Επιβίωση ιδιώτη Ιατρού χωρίς σύμβαση με Ταμεία;

[medicus]

Καλημέρα σε όλους τους αναγνώστες.

Θα ήθελα λίγο από τον χρόνο σας, να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη σχετικά με τα όσα έχουν γραφτεί παραπάνω και ίσως γραφτούν και στη συνέχεια.
Ασκώ την Ιατρική Τέχνη ως πρωτοβάθμιο επίπεδο, σε ιδιωτικό ιατρείο, χωρίς να είμαι συμβεβλημένος με κανένα ταμείο και δεν συνταγογραφώ σε κανένα βιβλιάριο ασφαλισμένου(ούτε του Δημοσίου ή του ΟΓΑ). Στην περιοχή μου(περίπου 10.000 κάτοικοι επιπλέον 10.000 κατοίκων των πέριξ χωριών), υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς. Επιπλέον ιδιωτεύουν 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι. Να σημειώσω ότι υπάρχουν 24 φαρμακεία στο σύνολο της περιοχής.
Όταν έκανα έναρξη του ιατρείου μου δέχτηκα πολλά σχόλια σχετικά με τη βιωσιμότητά του.Πώς θα μπορούσε ένα ιατρείο να λειτουργήσει χωρίς σύμβαση με ταμεία ανάμεσα σε ένα χώρο «κορεσμένο» από επαγγελματίες του χώρου της υγείας; Δεν πτοήθηκα ούτε λεπτό. Έσκυψα το κεφάλι κάτω και έκανα τα εξής:
1. Δεν ανακατεύτηκα με καμμία «πονηρή» δοσοληψία(π.χ. συνάδελφοι, φαρμακευτικές εταιρείες, φαρμακοποιοί, μικροβιολόγοι, διαγνωστικά εργαστήρια).
2. Ακολούθησα απλές και δοκιμασμένες θεραπείες.
3. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου χωρίς μεγάλο αντίτιμο και πάντα με έκδοση απόδειξης.
4. Προσέφερα στον ασθενή την Τέχνη μου, χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυσνη, για όποια, συνοδό της κλινικής, εξέταση λάμβανε χώρα στο ιατρείο μου(π.χ. υπερηχογράφημα, καρδιογράφημα, σπιρομέτρηση).
5. Δεν κοίταξα ποτέ το ρολόι μου όταν εξέταζα ή συνομιλούσα με τον ασθενή για την πάθησή του.
6. Διατήρησα πλήρες και αναλυτικότατο αρχείο.
7. Έκλεισα τα αυτιά μου, για να μην ακούω κανένα σχόλιο, είτε θετικό είτε αρνητικό.
8. Έκλεισα το στόμα μου και δεν σχολίασα ουδέποτε κανέναν, αν και αποδεδειγμένα γνωρίζω ότι ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματιών υγείας(ιατροί, φαρμακοποιοί κ.ά.) εκμεταλλεύονται τους πάντες και τα πάντα.[/li]

Ακολουθώντας όλα τα προαναφερθέντα, κατάφερα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα(περίπου4-5 μήνες) το ιατρείο μου να είναι καθημερινά γεμάτο και, δόξα τω Θεώ έτσι συνεχίζεται έως και σήμερα. Όχι γιατί είμαι καλύτερος επιστήμονας από τους υπόλοιπους, ούτε καλύτερος άνθρωπος. Απλά κοιτάζω το ιατρείο μου και δεν μ’ενδιαφέρει αν οι υπόλοιποι έχουν περισσότερους ή λιγότερους ασθενείς από εμένα ή αν κερδίζουν(και από που) περισσότερα ή λιγότερα χρήματα.
Το μόνο που κοιτάζω είναι να γίνονται καλά οι ασθενείς μου με όσο το δυνατόν φθηνότερες και συντομότερες θεραπευτικές αγωγές και, επίσης, να κερδίζω τόσα όσα χρειάζομαι. Έτσι καταφέρνω να έχω ήσυχο ύπνο και ηρεμία, κάτι που φαίνεται ότι υπολογίζουν και εκτιμούν, με τον τρόπο τους οι ασθενείς. Κανείς τους δεν νοιάζεται αν είμαι συμβεβλημένος ή όχι ή αν με «συστήνει» ο φαρμακοποιός. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου και το δικό μου βραβείο μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Πριν κλείσω το κουραστικό μου κείμενο, θέλω να πω το εξής. Όταν, κάποτε, αηδιασμένος και πικραμένος απ’όλα αυτά και άλλα πολλά, που σωστά σχολιάζετε, ρώτησα τον πατέρα μου(αγράμματος αλλά σοφός) ποιοι είναι τελικά «μάγκες» στη ζωή, μου απάντησε: «μάγκας είναι μόνο αυτός που θα κοροϊδέψει τον Χάρο».

