Λοιπόν η υπόθεση με τον τέτανο με έχει κουράσει απίστευτα και μαζί συνειδητοποίησα ότι η απομάκρυνση από τα βιβλία για κάποιους είναι επικίνδυνα και εγκληματικά οριστική.
Η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι μεγάλος αριθμός γιατρών είναι απλά θανατηφόρα επικίνδυνοι σε αυτό το θέμα. Τους συναγωνίζεται ένας εξίσου μεγάλος αριθμός θανατηφόρα επικίνδυνων φαρμακοποιών.
Ο τέτανος οφείλεται σε ένα αναερόβιο βακτήριο, το κλωστηρίδιο του τετάνου. Το βακτήριο αυτό δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ορούς, ούτε με εμβόλια. Αντιμετωπίζεται από την άμυνα του οργανισμού και σε ειδικές περιπτώσεις με αντιβιοτικά (δεν θα πω ποιο). Συνήθως κάνει εντοπισμένες λοιμώξεις και ποτέ δεν μπαίνει στην συστηματική κυκλοφορία, όπου απειλείται από την άμυνα του οργανισμού. Κυριότερα θύματα του οι ηλικιωμένοι και τα νεογνά λόγω χαμηλής άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού.
Το βακτήριο αυτό παρασιτεί χωρίς να προκαλεί παθολογία στο γαστρεντερικό σωλήνα στα ιπποειδή, βοειδή αλλά μπορείτε να βρεθεί και σε πτηνά (πχ στην οικιακή όρνιθα) καθώς και σε κάποια ζώα της άγριας πανίδας. Φυσικό reservoir, όπου βρίσκεται με την μορφή σπορίων, είναι το χώμα που στο παρελθόν είχε δεχτεί κόπρανα των παραπάνω ζώων ακόμη και πριν δεκάδες χρόνια. Το γιατί όλοι πιστεύουν ότι ο τέτανος βρίσκεται στη σκουριά μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι τα τραύματα από μεταλλικά αντικείμενα, είναι κλειστές και βαθιές πληγές που διευκολύνουν την ανάπτυξη του τετάνου. Προσωπικά έχω δει τέτανο μέχρι και από τραύμα οφειλόμενο σε αγκάθι τριανταφυλλιάς.
Το βακτήριο αυτό αναπτύσσεται τοπικά και η τοξίνη που εκκρίνει απειλεί τον άνθρωπο με μυικό σπασμό των αναπνευστικών μυών και θάνατο. Η θνητότητα είναι συνήθως πάνω από 50% και η επιβίωση απαιτεί συνήθως πάνω από ένα μήνα σε ΜΕΘ. Υπάρχουν δύο μορφές τετάνου: Ο τοπικός τέτανος που εμφανίζεται 1-3 ημέρες και είναι εντοπισμένος κοντά στην πληγή, προκαλεί τοπικούς ινιδισμούς και αργότερα σπασμό των τοπικών μυών. Σε 8-20 μέρες από τον τραυματισμό εμφανίζεται ο συστηματικός τέτανος που περιλαμβάνει αρχικά βράγχος φωνής, ρινική καταρροή και ακολούθως σπασμό των μυών και το γνωστό σαρδόνιο χαμόγελο. Από ασθενείς με τέτανο που έχω δει, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι ένα συχνό σύμπτωμα είναι ότι ο ασθενής νιώθει κράμπες στις παρειές και είναι σχεδόν αδύνατο να ανοίξει το στόμα του για να δεις το φάρυγγα. Συχνά δυσκολεύεται να ανοίξει το στόμα του να φάει.
Η αντιμετώπιση του στηρίζεται κατά βάση στην πρόληψη. Το αντιτετανικό εμβόλιο είναι ένα από τα πρώτα εμβόλια που είναι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Το εμβόλιο περιέχει την τετανική τοξίνη και όχι κάποια πρωτείνη του βακτηρίου ή εξασθενημένα βακτήρια. Πολύ συχνή παρενέργεια του εμβολίου είναι ο μυικός σπασμός που εμφανίζεται την επόμενη του εμβολιασμού στην περιοχή που έγινε το εμβόλιο και διαρκεί από 2 έως 7 ημέρες. Καλό είναι να ενημερώσετε σχετικά τον ασθενή και να γίνει στο αριστερό χέρι εάν πρόκειται για δεξιόχειρα. Ο χρόνος που απαιτείται για την ανοσοποίηση μετά την πρώτη δόση του εμβολίου σε άτομο που δεν έχει ποτέ εμβολιαστεί είναι περίπου 50 ημέρες. Από την δεύτερη δόση και μετά, ο χρόνος που απαιτείται για την μεγιστοποίηση του αριθμού των αντισωμάτων στο αίμα μετά από εμβολιασμό είναι 8 ημέρες. Στον Εθνικό εμβολιασμό, η χορήγηση γίνεται μαζί με το εμβόλιο για την διφθερίτιδα και το συνδυαστικό σκεύασμα που κυκλοφορεί ονομάζεται D.T. Vax και χορηγείται δωρεάν για τους ασφαλισμένους με συνταγή γιατρού. Για ανεμβολίαστους ενήλικες, γίνεται σε τρεις δόσεις 0,1,6 μήνες και εάν έχουν προηγηθεί οι τρεις δόσεις, γίνεται πάντα μια αναμνηστική δόση όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει από την τελευταία. Σε περίπτωση τραύματος, επαναλαμβάνεται αν έχουν παρέλθει 5 χρόνια από τον τελευταίο εμβολιασμό. Ιδιαίτερη περίπτωση είναι οι έγκυες που πρέπει να εμβολιάζονται και να θηλάζουν ώστε να παρέχεται προστασία στο βρέφος.
Σε ανεμβολίαστα άτομα ή σε τραύμα επιρρεπές σε τέτανο σε εμβολιασμένα άτομα με πάνω από 10 χρόνια από τον τελευταίο εμβολιασμό, χορηγούμε συμπληρωματικά με το εμβόλιο και 250IU ανθρώπινη αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη, το γνωστό σκεύασμα Tetagam-P. Παλαιότερα, χρησιμοποιούσαμε και αλογίσια αντιτετανική ανοσοσφαιρίνη με μεγαλύτερο αριθμό αλλεργικών αντιδράσεων. Σε άτομα με κακή ανοσολογική απάντηση, δόση της αντιτετανικής ανοσοφαιρίνης διπλασιάζεται. Η θεραπεία του τοπικού και του συστηματικού τετάνου είναι 3000 έως 6000IU (12 έως 24 αμπούλες Tetagam-P) δύο έως τέσσερις φορές την μέρα ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου. Η παραγωγή τοξίνης από το βακτήριο σε συστηματικό τέτανο απαιτεί είτε παραγωγή αντισωμάτων από τον ίδιο τον οργανισμό ή αντιτετανικούς σε ποσότητα που ξεπερνά την διαθεσιμότητα μιας φαρμακαποθήκης. Όποιος εγκεφαλικά ανάπηρος θεωρεί ότι με ένα αντιτετανικό ορό προστατεύει τον τραυματία από τον τέτανο, θα πρέπει να γνωρίζει ότι ο αντιτετανικός ορός δεν αντιμετωπίζει το βακτήριο αλλά την τοξίνη του. Το βακτήριο συνεχίζει να παράγει τοξίνη ακόμη κι αν το μυαλό κάποιων δεν μπορεί να το καταλάβει. Πριν ένα μήνα γνώρισα τυχερό ασθενή που βγήκε ζωντανός μετά από 1.5 μήνα από την ΜΕΘ λόγω συστηματικού τετάνου και ο οποίος είχε κάνει αμέσως μετά τον τραυματισμό του αντιτετανικό ορό που του συνέστησε ο φαρμακοποιός του.
Σημαντικό σημείο που δεν πρέπει να ξεχνάμε για την πρόληψη του τετάνου, εκτός από το αντιτετανικό εμβόλιο, είναι ο καλός μηχανικός καθαρισμός της πληγής ώστε να προλάβουμε την ανάπτυξη του βακτηριδίου. Επίσης, ποτέ ο αντιτετανικός ορός δεν γίνεται μόνος του. Πάντα συνοδεύει το αντιτετανικό εμβόλιο, χορηγείται ταυτόχρονα, στο ένα χέρι το εμβόλιο και στο άλλο χέρι ο ορός.
Πηγές:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΔεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος
Θέμα: Πότε πρέπει να δίνουμε αντιτετανικό ορό; (Αναγνώστηκε 217099 φορές)
6 Μαΐου 2015, 16:45:29