Forum Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας
ΠΦΥ -Εκπαίδευση => Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ειδικευόμενος Γ. Ι στις 7 Αυγούστου 2013, 17:33:46
-
Πώς αντιμετωπίζετε τον ασθενή που έρχεται στο ιατρείο σας με πίεση πάνω από 180;
-
Μάλλον μιλάτε για αιχμή υπέρτασης και όχι για υπερτασική κρίση. Σε ασυμπτωματικό ασθενή και με αρνητική κλινική εξέταση και ΗΚΓ αρκεί η ενημέρωση του ασθενούς περι υπέρτασης και η εναρξη αγωγής . ( αφού είναι υψηλότερη απο 180 δεν χρειάζεται να έχεις και 2η μέτρηση)
-
Μύθος 1ος
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την υπέρταση είναι ο κίνδυνος να πάθει ο άρρωστος εγκεφαλική αιμορραγία από απότομη αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.
Αλήθεια
Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται όχι από αιμορραγία, αλλά το φράξιμο εγκεφαλικής αρτηρίας, δηλαδή με τον ίδιο μηχανισμό με τον οποίο προκαλείται και το έμφραγμα. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος της άμεσης πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πολύ μεγαλύτερος όταν ελαττώνεται απότομα η αρτηριακή πίεση σε ένα υπερτασικό άτομο (π.χ., με τη χορήγηση χαπιών που τοποθετούνται κάτω από τη γλώσσα).
Μύθος 2ος
Επικίνδυνη είναι η αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) κυρίως και όχι τόσο της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης.
Αλήθεια
Από πολλές μελέτες είχε αποδειχθεί ότι η αύξηση της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για νόσο της καρδιάς και των αγγείων εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο από την αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) πίεσης.
Μύθος 3ος
Σε έναν υπερτασικό που καπνίζει η ρύθμιση της αρτηριακής του πίεσης αρκεί για να τον προφυλάξει από νοσήματα της καρδιάς και των αγγείων.
Αλήθεια
Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης από όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν η προστασία που εξασφαλίζει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα είναι περιορισμένη.
Μύθος 4ος
Η φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διαπίστωση της υπέρτασης για να προλαμβάνονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Αλήθεια
Η πρόκληση βλάβης από την υπέρταση είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Όχι σπάνια, άτομα με τιμές διαστολικής (“μικρής”) αρτηριακής πίεσης 9-9,5 ή τιμές συστολικής (“μεγάλης”) αρτηριακής πίεσης 14-15 που παρακολουθούνται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, παρουσιάζουν υποχώρηση των τιμών της αρτηριακής τους πίεσης σε κανονικά επίπεδα. Για το λόγο αυτό, όταν η αύξηση της πίεσης είναι σχετικά μικρή, δεν υπάρχει λόγος να σπεύδει κανείς να χορηγήσει θεραπεία πριν να αποκλείσει το ενδεχόμενο η αύξηση αυτή να είναι περιστασιακή.
Μύθος 5ος
Σε ελαφριές περιπτώσεις υπέρτασης αρκεί η χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικών) δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα.
Αλήθεια
Ένα άτομο ή είναι υπερτασικό ή δεν είναι. Αν είναι υπερτασικό, πρέπει να παίρνει ένα φάρμακο τόσο συχνά, όσο χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινή δράση σε 24ωρη βάση, άρα κάθε μέρα. Αν δεν είναι υπερτασικό, τότε δεν χρειάζεται να παίρνει καθόλου αντιυπερτασικά φάρμακα.
Μύθος 6ος
Στους ηλικιωμένους η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να ελαττώνεται όταν είναι αυξημένη, επειδή τα διάφορα όργανα, όπως ο εγκέφαλος και οι νεφροί, έχουν “συνηθίσει” να λειτουργούν με αυτή την πίεση.
Αλήθεια
Στην πραγματικότητα, η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη ελαττώνει στους ηλικιωμένος τον κίνδυνο από καρδιαγγειακά νοσήματα σε βαθμό μεγαλύτερο από όσο στους νέους.
Μύθος 7ος
Η απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα (π.χ. 20/11) είναι υπερτασική κρίση και πρέπει να αντιμετωπίζεται επειγόντως.
Αλήθεια
Αυτή καθεαυτή η τιμή της αρτηριακής πίεσης ή η ταχύτητα ανόδου της δεν αποτελούν κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια κατάσταση επείγουσα. Τέτοιες αυξήσεις μπορούν να συμβούν και σε φυσιολογικά άτομα κάτω από συνθήκες στρες. Σημασία έχει η μακροχρόνια και όχι η περιστασιακή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Μύθος 8ος
Ο υπερτασικός είναι σε θέση να `καταλαβαίνει’ πότε ανεβαίνει η πίεσή του με βάση τα συμπτώματα που του προκαλεί.
Αλήθεια
Με εξαίρεση τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας (πολύ υψηλές τιμές πίεσης που συνοδεύονται από απώλεια προσανατολισμού και αδυναμία καλής επικοινωνίας), δεν έχει αποδειχθεί συσχέτιση του ύψους της αρτηριακής πίεσης με την εμφάνιση συμπτωμάτων, όπως είναι ο πονοκέφαλος ή η ζάλη. Η λανθασμένη αντίληψη ότι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης γίνεται υποκειμενικά αισθητή οδηγεί σε περιστασιακή λήψη φαρμάκων βασισμένη στα συμπτώματα, ενώ το σωστό είναι να εφαρμόζεται σταθερή θεραπεία όταν διαπιστώνονται αυξημένες τιμές πίεσης σε μετρήσεις ανεξάρτητες από την παρουσία συμπτωμάτων.
Μύθος 9ος
Υπάρχει μια μορφή αύξησης της αρτηριακής πίεσης, η καλούμενη “νευροπίεση”, που είναι λιγότερο επικίνδυνη από την πραγματική υπέρταση και που, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να την ελέγξει κανείς επειδή δεν οφείλεται σε κάποια οργανική διαταραχή, αλλά εξαρτάται από ανεξέλεγκτες εξωτερικές επιδράσεις, όπως συγκίνηση, φόβο, οργή, θυμό κ.λπ.
Αλήθεια
Η συγκινησιακή επίδραση στην αρτηριακή πίεση ισχύει για όλα τα άτομα, υπερτασικά και μη (σε ένα φυσιολογικό άτομο που οδηγεί και πατάει φρένο για να μη σκοτώσει ένα πεζό που πετάγεται μπροστά του, η πίεση μπορεί να φθάσει στα 22), αλλά όταν κανείς χαρακτηριστεί υπερτασικός με βάση τα σωστά κριτήρια, ο κίνδυνος εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το ύψος της αρτηριακής πίεσης σε συνθήκες ηρεμίας και τη συνύπαρξη άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως είναι η αυξημένη χοληστερίνη, το κάπνισμα ή η παχυσαρκία. Αθώα πίεση του τύπου της “νευροπίεσης” δεν υπάρχει.
Mύθος 10ος
Η υπέρταση προκαλεί ρινορραγία, που αποτελεί, άλλωστε, μηχανισμό-δικλείδα ασφαλείας, με τον οποίο ο οργανισμός προστατεύεται από την υπέρταση (“ανοίγει η μύτη για να φύγει το περισσευούμενο αίμα”). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση της υπέρτασης.
Αλήθεια
Στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων η ρινορραγία προέρχεται από κάποια φλέβα. Δεν έχει, επομένως, οποιαδήποτε σχέση με την πίεση μέσα στις αρτηρίες, αλλά οφείλεται σε τοπικούς λόγους (π.χ., ξηρότητα βλεννογόνου, ρινίτιδα, παρέκκλιση διαφράγματος κ.λπ.). Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι το αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλεί στον άρρωστο η ρινορραγία και όχι η το αίτιο της τελευταίας. Η μόνη περίπτωση που δικαιολογεί επείγουσα αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης είναι η πολύ σπάνια περίπτωση της αιμορραγίας από αρτηρία της ρινικής κοιλότητας (το αίμα τινάζεται σαν πίδακας κατά ώσεις).