Σας ευχαριστώ

[Denominator]

Ασκώ την Ιατρική Τέχνη ως πρωτοβάθμιο επίπεδο, σε ιδιωτικό ιατρείο, χωρίς να είμαι συμβεβλημένος με κανένα ταμείο και δεν συνταγογραφώ σε κανένα βιβλιάριο ασφαλισμένου(ούτε του Δημοσίου ή του ΟΓΑ).
...
Ακολουθώντας όλα τα προαναφερθέντα, κατάφερα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα(περίπου4-5 μήνες) το ιατρείο μου να είναι καθημερινά γεμάτο και, δόξα τω Θεώ έτσι συνεχίζεται έως και σήμερα.
...
Το μόνο που κοιτάζω είναι να γίνονται καλά οι ασθενείς μου με όσο το δυνατόν φθηνότερες και συντομότερες θεραπευτικές αγωγές και, επίσης, να κερδίζω τόσα όσα χρειάζομαι.
...
Κανείς τους δεν νοιάζεται αν είμαι συμβεβλημένος ή όχι...

Κατ' αρχάς σας συγχαίρω δημοσίως για το κείμενό σας. Το να γράψει κανείς στις μέρες μας τέτοια πράγματα χρειάζεται φόβο Θεού, γεγονός σπάνιο (αλλά όχι απόν).
Δε σας κρύβω ότι η στάση που αναφέρετε ότι τηρείτε απέναντι στην Ιατρική και τους ασθενείς σας είναι ιδανικό για μένα - το θέλω πολύ αλλά δυστυχώς δεν το καταφέρνω τις περισσότερες φορές.
Οι προβληματισμοί που θέτετε με απασχόλησαν πολύ όταν κλήθηκα να ανοίξω για δεύτερη φορά ιατρείο (μετά από την παραίτησή μου από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο όπου εργαζόμουν ως Λέκτορας).
Στην αρχή είχα αποφασίσει και εγώ να μην κάνω συμβάσεις με τα ταμεία (τότε μάλιστα επέτρεπε ακόμη ο ΟΠΑΔ τη συνταγογραφία - αλλά δεν είχε ανακοινωθεί και η συνεργασία του ΙΚΑ με τους ιδιώτες). Την απώλεια των ασθενών που θα με επισκέπτονταν λόγω της σύμβασής μου με την ασφάλειά τους θα την αντικαθιστούσα διατηρώντας ένα τιμολόγιο που οι περισσότεροι θα μπορούσαν να το ανεχθούν χωρίς πρόβλημα (είχα αποφασίσει να ζητώ αμοιβή 20 ευρώ για την επίσκεψη στο ιατρείο και 25 για το σπίτι, όπως δηλαδή ορίζει το κρατικό τιμολόγιο).
Την αρχική αυτή απόφαση ακολούθησαν λογισμοί όπως: "Γιατί αποκλείεις τους συγγενείς σου και τους φίλους σου που ούτως ή άλλως δε θα τους έπαιρνες χρήματα;" ή "Γιατί να βλέπεις μόνο τα δύσκολα περιστατικά τα οποία έχουν γυρίσει τους περισσότερους γιατρούς της πόλης και δεν έχουν βρει θεραπεία;" κ.λ.π.
Με αυτές τις απλές σκέψεις ενέδωσα τότε και έκανα σύμβαση με όλα τα ταμεία.
Τώρα, μετά από 10 μήνες, και με δεδομένες τις μεταβολές που έχουν επέλθει, έρχονται κατά καιρούς και κάποια πιο ενοχλητικά ερωτήματα: "Αν δεν είχες σύμβαση με τον ΟΠΑΔ, θα ταλαιπωρούσες τους ασθενείς σου με το να πηγαίνουν στον ένα και στον άλλο γιατρό για να τους γράψει τις εξετάσεις και τα φάρμακα", ή "Αν δεν συνεργαζόσουν με το ΙΚΑ δε θα μπορούσες να ανακουφίσεις 80 ασθενείς της πόλης σου που ζουν στα όρια της φτώχειας και το μόνο που έχουν να σου χαρίσουν είναι ένα εγκάρδιο ευχαριστώ", ή ακόμη "Δόξα τω Θεώ που είναι και τα ταμεία και έχουμε τη δυνατότητα να δώσουμε δουλειά και σε κάποιους νέους ανθρώπους σε αυτήν την εποχή της απελπισίας".
Ειδικά όμως την άρνηση της γνωστοποίησης στον ΟΓΑ δεν μπόρεσα να τη δικαιολογήσω διότι δε μας κοστίζει τίποτε. Στην καλύτερη περίπτωση χρεώνουμε τον ασθενή μας (που δεν προέρχεται και από τα πλουσιότερα στρώματα της κοινωνίας μας) με 3 ευρώ καθώς και κάποια ώρα αναμονή στο Κ.Υ. για συνταγογράφηση. Ίσως βέβαια η υποχρέωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης να αποτελεί μία λογική εξήγηση συν τω χρόνω.
Σαφώς με τον ΕΟΠΥΥ θα αλλάξουν μορφή τα παραπάνω διλήμματα και ίσως βρεθούμε μπροαστά σε πιο δύσκολες αποφάσεις.
Αυτό που δε θα αλλάξει είναι η δυσκολία του κόσμου να ανταποκριθεί σε μετρητά - και αυτό είναι που με προβληματίζει κι εμένα όλο και περισσότερο.

[Δ. Κουναλάκης]

Αν δεν σου κάνει κόπο, για πες για τι ειδικότητα μιλάμε;

[Γ.Κτιστάκης]

Καλημέρα σε όλους τους αναγνώστες.

Θα ήθελα λίγο από τον χρόνο σας, να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη σχετικά με τα όσα έχουν γραφτεί παραπάνω και ίσως γραφτούν και στη συνέχεια.
Ασκώ την Ιατρική Τέχνη ως πρωτοβάθμιο επίπεδο, σε ιδιωτικό ιατρείο, χωρίς να είμαι συμβεβλημένος με κανένα ταμείο και

δεν συνταγογραφώ σε κανένα βιβλιάριο ασφαλισμένου(ούτε του Δημοσίου ή του ΟΓΑ). Στην περιοχή μου(περίπου 10.000 κάτοικοι επιπλέον 10.000 κατοίκων των πέριξ χωριών), υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς. Επιπλέον ιδιωτεύουν 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι. Να σημειώσω ότι υπάρχουν 24 φαρμακεία στο σύνολο της περιοχής.
Όταν έκανα έναρξη του ιατρείου μου δέχτηκα πολλά σχόλια σχετικά με τη βιωσιμότητά του.Πώς θα μπορούσε ένα ιατρείο να λειτουργήσει χωρίς σύμβαση με ταμεία ανάμεσα σε ένα χώρο «κορεσμένο» από επαγγελματίες του χώρου της υγείας; Δεν πτοήθηκα ούτε λεπτό. Έσκυψα το κεφάλι κάτω και έκανα τα εξής:

Καταρχήν σας εύχομαι ότι το καλύτερο.
 Το παρακάτω μην το εκλάβετε ως προσωπική αιχμή αλλά θα ήθελα την γνώμη σας για το πώς θεωρείτε ότι θα  πρέπει να γίνεται!!
Δηλαδή οι ασθενείς που εξετάζονται από εσάς, πληρώνουν  και τις εξετάσεις και τα φάρμακα? Ή μήπως απευθύνονται αλλού, για να τα περάσουν δια μέσου του ταμείου τους?
[/list]

[medicus]

Αν δεν σου κάνει κόπο, για πες για τι ειδικότητα μιλάμε;

Ζητάω συγγνώμη για την παράληψη, «Ιατρείο άνευ ειδικότητας» ή απλά «Ιατρείο». Έχω κάνει 5 χρόνια ειδίκευση στην ειδικότητα της Παθολογικής Ανατομικής και στη συνέχεια αποφάσισα ν’ ανοίξω ιδιωτικό Iατρείο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, σύμφωνα με το Π.Δ.84/2001(1.2, 2.1, 5.2.α, 5.2.β, 5.2.γ). Δεν με ενδιαφέρει ο δημόσιος τομέας και είναι οικονομικά ασύμφορο, πλέον, να ανοίξω ένα ιδιωτικό εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής. Επιπλέον ασχολούμαι περισσότερο από 15 χρόνια με την βιοστατιστική και χρεισιμοποιώ τις γνώσεις που έλαβα από την ειδικότητα για έρευνες σε ιδιωτικό επίπεδο. Συγκεκριμένα ασχολούμαι με τα εξής θέματα:
1. θεωρητικές μελέτες σχετικά με την εφαρμογή μη γραμμικών δυναμικών συστημάτων στην ιατρική διάγνωση και θεραπευτική.
2. Επιδημιολογικές ιατρικές μελέτες "κλειστών" πληθυσμών.
3. Ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και προληπτική ιατρική.
Κάνω τις μελέτες από προσωπική ευχαρίστηση για την έρευνα και δεν ενδιαφέρομαι καθόλου να χρησιμοποιήσω τις εργασίες μου, που παρουσιάζω σε συνέδρια, για να καταλάβω μία θέση σε οποιοδήποτε φορέα, δημόσιο ή ιδιωτικό.

[medicus]

Καλημέρα σε όλους τους αναγνώστες.

Θα ήθελα λίγο από τον χρόνο σας, να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη σχετικά με τα όσα έχουν γραφτεί παραπάνω και ίσως γραφτούν και στη συνέχεια.
Ασκώ την Ιατρική Τέχνη ως πρωτοβάθμιο επίπεδο, σε ιδιωτικό ιατρείο, χωρίς να είμαι συμβεβλημένος με κανένα ταμείο και

δεν συνταγογραφώ σε κανένα βιβλιάριο ασφαλισμένου(ούτε του Δημοσίου ή του ΟΓΑ). Στην περιοχή μου(περίπου 10.000 κάτοικοι επιπλέον 10.000 κατοίκων των πέριξ χωριών), υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς. Επιπλέον ιδιωτεύουν 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι. Να σημειώσω ότι υπάρχουν 24 φαρμακεία στο σύνολο της περιοχής.
Όταν έκανα έναρξη του ιατρείου μου δέχτηκα πολλά σχόλια σχετικά με τη βιωσιμότητά του.Πώς θα μπορούσε ένα ιατρείο να λειτουργήσει χωρίς σύμβαση με ταμεία ανάμεσα σε ένα χώρο «κορεσμένο» από επαγγελματίες του χώρου της υγείας; Δεν πτοήθηκα ούτε λεπτό. Έσκυψα το κεφάλι κάτω και έκανα τα εξής:

