Θέατρο.

[Argirios Argiriou]

Θέατρο.

[Argirios Argiriou]

Είδαμε προχθές εδώ στην Καβάλα την θεατρική παράσταση "Φθινοπωρινή ιστορία" με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και την Κατερίνα Μαραγκού.

Άξιζε.

Παραθέτω σχετικό κείμενο από τον Αγγελιοφόρο της 24/03/2010:

[spoiler]Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, με την Κατερίνα Μαραγκού, σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας που ύμνησαν οι κριτικοί και λάτρεψε το κοινό. Το αριστούργημα του Αλεξέι Αρμπούζωφ, «Φθινοπωρινή ιστορία», ανεβαίνει σε απόδοση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου.

Η «Φθνινοπωρινή ιστορία» του Αλεξέι Αρμπούζωφ, που γνώρισε πολύ μεγάλη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία στο θέατρο «Αλμα», στην Αθήνα, θα παρουσιαστεί από την Πέμπτη 6 Μαΐου στο θέατρο «Αθήναιον» στη Θεσσαλονίκη.

Υπόθεση

Πρόκειται για την τρυφερή ιστορία δύο μοναχικών ανθρώπων, που συναντιούνται σε ένα παραλιακό θεραπευτήριο στις αρχές του φθινοπώρου, αλλά και στις αρχές του φθινοπώρου της ζωής τους. Ο χειρούργος Ροντιόν έχει χηρέψει από τη γυναίκα που λάτρευε και είναι διευθυντής του θεραπευτηρίου. Η Λύντια έχει ζήσει αλλεπάλληλους χωρισμούς από τους συντρόφους και τους συζύγους της και είναι φιλοξενούμενη στο θεραπευτήριο.

Μοναχικός και ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του ο Ροντιόν, εξωστρεφής και τρυφερή προς όλους η Λύντια. Από τις πρώτες συναντήσεις τους δημιουργείται μια περίεργη χημεία ανάμεσα σε αυτό το αντιφατικό δίδυμο: με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν, λεπτό χιούμορ και οξυδερκείς διαλόγους, οι δύο ήρωες αρχίζουν να φτιάχνουν γέφυρες μεταξύ τους, γιατί συναισθάνονται ότι μόνη λύση στην εσώτερη αναταραχή καθενός αποτελεί η συμπληρωματική παρουσία του άλλου.

Ο Ροντιόν και η Λύντια αφήνονται να παρασυρθούν στα νερά ενός φθινοπωρινού ποταμού, όχι ορμητικού όπως την άνοιξη, όχι παγωμένου όπως το χειμώνα, ενός ποταμού γαλήνιου, όπως οι ώριμες και ήρεμες καρδιές τους.


Ο συγγραφέας
Ο Αλεξέι Αρμπούζωφ είναι ένας από τους ελάχιστους συγγραφείς της Μεταπολεμικής Ρωσίας (τότε Σοβιετικής Ένωσης) που το έργο τους έχει ξεπεράσει τα όρια της πατρίδας τους. Ειδικότερα δε, η «Φθινοπωρινή Ιστορία» έχει παρουσιαστεί με τεράστια επιτυχία στις κυριότερες σκηνές της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΑΠΟΔΟΣΗ : Ερρίκος Μπελιές

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Ιωάννα Μιχαλακοπούλου

ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ : Γιώργος Πάτσας

ΦΩΤΙΣΜΟΙ : Νίκος Καβουκίδης

ΜΟΥΣΙΚΗ : Ευανθία Ρεμπούτσικα (η εξαιρετική μουσική της οποίας, με το τραγούδι της Κατερίνας Μαραγκού, έγινε cd λόγω της μεγάλης επιτυχίας και διατίθεται στους θεατές της παράστασης)

ΠΑΙΖΟΥΝ : Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Κατερίνα Μαραγκού

Τιμές Εισιτηρίων : Πλατεία : 25 €, Φοιτητικό : 18 €[/spoiler]


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Η Αυγή, 07/05/2010.

[spoiler]ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΔΙΑΚΟΥΜΟΠΟΥΛΟΥ*

Η δραματουργία του Ίψεν στο σύνολό της χαρακτηρίζεται από συνέπεια: όλα τα έργα του, κατά μία έννοια, συνδέονται ιδεολογικά, ενώ ταυτόχρονα κάθε δράμα του -αξιολογούμενο αυτόνομα- είναι πλήρες, δραματολογικά και νοηματικά. Το Σπίτι της κούκλας (1879) είναι το ιψενικό έργο που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις, αισθητικές και ιδεολογικές, στην συγχρονία του και τη διαχρονία του. Οι πρώτοι μεταφραστές τού έργου στην Ευρώπη έδωσαν τον τίτλο Νόρα, ενώ στην Ελλάδα καθιερώθηκε ως Το κουκλόσπιτο. Ωστόσο ο πρωτότυπος τίτλος Το σπίτι της κούκλας είναι εκείνος που αποτυπώνει και αποσαφηνίζει τις νοηματικές προθέσεις του συγγραφέα.

