Ευχαριστώ για την άμεση και κατατοπιστική απάντηση.
Όμως δυσκολεύομαι να καταλάβω πως 2 από τα μεγαλύτερα ταμεία (ΙΚΑ και ΟΓΑ) από καλοπληρωτές προ ΕΟΠΥΥ έγιναν κακοπληρωτές μετά. Συνεχίζουν να πληρώνουν το μερίδιό τους στον ΕΟΠΥΥ;
Αν ναι, ο ΕΟΠΥΥ εκτρέπει τις πληρωμές των ταμείων σε άλλες οδούς; (ποιές; αφού δεν πληρώνει πουθενά!)
Αν όχι, (βλέπε κόντρα ΕΟΠΥΥ και ΟΓΑ) γιατί αυτό να γίνεται τώρα κι όχι 1-2 χρόνια νωρίτερα; Τότε είχαν λεφτά και τώρα δεν έχουν;
Τα λεφτά που είχαν τότε (και τώρα δεν έχουν) υπήρχαν ή ήταν δανεικά μέσω ενισχύσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό; Αν το δεύτερο, τότε το σύστημα (κύκλωμα) της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (κι όχι μόνο) στο οποίο μετέχουμε (γιατροί και φαρμακοποιοί) στηριζόταν σε μια φούσκα που όλοι έβλεπαν (; ) να διογκώνεται αλλά δεν πίστευαν ότι θα σκάσει στα μούτρα τους αλλά στα μούτρα των άλλων;
Μια ακόμη (εύλογη; ) απορία: Πόσο ήταν το χρονικό περιθώριο αποπληρωμής εταιριών και αποθηκών την "καλή" εποχή της εμπορικής πίστης;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο παράγοντας "πολιτικό παιχνίδι" έχει παίξει σημαντικό ρόλο στα πρόσφατα δεδομένα. Πως θα πείσεις ένα λαό ότι θα υποφέρει αν δεν ακολουθήσει ορισμένες "επιταγές"; Εν μέσω εκλογών, θα του δώσεις μια πρόγευση σε τομείς που πονάει όπως τα φάρμακα. Του κόβεις λοιπόν π.χ. 1 δις (τελευταία δόση από Τρόϊκα), προκαλώντας περαιτέρω στάση πληρωμών του δημοσίου προς τους προμηθευτές του, και περιμένεις αντιδράσεις. Θα μου πείτε, αυτό το 1 δις κάνει τη διαφορά; Μάλλον όχι, αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα πίεσης μιας κοινωνίας. Όπως και καλό παράδειγμα σχετικά με αυτό που γράφω καιρό τώρα, περί ανάγκης μείωσης του κράτους και των πρωτογενών δαπανών του γιατί την πληρώνουν συνεχώς όλοι οι άλλοι.
Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η άτακτη συγκέντρωση ταμείων (υγειών και μη) υπό τον ΕΟΠΥΥ, χωρίς να ξεκαθαριστεί το θέμα της χρηματοδότησης και των παλαιών οφειλών, πρακτικά κληροδότησε το νέο οργανισμό με πολλά χρέη και προβλήματα. Καταρχήν, τα ταμεία δεν καταβάλλουν στην ώρα τους το μερίδιό τους, συνεπώς ο ΕΟΠΥΥ - ως κέλυφος χωρίς ουσία - αδυνατεί να προχωρήσει στις πληρωμές. Τώρα γιατί τα ταμεία δεν (μπορούν να) καταβάλλουν το μερίδιό τους, θεωρώ ότι είναι ένα εκρηκτικό μίγμα ακυβερνησίας λόγω εκλογών, μειωμένων εσόδων λόγω ύφεσης, πολιτικής πίεσης, διαφορετικών προτεραιοτήτων, κλπ.
Έχετε δίκιο για το σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και το που πήγαινε τόσο καιρό. Αλλά δεν είναι το μόνο.
Για παράδειγμα, κανείς δεν βγήκε να πει στον κόσμο απλά και ξάστερα ότι το σύστημα συνταξιοδότησης στη χώρα μας δεν λειτούργησε ανταποδοτικά αλλά συντηρούσε την εκάστοτε γενιά συνταξιούχων χωρίς καμία πρόβλεψη και πάντα πάνω από τις δυνατότητές του.
Για την εμπορική πίστη:
- Μόλις πριν 2 χρόνια, οι εταιρείες έδιναν πίστωση 1-2 μηνών για απευθείας αγορά φαρμάκων. Με τον τρόπο αυτό, οι όποιες ελλείψεις των αποθηκών καλύπτονταν άμεσα με απευθείας παραγγελίες. Ειδικά για τα ακριβά σκευάσματα (και δη τα αντικαρκινικά) αυτό ήταν μια συνηθισμένη πρακτική. Εδώ και καιρό έχει εκλείψει: οι εταιρείες απαιτούν προκαταβολική η αυθημερόν εξόφληση της παραγγελίας, την ώρα που η είσπραξη από το Χ ταμείο θα γίνει σε Ψ μήνες. Και μάλιστα με ευτελές πλέον περιθώριο κέρδους (30€) που ενδεχομένως να μην καλύπτει ούτε το φόρο που προκύπτει από την αύξηση του τζίρου. Γιατί νομίζετε ότι εξαφανίστηκαν τα ΦΥΚ από τα ιδιωτικά φαρμακεία;
- Οι αποθήκες είχαν μεγαλύτερο διάστημα πίστωσης και μάλιστα πρόσφεραν και την ανάλογη έκπτωση στα φαρμακεία (μικρότερος χρόνος εξόφλησης, μεγαλύτερη έκπτωση). Τώρα, χωρίς τις εκπτώσεις πλέον, έφτασαν να απαιτούν από τα φαρμακεία κατάθεση επιταγής ως εγγύηση για την εξόφληση σε 1 μήνα (και έμμεσα για την δυνατότητα παραγγελίας τον επόμενο μήνα). Είναι πολύ εύκολο για ένα φαρμακείο να βρεθεί στον Τειρεσία, αν τυχόν η επιταγή δεν καλυφθεί εγκαίρως.
- Δεν υπήρχαν όλες αυτές οι ελλείψεις φαρμάκων που έχουν γιγαντωθεί λόγω της μειωμένης ρευστότητας, των παράλληλων εξαγωγών και των συνεχών μειώσεων των τιμών.
- Γενικότερα, το πλαίσιο εμπορικής συναλλαγής λειτουργούσε σαφώς πιο ομαλά, νομίζω αυτό είναι προφανές σε όλους.