Καταρχήν σας εύχομαι ότι το καλύτερο.
 Το παρακάτω μην το εκλάβετε ως προσωπική αιχμή αλλά θα ήθελα την γνώμη σας για το πώς θεωρείτε ότι θα  πρέπει να γίνεται!!
Δηλαδή οι ασθενείς που εξετάζονται από εσάς, πληρώνουν  και τις εξετάσεις και τα φάρμακα? Ή μήπως απευθύνονται αλλού, για να τα περάσουν δια μέσου του ταμείου τους?
[/list]

Ουδεμία παρεξήγηση για την παρατήρησή σας, ίσα-ίσα είναι αρκετά εύστοχη.
Όσον αφορά τις εργαστηριακές εξετάσεις, το ετήσιο κόστος ανά ασθενή για πρωτοβάθμια περίθλαψη είναι πάρα πολύ μικρό, εφόσον ο ιατρός εξαντλεί κάθε δυνατή κλινική εξέταση με τις γνώσεις που αντλούνται από τις τεχνικές της «ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑΣ» και δεν ζητάει από τον ασθενή περιττές εξετάσεις και με μεγάλη συχνότητα. Επιπλέον η βασική ανάγνωση του υπερηχογραφήματος, του καρδιογραφήματος, της σπιρομέτρησης-ροομέτρησης και άλλων διαγνωστικών μεθόδων, που λαμβάνουν χώρα στο ιατρείο μου, επικουρεί στη διαγνωστική διαδικασία.
Σχετικά με τις αγωγές που δίδω στους ασθενείς μου, πάντα για πρωτοβάθμια περίθλαψη, χρησιμοποιώ 174 εμπορικά σκευάσματα με τις εξής αναλογίες λιανικής τιμής:
    1.  135 σκευάσματα με λιανική τιμή <7,5€
    2.   28 σκευάσματα με λιανική τιμή 7,5-13,8€
    3.    7 σκευάσματα με λιανική τιμή 14-23,7€
    4.    4 σκευάσματα με λιανική τιμή >24€
Μέχρι στιγμής, όσα χρόνια λειτουργώ το ιατρείο μου, δεν μου έχει προκύψει διαφορετική ανάγκη από αυτά τα 174 σκευάσματα. Προσπαθώ και αγωνίζομαι να λύσω τα καθημερινά προβλήματα υγείας της κοινότητας στην οποία ζω, με σύντομο και οικονομικό τρόπο για τον ασθενούντα, και όπως αποδεικνύεται ο κόσμος το εκτιμάει και τον ευχαριστώ γι’αυτό.
Πάντως τις όποιες επιπλέον εργαστηριακές εξετάσεις τους ζητάω τις πληρώνουν μετρητοίς οι ίδιοι. Όπως επίσης το ίδιο συμβαίνει και με τα φάρμακά τους, είτε γίνομαι πιστευτός είτε όχι.
Φυσικά, οι συνάδελφοι συμβεβλημένοι με Ταμεία, πιστεύω ότι έχουν αρκετά περισσότερη δουλειά από εμένα, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει από την στιγμή που βγάζω το επιούσιο και ασκώ την Ιατρική Τέχνη με τον τρόπο που εγώ θέλω, χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις και με επιπλέον χρόνο να ασχολούμαι με τις μελέτες μου.
Κλείνοντας, και για να μην προκαλώ, θέλω να επισημάνω ότι προέρχομαι από βιοπαλαιστές γονείς, δεν έχω δικό μου σπίτι, μόνο ένα αυτοκίνητο 1300κε 12ετίας και γενικά δεν έχω από αλλού επιπλέον πόρους. Ο πλούτος μου είναι οι γονείς μου, που μου δίδαξαν Αρχές και Ηθική, η γυναίκα μου που συμπορευόμαστε και με στηρίζει και ο υπέροχος γιος μας που μου παίρνει όλα τα βάρη από πάνω μου όταν τον κοιτάω. Όλα τα υπόλοιπα, για μένα, είναι περιττά.

[Denominator]

Σχετικά με τις αγωγές που δίδω στους ασθενείς μου, πάντα για πρωτοβάθμια περίθλαψη, χρησιμοποιώ 174 εμπορικά σκευάσματα με τις εξής αναλογίες λιανικής τιμής:
    1.  135 σκευάσματα με λιανική τιμή <7,5€
    2.   28 σκευάσματα με λιανική τιμή 7,5-13,8€
    3.    7 σκευάσματα με λιανική τιμή 14-23,7€
    4.    4 σκευάσματα με λιανική τιμή >24€
Μέχρι στιγμής, όσα χρόνια λειτουργώ το ιατρείο μου, δεν μου έχει προκύψει διαφορετική ανάγκη από αυτά τα 174 σκευάσματα.

Επιτρέψτε μου να θέσω εκ νέου κάποιες σκέψεις, περισσότερο για να διδαχθούμε.
Με βάση την πρακτική σας τι κάνετε σε έναν ασθενή ο οποίος:
- έχει έρπητα ζωστήρα και πρέπει να λάβει αγωγή
- είναι υπερτασικός και δε ρυθμίζεται μόνο με διουρητικά και β-αναστολείς (συνδυασμός φθηνός μεν αλλά με προβληματικό μεταβολικό προφίλ)
- είναι διαβητικός υπό μετφορμίνη και σουλφονυλουρία (μέγιστες δόσεις) και εμφανίζει εκτροπή
- είναι διαβητικός και πρέπει να τεθεί σε ινσουλίνη (και βέβαια απαιτεί αναλώσιμα)
- παρουσιάζει στον υπέρηχό σας υποηχοϊκές εστίες ήπατος που θα μπορούσαν να είναι μεταστάσεις
- είναι καταθλιπτικός και σας εκλιπαρεί να τον βοηθήσετε εσείς και κανένας άλλος

Θα μπορούσα να συμπληρώσω πολλά σενάρια, αλλά πιστεύω ότι μετέδωσα το πνεύμα μου.
Και ρωτώ, καλοπροαίρετα πάντα:
Αντί να επιλέγω εγώ ασθενείς (αφού πολλοί από αυτούς που θα ήθελαν, δεν μπορούν να με επιλέξουν με βάση τους όρους που θέτω), μήπως είναι καλύτερο να με επιλέγουν αυτοί (να έρχονται δηλαδή όσοι περισσότεροι γίνεται από αυτούς που θέλουν καθώς βρίσκουν μη απαγορευτικούς τους όρους της συνεργασίας);

[medicus]

Στο ιατρείο, υποδέχομαι τον ασθενή και προσπαθώ να θέσω διάγνωση. Ακολούθως αντιμετωπίζω τον ασθενή ο ίδιος ή, αν χρειάζεται, τον παραπέμπω στις επί μέρους ειδικότητες ή στο Νοσοκομείο. Έτσι στο Νοσοκομείο ή στον Ειδικό φθάνουν διαγνωσμένα ή, σε μεγάλο βαθμό, διερευνηθέντα περιστατικά και απομένει είτε η εξειδικευμένη θεραπεία τους είτε, σπανιότερα, η περαιτέρω διερεύνηση τους.
Η στατιστική ανάλυση των δεδομένων του ιατρείου μου, συνολικά, έχει δείξει ότι το 11,05% των επισκέψεων παραπέμφθηκαν σε Ειδικό Ιατρό ή σε Νοσοκομείο. Το υπόλοιπο 88,95% το αναλαμβάνω εγώ. Πιστέψτε με είναι ήδη αρκετή η δουλειά και θα είμαι αχάριστος να πω ότι δεν μου φτάνουν για να ζήσω αξιοπρεπώς, εγώ και η οικογένειά μου. «Ο ήλιος ξημερώνει για όλον τον κόσμο». 
Ο ρόλος ο δικός μου αφορά στην πρωτοβάθμια φροντίδα. Σίγουρα υπάρχουν «όροι» που θέτονται από τον ρόλο του κάθε ιατρού. Εγώ προσωπικά αυτά δύναμαι να προσφέρω και αυτό προσπαθώ να κάνω σε καθημερινή βάση. Δεν υποχρεώνω κανέναν να έρθει στο ιατρείο μου. Απλά όποιος έρχεται προσπαθώ, όσο είναι στις δυνάμεις μου, να του προσφέρω το αγαθό της Υγείας. Και αυτό είναι που με γεμίζει ευτυχία, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

Ευχαριστώ 

[Δ. Κουναλάκης]

Ενδιαφέρουσες απόψεις. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε κάποια πράγματα:
- Εάν θέλεις να κάνεις σύμβαση με ταμεία για παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μπορείς; Ξέρω ότι με ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΙΚΑ δεν μπορείς. Άρα δεν είναι επιλογή σου.

Μερικές απορίες ακόμη:
- Ασκείς την ιατρική σε μεγάλο αστικό κέντρο ή σε αγροτική περιοχή;
- Μια που έχεις τόσο καλά στατιστικά δεδομένα, θα είχες την καλοσύνη να μας πεις το ποσοστό των ασθενών σου που έχουν ΟΠΑΔ, ΟΓΑ, ΙΚΑ;

[medicus]

Ενδιαφέρουσες απόψεις. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε κάποια πράγματα:
- Εάν θέλεις να κάνεις σύμβαση με ταμεία για παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μπορείς; Ξέρω ότι με ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΙΚΑ δεν μπορείς. Άρα δεν είναι επιλογή σου.

Μερικές απορίες ακόμη:
- Ασκείς την ιατρική σε μεγάλο αστικό κέντρο ή σε αγροτική περιοχή;
- Μια που έχεις τόσο καλά στατιστικά δεδομένα, θα είχες την καλοσύνη να μας πεις το ποσοστό των ασθενών σου που έχουν ΟΠΑΔ, ΟΓΑ, ΙΚΑ;

ΠΡΩΤΟΝ: Εγώ δεν είπα ποτέ ότι είναι επιλογή μου το να μην κάνω σύμβαση. Απλά είπα ότι δεν έχω σύμβαση με κανένα ταμείο. Αυτό μπορεί, ίσως, να ενθαρρύνει τον κάθε νέο ιατρό που αναζητάει εργασία.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ασκώ την Ιατρική σε ημιαστική-αγροτική περιοχή.

ΤΡΙΤΟΝ: ΟΓΑ(58,46%), ΙΚΑ(9,66%), ΟΑΕΕ(6,94%), ΟΠΑΔ(1,90%), Λοιπά(5,70%), Ανασφάλιστοι(17,34%)

[Δ. Κουναλάκης]

Ούτε εγώ είπα ότι δεν μπορεί να σταθεί ιατρείο χωρίς συμβάσεις με ταμεία. Όμως μπορεί να σταθεί και δεύτερο και τρίτο ιατρείο χωρίς συμβάσεις στην ίδια περιοχή, ώστε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση; Η άποψη μου είναι όχι.
Γιατί αξιέπαινη η προσπάθεια σου όταν δεν έχεις επιλογή να συμβληθείς με ταμεία και επιλέγεις να ανοίξεις ιδιωτικό ιατρείο χωρίς συμβάσεις αλλά είναι η εξαίρεση για την πρωτοβάθμια φροντίδα. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα έχουν εξίσου επιτυχία μιμητές στο ίδιο χωροταξικό περιβάλλον. Επίσης, όμως καλά το διαφήμισες, οι γνώσεις βιοστατιστικης (σε μια εποχή που η πλειοψηφία των γιατρών χρειάζεται και αυτές τις υπηρεσίες για έχει δημοσιευμένες εργασίες για να διεκδικήσει θέσεις) μπορεί να αποτελέσει ένα πρόσθετο βιοποριστικό έσοδο για να ξεκινήσει κανείς.

Που στηρίζω τα παραπάνω; Δες ποιοι είναι οι πιο πολλοί ασθενείς σου.
- Είναι οι ανασφάλιστοι, που θα ενδιαφερθούν για κάποιον που μετράει το κόστος των φαρμάκων και εξετάσεων γιατί το πληρώνουν έτσι κι αλλιώς.
- Οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ, που σε μια αγροτική περιοχή με 10 αγροτικούς που αλλάζουν κάθε χρόνο, και κάποιους πιο απρόσιτους επιμελητές, ψάχνουν ένα σταθερό γιατρό να εμπιστευτούν για να γράφουν κανονικά μετά τα φάρμακα και τις εξετάσεις που τους προτείνεις στο βιβλιάριο.
- Ο ιδιωτικός τομέας στην περιοχή σου δεν είναι κορεσμένος. 3 Παθολόγοι και 1 γενικός ιατρός δεν είναι καθόλου αρκετοί για 20000 κατοίκους σε σχέση με πολλές άλλες περιοχές που γνωρίζω. Ειδικά εάν δεν υπάρχει μεγάλο νοσοκομείο κοντά.

Αλήθεια...
- εάν το κέντρο υγείας αποκτήσει άλλους 10 μόνιμους ιατρούς, πιστεύεις ότι θα αλλάξει ο αριθμός των ασθενών του ΟΓΑ που σε επισκέπτονται ιδιαίτερα, εάν δεν μπορούν να γράφουν τα φάρμακα στο βιβλιάριο των ασθενών σου;
- εάν έρθουν άλλοι δύο ιατροί, που ιδιωτεύουν με τον ζήλο και τις ίδιες προσπάθειες όπως εσύ, τι νομίζεις ότι θα συμβεί;

Δεν σε κατηγορώ, το αντίθετο. Αλλά δεν το θεωρώ παράδειγμα για μίμηση πλην ειδικών εξαιρέσεων.

[Denominator]

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσω για ακόμη μία φορά ότι επικροτώ την προσπάθεια και τον έντιμο αγώνα του συναδέλφου medicus και σε πολλά σημεία εμπνέομαι από αυτόν.

Προσπαθώντας να μη φέρω σε αμηχανία τη συζήτηση δεν έθεσα εξαρχής το θέμα που ο κ. Κουναλάκης έθεσε περί αδυναμίας σύμβασης με τα βασικά ταμεία ενός ιατρού άνευ ειδικότητας. Παρόλα αυτά στη συνέχεια κατάλαβα ότι ούτε και εκεί ήταν το ζήτημα.

Με αφορμή τα όσα πολύ ωραία και αληθινά γράφτηκαν σε αυτό το θέμα διατυπώνω (ίσως κάπως πρώιμα διότι δεν έχουμε τα τελικά δεδομένα) κάποιες σκέψεις για την καινούργια κατάσταση που θα βιώσουμε στα πλαίσια λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ.
1) Φαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια της πολιτείας δια του Υπουργού Υγείας να περιορίσει το κόστος της Δημόσιας Υγείας στο ελάχιστο δυνατό.
2) Όσον αφορά τον τομέα των ιατρικών δαπανών, το τμήμα της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης έχω την εκτίμηση ότι περιλαμβάνει λιγότερες ελαστικές δαπάνες σε σχέση με αυτό της πρωτοβάθμιας.
3) Σε ένα κράτος πρόνοιας (ότι κι αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας) πρέπει να διασφαλίζεται ένα ελάχιστο όριο παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας ώστε ο κάθε πολίτης να απολαμβάνει τα στοιχειώδη ανεξάρτητα από το εισόδημά του.

