Τα έλεγε ο Γιάννης Ιωαννίδης ήδη από την άνοιξη αλλά τον λοιδωρούσαμε. ( Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος )
Το παρακάτω το αντέγραψα από την ομάδα "Υγεία και πολιτική της υγείας" στις 12/09/2020.Ο πραγματικός κίνδυνος από τη νόσο COVID-19?
Θνησιμότητα και εκτίμηση θνητότητας COVID-19 (infection fatality rate) στο Βέλγιο.
Εξαιρετική ανάλυση (σε προ-δημοσίευση) στοιχείων για την θνησιμότητα και το COVID-19 από το Βέλγιο για την περίοδο 8 Μαρτίου έως 9 Μάϊου. Συμπεριλαμβάνει και εκτίμηση της θνητότητας (infection fatality rate).
Να θυμίσω ότι το Βέλγιο έχει τον υψηλότερο αριθμό θανάτων ανά εκατομμύριο κατοίκους από COVID-19 στην Ευρώπη, περίπου 40-50% υψηλότερο από την 2η Ισπανία.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΟι επιστήμονες έκαναν κάτι έξυπνο, διαχώρισαν τον πληθυσμό σε αυτούς που ζούσαν σε γηροκομεία και στους εκτός γηροκομείων. Αυτό έχει σημασία διότι το 66% των θανάτων από COVID-19 συνέβησαν στον πληθυσμό των γηροκομείων. Από τους 8732 θανάτους, οι 5770 αφορούσαν άτομα που ζούσαν σε γηροκομεία (προσοχή, δεν πέθαναν στα γηροκομεία, ζούσαν στα γηροκομεία). Επίσης, διαχώρισαν τον πληθυσμό ανά ηλικιακή ομάδα και ανά φύλο.
Εξαιρετικά σημαντικό είναι επίσης ότι υπολόγισαν την ολική θνητότητα από COVID-19 (infection fatality rate) που είναι ο μόνος σημαντικός δείκτης (η θνητότητα με βάση τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι άχρηστη πληροφορία). Χρησιμοποίησαν δεδομένα από μελέτες αντισωμάτων και συνυπολόγισαν και τα πιθανά κρούσματα COVID-19. Χρησιμοποίησαν το ποσοστό θετικών σε αντισώματα ανά ηλικιακή ομάδα και φύλο για να υπολογίσουν τον συνολικό αριθμό των προσβεβλημένων με SARS-CoV-2 στον πληθυσμό.
Η αξιολόγηση της πληροφορίας για τα γηροκομεία θέλει προσοχή. Σίγουρα το γηροκομείο αποτελεί χώρο συνωστισμού και συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού ευαίσθητων ανθρώπων (αυξημένης ηλικίας και με πολλές συνοσηρότητες). Πιθανότατα στο Βέλγιο είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός των ηλικιωμένων που ζει σε γηροκομεία σε σχέση με τον Ελλάδα. Άρα εδώ έχουμε ένα συνδυασμό ανάλυσης σε συγκεκριμένη υψηλού κινδύνου ομάδα (μεγάλης ηλικίας με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό) και ταυτόχρονα σε ομάδα που ζει σε χώρους συνωστισμού.
Να σημειώσω ότι στο Βέλγιο, 1% του πληθυσμού ηλικίας 65-74, 3.2% (άνδρες) και 5,7% (γυναίκες) του πληθυσμού ηλικίας 75-84 και 14% (άνδρες) και 27,7% (γυναίκες) του πληθυσμού ηλικίας 85 και άνω ζουν σε γηροκομεία. Σε σύνολο περίπου 11,4 εκατομμυρίων κατοίκων στο Βέλγιο, περίπου 120.000 ζουν σε γηροκομεία.
