Την πληροφορία αυτή την επιβεβαιώνω διότι την διασταύρωσα μέσα από το Υπουργείο. Παρόλα αυτά όμως και επειδή ουδείς γνωρίζει για τι αριθμό ακριβώς μιλάμε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι για όσες θέσεις ''περισσέψουν'' θα γίνει σφαγή. Υποψιάζομαι επίσης ότι αναμένεται το τελικό σχέδιο συγχωνεύσεων πριν προχωρήσει οποιαδήποτε σχετική διαδικασία. Μ'ηπως θα ήταν σκόπιμο κάποια στιγμή όλοι οι ''διορισμένοι'' να πάμε στο Υπουργείο και να στήσουμε αντίσκηνα, διότι η δική μας στάση της απραξίας είναι πολύ βολική για αυτούς. Μήπως είμαστε ελαφρώς πρόβατα? Μήπως είμαστε αυτοί από όλους τους σπουδαγμένους εκείνοι που έκαναν τον μεγαλύτερο αγώνα για να τους δοθεί αυτό που αξίζουν ...μια θέση στο ΕΣΥ. Εγώ μετρώντας 21 χρόνια από τότε που πέρασα στην Ιατρική έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν άξιζε τελικά....
Φίλε @Γιώργος111, with due respect, πονάνε τα μυαλά μου όταν διαβάζω ότι κάποιος που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό (π.χ. UK), επιθυμεί διακαώς να επαναπατριστεί για να ζήσει και να εργαστεί στη Βαλκανική Ντίσνεϋλαντ μας. Ομολογώ ότι δεν έχω διαβιώσει για πολύ στο εξωτερικό για να γνωρίζω τί σημαίνει νοσταλγία (όπως ένας δαλτωνικός δεν ξέρει τί σημαίνει κόκκινο), αλλά μου φαίνεται ακατανόητο στην εποχή των τηλεπικοινωνιών και των συχνών αεροπορικών συνδέσεων το αίσθημα της νοσταλγίας να είναι τόσο ισχυρό ώστε να τροφοδοτεί μια τόσο ακατάσχετη γκρεκολιγούρα όπως αυτή που σας σπρώχνει να αφήνετε την εργασία σας στο εξωτερικό για να αναζητήσετε αντίστοιχη στο Ελληνικό Τσίρκο Μεντράνο.
Έχω διαβάσει κατ' επανάληψη την επίκληση ισχυρών οικογενειακών λόγων - όμως πόσο ισχυροί μπορεί να είναι για να σας σπρώξουν να ενταχθείτε εντός ζώνης εμβέλειας των αποφάσεων του ΓΑΠ, του Πάγκαλου, του Παπακων/νου, του Λοβ και των ομόλογών τους του παρελθόντος, και να πληρώνετε τις συνέπειες των αποφάσεων αυτών; Δεν το βλέπετε πως τα όποια οικογενειακά προβλήματα επικαλείστε, θα πολλαπλασιαστούν με γεωμετρική πρόοδο όταν -σκληρή τη τύχη- εγκλωβιστείτε κι εσείς στο βλαχοδουκάτο μας που λειτουργεί στον 21ο αιώνα ακόμη με δομές του 19ου; Δεν το καταλαβαίνετε ότι ο εμπαιγμός που αντιμετωπίζετε τώρα με το θέμα των προσλήψεών σας είναι μόνο μια πρόγευση αυτών που σας περιμένουν αν γυρίσετε εδώ; Και πόσο θα μπορέσετε κι εσείς να αντέξετε στην καθοδική δίνη που μας έχει ρουφήξει για τα καλά εδώ χάμω πριν αναζήτησετε εκ νέου τη λύτρωσή σας αναχωρώντας και πάλι για έξω;