Με βάση τα πιο πάνω αξιώματα, ερχόμαστε να προβληματιστούμε με τα σχέδια του Υπουργείου Υγείας (όσα τέλως πάντων περιήλθαν εις γνώσιν του τύπου):
1) Με τη θέσπιση του ΕΟΠΥΥ απελευθερώνεται η συνταγογραφία σε όλους ανεξαιρέτως τους ιατρούς (συμβεβλημένους και μη).
2) Στα πλαίσια του κοινού φορέα εξετάζεται η αποζημίωση κατά ασθενή της τάξης των 3 ευρώ (με επιπλέον συμμετοχή του ασθενή 5 ευρώ).
3) Η παραπάνω αποζημίωση δεν έχει ξεκαθαριστεί αν θα αναφέρεται στο όριο των 300 ασθενώντο μήνα ή θα αφορά ένα ωράριο καθημερινής λειτουργίας (στυλ ΟΑΕΕ) ή θα ακολουθεί μία άλλη λογική.

Τα πρόχειρα συμπεράσματα που μπορεί κανείς να βγάλει είναι τα εξής:
1) Η μέγιστη συνολική αποζημίωση κάθε ιατρού το μήνα θα κυμαίνεται περίπου στα 900 ευρώ (ή κάπου εκεί), ήτοι -30% περίπου μεσοσταθμισμένος φόρος (αυξομειώνεται ανάλογα με το συνολικό ετήσιο εισόδημα) περίπου 630 ευρώ.
2) Δεν μπορεί να προσδιορίσει κανείς πόσες εργατοώρες θα χρειάζεται κανείς για να διεκδικεί αυτά τα 630 ευρώ (χαρτάκια, καταστάσεις, επισκέψεις σε υπηρεσίες, επισκέψεις σε τράπεζες κ.λ.π. για να μη βάλουμε μέσα τα τηλέφωνα και τις ώρες μπρος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για ενημέρωση διατάξεων που αλλάζουν/προστίθενται με ρυθμό που πολλές φορές αιφνιδιάζει και τους ίδιους τους αρμόδιους δημόσιους υπαλλήλους).
3) Από τα πιο πάνω αρχίζει κανείς να σκέφτεται ποιος είναι ο λόγος να κάνει σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ.

Και μάλλον έτσι θα γίνει. Οι περισσότεροι ιατροί της ΠΦΥ (γιατί οι υπόλοιπες ειδικότητες το έχουν κάνει ήδη ως επί το πλείστον τώρα που η επίσκεψη είναι 20 ευρώ) θα απέχουν από τον ΕΟΠΥΥ και θα πορευθούν όπως και ο συνάδελφός μας που ξεκίνησε το θέμα.

Μπροστά μας λοιπόν ανοίγεται μία νέα πραγματικότητα:
1) Πώς θα λειτουργήσει το ιατρείο μας χωρίς συμβάσεις; Και εννοώ, όχι από πλευράς μόνο δικής μας, αλλά και από πλευράς των ασθενών μας; Δεν είναι λογικό αυτή η προσπάθεια για περικοπή δαπανών στην ΠΦΥ να αποπειραθεί να μοιραστεί μεταξύ ημών και των ασθενών μας με κάποιο τρόπο; Πώς θα γίνει αυτό; Θα πάρουν θέση οι Ιατρικοί Σύλλογοι; Θα θεσπιστεί ένα ελάχιστο επίσκεψης κατά ειδικότητα ώστε να διασφαλίζεται το κύρος του ιατρικού λειτουργήματος και ταυτόχρονα να μπορεί να προσεγγίσει τις υπηρεσίες αυτές το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων ή θα λειτουργήσουν οι νόμοι του εμπορίου;
2) Ποιοι θα είναι αυτοί που τελικά θα κάνουν σύμβαση με του ΕΟΠΥΥ, γιατί και με ποιο αντάλλαγμα;

Χωρίς να έχω αποκρυσταλλώσει κάποιες απαντήσεις για τα παραπάνω, σας τα μεταφέρω αν έχετε την καλή προαίρεση για συζήτηση.
 

[timex]

Να ρωτησω κατι;
Πως ειναι δυνατον να υπάρχει ανειδικευτος ιατρος σε περιοχη που  υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς καθως και 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι;
Αναφερομαι κυριως στους γενικους ιατρους και παθολογους...
Δεν απαγορευεται κατι τετοιο;;

[Denominator]

Να ρωτησω κατι;
Πως ειναι δυνατον να υπάρχει ανειδικευτος ιατρος σε περιοχη που  υπάρχει Κέντρο Υγείας με 3 Ειδικούς Παθολόγους, 1 Ειδικό Γενικής Ιατρικής και περίπου 10 Αγροτικούς Ιατρούς καθως και 3 Παθολόγοι, 1 Πνευμονολόγος, 2 Καρδιολόγοι, 1 Γυναικολόγος, 2 Ουρολόγοι, 3 Παιδίατροι, 2 Οφθαλμίατροι, 4 Μικροβιολόγοι;
Αναφερομαι κυριως στους γενικους ιατρους και παθολογους...
Δεν απαγορευεται κατι τετοιο;;

Σύμφωνα με το Π.Δ.84/2001 επιτρέπεται χωρίς να μπορεί ο ιατρός άνευ ειδικότητας να συμβληθεί με τα ταμεία.

