Σωματική άσκηση.

[Argirios Argiriou]

Η σωματική άσκηση είναι σημαντικότατος παράγοντας προαγωγής της Υγείας.
Της αξίζει μια ξεχωριστή ενότητα σε αυτό το φόρουμ.

[Argirios Argiriou]

Φυσική άσκηση και υγεία.
του
Γ.Κ. Τούντα, Αναπληρωτή Καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Διευθυντή Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής
Τελευταία αναθεώρηση : 10/2/2007    
 
[spoiler]Η επίδραση της φυσικής άσκησης στην υγεία ήταν γνωστή σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Όσο, βέβαια, οι άνθρωποι ζούσαν και εργάζονταν στην ύπαιθρο, ως κυνηγοί, γεωργοί ή πολεμιστές, η άσκηση του σώματος ήταν δεδομένη, λόγω της φύσης της ενασχόλησής τους. Ως ξεχωριστή και αναγκαία δραστηριότητα η άσκηση προέκυψε με τον εκπολιτισμό και την αστικοποίηση, που περιόρισαν την καθημερινή σωματική δραστηριότητα.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η φυσική άσκηση, ως γυμναστική ή αθλητισμός, αναδεικνύεται σε σημαντική δραστηριότητα σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, έστω κι αν αποτελούσε κατά κανόνα αποκλειστικά ανδρική υπόθεση. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, όπως στην αρχαία Ελλάδα και αργότερα στη Ρώμη, οι άνδρες της ιθύνουσας τάξης ξόδευαν για τη σωματική άσκηση περισσότερες ώρες απ’ ό,τι για οποιαδήποτε άλλη καθημερινή τους ενασχόληση. Ο Πλούταρχος στο Περί παίδων αγωγής είναι ιδιαίτερα σαφής όταν δηλώνει «περί μεν την του σώματος επιμέλειαν διττάς εύρον επιστήμας οι άνθρωποι, την Ιατρικήν και την Γυμναστικήν, ων η μεν την υγείαν η δε την ευεξίαν εντίθεσι».

Η τάση αυτή ατόνησε σημαντικά στην πορεία εξέλιξης του Δυτικού πολιτισμού, εξαιτίας κυρίως του τρόπου οργάνωσης της εργασίας και της έλλειψης αντίστοιχων δυνατοτήτων στο νέο αστικό περιβάλλον. Όμως, τα τελευταία χρόνια, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και η εξασφάλιση περισσότερου ελεύθερου χρόνου κυρίως στις αναπτυγμένες κοινωνίες, καθώς και η στροφή προς την πρόληψη της σύγχρονης νοσηρότητας η οποία οφείλεται μεταξύ άλλων και στην καθιστική ζωή, έδωσαν και πάλι στη φυσική άσκηση πρωτεύουσα σημασία. Ως φυσική άσκηση συνήθως ορίζεται η σωματική κίνηση που παράγεται από τους σκελετικούς μύες με την κατανάλωση ενέργειας και που επιδρά θετικά στην υγεία. Η γυμναστική, εξάλλου, αποτελεί τύπο φυσικής άσκησης, με σχεδιασμένες, οργανωμένες και επαναλαμβανόμενες σωματικές κινήσεις, για τη βελτίωση ή διατήρηση μιας ή περισσοτέρων συνιστωσών της σωματικής ευεξίας.

Η αρνητική επίδραση που ασκεί η καθιστική ζωή στη διάρκεια και στην ποιότητα της ανθρώπινης ζωής είναι πλέον πολλαπλά τεκμηριωμένη. Η έλλειψη άσκησης είναι αιτία σημαντικών παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Όμως, εκτός από τις καρδιαγγειακές παθήσεις, η έλλειψη φυσικής άσκησης θεωρείται παράγοντας κινδύνου και για εκφυλιστικά νοσήματα (σακχαρώδης διαβήτης, παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος), για την παχυσαρκία, για την οστεοπόρωση, για την υπέρταση, για ορισμένους ανοσοεξαρτώμενους καρκίνους, καθώς και για ψυχικές διαταραχές.

