Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
Θέματα Εργασίας => Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ => Μήνυμα ξεκίνησε από: Αδαμάντιος Σκούφαλος στις 18 Ιουλίου 2011, 12:39:37
-
3. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου χωρίς μεγάλο αντίτιμο και πάντα με έκδοση απόδειξης.
4. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου, χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυσνη, για όποια, συνοδό της κλινικής, εξέταση λάμβανε χώρα στο ιατρείο μου(π.χ. υπερηχογράφημα, καρδιογράφημα, σπιρομέτρηση).
Αγαπητέ συνάδελφε,
αν θέλεις μπορείς να δώσεις μερικές διευκρινήσεις σε όσα γράφεις παραπάνω;
- Υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο ιατρικής αμοιβής ανά εξέταση που να έχει καθοριστεί από το ιατρικό σύλλογο της περιοχής ή ο καθένας μπορεί να πληρώνεται όσο θέλει; (αναφέρομαι στο ελάχιστο ποσό). Αν θέλεις μας λες πόσο στοιχίζει μια "απλή" επίσκεψη στο ιατρείο σου;
- Πως μπορείς να εκτελείς υπερηχογράφημα χωρίς να έχεις, υποθέτω, τη σχετική άδεια - πιστοποίηση από το ΚΕΣΥ;
- Η σπιρομέτρηση μπορεί να εκτελείται, και κυρίως να εκτιμάται, από ανειδίκευτο; Μέσω ποιας εκπαίδευσης - πιστοποίησης;
- Για την εκτέλεση - εκτίμηση καρδιογραφήματος τι ισχύει για κάποιον ανειδίκευτο; (Δεν το γνωρίζω, γι' αυτό ρωτάω)
- Μήπως τα παραπάνω που περιγράφεις αποτελούν αθέμιτο ανταγωνισμό προς άλλους συναδέλφους;
-
Αγαπητέ συνάδελφε,
αν θέλεις μπορείς να δώσεις μερικές διευκρινήσεις σε όσα γράφεις παραπάνω;
- Υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο ιατρικής αμοιβής ανά εξέταση που να έχει καθοριστεί από το ιατρικό σύλλογο της περιοχής ή ο καθένας μπορεί να πληρώνεται όσο θέλει; (αναφέρομαι στο ελάχιστο ποσό). Αν θέλεις μας λες πόσο στοιχίζει μια "απλή" επίσκεψη στο ιατρείο σου;
- Πως μπορείς να εκτελείς υπερηχογράφημα χωρίς να έχεις, υποθέτω, τη σχετική άδεια - πιστοποίηση από το ΚΕΣΥ; Η σπιρομέτρηση μπορεί να εκτελείται, και κυρίως να εκτιμάται, από ανειδίκευτο; Μέσω ποιας εκπαίδευσης - πιστοποίησης; Για την εκτέλεση - εκτίμηση καρδιογραφήματος τι ισχύει για κάποιον ανειδίκευτο; (Δεν το γνωρίζω, γι' αυτό ρωτάω)
- Μήπως τα παραπάνω που περιγράφεις αποτελούν αθέμιτο ανταγωνισμό προς άλλους συναδέλφους;
- Η ιατρική εξέταση στο ιατρείο μου στοιχίζει 20€. Δεν καταλαβαίνω την έννοια «απλή». Υπάρχει «απλή» και «ενισχυμένη»; Όποια διαγνωστική διαδικασία και αν εφαρμοστεί, ο ασθενής θα πληρώσει 20€.
- Ο νόμος δεν απαγορεύει την ΧΡΗΣΗ υπερηχογράφου, ως διαγνωστική μέθοδο, προκειμένω να βοηθηθείς για τη λήψη μίας διαγνωστικής απόφασης. Όπως το ίδιο ισχύει και για το θερμόμετρο, το πιεσόμετρο, τον καρδιογράφο ή και το στηθοσκοπίο, αλλά και οποιαδήποτε ΜΗ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ μέθοδο. Απαγορεύει να την «πουλάς» ή να την γνωματεύεις, όχι να τη συμβουλεύεσαι. Δεν πληρώνομαι επιπλέον ή ιδιαίτερα για ένα υπερηχογράφημα ή ένα καρδιογράφημα ή μία σπιρομέτρηση.
ΝΟΜΟΣ 3418 Φ.Ε.Κ. Α΄287/28-11-2005
(1.1,1.2,1.3): «1. Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη µε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ επιστηµονική µέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήµης.
3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαµβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συµβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.»
(3.1): «Κάθε ιατρός απολαύει κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλµατος, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ελευθερίας και ελευθερίας της συνείδησής του, παρέχει δε τις ιατρικές του υπηρεσίες µε σεβασµό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»
-Ετυμολογικά η λέξη «αθέμιτος» σημαίνει άνομος ή ανήθικος. Όσον αφορά το «άνομος» απάντησα παραπάνω. Όσον, δε, αφορά το «ανήθικος» πιστεύω ότι δεν είμαι ανήθικος. Ανήθικος θα ένιωθα εάν συνταγογραφούσα, για παράδειγμα, με κύριο κριτήριο τις παροχές των φαρμακευτικών εταιριών. Ανήθικος θα ένιωθα εάν με τη βοήθεια κάποιου «σημαντικού» προσώπου διοριζόμουν άμεσα για έναρξη ειδικότητας ως «υπεράριθμος» ή «ανάπηρος», αντί να περιμένω κάποια έτη στη λίστα αναμονής. Ανήθικος θα ένιωθα εάν δεν έδινα απόδειξη. Ανήθικος θα ένιωθα εάν έβριζα τους συναδέλφους μου. Ανήθικος θα ένιωθα εάν ασελγούσα στους ασθενείς μου. Ανήθικος θα ένιωθα για πολλά και διαφορετικά πράγματα, πάντως όχι γιατί εργάζομαι. Και, εν τέλει, κανείς ασθενείς δεν υποχρεούται να έρθει και να ξαναέρθει στο ιατρείο μου. Ο κάθε ιατρός δικαιούται να χρησιμοποιήσει τις μεθόδους και τις τεχνικές διαγνωστικές μεθόδους που χρησιμοποιώ στο ιατρείο μου. Αρκεί να το κάνει, δεν πρόκειται να τον κατηγορήσω ούτε να λυπηθώ. Ίσα ίσα θα ανέβει η ποιότητα της παροχής υπηρεσίας στον χώρο της Υγείας, με αποτέλεσμα να είναι πιο υγιής ο πληθυσμός. Και αυτό το τελευταίο είναι που πρέπει να συζητάμε και να βρίσκουμε λύσεις.
Ευχαριστώ και πάντα στη διάθεσή σας.
-
Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.
Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;
Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.
Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.
-
Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.
(1) Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;
(2) Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.
(3)Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.
(1) Τα ευρήματα βοηθούν εμένα στο διαγνωστικό μου έργο. Ο ασθενής δεν παίρνει καμιά πληροφορία για τα επιμέρους ευρήματα. Απλά στο τέλος της εξέτασης του ανακοινώνω την πιθανή διάγνωσή μου και την προτεινόμενη αγωγή.
(2)Απ’ όσο γνωρίζω, φυσικά και μπορεί χωρίς να τις χρεώνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι το σακχαρόμετρο ή ο μετρητής χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων. Όσον αφορά τον υπερηχογράφο, το σπιρόμετρο και τον καρδιογράφο έχουν μηδαμηνά κόστοι λειτουργίας. Το κόστος απόκτησης αποσβαίνεται συν τω χρόνω.
(3) Η νομιμοποίηση, όσον αφορά την γνωμάτευση και όχι την επικουρική διαγνωστική αξία, απαιτείται προκειμένω να λάβει ο ιατρός την αμοιβή μέσω κάποιου ασφαλιστικού φορέα. Ειδάλως ο ιατρός είναι ελεύθερος να καθορίσει το ύψος της «ιατρικής επίσκεψης» στο επίπεδο που εκείνος επιθυμεί.
Εν κατακλείδι, δεν αρκεί μόνο να βάλεις τον ασθενή να «φυσήξει» ή να τον «δεις» στην τηλεόραση, πρέπει και να τον θεραπεύσεις. Και αυτό το τελευταίο είναι που σου αυξάνει την προσέλευση των ασθενών στο ιατρείο σου, ειδικά μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτουργίας του.
-
Ο όρος «απλή» επίσκεψη ήταν σε αντιδιαστολή με την «ενισχυμένη», όπως πετυχημένα ανέφερες, που περιλαμβάνει χρεώσεις για άλλες ιατρικές πράξεις.
(1) Σχετικά με τη χρήση υπερηχογράφου, σπιρόμετρου, ηλεκτροκαρδιογράφου κλπ όπως αναφέρεις μπορείς να τα χρησιμοποιείς όμως δεν μπορείς να δίνεις επίσημες ενυπόγραφες γνωματεύσεις – πορίσματα (αφού δεν έχει τη σχετική άδεια – πιστοποίηση) κι επομένως δεν μπορείς να πληρώνεσαι γι’ αυτές. Τα ευρήματα πως δίνονται στον ασθενή; Ανυπόγραφα; Προφορικά;
(2) Γιατί κάνεις επισήμανση στο μη επεμβατικό χαρακτήρα της ιατρικής πράξης; Μήπως σε αντιδιαστολή με την αιμοληψία που θεωρείται επεμβατική; Δεν προκύπτει ο μη επεμβατικός χαρακτήρας από όσα νομικά παραθέτεις. Επομένως μπορεί κάποιος να έχει έναν αιματολογικό ή/και βιοχημικό αναλυτή στο ιατρείο του και να τον χρησιμοποιεί ενισχυτικά για τις διαγνώσεις του, χωρίς να χρεώνει τις εξετάσεις; Είναι εμπόδιο τα αναλώσιμα; Και ο υπερηχογράφος και το σπιρόμετρο και ο καρδιογράφος έχουν κόστος απόκτησης και λειτουργίας.
(3)Ο όρος «αθέμιτος ανταγωνισμός» αναφέρεται στην περίπτωση που στον κόσμο μένει η εντύπωση: «Πήγα στο γιατρό, μου έκανε καρδιογράφημα, με είδε στην τηλεόραση (υπέρηχος), με έβαλε και φύσηξα (σπιρομέτρηση), ένα σωρό μηχανήματα και εξετάσεις σου λέω και μάλιστα δεν πληρώθηκε παραπάνω!» . Τη στιγμή που άλλοι γιατροί νομιμοποιούνται να πληρώνονται γι’ αυτές τις εξετάσεις.
(1) Τα ευρήματα βοηθούν εμένα στο διαγνωστικό μου έργο. Ο ασθενής δεν παίρνει καμιά πληροφορία για τα επιμέρους ευρήματα. Απλά στο τέλος της εξέτασης του ανακοινώνω την πιθανή διάγνωσή μου και την προτεινόμενη αγωγή.
(2)Απ’ όσο γνωρίζω, φυσικά και μπορεί χωρίς να τις χρεώνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι το σακχαρόμετρο ή ο μετρητής χοληστερόλης ή τριγλυκεριδίων. Όσον αφορά τον υπερηχογράφο, το σπιρόμετρο και τον καρδιογράφο έχουν μηδαμηνά κόστοι λειτουργίας. Το κόστος απόκτησης αποσβαίνεται συν τω χρόνω.
(3) Η νομιμοποίηση, όσον αφορά την γνωμάτευση και όχι την επικουρική διαγνωστική αξία, απαιτείται προκειμένω να λάβει ο ιατρός την αμοιβή μέσω κάποιου ασφαλιστικού φορέα. Ειδάλως ο ιατρός είναι ελεύθερος να καθορίσει το ύψος της «ιατρικής επίσκεψης» στο επίπεδο που εκείνος επιθυμεί.
