Ξεσκονίζοντας τα αρχεία μου, βρήκα το παρακάτω.
Στις 13/6/2003 με Αρ. Πρωτοκ.: 200/03 το τότε Δ.Σ. της Ένωσης έστειλε μία ανοικτή επιστολή προς όλους τους Γ.Γ. αποτυπώνοντας την κρατούσα κατάσταση (ή καλύτερα ακαταστασία) στην Γ.Ι. και την ΠΦΥ που τεχνηέντως διατηρείται με μένος έως και σήμερα.
Εκεί αφού το Δ.Σ. αποτύπωνε το πρόβλημα, που με εξαίρεση ορισμένα του σημεία στα οποία έχω διαφοροποιηθεί σήμερα (τις αναφορές για μη ανάπτυξη πανεπιστημιακών τμημάτων γενικής ιατρικής, την συστηματική κωλυσιεργία στην αύξηση θέσεων ειδίκευσης στην γενική ιατρική -που έπαψε μερικώς, αλλά για άλλους λόγους, την συστηματική κωλυσιεργία στην έναρξη των προγραμμάτων on job training με τα οποία σήμερα διαφωνώ πλήρως), είναι σα να γράφεται σήμερα και συνόψιζε την παρούσα κατάσταση με διατυπώσεις όπως "Όταν με το Π.Δ. 67/2000 τέθηκε περιορισμός στην συνταγογραφία των γιατρών άνευ ειδικότητος, πολλοί δράττοντας την ευκαιρία, αμφισβήτησαν τη δυνατότητα του γενικού / οικογενειακού γιατρού να συνταγογραφεί, εξομοιώνοντάς τον με τους ανειδίκευτους. Ήταν αποτέλεσμα της ατολμίας της πολιτείας να προσδιορίσει το επαγγελματικό-επιστημονικό πεδίο δράσης της γενικής / οικογενειακής ιατρικής"
Τότε το Δ.Σ. του οποίου είχα την τιμή να ηγούμαι (γιατί για μένα είναι τιμή, αλλά και θέση ευθύνης και όχι θέση προβολής και ιδιοτελών επιδιώξεων), κάλεσε τους συναδέλφους με την καθημερινή τους στάση να αντισταθούν.
Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων έλεγε "Γι αυτό συνάδελφοι καλείστε όλοι συστηματικά και μεθοδικά, αλλά στα πλαίσια του ρόλου μας και των εκπαιδευτικών μας αντικειμένων:
1. Να παραγγέλλετε τις εξετάσεις που επιστημονικά σας χρειάζονται για την αξιολόγηση, διάγνωση ή παρακολούθηση των ασθενών σας, αδιαφορώντας για το αν τις αναγνωρίζει ή όχι ο επί πάντων κριτής - ελεγκτής του ταμείου
2. Να συνταγογραφείτε με βάση τις επιστημονικές γνώσεις σας για ότι άπτεται των χρονίων και οξέων προβλημάτων και των κοινών νοσημάτων που αποτελούν αντικείμενο της εκπαίδευσής σας και περιλαμβάνονται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ειδικότητος, αδιαφορώντας και πάλι για το αν αυτά γίνονται αποδεκτά ή όχι
3. Να χορηγείτε τις άδειες και τα πιστοποιητικά που έχουν συνάφεια με τα νοσήματα που διαχειριζόμαστε, αδιαφορώντας για το αν αυτά γίνουν αποδεκτά ή όχι
Να καταγγέλλετε προς κάθε κατεύθυνση και με παρρησία κάθε αμφισβητία της ειδικότητός μας"
Σήμερα, αναψηλαφώντας την πορεία της Γ.Ι. στη χώρα μας, θεωρώ ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι ίδιοι οι Γ.Γ.
Τα λόγια αυτά π.χ. έπεσαν στο κενό, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο "βολεύονταν" οι περισσότεροι και δεν έκαναν κανένα βήμα να "αποτινάξουν τον ζυγό.
Ελάχιστοι ακολούθησαν τις προτροπές της Ένωσης, όπως ελάχιστοι μαζεύτηκαν στην Αριστοτέλους όταν εκποιούνταν η ειδικότητά μας από πανεπιστημιακό καθηγητή που τότε η επιστημονική κοινότητα (αλήθεια αυτή?) του είχε εμπιστευθεί την διαχείριση των της υγείας των Ελλήνων πολιτών.
Από ότι φαίνεται τελικά "τοιούτος έπρεπε ημίν αρχιερεύς"
(πτυχές της ιστορίας από κάτι "κουρασμένα παλικάρια")
(Το πλήρες κείμενο εκείνης της; Επιστολής -για όσους έχουν υπομονή- επισυνάπτεται)