Τον Απρίλιο του 2020 καταγράφηκε στο Βέλγιο ο υψηλότερος αριθμός θανάτων για το μήνα αυτό από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμοιο αριθμό θανάτων είχε το Βέλγιο τον Ιανουάριο του 1951 και τον Φεβρουάριο του 1960 (διαφορετικοί μήνες βέβαια).
Η αύξηση των θανάτων ουσιαστικά παρατηρείται στις ηλικίες από 65 ετών και άνω, κυρίως 75-84 και 85+ (δείτε ΕΙΚΟΝΑ 1).
Σχεδόν το σύνολο των επιπλέον θανάτων οφείλεται σε COVID-19 (δείτε ΕΙΚΟΝΑ 2), διότι η αύξηση του αριθμού συμβαδίζει σχεδόν απόλυτα στον αριθμό των επιβεβαιωμένων και πιθανώς κρουσμάτων COVID-19 που κατέληξαν.
Οι θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους υπολογίστηκαν από 10/εκατ (ηλικία 25-44 ετών), 133/εκατ (ηλικία 45-64), 925/εκατ (ηλικία 65-74), 3103/εκατ (ηλικία 75-84) και 15.574/εκατ (ηλικία 85+).
Συγκρίνοντας τους θανάτους μεταξύ του πληθυσμού εντός και εκτός γηροκομείων, τα αποτελέσματα ήταν ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ. Δεν θα αναφέρω νούμερα, δείτε την ΕΙΚΟΝΑ 3.
Σε όλο τον πληθυσμό οι θάνατοι ήταν 764/εκατ. Για τον πληθυσμό ηλικίας 65 και άνω υπολογίστηκαν 3831 θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους.
Θνητότητα από COVID-19 (IFR):
Στον παρονομαστή χρησιμοποιήθηκε το άθροισμα επιβεβαιωμένων και πιθανών κρουσμάτων COVID-19. Οι συγγραφείς δικαιολόγησαν την μεθοδολογία αναφέροντας ότι οι θάνατοι που αποδίδονταν σε επιβεβαιωμένο και πιθανό COVID-19 συμβάδιζαν με την αύξηση της θνησιμότητας σε επίπεδο πληθυσμού. Θεωρώ λογική αυτή την προσέγγιση, αν και τη σημειώνω ως έναν περιορισμό.
Η θνητότητα από COVID-19 (IFR) σε ηλικίες κάτω των 64 ετών ήταν από μηδενική (0,0005% στις ηλικίες 0-24 ετών και 0,017% στις ηλικίες 25-44) έως 0,21% (στις ηλικίες 45-64 ετών). Αυξάνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, από 2,24% στους 65-74 έως 11,77% στους 85+. Σε όλο τον πληθυσμό η θνητότητα υπολογίστηκε στο 1,25%, με 0,43% στον πληθυσμό εκτός γηροκομείων. Δείτε ΕΙΚΟΝΑ 4.
ΒΑΣΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Αριθμός θανάτων/πληθυσμό από COVID-19:
764/εκατομμύριο στο σύνολο του πληθυσμού
262/εκατομμύριο στον πληθυσμό εκτός γηροκομείων
46.624/εκατομμύριο στον πληθυσμό εντός γηροκομείων
Θνητότητα (IFR)
1,25% στο σύνολο του πληθυσμού
0,43% στον πληθυσμό εκτός γηροκομείων
28,3-45,3% στον πληθυσμό των γηροκομείωνΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Καταρχάς, είναι δραματική η επίπτωση της νόσου στα γηροκομεία. Αυτό θα έλεγα πως γενικότερα σημαίνει ότι η επίπτωση είναι σημαντική σε ηλικιωμένους με πολλαπλές και/ή σοβαρές συνοσηρότητες, που αν συνδυαστεί με τον σχετικό συνωστισμό στα γηροκομεία δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα. Κατά τα άλλα, η θνητότητα σε μικρές ηλικίες είναι πρακτικά μηδενική, ενώ ακόμη και σε μέση ηλικία είναι εξαιρετικά χαμηλή. Από τα 65 έτη και πάνω, ανεβαίνει εκθετικά η θνητότητα.