Μύθος 11ος
Το σκόρδο κάνει καλό στην πίεση.
Αλήθεια
Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι μπορεί να προκαλέσει μικρή ελάττωση της αρτηριακής πίεσης όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ., 10-25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου, που δεν έχουν όμως, σταθερή περιεκτικότητα στη δραστική ουσία που περιέχει το σκόρδο και επομένως, είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν σταθερή δόση. Επιπλέον, ακόμα και τα “χάπια” σκόρδου προκαλούν τη χαρακτηριστική δυσάρεστη μυρωδιά από το στόμα αυτού που τα παίρνει.
Μύθος 12ος
Τα πορτοκάλια αυξάνουν την πίεση.
Αλήθεια
Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που παίρνουν διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο, όπως είναι τα πορτοκάλια.
-
και αν παίρνει ήδη αγωγή και η πίεση του βρεθεί κοντά στα 200? Χορηγείς κάτι επι τόπου για να την κατεβάσεις μέχρι να πάει στο νοσοκομείο;
-
Μύθος 1ος
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την υπέρταση είναι ο κίνδυνος να πάθει ο άρρωστος εγκεφαλική αιμορραγία από απότομη αύξηση της αρτηριακής του πίεσης.
Αλήθεια
Ο κίνδυνος αυτός είναι πολύ μικρός. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται όχι από αιμορραγία, αλλά το φράξιμο εγκεφαλικής αρτηρίας, δηλαδή με τον ίδιο μηχανισμό με τον οποίο προκαλείται και το έμφραγμα. Στην πραγματικότητα, ο κίνδυνος της άμεσης πρόκλησης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου είναι πολύ μεγαλύτερος όταν ελαττώνεται απότομα η αρτηριακή πίεση σε ένα υπερτασικό άτομο (π.χ., με τη χορήγηση χαπιών που τοποθετούνται κάτω από τη γλώσσα).
Μύθος 2ος
Επικίνδυνη είναι η αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) κυρίως και όχι τόσο της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης.
Αλήθεια
Από πολλές μελέτες είχε αποδειχθεί ότι η αύξηση της συστολικής (“μεγάλης”) πίεσης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για νόσο της καρδιάς και των αγγείων εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο από την αύξηση της διαστολικής (“μικρής”) πίεσης.
Μύθος 3ος
Σε έναν υπερτασικό που καπνίζει η ρύθμιση της αρτηριακής του πίεσης αρκεί για να τον προφυλάξει από νοσήματα της καρδιάς και των αγγείων.
Αλήθεια
Αν και οι καπνιστές δεν έχουν υψηλότερες τιμές αρτηριακής πίεσης από όσο οι μη καπνιστές, το κάπνισμα αποτελεί μείζονα παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σε όσους συνεχίζουν να καπνίζουν η προστασία που εξασφαλίζει η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα είναι περιορισμένη.
Μύθος 4ος
Η φαρμακευτική θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά τη διαπίστωση της υπέρτασης για να προλαμβάνονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
Αλήθεια
Η πρόκληση βλάβης από την υπέρταση είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Όχι σπάνια, άτομα με τιμές διαστολικής (“μικρής”) αρτηριακής πίεσης 9-9,5 ή τιμές συστολικής (“μεγάλης”) αρτηριακής πίεσης 14-15 που παρακολουθούνται χωρίς φαρμακευτική παρέμβαση, παρουσιάζουν υποχώρηση των τιμών της αρτηριακής τους πίεσης σε κανονικά επίπεδα. Για το λόγο αυτό, όταν η αύξηση της πίεσης είναι σχετικά μικρή, δεν υπάρχει λόγος να σπεύδει κανείς να χορηγήσει θεραπεία πριν να αποκλείσει το ενδεχόμενο η αύξηση αυτή να είναι περιστασιακή.
Μύθος 5ος
Σε ελαφριές περιπτώσεις υπέρτασης αρκεί η χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικών) δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα.
Αλήθεια
Ένα άτομο ή είναι υπερτασικό ή δεν είναι. Αν είναι υπερτασικό, πρέπει να παίρνει ένα φάρμακο τόσο συχνά, όσο χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινή δράση σε 24ωρη βάση, άρα κάθε μέρα. Αν δεν είναι υπερτασικό, τότε δεν χρειάζεται να παίρνει καθόλου αντιυπερτασικά φάρμακα.
Μύθος 6ος
Στους ηλικιωμένους η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να ελαττώνεται όταν είναι αυξημένη, επειδή τα διάφορα όργανα, όπως ο εγκέφαλος και οι νεφροί, έχουν “συνηθίσει” να λειτουργούν με αυτή την πίεση.
Αλήθεια
Στην πραγματικότητα, η σταδιακή μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν είναι αυξημένη ελαττώνει στους ηλικιωμένος τον κίνδυνο από καρδιαγγειακά νοσήματα σε βαθμό μεγαλύτερο από όσο στους νέους.
Μύθος 7ος
Η απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα (π.χ. 20/11) είναι υπερτασική κρίση και πρέπει να αντιμετωπίζεται επειγόντως.
Αλήθεια
Αυτή καθεαυτή η τιμή της αρτηριακής πίεσης ή η ταχύτητα ανόδου της δεν αποτελούν κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια κατάσταση επείγουσα. Τέτοιες αυξήσεις μπορούν να συμβούν και σε φυσιολογικά άτομα κάτω από συνθήκες στρες. Σημασία έχει η μακροχρόνια και όχι η περιστασιακή ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Μύθος 8ος
Ο υπερτασικός είναι σε θέση να `καταλαβαίνει’ πότε ανεβαίνει η πίεσή του με βάση τα συμπτώματα που του προκαλεί.
Αλήθεια
Με εξαίρεση τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας (πολύ υψηλές τιμές πίεσης που συνοδεύονται από απώλεια προσανατολισμού και αδυναμία καλής επικοινωνίας), δεν έχει αποδειχθεί συσχέτιση του ύψους της αρτηριακής πίεσης με την εμφάνιση συμπτωμάτων, όπως είναι ο πονοκέφαλος ή η ζάλη. Η λανθασμένη αντίληψη ότι η αύξηση της αρτηριακής πίεσης γίνεται υποκειμενικά αισθητή οδηγεί σε περιστασιακή λήψη φαρμάκων βασισμένη στα συμπτώματα, ενώ το σωστό είναι να εφαρμόζεται σταθερή θεραπεία όταν διαπιστώνονται αυξημένες τιμές πίεσης σε μετρήσεις ανεξάρτητες από την παρουσία συμπτωμάτων.
Μύθος 9ος
Υπάρχει μια μορφή αύξησης της αρτηριακής πίεσης, η καλούμενη “νευροπίεση”, που είναι λιγότερο επικίνδυνη από την πραγματική υπέρταση και που, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να την ελέγξει κανείς επειδή δεν οφείλεται σε κάποια οργανική διαταραχή, αλλά εξαρτάται από ανεξέλεγκτες εξωτερικές επιδράσεις, όπως συγκίνηση, φόβο, οργή, θυμό κ.λπ.
Αλήθεια
Η συγκινησιακή επίδραση στην αρτηριακή πίεση ισχύει για όλα τα άτομα, υπερτασικά και μη (σε ένα φυσιολογικό άτομο που οδηγεί και πατάει φρένο για να μη σκοτώσει ένα πεζό που πετάγεται μπροστά του, η πίεση μπορεί να φθάσει στα 22), αλλά όταν κανείς χαρακτηριστεί υπερτασικός με βάση τα σωστά κριτήρια, ο κίνδυνος εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το ύψος της αρτηριακής πίεσης σε συνθήκες ηρεμίας και τη συνύπαρξη άλλων παραγόντων κινδύνου, όπως είναι η αυξημένη χοληστερίνη, το κάπνισμα ή η παχυσαρκία. Αθώα πίεση του τύπου της “νευροπίεσης” δεν υπάρχει.
