Κείμενο του συμφορουμίστα Γενικού Ιατρού, κ. Δημήτρη Μιχάλη που δημοσίευσε στις 25/04/2018 στον τοίχο του στο facebook, και αναδημοσιεύω εδώ μετά από άδειά του:
Με ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ δεν ΣΩΖΕΤΑΙ η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ της ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ούτε η ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ του Συστήματος.
Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν υπάρχει για να βοηθήσει το γιατρό, τον πολίτη και το σύστημα.
Υπάρχει για να «χειραγωγήσει το ιατρικό δυναμικό και να περιορίσει τις παροχές, αποποιούμενης της εκάστοτε κυβέρνησης του ρόλου του κακού.
Και τούτο δεν είναι δικό μου συμπέρασμα. Είναι καθομολογούμενο γεγονός που γίνεται καταφανέστατο από τα πιο κάτω και για τους δύσπιστους.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μία ομοβροντία κλητεύσεων σε απολογία από τον ΕΟΠΥΥ γιατρών όλων των ειδικοτήτων για «παράνομη συνταγογράφηση»
Με τον όρο αυτό (για τους μη γιατρούς) εννοούν ότι ένας γιατρός έγραψε κάποιο φάρμακο άλλης ειδικότητας.
Με αυτή την «κατηγορία» λοιπόν καλούνται να απολογηθούν και σε πολλές περιπτώσεις να υποστούν κυρώσεις (πρόστιμα) όλο και περισσότεροι γιατροί.
Όμως, ας δούμε τις αδύναμες (ή και ύποπτες) πλευρές αυτής της ιστορίας:
1. Για να απολογηθεί κανείς θα πρέπει να καλείται να εξηγήσει την παράβαση νόμου / διάταξης. Άρα απαιτείται ύπαρξη πλαισίου που καθορίζει τι είναι νόμιμο και τι παράνομο στην συνταγογράφηση.
Ως προς το θέμα όμως που συζητάμε, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Από πολλά χρόνια, έχει αναγνωριστεί η ανάγκη να προσδιοριστούν από το ΚΕΣΥ τα πεδία συνταγογράφησης της κάθε ειδικότητας, προκειμένου μετά να μπορείς να πείς σε ένα γιατρό «γιατρέ μου εδώ παρανόμησες». Όμως αυτό ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ έως σήμερα.
Συνεπώς νομικό έρεισμα δεν υφίσταται στις διώξεις αυτές.
2. Ο άνθρωπος είναι σύνολο λειτουργιών αδιάρρηκτα αλληλοεπιδρουσών και ο διαχωρισμός του σε κομμάτια «καρδιολογικά» διαβητολογικά» «ουρολογικά» κ.λπ., αποτελεί μεθοδολογία μελέτης και όχι κατάσταση λειτουργίας. Με απλά λόγια στην ιατρική δεν υπάρχουν όρια οργάνων, αλλά όρια λειτουργιών.
Συνεπώς καμία λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού –άρα και καμία θεραπεία- δεν μπορεί να μπεί κάτω από ομπρέλες οργάνων / συστημάτων και ειδικοτήτων.
Η μόνη ομπρέλα που σκεπάζει τα πάντα είναι η νοσολογία και αυτή αποτελεί οριζόντιο κτήμα όλων των ειδικοτήτων.
3. Οι γιατροί δεν έχουν άδεια ασκήσεως της τάδε ειδικότητας, αλλά άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος. Συνεπώς, έναντι του νόμου, οποιαδήποτε ιατρική πράξη, δύνανται να την εκτελέσουν νομίμως. Το μέχρι που θα φτάσουν εξαρτάται μόνο από τις γνώσεις τους και όχι από το όνομα του τίτλου ειδικότητας. Αυτά λέει ο νόμος. Και η τήρηση των ορίων με βάση τις γνώσεις δεν μπορεί να ελέγχεται από διοικητικούς μηχανισμούς, όπως αυτοί του ΕΟΠΥΥ. Είναι σαφής παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας.
Αν δεν είχε αυτή την ελευθερία η ιατρική, θα ήταν ακόμη καθηλωμένη στην άσκηση της γενικής παθολογίας γιατί θα ήταν παράνομο π.χ. να κόψουν με νυστέρι (για την ιστορία οι πρώτοι χειρουργοί ήταν οι κουρείς που τους ζητιόνταν από τους «παθολόγους» να κόψουν). Ούτε καρδιοχειρουργική θα υπήρχε αφού τις πρώτες καρδιολογικές επεμβάσεις τις έκαναν γενικοί χειρουργοί και αργότερα θωρακοχειρουργοί και πολλά άλλα.
34. Ούτε μπορούμε να υιοθετήσουμε αμυντικές απόψεις όπως π.χ. αυτή των καρδιολόγων που διαμαρτύρονται για τη δίωξη γιατρού που έγραψε για διαβήτη. «μα ο διαβήτης είναι αιτία καρδιοπάθειας» λένε. Σωστό? Όχι βέβαια. Ως συντεχνιακό επιχείρημα, ναι. Ως ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ΟΧΙ. Γιατί το θέμα δεν είναι αυτό. Αν ήταν αυτό σωστό, τότε οι Οφθαλμίατροι θα έπρεπε να είναι οι κατ’ εξοχήν συνταγογράφοι των αντιδιαβητικών γιατί πάντα σχεδόν –και συχνά πριν την καρδιά- ο διαβήτης προσβάλει τα μάτια. Δεν ασχολούνται όμως. Αυτές δεν είναι επιστημονικές προσεγγίσεις, αλλά άμυνες επαγγελματικές. Οι επιστημονική προσέγγιση είναι ότι όλα εμπίπτουν στην νοσολογία και ο κάθε γιατρός έχει άδεια άσκησης την ιατρικής γενικώς και όχι κάποιας ειδικότητας.
Η ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ του ΔΙΝΕΙ την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΕ ΚΑΤΙ, ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ όμως ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ.
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να ταμπουρωνόμαστε πίσω από ειδικότητες στην ιατρική πρακτική και μάλιστα ντύνοντας με «επιστημονικότατα» την τυχοδιωκτική μας προσπάθεια για να κρατήσουμε την πίτα της ομάδας μας.
Γιατί π.χ. δεν διαμαρτύρονται οι πνευμονολόγοι για την αναγραφή απλών παλιών εισπνεόμενων από άλλες ειδικότητες, αλλά για τα νέα? Επειδή θέλουν ειδικές γνώσεις? Και ποιος τους είπε ότι δεν υπάρχουν γιατροί μη πνευμονολόγοι που τις έχουν? Μήπως για την τιμή τους και τα συνεπακόλουθα της προώθησής τους (που θα τα καρπωθούν όποιοι τα προωθήσουν?).
Μάλιστα φτάνουν στο σημείο να θεωρούν «ιεροσυλία» το να ακουμπήσει κάποιος το «εργαλείο τους» (σπειρόμετρο), την ίδια ώρα που η πλειοψηφία αυτών στο ΕΣΥ, ηλικίας 55+, ούτε πως μοιάζει δεν ξέρουν και τα εκτελούν νοσηλευτές (ξέρω, θα με πετροβολήσουν, αλλά είναι αλήθεια). Όπως νοσηλευτές τα εκτελούν σε όλο τον κόσμο. Εδώ είναι «το ιερό πράμα» κάποιων !!
Γιατί οι ρευματολόγοι διαμαρτύρονται αν γράψουν άλλοι γιατροί τα «νέα» και πανάκριβα και όχι για τα παλιά και πάμφθηνα? Και άπειρα άλλα παραδείγματα.
Θέλει πολύ σκέψη να αντιληφθούμε ότι το θέμα είναι «τα ανταποδοτικά οφέλη της ομάδας»?
Και βέβαια όταν σπείρεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.
Ομάδες που πρίν κούρδιζαν το υπουργείο να κυνηγήσει αυτούς που έγραφαν «φάρμακά τους», τώρα μπήκαν οι ίδιοι στο στόχαστρο. Τώρα θυμήθηκαν την ολιστικότητα της λειτουργίας του ανθρωπίνου οργανισμού και διαμαρτύρονται. Δικαίως, όντως. Αλλά, πριν που περιχαράκωναν τη λειτουργία αυτή για να εμποδίσουν άλλες ειδικότητες από το «εμπόρευμά» τους, το ξεχνούσαν !!
Όλα τελικά στο «παιχνίδι» αυτό είναι δούναι και λαβείν.
Οι κλίκες των βαστάζων κάποιων ειδικοτήτων, θέλουν ως χρυσοφόρες όρνιθες για πάρτη τους, ορισμένα πεδία της ιατρικής. Όχι για να προστατεύσουν τους ασθενείς, αλά για να κρατήσουν τα σκήπτρα (του ελέγχου του παιχνιδιού και της ροής των ωφελημάτων).
Και από όλα όσα βιώνει στην καθ’ ημέρα πράξη ένας γιατρός, είναι καταφανές ότι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση δεν ήρθε να βοηθήσει. Ήρθε να δυναστεύσει και να αποτελέσει εργαλείο εκβιαστών.
Και λυπάμαι ειλικρινά που αποτέλεσα έναν από τους πρώτους υποστηρικτές της και εκπαιδευτές γιατρών στο σύστημα.
Από εργαλείο υποστήριξης, έγινε εργαλείο εκβιασμού. Από εργαλείο διευκόλυνσης, έγινε εργαλείο σαδισμού προς το χρήστη. 60 κλίκ και 10 πληκτρολογήσεις χρειάζεσαι για να καταχωρήσεις 10 εξετάσεις αίματος. Μηδενικός χρόνος για τον ασθενή αφού ο χρόνος του ραντεβού επαρκεί οριακά για την συνταγογράφηση. Και τούτο μόνο όταν δουλεύει κανονικά. Γιατί αυτό δεν είναι το σύνηθες !!