Εν κατακλείδι, δεν αρκεί μόνο να βάλεις τον ασθενή να «φυσήξει» ή να τον «δεις» στην τηλεόραση, πρέπει και να τον θεραπεύσεις. Και αυτό το τελευταίο είναι που σου αυξάνει την προσέλευση των ασθενών στο ιατρείο σου, ειδικά μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτουργίας του.
(1) Το θέμα της μη ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στον ασθενή το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Στην ερώτηση: «Γιατρέ, τι είδες στον υπέρηχο;» τι απαντάς στην περίπτωση απουσίας ή ύπαρξης ευρημάτων;
(2) Επομένως κάποιος γιατρός νομιμοποιείται να έχει στο ιατρείο του όσα «διαγνωστικά βοηθήματα» θέλει, να χρησιμοποιεί όσα θέλει και στο τέλος να μην «χρεώνει» τις επιπλέον εξετάσεις (αφού δεν νομιμοποιείται γι’ αυτό) και να «περνάει» το κόστος ως ιατρική εξέταση αφού δεν υπάρχει ανώτερο όριο στην συγκεκριμένη αμοιβή; Μπορώ να κάνω δηλ. υπερηχογράφημα, εξετάσεις αίματος, σπιρομέτρηση, εγκεφαλογράφημα, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση χωρίς να τις χρεώνω και στο τέλος να δίνω μια απόδειξη ως «ιατρική επίσκεψη» με ότι ποσό θέλω (χαμηλό ή υψηλό έως υψηλότατο);
(3) Τις εκφράσεις «Με είδε στην τηλεόραση», «Με έβαλε και φύσηξα», «Μου έκανε υπέροχο» κλπ τις χρησιμοποίησα γιατί σχεδόν όλοι τις έχουμε ακούσει, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές. Χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας και υποβάθμισης σε όσους τις εκφέρουν.
Σίγουρα όταν ο ασθενής γίνει καλά με 20 ευρώ θα αισθανθεί καλύτερα παρά αν γίνει με 150 ευρώ. Ακόμη καλύτερα θα αισθανθεί αν τελικά δεν έχει κάτι ιδιαίτερο κι αυτό διαπιστωθεί με 20 ευρώ παρά με 150 ευρώ (π.χ. αρνητικές εργαστηριακές εξετάσεις)
Εν κατακλείδι, συγχαρητήρια γι' αυτό που κάνεις και καλή συνέχεια και δύναμη. Επειδή, όπως και οι περισσότεροι νομίζω, είχα κάποιες επιφυλάξεις για το αν είναι αληθινό (γιατί είναι πολύ καλό) τις εξέφρασα.
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου.
-
(1) Το θέμα της μη ανακοίνωσης αποτελεσμάτων στον ασθενή το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Στην ερώτηση: «Γιατρέ, τι είδες στον υπέρηχο;» τι απαντάς στην περίπτωση απουσίας ή ύπαρξης ευρημάτων;
(2) Επομένως κάποιος γιατρός νομιμοποιείται να έχει στο ιατρείο του όσα «διαγνωστικά βοηθήματα» θέλει, να χρησιμοποιεί όσα θέλει και στο τέλος να μην «χρεώνει» τις επιπλέον εξετάσεις (αφού δεν νομιμοποιείται γι’ αυτό) και να «περνάει» το κόστος ως ιατρική εξέταση αφού δεν υπάρχει ανώτερο όριο στην συγκεκριμένη αμοιβή; Μπορώ να κάνω δηλ. υπερηχογράφημα, εξετάσεις αίματος, σπιρομέτρηση, εγκεφαλογράφημα, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση χωρίς να τις χρεώνω και στο τέλος να δίνω μια απόδειξη ως «ιατρική επίσκεψη» με ότι ποσό θέλω (χαμηλό ή υψηλό έως υψηλότατο);
(1) Απαντάω ποιο είναι το πόρισμά μου, χωρίς να χρησιμοποιώ τεχνικούς ιατρικούς όρους, που ούτως ή άλλως δεν είναι κατανοητοί από τους ασθενείς. Η όποια απάντηση δεν απαγορεύεται. Αυτό που απαγορεύεται είναι η γνωμάτευση(και όχι η γνώμη) που επιβάλλει, στον ασθενή ή στον "επόμενο" ιατρό, τη νομική κατοχύρωση μίας ιατρικής απόφασης.
(2) Στον ελεύθερο ιδιωτικό τομέα φυσικά και μπορείς να ζητήσεις το ποσό που εσύ κρίνεις για πράξεις που περιλαμβάνονται μέσα στην "ιατρική πράξη", η οποία οριοθετείται νομικά. Στις αποδείξεις "διαιρούμε" τις διάφορες πράξεις, μόνο σε περίπτωση που έχουμε να λάβουμε, ξεχωριστά και ειδικά, διαφορετικό αντίτιμο για αυτές(π.χ. από ασφαλιστικό φορέα). Ειδάλως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουμε αυτό, ούτε νομικός ή ηθικός ή επιστημονικός ή φορολογικός.
Συγγνώμη που άργησα ν'απαντήσω, απλά δε μου το επέτρεπε το φόρτο εργασίας. Για οποιαδήποτε απορία, πάντα διαθέσιμος,
Ευχαριστώ.
-
(2) Στον ελεύθερο ιδιωτικό τομέα φυσικά και μπορείς να ζητήσεις το ποσό που εσύ κρίνεις για πράξεις που περιλαμβάνονται μέσα στην "ιατρική πράξη", η οποία οριοθετείται νομικά. Στις αποδείξεις "διαιρούμε" τις διάφορες πράξεις, μόνο σε περίπτωση που έχουμε να λάβουμε, ξεχωριστά και ειδικά, διαφορετικό αντίτιμο για αυτές(π.χ. από ασφαλιστικό φορέα). Ειδάλως δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουμε αυτό, ούτε νομικός ή ηθικός ή επιστημονικός ή φορολογικός.
Συγγνώμη που άργησα ν'απαντήσω, απλά δε μου το επέτρεπε το φόρτο εργασίας. Για οποιαδήποτε απορία, πάντα διαθέσιμος,
Ευχαριστώ.
Για να το καταλάβω, μπορώ ως ιδιώτης να δώσω απόδειξη παροχής υπηρεσιών με την ένδειξη "κλινική εξέταση" με ότι ποσό θέλω; Π.χ. 200 ευρώ, ακόμη κι αν αυτή η κλινική εξέταση περιλαμβάνει μόνο ακρόαση ή/και μέτρηση πίεσης;
Και αντίστοιχα μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;
-
δεν χρειαζεται καν η αιτιολογια κλινικη εξεταση.αρκει ο ορος <επισκεψη στο ιατρειο> κα οποιοδηποτε ποσό ειναι νομιμο απ την στιγμη που δινεις αποδειξη.
-
Για να το καταλάβω, μπορώ ως ιδιώτης να δώσω απόδειξη παροχής υπηρεσιών με την ένδειξη "κλινική εξέταση" με ότι ποσό θέλω; Π.χ. 200 ευρώ, ακόμη κι αν αυτή η κλινική εξέταση περιλαμβάνει μόνο ακρόαση ή/και μέτρηση πίεσης;
Και αντίστοιχα μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;
Δεν έχει θεσπιστεί με νομοθεσία κατώτερη ή ανώτερη αμοιβή.
Σύμφωνα με το άρθρο 19 παράγραφος 4 του Ν3418/2005 (Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας) ισχύει:
Ο ιατρός έχει δικαίωμα να απαιτήσει την αμοιβή του είτε από τον εργοδότη, ως εργαζόμενος, είτε από τον ασθενή, ως ελεύθερος επαγγελματίας, με την απαιτούμενη όμως ευπρέπεια. Παρέχει τα νόμιμα παραστατικά τα οποία αφορούν στην κατάσταση υγείας του ασθενή και στις οικονομικές συναλλαγές σχετικά με τις παρασχεθείσες ιατρικές υπηρεσίες, ανεξάρτητα από το αν αυτό του ζητηθεί ή όχι από τον ασθενή. Κάθε ιατρός ως εξωνοσοκομειακός – ελεύθερος επαγγελματίας έχει δικαίωμα να καθορίσει, εκτός εάν υπόκειται σε ειδικό καθεστώς, το επίπεδο αμοιβής του, ανάλογα με τις ικανότητές του. Σε επείγουσες περιπτώσεις, η αμοιβή από τους ασθενείς αναζητείται αφού παρασχεθεί η ενδεικνυόμενη ιατρική συνδρομή.
Με βάση το γράμμα του νόμου και το γεγονός ότι κανένας Ιατρικός Σύλλογος δεν έχει θέσει θέμα "ειδικού καθεστώτος" η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι τυπικά "ναι".
Ηθικά όμως, η απάντηση είναι "όχι" - ειδικά για τις συνθήκες που συζητούμε (μη ειδικό ιατρό και εξέταση στο ιατρείο).
-
... μπορώ να δώσω απόδειξη με ένδειξη "κλινική εξέταση" με το ίδιο ποσό 200 ευρώ αν έχω κάνει εξετάσεις που δεν μπορώ (νόμιμα) να πληρωθώ π.χ. υπερηχογράφημα, σπιρομέτρηση κλπ. Παίρνοντας μ' αυτό τον τρόπο έμμεσα την πληρωμή γι' αυτές τις εξετάσεις μέσα από τον γενικότερο όρο κλινική εξέταση;
Γιατί να είναι παράνομο ή ανήθικο να χρησιμοποιείς τεχνολογικά ιατρικά μέσα προκειμένω να κάνεις μία διάγνωση; Αυτός δεν είναι ο ρόλος του ιατρού; Μέσα τον όρο "ιατρική εξέταση" οριοθετείς λεκτικά την σχέση σου με τον ασθενή.
Παράνομο είναι να δώσεις ΓΝΩΜΑΤΕΣΥΗ με τα επιμέρους ευρήματα και την διάγνωση που προκύπτει από αυτά, προκειμένω να χρησιμοποιηθούν είτε ως "οδηγός" για έναν άλλο ιατρό είτε ως "αποδεικτικό" προς κάποιον φορέα. Για παράδειγμα, στους ασθενείς που κάνω υπέρηχο θυρεοειδούς, περίπου 2 στους 100 έχουν κάποια ένδειξη θυρεοειδοπάθειας. Αυτούς τους 2 τους παραπέμπω, απ'ευθείας, σε ειδκό ενδοκρινολόγο χωρίς να τους δώσω μία διάγνωση παρά μόνο ότι χρήζουν εξέταση από ειδικό. Οι υπόλοιποι 98, που δεν χρήζουν επιπλέον εξέταση από ειδικό, απλά γλιτώνουν την όποια ταλαιπωρία. Το ίδιο ισχύει και για το καρδιογράφημα, την σπιρομέτρηση και ούτω καθ'εξής. Οι ασθενείς που μπορούν να αντιμετωπιστούν, σε Πρωτοβάθμιο Επίπεδο, λαμβάνουν αγωγή από εμένα. Οι υπόλοιποι παραπέμπονται. Ή μήπως δεν είναι αυτός ο ρόλος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δηλαδή το "φιλτράρισμα" των ασθενών σε πρώτο επίπεδο έτσι ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και να μην υπάρχει συνοστισμός στο Δευτεροβάθμιο και Τριτοβάθμιο Επίπεδο Φροντίδας Υγείας;
Ανήθικο είναι να παραπλανείς τον ασθενή. Η παραπλάνηση μπορεί να λάβει χώρα με δύο, βασικά, τρόπους. Πρώτον, το να λαμβάνεις επιπλέον αμοιβή για τις διάφορες μεθόδους που χρησιμοποιείς στο ιατρείο. Σε αυτό συμφωνώ και γι' αυτό το λόγο δεν έχω διαφορετικές τιμές στο ιατρείο μου, ανάλογα με το τι μέσα έχω χρησιμοποιήσει για να διαγνώσω ένα πρόβλημα. Δεύτερον, το να δέχεσαι έναν ασθενή κατόπιν παραγγελίας άλλου ιατρού, για να κάνει κάποια εξέταση που ο παραπέμπων ιατρός δεν έχει στο ιατρείο του. Μου έχει τύχει πάρα πολλές φορές να έρχεται κάποιος ασθενής και να μου λέει, για παράδειγμα, "γιατρέ κάνε μου έναν υπέρηχο για τη χολή γιατί με είδε ο γιατρός μου και μου ζήτησε υπέρηχο. Πού να τρέχω τώρα;". Του εξηγώ ότι δεν μπορώ να τον εξυπηρετήσω, διότι δεν είμαι ακτινοδιαγνώστης και ότι το μηχάνημα του υπερήχου το έχω για να εξετάζω τους ασθενείς μου, όταν εγώ το κρίνω απαραίτητο. Τον παραπέμπω, απλά, σε ακτινολογικό εργαστήριο.