Οι αρνητικές επιδράσεις της καθιστικής ζωής δεν περιορίζονται μόνο στην πρόκληση της αρρώστιας. Η άσκηση επηρεάζει άμεσα και τη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία. Με τη φυσική άσκηση προκαλείται καλύτερη αιμάτωση του κεντρικού νευρικού συστήματος, καθώς και αύξηση της σεροτονίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών που βελτιώνουν τη σωματική και ψυχική διάθεση. Επιπλέον η άσκηση είναι απαραίτητη για τη συντήρηση της φυσικής δομής και λειτουργίας του σώματος. Η έλλειψή της οδηγεί στην αποδυνάμωση ή και στην ατροφία ακόμα του μυϊκού συστήματος και στην απώλεια λειτουργικών ικανοτήτων. Ειδικά στους ηλικιωμένους, οι επιδράσεις αυτές είναι φυσικό να έχουν και σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, στο βαθμό που περιορίζουν τη δυνατότητα αυτοεξυπηρέτησης, αυτονομίας και κοινωνικότητας του ατόμου.

Για τους ενήλικες, ενδείκνυται ελαφριά αλλά τακτική φυσική δραστηριότητα (για παράδειγμα, περπάτημα) πέντε μέρες την εβδομάδα. Πιο έντονη άσκηση σε γυμναστήριο ή σε κολυμβητήριο ενδείκνυται μέρα παρά μέρα. Οι μύες χρειάζονται συνήθως 24 ώρες για να αναλάβουν μετά από μέτρια άσκηση και 48 ώρες αν έχουν ασκηθεί στο μέγιστο όριο της αντοχής τους.

Το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητιατρικής συνιστά τουλάχιστον 30 λεπτά άσκηση μέτριας έντασης τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας. Αντίστοιχα, ο Οργανισμός Αγωγής Υγείας της Μ. Βρετανίας συνιστά 30 λεπτά μέτριας έντασης άσκηση πέντε φορές την εβδομάδα (συνταγή 5x30΄), ή έντονη άσκηση πάνω από 20 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα (συνταγή 3x20΄).

Οι παροτρύνσεις για φυσική άσκηση δεν βρίσκουν ακόμα την πρέπουσα απήχηση. Ακόμα και στις ΗΠΑ, μόνο το 15% του πληθυσμού ακολουθεί τη συνταγή 3x20΄ και το 22% τη συνταγή 5x30΄, ενώ το 25% δεν ασκείται καθόλου. Η έλλειψη φυσικής άσκησης είναι πιο συχνή στις γυναίκες, στους μαύρους, στους ισπανόφωνους, στους μεσήλικες και στους φτωχότερους.

Στην Ελλάδα, σε έρευνα σε πανελλαδικό δείγμα αστικού πληθυσμού, το 74,4% δήλωσε ότι δεν ασχολείται με κάποιο είδος γυμναστικής, λόγω έλλειψης χρόνου (45,6%), λόγω έλλειψης διάθεσης (19,4%), για λόγους υγείας (8,2%), για οικονομικούς λόγους (8,2%), λόγω απαρέσκειας για τα γυμναστήρια (6,9%), λόγω ηλικίας (3,3%), λόγω έλλειψης χώρου στο σπίτι (2,7%). Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η οικογενειακή κατάσταση φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τη φυσική άσκηση, αφού αθλείται το 50% των ανύπαντρων, το 20% των παντρεμένων και το 10% των χήρων και των διαζευγμένων. Μεγάλες είναι και οι διαφορές ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο. Το 70% των ατόμων που ασκούνται είναι μέσου και ανώτερου μορφωτικού επιπέδου, ενώ απ’ όσους δεν ασκούνται το 93% έχει τελειώσει μόνο την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Απ’ όσους πάντως γυμνάζονται, μόνο το 14% ασκείται καθημερινά.

Σύμφωνα δε με πρόσφατα στοιχεία του Eurostat (Στατιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης), οι Έλληνες μαζί με τους Ιταλούς και τους Πορτογάλους παρουσιάζουν τα μικρότερα ποσοστά σε ό,τι αφορά τη συνήθεια του περπατήματος.

Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι τα οφέλη για την υγεία από τη φυσική άσκηση μειώνονται αν η άσκηση διακοπεί για περισσότερο από δύο εβδομάδες, και εξαφανίζονται αν δεν υπάρξει συνέχεια στην άσκηση για διάστημα 2-8 μηνών.[/spoiler]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Σωματική άσκηση σε συνταγή:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Άσκηση και καρδιά.
Ελευθεροτυπία- 30/09/2008
του Αναστάσιου Παπαδόπουλου, καρδιολόγου Ευρωκλινικής Αθηνών

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

«Φάρμακο» κατά καρδιαγγειακών παθήσεων η άσκηση.
Καθημερινή, 03/06/2009.
Της Πεννυς Mπουλουτζα.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

Λέγεται και ΣΩ.ΒΕ. (σωματική βελτίωση)  ή P.T. (physical training) 

[Argirios Argiriou]

Η αεροβική γυμναστική είναι η σημαντικότερη, είναι αλήθεια, για την καλή μας υγεία. Παραδείγματα αεροβικής γυμναστικής (δηλαδή γυμναστικής που μας κάνει να λαχανιάζουμε) είναι το γρήγορο περπάτημα, το τρέξιμο, το να ανεβαίνουμε τα σκαλιά για το διαμέρισμά μας αντί να πάρουμε το ασανσέρ, το ποδήλατο ή η κολύμβηση. Τέτοιου είδους γυμναστική καλό είναι να κάνουμε τουλάχιστον 30 λεπτά κάθε μέρα. Εκτός όμως από την αεροβική αυτή γυμναστική καλό είναι νομίζω, να αφιερώνουμε και περίπου 10 λεπτά κάθε μέρα και σε μη αεροβική γυμναστική δυνάμωσης των μυών του σώματός μας. Να μερικές ιδέες:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Below you'll find over 40 professional stretching videos to stretch every major muscle group in your body. Each muscle group listed below includes information on which sports benefit most from the stretches, and the anatomical muscle names involved in each stretch.

Each video shows you how to get into the stretch position and how to come out of the stretch position. Plus a count-down timer is included to make sure you hold the stretch for the minimal amount of time. Click on one of the muscle groups below to view the stretching videos for that muscle group:


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 06/08/2013.

Το περπάτημα ως τη δουλειά μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο διαβήτη.

Οι άνθρωποι που περπατάνε για να πάνε στη δουλειά τους, έχουν κατά μέσο όρο 40% μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν διαβήτη, σε σχέση με όσους χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του Imperial College και του University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Άντονι Λάβερτι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πρώτου πανεπιστημίου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό για θέματα προληπτικής ιατρικής «American Journal of Preventive Medicine», μελέτησαν περίπου 20.000 άτομα και συσχέτισαν την κατάσταση της υγείας τους με τον τρόπο που πάνε στις δουλειές τους.

Η έρευνα έδειξε ότι όσοι χρησιμοποιούν τα πόδια τους, το ποδήλατο, αλλά και τα δημόσια μέσα μεταφοράς, έχουν μικρότερο κίνδυνο να γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι σε σχέση με όσους πάνε με αυτοκίνητο ή με ταξί. Ειδικά όσοι συνήθως περπατάνε ως τη δουλειά τους, έχουν 17% μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν υψηλή αρτηριακή πίεση σε σχέση με όσους πάνε με το αυτοκίνητό τους. Ακόμα, όσοι πάνε στη δουλειά με το ποδήλατο, έχουν περίπου την μισή πιθανότητα να εμφανίσουν διαβήτη σε σχέση με όσους οδηγούν.

Η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και η παχυσαρκία είναι σημαντικοί παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Γι' αυτό, όπως επισήμαναν οι ερευνητές, το να πηγαίνει κανείς με τα πόδια στη δουλειά ή με το ποδήλατο, σημαίνει ότι τελικά προστατεύει την καρδιά του από σοβαρούς κινδύνους όπως το έμφραγμα.

Όπως είπε ο Λάβερτι, «η έρευνά μας δείχνει ότι κάνει καλό στην υγεία κάποιου το να εντάξει στην καθημερινή ρουτίνα του να πηγαίνει στη δουλειά του με τα πόδια, με το ποδήλατο ή με τα δημόσια μέσα μεταφοράς, έτσι ώστε να ασκείται σωματικά. Ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το αυτοκίνητό τους, μπορεί να ωφελήσει τόσο τους ίδιους, όσο και το περιβάλλον».

Πηγή: AΠE-MΠΕ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Walking to work cuts risk of diabetes and high blood pressure.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Ορθοπαιδικός]

Η άσκηση του καναπέ. Αποτελεσματική και όταν συνοδεύεται απο καναπεδάκια....
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

     Ακόμη και η απλή παρακολούθηση σπορ στην τηλεόραση είναι αρκετή για να ανεβάζει τον σφυγμό της καρδιάς και άλλους φυσιολογικούς δείκτες,όπως όταν… γυμναζόμαστε, σύμφωνα με μία νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Σίδνεϊ, που δημοσιεύεται στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Frontiers in Autonomic Neuroscience».
    Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που διαπιστώνει, έστω και μικρή, επίπτωση στη φυσιολογία των καθισμένων ανθρώπων, οι οποίοι παρακολουθούν άλλους να τρέχουν, να παίζουν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ και γενικά να αθλούνται.
    Μάλιστα, οι βιολογικοί δείκτες των θεατών επιστρέφουν στο κανονικό επίπεδό τους, όταν τελειώνει αυτό που βλέπουν.
    Οι ερευνητές εξήγησαν ότι το «κλειδί» είναι το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, που τροφοδοτεί την καρδιά, τους αδένες, τα αιμοφόρα αγγεία και άλλους ιστούς και το οποίο αυξάνει τη δραστηριότητά του, στη διάρκεια της πραγματικής άσκησης ή άθλησης.
    Για τις ανάγκες της μελέτης, έκαναν πειράματα με εννέα εθελοντές στους οποίους κατέγραφαν την ηλεκτρική δραστηριότητα των νεύρων,καθώς παρακολουθούσαν σε βίντεο είτε ακίνητες εικόνες, είτε δρομείς να τρέχουν.
    «Τώρα πλέον δείξαμε πως μια τέτοια αύξηση δραστηριότητας λαμβάνει χώρα ακόμα και όταν κανείς απλώς παρακολουθεί ένα αγώνα, σαν να τρέχει ο ίδιος», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας,Βόγκαν Μέισφιλντ. (να προταθούν για Νόμπελ; )
    Βέβαια, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, η ερευνήτρια Ρέιτσελ Μπράουν επισήμανε πως οι παρατηρούμενες φυσιολογικές αλλαγές ήταν μικρές και καθώς οι εθελοντές κάθονταν χαλαρά χωρίς καμία μυϊκή δραστηριότητα. Δηλαδή οι αντιδράσεις τους προέρχονταν από το νου και όχι από το σώμα. (πάνε να το μπαλώσουν νομίζω... Πάντως το πιάσαμε το μήνυμα)

[Argirios Argiriou]

The Lancet, Early Online Publication, 20 December 2013.

Association between change in daily ambulatory activity and cardiovascular events in people with impaired glucose tolerance (NAVIGATOR trial): a cohort analysis.

...........
................
Interpretation

In individuals at high cardiovascular risk with impaired glucose tolerance, both baseline levels of daily ambulatory activity and change in ambulatory activity display a graded inverse association with the subsequent risk of a cardiovascular event.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

August 13, 2015

[spoiler]Progressive Balance Training Program Prevents Injurious Falls in Older Women

Paul S. Mueller, MD, MPH, FACP reviewing El-Khoury F et al. BMJ 2015.

At 2 years, balance and gait performance had improved significantly.

Randomized trials have shown that exercise programs that emphasize balance training lower risk for falls in community-dwelling elders. However, these trials generally have lacked power to determine whether such programs prevent injurious falls. In this multicenter controlled trial from France, 706 older women (age, 75–85) with diminished balance or gait capacities and living in their own homes were assigned randomly to a 2-year progressive balance training program or no intervention (control group). Balance training consisted of weekly supervised group sessions supplemented by individually prescribed home exercises. All participants received information about fall prevention. Injurious falls were categorized as moderate (e.g., those resulting in bruising, sprains, or abrasions) or severe (e.g., those resulting in fractures, head injury requiring hospital admission, joint dislocation, or lacerations requiring suturing).

Significantly fewer injurious falls occurred in the intervention group than in the control group (305 vs. 397; hazard ratio, 0.; of severe falls, 68 occurred in the intervention group, and 87 occurred in the control group (HR, 0.. At 2 years, women in the intervention group performed significantly better on all balance and gait tests and had significantly better perception of their overall physical function than women in the control group.

COMMENT

Injurious falls result in substantial morbidity, functional decline, and premature institutionalization. In this trial, progressive balance training prevented injurious falls and improved physical function in older women at high risk for falls. Elders should be encouraged to engage in such programs.

EDITOR DISCLOSURES AT TIME OF PUBLICATION

Disclosures for Paul S. Mueller, MD, MPH, FACP at time of publication
Consultant / advisory boardBoston Scientific (Patient Safety Advisory Board)
Editorial boardsMedical Knowledge Self-Assessment Program (MKSAP 17 General Internal Medicine Committee); MKSAP 17 General Internal Medicine (author/contributor)
Leadership positions in professional societiesAmerican Osler Society (Vice President)

CITATION(S):

El-Khoury F et al. Effectiveness of two year balance training programme on prevention of fall induced injuries in at risk women aged 75-85 living in community: Ossébo randomised controlled trial. BMJ 2015; 351:h3830. (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος)
[/spoiler]
- See more at: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Και ένα σχετικό βίντεο:

Balance Exercises for Seniors - Stronger Seniors Chair Exercise Program

[Argirios Argiriou]

13-08-2016
Του Ανδρέα Ζαμπούκου.

Mεταξύ κεμπάπ και πίτσας, καλά είναι και τα θεάματα αλλά ακόμα καλύτερο, το ίδιο το παιχνίδι από τον άνθρωπο που πιο πολύ παίζει ποδόσφαιρο παρά παρακολουθεί, που προτιμά να κάνει σεξ παρά να βλέπει...

Θυμάμαι, που, όταν ήμασταν μικροί, με τον φίλο μου τον Στέργιο, αλλάζαμε τα κανάλια στην τηλεόραση του καφενείου και δεν διαμαρτυρόταν κανένας. Ήταν οι κρύες νύχτες του χειμώνα σε κάποια  πληκτική επαρχία, που από τη βαρεμάρα, όλοι κοίταζαν  κάτι, στην κρεμαστή οθόνη, χωρίς να βλέπουν! Το κάναμε μία, δύο, τρεις, και κανένας δεν έλεγε τίποτα. Αρχίσαμε να ανησυχούμε μήπως  πέθαναν… αλλά ήταν όλοι εκεί, αποσβολωμένοι και με το κεφάλι ακουμπισμένο στο χέρι. Μία κίνηση έκαναν για να πιουν το ουίσκι, μία τα στραγάλια και μία να αλλάξουν το χέρι τους στο κεφάλι.

Από τότε, ως τώρα, πέρασαν τα χρόνια και τα θεάματα πολλαπλασιάστηκαν. Από τους λίγους αγώνες του Σαββατοκύριακου και τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, μπήκε στη ζωή μας η συνδρομητική τηλεόραση, η δορυφορική, το ίντερνετ και η εικονική πραγματικότητα. Στο ίδιο καφενείο, μπορείς να δεις τώρα μια τηλεόραση να παίζει από το πρωί ως το βράδυ, ποδόσφαιρο, πρωτάθλημα μπιλιάρδου, χόκευ, παλιούς αγώνες, καινούργιους, άσημους, σημαντικούς, ό τι τέλος πάντων γίνεται σε κάποιο άθλημα από την Ελλάδα, μέχρι τα νησιά Φίτζι.  Αν το καλοσκεφτείς, η καθημερινότητα του δυτικού ανθρώπου δεν είναι παρά ένα τεράστιο θέαμα. Ειδικά στην Ελλάδα, που το 70% του πληθυσμού είναι άνεργοι ή άεργοι!