Και τις μέν ομάδες τις καταλαβαίνω (χωρίς να τις δικαιολογώ). Και τους προηγούμενους, άντε να καταλάβω την εμμονή τους σε μία τέτοια πλατφόρμα συνταγογράφησης και στο κυνήγι μαγισσών.
Τη σημερινή κυβέρνηση όμως, όχι. Ειδικά από αυτή την κυβέρνηση περίμενα άλλη στάση. Και εξηγούμαι:
Α. Αν ένα φάρμακο δεν πρέπει να το γράψει ένας ειδικός, τότε μπορούσε το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να του το απαγορεύει. Αυτό ακριβώς κάνει στις εξετάσεις. Όμως με τα φάρμακα, παρά τη σωρεία κλητεύσεων, αυτό δεν το ενεργοποιούν. Για μένα η εξήγηση βρίσκεται στα κατωτέρω:
1ον Δεν το μπλοκάρουμε, ώστε, οι «επιφανείς» να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
2ον: Δεν το μπλοκάρουμε ,ώστε να έχουμε πάντα στην τσίτα τους γιατρούς, ώστε με το φόβο των διώξεων να περιορίζουν στο ελάχιστο δυνατόν την συνταγογράφησή τους. Έτσι και τους καλούς στους «ιθαγενείς» παριστάνουμε, και το πάνω χέρι κρατάμε.
Τακτική παντελώς ανήθικη και πάντως προσωπικά με ξεπερνάει, όταν ασκείται από αυτή την κυβέρνηση.
Από την άλλη, αν στ’ αλήθεια ψάχνουμε για καταχρήσεις, πώς εξηγείται ότι το 70% των Ελλήνων πάσχει από Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση? !! Και όμως, ο ΕΟΠΥΥ αγρόν ηγόραζε γι’ αυτό. (και πάμπολλα άλλα παραδείγματα).
Β. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να μη χαλάσουν την καρδιά των πανεπιστημιακών και των «γκουρού» ορισμένων ειδικοτήτων, δεν προχώρησαν ποτέ στην νομοθέτηση του ορισμού του εύρους συνταγογράφησης κατά ειδικότητα.. Τούτη η κυβέρνηση που επαίρεται ότι είναι φανατικός κυνηγός κεφαλών της διαπλοκής και υπέρμαχος της εντιμότητας και διαφάνειας, γιατί ολιγωρεί? Και καλά, αν ολιγωρεί. Αν κατ’ επιλογήν δεν το προχωρά?
Γ. Η αναποτελεσματικότητα και η σαδιστικότατα του υφιστάμενου συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης έχει αναδειχθεί από πολλές πλευρές και παντοιοτρόπως. Γιατί δεν προχωρά η κυβέρνηση σε ένα σύγχρονο και με σεβασμό στον χρήστη σύστημα? Και όχι μόνο δεν προχωράει, αλλά προσθέτει νέες εφαρμογές σ αυτή με ακόμη μεγαλύτερες απαιτήσεις χρόνου, αλλά και προσθέτει και νέες εφαρμογές, σε ανεξάρτητε από αυτή προγράμματα, ώστε το μόνο που μπορεί να κάνει ο γιατρός τελικά είναι να ανοιγοκλείνει εφαρμογές και προγράμματα και να πληκτρολογεί άπειρα κείμενα σε πεδία, ακολουθούμενα από δεκάδες κλίκ.
Προστέθηκε π.χ. σε άλλη εφαρμογή η αναγραφή αναλωσίμου υλικού, ενώ κάλλιστα μπορούσε να είναι στην ίδια. Επίσης, ο γιατρός πρέπει κάθε βράδυ να πηγαίνει αλλού να καταχωρεί τις επισκέψεις της ημέρας , για να τις πληρωθεί, αν και όλη τη μέρα καταχωρούσε τις επισκέψεις αυτές στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Λες και μιλάμε για άλλο κράτος, άλλη χώρα, άλλο εργοδότη !!
Και βέβαια η απουσία γιατρών και δοκιμών σε ιατρεία αυτών των εφαρμογών είναι «αξίωμα».
Η πραγμάτωση του σαδισμού δεν θα μπορούσε να βρεί καλύτερη έκφραση και γι’ αυτό αξίζουν εύσημα στους εφευρέτες της.
Γι’ αυτό λέω: Σ αυτό τον τόπο θα κυβερνούν πάντα οι «ισορροπίες» ομάδων, παρεών, κολλητών. Με όποια κυβέρνηση. Δυστυχώς, τα «λαμόγια» διαπερνούν οριζοντίως όλους τους πολιτικούς χώρους σε όλους τους ιστορικούς χρόνους. !!