-
Επιτρέψτε μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη χρήση ιατρικών μηχανημάτων και τεχνικών από ιατρούς της ΠΦΥ.
Η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ κάποια μηχανήματα, τα οποία, με εξαίρεση τον ηλεκτροκαρδιογράφο και το οξύμετρο, σπάνια τα χρησιμοποιώ.
Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσω τον υπερηχογράφο όταν το περιστατικό είναι επείγον (π.χ. ένα κοιλιακό άλγος για να δω πιθανή χολολιθίαση ή διάταση του χοληδόχου πόρου ή διάταση του πυελοκαλυκικού ή ένα θωρακικό άλγος για να δω πιθανό πλευριτικό υγρό) και μόνο όταν δεν υπάρχει άμεσα διαθέσιμος ακτινολόγος (π.χ. προχωρημένη ώρα καθημερινής, Σαββατοκύριακο κ.λ.π. ή είμαι σε χωριό μακριά από την έδρα μου).
Με την ίδια λογική χρησιμοποιώ ένα σπιρόμετρο τσέπης (που μετράει μόνο FEV1).
Σε κάθε περίπτωση που από την κλινική εξέταση και τα συνηθισμένα βοηθήματα για ένα παθολόγο δεν έχω διάγνωση, θα συνεχίσω με τη συνδρομή ειδικού ιατρού (είτε ακτινολόγου είτε κλινικού) εφόσον είναι δυνατόν. Ειδάλλως, αν το περιστατικό είναι επείγον, θα το παραπέμψω αρμοδίως.
Σαφώς και δε θα χρεώσω τίποτε για τη χρήση των βοηθητικών μέσων.
Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται το καλό του ασθενούς και η σωστή συνεργασία μεταξύ των ειδικοτήτων.
-
Όταν κάποιος κάνει χρήση διαγνωστικών μέσων σαν «βοήθημα στην διάγνωση» που έχει κάνει την στοιχειώδη εκπαίδευση για την χρήση των εξειδικευμένων μέσων (σπιρομετρο, υπέρηχο, κτλ)? Πως πιστοποιείται η γνώση στην χρήση των παραπάνω? Μήπως είναι εφικτό (νόμιμο και ηθικό) να κάνει χρήση όποιος το επιθυμεί και ας μην έχει καθόλου γνώση ? μήπως τότε δεν είμαστε στην κατηγορία αυτών που στην ουσία κοροϊδεύουμε τον ασθενή? Τι γίνεται στις περιπτώσεις που γίνετε χρήση πχ υπέρηχου και υπάρχει εύρημα αλλά λόγο μη ειδίκευσης στην χρήση του ο ιατρός δεν το βρει, παρά το ότι έγινε υπέρηχος και ο ασθενής δεν παραπεμφθεί σε ειδικό και καθυστερήσει η διάγνωση? Τότε ποιος ευθύνεται? Μήπως ο ιατρός και ηθικά και νομικά?
Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.
Μου έχουν τύχει διάφορα περιστατικά πχ σε πτώση με ένα ήπιο κοιλιακό άλγος που εγώ συνέστησα εκτίμηση από χειρουργό και η γνώμη μου ήταν τουλάχιστον!! Υπερηχογραφικός έλεγχος, από ειδικό, Ο ασθενής προτίμησε ιδιώτη ιατρό τις περιοχής που είχε υπέρηχο (όχι πιστοποιημένα αλλά χρήση σαν «βοήθημα στην διάγνωση», όπως λέτε, δεν βρήκε κάποιο εύρημα, δεν ήταν σκληρή η κοιλιά, δεν πονούσε πολύ, δεν είχε αιματουρία, αλλά όταν μου επέστρεψε τρις τα ξημερώματα με έντονο πόνο, οξεία κοιλία και χαμηλή πίεση διακομίστηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο και μόλις που πρόλαβε να χειρουργηθεί και να σωθεί από την ρήξη εντέρου που είχε από την αρχή. Πιστεύω ότι εάν από την αρχή γινόταν ο σωστός έλεγχος από τους ειδικούς , θα είχαν εντοπίσει νωρίτερα το πρόβλημα και δεν θα κινδύνευε ο ασθενής να χάσει την ζωή του.
Εδώ που είναι το νομικό και που το ηθικό?
-
Το κείμενο του κ. Κτιστάκη είναι ο ορισμός αυτού που λέμε "Μέσα από το στόμα μου το πήρες"! Στην περίπτωσή μας βέβαια είναι "μέσα από το πληκτρολόγιό μου".
Έχω μπροστά μου γνωμάτευση υπερήχου θυρεοειδούς από ενδοκρινολόγο που στο υποσέλιδο γράφει: "Άδεια εκτέλεσης υπερήχων ενδοκρινολογίας βάσει της υπ' αριθμ......... απόφασης του ΚΕΣΥ".
Μήπως τελικά δεν απαιτείται άδεια για γνωμάτευση αλλά και για εκτέλεση κάποιων εξετάσεων;
Για παράδειγμα, στους ασθενείς που κάνω υπέρηχο θυρεοειδούς, περίπου 2 στους 100 έχουν κάποια ένδειξη θυρεοειδοπάθειας. Αυτούς τους 2 τους παραπέμπω, απ'ευθείας, σε ειδκό ενδοκρινολόγο χωρίς να τους δώσω μία διάγνωση παρά μόνο ότι χρήζουν εξέταση από ειδικό. Οι υπόλοιποι 98, που δεν χρήζουν επιπλέον εξέταση από ειδικό, απλά γλιτώνουν την όποια ταλαιπωρία. Το ίδιο ισχύει και για το καρδιογράφημα, την σπιρομέτρηση και ούτω καθ'εξής.
Είσαι σίγουρος ότι αν ο υπέρηχος γινόταν από ακτινοδιαγνωστή ή από πιστοποιημένο από ΚΕΣΥ ενδοκρινολόγο, το ποσοστό θα ήταν το ίδιο; Μήπως θα ήταν παραπάνω και στις περιπτώσεις αυτές δεν γλιτώνουν την ταλαιπωρία αλλά υφίστανται καθυστέρηση (ή έλλειψη) διάγνωσης και θεραπείας;
Με ποιο τρόπο πιστοποιείται η ικανότητα κάποιου να εκτελεί και να "διαβάζει" υπερήχους (και άλλες εξετάσεις); Έχοντας διαβάσει 2-3 βιβλία; Έχοντας παρακολουθήσει 2-3 σεμινάρια; Έχοντας "θητεύσει" για κάποιο διάστημα δίπλα σε κάποιον που έχει το αναγνωρισμένο δικαίωμα να τις εκτελεί κι έχει δει ("αρπάξει", "κλέψει") ένα μέρος από τις γνώσεις και δεξιότητές του;
-
Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιστοποίηση για την χρήση ειδικευμένων διαγνωστικών μέσων και χρήση μόνο από αυτούς και όχι όποιος θέλει.
Συμφωνώ απολύτως με αυτή τη θέση αρκεί να δίνεται πράγματι η δυνατότητα στους συναδέλφους που το επιθυμούν να εκπαιδεύονται και να αξιολογούνται. Δεν είναι σωστό κάποιος παθολόγος που πράγματι επιθυμεί να εκπαιδευτεί π.χ. στον υπέρηχο κοιλίας να καταφεύγει στη λύση του εξωτερικού, ενώ ταυτόχρονα σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συγκεκριμένη γνώση είναι προαπαιτούμενη για τη λήψη της ειδικότητας.
-
Πολύ ορθές και σεβαστές οι τοποθετήσεις σας.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι ουδέποτε δήλωσα ότι είμαι αυθεντία και ότι γνωρίζω όλη την Παθολογία και ειδικότερα την έκφρασή της σε διαγνωστικές εξετάσεις. Μετά το πέρας των σπουδών μου, στην Ιατρική Σχολή, και για 8 χρόνια(2 κατά την στρατιωτική θητεία, 1 κατά την υπηρεσία υπαίθρου και 5 κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής μου στην Παθολογική Ανατομική) αφιέρωνα επιπλέον χρόνο, πηγαίνοντας στους ανάλογους χώρους(3-4 φορές εβδομαδιαίως) προκειμένω να μάθω να ξεχωρίζω, τουλάχιστον, το παθολογικό από το φυσιολογικό σε ότι αφορούσε το υπερηχογράφημα, το ηλεκτροκαρδιογράφημα και την σπιρομέτρηση. Φυσικά πρέπει να προσθέσουμε και όποια γνώση πήρα και κατά την διάρκεια των ετών που φοιτούσα στην Ιατρική Σχολή. Πιστεύω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις, των επιστημονικών ορίων που έχω θέσει στο ιατρείο μου, πάντα σύμφωνα με τον Νόμο και την Ηθική.
Όσον αφορά το ηθικό κομμάτι, αισθάνομαι ανήθικος για ένα πράγμα. Έχω μετεκπαιδευτεί στην Παθολογική Ανατομική χωρίς να έχω πραγματοποιήσει, ΕΠΙΣΗΜΑ, ούτε μία(!!!) νεκροψία. Και οι περισσότεροι(αν όχι όλοι) συνάδελφοι Παθολογοανατόμοι δεν έχουν πραγματοποιήσει, επίσης, διότι αν και υποχρεωτικό στο πρόγραμμα σπουδών της ειδίκευσής μας, επειδή δεν υπήρχε ο χρόνος να μας αφήσουν από την «λάντζα» του νοσοκομείου για τέτοιες «πολυτέλειες», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι επιμελητές μας. Ο κουμπάρος μου, Ειδικός Χειρουργός, τελείωσε την ειδίκευσή του χωρίς να πραγματοποιήσει, πέραν από κάποιες σκωληκοειδεκτομές, άλλη χειρουργική επέμβαση. Ή μήπως δεν υπάρχουν συνάδελφοι της Γενική Ιατρικής που δεν έχουν μείνει ευχαριστημένοι από την εφαρμογή του όποιου προγράμματος σπουδών;
Το ξέρετε ότι κέρναγα πίτσες, καφέδες και κρουασάν για να με αφήσουν να κάνω το αυτονόητο, που ήταν οι νεκροτομές; Μόνο με αυτή την μέθοδο κατάφερα, στα κρυφά, να παρακολουθήσω καμμιά 20αριά νεκροτομές και να συμμετάσχω σε άλλες 15. Όπως και το ότι δεν έκανα διατριβή γιατί δεν είχα τις ικανότητες(«συστάσεις») που είχαν κάποιοι συνάδελφοί μου. Είχα όμως τις ικανότητες να πουλάω(για να ζήσω την οικογένειά μου) στους «ικανούς» αυτούς συναδέλφους μου, γνώσεις βιοστατιστικής προκειμένω να ολοκληρώσουν τη διατριβή τους. Βέβαια αυτοί έχουν τον τίτλο και εγώ την «ικανοποίηση».