Η Νόρα, ορφανή από μητέρα, ανατρέφεται «σαν κούκλα» από τον τραπεζικό πατέρα της, ο οποίος, όντας διεφθαρμένος, κινδυνεύει να καθαιρεθεί και να διασυρθεί. Ο νεαρός δικηγόρος Τόρβαλτ, κρατικός ελεγκτής, απεσταλμένος με σκοπό να διαλευκάνει την υπόθεση διαφθοράς, ερωτεύεται τη Νόρα, την παντρεύεται και σαφώς φροντίζει να διατηρηθεί άμεμπτη η εικόνα του πεθερού του. Η Νόρα από «κούκλα-κόρη» εύκολα γίνεται «κούκλα-σύζυγος» και «κούκλα-μητέρα» τριών παιδιών. Η κατ' επίφαση ευτυχία, η οποία θεμελιωνόταν στην υποκρισία, κινδύνεψε να κλονιστεί από την υπερκόπωση του συζύγου, ο οποίος επειγόντως έπρεπε να αναπαυθεί στην Ιταλία. Μη έχοντας χρήματα, η Νόρα αναγκάζεται να δανειστεί από έναν επιτήδειο, ενώ πείθει τον σύζυγό της ότι εξασφάλισε τα χρήματα από τον πατέρα της.

Ο Τόρβαλτ σώθηκε και μάλιστα μετά από λίγα χρόνια έγινε διευθυντής της τράπεζας. Η αλήθεια της «θυσίας» της Νόρας όμως αποκαλύφθηκε, προκαλώντας την οργή του συζύγου, ο οποίος την ταπείνωσε. Ο νέος διευθυντής αγαπούσε περισσότερο την εικόνα του, «την υπόληψή» του, παρά την «κούκλα» του. Όταν αποκαθίσταται η αξιοπρέπεια του Τόρβαλντ, τη συγχωρεί, αλλά εκείνη έχει πια αλλάξει. Η Νόρα έχει συνειδητοποιήσει τον ρόλο της και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άντρα της και τα παιδιά της. Γυρίζει την πλάτη στο ψέμα. Γνωρίζει πια πως, αν δεν ανακαλύψει την αλήθεια μέσα της, δεν θα μπορέσει να είναι ουσιαστική μητέρα και το μόνο που θα καταφέρει είναι να αναθρέψει και αυτή με τη σειρά της «κούκλες»...

Οι συντηρητικοί θεματοφύλακες στα τέλη του 19ου αι. απέρριψαν με αποστροφή Το σπίτι της κούκλας. Η εγκατάλειψη του συζύγου και των παιδιών ήταν το μέγιστο ηθικό ατόπημα. Πρωταγωνίστριες ακόμα και στο προοδευτικό Παρίσι αρνήθηκαν να ερμηνεύσουν το ρόλο της Νόρας, θέτοντας τον όρο να τροποποιηθεί η τελευταία σκηνή, θεωρώντας ότι τέτοιοι αποτρόπαιοι ρόλοι είναι επιζήμιοι για την επαγγελματική σταδιοδρομία τους. Η αλήθεια είναι ότι πολλές δραματικές ηρωίδες του ρομαντικού θεάτρου εγκαταλείπουν συζύγους και παιδιά συνήθως για χάρη ενός εραστή και το γαλλικό κοινό ήταν εξοικειωμένο, ωστόσο η περίπτωση της Νόρας ήταν ανήκουστη: Μια γυναίκα αφήνει την οικογένειά της επειδή αισθάνεται ανίκανη να ανταποκριθεί στους ρόλους της…

Οι πρώτες κρίσεις αξιολόγησαν το έργο ως το πρώιμο δράμα του φεμινισμού. Η αλήθεια είναι ότι μετά το 1897 στις σκανδιναβικές χώρες ακολούθησε μια συστηματική διερεύνηση για τον ρόλο της γυναίκας, ως συζύγου-μητέρας, αλλά και ευρύτερα για τον θεσμό της οικογένειας. Η επίδραση του ιψενικού ρόλου υπήρξε εποικοδομητική και «αναμορφωτική».


ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ Σκηνοθεσία: Κ. Καπελώνης. Μετάφραση: Ερρ. Μπελιές. Μουσική: Β. Μπαμπούνης. Σκηνικά - κοστούμια: Αν. Σαραντόπουλος. Ερμηνεύουν: Δ. Πόγκα, Μ. Μακρή, Αντ. Ραμπαούνης, Λ. Χρυσομάλλης, Β. Βλάχος. STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ

* Η Κ. Διακουμοπούλου είναι θεατρολόγος.[/spoiler]



Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος