικαίωμα του ασθενή που μπορεί να αιτηθεί (χωρίς να είναι υποχρεωμένος ο θεράπων να συναινέσει).

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα