Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Πολιτική και Κοινωνικά Θέματα
Ο Γιατρός ως Ασθενής.
orfeo:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΠάντως εγώ έχω το σύνδρομο της λευκής μπλούζας... :-\
--- Τέλος παράθεσης ---
Αν εννοείς ότι σου ανεβαίνει η πίεση στο χώρο εργασίας σου, μάλλον είμαστε πολλοί που πάσχουμε απ' αυτό... ;D ;D ;D
timex:
Όταν πηγαίνω σε γιατρό μου ανεβαίνει η πίεση!
Θέλω να πάω να δώσω αίμα και μόλις πηγαίνω προς την αιμοδοσία , αρχίζω και ανεβάζω πίεση και σφυξεις με αποτέλεσμα να μη μου παίρνουν αίμα.
ΈΧω γίνει ρεζίλι!
Argirios Argiriou:
07/04/2013. Το ΒΗΜΑ.
Χαίρε καρκίνε, οι «μελλοθάνατοι» σε αγνοούν.
Το ντοκυμαντέρ «ΜΕΤΑΞΑ: ακούγοντας τον χρόνο» είναι ένας ύμνος στη ζωή μέσα από τη ματιά καρκινοπαθών γιατρών.
«Η γειτνίαση με τον θάνατο σού δίνει ζωή» θέλει να πιστεύει ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης. «Μπροστά στον θάνατο ο καθένας είναι μόνος, όσους κι αν έχει γύρω του. Σε αυτή τη μοναχική πορεία τους όμως οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι όρθιοι - και αυτό είναι αξιοθαύμαστο».
Ο δημιουργός του πολυβραβευμένου ντοκυμαντέρ «Αλλος δρόμος δεν υπήρχε» παρουσιάζει από τις 11 Απριλίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος το ντοκυμαντέρ του με τίτλο «ΜΕΤΑΞΑ: ακούγοντας τον χρόνο». Με αφετηρία γιατρούς και προσωπικό του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Μεταξά που πάσχουν από καρκίνο, ο θεατής παρακολουθεί αυτή την ιδιαίτερη ομάδα ασθενών που συνεχίζουν να εργάζονται στο νοσοκομείο. Παρά το δυσάρεστο θέμα του, η ταινία υμνεί το θαύμα της ζωής.
Δεν υπήρχε κάποιο οικογενειακό περιστατικό που παρακίνησε τον Σταύρο Ψυλλάκη για τη δημιουργία του «ΜΕΤΑΞΑ». Η ιδέα και μόνο ότι υπάρχουν γιατροί οι οποίοι ενώ πάσχουν οι ίδιοι από καρκίνο, εξακολουθούν να θεραπεύουν τού ήταν αρκετή. Ηταν μια ιδέα του Νίκου Καρβούνη, ογκολόγου-παθολόγου στο Νοσοκομείο Μεταξά. Ο Καρβούνης πάσχει από καρκίνο και μάλιστα στην πρώτη συνάντησή του με τον Ψυλλάκη είχε τη διακριτικότητα να μην αναφέρει καν το πρόβλημα υγείας του.
Παράλληλα με τα πρώτα ραντεβού του Ψυλλάκη με καρκινοπαθείς, άρχισε η κάθε άλλο παρά εύκολη προσπάθεια ανεύρεσης χρηματοδοτών της ταινίας. «Υπήρξαμε πραγματικά τυχεροί γιατί τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την ταινία, οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν έκαναν καμία κίνηση» λέει ο σκηνοθέτης.
Ορισμένες φορές σε αυτά τα πράγματα η τύχη αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα. Αν λοιπόν ο Νίκος Καρβούνης, κατά τη διάρκεια ενός ιατρικού συνεδρίου, δεν είχε συστήσει τυχαία τον Σταύρο Ψυλλάκη στον Νίκο Μαλάμο, μέλος του ΔΣ της Εταιρείας Ογκολόγων-Παθολόγων Ελλάδας, το «ΜΕΤΑΞΑ» μπορεί και να μην είχε γίνει ποτέ. Ο Μαλάμος πίστεψε στο σχέδιο και το υπερασπίστηκε. «Από την καλή διάθεση ενός ανθρώπου πήρε μπροστά μια ταινία» σχολιάζει ο σκηνοθέτης.
Κομβικό σημείο του «ΜΕΤΑΞΑ» όμως ήταν η κοινή απόφαση όσων ασχολήθηκαν με τη δημιουργία του να μην καταλήξουν σε «μια ακόμη ιατρική ταινία για τον καρκίνο ούτε σε μια ταινία καταγγελίας για το πώς λειτουργούν τα νοσοκομεία και πώς αντιμετωπίζονται οι καρκινοπαθείς στην Ελλάδα». Από την αρχή στόχος ήταν μια ταινία περισσότερο υπαρξιακή, που με ποιητικό τρόπο θα εξέταζε ανθρώπους σε οριακές καταστάσεις. «Κανένας από τους πάσχοντες από καρκίνο που βλέπουμε στην ταινία δεν μας έδωσε το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσουμε σαν μελλοθάνατο» λέει ο Ψυλλάκης.
Αποτολμά μάλιστα μια σύγκριση των καρκινοπαθών με τους αντάρτες του ντοκυμαντέρ του «Αλλος δεν υπήρχε». «Οι αντάρτες πίστεψαν σε έναν ολόκληρο κόσμο, στο όραμα του κομμουνισμού. Ξαφνικά το όραμά τους γκρεμίστηκε, όπως και οι ιδεολογίες. Ομως παρά την ήττα, παρά τα χτυπήματα, εκείνοι έμειναν όρθιοι. Διάλεξαν να διατηρήσουν αλώβητη την αξιοπρέπειά τους».
Οσο για τον υπότιτλο της ταινίας («ακούγοντας τον χρόνο»), ανήκει σε κάτι που είπε ένας φίλος του σκηνοθέτης, ο Αλέκος Ζούκας, ο οποίος αρρώστησε στα γυρίσματα. Του είπε ότι η αρρώστια του τον έμαθε να ακούει τον χρόνο. «Είμαστε όλοι θνητοί που κάποια στιγμή θα πεθάνουμε» καταλήγει ο σκηνοθέτης. «Ως τότε η ζωή είναι ωραία και αξίζει να τη ζεις».
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δείτε και το trailer:
Argirios Argiriou:
Scand J Public Health. 2002;30(2):125-32.
Illness behaviour among Norwegian physicians.
Rosvold EO, Bjertness E.
Source
Department of General Practice and Community Medicine, University of Oslo, Norway. e.o.rosvold@sanfunnsmed.uio.no
Abstract
BACKGROUND:
Information on physicians' illness behaviour is to a large extent based on studies of selected groups of physicians. The objective of this paper is to study self-treatment and help-seeking behaviour in a nationwide representative sample of physicians.
RESULTS:
In total, 70% of 1,476 physicians answered a mailed, anonymous questionnaire as a part of the Norwegian Medical Association's health survey. Of these, 75% had performed self-treatment during the last three years. Treatment by spouse, friends, and colleagues was also frequent. Of those who used prescription medicine, 73% were self-prescribing it; 13% of the physicians had negative experiences with self-treatment. Some 56% stated that they would prefer to seek help for somatic problems from a physician to whom they had no personal ties, and 50% would seek help for mental problems elsewhere than in the mental health care facilities located where they lived.
CONCLUSION:
Most physicians practise self-treatment when they are ill, and although they prefer to be treated by a physician they do not have personal ties to, many contact friends and colleagues when they need help from another physician.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Τι μαθαίνει ο γιατρός όταν γίνεται ασθενής
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση