Εγώ καλώ όλους μας να σκεφτούμε τι θα συμβεί σε μία κοινωνία αν ξαφνικά πάψει να ισχύει το τεκμήριο αθωότητας. ΣΕ ΟΛΟΥΣ, όμως.
To μοντέλο που προετοιμάζεται για το ΕΣΥ προσομοιάζει με μία κρίσιμη καμπή της Γαλλικής Επανάστασης, που έμεινε στην Ιστορία με το προσωνύμιο: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος (Bασιλεία του Τρόμου).
Πραγματικά, σύμφωνα με Νόμο που πέρασε στη Συμβατική η ελεγχόμενη από τη λέσχη των Γιακωβίνων Επιτροπή Σωτηρίας, με επικεφαλής τον Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο και ιθύνοντα νου τον Αντουάν Σαιν Ζυστ, αρκούσε μόνο μια απλή κατηγορία για αντεπαναστατική δράση προκειμένου να χάσει κανείς το κεφάλι του στη γκιλοτίνα.
Η Βασιλεία του Τρόμου έλαβε τέλος την 9η του μηνός Θερμιδώρ (σύμφωνα με το Επαναστατικό ημερολόγιο του Φαμπρ, που κι εκείνος καρατομήθηκε ως "εχθρός της Επανάστασης") όταν οι αντίπαλοι των Γιακοβίνων συνασπίστηκαν (φοβούμενοι ότι θα έρθει και η δική τους σειρά να χάσουν το κεφάλι τους), συνέλαβαν με στρατιωτική δράση την ηγετική ομάδα των Γιακωβίνων (Ροβεσπιέροι, Κουτόν, Σαιν Ζυστ κ.λπ) και τους οδήγησαν στο ικρίωμα.
Αναβίωση της Βασιλείας του Τρόμου, πριν το Ελληνικό ΕΣΥ του 2012-13 είχαμε και στην περίοδο των μεγάλων δικών της Μόσχας το 1936-37, όταν μυστακιοφόρος Γεωργιανός επικεφαλής της ΕΣΣΔ (δεν αναφέρω το όνομά του) αποφάσισε να απαλλαγεί από πρώην συντρόφους του όπως οι Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, κ.λπ με την ίδια, παλαιά κατηγορία "Εχθροί της Επανάστασης και του Λαού". Ο αρμόδιος Γενικός Εισαγγελέας Βισίνσκι, δεν αρκούνταν απλά στο ν΄αποσπάσει με ψυχικά βασανιστήρια τις "ομολογίες" των κατηγορουμένων, αλλά ήθελε να επαναλαμβάνονται συνεχώς στο ακροατήριο και έτσι είχαμε αλήστου μνήμης διαλόγους όπως:
Εισαγγελέας: Δηλαδή θέλατε να δολοφονήσετε τον σύντροφο (.... <ακατονόμαστος> ... )
Κατηγορούμενοι: Ναι, θέλαμε να δολοφονήσουμε τον σύντροφο ......
Εισαγ.: Ώστε σκοπός της συνομωσίας σας ήταν η δολοφονία του συντρόφου ... ;
Κατηγ.: Ακριβώς. Σκοπός της συνομωσίας μας ήταν η δολοφονία του συντρόφου ....
κ.λπ, ο "διάλογος" συνεχιζόταν στο ίδιο μοτίβο επί μακρό.
Για την ιστορία, ο Κάμενεφ πίστευε μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν την εκτέλεσή του ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο για να του δοθεί χάρη (δεν χτύπησε ποτέ), ενώ τα τελευταία λόγια του Ζηνόβιεφ ήταν "Νιώθω μια απέραντη αγάπη για το Κόμμα και τον σύντροφο ...."