Mύθος 10ος
Η υπέρταση προκαλεί ρινορραγία, που αποτελεί, άλλωστε, μηχανισμό-δικλείδα ασφαλείας, με τον οποίο ο οργανισμός προστατεύεται από την υπέρταση (“ανοίγει η μύτη για να φύγει το περισσευούμενο αίμα”). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση της υπέρτασης.
Αλήθεια
Στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων η ρινορραγία προέρχεται από κάποια φλέβα. Δεν έχει, επομένως, οποιαδήποτε σχέση με την πίεση μέσα στις αρτηρίες, αλλά οφείλεται σε τοπικούς λόγους (π.χ., ξηρότητα βλεννογόνου, ρινίτιδα, παρέκκλιση διαφράγματος κ.λπ.). Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης είναι το αποτέλεσμα της ανησυχίας που προκαλεί στον άρρωστο η ρινορραγία και όχι η το αίτιο της τελευταίας. Η μόνη περίπτωση που δικαιολογεί επείγουσα αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης είναι η πολύ σπάνια περίπτωση της αιμορραγίας από αρτηρία της ρινικής κοιλότητας (το αίμα τινάζεται σαν πίδακας κατά ώσεις).
Μύθος 11ος
Το σκόρδο κάνει καλό στην πίεση.
Αλήθεια
Το σκόρδο έχει βρεθεί ότι μπορεί να προκαλέσει μικρή ελάττωση της αρτηριακής πίεσης όταν χορηγείται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες (π.χ., 10-25 σκελίδες νωπού σκόρδου την ημέρα). Τα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι εκχυλίσματα ή αποστάγματα σκόρδου, που δεν έχουν όμως, σταθερή περιεκτικότητα στη δραστική ουσία που περιέχει το σκόρδο και επομένως, είναι δύσκολο να εξασφαλίσουν σταθερή δόση. Επιπλέον, ακόμα και τα “χάπια” σκόρδου προκαλούν τη χαρακτηριστική δυσάρεστη μυρωδιά από το στόμα αυτού που τα παίρνει.
Μύθος 12ος
Τα πορτοκάλια αυξάνουν την πίεση.
Αλήθεια
Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις για το ότι οι πλούσιες σε κάλιο τροφές, όπως τα πορτοκάλια, προστατεύουν από την υπέρταση και εν πάση περιπτώσει, οι υπερτασικοί που παίρνουν διουρητικά πρέπει να παίρνουν τροφές πλούσιες σε κάλιο, όπως είναι τα πορτοκάλια.
Καλό είναι να γράφουμε και την πηγή (http://www.homeopathy.gr/homeopathy.php?pathology=hypertension-blood-pressure) των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.
Ευχαριστώ
-
μπορείς να του ρίξεις λίγο την πίεση , όχι απότομα με υπογλώσσια νιφεδιιπίνη που έκαναν παλιά.
Δεν υπάρχει λόγος να πάει σε νοσοκομείο μόνο για το 200 πίεση.
-
Καλό είναι να γράφουμε και την πηγή (http://www.homeopathy.gr/homeopathy.php?pathology=hypertension-blood-pressure) των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.
Ευχαριστώ
Ειναι απο τις σημειωσεις μου για μαθηματα υπερτασης που έκανα προ ετών. Η αρχικη εκδοχή (10 μυθοι για την υπερταση) ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια. Η extended version εχει μάλλον την ιδια πηγή ή την εταιρεια μελετης της υπερτασης - χωρις να είμαι βεβαιος.
ΥΓ Εξακολουθω να θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο, καθως δεν είμαι βεβαιος για την πηγη, το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη. Οσον αφορά στο σχολιο σου medicus ταλανίζομαι να το θεωρησω απο τυπολατρικο ως δηκτικο και υπαινικτικό. Η αυθαιρετη εκλογη ενος site μιας εταιρειας εναλλακτικης ιατρικης μεταξυ δεκα περιπου site στην στις 2 πρωτες σελιδες αναζητησης στο google εχω της αισθηση οτι προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο. Μια απλή ερωτηση για την προελευση του κειμενου θα ηταν πιο κοσμια.
μπορείς να του ρίξεις λίγο την πίεση
Διαφωνω με την προσεγγιση αυτή. Το χαμηλο ποσοστο ρυθμισης της ΑΠ στην Ελλαδα οφείλεται σε μεγαλο βαθμο κατα τη γνωμη μου (και αλλων που δε δυναμαι συνοπτικά να αναφερω, σας υποσχομαι όμως ότι θα το ψαξω και θα επισυναψω σχετικό κατάλογο) στην περιστασιακή χρηση αντιυπερτασικων αναλογαμε το υψος της πιεσης. Η μαζική πλειοψηφια των γιατρών συστηνει μια τετοια συμπεριφορα. Χορηγώντας εκεινη τη στιγμή καποια επιπλεον δοση φαρμακου επικροτουμε αμεσα αυτη την αυτορρυθμιση και έμμεσα την προσελευση του στο ιατρειο /ΚΥ. Μπορούμε καλλιστα - αν θεωρουμε οτι απαιτειται ταχεια ρυθμιση της αγωγής - να τροποποιησουμε/αρχισουμε την αγωγή του την επόμενη μερα και σε συστηματική βαση
-
Συμφωνούμε. Η έκφραση μπορείς να του ρίξεις την πίεση δεν σημαίνει ότι επιβάλεται.
Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ μια βενζοδιαζεπίνη και εξηγώ στον ασθενή αυτά ακριβώς που αναφέρετε.
-
Συμφωνούμε. Η έκφραση μπορείς να του ρίξεις την πίεση δεν σημαίνει ότι επιβάλεται.
Εγώ συνήθως χρησιμοποιώ μια βενζοδιαζεπίνη και εξηγώ στον ασθενή αυτά ακριβώς που αναφέρετε.
Η βενζοδιαζεπίνη είναι μία πολύ καλή λύση, ειδικά για τους ασθενείς που άκουσαν ότι "πρέπει να ρίξουν άμεσα την πίεσή τους"...
-
Καλό είναι να γράφουμε και την πηγή (http://www.homeopathy.gr/homeopathy.php?pathology=hypertension-blood-pressure) των κειμένων, όταν δεν είναι δικά μας ή έστω τροποποιημένα.
Ευχαριστώ
Ειναι απο τις σημειωσεις μου για μαθηματα υπερτασης που έκανα προ ετών. Η αρχικη εκδοχή (10 μυθοι για την υπερταση) ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια. Η extended version εχει μάλλον την ιδια πηγή ή την εταιρεια μελετης της υπερτασης - χωρις να είμαι βεβαιος.
ΥΓ Εξακολουθω να θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο, καθως δεν είμαι βεβαιος για την πηγη, το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη. Οσον αφορά στο σχολιο σου medicus ταλανίζομαι να το θεωρησω απο τυπολατρικο ως δηκτικο και υπαινικτικό. Η αυθαιρετη εκλογη ενος site μιας εταιρειας εναλλακτικης ιατρικης μεταξυ δεκα περιπου site στην στις 2 πρωτες σελιδες αναζητησης στο google εχω της αισθηση οτι προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο. Μια απλή ερωτηση για την προελευση του κειμενου θα ηταν πιο κοσμια.
Καλημέρα κύριε Βασιλείου.
(προσπαθεί να υποβαθμίσει και τον γραφοντα και το περιεχόμενο)
Θα ήθελα, πρώτα απ'όλα, να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είχα καμμία πρόθεση να σας προσβάλω, πολύ δε περισσότερο να σας μειώσω ως προσωπικότητα και επιστήμονα. Εάν προκάλεσα, άθελα, το αντίθετο σας ζητώ ειλικρινά(και όχι τυπικά) συγγνώμη.
(αυθαιρετη εκλογη ενος site)
Στην αναζήτηση της πηγής, μέσω Google, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα που έχω παραθέσει ήταν πρώτη στα αποτελέσματα. Γι'αυτό και, μόνο γι'αυτό, την έβαλα στην διασύνδεση της ανακοίνωσής μου.
(θεωρω το παραπανω σχολιο περιττο)
Πιστεύω, και νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου, ότι τέτοια σοβαρά κείμενα χρήζουν λεπτομερή καταγραφή των πηγών προκειμένω να μην εμφανίζονται ως δογματικά.
(το κείμενο ειναι πολυ διαδεδομενο και η γνωση που περιεχει γενικα αποδεκτη), (ηταν απο μαθηματα της ΓΠΠ κλινικης του Σωτηρια)
Λυπάμαι, αλλά δεν μπαίνω ούτε καν στην διαδικασία να αξιολογήσω ή να κρίνω μία άποψη η οποία απλά είναι "διαδεδομένη" ή έχει σαν πηγή τις σημειώσεις μαθημάτων κάποιου ιδρύματος. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι δεν συμφωνώ με τις απόψεις, απλώς δεν θεωρώ επιστημονική τεκμηρίωση τα παραπάνω. Για αυτό προσπάθησα να αναζητήσω την, επιστημονικά, ορθή οδό τεκμηρίωσης.
Θεωρώ ότι κάλυψα τις απορίες σας και ζητώ και πάλι συγγνώμη για το όποιο άκομψο ή υποτιμητικό σχόλιο, που σίγουρα δεν έγινε επί τούτω.
Σας ευχαριστώ.
-
Καλό είναι, ως επιστήμονες, να δίνουμε τις πρωτογενείς (π.χ. δημοσιευμένα επιστημονικά άρθρα, ανακοινώσεις συνεδρίων, διατριβές κ.λ.π.) και όχι τις δευτερογενείς πηγές (και κυρίως αυτές που αναπαράγουν ανώνυμα τις πρωτογενείς).
-
Νομίζω ότι κάπως έμπλεξε η κουβέντα.
Όταν συζητείται κάποιο θέμα με αντικρουόμενες απόψεις είναι σωστό να γίνεται αναφορά στις πηγές , σε άρθρα, guidelines, consensus, συνέδρια, ανακοινώσεις εταιριών, …. κλπ.
Όταν όμως ζητείται η άποψη για την καθημερινή πρακτική, για το τι πιστεύει ή κάνει κάποιος στη δουλειά δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να προσκομίζει και 2 σελίδες βιβλιογραφία για να «δικαιολογηθεί» .
Η ερώτηση του ειδ/νου συναδέλφου ήταν:
"Πώς αντιμετωπίζετε τον ασθενή που έρχεται στο ιατρείο σας με πίεση πάνω από 180;"
Ως εκ τούτου και η απάντηση του συναδέλφου Βασιλείου ήταν σχετική με αυτό που ασπάζεται και προφανώς με αυτό που πράττει στο ιατρείο του.
Αν η ερώτηση ήταν:
«γνωρίζετε τίποτα για Arterial Hypertension (Management of) του ESC για το 2013?»
τότε η απάντηση θα έπρεπε να ήταν και αναλόγως τεκμηριωμένη.
-
Η ιατρική ενέχει και επιστήμη και τέχνη. Υπό αυτήν την έννοια, συμφωνώ ως προς την ευελιξία, όμως όταν τίθεται θέμα πηγών, καλό είναι να υπερασπιζόμαστε την επιστήμη.
-
Δεν νομίζω ότι ο συνάδελφος που ξεκίνησε το θέμα δεν έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες.
Έθεσε ένα ερώτημα για να δεί τι κάνουν συνάδελφοί του σε μια συγκεκριμένη κατάσταση.
Αυτός πιστεύω είναι και ένας απο τους λόγους ύπαρξης του forum. Δίνεται η δυνατότητα ανταλλαγής εμπειριών.
Ο καθένας μας πιστεύω έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες αλλά μην ξεχνάμε ότι δεν είναι πάντα δυνατόν να εφαρμόζονται απόλυτα.
-
Δεν νομίζω ότι ο συνάδελφος που ξεκίνησε το θέμα δεν έχει πρόσβαση σε κατευθυντήριες οδηγίες.
Έθεσε ένα ερώτημα για να δεί τι κάνουν συνάδελφοί του σε μια συγκεκριμένη κατάσταση...
Το ότι την αιχμή υπέρτασης δεν την ονομάζουμε υπερτασική κρίση και δεν την χειριζόμαστε άμεσα, είναι θέμα εκπαίδευσης και όχι κατευθυντήριων οδηγιών.
Πάνε πολά χρόνια από τότε που η ιατρική επιστήμη είπε ότι είναι έγκλημα η παρέμβασή μας στην αιχμή καθ' εαυτή για να κάνουμε «όμορφο» το νούμερο της Α.Π. εδώ και τώρα.
Κάποτε, ένας ειδικός στην υπέρταση, σε κάποια σεμινάρια, έλεγε σε σχετική ερώτηση του ασθενή του (σενάριο):
Άμα δώ 150 τι να κάνω? –Τίποτε.
Άμα δω 180? –Τίποτε. Μόνο χαλάρωσε και ξάπλωσε και την άλλη μέρα να ενημερώσεις το γιατρό σου.
Άμα δώ 220? -Ε, τότε να πας σε γιατρό (αν έχεις και κάποιο άλλο ενόχλημα), αλλιώς (άμα δεν έχεις) να με πάρεις τηλέφωνο για να σου πώ να μη κάνεις τίποτε.
(μ’ αυτό τον εκκεντρικό τρόπο προσπαθούσε να μας ξεριζώσει το κώλυμα μας την άμεση παρέμβαση σε αιχμές πιέσεως)
-
Το ότι την αιχμή υπέρτασης δεν την ονομάζουμε υπερτασική κρίση και δεν την χειριζόμαστε άμεσα, είναι θέμα εκπαίδευσης και όχι κατευθυντήριων οδηγιών.
Πάνε πολά χρόνια από τότε που η ιατρική επιστήμη είπε ότι είναι έγκλημα η παρέμβασή μας στην αιχμή καθ' εαυτή για να κάνουμε «όμορφο» το νούμερο της Α.Π. εδώ και τώρα.
Κάποτε, ένας ειδικός στην υπέρταση, σε κάποια σεμινάρια, έλεγε σε σχετική ερώτηση του ασθενή του (σενάριο):
Άμα δώ 150 τι να κάνω? –Τίποτε.
Άμα δω 180? –Τίποτε. Μόνο χαλάρωσε και ξάπλωσε και την άλλη μέρα να ενημερώσεις το γιατρό σου.
Άμα δώ 220? -Ε, τότε να πας σε γιατρό (αν έχεις και κάποιο άλλο ενόχλημα), αλλιώς (άμα δεν έχεις) να με πάρεις τηλέφωνο για να σου πώ να μη κάνεις τίποτε.
(μ’ αυτό τον εκκεντρικό τρόπο προσπαθούσε να μας ξεριζώσει το κώλυμα μας την άμεση παρέμβαση σε αιχμές πιέσεως)
Κύριε Μχάλη όλα αυτά τα γνωρίζω και πιθανολογώ και όλοι οι συνάδελφοι που συζητάμε εδώ.
Θεωρείτε εντελώς άστοχο να χορηγήσετε μια βενζοδιαζεπίνη σε αγχωμένο ασθενή με αυξημένη πίεση που του έχει εδραιωθεί απο τα παλιά αυτή η πεποίθηση της ανάγκης για άμεση μείωσής της ?
H αγαπημένη μου φράση σε τέτοιους ασθενείς είναι η εξής
Ξέρετε πόσοι κυκλοφοράνε έξω με 200 πίεση και δέν το ξέρουν?