Και μέσα σε όλα αυτά τα καθιερωμένα, έχουμε και τους Ολυμπιακούς. Είχα αποφασίσει ότι δεν θα παρακολουθήσω τίποτα απολύτως. Από τη στιγμή, που αποκλείστηκε και η Εθνική μπάσκετ, τι ενδιαφέρον είχα να δω; Μόνο το πόλο με απασχολούσε κάπως. Επειδή, όμως η επικαιρότητα αναγκαστικά τρέχει, και τα παιδιά έχουν ανοιχτή την τηλεόραση, όλο και κάτι βλέπω. Πέτυχα μάλιστα, από τύχη, και το χρυσό της Κορακάκη, live! Όμως, ρε παιδί μου, δεν μου βγαίνει. Από τη μία, είναι κάτι μικρόσωμοι μυώδεις «ζογκλέρ» που κάνουν τα πιο τρελά πάνω σε δοκούς και κρίκους. Από την άλλη, κάτι νανοειδείς τροφαντές  αρσιβαρίστριες – παρακολουθούσα κάποια  στο γυμναστήριό μου  να αλλάζει φύλο…- και πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν μου φαίνονται για κανονικοί άνθρωποι. Άσε πια, το γυναικείο ράγκμπι που αρέσει στον Γιαννακίδη…

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι βαρέθηκα τα θεάματα! Εκεί έχω φτάσει. Προτιμώ να είμαι τακτικός  στους αγώνες μπάσκετ του γιού μου, παρά να στήνομαι να δω κάτι που το δούλεψαν για να μπει σε «κονσέρβα», εργαστήρια, ειδικοί και ένα σωρό άλλοι παράγοντες, που προετοίμασαν τον συγκεκριμένο αθλητή για ολόκληρα χρόνια. Η δική του υπέρβαση μου φαίνεται πια, τόσο προφανής, ακόμα κι αν αποτελεί απόρροια μεγάλης θυσίας.

Ο αθλητισμός είναι και θέαμα αλλά κυρίως, είναι βίωμα. Υπάρχουν κοινωνίες που, μολονότι κι αυτές λειτουργούν με τα καταναλωτικά πρότυπα του δυτικού κόσμου, έχουν άλλη  αθλητική κουλτούρα. Τρέχουν στα πάρκα, γυμνάζονται, προσέχουν τι τρώνε, ασκούνται και το σημαντικότερο, επενδύουν πολλά στο σχολικό αθλητισμό. Δε θα βρεις πολλούς σκανδιναβούς πρωταθλητές αλλά πιο πολλούς υγιείς ανθρώπους. Δεν θα βρεις επίσης, τις ίδιες μαζικές αντιδράσεις από παθητικοποιημένο κοινό στη Δανία ή στην Σουηδία.

Σε κάθε περίπτωση, μεταξύ κεμπάπ και πίτσας, καλά είναι και τα θεάματα αλλά ακόμα καλύτερο, το ίδιο το παιχνίδι. Ποιος ξέρει, ίσως, σε κάποια προνομιούχα μελλοντική κοινωνία, επενδύσουμε περισσότερο στον άνθρωπο που κοιτάζει λιγότερο, μιλάει λιγότερο και πράττει περισσότερο. Στον άνθρωπο που πιο πολύ, παίζει ποδόσφαιρο παρά παρακολουθεί, σ΄ αυτόν που προτιμά να κάνει σεξ παρά να βλέπει… Σ αυτόν που  δρα στη ζωή του παρά στέκεται, πάντα «ανεύθυνος», αναμένοντας κάποιον να τον βγάλει από τα αδιέξοδα.


Είμαστε κάπως μακριά, ακόμα για κάτι τέτοιο αλλά η ευκολία και η «απόταξη» της ευθύνης  μας σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στη βαρεμάρα. Να το προσέξουμε λίγο αυτό, γιατί δεν θα μας βγει σε καλό. Και οι Αρχαίοι είχαν θεάματα και πρωταθλητές- αυτοί τα επινόησαν άλλωστε- αλλά την επανάληψη δεν την άντεχαν. Και είμαι σίγουρος ότι θα αντιδρούσαν, αν τους άλλαζες κανάλι στην τηλεόραση…

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Argirios Argiriou]

19 April 2017 BMJ.

Association between active commuting and incident cardiovascular disease, cancer, and mortality: prospective cohort study.

............
...............


Conclusion

Commuting undertaken totally or partially by bicycle was associated with a lower risk of a range of adverse health outcomes. Commuting by walking was associated with a lower risk of adverse CVD outcomes. The findings, if causal, suggest population health may be improved by policies that increase active commuting, particularly cycling, such as the creation of cycle lanes, cycle hire or purchase schemes, and better provision for cycles on public transport.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Denominator]

Aerobic or Resistance Exercise, or Both, in Dieting Obese Older Adults
Dennis T. Villareal, M.D., Lina Aguirre, M.D., A. Burke Gurney, Ph.D., P.T., Debra L. Waters, Ph.D., David R. Sinacore, Ph.D., P.T., Elizabeth Colombo, M.D., Ph.D., Reina Armamento-Villareal, M.D., and Clifford Qualls, Ph.D.
N Engl J Med 2017; 376:1943-1955 May 18, 2017 DOI: 10.1056/NEJMoa1616338


Background

Obesity causes frailty in older adults; however, weight loss might accelerate age-related loss of muscle and bone mass and resultant sarcopenia and osteopenia.

Methods

In this clinical trial involving 160 obese older adults, we evaluated the effectiveness of several exercise modes in reversing frailty and preventing reduction in muscle and bone mass induced by weight loss. Participants were randomly assigned to a weight-management program plus one of three exercise programs — aerobic training, resistance training, or combined aerobic and resistance training — or to a control group (no weight-management or exercise program). The primary outcome was the change in Physical Performance Test score from baseline to 6 months (scores range from 0 to 36 points; higher scores indicate better performance). Secondary outcomes included changes in other frailty measures, body composition, bone mineral density, and physical functions.

Results

A total of 141 participants completed the study. The Physical Performance Test score increased more in the combination group than in the aerobic and resistance groups (27.9 to 33.4 points [21% increase] vs. 29.3 to 33.2 points [14% increase] and 28.8 to 32.7 points [14% increase], respectively; P=0.01 and P=0.02 after Bonferroni correction); the scores increased more in all exercise groups than in the control group (P<0.001 for between-group comparisons). Peak oxygen consumption (milliliters per kilogram of body weight per minute) increased more in the combination and aerobic groups (17.2 to 20.3 [17% increase] and 17.6 to 20.9 [18% increase], respectively) than in the resistance group (17.0 to 18.3 [8% increase]) (P<0.001 for both comparisons). Strength increased more in the combination and resistance groups (272 to 320 kg [18% increase] and 288 to 337 kg [19% increase], respectively) than in the aerobic group (265 to 270 kg [4% increase]) (P<0.001 for both comparisons). Body weight decreased by 9% in all exercise groups but did not change significantly in the control group. Lean mass decreased less in the combination and resistance groups than in the aerobic group (56.5 to 54.8 kg [3% decrease] and 58.1 to 57.1 kg [2% decrease], respectively, vs. 55.0 to 52.3 kg [5% decrease]), as did bone mineral density at the total hip (grams per square centimeter; 1.010 to 0.996 [1% decrease] and 1.047 to 1.041 [0.5% decrease], respectively, vs. 1.018 to 0.991 [3% decrease]) (P<0.05 for all comparisons). Exercise-related adverse events included musculoskeletal injuries.

Conclusions

Of the methods tested, weight loss plus combined aerobic and resistance exercise was the most effective in improving functional status of obese older adults.

Funded by the National Institutes of Health; LITOE ClinicalTrials.gov number, NCT01065636.