[medicus]

Συμφωνώ, σχεδόν απόλυτα, με όλες τις παρατηρήσεις σας. Ήταν θέματα που και εμένα αρχικά με είχαν προβληματίσει. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο «έκλεισα» αυτιά και στόμα και ασχολήθηκα μόνο με τα του ιατρείου μου, αναμένοντας την όποια εξέλιξη. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή οι μέρες και οι εβδομάδες πέρναγαν με αγωνία για το τι θα γίνει.
Όπως έχω πει, δεν πιστεύω ότι είμαι καλύτερος από κανέναν και απλά προσπαθώ κάθε μέρα να μαθαίνω. Από την αρχή ήμουν ειλικρινής με τους ασθενείς, δεν τους εκμεταλλεύτηκα ποτέ. Όταν κάτι δεν το γνώριζα ή είχα αμφιβολίες δεν κρυβόμουν πίσω από «φιλοσοφικές» αναλύσεις, αλλά απλά τους παρέπεμπα εκεί που έπρεπε. Έβαλα από την αρχή τα όρια του ιατρείου και του εαυτού μου. Αλλά και όταν διαφωνούσα με μία προηγούμενη διάγνωση τους το έλεγα, χωρίς να επιμένω για την υποτιθέμενη «αυθεντία» μου. Επιπλέον και σε περιπτώσεις που κάπου έσφαλα, λίγο ή και πολύ, τους εξηγούσα ότι και τα λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα ζητώντας τους συγχρόνως τη συγγνώμη μου.
Απ’όλη αυτή τη στάση μου παρατήρησα ότι ο κόσμος άρχισε να έρχεται στο ιατρείο κάθε εβδομάδα και περισσότερος. Από τα λεγόμενα και από όσα και εγώ έχω βιώσει, στην κοινωνία, μέχρι τώρα κατάλαβα ότι ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει «αυθεντίες», «μοναδικούς» γιατρούς, απόλυτους και αλάνθαστους θεραπευτές και προ πάντων ιατρούς έτοιμους να φάει ο ένας τον άλλον.   
Θα ήθελα, με όλο το σεβασμό, σ’ αυτό το σημείο να θέσω στη συζήτησή μας και έναν ακόμη προβληματισμό. Πόσοι ιατροί σήμερα ακολουθούν την Ιατρική από αγάπη και πάθος; Πόσοι αγνοούν βασικές αρχές της κλινικής ιατρικής αλλά γνωρίζουν μέχρι λεπτομέρειας τον κάθε πολιτευόμενο ή κρατικό υπάλληλο που θα τους εξασφαλίσει μία ανεύθυνη και προσοδοφόρα εργασία; Πόσοι από εμάς δεν εκμεταλλευόμαστε το ασφαλιστικό σύστημα για να πλουτίσουμε, ξεχνώντας να ξοδέψουμε 200€ για ένα βιβλίο προκειμένω να εμπλουτίσουμε τις ήδη ελάχιστες γνώσεις μας σε έναν τόσο δύσκολο τομέα που είναι η υγεία του συνανθρώπου μας;
Τελικά, αν αφαιρέσουμε έστω και μέρος από τους παραπάνω «ιατρούς», βλέπουμε ότι για τον απλό κόσμο δεν υπάρχει «κορεσμός» στον ιατρικό χώρο. Αντιθέτως μάλλον μιλάμε για έλλειμα και μάλιστα σημαντικό και δύσκολα αναπληρούμενο.
Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ιατρών ανήκω, ξέρω όμως σε ποια ΘΕΛΩ να ανήκω. Και για αυτό μάχομαι, για να βελτιώσω τον εαυτό μου και όχι να περιμένω τη λύση από άλλους φορείς, που ούτως ή άλλως δεν θα βοηθήσουν ποτέ. Και αυτό, και μόνο αυτό, θέλω  να είναι το μήνυμά μου προς τους νεότερους ιατρούς. Να αγωνιστούν για το διάβα στην απέναντι όχθη. Γιατί η Ιατρική δεν πάσχει από «ασφαλιστική κρίση» αλλά από Ηθική και Ανθρωπισμό. Γιατί χωρίς ήθος η Ιατρική είναι ανούσια. Ένας κερδοσκόπος ιατρός με πελατολόγιο 10.000 ασθενείς θα αισθάνεται πάντα «κορεσμένος». Αντίθετα ένας ιατρός Ανθρωπιστής θα αισθάνεται πάντα ιατρός και άνθρωπος, ακόμη και χωρίς ασθενείς.

Και πάλι ευχαριστώ για τον χρόνο σας.