Οι εξουθενωμένοι γιατροί και η «αμυντική» ιατρική

[Δ. Κουναλάκης]

Οι πολιτικοί παγκοσμίως στις κρατικές δομές δεν θέλουν να μπαίνουν στην διαδικασία και το κόστος αξιολόγησης των στελεχών τους, δεν θέλουν να συμμετέχουν στο κόστος των φυσιολογικά αναμενόμενων επιπλοκών. Και προσπαθούν θεσμικά να το μετακυλήσουν στους γιατρούς. Αυτό πιστεύεται μέσα από μυθοπλασίες ότι λειτουργεί στον ιδιωτικό τομέα, αλλά ούτε εκεί λειτουργεί και απλά γίνεται επιλογή περιστατικών.

Η φυσική συνέπεια τέτοιων επιλογών είναι το κόστος του ρίσκου να μετακυλίεται στον ασθενή σαν ιδιωτικό κόστος που προσωρινά καλύπτεται επιλεκτικά από την ιδιωτική ασφάλιση. Μαζί με αυτό απαξιώνεται η επιλογή να γίνεις ιατρός, η όποια κρατική υγεία και αυξάνεται το κόστος για τον ίδιο τον ασθενή. Υπάρχει η διάχυτη, αδικαιολόγητα, άποψη ότι τα προσωπικά δεδομένα μπορεί να μην επιτρέπουν την επεξεργασία των ιατρικών δεδομένων για την αξιολόγηση των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών.

Υπάρχει και μια πιο συνωμοσιολογική άποψη: Αν μετακινήσεις την παροχή υπηρεσιών υγείας από το ιατρικό προσωπικό σε άλλους επαγγελματίες υγείας, θα έχεις λιγότερες νομικές εμπλοκές και αποζημιώσεις, καθώς προσωπικό με μικρότερη νομική ευθύνη θα έχει μεγαλύτερη εμπλοκή. Ωστόσο, αυτό συγκεντρώνει περισσότερες νομικές ευθύνες (δευτερογενώς και του μη ιατρικού προσωπικού) σε λιγότερους γιατρούς και αυξάνει την πιθανότητα δικαστικής εμπλοκής τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ακμάζει το integrated care με πρόσκαιρες επιτυχίες

Αυτό δεν έχει μετρηθεί στην Ελλάδα, αλλά το μέγεθος της ιδιωτικής συμμετοχής στην υγεία δεν είναι ευκαταφρόνητο. Ένα μεγάλο τμήμα του είναι και αυτό.


Οι εξουθενωμένοι γιατροί και η «αμυντική» ιατρική, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΟΣ* | Kathimerini
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος