Καλά όλα αλλά το on the job training είναι στην εποχή μας απαράδεκτο.
Από την Ένωση το είχα υποστηρίξει, αλλά όταν είδα ότι εμπαιζόμαστε συστηματικά (όντας ακόμη στην Ένωση), άλλαξα πορεία και υποστηρίζω μόνον το: ΝΑΙ στο on the job, ΜΟΝΟΝ υπό 2 προϋποθέσεις: 1η και καλύτερη: Να διασφαλιστεί ΠΡΩΤΑ με νόμο ότι οι θέσεις οικογ. γιατρού είναι θέσεις Γενικής Ιατρικής και 2ον: ΝΑΙ ΜΟΝΟΝ για ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥΣ που θα εκπαιδευτούν σε τμήματα της ειδικότητάς μας στα οποία η ειδικότητά τους δεν τους εξέθεσε.
Αυτά γιατί η πολιτεία θα παραπέμπει στο «οψόμεθα» το θέμα του οικογενειακού γιατρού, όσοι και αν γίνουμε, όσα και αν πούμε, αφού είναι φυσικό ότι δεν μπορεί να εξαφανίσει από τον ελλαδικό χάρτη κοντά 50.000 γιατρούς (από τους 80.000 περίπου που είμαστε) που θα έπρεπε να εξαφανιστούν αν ξεκίναγε μία ΠΦΥ όπως εννοείται με τον όρο από την διεθνή κοινότητα και όχι από εμάς που "ότι δηλώνουμε έχουμε".
Αν αυτά (και ιδίως το πρώτο) δεν αποτελέσουν ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ, το μόνο που θα πετύχουμε είναι η παραγωγή ολοένα και περισσότερων Γ.Γ. που ολοένα και πιό επιτακτικά θα καλούνται να μπούν στην ανεργία (που στην πράξη καταλήγει «παρασιτική ιατρική»).
Απλά δηλαδή θα μεταφέρουμε την παρασιτική επιβίωση χιλιάδων ειδικών από εκείνους στην δική μας ειδικότητα.
ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ
!!!
Αυτό θέλουμε?