Ανάρτηση στον τοίχο του στο facebook στις 19/03/2020 του Γενικού Ιατρού και συμφορουμίστα Δημήτρη Μιχάλη που εργάζεται στα ΤΕΠ του Νοσοκομείου Λειβαδιάς. Την δημοσιεύω μετά από άδειά του:
Χρήμα και Σχεδιασμός: Απαιτούνται και τα δύο.
Το μέτρο του Δώρου Πάσχα που θα δοθεί και στους υγειονομικούς, δεν θα μας λύσει το οικονομικό πρόβλημα. Δεν θα ανασκευάσει τις ζημιές της δεκαετίας της κρίσης.
Ωστόσο, ίσως αποτελεί ένα έμπρακτο στοιχείο μίας αναγνώρισης που οι πρωτεργάτες αυτής της εποχής την δικαιούνται (και δεν είναι μόνο οι υγειονομικοί. Πολλές άλλες ομάδες είναι στην γραμμή του πυρός).
Όμως, εκτός αυτής της έστω και συμβολικής αναγνώρισης, για να τα καταφέρουμε, χρειάζονται πολλά περισσότερα.
Χρειάζονται τα μέτρα που πάρθηκαν, αλλά και αυτά που δεν πάρθηκαν.
Θα προσπαθήσω να αναφέρω αυτά που έχω εντοπίσει, χωρίς η λίστα να είναι περιοριστική. Και σίγουρα το κάθε πρόβλημα μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή και από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.
Όμως, το γενικό κάδρο υφίσταται και απαιτεί παρεμβάσεις.
1. Υλικά Ατομικής Προστασίας και αντισηπτικά –απολυμαντικά: Γίνεται από όλα τα νοσοκομεία προγραμματισμός και προσπάθεια προμήθειας ικανών ποσοτήτων. Τούτο όμως δεν αποδίδει πάντα αφού υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις στην αγορά. Το συγκεκριμένο θέμα οφείλει να λύσει η πολιτεία ΕΓΚΑΙΡΑ με επίταξη ακόμη ποσοτήτων ή και εργαστηρίων. Πόλεμος χωρίς πολεμοφόδια δεν γίνεται.
2. Για να καλυφθούν οικονομικές ανάγκες, που είναι δυσανάλογα μεγαλύτερες των προβλεφθέντων, σε φάρμακα και υλικά, απαιτείται σοβαρή πρόσθετη χρηματοδότηση στα νοσοκομεία.
Αν δε γίνει αυτό τα νοσοκομεία θα γονατίσουν και οι συνέπειες θα είναι τραγικές.
3. Η αναστολή των τακτικών ιατρείων έγινε άτσαλα και δεν υπολογίστηκαν σημαντικές παράμετροι, που πρέπει να υπολογιστούν έστω και τώρα και να επανακαθοριστεί το τι θα λειτουργεί και για τι.
Εμάς π.χ. ενώ σχεδιάζαμε πώς και τι θα κλείσουμε από τακτικά, μας ήρθε ένα πρωί άνωθεν εντολή «κλείστε τα όλα». Τώρα συρρέουν πολίτες που έχουν επιτακτική ανάγκη κάλυψης δικαιολογημένων αναγκών και αδυνατούμε να δώσουμε λύση.
Ενδεικτικά αναφέρω την ανάγκη αγωγών που δεν μπορούν να αναβληθούν (η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, άυλη ή όχι, δεν το λύνει, αν ο χρόνιος ασθενής δεν μπορεί να προσέλθει σε ιατρείο).
Ακόμη, η ανάγκη για επαναλαμβανόμενες εξετάσεις ασθενών με ειδικά προβλήματα ή οι εξετάσεις κσι συνταγογραφήσεις κακοήθων νοσημάτων, δεν είναι επείγουσες, αλλά δεν μπορούν και να μετατεθούν. Απαιτούν συγκεκριμένη χρονική περιοδικότητα.
Σαφώς θα παλέψουμε με την έκτακτη κατάσταση που ανέκυψε, αλλά δεν μπορεί να αφεθούν στην τύχη τους τα χρόνια περιστατικά.
Δεν είναι όλα δυνατόν να αναβληθούν.
4. Η ανάγκη για σαφείς οδηγίες στα νοσοκομεία για τη διαχείριση ειδικών περιπτώσεων. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες ασθενών που θέλουν ειδική αντιμετώπιση στην κρίση αυτή, για τις οποίες η πολιτεία δεν έχει δώσει καμία οδηγία –κατεύθυνση, αφήνοντας τους υγειονομικούς να αυτοσχεδιάζουν, ριψοκινδυνεύοντας και για τους ασθενείς τους και για την δική τους νομική εμπλοκή.
Οι γιατροί καταλαβαίνουν τι εννοώ. Για τους υπόλοιπους θα αναφέρω δύο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Α) Έχει ασθενή με λοίμωξη και πιθανολογείς ότι μπορεί να έχει κορωνοϊό.
Αυτόν τον ασθενή, πού τον νοσηλεύεις μέχρι να βγεί το τέστ κορωνοϊού?
Σε κοινούς θαλάμους (έστω για λοιμώδη) που έχουν το ίδιο σύστημα αερισμού με παρακείμενους θαλάμους στους οποίους νοσηλεύονται ασθενείς που δεν είναι λοιμώδη? Μας πειράζει που έχουν αυτοί οι θάλαμοι ίδιο σύστημα αερισμού με τους άλλους ή όχι? Καμία οδηγία.