-
Αν είναι αγχωτικός ασθενής, ίσως για την βενζοδιαζεπίνη (άν και δεν νομίζω ότι πρέπει να τον εκπαιδεύσεις στο "έχεις νούμερο? έλα να σε ταΐσω θαυματουργό φάρμακο). Πρέπει να καθοδηγηθεί σωστά κυρίως και να μπει πιθανόν σε αγωγή γι' αυτό και όχι για την υπέρταση.
(στο Κ.Υ. βραδινές ώρες και εγώ ίσως θα έδιδα για να μη μου ξανάρθει νυχτιάτικα. Όχι όμως ως επιστημονικά ορθή ενέργεια)
Όμως, πόσους είδες να κάνουν αυτό που λές? Έχεις καμία μελέτη? Εγώ, παλαιότερα που έκανα μία (πρό ειδικού σεμιναρίου και μετά, σε αγροτικούς) είδα πράγματα που καθόλου δεν δηλώνουν αυτού του είδους την προσέγγιση.
Όμως η παρέμβασή μου δεν ήταν τόσο για το αν θα δώσουμε κάτι και τι, όσο για το ότι η αιχμή δεν είναι υπερτασική κρίση και δεν είναι νόσος που απαιτεί θεραπεία και αυτό είναι παγιωμένη γνώση και όχι κάτι που θα το περιμένουμε από κάποια νέα guidelines.
-
Όμως, πόσους είδες να κάνουν αυτό που λές? Έχεις καμία μελέτη?
Ποιό ενοείτε?
-
Αν και δεν ήθελα να τοποθετηθώ στο θέμα,κυρίως επειδή -αντίθετα με ότι εδω αφήνεται να διαφανεί- είναι αρκετά
μεγάλο με πολλές προεκτάσεις : επιστημονικές ,κοινωνικές, ίσως ακόμα και ηθικές.
Ο ειδικευόμενος λοιπόν συνάδελφος μας απευθύνει ενα ερώτημα που έχει να κάνει με ένα συμβάν
που αποτελεί καθημερινή «ρουτίνα» για όλους τους ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας,στο Κεντρο Υγείας,
στα ΤΕΠ, αλλά και στο ιδιωτικό ιατρείο.
Ομολογώ πως μου κάνει εντύπωση ο τρόπος απόκρισης των συναδέλφων μεσα στο forum.
Το αράδιασμα μιας σειράς «μύθων» σε σχέση με την υπέρταση δεν αντιλαμβάνομαι σε τί θα βοηθήσει τον συνάδελφο.
Να αντιληφτεί ότι δεν πρόκειται για πραγματικά επείγον περιστατικό ; Αυτό που το ξέρετε ; Ο συνάδελφος δεν μας
έκανε παρουσίαση περιστατικού.Μας είπε τίποτε για το ιστορικό του ασθενή; (παρά μόνο ότι ελάμβανε ήδη αντιυπερτασική αγωγή)
Μας είπε τίποτα για τα ευρήματα απο την κλινική του εξέταση ;
Μήπως προτείνετε να μην προβαίνει σε λήψη ιστορικού και εξέταση ή μήπως το θεωρείτε τόσο αυτονόητο ωστε περιττεύει κάθε αναφορά.
Ή μήπως επειδή ο ασθενής δεν προσέρχεται με εικόνα υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας ,πνευμονικού οιδήματος ή οξέως στεφανιαίου συνδρόμου
δεν χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση; Κάναμε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε «κρίση» και«αιχμή» και είμαστε εντάξει ;
Λοιπόν,υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών με μοναδικό στοιχείο μια τιμή υψηλής αρ.πίεσης με συνοδό έντονο άγχος και ακαθόριστη
γενικευμένη δυσφορία που πραγματικά χρήζει «επείγουσας» αντιμετώπισης ( χωρίς κατ ανάγκη αυτή να αφορά ή να περιορίζεται στην άμεση
προσπάθεια μείωσης της πίεσης)
Για παράδειγμα η υπερτασική ασθενής που προσέρχεται στα ΤΕΠ μεσ στην νύχτα παραπονούμενη για ανέυρεση υψηλής ΑΠ
«παρόλο που το πρωί της ίδιας μέρας είχε επισκεφτεί ιδιώτη Παθολόγο που της άλλαξε την αγωγή όμως εδώ και ώρες έχει ανεβεί
η πίεση όσο ποτέ αλλοτε..»Απο το ιστορικό της αγωγής της διαπιστώνεται ότι ο Παθολόγος της διέκοψε τα τρία μισά δισκία κλονιδίνης
που ελάμβανε μαζί με την λοιπή της αντιυπερταική αγωγή απο έτους,δηλώνοντας ότι τέτοια «φάρμακα της δεκαετίας του 60'
δεν θα πρέπει να χορηγούνται την σήμερον ημέρα ...»Πρόκειται λοιπόν για κατεχολαμινεργική εκφόρτιση -κρίση απο το την απότομη διακοπή
της κλονιδίνης ,μια κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί ταχέως με δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις.Η ασθενής που σε αυτήν την φάση
δεν έχει «τίποτε άλλο» παρα μια συστολική ΑΠ 200,θα πρέπει να παραμείνει υπο στενή παρακολούθηση ,ενδεχόμενα και ενδονοσοκομειακή.
Θα μου πείτε ,ε καλά τώρα αυτό αποτελεί σπάνια αιτία υπερτασικής αιχμής και βέβαια έχετε δίκιο.
Η συντριπτική πληθώρα τον προσερχομένων στα επείιγοντα ,ασυμπτωματικών ασθενών σίγουρα δεν χρήζουν προσπάθεια ταχείας μείωσης της πίεσης τους,
είναι μάλιστα βέβαιο ότι άν αυτό επιχειρηθεί η επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ δυσμενείς με διαταραχή της εγκεφαλικής αυτορρύθμισης
και πρόκληση ισχαιμίας.Η ασφαλέστερη πορεία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η προσπάθεια προοδευτικής μείωσης της πίεσης μεσα στο επόμενο 24ωρο,
με οδηγίες για την συμμόρφωση του ασθενή στην αντιυπερτασική αγωγή του.Αυτό όμως το ξέρουμε όλοι !
Αυτό δεν απαντάει στο ερώτημα του συναδέλφου.
Ωραία λοιπόν:
Πώς αντιμετωπίζετε τον ασθενή που έρχεται στο ιατρείο σας με πίεση πάνω από 180;
Του λέμε «μη φοβάσαι ,δεν είναι τίποτα ,άν σου δώσω φάρμακο για να κατεβάσει την πίεση ,ξέρεις μπορεί και να σου κάνω
μεγαλύτερο κακό.Είναι μύθος ότι η υψηλή πίεση προκαλεί εγκεφαλικό,γι΄αυτό τράβα σπίτι σου και αύριο το πρωί πάρε τα φάρμακα σου κανονικά ...»
Ξέρετε πώς θα αντιδράσει ο ασθενής; Ο πιο ευγενικός θα σας θεωρήσει αδιάφορους και θα αποχωρήσει για να πάρει τηλέφωνο ιδίώτη ιατρό ,άλλος
θα σας βρίσει και άλλος μπορεί να απειλήσει ότι θα φέρει «τα κανάλια» για να καταγράψουν «το αίσχος» των «αδιάφορων» ιατρών που
ακουσον άκουσον ...στέλνουν άτομο με 190 πίεση ....όχι στην εντατική ,όχι στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο αλλά ...στο σπίτι του !!!
Η πεποίθηση ότι μια υψηλή ΑΠ ισοδυναμεί με επικείμενο εγκεφαλικό ή έμφραγμα είναι τόσο ισχυρή και διαδεδομένη κοινωνικά που η κάθε
«μη επείγουσα αντιμετώπιση» της στα μάτια του ασθενή ισοδυναμεί περίπου με καταδίκη εις θάνατο.
Για αυτό ,αγαπητέ ειδικευόμενε Γ Ι θα πρέπει να ασχοληθείς με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια με αυτόν τον ασθενή παρά το ότι
θα ξέρεις ότι δεν χρειάζεται κατα βάση τίποτε.Δεν λέω να υιοθετείς κάποιο θεατρικό ρόλο και να προσποιείσαι.Απλά αφιέρωσε χρόνο
στον αγχωμένο αυτόν ασθενή.Πάρε ενα σχολαστικό,εμπεριστατωμένο ιστορικό με έμφαση σε παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου μη ξεχνώντας
να σημειώνεις με έμφαση τα οφέλη απο π.χ διακοπή καπνίσματος.Ελεγξε προσεκτικά την αγωγή του.Μήπως π.χ υπάρχουν παρενέργειες ή αλληλεπιδράσεις φαρμάκων
που εξηγούν την δυσχέρεια ρύθμισης της πίεσης.Μήπως ο ορθοπεδικός του,του έδωσε μια αγωγή με ΜΣΑΦ; μήπως κάνει θεραπεία με κορτικοστεροειδή;
Πως είναι ο ύπνος του; ροχαλίζει πολύ; είναι παχύσαρκος; Σκέψου την πιθανότητα υπνικής άπνοιας.Ρώτησε για τα συναισθήματα του,της προσδοκίες του
σκέψου την πιθανότητα καταθλιπτικής συνδρομής etc
Στην συνέχεια εξέτασε τον σχολαστικά με έμφαση στην καρδιαγγειακή και νευρολογική κατάσταση του.
Τα «όργανα στόχοι» της υπέρτασης είναι η καρδιά ,ο εγκέφαλος ,οι νεφροί και τα μάτια.Αν είσαι σε θέση άμεσα να «ρίξεις μια ματιά»
έστω σε ένα απο τα όργανα αυτά ,σου παρέχονται πάρα πολύ χρήσιμες,ανεκτίμητες πληροφορίες για την κατάσταση του ασθενή
σε σχέση με το πρόβλημα της πίεσης.Εγω χρησιμοποιώ τον υπέρηχο καρδιάς όταν θέλω «εδω και τώρα» εικόνα για το status του ασθενή.
Μεσα σε όχι περισσότερο απο 10 λεπτά εχω μια αρκετά καλή εικόνα για τον βαθμό του προβλήματος.Απο της διαστάσεις
των καρδιακών κοιλοτήτων, το τοιχωματικό πάχος της Αρ κοιλίας και τον βαθμό της διαστολικής δυσλειτουργίας.
Εσύ μπορείς να μάθεις να ελέγχεις τον βυθό του οφθαλμού με το οφθαλμοσκόπιο.Είναι «μεγάλη μαγκιά» να μπορείς
να έχεις άμεση εικόνα.Μάθε να οφθαλμοσκοπείς.Τα ευρήματα της υπέρτασης στον βυθό είναι απο τα πιό χαρακτηριστικά
και αποτελεί δεξιοτεχνία που γρήγορα αποκτιέται και θα γίνει ανεκτίμητο εργαλείο της δουλειάς σου.
Στο τέλος πια, θα εξηγήσεις στον ασθενή γιατί δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και γιατί είναι καλύτερα να μην πάρει κανένα φάρμακο.
Τότε μάλλον θα ακούσει και ίσως πειστεί ,γιατί θα έχει προηγηθεί το ενδιαφέρον και η φροντίδα σου και αυτό το εκτιμάει.
Δώσε σαφής οδηγίες για την αγωγή του.Αν το κρίνεις απαραίτητο τροποποίησε την αγωγή.Σημείωσε της αλλαγές στο βιβλιάριο
αναφέροντας τον λόγο ,ωστε να μπορεί ο θεράπων-αν υπάρχει- να έχει αντίληψη του σκεπτικού σου.
Δώσε την δυνατότητα μιας «συνέχειας».Να μπορεί να πάρει ενα τηλέφωνο άν θέλει να ρωτήσει κάτι ή αν δεν αισθανθεί καλά.
-
Αυτο που κανω εγω:
1.Κοιτω εαν εχει συμπτωματα.Επι συμπτωματων πχ οπισθοστερνικο άλγος-δυσπνοια,νευρολογικη σημειολογια ενδεχομενως να χρηζει αμεσης αντιμετωπισης (ΟΕΜ-ΟΠΟ-ΑΕΕ???)και διακομιδης
2.ΣΕ ΑΣΜΠΤΩΜΑΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ με ΑΙΧΜΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ (πολλοι ασθενεις πραγματικα τη βρισκουν τυχαια):Ρωτω για αλλα φαρμακα(πχ NSAID)-προσφατη αλλαγη σε AY αγωγη-εαν εχει στρες/θυμο-αν ποναει-διατροφικα ατοπηματα(αλατι-καφεδες).
Μετρω την πιεση 2 φορες με μικρο μεσοδιαστημα και μετρω και στα 2 χερια.Παντα κανω νευρολογικη εξεταση-ΗΚΓ-stick ουρων(εργαστηρ. ελεγχο δεν εχω ) -ακροαση καρδιας-καρωτιδων και κοιτω κ ενα βυθο(περισσοτερο ψυχαναγκαστικα γιατι δεν τα πολυκαταφερνω να πω την αληθεια).ΑΝ ΟΛΑ δεν εμπερικλειουν κατι οξυ-ανησυχητικο συνηθως θα δωσω ενα αντιυπερτασικο βραδειας εναρξης-δρασης πχ ενα NORVASC.Σε ασθενη με εντονο στρες μπορει να χορηγησω και μια βενζοδιαζεπινη.Αλλοι συναδελφοι δινουν catapresan (im ή per os).Προσωπικα το αποφευγω όπως και το lasix γιατι κανουν rebound.Εχω δωσει καμποσες φορες capoten 25 και εχουν παει καλα αλλα αυτο παλαιοτερα που θεραπευα μαλλον εμενα (και το δικο μου στρες) παρα τον ασθενη.Τελευταια σε αιχμη επιλεγω ενα αντιπερτασικο τυπου NORVASC,κανω αυτα που εγραψα,αντε να κρατησω τον ασθενη και μια βραχεια νοσηλεια καμμια ωρα και τον στελνω σπιτι με οδηγιες και συσταση για περαιτερω διερευνηση και να δει σε τακτικη βαση το γιατρο του.
Αυτο κανω σε ασθενη με ΑΠ 180,ασυμπτωματικο
-
Αν και δεν ήθελα να τοποθετηθώ στο θέμα,κυρίως επειδή -αντίθετα με ότι εδω αφήνεται να διαφανεί- είναι αρκετά
μεγάλο με πολλές προεκτάσεις : επιστημονικές ,κοινωνικές, ίσως ακόμα και ηθικές.
Ο ειδικευόμενος λοιπόν συνάδελφος μας απευθύνει ενα ερώτημα που έχει να κάνει με ένα συμβάν
που αποτελεί καθημερινή «ρουτίνα» για όλους τους ιατρούς πρωτοβάθμιας φροντίδας,στο Κεντρο Υγείας,
στα ΤΕΠ, αλλά και στο ιδιωτικό ιατρείο.
Ομολογώ πως μου κάνει εντύπωση ο τρόπος απόκρισης των συναδέλφων μεσα στο forum.
Το αράδιασμα μιας σειράς «μύθων» σε σχέση με την υπέρταση δεν αντιλαμβάνομαι σε τί θα βοηθήσει τον συνάδελφο.
Να αντιληφτεί ότι δεν πρόκειται για πραγματικά επείγον περιστατικό ; Αυτό που το ξέρετε ; Ο συνάδελφος δεν μας
έκανε παρουσίαση περιστατικού.Μας είπε τίποτε για το ιστορικό του ασθενή; (παρά μόνο ότι ελάμβανε ήδη αντιυπερτασική αγωγή)
Μας είπε τίποτα για τα ευρήματα απο την κλινική του εξέταση ;
Μήπως προτείνετε να μην προβαίνει σε λήψη ιστορικού και εξέταση ή μήπως το θεωρείτε τόσο αυτονόητο ωστε περιττεύει κάθε αναφορά.
Ή μήπως επειδή ο ασθενής δεν προσέρχεται με εικόνα υπερτασικής εγκεφαλοπάθειας ,πνευμονικού οιδήματος ή οξέως στεφανιαίου συνδρόμου
δεν χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση; Κάναμε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε «κρίση» και«αιχμή» και είμαστε εντάξει ;
Λοιπόν,υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών με μοναδικό στοιχείο μια τιμή υψηλής αρ.πίεσης με συνοδό έντονο άγχος και ακαθόριστη
γενικευμένη δυσφορία που πραγματικά χρήζει «επείγουσας» αντιμετώπισης ( χωρίς κατ ανάγκη αυτή να αφορά ή να περιορίζεται στην άμεση
προσπάθεια μείωσης της πίεσης)
Για παράδειγμα η υπερτασική ασθενής που προσέρχεται στα ΤΕΠ μεσ στην νύχτα παραπονούμενη για ανέυρεση υψηλής ΑΠ
«παρόλο που το πρωί της ίδιας μέρας είχε επισκεφτεί ιδιώτη Παθολόγο που της άλλαξε την αγωγή όμως εδώ και ώρες έχει ανεβεί
η πίεση όσο ποτέ αλλοτε..»Απο το ιστορικό της αγωγής της διαπιστώνεται ότι ο Παθολόγος της διέκοψε τα τρία μισά δισκία κλονιδίνης
που ελάμβανε μαζί με την λοιπή της αντιυπερταική αγωγή απο έτους,δηλώνοντας ότι τέτοια «φάρμακα της δεκαετίας του 60'
δεν θα πρέπει να χορηγούνται την σήμερον ημέρα ...»Πρόκειται λοιπόν για κατεχολαμινεργική εκφόρτιση -κρίση απο το την απότομη διακοπή
της κλονιδίνης ,μια κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί ταχέως με δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις.Η ασθενής που σε αυτήν την φάση
δεν έχει «τίποτε άλλο» παρα μια συστολική ΑΠ 200,θα πρέπει να παραμείνει υπο στενή παρακολούθηση ,ενδεχόμενα και ενδονοσοκομειακή.
Θα μου πείτε ,ε καλά τώρα αυτό αποτελεί σπάνια αιτία υπερτασικής αιχμής και βέβαια έχετε δίκιο.
Η συντριπτική πληθώρα τον προσερχομένων στα επείιγοντα ,ασυμπτωματικών ασθενών σίγουρα δεν χρήζουν προσπάθεια ταχείας μείωσης της πίεσης τους,
είναι μάλιστα βέβαιο ότι άν αυτό επιχειρηθεί η επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ δυσμενείς με διαταραχή της εγκεφαλικής αυτορρύθμισης
και πρόκληση ισχαιμίας.Η ασφαλέστερη πορεία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η προσπάθεια προοδευτικής μείωσης της πίεσης μεσα στο επόμενο 24ωρο,
με οδηγίες για την συμμόρφωση του ασθενή στην αντιυπερτασική αγωγή του.Αυτό όμως το ξέρουμε όλοι !
Αυτό δεν απαντάει στο ερώτημα του συναδέλφου.
Ωραία λοιπόν:
Του λέμε «μη φοβάσαι ,δεν είναι τίποτα ,άν σου δώσω φάρμακο για να κατεβάσει την πίεση ,ξέρεις μπορεί και να σου κάνω
μεγαλύτερο κακό.Είναι μύθος ότι η υψηλή πίεση προκαλεί εγκεφαλικό,γι΄αυτό τράβα σπίτι σου και αύριο το πρωί πάρε τα φάρμακα σου κανονικά ...»
Ξέρετε πώς θα αντιδράσει ο ασθενής; Ο πιο ευγενικός θα σας θεωρήσει αδιάφορους και θα αποχωρήσει για να πάρει τηλέφωνο ιδίώτη ιατρό ,άλλος
θα σας βρίσει και άλλος μπορεί να απειλήσει ότι θα φέρει «τα κανάλια» για να καταγράψουν «το αίσχος» των «αδιάφορων» ιατρών που
ακουσον άκουσον ...στέλνουν άτομο με 190 πίεση ....όχι στην εντατική ,όχι στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο αλλά ...στο σπίτι του !!!
Η πεποίθηση ότι μια υψηλή ΑΠ ισοδυναμεί με επικείμενο εγκεφαλικό ή έμφραγμα είναι τόσο ισχυρή και διαδεδομένη κοινωνικά που η κάθε
«μη επείγουσα αντιμετώπιση» της στα μάτια του ασθενή ισοδυναμεί περίπου με καταδίκη εις θάνατο.
Για αυτό ,αγαπητέ ειδικευόμενε Γ Ι θα πρέπει να ασχοληθείς με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια με αυτόν τον ασθενή παρά το ότι
θα ξέρεις ότι δεν χρειάζεται κατα βάση τίποτε.Δεν λέω να υιοθετείς κάποιο θεατρικό ρόλο και να προσποιείσαι.Απλά αφιέρωσε χρόνο
στον αγχωμένο αυτόν ασθενή.Πάρε ενα σχολαστικό,εμπεριστατωμένο ιστορικό με έμφαση σε παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου μη ξεχνώντας
να σημειώνεις με έμφαση τα οφέλη απο π.χ διακοπή καπνίσματος.Ελεγξε προσεκτικά την αγωγή του.Μήπως π.χ υπάρχουν παρενέργειες ή αλληλεπιδράσεις φαρμάκων
που εξηγούν την δυσχέρεια ρύθμισης της πίεσης.Μήπως ο ορθοπεδικός του,του έδωσε μια αγωγή με ΜΣΑΦ; μήπως κάνει θεραπεία με κορτικοστεροειδή;
Πως είναι ο ύπνος του; ροχαλίζει πολύ; είναι παχύσαρκος; Σκέψου την πιθανότητα υπνικής άπνοιας.Ρώτησε για τα συναισθήματα του,της προσδοκίες του
σκέψου την πιθανότητα καταθλιπτικής συνδρομής etc
Στην συνέχεια εξέτασε τον σχολαστικά με έμφαση στην καρδιαγγειακή και νευρολογική κατάσταση του.
Τα «όργανα στόχοι» της υπέρτασης είναι η καρδιά ,ο εγκέφαλος ,οι νεφροί και τα μάτια.Αν είσαι σε θέση άμεσα να «ρίξεις μια ματιά»
έστω σε ένα απο τα όργανα αυτά ,σου παρέχονται πάρα πολύ χρήσιμες,ανεκτίμητες πληροφορίες για την κατάσταση του ασθενή
σε σχέση με το πρόβλημα της πίεσης.Εγω χρησιμοποιώ τον υπέρηχο καρδιάς όταν θέλω «εδω και τώρα» εικόνα για το status του ασθενή.
Μεσα σε όχι περισσότερο απο 10 λεπτά εχω μια αρκετά καλή εικόνα για τον βαθμό του προβλήματος.Απο της διαστάσεις
των καρδιακών κοιλοτήτων, το τοιχωματικό πάχος της Αρ κοιλίας και τον βαθμό της διαστολικής δυσλειτουργίας.
Εσύ μπορείς να μάθεις να ελέγχεις τον βυθό του οφθαλμού με το οφθαλμοσκόπιο.Είναι «μεγάλη μαγκιά» να μπορείς
να έχεις άμεση εικόνα.Μάθε να οφθαλμοσκοπείς.Τα ευρήματα της υπέρτασης στον βυθό είναι απο τα πιό χαρακτηριστικά
και αποτελεί δεξιοτεχνία που γρήγορα αποκτιέται και θα γίνει ανεκτίμητο εργαλείο της δουλειάς σου.