Τέλος πάντων, περασμένα ξεχασμένα. Τώρα νιώθω ευτυχισμένος. Απολαμβάνω αυτές τις λίγες γνώσεις που έχω και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον και όσο μπορώ. Τουλάχιστον μη με κατηγορείται γι’αυτό. Μπορείτε να με αποκαλείτε «άσχετο» ή «ανίκανο» αλλά, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, όχι «ανήθικο». Και ας αφήσουμε και μια φορά να μιλήσουν οι ασθενείς. Από αυτούς θέλω να ακούω τόσο τα θετικά όσο και τ’αρνητικά σχόλια.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
-
Nομίζω ότι ο σκοπός του θέματος αλλά και γενικότερα του forum δεν είναι να κρίνει και πολύ περισσότερο να κατακρίνει ένα συνάδελφο αλλά να αποτελέσει πεδίο προβληματισμού και συζήτησης.
Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω διαβάζοντας τα όσα ο συνάδελφος medicus αναφέρει για τον τρόπο εκπαίδευσης είναι να εργαστούμε για να σταματήσει αυτή η παρακμή.
Δε γίνεται κάποια χαρτιά στην Ελλάδα να λαμβάνονται ταχυδρομικά και άνθρωποι που έχουν όρεξη να μάθουν να μην έχουν ευκαιρία να το κάνουν.
Και εν πάσει περιπτώσει η όποια ποιότητα στην άσκηση της ιατρικής θα πρέπει να πάψει να επαφείεται στον πατριωτισμό των (Ελλήνων) ιατρών.
Θα πρέπει επιτέλους οι τίτλοι να είναι υποχρεωτικοί και να αντικατοπτρίζουν αυτό στο οποίο αναφέρονται.
-
Ενδιαφέρουσες απόψεις και ανοίξατε χωρίς να το καταλάβετε τους ασκούς του Αιόλου κύριοι Κτιστάκης & Σκούφαλος.
Είστε πολύ σίγουροι για αυτά που λέτε; Για να δούμε;
Είσαι σίγουρος ότι αν ο υπέρηχος γινόταν από ακτινοδιαγνωστή ή από πιστοποιημένο από ΚΕΣΥ ενδοκρινολόγο, το ποσοστό θα ήταν το ίδιο; Μήπως θα ήταν παραπάνω και στις περιπτώσεις αυτές δεν γλιτώνουν την ταλαιπωρία αλλά υφίστανται καθυστέρηση (ή έλλειψη) διάγνωσης και θεραπείας;
Με ποιο τρόπο πιστοποιείται η ικανότητα κάποιου να εκτελεί και να "διαβάζει" υπερήχους (και άλλες εξετάσεις); Έχοντας διαβάσει 2-3 βιβλία; Έχοντας παρακολουθήσει 2-3 σεμινάρια; Έχοντας "θητεύσει" για κάποιο διάστημα δίπλα σε κάποιον που έχει το αναγνωρισμένο δικαίωμα να τις εκτελεί κι έχει δει ("αρπάξει", "κλέψει") ένα μέρος από τις γνώσεις και δεξιότητές του;
αυτό το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση.... Να σας δυσκολέψω πολύ τα πράγματα:
Έχω δουλέψει σε 4 μηχανήματα υπερήχων: Τιμές αγοράς στην Ελλάδα (και όχι νοσοκομειακές τιμές που είναι οι διπλάσιες του πεζοδρομίου) για αυτά 4.500, 25.000, 50.000, 120.000 ευρώ αντίστοιχα. Να σας πω την εμπειρία μου; Εάν βάλεις τον ίδιο καλά εκπαιδευμένο διαγνώστη και στα τέσσερα, θα πάρεις διαφορετικές απαντήσεις/αποτελέσματα. Εννοείται ότι το τελευταίο των 250.000 (νοσοκομειακή τιμή) ή 120.000 τιμή cash δίνει παρόμοιο αποτέλεσμα με ένα τελευταίο αξονικό τομογράφο. Συνεπώς τι κάνουμε Αδαμάντιε & Γιώργο; Σου λέω μόνο ότι το μηχανημα που ερχόταν (έρχεται ακόμη;;) στις Μοίρες στο ΚΥ ήταν χειρότερο αλλά πολύ κοντά σε αυτό των 25.000 με βάση τον συνάδελφο ακτινολόγο που το χρησιμοποιούσε. Στο ΚΥ που εργαζόμουν στο παρελθόν, υπάρχει το μηχάνημα των 25.000. Να σου ότι κάποια triplex από τον ίδιο ακτινολόγο όταν κατέβαιναν Ηράκλειο στο μηχάνημα των 120.000 ευρώ από "αιμοδυναμικά σημαντική στένωση" μετατρέπονταν σε "μη αιμοδυναμικά σημαντική στένωση" και "όζοι στο ήπαρ" είχαν εξαφανιστεί; συνεπώς τι κάνουμε συνάδελφοι; Θα ξεκινήσουμε να λέμε στον ασθενή, σε ποιο μηχάνημα πρέπει να πάει και σε ποιο ακτινοδιαγνώστη επίσης; Προσωπικά σε ειδικές περιπτώσεις το κάνω, αλλά είναι παράνομο ξέρετε. Και με τα άλλα μηχανήματα, τι κάνουμε; Ξέρετε άραγε πόσοι καρκίνοι του ήπατος έχουν ξεφύγει έτσι;
Και πάμε τώρα στο επόμενο δύσκολο κομμάτι: Ξέρετε εσείς Γιώργο & Διαμαντή να διαβάζετε την αναφορά του Ακτινοδιαγνώστη σε έναν υπέρηχο; Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όχι. Γιατί λοιπόν πρέπει να σας την φέρνει ο ασθενής; Που πιστοποιηθήκατε και πως να διαβάζετε αποτελέσματα αξονικών και υπερήχων; Μπορείτε να εκτιμήσετε τα όρια που έχει το κάθε μηχάνημα και η κάθε εξέταση;
Πήρα μονότερμα τον υπέρηχο γιατί τον είχα άχτι με αυτά που βλέπω αλλά να πάμε σε πιο βασικά; Πόσοι μπορούν να εκτιμήσουν μια κάκωση μόνο με την κλινική εξέταση; Εάν δεν είσαι σίγουρος ότι έχει πιστοποιηθεί κάποιος και στην κλινική εξέταση, τότε πως έχει το δικαίωμα να βγάζει διάγνωση; Μήπως τελικά, ο γιατρός σήμερα έχει ως τέχνη να εκμαιεύσει από το ιστορικό τι εξετάσεις πρέπει να στείλει; Αλήθεια, για κάντε το προβολή στην καθημερινή σας δουλειά....
Και τι κάνουμε σήμερα;
Ο νόμος δέχεται ότι ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει ότι μέσα κρίνει σκόπιμα για την διάγνωση του. Και δεν τον περιορίζει σε κάτι. Για ένα λόγο: Ο Γιατρός είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για την διάγνωση που θα βγάλει, όποιο τρόπο κι αν χρησιμοποιήσει. Και το μεγάλο βοήθημα εξακολουθεί να είναι για άλλη μια φορά, ότι και να χρησιμοποιήσει, η οξυδέρκεια του, οι γνώσεις του και η εμπειρία του.
-
Τώρα νιώθω ευτυχισμένος. Απολαμβάνω αυτές τις λίγες γνώσεις που έχω και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον και όσο μπορώ. Τουλάχιστον μη με κατηγορείται γι’αυτό. Μπορείτε να με αποκαλείτε «άσχετο» ή «ανίκανο» αλλά, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, όχι «ανήθικο». Και ας αφήσουμε και μια φορά να μιλήσουν οι ασθενείς. Από αυτούς θέλω να ακούω τόσο τα θετικά όσο και τ’αρνητικά σχόλια.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Αγαπητέ συνάδελφε, μην θεωρείς όσα γράφω ως προσωπική επίθεση η κατηγορία. Δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω για όσα λες. Πρέπει κι εσύ να παραδεχτείς ότι σίγουρα υπάρχουν πολλοί γιατροί που δεν έχουν υποβληθεί στη προαιρετική, μακροχρόνια και εντατική εκπαίδευση στον υπέρηχο κλπ όπως την περιγράφεις για τον εαυτό σου.
Παίρνουν ένα μηχάνημα, παρακολουθούν 2-3 σεμινάρια, πηγαίνουν κανένα μήνα κοντά σε κάποιον που ξέρει και μετά "πουλάνε μούρη" (και κονομάνε) ιδιαίτερα σε περιοχές που τους το επιτρέπει το οικονομικό, βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων.
θα μου πεις, θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι σχετικό.
Θα "χάσει" 2-3 περιστατικά που δεν θα τα διαγνώσει αλλά σε 50 περιστατικά που είναι φυσιολογικά θα βγει κερδισμένος. Γιατί ο ασθενής θα είναι ευχαριστημένος που του έκανε και υπέρηχο (ή "τον έβαλε στην τηλεόραση") ενώ ο άλλος γιατρός μόνο τον "άκουσε" με τα ακουστικά και του ψηλάφησε την κοιλιά.
αυτό το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση.... Να σας δυσκολέψω πολύ τα πράγματα:
Έχω δουλέψει σε 4 μηχανήματα υπερήχων: Τιμές αγοράς στην Ελλάδα (και όχι νοσοκομειακές τιμές που είναι οι διπλάσιες του πεζοδρομίου) για αυτά 4.500, 25.000, 50.000, 120.000 ευρώ αντίστοιχα. Να σας πω την εμπειρία μου; Εάν βάλεις τον ίδιο καλά εκπαιδευμένο διαγνώστη και στα τέσσερα, θα πάρεις διαφορετικές απαντήσεις/αποτελέσματα. Εννοείται ότι το τελευταίο των 250.000 (νοσοκομειακή τιμή) ή 120.000 τιμή cash δίνει παρόμοιο αποτέλεσμα με ένα τελευταίο αξονικό τομογράφο. Συνεπώς τι κάνουμε Αδαμάντιε & Γιώργο; Σου λέω μόνο ότι το μηχανημα που ερχόταν (έρχεται ακόμη;;) στις Μοίρες στο ΚΥ ήταν χειρότερο αλλά πολύ κοντά σε αυτό των 25.000 με βάση τον συνάδελφο ακτινολόγο που το χρησιμοποιούσε. Στο ΚΥ που εργαζόμουν στο παρελθόν, υπάρχει το μηχάνημα των 25.000. Να σου ότι κάποια triplex από τον ίδιο ακτινολόγο όταν κατέβαιναν Ηράκλειο στο μηχάνημα των 120.000 ευρώ από "αιμοδυναμικά σημαντική στένωση" μετατρέπονταν σε "μη αιμοδυναμικά σημαντική στένωση" και "όζοι στο ήπαρ" είχαν εξαφανιστεί; συνεπώς τι κάνουμε συνάδελφοι; Θα ξεκινήσουμε να λέμε στον ασθενή, σε ποιο μηχάνημα πρέπει να πάει και σε ποιο ακτινοδιαγνώστη επίσης; Προσωπικά σε ειδικές περιπτώσεις το κάνω, αλλά είναι παράνομο ξέρετε. Και με τα άλλα μηχανήματα, τι κάνουμε; Ξέρετε άραγε πόσοι καρκίνοι του ήπατος έχουν ξεφύγει έτσι;
Αγαπητέ Δημήτρη,
αυτό που αναφέρεις είναι το ιδανικό. Μια αρχική επιβαρυντική διάγνωση που αναιρείται σε δεύτερο χρόνο από μια καλύτερη τεχνικά (ή μάλλον τεχνολογικά) εξέταση.
Εγώ μίλησα για το αντίστροφο. Πόσους όζους στο ήπαρ θα "έπιανες" εσύ αν χειριζόσουν τον υπέρηχο στο Κ.Υ. και πόσους ο ακτινοδιαγνωστής; Δεν είναι λογικό να σου "ξέφευγαν" κάποιοι υπαρκτοί όζοι που θα έβρισκε ο ακτινοδιαγνωστής; Πόσο θα επιβαρύνει τον ασθενή η καθυστέρηση (ή η έλλειψη) διάγνωσης; Έχουμε σκεφτεί όλοι μας πόσο σοβαρή είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε συχνά: "Δεν βλέπω κάτι" κατά την εξέταση;
Επιπλέον θεωρώ ότι κάποιος ειδικός επενδύει περισσότερα για ένα "καλό" μηχάνημα (π.χ. υπάρχουν ακτινοδιαγνώστες που κάνουν μόνο υπέρηχο κι έχουν επενδύσει σε πολύ καλό μηχάνημα) παρά κάποιος που το χρησιμοποιεί ως βοηθητικό μέσο.
Και πάμε τώρα στο επόμενο δύσκολο κομμάτι: Ξέρετε εσείς Γιώργο & Διαμαντή να διαβάζετε την αναφορά του Ακτινοδιαγνώστη σε έναν υπέρηχο; Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όχι. Γιατί λοιπόν πρέπει να σας την φέρνει ο ασθενής; Που πιστοποιηθήκατε και πως να διαβάζετε αποτελέσματα αξονικών και υπερήχων; Μπορείτε να εκτιμήσετε τα όρια που έχει το κάθε μηχάνημα και η κάθε εξέταση;
Δεν ξέρω να διαβάζω υπέρηχο η αξονική (εκτός από εμφανείς εικόνες) και δεν θα πουλήσω μούρη στον ασθενή, όπως κάνουν άλλοι, βλέποντας τις εικόνες του υπερήχου ή βάζοντας τις αξονικές στο "φως" και να κάνω ότι τις "διαβάζω". Πολλοί το κάνουν. Θα διαβάσω το πόρισμα του ακτινοδιαγνωστή, που έχει δικαίωμα να το εκδώσει, και τον δεσμεύει. Χρειάζομαι κάποια πιστοποίηση γι' αυτό; Κι όπου έχω αμφιβολία, χωρίς ενδοιασμούς, θα συμβουλευτώ ή/και θα παραπέμψω σε ειδικό(τερο).
-
Δεν ξέρω εάν το καταλάβατε το σκεπτικό μου! Δεν είναι πάντα ηθικό το νόμιμο. Στην ιατρική αυτό το πρόβλημα των ορίων τις ηθικής είναι πολλές φορές συζητήσιμο και σε πολλά θέματα δεν έχει απαντηθεί ακόμα. Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη στο
Ο νόμος δέχεται ότι ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει ότι μέσα κρίνει σκόπιμα για την διάγνωση του. Και δεν τον περιορίζει σε κάτι. Για ένα λόγο: Ο Γιατρός είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για την διάγνωση που θα βγάλει, όποιο τρόπο κι αν χρησιμοποιήσει. Και το μεγάλο βοήθημα εξακολουθεί να είναι για άλλη μια φορά, ότι και να χρησιμοποιήσει, η οξυδέρκεια του, οι γνώσεις του και η εμπειρία του.
αυτό είναι το νόμιμο. Το ηθικό από ποιον κανόνα καθορίζεται?
Αλλά υπό ποιους όρους πρέπει να γίνεται αυτό και αξιολόγηση από ποιον? Από τον ασθενή? Εκ΄του αποτελέσματος αφού κάποιοι πιθανόν να το έχουν πληρώσει με την υγεία τους ‘η την ζωή τους? Θεωρώ το να κρίνει ο κάθε ιατρός μόνος του το τι μπορεί να κάνει (εάν το επιτρέπει ο νόμος) είτε το γνωρίζει είτε όχι και να περιμένει να κριθεί από το αποτέλεσμα ή από την γνώμη του ασθενή, δεν το θεωρώ σωστό. Θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες και αντικειμενικά κριτήρια στο τι μπορεί να κάνει ο καθένας. Συνεχής αξιολόγηση του επαγγελματία ,όπως έχεις πει και εσύ στο παρελθόν Δημήτρη. Ο ασθενής από τον «ανήθικο» ιατρό πως θα προστατευτεί? Μετά το αποτέλεσμα που πιθανόν νομικά να τιμωρηθεί ο ιατρός?
Ας το απλουστεύσω ίσως άστοχα αλλά θα το πω: εγώ θεωρώ ότι γνωρίζω να οδηγώ αυτοκίνητο και εφόσον το χρησιμοποιήσω για μεταφορά κάποιων που δεν έχουν πώς να μετακινηθούν, χωρίς να πάρω αμοιβή για αυτό, το θεωρώ ηθικό. Όμως γίνεται ατύχημα (άσχετα εάν φταίει το όχημα, ο δρόμος, άλλος ή εγώ ως οδηγός) και κάποιοι χάνουν την ζωή τους. Εάν αυτό το επέτρεπε ο νόμος χωρίς να έχεις άδεια οδήγησης θα ήταν ηθικό αφού δεν πήρες αμοιβή? Εάν υπάρχει άδεια για αυτόν τον λόγο (πχ ταξί, λεωφορεία που είναι με αμοιβή) τότε το όριο του ηθικού πως καθορίζεται? Νομίζω τελείως διαφορετικά!!
-
Και ξαναγυρνάω σε κάτι που το θεωρείτε τόσο φυσικό που αν και το γράφω δεν το καταλαβαίνετε:
Πως είστε τόσο σίγουροι ότι διαβάζοντας την γνωμάτευση (και όχι τα φιλμς) μπορείτε να αξιολογήσετε μια εξέταση;
Όταν για παράδειγμα ο ακτινολόγος σε ένα υπέρηχο γράφει "δεν ανευρέθηκαν παθολογικά ευρήματα στο πάγκρεας" τι σημαίνει αυτό για εσάς;
Γιατί εγώ συμφωνω με την ηθική πλευρά του πράγματος, που όμως δεν είναι δουλειά του κράτους αλλά των ιατρικών συλλόγων να περιφρουρήσουν την ηθική στην άσκηση της ιατρικής. Όμως υπάρχει και η ηθική πλευρά του τι μπορώ να χρησιμοποιήσω για να βγαλω διάγνωση.
Και η δική μου απορία είναι: Είστε τόσο σίγουροι ότι όλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τον υπέρηχο που έκανε ο ακτινολόγος; Προσωπικά, αμφιβάλλω.
Και ο νόμος στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι σκληρός αλλά ηθικός. Θυμηθείτε την περίπτωση της γνωμάτευσης του καρδιολόγου σε άλλο θέμα.
Μιλάμε για μια περίπτωση που δεν χρειαζόταν υπέρηχος, εάν δεν υπήρχε η εγκληματική απόκρυψη από τον ασθενή, θυμηθείτε ότι ο εισαγγελέας δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους δύο καρδιολόγους που έκαναν υπέρηχο και δεν βρήκαν τίποτα. Ασχολήθηκε όμως σοβαρά με τους δύο γιατρούς που γνωματεύσαν.
-
Και ξαναγυρνάω σε κάτι που το θεωρείτε τόσο φυσικό που αν και το γράφω δεν το καταλαβαίνετε:
Πως είστε τόσο σίγουροι ότι διαβάζοντας την γνωμάτευση (και όχι τα φιλμς) μπορείτε να αξιολογήσετε μια εξέταση;
Όταν για παράδειγμα ο ακτινολόγος σε ένα υπέρηχο γράφει "δεν ανευρέθηκαν παθολογικά ευρήματα στο πάγκρεας" τι σημαίνει αυτό για εσάς;
.....................................................................................
Και ο νόμος στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι σκληρός αλλά ηθικός. Θυμηθείτε την περίπτωση της γνωμάτευσης του καρδιολόγου σε άλλο θέμα.
Μιλάμε για μια περίπτωση που δεν χρειαζόταν υπέρηχος, εάν δεν υπήρχε η εγκληματική απόκρυψη από τον ασθενή, θυμηθείτε ότι ο εισαγγελέας δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους δύο καρδιολόγους που έκαναν υπέρηχο και δεν βρήκαν τίποτα. Ασχολήθηκε όμως σοβαρά με τους δύο γιατρούς που γνωματεύσαν.
Το πόρισμα του ακτινολόγου δεν αποτελεί γνωμάτευση; Την ευθύνη φέρει ο ιατρός που διαβάζει τη γνωμάτευση;
Πρέπει να προχωρήσουμε σε αξονική, μαγνητική ίσως και σε pet scan;
-
Και ξαναγυρνάω σε κάτι που το θεωρείτε τόσο φυσικό που αν και το γράφω δεν το καταλαβαίνετε:
Πως είστε τόσο σίγουροι ότι διαβάζοντας την γνωμάτευση (και όχι τα φιλμς) μπορείτε να αξιολογήσετε μια εξέταση;
Όταν για παράδειγμα ο ακτινολόγος σε ένα υπέρηχο γράφει "δεν ανευρέθηκαν παθολογικά ευρήματα στο πάγκρεας" τι σημαίνει αυτό για εσάς;
.....................................................................................
Και ο νόμος στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι σκληρός αλλά ηθικός. Θυμηθείτε την περίπτωση της γνωμάτευσης του καρδιολόγου σε άλλο θέμα.
Μιλάμε για μια περίπτωση που δεν χρειαζόταν υπέρηχος, εάν δεν υπήρχε η εγκληματική απόκρυψη από τον ασθενή, θυμηθείτε ότι ο εισαγγελέας δεν ασχολήθηκε καθόλου με τους δύο καρδιολόγους που έκαναν υπέρηχο και δεν βρήκαν τίποτα. Ασχολήθηκε όμως σοβαρά με τους δύο γιατρούς που γνωματεύσαν.
Το πόρισμα του ακτινολόγου δεν αποτελεί γνωμάτευση; Την ευθύνη φέρει ο ιατρός που διαβάζει τη γνωμάτευση;
Πρέπει να προχωρήσουμε σε αξονική, μαγνητική ίσως και σε pet scan;
ΝΑΙ
-
Το θέμα απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς προσφέρει πολλαπλά ερεθίσματα για συζήτηση.
Ο κλινικός ιατρός που ζητά μία παρακλινική εξέταση αξιολογεί το πόρισμα σε συνάρτηση με τα δικά του ευρήματα και τη δική του υπόθεση εργασίας.
Αν π.χ. ο κλινικός ιατρός έχει εξετάσει έναν εβδομηντάχρονο ασθενή με απώλεια βάρους και συνεχές άλγος επιγαστρίου που αντανακλά στη ράχη και έχει ζητήσει από έναν ακτινολόγο ένα υπερηχογράφημα, τότε ενδεχομένως ένα πόρισμα που θα αναφέρει "ουδέν το παθολογικόν εκ του παγκρέατος" να μην τον καλύπτει, αφού θα σκέφτεται ότι ακόμη και σε ένα πεπειραμένο χειριστή ενός πολύ καλού μηχανήματος η διάγνωση π.χ. του νεοπλάσματος του παγκρέατος μπορεί να διαφεύγει, απλά και μόνο λόγω περιορισμών στη διαγνωστική δυνατότητα της μεθόδου - και έτσι να προχωρήσει σε CT ή MRI.
Σαφώς τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα όταν το μηχάνημα δεν είναι τόσο καλό ή, πολύ περισσότερο, όταν ο χειριστής δεν είναι πιστοποιημένος.
Στις περιπτώσεις αυτές η επίδραση του "πορίσματος" στην υπόθεση εργασίας είναι, τις περισσότερες φορές, από μικρή έως μηδαμινή.
Θα πρέπει όμως να ισοπεδώνουμε όλους τους χειριστές υπερήχων;
Σαφέστατα στην ομάδα των μη πιστοποιημένων χειριστών έχουν παρεισφρύσει διάφοροι λιγότερο ή περισσότερο αδαείς με διάφορα κίνητρα - όταν δε το κίνητρό τους είναι η πρόσθετη αμοιβή, τα πράγματα καθίστανται τραγικά για όλους.
Υπάρχουν εντούτοις ορισμένοι που, παρόλο που δεν είχαν την ευκαιρία να πιστοποιηθούν με τη διαδικασία που ορίζει ο νόμος, έχουν κάνει πολύ περισσότερα από τα 300 υπερηχογραφήματα που απαιτούνται (με επίβλεψη ακτινολόγου) και, το κυριότερο, έχουν όρεξη και αγάπη για τον ασθενή.
Η άρνηση προς όλους ουσιαστικά οδηγεί σε ένα είδος αμυντικής ιατρικής, κάτι που δεν έχουμε την πολυτέλεια να ενθαρρύνουμε με τις υπάρχουσες δομές και πόρους στην ΠΦΥ.
Μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα νομοθετικά και να δοθεί η δυνατότητα στους ιατρούς της ΠΦΥ να κάνουν το αυτονόητο (σε ευρωπαϊκό επίπεδο), δηλαδή να εκπαιδεύονται στο υπερηχογράφημα κοιλίας, νομίζω ότι μπορεί να παρέχεται η δυνατότητα στους συναδέλφους να έχουν τον υπέρηχο ως βοήθημα στις (συγκεκριμένες) περιπτώσεις που αυτό μπορεί να βοηθήσει στο χειρισμό ενός περιστατικού.
-
......... νομίζω ότι μπορεί να παρέχεται η δυνατότητα στους συναδέλφους να έχουν τον υπέρηχο ως βοήθημα στις (συγκεκριμένες) περιπτώσεις που αυτό μπορεί να βοηθήσει στο χειρισμό ενός περιστατικού.
Μπορούν να καθοριστούν εκ των προτέρων ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις, που με ασφάλεια μπορείς να κάνεις χρήση τέτοιων μέσων που να σε βοηθήσουν και να μην σε παραπλανήσουν στην διάγνωση ή στο χειρισμό ενός περιστατικού?
Αυτό που είπε ο Αδαμάντιος : Μεγάλη κουβέντα το «χωρίς παθολογικά ευρήματα».
Για μένα έχει μεγάλη σημασία ποιος το λέει, με τι γνώσεις το λέει και τι τεχνολογία χρησιμοποιεί να το πει.
-
Ναι Γιώργο συμφωνώ μαζι σου να καθοριστούν....
Αλλά για σκέψου ότι πρέπει να καθοριστεί και τι είδους ακουστικά πρέπει να έχεις για να μπορείς να ακούς καρδιακούς ήχους; Αλήθεια, που έχεις πιστοποιηθεί ότι μπορείς να τους ακούς; Πότε εκανες τελευταία φορά ακοόγραμμα για μπορεί να ισχύει η πιστοποίηση σου; Γιατί εάν έχεις μάθει καλά να ακούς, αλλά λόγω ηλικίας δεν ακους πια, τι γίνεται;
Και εάν σκεφτείς ότι ο χ συνάδελφος έχει ένα ψηφιακό ακουστικό Littmann με λογισμικό ανάλυσης και καθαρισμού των ήχων τότε τι πρέπει να σκεφτεί ο ασθενής που δεν γνωρίζει; Να του ορίσουμε και ανώτερες προδιαγραφές για να μην λέει ο ασθενής ότι "τον άκουσε στο computer";
Αυτός είναι ο λόγος που για υπηρεσίες που δεν πληρώνονται δεν απαιτείται τίποτα το ιδιαίτερο σαν πιστοποίηση. Μετράει μόνο ο φόβος του πέλεκυ.
-
......... νομίζω ότι μπορεί να παρέχεται η δυνατότητα στους συναδέλφους να έχουν τον υπέρηχο ως βοήθημα στις (συγκεκριμένες) περιπτώσεις που αυτό μπορεί να βοηθήσει στο χειρισμό ενός περιστατικού.
Μπορούν να καθοριστούν εκ των προτέρων ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις, που με ασφάλεια μπορείς να κάνεις χρήση τέτοιων μέσων που να σε βοηθήσουν και να μην σε παραπλανήσουν στην διάγνωση ή στο χειρισμό ενός περιστατικού?
Αυτό που είπε ο Αδαμάντιος : Μεγάλη κουβέντα το «χωρίς παθολογικά ευρήματα».
Για μένα έχει μεγάλη σημασία ποιος το λέει, με τι γνώσεις το λέει και τι τεχνολογία χρησιμοποιεί να το πει.
Όχι φυσικά.
Η ιατρική δεν είναι μαθηματικά.
Έχει πολλές περισσότερες παραμέτρους.
Για το λόγο αυτό ας κάνει ο καθένας αυτό που του επιτάσσει η συνείδησή του και επιτρέπουν οι γνώσεις του, πάντα με καλή προαίρεση και στα πλαίσια του νόμου, και δε θα είναι ποτέ χαμένος.
Εγώ έχω κάνει πολλά λάθη, κυρίως γιατί συνέχεια ασχολούμαι με τον άρρωστο.
Υπάρχει και η άποψη ότι όσο λιγότερο έχει να κάνει κανείς με τον άρρωστο, τόσο πιο πολύ προφυλάσσει τον εαυτό του.
Ο καθένας ας διαλέξει τη στάση του (κι ας τον διαλέξουν οι ασθενείς).
-
Θα ηθελα να επισημανω οτι παροτι κλινικοι γιατροι μπαινουμε σε μια συζητηση για την διαγνωστικη βοηθεια εργαστηριακων και παρακλινικων εξετασεων και ποιος ειναι ο "ενδεδειγμενος" χειριστης.
Ειναι γεγονος οτι αν ο χειριστης εχει "καταρακτη" πιστοποιημενος " ή οχι το αποτελεσμα θα πασχει σιγουρα!Επισης το ιστορικο και η κλινικη εξεταση δεν μπορει να αντικατασταθουν απο οποιδηποτε μηχανημα ή τεστ.Ειναι γεγονος οτι υστερουμε στην εκπαιδευση σε ενα προσδιορισμενο μινιμουμ καταρτισης .Ειναι υποτιμητικο για το λειτουργημα μας να συζητουμε " σε ποιον ανηκει ο πελατης" και κατ"επεκταση και την εφαρμογη διατιμησης της πραξης μας επι του πελατου.Μιλαμε για ανθρωπους ,ασθενεις και οι οποιοι δεν ανηκουν σε κανενα.
Ας πουμε οτι εχεις ασθενη με συμπτωματα οξ. χολοκυστιτιδας στο ιατρειο ,ο echo δεν βλεπω τι επιπλεον προσφερει στον ασθενη ο οποιος θα παει τελικα στο νοσοκομειο παρα για να πουλησεις μουρη στον πελατη ή για να χρεωσεις παραπανω χρηματα.
Μπορεις να βαλεις διαγνωση και μεταφυσικα ρωτωντας τα πνευματα δεν ειναι ομως ιατρικη πραξη και δεν επιτρεπεται να υποκαθιστα την παραπομπη για θεραπεια σε αυτον που εστω θεωρητικα ειναι εκπαιδευμενος για το λογο αυτο.
-
......... νομίζω ότι μπορεί να παρέχεται η δυνατότητα στους συναδέλφους να έχουν τον υπέρηχο ως βοήθημα στις (συγκεκριμένες) περιπτώσεις που αυτό μπορεί να βοηθήσει στο χειρισμό ενός περιστατικού.
Μπορούν να καθοριστούν εκ των προτέρων ποιες είναι αυτές οι περιπτώσεις, που με ασφάλεια μπορείς να κάνεις χρήση τέτοιων μέσων που να σε βοηθήσουν και να μην σε παραπλανήσουν στην διάγνωση ή στο χειρισμό ενός περιστατικού?
Αυτό που είπε ο Αδαμάντιος : Μεγάλη κουβέντα το «χωρίς παθολογικά ευρήματα».
Για μένα έχει μεγάλη σημασία ποιος το λέει, με τι γνώσεις το λέει και τι τεχνολογία χρησιμοποιεί να το πει.
Όχι φυσικά.
Η ιατρική δεν είναι μαθηματικά.
Έχει πολλές περισσότερες παραμέτρους.
Για το λόγο αυτό ας κάνει ο καθένας αυτό που του επιτάσσει η συνείδησή του και επιτρέπουν οι γνώσεις του, πάντα με καλή προαίρεση και στα πλαίσια του νόμου, και δε θα είναι ποτέ χαμένος.
Εγώ έχω κάνει πολλά λάθη, κυρίως γιατί συνέχεια ασχολούμαι με τον άρρωστο.
Υπάρχει και η άποψη ότι όσο λιγότερο έχει να κάνει κανείς με τον άρρωστο, τόσο πιο πολύ προφυλάσσει τον εαυτό του.
Ο καθένας ας διαλέξει τη στάση του (κι ας τον διαλέξουν οι ασθενείς).
Όχι συνάδελφε δεν αφήνεται μια τέτοια επιστήμη (ιατρική) στο να κάνει ο κάθε ένας ότι επιτάσσει η συνείδησή του στα πλαίσια του νόμου. Πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο έχει τις γνώσεις και που θα καθορίζεται με πλαίσιο για το πώς θα λαμβάνει αυτές τις γνώσεις , πώς θα πιστοποιείται ότι είναι επαρκής πάνω σε αυτές τις γνώσεις και θα αξιολογείται για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση πάνω στα νέα δεδομένα δια βίου και όχι να αυτοκαθορίζει ο καθένας, τί γνώσεις και τί ικανότητες έχει κατά την συνείδησή του με καλή προαίρεση. Στα πλαίσια ποιανού νόμου? Μήπως αυτού που θα καθορίζει ποιος κάνει τι?
Αναλογιστείτε την βαρύτητα αυτών, ειδικά τώρα που αλλάζει το καθεστώς για την ίδρυση ιδιωτικών μονάδων. Ποιους νομίζετε ότι θα προσλαμβάνουν? Θα ενεργούν κατά συνείδηση προς όφελος της υγείας του πληθυσμού ή κατά συνείδηση προς όφελος της τσέπης τους? Αυτά πως θα διασφαλιστούν εάν δεν μπουν κανόνες για το ποιος μπορεί να κάνει τι? Αλήθεια οι ειδικότητες τότε γιατί να υπάρχουν?
Συμφωνώ ότι κάποια πράγματα μπορεί να είναι νόμιμα. Θεωρώ όμως ότι η νομοθεσία πάνω στο θέμα αυτό (όπως και για άλλα πχ διακομιδές) πρέπει να εκσυγχρονιστεί στα σημερινά δεδομένα γνώσεων και τεχνολογίας .
-
Όχι συνάδελφε δεν αφήνεται μια τέτοια επιστήμη (ιατρική) στο να κάνει ο κάθε ένας ότι επιτάσσει η συνείδησή του στα πλαίσια του νόμου. Πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο έχει τις γνώσεις και που θα καθορίζεται με πλαίσιο για το πώς θα λαμβάνει αυτές τις γνώσεις , πώς θα πιστοποιείται ότι είναι επαρκής πάνω σε αυτές τις γνώσεις και θα αξιολογείται για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση πάνω στα νέα δεδομένα δια βίου και όχι να αυτοκαθορίζει ο καθένας, τί γνώσεις και τί ικανότητες έχει κατά την συνείδησή του με καλή προαίρεση. Στα πλαίσια ποιανού νόμου? Μήπως αυτού που θα καθορίζει ποιος κάνει τι?
Μάλλον δεν έκανα αντιληπτό το πνεύμα μου.
Όλοι μας έχουμε πτυχίο ιατρικής που πιστοποιεί την επάρκειά μας. Το τι σημαίνει αυτό στην πράξη το βλέπετε καθημερινά.
Όλοι μας έχουμε τίτλο ειδικότητας που επίσης πιστοποιεί την επάρκειά μας. Επίσης το αποτέλεσμα κρίνεται στην πράξη.
Η συνεχιζόμενη ιατρική εκπαίδευση με τη μορφή συνεδρίων και σεμιναρίων εν πολλοίς έχει αφεθεί στις φαρμακευτικές εταιρείες (γιατί έτσι βολεύει το κράτος) και είναι αυτή που όλοι γνωρίζουμε. Ελάχιστες αξιέπαινες εξαιρέσεις υπάρχουν οι οποίες δε φτάνουν για να καλύψουν το σύνολο.
Και πάμε τώρα στο δια ταύτα: Στη χώρα μας, προκειμένου να εκπαιδευτεί κανείς πρέπει να παρακαλέσει, πρέπει να υποσχεθεί, πρέπει να βάλει βαθειά το χέρι στη τσέπη, αν θέλει να είναι νόμιμος και ηθικά ακέραιος. Επιτρέψτε μου να σας τα λέω αυτά έχοντας και την πείρα του πανεπιστημιακού χώρου.
Άρα το υπάρχον καθεστώς οδηγεί τον καθένα μας στη διαπίστωσή μου: Στην άσκηση της ιατρικής σύμφωνα με τη συνείδησή του.
Σαφώς και θα έπρεπε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, το έχω γράψει άλλωστε αρκετές φορές.
Το θέμα είναι τώρα τι κάνουμε, ελλείψει όλων αυτών την ύπαρξη των οποίων ευχόμαστε; Θα αρκεστούμε σε ευχολόγια ή θα αναλάβουμε τις (προσωπικές) ευθύνες μας με όποιο τρόπο μπορούμε έτσι ὠστε να βοηθήσουμε τον άρρωστο και την ΠΦΥ στο σύνολό της;
-
Την αναγκαιότητα περί περιοδικής αξιολόγησης του επαγγελματία για τις γνώσεις του και την ικανότητα του τα έχουμε πει. Όσο για το ακουστικό φίλε Δημήτρη εννοείται ότι έχεις εκπαιδευτεί προπτυχιακά. Για την χρήση του υπερήχου και του σπιρομέτρου που δεν περιλαμβάνεται στην προπτυχιακή εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποια πιστοποίηση για τις γνώσεις στην χρήση του? Αυτό εννοώ ότι θα πρέπει να αλλάξει. Εάν κρίνεται ότι είναι απαραίτητο η εκπαίδευση πάνω σε αυτά να είναι προπτυχιακά, είναι άλλο θέμα συζήτησης . Εδώ θεωρώ ότι υπάρχει ανισότητα και αδικία σε βάρος αυτών που έχουν δαπανήσει σε χρόνο και κόστος για την εκπαίδευση πάνω σε αυτά, έναντι τον υπολοίπων που νόμιμα μπορούν να τα χρησιμοποιούν «ως βοηθήματα». Αυτές οι αδικίες κατά την γνώμη μου πρέπει να διορθωθούν. Η θέση να τα χρησιμοποιεί όποιος θέλει κατά συνείδηση, δεν την θεωρώ σωστή, δίκαιη και ασφαλής για τον ασθενή.
-
Η Ιατρική είναι ταυτόχρονα επιστήμη και τέχνη.
Ως επιστήμη μπορεί να πιστοποιηθεί.
Ως τέχνη;
Πάντως ένας ολοκληρωμένος ιατρός πρέπει να κατέχει τη διττή φύση της ιατρικής.
Αυτό είναι ένα μεγάλο διακύβευμα.
-
Και ο μαραγκός είναι τέχνη. Και μπορεί να χρησιμοποιεί όποιο μηχάνημα νομίζει ότι θα του κάνει καλύτερα την δουλειά του. Όμως αυτός θα χαλάσει ένα ,δυο, τρία κτλ ξύλα, ανάλογα των γνώσεών του και θα το μάθει. Ο ιατρός πόσους ασθενείς δικαιούται να «χαλάσει» για να μάθει να το χρησιμοποιεί με ασφάλεια για αυτούς?
-
Προφανώς υπάρχει ένα θέμα με την αξιολόγηση και πιστοποίηση δεξιοτήτων και μάλιστα με διττό τρόπο.
Αφ΄ενός αφορά την προστασία του χρήστη των υπηρεσιών που παρέχει ο εκάστοτε γιατρός.
Αφ΄ετέρου αφορά την σκιαγράφηση των ορίων ανάμεσα στις ειδικότητες και την ομαλή λειτουργεία της αγοράς.
Η δεύτερη συζήτηση με αφήνει αδιάφορο.
Ειδικά στην Ελλάδα με τις τραγικές συνθήκες εκπαίδευσης και το χυδαίο τρόπο με τον οποίο γίνεται η δια βίου εκπαίδευση, η συζήτηση δεν έχει αρχή και τέλος.
Αν με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρουμε να συνφωνήσουμε στη διαδικασία πιστοποίησης γνώσεων και δεξιοτήτων και πάλι έχουμε κάνει τη μισή δουλειά.
Ειδικά για την ΠΦΥ το σκέλος της επικοινωνίας, της σχέσης γιατρού- ασθενή και ειλικρίνειας αυτής της σχέσης ,είναι καθοριστικό.
Πως μπορούμε να το πιστοποιήσουμε?
Και ένας ακόμα προβληματισμός. Με δεδομένο -κατά τη γνώμη μου - ότι η Ιατρική επιστήμη κηδεμονεύεται από την "αγοραία" πλευρά της, πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για πιστοποίηση αυτών των προς πώληση δεξιοτήτων και να ε'ιμαστε σίγουροι ότι είναι προς το συμφέρον των ασθενών?
-
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και όλες οι απόψεις σεβαστές και συμβάλλουσες στην αναζήτηση της ορθότητας και της αλήθειας.
Στην ιατρική σαφώς δε συγχωρούνται πειραματισμοί. Έτσι ο κάθε ένας μας θα πρέπει να έχει το απαιτούμενο επίπεδο κατάρτισης για να προσχωρήσει σε μία ιατρική πράξη.
Αντίθετα στην ιατρική συγχωρούνται λάθη (όχι παραλήψεις ή αμέλειες). Σε αυτά συνήθως πέφτουν όσοι ασχολούνται με τον ασθενή και δεν οχυρώνονται πίσω από μία αμυντική μορφή άσκησης της ιατρικής.
Η ιατρική είναι και τέχνη - σαφώς. Δεν έχει σχέση με τις "συνηθισμένες" τέχνες, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ως σύνολο εμπεριέχει χαρακτηριστικά που ταιριάζουν περισσότερο στον όρο "τέχνη".
Σημείωση: Ο όρος "τέχνη" μπορεί να ενοχλεί μερικούς, αφού θεωρείται μειωτικός σε σχέση με το "επιστήμη". Δε νομίζω όμως ότι είναι έτσι, αφού έρχεται να συμπληρώσει και όχι να αντικαταστήσει.
Θα προσπαθήσω να παραθέσω μία εμπειρία: Κάθε φορά που πήγαινα να περάσω κεντρική γραμμή σε έναν άρρωστο, πάντα έπαιρνα μαζί μου όσους ειδικευόμενους έβρισκα διαθέσιμους. Έτσι, όλοι είχαν παρακολουθήσει αρκετές φορές τη διαδικασία. Σιγά-σιγά άρχισα να ρωτάω αν κανείς τους θα ήθελε να προσπαθήσει, με τη στενή επιτήρησή μου, να κάνει το ίδιο. Το αποτέλεσμα: Δύο από αυτούς σε πολύ λίγο διάστημα είχαν εξελιχθεί σε πολύ καλούς καθετηριαστές - ενώ άλλοι τρεις ή τέσσερις, παρότι δοκίμασαν στην αρχή, αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Όλοι τους είχαν τις ίδιες ευκαιρίες, θεωρητικά και πρακτικά. Όλοι τους κατέκτησαν την επιστήμη. Κάποιοι μπόρεσαν να αναπτύξουν και τη δεξιότητα. Η δεξιότητα δεν είναι επιστήμη. Είναι τέχνη.
Ίσως κάποιοι να αναρωτηθούν αν στις μέρες μας η συνεχώς επεκτεινόμενη χρήση βοηθημάτων (π.χ. υπερήχων για κατευθυνόμενο καθετηριασμό αγγείων) περιορίζει το ρόλο της τέχνης.
Μπορεί να ενισχύει το ρόλο της επιστήμης. Όταν όμως κανείς θα χρειαστεί να πιάσει τον οδηγό στα χέρια του, θα χρειαστεί πάλι αυτό που λέγεται τέχνη.
-
Την αναγκαιότητα περί περιοδικής αξιολόγησης του επαγγελματία για τις γνώσεις του και την ικανότητα του τα έχουμε πει. Όσο για το ακουστικό φίλε Δημήτρη εννοείται ότι έχεις εκπαιδευτεί προπτυχιακά. Για την χρήση του υπερήχου και του σπιρομέτρου που δεν περιλαμβάνεται στην προπτυχιακή εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποια πιστοποίηση για τις γνώσεις στην χρήση του? Αυτό εννοώ ότι θα πρέπει να αλλάξει. Εάν κρίνεται ότι είναι απαραίτητο η εκπαίδευση πάνω σε αυτά να είναι προπτυχιακά, είναι άλλο θέμα συζήτησης . Εδώ θεωρώ ότι υπάρχει ανισότητα και αδικία σε βάρος αυτών που έχουν δαπανήσει σε χρόνο και κόστος για την εκπαίδευση πάνω σε αυτά, έναντι τον υπολοίπων που νόμιμα μπορούν να τα χρησιμοποιούν «ως βοηθήματα». Αυτές οι αδικίες κατά την γνώμη μου πρέπει να διορθωθούν. Η θέση να τα χρησιμοποιεί όποιος θέλει κατά συνείδηση, δεν την θεωρώ σωστή, δίκαιη και ασφαλής για τον ασθενή.
Και ο μαραγκός είναι τέχνη. Και μπορεί να χρησιμοποιεί όποιο μηχάνημα νομίζει ότι θα του κάνει καλύτερα την δουλειά του. Όμως αυτός θα χαλάσει ένα ,δυο, τρία κτλ ξύλα, ανάλογα των γνώσεών του και θα το μάθει. Ο ιατρός πόσους ασθενείς δικαιούται να «χαλάσει» για να μάθει να το χρησιμοποιεί με ασφάλεια για αυτούς?