Αν προσπαθήσεις να τον στείλεις σε νοσοκομείο αναφοράς, ως πιθανό κρούσμα, κανείς δεν τον δέχεται, αφού δεν είναι βέβαιο κρούσμα.
Τι τον κάνεις λοιπόν χωρίς καμία οδηγία? Αυτοσχεδιάζεις και προσεύχεσαι?
Β) Ασθενής αιμοκαθαιρόμενος που παρουσιάζει συμπτώματα και είναι πιθανό θύμα κορωνοϊού.
Πού του κάνεις αιμοκάθαρση? Χρειάζεσαι ξεχωριστό μηχάνημα και θάλαμο γι’ αυτό.
Πόσα νοσοκομεία μπορούν να έχουν? (εμείς ευτυχώς έχουμε).
Γιατί οι ιδιωτικές Μονάδες Αιμοκάθαρσης δεν υποχρεώνονται να έχουν ανάλογο χώρο και μηχάνημα για αυτά τα περιστατικά και τα στέλνουν (τώρα, στα ¨δύσκολα¨) στα υπερκορεσμένα δημόσια Νοσοκομεία?
Σ’ αυτά και σε πολλά άλλα ο στρατηγικός σχεδιασμός δεν ακούμπησε καθόλου. Μόνο στα μέτρα για το κοινό.
Όμως, αν τα μέτρα για το κοινό είναι η μία όψη του νομίσματος. η άλλη είναι η σωστή οργάνωση των υπηρεσιών υγείας.
Και ΝΟΜΙΣΜΑ με ΜΙΑ ΟΨΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
5. Στελέχωση: Δεν είναι δυνατόν σε τέτοιες στιγμές να ακολουθούν οι προσλήψεις τις συνήθεις δυσκίνητες διαδικασίες. Δεν είναι δυνατόν να θέλεις να ελέγξεις την είσοδο επισκεπτών στο νοσοκομείο και να περιμένεις μήνα για πρόσληψη φυλάκων. Να θές να καλύψεις εφημερίες με ιδιώτες και να θές μήνες να εγκριθεί η σύναψη σύμβασης με ΑΠΥ. Δεν είναι δυνατόν να θές να πάρεις οποιοδήποτε προσωπικό και να μην μπορείς να το έχεις την επόμενη μέρα, αν βρεθεί.
6. Αξιοποίηση του Ιδιωτικού Τομέα: Απαιτείται άμεση αξιοποίησή του με πολλούς τρόπους, ανάλογα την κατηγορία και τις ανάγκες.
Ενδεικτικά π.χ επίταξη Κλινικών ή και Τμημάτων τους, ένταξη στο εφημεριακό πρόγραμμα ιδιωτών με άμεσες διαδικασίας και με επίταξη, αν υπάρχουν και δεν προθυμοποιούνται.
7. Κλιμάκια των Τεχνικών υπηρεσιών Υπουργείου, Συνεργεία ειδικά με σύμβαση και ειδικές ομάδες, έπρεπε να επισκεφτούν άμεσα όλα τα νοσοκομεία και να ορίσουν τους χώρους και τις τεχνικές προδιαγραφές για την ανάπτυξη (όταν και αν απαιτηθεί) σε καθένα από αυτά των κλινικών και ειδικών μονάδων για τη νοσηλεία των ασθενών με λοίμωξη.
Σήμερα το κάθε νοσοκομείο κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να κάνει σχεδιασμούς για την επόμενη και μεθεπόμενη φάση, αλλά με σχεδόν ανύπαρκτες τεχνικές υπηρεσίες και με αυτοσχεδιασμούς που, παρά τις καλές προθέσεις, μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά λάθη.
Είναι δε τόσο χαρακτηριστικό για το πόσο δεν έχει εμπεδωθεί αυτή η ανάγκη, που το Υπουργείο ζήτησε αυτές τις μέρες από τα νοσοκομεία να απαντήσουν εντός ωρών (ή 1-2 ημερών) για τέτοιους σχεδιασμούς !! Χωρίς να τους παράσχει ούτε σχέδιο ούτε καμία τεχνική υποστήριξη.
Σα να πρόκειται για κάτι τόσο απλό και τετριμμένο.
Αν δεν κάνουμε τέτοιες δράσεις τώρα, θα φτάσουμε να αναπτύσσουμε άναρχα κλίνες και μονάδες σε χώρους διάφορους, ακόμη και σε εγκαταλελειμμένες ιδιωτικές κλινικές και ξενοδοχεία.
Αν δεν εντάξουμε, πέραν της πρόληψης, και την οργανωμένη διάρθρωση των υπηρεσιών με χωροδιατάξεις και κανονισμό διαχείρισης ειδικών καταστάσεων, αν δεν ανοίξουμε τις δυνατότητες της πρόσληψης και των προμηθειών, αν δεν επανδρώσουμε ικανοποιητικά, αν δεν καλύψουμε τις οικονομικές ανάγκες όλων αυτών που απαιτούνται, τότε, παραμένουμε στην τύχη μας, ότι και αν κάνουμε στο επίπεδο της πρόληψης.
Γιατί είναι δεδομένο ότι τα περιστατικά θα αυξηθούν σύντομα.
Και οι δομές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες για παροχή δόκιμων και ανθρώπινων υπηρεσιών που και τους πολίτες θα κουράρουν επαρκώς και αξιοπρεπώς και το υγειονομικό προσωπικό δεν θα οδηγηθεί σε εξόντωση.
Ακούει άραγε κανείς?