Στο τέλος πια, θα εξηγήσεις στον ασθενή γιατί δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και γιατί είναι καλύτερα να μην πάρει κανένα φάρμακο.
Τότε μάλλον θα ακούσει και ίσως πειστεί ,γιατί θα έχει προηγηθεί το ενδιαφέρον και η φροντίδα σου και αυτό το εκτιμάει.
Δώσε σαφής οδηγίες για την αγωγή του.Αν το κρίνεις απαραίτητο τροποποίησε την αγωγή.Σημείωσε της αλλαγές στο βιβλιάριο
αναφέροντας τον λόγο ,ωστε να μπορεί ο θεράπων-αν υπάρχει- να έχει αντίληψη του σκεπτικού σου.
Δώσε την δυνατότητα μιας «συνέχειας».Να μπορεί να πάρει ενα τηλέφωνο άν θέλει να ρωτήσει κάτι ή αν δεν αισθανθεί καλά.
Γενικά συμφωνώ με τα παραπανω.
Η διαφοροποίηση στις τοποθετήσεις έχει να κανει με την διαφορετική ειδικότητα και τις διαφορές στη θεση εργασίας. Ο κάθε γιατρός έχει τη θέση του και την οπτική του στη θεραπεια μιας παθησης.
Τα πολύ χαμηλα ποσοστά ρύθμισης της ΑΠ στην Ελλάδα οφειλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην κακή προσεγγιση των γιατρων, την ελλειψη αγωγης υγείας σε επίπεδο ασθενή (αρμοδιότητα των θεραπόντων γιατρών όλων των ειδικοτητων), αλλά και σε επιπεδο κοινότητας (αρμοδιότητα των ιατρων της δημόσιας ΠΦΥ, συνήθως γενικων ιατρων). Τα πολυ χαμηλά ποσοστά αυτά μεταφράζονται σε αυξημενη νοσηρότητα, θνησιμότητα και κόστος τόσο για τον ασθενη όσο και για τα δημόσια οικονομικά.
Οι 12 μύθοι που "αράδιασα" περιλαμβάνουν το σύνολο σχεδόν των εσφαλμενων αντιλήψεων της πλειοψηφιας των ιατρών που εμπλέκονται στη θεραπεία της υπερτασης (κυριως στο θεμα της επείγουσας αντιμετωπισης), αλλά και των ασθενων. Είναι κατα τη γνωμη μου το σημαντικοτερο κομματι εκπαιδευσης φοιτητών και ειδικευόμενων, αλλα και σε μια σχετικη παρέμβαση στην κοινοτητα. Χρήσιμος πραγματικά ο έλεγχος για διαστολική δυσλειτουργία, απαραίτητη ομως η αγωγή υγείας για να μπορεσουμε να αντιμετωπίσουμε την πάθηση.
Κύριε Μχάλη όλα αυτά τα γνωρίζω και πιθανολογώ και όλοι οι συνάδελφοι που συζητάμε εδώ.
Θεωρείτε εντελώς άστοχο να χορηγήσετε μια βενζοδιαζεπίνη σε αγχωμένο ασθενή με αυξημένη πίεση που του έχει εδραιωθεί απο τα παλιά αυτή η πεποίθηση της ανάγκης για άμεση μείωσής της ?
H αγαπημένη μου φράση σε τέτοιους ασθενείς είναι η εξής
Ξέρετε πόσοι κυκλοφοράνε έξω με 200 πίεση και δέν το ξέρουν?
Kι εγώ ακολουθώ συχνά αυτην την τακτική. Είναι όμως αποτέλεσμα της δικης μου ανασφάλειας. Ακόμη κι αν του εξηγησω τι ειναι αυτό που του δινω και γιατί, πιστευω οτι έχει κι αυτο μια αρνητικη εκπαιδευτικά επίδραση.
Αυτο που κανω εγω:
1.Κοιτω εαν εχει συμπτωματα.Επι συμπτωματων πχ οπισθοστερνικο άλγος-δυσπνοια,νευρολογικη σημειολογια ενδεχομενως να χρηζει αμεσης αντιμετωπισης (ΟΕΜ-ΟΠΟ-ΑΕΕ???)και διακομιδης
2.ΣΕ ΑΣΜΠΤΩΜΑΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ με ΑΙΧΜΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ (πολλοι ασθενεις πραγματικα τη βρισκουν τυχαια):Ρωτω για αλλα φαρμακα(πχ NSAID)-προσφατη αλλαγη σε AY αγωγη-εαν εχει στρες/θυμο-αν ποναει-διατροφικα ατοπηματα(αλατι-καφεδες).
Μετρω την πιεση 2 φορες με μικρο μεσοδιαστημα και μετρω και στα 2 χερια.Παντα κανω νευρολογικη εξεταση-ΗΚΓ-stick ουρων(εργαστηρ. ελεγχο δεν εχω ) -ακροαση καρδιας-καρωτιδων και κοιτω κ ενα βυθο(περισσοτερο ψυχαναγκαστικα γιατι δεν τα πολυκαταφερνω να πω την αληθεια).ΑΝ ΟΛΑ δεν εμπερικλειουν κατι οξυ-ανησυχητικο συνηθως θα δωσω ενα αντιυπερτασικο βραδειας εναρξης-δρασης πχ ενα NORVASC.Σε ασθενη με εντονο στρες μπορει να χορηγησω και μια βενζοδιαζεπινη.Αλλοι συναδελφοι δινουν catapresan (im ή per os).Προσωπικα το αποφευγω όπως και το lasix γιατι κανουν rebound.Εχω δωσει καμποσες φορες capoten 25 και εχουν παει καλα αλλα αυτο παλαιοτερα που θεραπευα μαλλον εμενα (και το δικο μου στρες) παρα τον ασθενη.Τελευταια σε αιχμη επιλεγω ενα αντιπερτασικο τυπου NORVASC,κανω αυτα που εγραψα,αντε να κρατησω τον ασθενη και μια βραχεια νοσηλεια καμμια ωρα και τον στελνω σπιτι με οδηγιες και συσταση για περαιτερω διερευνηση και να δει σε τακτικη βαση το γιατρο του.
Αυτο κανω σε ασθενη με ΑΠ 180,ασυμπτωματικο
Το προβλημα αγαπητε Jack είναι οτι την επόμενη φορά που ο ασθενής δει υψηλή πιεση γιατι ζαλιστηκε, είχε πονοκεφαλο κλπ ανάλογα με τον βαθμό ανησυχίας του είτε θα προσέλθει ξανά στα επειγοντα ειτε θα πάρει μονος του ένα norvasc. Αυτό θα δυσχεράνει τη ρυθμιση του ασθενή. Επιπλέον το σκευασμα πολύ συχνά θα ειναι καποιο υπογλωσσιο χαπι, τα οποια μοιράζονται σαν κουφετα κυριως από καρδιολόγους. Την πιθανα επικειμενη υπόταση την έχω συναντησει συχνά, συνδρομο υποκλοπής ευτυχώς ποτέ.
-
Νομίζω ότι ο Ειδικευόμενος Γ.Ι. πήρε τις απαντήσεις που ήθελε.
Δύο είναι τα βασικά σημεία.
Όχι πανικός και δείχνουμε ενδιαφέρον στον ασθενή όπως πρέπει να κάνουμε με κάθε ασθενή (Ασθενής ορίζεται ο κάθε άνθρωπος που ζητάει υπηρεσίες υγείας)
O κύριος Ζαχαριάδης στο δεύτερο μέρος του μηνύματός του ήταν αρκετά κατατοπιστικός και νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι.
-
Πράγματι, ευχαριστώ θερμά όλους τους συναδέλφους για τον πολύτιμο χρόνο τους και την καλή διάθεση να βοηθήσουν.