Γιώργο πραγματικά δυσκολεύεσαι να καταλάβεις. Το να "χαλάσεις" ασθενή τιμωρείται, ανεξαρτήτως του ποιο "εργαλείο" χρησιμοποίησες. Άρα, δεν στέκει αυτό που λες. Δεν χαλάς ασθενείς για να μάθεις με τα "βοηθήματα". Τα "βοηθήματα" σου επιβεβαιώνουν/απορρίπτουν την πιθανή διάγνωση που έχεις στο μυαλό σου. Αλλά η απόφαση είναι πάντα δική σου. Δεν αποφασίζουν τα βοηθήματα και αυτό όποιος δεν το καταλαβαίνει απλά δεν είναι γιατρός, απλά ίσως έχει πτυχίο ιατρικής. Εδώ, κολλάει πολύ καλά η έννοια της "τέχνης" που λέει ο Βασίλης. Δεν σου έχει τύχει ποτέ, όλα τα "βοηθήματα" να είναι κόντρα στην κλινική εικόνα και στο τέλος να αποδεικνύεται ότι μόνο η κλινική εικόνα έδειχνε την πραγματικότητα;
Να σου πω επίσης παραδείγματα "βοηθημάτων"/ιατρικών πράξεων που πιστοποιήθηκες ότι τα έμαθες προπτυχιακά;
α) ΗΚΓ: Γιατί οι χειρουργικές ειδικότητες ζητάνε γνωμάτευση καρδιογραφήματος;
β) Συρραφή απλού τραύματος: Γιατί οι παθολογικές ειδικότητες φωνάζουν/παραπέμπουν στους χειρουργούς;
Η πιστοποίηση σημαίνει δύο πράγματα:
α) ότι μπορεί την άποψη σου σε μια πράξη να την χρησιμοποιήσει ως "βοήθημα" άλλος συνάδελφος
β) ότι μπορείς να πληρωθείς επιπλέον αυτή την πράξη ως επιπλέον "πόρισμα" για τον ασθενή
Όμως Γιώργο το παραμύθι είναι από κάτω:
Τι οφείλει να γνωρίζει ένας ιατρός ως δεξιότητες που παρέχει υπηρεσίες ΠΦΥ για να μπορεί να θεωρείται επαρκής;;;
Και εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα....πχ
- Μπορείς να πεις ότι δικαιούσαι να παραλαμβάνεις τροχαία όταν δεν ξέρεις να κάνεις ένα FAST;
- Δικαιούσαι να γράφεις φάρμακα για το αναπνευστικό ενώ δεν χρησιμοποιείς την σπιρομέτρηση σαν βοήθημα;
και πολλες πολλές απορίες ακόμη.....
-
Γιώργο πραγματικά δυσκολεύεσαι να καταλάβεις. Το να "χαλάσεις" ασθενή τιμωρείται, ανεξαρτήτως του ποιο "εργαλείο" χρησιμοποίησες. Άρα, δεν στέκει αυτό που λες. Δεν χαλάς ασθενείς για να μάθεις με τα "βοηθήματα". Τα "βοηθήματα" σου επιβεβαιώνουν/απορρίπτουν την πιθανή διάγνωση που έχεις στο μυαλό σου. Αλλά η απόφαση είναι πάντα δική σου. Δεν αποφασίζουν τα βοηθήματα και αυτό όποιος δεν το καταλαβαίνει απλά δεν είναι γιατρός, απλά ίσως έχει πτυχίο ιατρικής. Εδώ, κολλάει πολύ καλά η έννοια της "τέχνης" που λέει ο Βασίλης. Δεν σου έχει τύχει ποτέ, όλα τα "βοηθήματα" να είναι κόντρα στην κλινική εικόνα και στο τέλος να αποδεικνύεται ότι μόνο η κλινική εικόνα έδειχνε την πραγματικότητα;
Δεν μιλώ για τον ηθικό και τον ιατρό που κατέχει πολύ καλά την ιατρική ως επιστήμη και ως τέχνη. Είσαι σίγουρος Δημήτρη ότι όταν υπάρχει καθυστέρηση στην διάγνωση ή λάθος αρχική διάγνωση με αποτέλεσμα να χειροτερέψει η κατάσταση του ασθενή, τιμωρείται πάντα από τον νόμο? Ξέρεις πόσους «συναδέλφους» ξέρω που χρησιμοποιούν τον υπέρηχο «ως βοήθημα» όπως λέτε , ενώ στην ουσία το χρησιμοποιούν ως «κράχτη» για πελατεία και για να πουλάν «μούρη»? Ξέρεται πόσα περιστατικά έχω συναντήσει με ευρήματα από ειδικούς που τέτοιοι «ιατροί» δεν τα έχουν εντοπίσει, παρά το ότι χρησιμοποιούν υπέρηχο? Τι ποσοστό είναι ικανοί (όπως λες και εσύ), έστω να ερμηνεύουν το αποτέλεσμα από ειδικό? (φαντάσου να κάνουν οι ίδιοι την εξέταση). Φυσικά και όταν κάποιος ενεργεί με ήθος, σοβαρότητα και έχει αρχές, γνώσεις και με γνώμονα το καλό του ασθενή, δεν τον αγγίζουν οι νομοθεσίες . τι γίνεται όμως με αυτόν που το κάνει με σκοπό το κέρδος ? Δεν είναι δύσκολο να τα καταφέρει. Λίγο λέγειν ,λίγο μέσον και γνωριμίες , λίγο οικονομική και κοινωνική επιφάνεια, λίγο το πώς κατάφερε να εδραιωθεί στον χώρο, και έχει εξασφαλίσει το κέρδος, χωρίς να έχει υποστεί τις συνέπειες του νόμου. Τέτοιοι υπάρχουν. Από αυτούς ή τους μελλοντικούς τέτοιους που δημιουργεί το ανεπαρκές σύστημα για τα σύγχρονα δεδομένα, ποιος μας γλιτώνει και εμάς ως συναδέλφους, αλλά και τους ασθενείς? Αυτό υποστηρίζω και δεν διαφωνώ για όλα αυτά που περιγράφετε περί ιατρικής ως επιστήμη και τέχνη.
Διαφωνώ με το να είναι στην ηθική και στην κρίση του καθενός η χρήση ειδικευμένων εργαλείων, χωρίς κανένας κανονισμός να απαιτεί την στοιχειώδη εκπαίδευση. Το θεωρώ άδικο ,άνισο και τουλάχιστον δίνει περιθώρια σε εκμεταλλεύσεις από κάποιους ανήθικους.
Συμφωνώ ότι τέτοια εξειδικευμένα εργαλεία έχουν θέση στην ΠΦΥ. Συμφωνώ ότι εάν γνωρίζεις να τα χρησιμοποιείς πραγματικά βοηθούν κτλ.κτλ... -
ΔΙΑΦΩΝΩ στο να υπάρχει δυνατότητα να χρησιμοποιούνται ακόμα και από αυτούς που δεν γνωρίζουν και να αναμένουμε τον νόμο να τους τιμωρήσει όταν βλάψουν ασθενή και εάν παραπεμφθούν.
ΔΙΑΦΩΝΩ στο να υπάρχουν περιθώρια εκμετάλλευσης σε ένα τέτοιο θέμα
-
Συμφωνώ με την άποψη του κ.Κτιστάκη.
Όταν ως καρδιολόγος κάνω υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη σε εναν άρρωστο σφραγίζω και υπογράφω το πόρισμα της εξέτασης.
Κατα αυτόν τον τρόπο φέρω ακαίραια την ευθύνη για όποια παράβλεψη ή σφάλμα μου μπορεί να ταλαιπωρήσει τον άρρωστο.
Ταυτόχρονα όμως, κάθε φορά, θέτω την επιστημονική μου επάρκεια στην κρίση όχι μόνο μιάς αδιόρατης "ηθικής" αλλά και υπόψη αστικής ή και ποινικής
νομικής ευθύνης.
-
Συμφωνώ με την άποψη του κ.Κτιστάκη.
Όταν ως καρδιολόγος κάνω υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη σε εναν άρρωστο σφραγίζω και υπογράφω το πόρισμα της εξέτασης.
Κατα αυτόν τον τρόπο φέρω ακαίραια την ευθύνη για όποια παράβλεψη ή σφάλμα μου μπορεί να ταλαιπωρήσει τον άρρωστο.
Ταυτόχρονα όμως, κάθε φορά, θέτω την επιστημονική μου επάρκεια στην κρίση όχι μόνο μιάς αδιόρατης "ηθικής" αλλά και υπόψη αστικής ή και ποινικής
νομικής ευθύνης.
Όμως όλοι μας ξέρουμε ότι μια διπλωματική διατύπωση του πορίσματος μπορεί να μας απαλλάξει πλήρως ή εν μέρει από την ευθύνη.
Ιδιαίτερα οι ακτινοδιαγνωστές είναι "ειδικοί" σ' αυτά.
Π.χ. "Κατά την στιγμή της εξέτασης δεν παρατηρήθηκε............................"
-
Συμφωνώ με την άποψη του κ.Κτιστάκη.
Όταν ως καρδιολόγος κάνω υπερηχοκαρδιογραφική μελέτη σε εναν άρρωστο σφραγίζω και υπογράφω το πόρισμα της εξέτασης.
Κατα αυτόν τον τρόπο φέρω ακαίραια την ευθύνη για όποια παράβλεψη ή σφάλμα μου μπορεί να ταλαιπωρήσει τον άρρωστο.
Ταυτόχρονα όμως, κάθε φορά, θέτω την επιστημονική μου επάρκεια στην κρίση όχι μόνο μιάς αδιόρατης "ηθικής" αλλά και υπόψη αστικής ή και ποινικής
νομικής ευθύνης.
Όμως όλοι μας ξέρουμε ότι μια διπλωματική διατύπωση του πορίσματος μπορεί να μας απαλλάξει πλήρως ή εν μέρει από την ευθύνη.
Ιδιαίτερα οι ακτινοδιαγνωστές είναι "ειδικοί" σ' αυτά.
Π.χ. "Κατά την στιγμή της εξέτασης δεν παρατηρήθηκε............................"
Δεν αναφερόμουν στις "βεβαιώσεις" και "ιατρικές γνωματεύσεις" όπου πράγματι ..."δεν προκύπτουν στοιχεία τα οποία αποτελούν
αντένδειξη για την συμμετοχή του μαθητή/ριας σε οργανωμένες και επιτηρούμενες σχολικές δραστηριότητες....." ::)
αλλά στα πορίσματα της υπερηχογραφικής καθ εαυτής εξέτασης.Σ' αυτήν έχεις κανονικά την υποχρέωση να αναφερθείς όχι μόνο σε εκείνα που είναι "φως φανάρι"
όπως π.χ η παρουσία περκαρδιακής συλλογής αλλά και σε εκείνα τα οποία χρειάζεται να ξέρεις πως να τα αναζητήσεις και απαιτούν πράγματι
γνώση του αντικειμένου και εμπειρία ,όπως π.χ την στένωση του ισθμού της αορτής ή μικρές μεσοκολπικές επικοινωνίες.
Ακόμα όμως και "απλές" ,καθημερινές και πολύ διαδεδομένες εξετάσεις όπως π.χ το ΗΚΓημα.Ποιός μη καρδιολόγος μπορεί να βάλει την υπογραφή του
στο "φυσιολογικό" ΗΚΓμα νεαρού 14χρονου όταν αγνοεί ασ πούμε τα χαρακτηριστικά του σ.Brugada ;