Γενικότερα συμπεράσματα
Η αξία της σωστής επιδημιολογικής παρατήρησης, ανάλυσης και εκτίμησης της πανδημίας είναι ανεκτίμητη. Απέχει μακράν από τις γραφικές και υπερβολικές περιγραφές και κάλυψη της πανδημίας από τα μέσα ενημέρωσης, που προκαλούν υστερίες και πανικό. Το ίδιο ισχύει και για τις δηλώσεις ορισμένων ειδικών σε τηλεοπτικά μέσα, κατά καιρούς, που αναφέρονται σε κινδύνους για τους νέους, ακολουθώντας την αναχρονιστική τακτική του εκφοβισμού ως μέσου πίεσης για συμμόρφωση προς τις υποδείξεις.
Από την άλλη, ακόμη και η θνητότητα 0.43% (που αντιστοιχεί σε όλο τον πληθυσμό στο Βέλγιο εκτός γηροκομείου) θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε 20.000 θανάτους στην Ελλάδα αν προσβληθεί από τον ιό ο μισός πληθυσμός, και ίσως περισσότερο αν αυτό συνέβαινε σε σύντομο χρονικό διάστημα και ξεπερνούσε τα όρια αντοχής του συστήματος υγείας. Αν όμως προσβάλλονταν μόνο Έλληνες ηλικίας κάτω των 65 ετών (που αντιστοιχούν στο 79,8% του συνολικού πληθυσμού), τότε θα μπορούσαμε να έχουμε λιγότερο από 5000 θανάτους, μια αύξηση της τάξης του 4-5% στην ολική ετήσια θνησιμότητα (κάθε χρόνο έχουμε περίπου 110.000-120.000 θανάτους στην Ελλάδα).
Σε κάθε περίπτωση, το νούμερο δεν είναι αμελητέο εφόσον συζητάμε για προσβολή σημαντικού ποσοστού του πληθυσμού. Αλλά η παρούσα κατάσταση υστερίας που επικρατεί, και που τροφοδοτείται συστηματικά τόσο από τα μέσα ενημέρωσης όσο και από ορισμένους ειδικούς δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Το μυστικό λοιπόν βρίσκεται στην συστηματική προστασία των ηλικιωμένων και των ευπαθών ομάδων, κυρίως αυτών που βρίσκονται σε χώρους συνωστισμού όπως τα γηροκομεία. Όχι πως αυτό είναι απλό ή εύκολο να επιτευχθεί. Ενέχει ρίσκο, και θέλει εξαιρετικό σχεδιασμό. Αλλά πρέπει τελικά να υπάρξει μια ισορροπία μεταξύ της δυνατότητας και ικανότητας να προφυλάξουμε όσους περισσότερους μπορούμε, και του κόστους υπονόμευσης της κοινωνικής, οικονομικής και ποιότητας ζωής του πληθυσμού μέσω των καταστροφικών σε πολλές περιπτώσεις μέτρων (δεν αναφέρομαι στη μάσκα, αλλά στα lock down, το ουσιαστικό κλείσιμο επιχειρήσεων κλπ). Επίσης, όσο περνάει ο καιρός τόσο μεγαλώνει η ανάγκη να γίνουν σοβαρές μελέτες αντισωμάτων στην Ελλάδα ώστε να αποκτήσουμε πραγματική εικόνα της ανοσίας στον πληθυσμό ανάλογα με την ηλικιακή ομάδα.
Η Ελλάδα πάσχει σημαντικά σε επιδημιολογική επιτήρηση διότι δεν έχουμε δει δημόσια σχεδόν καμία σε βάθος ανάλυση. Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα. Απαιτείται λοιπόν διαφάνεια και ελεύθερη πρόσβαση της επιστημονικής κοινότητας σε όλα τα δεδομένα, διότι η πανδημία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός.